W 1905 roku Tymon wraz z ciotką Anną Dzikowską przeniósł się do Zakopanego. Po latach studiów, jest to drugi okres w twórczości artysty, z którego wciąż nie znamy zbyt wielu prac, mimo że malował intensywnie, zwłaszcza portrety zakopiańczyków. Powstały na początku pobytu portret przedstawia prawdopodobnie właścicielkę pensjonatu, u której zamieszkał po przybyciu do Zakopanego. Zachowała się pocztówka z tego czasu, wysłana do artysty na adres pani Elizy Mogilnickiej – „Pod Modrzejówką Zakopane". Mogła to być więc willa Heleny Modrzejewskiej na Antałówce, która spłonęła w 1898 roku, ale po kilku latach została odbudowana jako pensjonat. Kilka lat później Tymon wykonał jeszcze exlibris E.Mogilnickiej. W portrecie widać wciąż głęboką fascynację artysty twórczością mistrza Wyspiańskiego. Tak pisze o nim Harbaszewski: „Niesiołowskiego kompozycje portretowe: portret Elizy Mogilnickiej (il. 16), Władysława Orkana czy zachowana fotografia Czytającego książkę wywodzą sią również z portretowych kompozycji Stanisława Wyspiańskiego. Postacie są tu ujęte w płaszczyźnie okonturowane wyrazistymi liniami, w tle Portretu Elizy Mogilnickiej mamy stylizowane, płaskie motywy roślinne. Rysując twarze artysta dąży do uchwycenia życia psychicznego modela i, jak Wyspiański, pomija szczegóły stroju, koncentrując się na wyrazie twarzy" (s.97).
Literatura:
- Jadwiga Puciata-Pawłowska, Krakowskie środowisko artystyczne w latach studiów Tymona Niesiołowskiego, [w:] Bydgoski Rocznik Muzealny, Bydgoszcz 1969, s. 53, il.18;
- Tymon Niesiołowski. Katalog wystawy, opr. Anna Tyczyńska, Warszawa 1982, s.5, poz.1, s.86, il.2;
- Krzysztof Harbaszewski, Wczesna twórczość Tymona Niesiołowskiego ( do 1926 r.), [w:] Roczniki Humanistyczne, t. XXXIII, 1985, z.4., s.95, il.16;
- Irena Bal, Tymon Niesiołowski, [w:] Słownik artystów polskich i w Polsce działających, t.VI, Warszawa 1998, s.68.
