Wymiary: 44 x 65 cm
sygnowany p.d.: 'Alfred Wierusz-Kowalski'
inne historyczne tytuły: Kulig, Sanna, Kulig dawny
opisany na odwrociu numerem: '17092', nalepka aukcyjna, na ramie papierowa nalepka pracowni ramiarskiej
Pochodzenie
kolekcja prywatna, południowe Niemcy
kolekcja prywatna, Polska
Literatura
porównaj:
Hans Peter Bühler, Józef Brandt, Alfred Wierusz-Kowalski i inni, tłum. Tomasz Kozłowski, Warszawa 1998, s. 121 (il., jako "Litewska sanna")
"Tygodnik Ilustrowany" 1909, nr 9, s. 170 (il., jako "Kulig dawny")
"Tygodnik Ilustrowany" 1903, nr 52, s. 1024 (il., jako "Kulig")
"Biesiada Literacka" 1903, nr 2, s. 31 (il., jako "Kulik")
"Biesiada Literacka" 1885, nr 6, s. 88-89 (il., jako "Kulik")
"Tygodnik Powszechny" 1884, nr 13, s. 200-201 (il., jako "Sanna")
"Die Gartenlaube" 1884, nr 2, s. 32-33 (il., jako "Litthauische Schlittenfart")
"Tygodnik Ilustrowany" 1883, nr 5, s. 73 (il., jako "Kulik")
Biogram
Swoją edukację artystyczną rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej, gdzie uczył się od 1865 roku pod kierunkiem Rafała Hadziewicza, Aleksandra Kamińskiego i Wojciecha Gersona. Studia kontynuował w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie, dokąd wyjechał w 1871 oraz w Pradze w roku 1872. 18. października 1873 zapisał się do Akademii Monachijskiej (Malschule) i studiował tam pod kierunkiem Aleksandra Wagnera. W roku 1874 przeniósł się do pracowni Józefa Brandta. Powodzenie jakie w krótkim czasie zdobył na rynku sztuki spowodowało, że osiadł w Monachium na stałe. Wystawiał w Glaspalast, gdzie na wystawach międzynarodowych w 1883 zdobył medal drugiej, a w 1892 pierwszej klasy. Był aktywnym uczestnikiem życia polskiej koloni artystycznej w Monachium. Wraz z Józefem Brandtem i Władysławem Czachórskim przewodniczył towarzystwu wspólnej pomocy dla popierania młodych artystów powołanemu przez środowisko polskie w 1894 roku. W 1890 otrzymał tytuł honorowego członka Akademii Monachijskiej. Monachium opuszczał rzadko – poza wyjazdami w rodzime strony. Około 1897 zakupił majątek Mikorzyn koło Konina, w którym przebywał, gdy tylko przyjeżdżał do kraju). W 1903 roku zwiedził północną Afrykę w poszukiwaniu nowych motywów dla swojego malarstwa.
Brał udział w licznych wystawach międzynarodowych, przede wszystkim w Monachium, Berlinie i Wiedniu, gdzie w 1894 zdobył złoty medal. Swoje prace prezentował także na wystawach krajowych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie zorganizowano jego wystawy indywidualne kolejno w 1892 i 1908 oraz w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, w latach 1893, 1895-96 i 1898–1900, a także w Salonie Aleksandra Krywulta. Dokonania artystyczne malarza zostały spopularyzowane przez ilustrowane czasopisma zamieszczające drzeworytnicze reprodukcje rysunków i obrazów – pojawiały się one od 1894 roku głównie na łamach "Kłosów", "Tygodnika Ilustrowanego" i wielu pismach zagranicznych. Twórczość malarza zdominowana była przez sceny rodzajowe z życia polskiej wsi, dworków polskich oraz małych miasteczek. Najczęstszym motywem tych obrazów był koń, silnie związany z człowiekiem, przedstawiany w wiejskim krajobrazie, najczęściej zimowym. Największą popularnością wśród publiczności i handlarzy obrazów cieszyły się kompozycje z motywem wilka, przedstawianego w nocnym, zimowym pejzażu, bądź całych watach napadających na konie i podróżnych w saniach, powtarzane w różnych wariantach i formatach. Częste w dorobku artystycznym Wierusza-Kowalskiego są także sceny myśliwskie. Obrazy malarza znajdują się m.in. w kolekcjach Neue Pinakothek w Monachium, w muzeach w Dreźnie, Królewcu, Antwerpii, Berlinie i w Stanach Zjednoczonych.
