gwasz, papier, 48,5 x 62,5 cm
"W odróżnieniu od rzeźb Nitschowej Lenica uprawia sztukę bezprzedmiotową – abstrakcję niegeometryczną, zwaną taszyzmem (z franc. la tache – plama).
Ten nowy rodzaj malarstwa polega na komponowaniu płaszczyzny obrazu z wielu przypadkowych w formie plam barwnych, otrzymywanych za pomocą rozlewania, pryskania lub kapania z pewnej odległości farbą na płótno. W ten sposób osiąga się układy kolorystyczne, w których taką samą rolę odgrywa przypadek, jak i myśl twórcy.
Tak tworzone obrazy mogą spełniać funkcję wyłącznie miłego lub niemiłego dla oka wzoru dekoracyjnego, który z powodzeniem mógłby zostać przeniesiony do przemysłu, jako druk na tkaniny lub „marmurek” do oprawy książek; mogą jednak czasem również działać pobudzająco na wyobraźnię widza – barwą i sylwetą przypadkowo układających się plam przywodząc skojarzenia z kształtami znanymi i zapamiętanymi z obserwacji rzeczywistości. Czasem zaś sama harmonia kolorów potrafi trafnie oddać nastrój radości, smutku czy wojennej grozy, z dużą sugestią działając na odbiorców.
Prace Lenicy jednak raczej nie prowokują aluzji do świata realiów i przeżyć."
Bożena Kowalska, Posągi i kwiaty, „Sztandar Młodych” 1958, nr 216
