Tadeusz Rybkowski (1848-1926), Dziewczyna w stroju ludowym

olej, tektura / 55 x 65 cm
67 x 82,5 cm, wymiary z ramą
sygnatura p.d.: ‘Tadeusz Rybkowski’
numer inwentarzowy: UK/mn/17/1/2020/d


POCHODZENIE:
kolekcja prywatna, Bytom

Tadeusz Rybkowski, (1848-1926) urodził się w Kielcach. Od roku 1868 studiował na Wydziale Fizyczno-Matematycznym warszawskiej Szkoły Głównej (od r. 1869 Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego), pracując równocześnie jako aplikant w sekcji inżynieryjno-budowlanej magistratu Warszawy. W roku 1872 wyjechał na studia malarskie do Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie był uczniem Władysława Łuszczkiewicza. Zetknął się z Oskarem Kolbergiem, którego sportretował i dla którego rysował typy ludowe i stroje do jego dzieł etnograficznych. W 1875 roku wyjechał do Wiednia, gdzie krótko studiował w ASP, a następnie przeniósł się do pracowni polskiego malarza Leopolda Loefflera. Był też ulubionym uczniem i protegowanym wiedeńskiego malarza Hansa Makarta. Otworzył w Wiedniu własną pracownię. Poświęcił się głównie malarstwu rodzajowemu i historyczno-rodzajowemu. Z zamiłowaniem malował sceny z życia ludu: targi, jarmarki, wesela chłopskie, polowania, kuligi. Tworzył obrazy olejne i akwarele. Rysował też różne typy wieśniaków w strojach ludowych, Żydów, handlarzy. Wykonywał rysunki do ilustrowanych czasopism niemieckich, nadsyłał też swoje rysunki do pism krajowych, m.in. „Kłosów”, krakowskiego „Świata”, „Tygodnika Ilustrowanego”. W krajowych pismach umieszczał rysunki przedstawiające widoki i wydarzenia wiedeńskie. Bywał też w kraju, by utrwalić różne wydarzenia. Oprócz obrazów, akwarel i rysunków wykonywał adresy, dyplomy na różne okolicznościowe cele, karty tytułowe. Malował wiele do zamków magnatów węgierskich, dla arystokracji austriackiej, odnawiał obrazy, kopiował portrety cesarskiej pary i członków rodziny panującej. Jego obraz Wesele huculskie został nabyty dla cesarza. Z Wiednia podróżował do Wenecji, Florencji, Drezna, Monachium. Bywał też w rodzinnych Kielcach, w Krakowie, Lwowie, Przemyślu, zwiedzał Puławy. Był członkiem zwyczajnym wiedeńskiego Künstlerhausu, gdzie wielokrotnie wystawiał i w roku 1891 zdobył medal. W r. 1893 przeniósł się Rybkowski na stałe do Lwowa. Został mianowany profesorem malarstwa dekoracyjnego w tamtejszej Państwowej Szkole Przemysłowej. Otworzył również w tym mieście prywatną szkołę malarstwa dla kobiet. Podejmował się ponadto różnych prac z zakresu sztuki dekoracyjnej. W jego twórczości pojawiły się pejzaże tatrzańskie. W czasie pierwszej wojny światowej powstały obrazy o tematyce wojennej i legionowej. Nadal malował portrety. Pod koniec życia zaczął pisać pamiętniki (fragmenty tych wspomnień były opublikowane w „Słowie Polskim” i w „Pamiętniku Koła Kielczan” pt. Ludzie mojej młodości). Zmarł we Lwowie. Został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim. Prace Tadeusza Rybkowskiego znajdują się m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, w Muzeum Narodowym w Krakowie, w Muzeum w Toruniu, w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, w Lwowskiej Galerii Obrazów.