Andrzej Pągowski to jeden z najbardziej znanych polskich grafików i plakacistów. Jako jeden z czołowych przedstawicieli wolnej od komercji polskiej szkoły plakatu, po 1989 roku włączył się w nową rzeczywistość graficzną i zdobył rynek. W bogatym portfolio Andrzeja Pągowskiego widać wyraźnie granicę przebiegającą pomiędzy starymi plakatami, dziś kolekcjonerskimi klasykami, związanymi z polską szkołą plakatu, a pracami umiejętnie wprzęgniętymi we współczesny świat reklamy. Widać, że w obu wcieleniach ten wszechstronny i płodny twórca czuje się świetnie. Powrót plakatu do pierwotnej roli reklamowej oraz zmiany w relacji zamawiający-wykonawca wyostrzyły artystyczny język Pągowskiego: nasyciły kolor i natężyły tempo oglądania przekazu. Techniki komputerowe wspomogły ten proces.
Zdobył kilkadziesiąt laurów w konkursie "Najlepszy Plakat Warszawy",
kilkakrotnie zwyciężał w konkursie na Najpopularniejszy Plakat Miesiąca,
był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany w konkursach magazynu "The
Hollywood Reporter" na Najlepszy Plakat Filmowy i Telewizyjny w Los
Angeles (tzw. plakatowe Oscary) oraz w Międzynarodowym Konkursie na
Plakat Filmowy w Chicago. Tadeusz Różewicz i Andrzej Wajda wskazują go jako "swojego" najlepszego plakacistę.
W 2005 roku Andrzej Pągowski został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za całokształt twórczości.
Wydawnictwo Centralnego Biura Wystaw Artystycznych, Warszawa 1989.
Format: 305 x 215mm, 156 s.
Oprawa twarda, delikatne ryski widoczne pod światło, stan ogólny dobry.