Julian Fałat (1853 Tuligłowy - 1929 Bystra), Kościół w Mikuszowicach, 1913 r.

akwarela, karton, 89,5 × 129,5 cm w świetle oprawy
sygn. i dat. l. d.: 960(w okręgu) jFałat Bystra 1913
na odwrocie ksero trzech nalepek wystawowych zasłoniętych oprawą: jedna uszkodzona z częściowo widocznym nr 654...(? - słabo czytelne), dwie nalepki z tytułem obrazu: Kościół na Śląsku (na jednej z nich widnieje nr 43530); oraz oznaczenie literowe BE.

Opisywany: J. Malinowski „Julian Fałat”, Warszawa 1985, s. 51

Wśród akwarel Juliana Fałata, oprócz portretów i pejzaży, można odnaleźć również malarskie zapiski architektury sakralnej. Artysta uwieczniał wiejskie drewniane kościoły m.in. w Osieku (1906, 1915) oraz Łodygowicach (1918). Szczególne miejsce w tym obrębie zajmował kościół św. Barbary w Mikuszowicach Krakowskich, który to obiekt Fałat uczynił tematem swoich akwarel kilkukrotnie, w 1911, 1912 i 1913 r. Analogiczna pod względem perspektywicznego ujęcia bryły kościoła św. Barbary jest praca, znajdująca się w zbiorach Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, wykonana dwa lata wcześniej od prezentowanej w katalogu akwareli, jednakowoż mniejsza w formacie – „Kościół w Mikuszowicach”, 1911 r., akwarela, papier, 68 × 95 cm, sygn. i dat. l. d.: J.Fałat/Bystra 1911, nr inwent.: MGB/SZ 1516 (por.: J. Malinowski, „Julian Fałat”, Warszawa 1985, il. 108. W prezentowanej wersji z 1913 r. artysta zdecydował się na większy format oraz zrezygnował z namalowania tłumu wiernych w barwnych strojach na rzecz jednej postaci, zdejmującej kapelusz w geście przywitania. W akwarelach uwieczniających zabytki architektury sakralnej wspólny jest środek budowania nastrojowości za pomocą efektów świetlnych, w których, cytując za Jerzym Malinowskim: „refleksy słoneczne, cienie drzew, wykonywane rozwodnionymi silniej akwarelami tworzą niespokojną, migotliwą strukturę wzajemnie przenikających i zlewających się przypadkowych plam” (J. Malinowski „Julian Fałat”, Warszawa 1985, s. 51).