Wymiary: 60 x 73 cm
sygnowany i datowany p.d.: ' Marcoussis 29'
Pochodzenie
Galeria Jacques’a Bonjeana, Francja (przed 1930)
Eugene Victor Thaw, Nowy Jork
Christie's, Londyn, czerwiec 1964
kolekcja prywatna, Australia
Christie's, Paryż, październik 2023
kolekcja prywatna, Polska
Literatura
Jean Lafranchis, Marcoussis, Sa vie, son œuvre, Catalogue complet des peintures, fixés sur verre aquarelles, dessins, gravures, Paryż 1961, s. 266, poz. kat.168 (il.)
Jean Cassou, Marcoussis, Paryż 1930, s. 45 (il.)
Biogram
Louis Marcoussis (do 1912 roku Ludwik Kazimierz Markus) to jeden z najciekawszych i najoryginalniejszych artystów polskich początku XX wieku; przydomek Marcoussis zawdzięcza Apollinaire’owi. Porzucił w 1901 roku studia prawnicze w Warszawie i podjął naukę malarstwa w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jana Stanisławskiego i Józefa Mehoffera. W 1903 roku wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował studia w Académie Julian u Julesa Lefebvre'a. Związany był ze środowiskiem École de Paris, przede wszystkim z jego awangardowym odłamem reprezentowanym przez Apollinaire'a, Picassa, Grisa, Jacoba i Metzingera. W 1913 roku poślubił przybyłą z Krakowa na studia paryskie malarkę - Alicją Halicką. Uczestniczył w paryskich Salonach: Jesiennym (1905, 1907, 1912), Niezależnych (1906, 1907, 1913-14, 1920-21, 1923, 1925) i Tuileries (1923-29); w 1912 wziął udział w salonie Section d'Or w Galerie La Boëtie. Prezentował swą twórczość także w Berlinie, Brukseli, Genewie, Amsterdamie, Düsseldorfie, Wiedniu, Nowym Jorku, Chicago, Hamburgu, Los Angeles, Sztokholmie i Mediolanie. W 1920 roku Markus podjął współpracę z krakowskim pismem "Formiści" prezentującym koncepcje pierwszej polskiej awangardy - ugrupowania Formiści. Za pośrednictwem grupy a.r. ofiarował kilka swoich prac do Kolekcji Międzynarodowej Sztuki Nowoczesnej utworzonej w 1931 roku w Muzeum Miejskim w Łodzi. Na wczesną twórczość Marcoussis’a wpływ miało przede wszystkim malarstwo Stanisławskiego, później oddziaływały na niego nowatorskie nurty awangard kształtujących się w Paryżu w pierwszych latach XX w. W latach 1931 – 37 Markus uprawiał głównie grafikę, doskonaląc swe umiejętności w zakresie akwaforty, akwatinty i suchej igły; technik graficznych nauczał w Académie Schläepfer w Paryżu. Do najważniejszych dokonań artysty na polu grafiki należą cykle ilustracji do poematów T. Tzary (1926 r., 1928 r.), "Aurélie" G. de Nervala i "Alcools" Apollinaire'a (1934 r.). Markus zajmował się także projektowaniem dywanów. Indywidualne wystawy artysty odbyły się w paryskich galeriach Pierre Chareau (1925 r.), Bernheim (1929 r.) i Jeanne Bucher (1929 r.). Monograficzne pokazy twórcy miały miejsce także w Nowym Jorku w Knoedler Gallery (1933, 1935) i w Brukseli w Palais des Beaux-Arts (1936, 1937). Markus brał udział w ekspozycjach polskiej sztuki w Paryżu urządzonych w Galerie du Musée Crillon (1922 r.) i Galerie Bonaparte (1935 r.). Pośmiertna prezentacja twórczości artysty została zorganizowana w 1964 w Musée d'Art Moderne w Paryżu. W 1985 roku prace Markusa włączono do wystawy "The Circle of Jewish Montparnasse Artists in Paris" w Nowym Jorku.
