Drzeworyt sztorcowy z XIX wieku. Do 1790 roku drzeworyty wycinano na desce wzdłuż słoi. Niejaki Thomas Bewick opracował technikę wycinania wzoru w poprzek (użył do tego celu miękkiego i mającego drobne słoje drzewa bukszpanu). Nowa technika i użycie małych rylców pozwoliła niezwykle precyzyjnie i realistycznie oddać rysunek, ukazując każdy szczegół i detal. Widać to doskonale na wizerunku prezentowanego tutaj pana. Wystarczy popatrzeć na orientalny strój pasterza bośniackiego - każdy detal, czy to guzy koszuli czy wyszywane skarpety, nie wspominając już o tureckim jataganie, strzelbie i dwóch samopałach zatkniętych za pasem, oddany jest z wielkim pietyzmem.
Twórcą drzeworytu jest niejaki Theodore Valerio (1819-1879), którego zakamuflowany podpis możemy znaleźć na grafice - wykonany jest on jednak w technice lustrzanej. Dlaczego? Otóż prawdopodobnie dlatego, że drzeworyty sztorcowe były lustrzanym odbiciem reprodukowanego obiektu (nawiasem mówiąc artyści posługiwali się przy pracy lusterkiem). Podpis autora na oryginalnym rysunku napisany był normalnie, zaś na drewnianej formie wyszedł w odbiciu lustrzanym. Zupełnie inaczej jest z podpisami rytowników, którzy pracowali nad dziełem i również umieścili na dziełach swoje podpisy.
Drzeworyt oprawiony jest w zieloną ramkę passe partout oraz drewnianą ramę ze złoceniami i szklaną szybkę.
Wymiary:
W ramie: 460 x 350 mm, w samym passe partout: 430 x 320 mm, sam drzeworyt: ok. 325 x 230 mm
