Waga: 926 gram. Wymiary: średnica 35.2 cm.
Okres około 1827-1851 rok.
Miejsce Wykonania : Warszawa.
Złotnik : Karol Filip Malcz (1798-1867).
-Prezentowany talerz to przykład wyśmienity przykład złotnictwa I połowy XIX wieku, wykonany przez jednego z najwybitniejszych polskich złotników epoki, Karola Filipa Malcza. Wyrób cechowany punce warsztatowe „Malcz”, „Warszawa” oraz znak probierczy 12 łutów, co odpowiada próbie srebra ok. 750.
Brzeg talerza zdobiony klasycystycznym ornamentem w formie delikatnych reliefów o harmonijnej rytmice, typowej dla estetyki epoki. Przy rancie jest starannie wygrawerowany herb Jastrzębiec, jeden z najstarszych i najbardziej rozpoznawalnych polskich herbów szlacheckich, używany przez liczne rodziny magnackie i ziemiańskie. Herb jest wygrawerowany w stylistyce odpowiadającej latom 1770-80, prawdopodobnie talerz był zamówiony około 1830 roku jako uzupełnienie wcześniejszego serwisu.
Karol Filip Malcz (1798–1867) był wybitnym warszawskim złotnikiem, który wywarł trwały wpływ na rozwój polskiego rzemiosła artystycznego. Wnuk Johanna Georga Bandaua I, Po ukończeniu nauki w pracowni Jana Macieja Szwarca oraz odbyciu niemal dziesięcioletniej podróży czeladniczej po Europie, w 1827 roku uzyskał sztukę mistrzowską, co umożliwiło mu otwarcie własnej pracowni na Krakowskim Przedmieściu. Jego zakład, zatrudniający do 50 specjalistów, produkował wyroby srebrne o wyjątkowej precyzji i artystycznej wartości – m.in. tace, patery, naczynia liturgiczne i sztućce – które zdobyły uznanie zarówno na krajowych wystawach, jak i wśród kolekcjonerów. W 1864 roku Malcz przekazał kierowanie warsztatem Augustowi Teodorowi Wernerowi, pozostawiając po sobie bogatą spuściznę, której ślady są do dziś obecne w licznych zbiorach muzealnych. Stan jak na zdjęciach.
