Ładnie zachowany egzemplarz z przyjemną, połyskową powierzchnią.
Naturalna, równomierna patyna.
Przyjemna moneta.
Awers: popiersie w koronie i zbroi okrytej płaszczem z Orderem Złotego Runa na piersi
D G AVGVSTVS III REX POLONIARUM
Rewers: pod koroną w wieńcu z gałązek palmowych czteropolowa tarcza herbowa, w środku mała tarcza saska, poniżej inicjały EDC
SAC ROM IMP ARCHIM ET ELECT 1755
Średnica 42 mm, waga 29.06 g
Przez szesnaście początkowych lat swego panowania August III Sas w zasadzie nie prowadził żadnej polityki menniczej. Dopiero w roku 1749 została podjęta decyzja o uruchomieniu produkcji miedzianych szelągów i groszy. Zadanie to realizowały trzy mennice: w Dreźnie, Gruntalu i Gubinie. Z kolei w roku 1752 w Lipsku rozpoczęła się produkcja monet złotych (augustdory i dukaty oraz ich frakcje i wielokrotności), a także srebrnych (talary, półtalary, dwuzłotówki, tymfy, orty, szóstaki, trojaki i półtoraki). Z formalnego punktu widzenia puszczenie w ruch mennic emitujących monety polskie było nielegalne. Nie wyraził bowiem na to zgody polski sejm. To samo można powiedzieć o działalności mennic miejskich w Prusach Królewskich. Gdańsk, Toruń i Elbląg rozpoczęły produkcję menniczą bez pytania o zgodę podskarbiego Karola Sedlnickiego.
