olej, tektura, 97,5 × 69 cm,
sygn. i dat. l. d.: A. Karpiński./29.
na odwrocie nalepka Salonu Dzieł Sztuki Kazimierza Wojciechowskiego w Krakowie z 1929 roku z tytułem pracy i datą
Karpiński lubił i lubi malować kwiaty. Odczuwa ich miękkość, kruchość ich łodyg, delikatność
płatków i niemal ich woń.
A. Schroeder, Alfons Karpiński, [w:] „Sztuki piękne”, 1927/28, nr 7, Kraków 1928
Fascynacja artysty materią kwiatów sprawia, że te na pozór martwe na płótnie barwne plamy ożywiają i przyciągają oko nie mniej od prawdziwego bukietu świeżych kwiatów (…). Martwe natury to najbardziej znana grupa tematyczna w twórczości Karpińskiego. Trzeba podkreślić, że poprzez wieloletnie studia nad naturą kwiatów artysta osiągnął w tej dziedzinie niewątpliwe mistrzostwo techniczne.
M. Bartoszek, Alfons Karpiński 1875–1961, Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, 2003, s. 28.
