Aigner, Budowy kościołów, Warszawa 1825 r.

Budowy kościołów. Część Pierwsza, Zamykająca cztery proiekta kościołów parafialnych różney wielkości w dziewięciu tablicach przez Piotra Aignera wydane.

Warszawa : w Druk. J. Węckiego, 1825.

[4], 14 s., IX k. tabl. ; 26 cm.

Oprawa z epoki, broszurowa. Dodatkowo, wtórna obwoluta ochronna. Stan bardzo dobry.

Pierwsze i jedyne wydanie. Część druga nie ukazała się.

Piotr Aigner , ur. VI(?) 1756, Puławy, zm. 9 II 1841, Florencja, architekt i teoretyk architektury. Protegowany, potem współpracownik i przyjaciel S.K. Potockiego; studia odbył we Włoszech; członek Akademii Św. Łukasza w Rzymie; od 1817 profesor Uniwersytetu Warszawskiego; działał w Warszawie (do 1825) i Krakowie, 1827 wyjechał na stałe do Włoch; główne dzieła w Warszawie: fasada kościoła Św. Anny (1786–88, wspólnie z Potockim; przebudowa dzwonnicy 1816), przebudowa pałacu Radziwiłłów na siedzibę namiestnika (1818–19), kościół Św. Aleksandra (1818–25), przekształcenie rezydencji Czartoryskich w Puławach (1785–1810, kościół, Domek Gotycki, Świątynia Sybilli, Pałac Marynki, oranżeria), przebudowa zamku w Łańcucie, pałace w Igołomi i Zarzeczu. Twórczość Aignera reprezentuje dojrzały klasycyzm, inspirowany bezpośrednio przez wpływy włoskie (głównie Palladia), wzbogacony później formami empiru, obok którego przebijał nurt romantyczny, będący wyrazem budzących się zainteresowań przeszłością narodową, a wyrażony głównie w formach neogotyckich lub wzbogaconych układach przestrzennych (typ pałacu z rotundą w narożu). Prace teoretyczne, m.in.: Rozprawa o świątyniach u starożytnych i o słowiańskich (Rocznik Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk 1808).