Warszawa 1810. W Drukarni Wiktora Dąbrowskiego. 12x18,5 cm, str. 88, (1), załączniki (2), twarda oprawa z epoki, półskórek ze złoceniami. Stan dobry (otarcia grzbietu, wytarte złocenia).
Egzemplarz z bardzo interesującymi proweniencjami. Na wyklejce dwa ekslibrisy: Aleksandra Czołowskiego (historyka, antykwariusza, archiwisty, dyrektora Muzeum Historycznego Miasta Lwowa i Muzeum Narodowego we Lwowie) oraz Andrzeja Bruchnalskiego (malarza, grafika, znawcy umundurowania wojska polskiego z okresu od
XVII wieku). Na stronie tytułowej pieczątka 30 Pułku Piechoty Wielkiej Armii, jednego z francuskich pułków piechoty okresu wojen napoleońskich.
Przepisy poprzedza rozkaz ogólny dotyczący wprowadzanych przepisów, podpisany przez Józefa Poniatowskiego. Oferowany tytuł jest podstawowym źródłem informacji o mundurze polskiej piechoty, w okresie
pomiędzy zwycięską wojną z Austrią, a - jak to się miało wkrótce okazać -
fatalną w skutkach kampanią rosyjską. Opisuje on
umundurowanie wszystkich formacji liniowych, służb pomocniczych, a nawet
administracji ministerstwa wojny i to w sposób, który w porównaniu z
regulacjami wcześniejszymi może wydać się nam wręcz drobiazgowy.
Oczywiście i tym razem skupia się on w pierwszej kolejności na uniformie
oficerskim, jednak w przeciwieństwie do swojego bezpośredniego
poprzednika, przepisu z marca 1807 r., zawiera też akapity dotyczące
umundurowania podoficerów i prostych żołnierzy. Przypomnieć też
powinniśmy, że ówczesnym zwyczajem do przepisu dołączone były wzory
mundurów, mające unaocznić wszelkie niuanse nowych sortów, których nie
obejmował tekst. Sam przepis szczęśliwie zachował się do naszych czasów i
ze względu na marginalny i często wewnętrznie niespójny charakter
dostępnych nam przekazów ikonograficznych, stanowi pewnego rodzaju punkt
odniesienia, pozwalający tropić nieregulaminowe praktyki, które miały
miejsce na poziomie poszczególnych pułków.
Źródło: https://napoleon.org.pl/index.php/biblioteka-barwy-i-broni/przepis-ubioru-dla-pulkow-piechoty