drzeworyt, papier 17 x 17 cm (w świetle passe - partout), sygn.l.d. „KW929”
Kazimierz Wiszniewski (ur. 1894
w Warszawie, zm. 1960 w Krakowie).Studia rozpoczął w Warszawskiej Szkole Sztuk
Pięknych pod kierunkiem Ignacego Pieńkowskiego i Stanisława Lentza .
Kontynuował naukę w prywatnej szkole malarstwa Konrada Krzyżanowskiego.
Edukację artystyczną zakończył w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych u
Mieczysława Kotarbińskiego, Edmunda Trojanowskiego i Władysława Skoczylasa,
którego uważał za swojego mistrza. Stylizował swe prace pod wpływem sztuki i
ornamentyki ludowej. Tworzył również kompozycje religijne i portrety.Po 1930
Wiszniewski zmienił zainteresowania i zajął się architekturą i pejzażem,
wzbogacając znacznie swój warsztat graficzny. Tematem jego prac jest zabytkowa
architektura Gdańska, Poznania, Kazimierza, Warszawy i innych miast. Zajmował
się grafiką warsztatową, głównie drzeworytem, pobocznie malarstwem i rysunkiem.
Dzięki wytrwałej pracy i mimo ułomności (był głuchoniemy) osiągnął znaczącą
pozycję w środowisku międzywojennych grafików.
Uczestniczył w II Międzynarodowej Wystawie Grafiki Nowoczesnej we Florencji.
Znalazł się tam w towarzystwie Józefa Mehoffera, Władysława Skoczylasa,
Wojciecha Weissa i Leona Wyczółkowskiego.
