Katarzyna GAWŁOWA, ŚWIĘTA WERONIKA

Gwasz, pilśnia; 64 x 74 cm
Sygnowana p.d.: gaweł.
Estymacja 1500 - 1800
◙ droit de suite
Katarzyna GAWŁOWA
1896 Zielonki - 1982 Zielonki
Nosiła panieńskie nazwisko Chrzan. Była jednym z pięciorga dzieci swoich rodziców (rodzeństwo: Maria, Franciszek, Stanisław i Zofia). Urodziła się w ubogiej rodzinie chłopskiej. Od najmłodszych lat musiała ciężko pracować w gospodarstwie. Jednocześnie przejawiała dążenia artystyczne, zamalowując ściany domostwa. W 1932 wyszła za mąż za wdowca z czwórką dzieci. Mąż zmarł w 1939, po siedmiu latach małżeństwa. Jej twórczość została odkryta w 1973, gdy miała 77 lat, przez krakowskich plastyków Mieczysława Górowskiego i Jacka Łodzińskiego (Łodziński został potem jej mecenasem). Pierwszy i jedyny wernisaż jej dzieł, w formie wesela, odbył się w Muzeum Etnograficznym w Krakowie w 1977 r. Zaczęła wówczas malować na dykcie i papierze. Wcześniej malowała wyłącznie na ścianach, sufitach, drzwiach i piecu, co jakiś czas zdrapując stare motywy i zastępując je nowymi. Prace artystki trafiły również do warszawskiej Zachęty, a oglądał je m.in. dyrektor paryskiego Centrum Pompidou.