(WRÓBEL Walenty z Poznania), (LEOPOLITA Jan). Opusculum Quadragesimale per Valentinum Posnanianum recollectum, omnibus, & potissimum in Vinea Dn̄i laborantibus, perutile. Jn hoc Opusculo continentur.

Opusculum Quadragesimale per Valentinum Posnanianum recollectum, omnibus, & potissimum in Vinea Dn̄i laborantibus, perutile. Jn hoc Opusculo continentur. 

Tractatulus de Poenitentia & partibus eius. Tractatus de decem Praeceptis Dei, Declaratio Orationis Dominicae. Declaratio Symboli Apostolorum. Benedictus Devs in saecula. [Na końcu:] Ex officina Melchioris Lottheri inconniuentis industrię typographi quam maxima cura ac diligentia prodijt, Anno a redempto genere humano sesquimillesimo et tricesimo septimo Mense vero Februario. (Lipsk 1537).  (16,5 x 11 m), k. [6], i  k. [255]. (oraz)

LEOPOLITA Jan - Vivificae Passionis Christi Hystorica explanatio, cum doctissima applicatione ad sacrificium utriusq. testamenti. Per eximiū uirum Joannem Leopoliensem Artium et Theologiae professorem, Canonicum sancti Floriani, Cathedralis Ecclesiae Cracovien. olim ecclesiastē ordinarium congesta et pronunciata. Jam iterum recognita et a mēdis plurimis purgata. Cracouiae Ex Officina Ungleriana Anno Domini M.D.XXXVIII (1538). (16,5 x 11 cm), k. [88], 1 drzeworyt całostr., współopr. opr. deska, sk. z epoki.

1. Wrobel: (Estr. T. 33). "Druk antykwą, tylko tytuły rozdziałów gotykiem. Dedykacja: Principi Johanni ex Ducibus Lithuaniae Dei gr. episcopo Posnaniensi... Valentinus Posnanianus. - Wita tu biskupa przybywającego ex Vylnensis ecclesiae regimine i wiele nadziei z tym wiąże". W przedmowie Autor zwraca uwagę, że wszystkie stany grzeszą, szczególnie piętnuje grzechy kleru. Dzieło to ma dopomóc do ich naprawy. Datow. ex Posnania 19. Decembris 1536. Dzieło składa się z 3 traktatów, będących wyrazem dążenia do odrodzenia stosunków w polskim Kościele. Pierwszy z nich nosi nazwę „De poenitentia". Opisuje potrzebę pokuty i spowiedzi. Pokuta powinna polegać na zadosyćuczynieniu i poprawie. Opiera się na pismach św. Augustyna, Bazylego, Chryzostoma, i in. Traktat drugi jest komentarzem do dziesięciorga przykazań: Tractatus de praeceptis Dei . Obszernie wyciąga konsekwencje, jakie płyną z każdego z przykazań. Cechą charakterystyczną dzieła jest, że nie ogranicza się do wywodów moralizujących, ale przytacza często konkretne przykłady nadużyć i grzechów, podciągając je pod zakazy zawarte w Dziesięciorgu przykazaniach i tak mówi o grze w karty, o widowiskach publicznych, o karczmach, o dziesięcinach, a grzechy właściwe życiu duchowieństwa porusza często i odważnie. Trzeci traktat jest komentarzem do Oratio Dominica, a połączony jest z nim wywód „De symbolo Apostolico". I tutaj treść jest moralizująca. Kończy rzecz obszerny indeks, zajmujący 8 stron.  Wróbel Walenty, Passer (Passerimus) Valentinus, Walenty z Poznania, ur. ok. 1475, zm. 1537, biblista, kaznodzieja, pisarz ascetyczny; profesor Akad. Krak., następnie kaznodzieja w Krakowie i Poznaniu. Ślady niew. zawilg., na wyklejkach i karcie tyt. wczesne zapiski, w górnej części karty tyt. przetarcie wpisu i okrągłej pieczątki. Kompletny druk.

2. Leopolita: (Estr. T. 21). "Druk gocki, tytuł i w tekscie gdzieniegdzie antykwa. Przypis Janowi Chojeńskiemu bisk. płock. Na odwr. tytułu drzeworyt: Chrystus na krzyżu i trzy niewiasty. - Rozpoczyna wiersz: Pio sacerdoti. Dedykacya podpisana: Cracoviae 6 Martii 1537" (Estreicher). "Vivificae passionis..." to kazania pasyjne wygłoszone w katedrze krakowskiej w Wielki Piątek 1531 r., ogłoszone juz po jego śmierci przez grono przyjaciół z dedykacją dla bpa J. Chojeńskiego.   Leopolita Jan starszy (1482-1535), profesor filozofii i  teologii UJ w Krakowie. Z dużym powodzeniem  uprawiał działalność kaznodziejską, która sprawiła, że został powołany na przez kapitułę krakowską na stanowisko kaznodzieji w Katedrze Wawelskiej. Do jego uczniów należał m.in. A. Frycz Modzrewski. Pozostawał w bliskich stosunkach z kręgiem erazmiańczyków krakowskich, dzięki którym utrzymywał kontakt z Erazmem z Rotterdamu. Florian Ungler (zm. w 1536 w Krakowie), jeden z najwazniejszych drukarzy krakowskich. Po jego śmierci w 1536 r. oficynę przejęła żona Helena, która prowadziła drukarnę do roku 1551.  Ślady niew. zawilg., na karcie tyt. i dwóch ostatnich kartach wczesne zapiski. Kompletny druk. Oprawa z epoki: deska, skóra brązowa, cielęca z tłoczeniami ornamentów i wizerunkami świętych, w górnej części napis: "Quadragesimale", metalowe zapinki. Oprawa z otarciami i niew. odklejeniem skóry od deski w górnym narożniku tylnej okladki oraz inne niew. uszkodzenia.