Wymiary: 50 x 82 cm
sygnowany l.d.: 'Juliusz Kossak'
Pochodzenie
kolekcja mBanku
DESA Unicum, czerwiec 2020
kolekcja prywatna, Polska
Literatura
porównaj: Kazimierz Olszański, Juliusz Kossak, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław i in., 1988, nlb., poz. kat. 209 (il. Bitwa pod Ignacewem w r.1863)
Biogram
Od około 1842 roku studiował na Wydziale Prawa na Uniwersytecie Lwowskim. Jednocześnie uczył się rysunku u Jana Maszkowskiego. W latach 1850-52 mieszkał na przemian we Lwowie i w Warszawie. W roku 1852 wyjechał do Wiednia, gdzie uczył się przez krótki czas w pracowni Ferdinanda Georga Waldmüllera. Na przełomie 1852 i 1853 roku po raz pierwszy przebywał w Paryżu, gdzie osiadł na kilka lat w 1855. W roku 1860 powrócił do Warszawy. W 1869 roku podjął studia w monachijskiej pracowni Franza Adama. Pozostawał także w bliskich kontaktach z Józefem Brandtem. Jesienią 1869 roku osiadł na stałe w Krakowie, z którego rzadko wyjeżdżał. Odbył wędrówkę artystyczną po Galicji Wschodniej. Przełom lat 1872/73 spędził ponownie w Monachium. Swoje prace wystawiał we Lwowie, Krakowie, Warszawie (w TZSP i Salonie Krywulta), Łodzi, Poznaniu oraz za granicą: w Paryżu, Monachium, Dreźnie, Berlinie i Wiedniu. Najważniejszym motywem w malarstwie artysty był koń, przedstawiany w scenach historycznych, scenach bitewnych, przedstawiających przemarsze wojsk jak i w scenach rodzajowych – polowaniach, przejażdżkach, wyścigach. Malował także – zwłaszcza po okresie studiów paryskich i monachijskich – sceny z życia codziennego prostego ludu oraz portrety konne. Jego ulubioną techniką była akwarela, która umożliwiała szybkie uchwycenie ruchu i kształtu rozgrywającej się sceny.
