Władysław Skoczylas, GŁOWA GÓRALA (MAŁA), 1928

16,1 x 20,4cm - drzeworyt, papier

sygn. oł. pod ryc.p.: WSkoczylas

na odwr. oprawy śr.g.: Dr Antoni Ryniewicz | Warszawa Raszyńska 56 m 3, l.d.: Toruń

 

Praca opisana i reprodukowana w katalogu:

Maryla Sitkowska, Władysław Skoczylas (1883-1934), Warszawa 2015, s. 235, kat. III. 129

Władysław Skoczylas - malarz, grafik, rzeźbiarz, pedagog i krytyk artystyczny. Od roku 1901 studiował rzeźbę w Kunstgewerbeschule w Wiedniu, następnie rzeźbę i malarstwo w krakow-skiej Akademii Sztuk Pięknych u Axentowicza i Wyczółkowskiego (1904-1906), rzeźbę u E.-A.Bourdella w Paryżu (1910) i grafikę w Lipsku (1913). Od 1908 przez kilka lat mieszkał w Zakopanem, gdzie uczył rysunku w Szkole Przemysłu Drzewnego, był wspólzałożycielem Towarzystwa Sztuka Podhalańska i warsztatów tkackich „Kilim”. Od roku 1918 stale mieszkał w Warszawie - uczył na Wydziale Architektury Politechniki i prowadził katedrę Grafiki Artystycznej w Szkole, a później Akademii Sztuk Pięknych. Wiele wystawiał, m.in. z grupą Formistów. Był współzałożycielem grup „Rytm” i towarzystwa grafików „Ryt” i brał udział w wystawach tych ugrupowań. Był wybitnym grafikiem, twórcą polskiej szkoły drzeworytu. Malował stosunkowo niewiele, tworząc pejzaże, portrety i sceny rodzajowe.