SUROWIEC ŁUKASZ (ur. 1985), Przedwojenna drewniana kostka podłogowa z pomieszczeń dawnej fabryki Oskara Schindlera, 2015

żywica epoksydowa, ed. 62/100, 2015, 9,5 x 9,5 x 8,5 cm, sygn. dolna krawędź

Przedwojenna, drewniana kostka podłogowa z pomieszczeń dawnej fabryki Oskara Schindlera. Obiekt został zaprojektowany przez Łukasza Surowca jako część autorskiego projektu związanego z metodą organizacji pracy zaproponowaną przez Schindlera. Z hali byłej fabryki, która umożliwiając pracę, dając zatrudnienie ratowała Żydów od zagłady pochodzi materiał, kostka brukowa.  Artysta myśli o kostce jako o wyspie, starał się zaprojektować obiekt, zatopić go w żywicy, jako artefakt związany z zagadnieniem pracy i pamięci. 

W swoich obiektach i interwencjach artystycznych Surowiec podejmuje
zagadnienia historyczne i polityczne, wnika i bada aktualne stosunki
społeczne. Ważne projekty realizowane przez artystę, odnoszące
się do społecznych relacji to między innymi Poczekalnia (2013),
Skup łez (2014), Poziomica. Projektem dotyczącym historii i
stosunków polsko-niemieckich było też Berlin- Birkenau. Celem jego
artystycznych interwencji jest wcielenie w życie inicjatyw i
strategii odpowiadających na zagadnienia społeczno-artystyczne.
Jego twórczość przyjmuje formę metody umożliwiającej
poznanie publicznej rzeczywistości, ze zwróceniem uwagi na
jednostki marginalizowane.

ŁUKASZ SUROWIEC jest artystą interdyscyplinarnym: rzeźbiarzem, performerem, twórcą filmów
wideo i autorem akcji społecznych. Ukończył Wydział Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie,
studiował również na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Universität der Künste w Berlinie. W
swoich obiektach i interwencjach artystycznych Surowiec wnika i bada aktualne stosunki społeczne,
podejmuje również zagadnienia historyczne i polityczne. Artysta odrzuca klasyczne kategorie czy
klasyfikacje na rzecz intermedialnych prac badających kondycję człowieka we współczesnych
warunkach socjoekonomicznych. W swoich pracach stara się przyciągnąć uwagę do
zmarginalizowanych grup społecznych i ich problemów, włączając w to zaszłości historyczne,
pozornie pogrzebane już w przeszłości. W swoich pracach bada również zagadnienia związane z
pamięcią. Jego twórczość przyjmuje formę metody umożliwiającej poznanie publicznej
rzeczywistości, ze zwróceniem uwagi na jednostki marginalizowane. W swojej działalności
artystycznej podejmuje on aktualne kwestie społeczne, wychodząc także poza mury oficjalnych
instytucji sztuki. Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz laureatem
prestiżowego konkursu dla młodych artystów Spojrzenia (2017). Do najważniejszych wystaw należą:
7. Berlin Biennale (2012), Dziady, Bunkier Sztuki (2013), Co widać – Polska sztuka dzisiaj, MSN,
Warszawa (2014), Wejście do portu, Muzeum Emigracji, Gdynia (2016), Późna polskość, CSW Zamek
Ujazdowski, Warszawa (2017).