MAKUSZYŃSKI - NAJWESELSZE OPOWIADANIA ilustr. Walentynowicza 1930 dedykacja Autora

MAKUSZYŃSKI Kornel

NAJWESELSZE OPOWIADANIA

10 rysunków M. Walentynowicza

Obszerna dedykacja od Autora dla Michaliny Makowieckiej na okładce!

Warszawa 1930, Nakład Gebethnera i Wolffa, str. 201,[1], format 12x18cm

MIEKKA OPRAWA BROSZUROWA

Stan DB otarcia, zabrudzenia okładki, parafka na k.przedtyt., drobne zabrązowienia papieru

MAKOWIECKA Michalina, 1° v. Rudzińska, 2° v Fleiszer, 3° v. Wasiel (6 IX 1895 Warszawa - 7 I 1973 Kartuzy), śpiewaczka, aktorka, reżyser. Była córką Feliksa Makowieckiego (zob. t. 1) i Michaliny Świeckiej, (zob. t. 1), żoną urzędnika Ludwika Fleiszera (ślub ok. 1926), później -> Aleksandra Wa-siela. W okresie I wojny świat. zdobyła popularność dzięki koncertom dobroczynnym, na których wyko­nywała piosenki z własnym tekstem i muzyką, akompaniując sobie na fortepianie. J. Czempiński pisał o niej: "kompozytorka, śpiewaczka i poetka. Jednocząc w sobie wybitne uzdolnienia we wszy­stkich tych kierunkach stanowi Makowiecka zjawi­sko rzadkie i wyjątkowo ciekawe". W sez. 1915/16 związała się z warsz. T. Nowości, pocz. jako aktor­ka, potem autorka przekładów librett. Grała m.in. Kasię ("Baron Kimmel"), Leonkę ("Piękna Helena"), Florę ("Orfeusz w piekle"), Idę ("Zemsta nietoperza'), Kwiaciarkę ("Dookoła miłości"). W tym samym sez. wystąpiła gościnnie w warsz. T. Letnim jako Przy­jaciółka Ireny ("Historia jednej nocy"). W 1918 wy­jeżdżała na koncerty do Berlina. W 1921 występo­wała w warsz. t. Czarny Kot, na sez. 1921/22 została zaangażowana do T. Nowego. W 1927 zwią­zała się z rozgłośnią warsz. PR. Pracując w wydz. muz. stworzyła nową formę audycji, tzw. radio-operetkę. W ciągu dziesięciu lat przygotowała dla radia ponad sto pozycji. W radiu pracowała do 1939. Po wojnie wyjechała na Wybrzeże i zamie­szkała w Kartuzach. W 1945 przez krótki okres prowadziła tu wraz z A. Wasielem T. Ziemi Ka­szubskiej. W okresie kier. artyst. męża w T. Mu­zycznym w Gdyni reżyserowała na tej scenie "Bajaderę" (1960). Była autorką przekładów (np. libretta "Bajadery", "Tańca szczęścia"), libretta operetki Lucyna Messal w Kozich Dołkach, utworów muz. dla dzieci wystawianych przed II wojną świat, na scenach warsz. ("Śpiąca królewna", "Wyprawa na księżyc"). By­ła współzałożycielką (1918) i działaczką ZAiKS-u, po wojnie jego przedstawicielką w Kartuzach. W 1968 jako gość honorowy uczestniczyła w odbywających się w Warszawie uroczystościach jubileu­szowych pięćdziesięciolecia ZAiKS-u. W ostatnich latach życia pisała pamiętniki dotyczące okresu mię­dzywojennego.
Bibl.: Almanach 1972/73; Bibliografia dramatu; Czempiń­ski: Teatry w Warszawie s. 248 (il.); Kwiatkowski: Tu PR Warszawa; 50 lat działalności Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Biuletyn Informacyjny 1968 nr 15 s. 75, 159, 180, 187 (il.); Kur. Warsz. 1921 nr 111, 204; Świat 1916 nr 32, 1917 nr 37, 1918 nr 35 (U.); Wieczór Wybrzeża 1963 nr 71; Życie Warsz. 1973 nr 11, 12; Straus: Repertuar 1915-16.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994; https://encyklopediateatru.pl/osoby/20701/michalina-makowiecka