Władysław Jackiewicz, PORTRET ANONIMOWY XV, 1979

80,0 x 60,0cm - olej, płótno ma odwr. na g. listwie krosna napis flamastrem: P.A/XV/79 80 x 60

na d. listwie krosna: W. JACKIEWICZ M [w ramce], na listwie krosna nalepka ze znakiem NSZZ „Solidarność“, w l.d. rogu przytwierdzona nalepka ZPAP AUKCJA SZTUKI NA RZECZ | NSZZ SOLIDARNOŚĆ z danymi obrazu.

 

Na apel Zarządu Głównego ZPAP z października 1980 środowisko artystyczne organizowało aukcje dzieł sztuki na rzecz NSZZ „Solidarność”. Jedna z większych takich imprez została przeprowadzona w listopadzie 1980 w Muzeum Narodowym w Warszawie. Aukcje organizowano też w innych miastach Polski: Poznaniu, Krakowie, Łodzi i Wrocławiu.

 

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)

Władysław Jackiewicz (Podbrodzie na Wileńszczyźnie 17 II 1924, Gdańsk 30 III 2016) studiował na Wydziale Malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (z siedzibą w Sopocie). Dyplom otrzymał w pracowni prof. Artura Nachta-Samborskiego w 1952. W latach 1959-1981 pracował w macierzystej uczelni, przechodząc wszystkie szczeble kariery akademickiej od asystenta do profesora. W latach 1969-1981 był rektorem. Był członkiem i działaczem ZPAP, a po jego rozwiązaniu Związku Polskich Malarzy i Grafików, w którym w latach 1985-1989 pełnił funkcję prezesa. Był członkiem Narodowej Rady Kultury w latach 1986-1990. Otrzymał wiele nagród i odznaczeń państwowych. Miał kilkadziesiąt wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych, m.in. w Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale, Warszawa 1955, w kolejnych edycjach Ogólnopolskiej Wystawy Młodego Malarstwa, Rzeźby i Grafiki w Sopocie w 1957, 1958, 1959, IV Sympozjum Złotego Grona w Zielonej Górze 1969 (Grand Prix), XLIII Biennale Sztuki w Wenecji 1988. W latach 50. uprawiał malarstwo zakorzenione w tradycji kolorystycznej. Od 1973 tworzył jeden cykl malarski pt. „Ciało“, rozwijając w nim na niezliczone sposoby temat aktu. Kształty postaci kadrował tak, że w polu kompozycji pozostawał sam tors, zazwyczaj pozbawiony szczegółów anatomicznych. Malował rozjaśnione, syntetyczne sylwety, wykorzystując efekt prześwitywania gruntu barwnego przez cienką warstwę laserunku.