Adam Faglio, Cisza, 2013

olej, płótno 100x120 cm

Adam Faglio urodził się w 1954 roku w Wiśniczu, gdzie do dziś mieszka i pracuje. Zajmuje się wyłącznie malarstwem. Uczestniczy w życiu artystycznym, biorąc udział w plenerach oraz wystawach zbiorowych i indywidualnych. Jego prace znajdują się w licznych zbiorach prywatnych i publicznych (muzeach, kościołach) w kraju i za granicą.

W całą naturę wtopiona jest miłość, trzeba mieć tylko otwarte oczy – aby się nauczyć więcej widzieć, słyszeć i odczuwać. W zasięgu jej oddziaływania przebiega życie każdego z nas – kształtuje się nasza wrażliwość i nasza historia, w niej również odnajdujemy wytchnienie.
Adam Faglio traktuje malarstwo jako rzeczywiste powołanie. Jest realistą, a rzeczywistość przedstawiona w jego twórczości to: pejzaże, martwe natury, portret i temat sakralny.
Jest to zwykle malarska transpozycja otaczającego świata.
Prace artysty oddają urok i emocje miejsc, z którymi miał styczność i które urzekły go na drodze twórczych poszukiwań. To, co przykuwa w nich wzrok, to przemyślana kompozycja, dobór barw, precyzyjny rysunek oraz specyficzny nastrój.
W pejzażach potrafił dostrzec uroki wszystkich pór roku. Widzimy warunki atmosferyczne – mgłę, wiatr, mroźny poranek, słoneczny dzień lub świetlisty wschód słońca; niebo odbijające się w tafli wody i łąkę poprzetykaną żółtymi plamami mleczy.
Martwa natura wyraża metaforyczne przemyślenia artysty. Dobierane do niej rekwizyty
są starannie wyselekcjonowane, tak, aby przez relację kształtów i sąsiedztwa barwne osiągnąć specyficzny nastrój i napięcie – atmosferę irrealności – wręcz marzenia. Transponowane na płótno przedmioty nabierają samoistnego znaczenia, działając na zmysł widzenia, są przynętą dla wtajemniczenia nas w treść tego, co obraz przedstawia – dlatego ich wymowa jest tak poetycka, pełna niedopowiedzianej opowieści.
Artyście nie można przypisać określonej gamy barwnej. Kolorystyczne zestawienia w jego obrazach są często odbiciem subiektywnych doświadczeń, wrażeń i emocji. Posiada znakomite wyczucie koloru. Bazując na barwach lokalnych, tworzy własne środki wyrazu. Potrafi osiągnąć rozmaite efekty, stosując raz gamy przygaszone, raz intensywne i migotliwe.