Jan Wałach, WIDOK NA SŁOWAKI, 1922

34,0 x 29,3cm - olej, tektura

sygn p.d.: 1922. J. Wałach

Na odwrocie nalepiona kartka w kratkę (tusz): Nr 14 1926 | Jan Wałach art | „Widok na Słowaki” | ze złotego gronia | Tektura olej. | 40 zł. | Jan Wałach | Śląsk Istebna.; l.d. nalepka warszawskiej Zachęty (pieczęć, druk, tusz): 17016 Autor Wałach Jan | Tytuł Widok na Słowaki Rodzaj dzieła ol | Cena 40 Własność Data nadesłania 192; na nalepce (niebieską kredką): N

 

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Jan Wałach (Istebna 1884 - Istebna 1979) – malarz, grafik I rzeźbiarz pochodził w rodziny górali beskidzkich. Od 1898 był uczniem Polskiego Gimnazjum Macierzy Szkolnej w Cieszynie, a następnie Szkoły Rzeźbiarskiej w Zakopanem, gdzie uczył się u Jana Nalborczyka (1901-1903). Od roku 1904 do 1908 kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem J. Mehoffera, J. Fałata, F. Ruszczyca i J. Stanisławskiego. Dzięki stypendium ASP wyjechał do Paryża i kontynuował studia w Acadèmie Julien i w École de Beaux Arts. Podróżował do Włoch, odwiedził też Norymbergę i Pragę. W 1913 został powołany do wojska austriackiego. Służbę odbył na stanowisku malarza i medaliera pułkowego. Rysował mapy, malował portrety żołnierzy i obrazy z pola walki (Bitwa pod Gorlicami, 1915). Po wojnie został odznaczony złotym krzyżem za waleczność. W obrazach malowanych już po wojnie często podejmował tematy patriotyczne związane odrodzeniem Śląska Cieszyńskiego (Wkroczenie wojsk polskich do Cieszyna, Wiec w Jabłonkowie). Osiadł w rodzinnej Istebnej na Andziołówce, a jego twórczość „związana jest z Istebną, jej mieszkańcami, krajobrazem. Tematy te uwiecznił na płótnach w malarstwie olejnym, akwareli, drzeworycie, rysunkach i rzeźbach, przedstawia w nich rozległy pejzaż Beskidu, chaty drewniane, wnętrza chat, prace górali, zabawy, obrzędowość, są one realistycznym dokumentem już historyczno- etnograficznym” [cyt. za B. Wałach]. Malował także kompozycje religijne. Był autorem polichromii w kościołach w Istebnej, Jaworzynce, Koniakowie i Wiśle (nie zachowane). Projektował witraże (m.in. kościoły w Jedliczach, Goleszowie), zajmował się rzeźbą. Od 1932 – zachęcany przez Jerzego Warchałowskiego, swego mecenasa i przyjaciela – zajął się drzeworytnictwem, osiągając w tej dziedzinie prawdziwe mistrzostwo. Wystawiał od 1904; w Mińsku, Krakowie, Katowicach i Warszawie. Swoje drzeworyty pokazywał na wystawach zagranicznych - w Paryżu (1937, brązowy medal), w Londynie, Amsterdamie, Chicago, Hamburgu (lata 1937-1939). Po II wojnie nadal mieszkał i tworzył w Istebnej. Tam też zmarł. Jego twórczość przypomniała retrospektywna wystawa zorganizowana przez Muzeum Archidiecezjalnym w Katowicach, a pokazana także w Zabrzu, Koszycach, Krakowie, Zakopanem i w Warszawie. W domu artysty – na Andziołówce w Istebnej – mieści się dziś poświęcone mu Muzeum Biograficzne, które prowadzi jego córka, artystka-malarka Barbara Wałach. Prace artysty znajdują się ponadto w zbiorach licznych muzeów, m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie czy Muzeum Śląskim w Katowicach.