Tom VII (KLIS-KON)

KLISZ h. LUBICZ. Jan przed wyznaczonymi przez króla komisarzami dowiódł 1544 r., że ojciec jego Mikołaj, zamieszkały w Łomży, był szlachcicem herbu Lubicz, rodem ze wsi Łuby, w łomżyńskiem, i że matka jego była herbu Sulima (Metr. Kor.). 

KLISZEWICZ. Potomstwo Szymona, syna Jana, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848-1854 r. 

KLISZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Pierwotne miano tej rodziny, a które jedna jej gałąź jeszcze w XVI stoleciu nosiła, było Klisz. Jan Klisz, syn Mikołaja z Kałęczyna, w ziemi warszawskiej 1554 r. Stanisław i Mikołaj z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcyę 1648 r.; po Stanisławie pozostał syn Seweryn. 

Piotr 1782 r. i Tomasz 1783 r. wylegitymowani w Galicyi bez herbu. Bartłomiej, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Pięć osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty w gub. mińskiej 1837 r. i gub. kowieńskiej około 1850 r. Wincenty, syn Macieja, urzędnik w gub. witebskiej 1845. r. Aloizy, radca dworu, urzędnik w sekretaryacie Stanu Królestwa w Petersburgu 1865 r. 

KLISZEWSKI v. KLISZOWSKI h. JELITA. W pow. chęcińskim. Pakosz, sędzia grodzki krakowski 1423 r. Dziwisz, dziedzic Kliszowa 1440 r. (Lib. Benef.). Jan, dziedzic na Suliszowie, a Floryan Kościen, dziedzic na Kliszowie 1540 r. (Ks. poborowe). 

KLISZOWSKI h. RAWICZ. Grot ze Słupcy, zaślubiwszy Annę z Wielowsi, otrzymał 1352 r. za nią w posagu dobra Kliszow, w pow. sandomierskim. Goworek i Jakusz, synowie Grota, dziedzice na Kliszowie 1392 r., byli właścicielami wsi Góra, w krakowskiem. Mikołaj i Stanisław, dziedzice Kliszowa, Czaplina i Woli, w pow. sandomierskim, a Mikołaj, dziedzic na Karsach, w pow. wiślickim 1508 r. (Ks. poborowe). 

KLITNER. Teresa z Telefusów, wdowa po N. Klitnerze, z dziećmi, Piotrem i Ludwiką pozwała Paparów o posiadanie dóbr Strzemień 1723 r., w wojew. bełzkiem (Bon.). 

KLITYŃSKI. Na Wołyniu i Ukrainie. Aleksy, Damian, Paweł i Teodor, posesorowie dóbr Klityszcze, w starostwie chmielnickiem 1610 r. Eliasz, Nazar, Szymon, Trochim i Zacharyasz dostali 1654 r. w dożywotnie posiadanie dobra Czarnotyńce. Stefan, miecznik latyczowski 1699 r. Michał, skarbnik podolski 1700 r. Michał i Teodor, bracia rodzeni, pozwani 1703 r. o najazd na dobra Uładówkę. Łazarz, syn Michała, skarbnika latyczowskiego 1721 r. Tomasz, łowczy bracławski, z żoną Anną Szymanowską otrzymali 1732 r. w dożywocie dobra Torczyn, Siemaki, Łozowę i Skarzyńce, należące do starostwa chmielnickiego. Eliasz, podczaszy żytomierski 1751 r. Jan, komornik graniczny czerniechowski 1788-1793 r., kupił od Sztejnów wieś Czerniawkę 1788 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

Michał, syn Samuela i Anny Matkowskiej, wnuk Romana i Maryanny z Zankowiczów-llnickich, wylegitymowany w Galicyi 1809 r. z przydomkiem Passowicz (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). Jan, syn Adama, porucznik wojsk rosyjskich, marszałek pow. Winnickiego 1840 r. 

KLIZA. Bernard 1531 r., Zygmunt i Marcin 1675 r., dziedzice Piszczkowie, w lubelskiem (Ks. poborowe). 

KLIŹDZIK. Mateusz podpisał pospolite ruszenie 1693 r. z wojew. trockiem. 

KLIZIŃSKI h. JELITA. Jan, świadek przy wywodzie szlachectwa 1518 r. Stanisław, dziedzic Klizina, w radomskowskiem 1552 r. Jan, syn Józefa, 1570 r. Jakób miał syna Jana 1651 r. (Metr. Kor., Ks. poborowe, Don. Vars., Ks. Gr. Piotrk.). 

KLIZNER v. KLISNER h. KLISNER. Herb - w polu błękitnem korona złota, w niej trzy strusie pióra, dwa białe, środkowe czerwone; w koronie nad hełmem pawi ogon (Hr. Ostr.). 

Waleryan i Tobiasz, kapitanowie wojsk królewskich, otrzymali indygenat 1685 r. (Vol. Leg.). Waleryan, podstoli żmudzki 1724 r.

KLOBAR h. PRUS. Marcin, rudnik w kopalni królewskiej we wsi Braszowice (dziś Brąszewice), w pow. sieradzkim, otrzymał 1540 r. nobilitacyę, a do herbu Prus przyjętym został przez Jana Głowackiego, sędziego ziemskiego sieradzkiego (Metr. Kor.). 

KLOCH h. KORNIC. Baronowie i szlachta. Piszą się z Bestwiny, majątku w dyecezyi krakowskiej, który około 1470 r. należał do Jana Klocha (Lib. Benef.). Mikołaj, dziedzic dóbr Bestwiny, Dobrzenie, Ochabu i inne 1534-1540 r. Wacław 1590 r., ożeniony z Anną Pawłowską, siostrą biskupa ołomunieckiego. Ignacy, dziedzic Bytkowa 1763 r., ożeniony z Maryą Wrochnianką. Ernest, kapitan konnicy królewskiej 1764 r. (Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel., Bon.). 

Franciszek-Leopold, dziedzic Ellgut i Massel, otrzymał potwierdzenie w 1805 r. tytułu baronowskiego, który już jego przodkowie nosili. N., pułkownik wojsk pruskich 1806 r. 

Linia baronowska tej rodziny dzieli tarczę wzdłuż, kładąc w prawej części w polu czerwonem herb Kornic, a w lewej części błękitnej trzy na ukos położone srebrne strzały; w koronie dwa hełmy, na prawym starzec z siwą brodą w czerwonej czapce i czerwonej szacie bez ramion, na lewym hełmie trzy w krzyż strzały srebrne. 

KLOCKOWICZ. Wojciech z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 r. Jan Nepomucen Klockiewicz, patron Trybunału w Warszawie 1865 r. 

KLOFAS v. KLOPHAS v. KLEOFAS. Po Heronimie z Anny Dunikowskiej synowie: Wojciech, Jan, Michał, Piotr, Aleksander, Stanisław i Jakób 1581 r. Aleksander, syn Jana, 1635 r. Mateusz z Truszewic, syn Piotra, 1698 r. (Wyr. Tryb. Lubek, Conv. Vars.). 

KLONOWSKI h. ABDANK. Piszą się z Klonowa, w pow. radomskim. Michał 1386 r. Jan, świadek w Radomiu 1428 r. Michał, sędzia grodzki radomski 1453 roku. Jakób, stryj, Michał i Złoty, synowcowie, dziedzice na Wielkim Klonowie 1470 r. (Lib. Benef.). Stanisław, dziedzic Sycyny i na Klonowie Wielkim 1508 r. Krzysztof, syn Stanisława, żonaty z Zofią Zimnicką 1646 r. Mateusz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Jan z Magdaleny Małączyńskiej miał syna Stanisława 1700 r. Jakób, syn Andrzeja i Maryanny Kożuchowskiej, dziedzic dóbr Brzeszcze, Szczyty i Wola 1729 r. (Ks. Gr. Czerskie, Bon.). 

Jan, syn Sebastyana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

KLONOWSKI h. BOŃCZA. Jan, syn Marcina, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r.

KLONOWSKI h. LESZCZYC. Senator w rodzinie, Józef, kasztelan witebski 1647 r., wojewoda brzesko-litewski 1652 r. 

Stara w ziemi dobrzyńskiej rodzina, zkąd się przeniosła na Litwę i na Ruś Czerwoną; wzięła nazwisko od swego dziedzictwa wsi Klonowa. Floryan, starosta dobrzyński 1375 r. Grzymko 1391 r. Mikołaj, dziedzic Klonowa 1395 r. Paweł i Maciej, bracia, 1401 r. Marcin z Klonowa 1421 r. Po Piotrze córki, Katarzyna za Maciejem Rożniatowskim, Elżbieta za Mikołajem Rakowskim i synowie: Piotr, Jan, Łukasz i Wawrzyniec, dziedzice na Bilinach, Piaskach i Zagorzycach, w Sieradzkiem 1557 r. Gabryel i Jan, synowie Stanisława, dziedzice na Gulczewie 1582 r. Stanisław, starosta wolborski, Wawrzyniec, starosta gnieźnieński, i Grzegorz, bracia, około 1590 r.; z nich Grzegorz miał syna Józefa, dziedzica Sieliszcz, w wojew. połockiem, posła na sejmy, deputata na Trybunał skarbowy 1647 r., stolnika 1627-1632 r., a podkomorzego połockiego 1643-1647 r., pisarza skarbowego litewskiego 1646 r., kasztelana 1647 r., a ostatnio wojewodę brzesko-litewskiego 1652-1659 r., starostę kojrańskiego, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. połockiem; Józef z żony Aleksandry Radzimińskiej pozostawił córkę Annę za Mikołajem Szołkowskim, podczaszym wileńskim. 

Łukasz, chorąży husarski, dziedzic na Sikorzu i Świętosławiu, walczył przeciw Szwedom w Prusach 1626 r. Fabian, towarzysz husarski, poległ pod Smoleńskiem 1633 r. Jan, poseł z pow. świeckiego 1634 r. Andrzej i Ludwik 1648 r., Michał z ziemią dobrzyńską, a Józef i Paweł z Długołęki z ziemią ciechanowską 1697 r. podpisali elekcye. 

Michał, syn Stanisława i Katarzyny Sosnowskiej, w 1687 r. sprzedał wieś Stokliszki, w wojew. trockiem; jego syn Stanisław miał syna Adama, miecznika trockiego 1782 r. Pochodzący od tego Michała z 1687 r. Józef, syn Fabiana, dziedzic wsi Dumbel, w pow. sejneńskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Stanisław w 1710 r. sprzedał wieś Sikorz i Kowno Maciejowi Kobylińskiemu (Akta Bobrownickie); jego syn Kazimierz z Domiceli Wolskiej miał synów: Wawrzyńca, właściciela części wsi Kownaty Wojnowe, w pow. przasnyskim, w 1843 r., Mikołaja i Jana w 1848 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Andrzej, Ludwik i Wojciech, synowie Łukasza, 1637 r. Heronim i Józef, komornik ciechanowski, synowie Pawła, wnukowie Krzysztofa, i ich synowcowie, Józef i Franciszek, synowie Wawrzyńca, zawarli układ o dobra 1662 r. Józef, burgrabia grodzki ciechanowski 1666 r., miał synów: Gabryela-Kacpra, Franciszka i Michała 1680 r. Jerzy, komornik ziemski ciechanowski 1667 r. Andrzej, podczaszy różański, urn. 1712 r. Ludwik, kapitan gwardyi pieszej 1786 r., syn Stanisława i Eleonory Suchodolskiej, wnuk Ludwika i Bogumiły Przyborowskiei (Don. i Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek). 

Kazimierz, Maciej i Wawrzyniec, synowie Michała i Jadwigi Piotrowskiej, wnukowie Andrzeja i Anny Wojnarowskiej, oraz Ignacy, Jan i Józef, synowie Fabiana i Anastazyi Berezowskiej, wnukowie Jana i Anny Szadurskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). Jan, syn Sebastyana, zapisany 1798 r. do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KLONOWSKI h. NAŁĘCZ. Jakób, dziedzic dóbr Długołęka i Gębale, w ziemi zakroczymskiej 1728 r., miał syna Wojciecha, a ten Stanisława, po którym z Julii Garbskiej syn Stanisław, dziedzic wsi Przecławia, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

KLONOWSKI h. ROGALA. Piszą się z Klonowa, w wojew. brzesko-kujawskiem. Boguchwał, syn Piotra, proboszcz kielecki, fundował kościół w Świętomarzy 1367 r. (Lib. Benef.). Michał, syn Andrzeja, 1400 r. (Bon.). Wojciech podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. inowrocławskim. 

KLONOWSKI. Dobiesław, dóbr Klonowca 1508 r., Andrzej Kurek i Jan Dobek. dóbr Klonowca-Kurek, w pow. ; radomskim 1569 r. dziedzice (Ks. poborowe). Cyryl i Teofil z synami, Hipolitem i Leonardem, synowie Kazimierza-Tadeusza, wnukowie Mikołaja, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani 1862 r. do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

KLOPMAN. Stara niemiecko-inflancka rodzina, nosząca tytuł baronów. Jerzy, rotmistrz pow. lidzkiego, deputat na Trybunał litewski 1716 r. Krzysztof, pułkownik królewski 1725 r. Eleonora, żona Ermana-Ernesta Grothuza 1742 r. Katarzyna-Joanna za Zygmuntem Korffem, starostą razickim 1754 r. Otto-Jerzy, pułkownik gwardyi pieszej koronnej, z Rozalii Świerczyńskiej pozostawił córkę N. za Franciszkiem Ryksenem, kapitanem artyleryi koronnej 1775 r. Krzysztof, kapitan gwardyi pieszej koronnej 1791 r. (Don. Vars.). 

Otto-Filip 1799 r. i Krzysztof, syn Wilhelma, 1820 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Bar. Ewald, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego 1779 r. Bar. Otto-Wilhelm, zm. 1824 r., z Wilhelminy Friedlówny miał córkę Anielę za Krzyżanowskim i syna Ferdynanda. 

KLOPMAN Edward, starszy inżynier m. Warszawy i członek rady kwaterunkowej, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego urzędu 1855 r. 

KLOT v. KLOTT v. KLOTH h. KLOT v. TARCZA. Herb na tarczy przedzielonej w poprzek, w polu górnem złotem kula błękitna, pole dolne czarne; w koronie nad hełmem, między dwoma rogami, prawym złotym, a lewym czarnym, kula błękitna (Hr. Ostr.). 

Piszą się z Heidenfeldu, w Inflantach. Jerzy otrzymał dobra Micajcie 1601 r.; jego syn Engelbrecht miał syna Jana-Engelbrechta, po którym z Maryanny Puciatówny syn Jan-Zygmunt z 1-ej żony Zofii Chrząstowskiej miał synów, Jakóba, Jezuitę, i Antoniego, miecznika inflanckiego 1750 r., żonatego z Franciszką Odyńcówną, a z 2-iej żony Marty Billewiczówny pozostawił Jan-Zygmunt synów: Stanisława, oboźnego brasławskiego 1748 r., ożenionego z Teklą Mirską, Adama, sędziego ziemskiego brasławskiego 1785 r., żonatego z Izabelą Broniszówną, Michała i Feliksa.

Michał, oboźny smoleński, komisarz z sejmu 1775 r., z żony Teresy Żabianki, łowczanki brasławskiej, miał córki: Annę 1v. za Michałem, 2v. za Józefatem Kwintami, Teresę za Antonim Kwintą, Placydę za Michałem Dąbrową, podsędkiem dziśnieńskim, i synów: Mikołaja, Bazylianina, Jana, żonatego z Judytą Burówną, i Augustyna. 

Augustyn miał dwie żony, Teresę Rudominiankę, z niej córki, Konstancya za Dominikiem Surynem, Róża za Włodzimierzem Reuttem i synowie: Mikołaj, porucznik wojsk ros., Henryk, asesor sądowy, Aleksander, August i Zenon, i Różę Czerniechowską, z której córka Aloiza za Adolfem Zawadzkim i syn Feliks; z synów: 

Aleksander, dziedzic Zalesia 1848 r., żonaty z Bogumiłą Klottówną, miał córkę Teresę i synów, Wacława i Henryka, ożenionego z Heleną Turówną. 

August, zm. 1876 r., miał dwie żony, Annę Nornicką, z niej syn Jan żonaty z Heleną Danilewiczówną, i Alinę Mirską, z której córki, Adela za Józefem Stacewiczem, Marya za Maryanem Koziełłą i syn Ignacy. 

Zenon z Katarzyny Downarówny pozostawił córki, Jadwigę, Konstancyę za Kazimierzem Korsakiem i synów Edwarda, ożenionego z Anną Dmochowską, z tej syn Leon i Jarosława, żonatego z Maryą Obuchowską, z której córki, Konstancya, Laura i syn Jan. 

Feliks, pułkownik wojsk polskich 1831 r., z Franciszki Witkowskiej pozostawił córki: Eleonorę za Leopoldem Mirskim, Reginę za Janem Zdrojewskim, Maryannę za Janem Marcinowskim i kilku synów, z których Benedykt, zm. 1873 r., z Anny Zakrzewskiej miał córki, Justynę za Wincentym Moniuszką, Annę Szczęsnowiczową i czterech synów: 1) Alfonsa, po którym z Klementyny Ruszczycówny synowie: Bolesław, Bronisław i Zygmunt, 2) Alfreda, mającego z Michaliny Adamkowiczówny synów, Mieczysława i Ildefonsa, 3) Arnolfa, który z Elżbiety Klimaszewskiej ma córkę Maryę za Walentym Zielińskim ze Skempego, i 4) Adama, po którym z Maryi Stacewiczówny syn Bohdan (Bon.). 

Jerzy, syn Fryderyka, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1834 r. Włodzimierz, syn Andrzeja, pułkownik wojsk rosyjskich, fligiel-adjutant cesarza Aleksandra II w 1865 r. Rejnhold, syn Rejnholda, kapitan wojsk rosyjskich, sędzia sądów pow. rygskiego 1880 r. 

KLUCZEŃSKI. Wojciech i Jan podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. płockiem.

KLUCZEWICZ h. KLUCZ v. OBUCHOWICZ. Jan, burgrabia grodzki ostrzeszowski 1773 r., miał syna Ignacego, po którym z Wiktoryi Otowskiej syn Jan, nauczyciel szkoły realnej w Kaliszu, wylegitymowany w Królestwie 1855 r., a jego syn Tomasz, urodzony z Maryanny Jabłońskiej, wylegitymowany w Królestwie 1856 r. 

KLUCZEWICZ. Po Jakóbie z Anny Opockiej dwóch synów: 1) Jan, po którym z Anastazyi Sawickiej synowie: Antoni, Jan i Mikołaj, i 2) Andrzej, którego z Eudoksyi Kaczkowskiej syn Michał z synami, Aleksandrem i Antonim, urodzonymi z Julianny Kukulskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Kortyna (Zbiory Dr. M, Dunina-Wąsowicza). 

KLUCZEWSKI h. BRODZIĆ. Piszą się z Kluczewa, w pow. kościańskim. Janusz 1422 r. Piotr, syn Tomisława, 1475 r. (Bon.). Jan, syn Łukasza, dziedzic na Wilkowie 1566 r. Jan, dziedzic Kluczewa, burgrabia kościański 1570 r. Adam, dziedzic na Gorzewie, w gnieźnieńskiem 1580 r., a Łukasz, na Chalawie, w kościańskieni 1581 r. (Ks. poborowe). Stanisław, syn Jakóba, kanonik poznański 1581 r. 

KLUCZEWSKI h. OZDOBA. Herb - tarcza błękitna w poprzek przedzielona, w górnej srebrnej mniejszej części klucz czerwony w poprzek zębami na dół, w polu dolnem błękitnem gwiazda złota sześciopromienna, na której dwa srebrne pióra strusie; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie, boczne srebrne, środkowe czerwone (Kancl.). 

Ignacy, sekretarz królewski, poseł i tłomacz przy dworach zagranicznych, Józef i Melchior, synowie Jakóba, otrzymali w 1766 r. szlachectwo od cesarza niemieckiego Józefa II, a 1768 roku szlachectwo polskie. Z tych braci: 1) Ignacy, podpułkownik wojsk koronnych, z Anną Beaudouin miał synów: Stanisława, wylegitymowanego w Cesarstwie 1841 r. razem z synem Jarosławem, urodzonym z Chodakowskiej, Józefa, ożenionego z Borowską, i Antoniego, sędziego grodzkiego grodzieńskiego; 2) Józef z Joanny Radomickiej pozostawił synów: Stanisława, Ignacego, wylegitymowanego w Cesarstwie 1841 r. razem z synem Eustachym, Piotra, wylegitymowanego w Cesarstwie 1841 r., a jego syn Kacper wylegitymowany w Cesarstwie 1846 r. i wszyscy zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

KLUCZKOWSKI. Aleksander podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z pow. oszmiańskim. 

KLUCZYCKI. Feliks wszedł 1809 r. do wojska Ks. Warszawskiego i w 1820 roku został uwolniony w stopniu podporucznika 2 pułku ułanów. W 1823 r. mianowany kontrolerem kasy obwodu siedleckiego, został 1837 r. zastępcą tejże kasy; w 1846 r. otrzymał rangę radcy honorowego i w 1848 r. wyszedł do emerytury. Feliksowi na mocy postanowienia Rady Administracyjnej przyznano 1839 r. szlachectwo, a syn jego Władysław, ur. 1848 r. z Elżbiety Dębskiej, wylegitymowany w Królestwie 1865 r. (Ks. Wojskowe). Józef, syn Jakóba, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1812 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

KLUCZYŃSKI. Jan, Józef i Marcin, synowie Antoniego i Maryanny Sroczyńskiej, wnukowie Andrzeja i Maryanny Tarczyńskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KLUG h. KOTWICA. Herb - w polu czerwonem, między dwoma srebrnemi liliami srebrna kotwica; na hełmie bez korony trzy strusie pióra. 

Jan, bankier warszawski, otrzymał nobilitacyę i herb powyższy na sejmie 1790 r. (Vol. Leg., Kancl.); dyplom nobilitacyi wydano mu z kancelaryi koronnej 1791 r. (Sigil.). 

KLUG. Ludwik, syn Godfryda i Anny, urodzony w m. Tarnowie 1803 r., wszedł 1818 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem w tymże pułku; otrzymał tegoż roku krzyż srebrny Virtuti Militari. Wzięty do niewoli, wysłany został do Wiatki i przeznaczony do wojska rosyjskiego (Ks. Wojskowe). 

KLUGOWSKI. Paweł został 1771 r. sekretarzem królewskim (Kancl.). 

KLUK. Wasil Timofiejewicz wziął 1524 r. w zastaw od ks. Świrskiego trzy służby poddanych. Maryanna, żona Wasila, sprzedała 1529 r. Owdziejowiczowi ziemię swego poddanego (Arch. Dubr.). 

KLUKOWICZ. Antoni, porucznik regimentu konnego buławy polnej litewskiej 1773 r. N., rotmistrz wiłkomierski, deputat na Trybunał litewski 1775 r. (Vol. Leg.). 

KLUKOWSKI h. JASIEŃCZYK. Były dwie rodziny tego nazwiska, jedna pisząca się z Klukowa, w ziemi zakroczymskiej, druga dziedzicząca na Klukach, w ziemi liwskiej. Krzysztof i Wojciech, synowie Jana, sprzedali 1566 r. części Klukowa Bielińskiemu. Łukasz, Grzegorz i Jan, synowie Grzegorza, 1582 r. Grzegorz i Mikołaj, synowie Wasila, dziedzice Klukowa 1585 r. Kacper, syn Teodora, 1591 r. Mikołaj, syn Grzegorza, 1594 r. Jan, syn Korniły (Kometa), 1595 r. Paweł, Piotr, Jan i Dawid, synowie Jana, 1598 r. Mikołaj, syn Jerzego, dziedzic na Chinowie, Krężlu i Piekutach 1615 r. Maryan, syn Jana, 1654 r. Jan i Franciszek, synowie Jana, 1675 r. Kacper, syn Wojciecha i Anny Gostkowskiej, 1682 r. Adam podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią zakroczymską. 

Stanisław, w 1703 r. dziedzic wsi Zalesie Borowe, w ziemi zakroczymskiej, z Justyny Zaleskiej miał syna Wojciecha, ten Andrzeja, po którym syn Bernard pozostawił syna Kiliana, wylegitymowanego w Królestwie 1858 roku. 

Tomasz, syn Franciszka, dziedzic dóbr Gąby 1752 r. Andrzej, syn Pawła, sprzedał 1759 r. części dóbr Kluki bratu Mateuszowi; po Mateuszu Syn Paweł wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r. Jan, poseł liwski, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią liwską; pochodzący od niego Kajetan, syn Jana, miał syna Ignacego, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r.

Jan, horodniczy kowieński 1576 roku. Jan, starosta grodzieński 1591 roku. Ignacy i Józef podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. połockiem. Ludwik, regent ziemski i grodzki mozyrski 1784 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Czerskie, Don. Yars., Bon.). 

Stanisław, syn Kajetana, ur. 1790 r. w Żydowskich Brodach, w W. Ks. Poznańskiem, wszedł 1815 r. do szwadronu ułanów gwardyi, a przeniesiony 1817 r. do pułku strzelców konnych gwardyi, został 1825 r. podporucznikiem batalionu weteranów czynnych (Ks. Wojskowe). 

Ludwik, Tomasz i Wincenty, synowie Antoniego, Franciszek z synami, Aleksandrem i Janem, Michał, Stanisław i Władysław, synowie Wojciecha, Adolf, Julian i Karol, synowie Marcina, Andrzej, Cezary i Jan, synowie Ludwika, Jordan i Witold, synowie Stefana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1834-1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

KLUNOWSKI. Marcin i Piotr, dziedzice na Klunach 1578 r., w pow. pyzdrskim (Ks. poborowe). N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

KLUŃSKI. Marek, dziedzic dóbr Nosowe, Grodzisko i Pietraczówka 1597 r., na Podolu. Wojciech, syn Jana, 1612 r. stolnik czerniechowski 1673 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

KLURZA. Heronim więziony w Kazaniu 1655 r. (Bon.). 

KŁUS v. KLUSZ h. SZRENIAWA. Po Janie z Wyżnian z żony Małgorzaty synowie, Jakób, dziedzic Szydłowa 1442 r., żonaty z Katarzyną Kierdejówną, i Mikołaj, dziedzic Wyżnian, Kadłubiszcz i Krosna, podczaszy lwowski 1441 r., miał synów, Mikołaja i Pawła. 

Paweł, dziedzic Krosna 1476 r., z żony Eufemii z Dobrzynie pozostawił córkę Katarzynę za Mikołajem z Tarhanowic (?) i synów, Mikołaja i Jakóba, żonatego z Barbarą z Herburtów, 1v. za Janem Żórawińskim, i 3v. za Stanisławem Rejem. 

Paweł z Wyżnian z Katarzyny Hynkówny, podkomorzanki kamienieckiej, 2v. za Mikołajem Korabczewskim, cześnikiem kamienieckim, miał syna Klemensa, dziedzica dóbr Klichincze 1580 r., po którym córki, Justyna za Wojciechem Makowieckim i Katarzyna za Wojciechem Kuropatnickim. Piotr i Jadwiga 1580 r. Zygmunt 1585 r. Jakób, posesor wójtowstwa we wsi Wiśniowej, starostwie dobczyckiem 1695 r. Franciszka za Gabryelem Lenkiewiczem, cześnikiem żytomierskim 1740 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bon.).

KLUSKI. Bohdan Hryćkowic, dziedzic dóbr Klusk 1502 r. Fedko Waśkowicz miał syna Iwana, dziedzica wsi Klusk 1538 r. Iwan Fedorowicz, dworzanin królewski 1541 r. Jan, dziedzic na Klusku, w pow. włodzimierskim 1545 r. (Metr. Litew., Lustr. Wołynia, Bon.). 

KLUSOWSKI. Adam, podstarosta łomżyński 1554 r. (Akta Wąsoskie). Andrzej, dziedzic Dzierążni, w ziemi bełzkiej 1639 r. 

KLUSZEWSKI v. KLUSZOWSKI h. JASIEŃCZYK. Senator w rodzinie, Wojciech, kasztelan biecki 1771 r., kasztelan wojnicki 1779 r. 

Familia mazowiecka, pisze się z Kluszewa, w ziemi ciechanowskiej. Adam, Jan, Mikołaj, Stanisław i Wawrzyniec, dziedzice na Kluszewie, a Jan i Stanisław na Stropuchowie, w pow. sierpskim 1578 r. (Ks. poborowe). Adam został 1584 r. podsędkiem zawskrzyńskim. Krzysztof, dzielny wojownik w czasie oblężenia Smoleńska, poległ 1609 r. N. z ziemią ciechanowską 1697 r., a Wojciech na Kluszewie, cześnik i poseł ciechanowski, Jakób i Marcin 1764 r. podpisali elekcye. 

Jakób, dziedzic dóbr Ogorzelice 1682 r.. Wojciech, dziedzic dóbr Kluszewo 1738 r., żonaty z Maryanną Piegłowską (de Aulaki?), miał synów, Jana, pułkownika wojsk pruskich 1789 r., i Wojciecha, wojskiego 1747 r., cześnika ciechanowskiego 1748 r., z podczaszego chorążego przasnyskiego 1764 r., kasztelana bieckiego 1771 r., a ostatnio 1779 r. kasztelana wojnickiego i kawalera orderu św. Stanisława. Wojciech, wielkorządca i ostatni żupnik krakowski 1763-1772 r., dziedzic dóbr Chołdowice i Jakuszewce, w wojew. Sandomierskiem, na sejmie 1766 r. wniósł projekt, który został przyjęty, aby znieść tortury i poszukiwania o czarodziejstwo; w 1770 r. dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 królewszczyznę Brzegi. Kasztelan miał cztery żony: Teresę Tarłównę, wdowę po Franciszku Rudzińskim, Teresę, erkę Krzysztofa Ogrodzkiego, Annę Dembińską, podczaszankę krakowską, i Ann?, córkę Aleksandra Daszewskiego, damę krzyża gwiaździstego austryjackiego, wylegitymowaną w Galicyi 1786 r., i z trzeciej żony miał córki, Franciszkę za Stanisławem Krajewskim, instygatorem koronnym, Annę za Stanisławem Szaniawskim, krajczym koronnym, i dwóch synów, Makarego, kawalera orderu św. Stanisława 1789 r., który sprzedał 1787 r. wieś Kluszewo, i Jacka, kawalera orderu św. Stanisława 1787 r., starostę brzegowskiego, żonatego z Anną z Pfeiffrów (Metr. Kor., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Bon.). 

Jakób, burgrabia grodzki ciechanowski 1773 r., miał syna Ignacego, po którym z Urszuli Drewnowskiej synowie: Józef, urzędnik dyrekcyi Tow. Kredytowego Ziems., i Feliks, urzędnik Komisyi Spraw Wewnętrznych, wylegitymowani w Królestwie 1848 r. 

KLUSZEWSKI h. ŚLEPOWRON odm. Podług nowego herbarza galicyjskiego Kluszewscy w Galicyi osiedleni biorą herb Ślepowron odmienny, to jest, dzielą tarczę na dwie połowy, w prawej kładą herb Szeliga, w lewej Ślepowron; w koronie, z prawej strony ozdoby herbu Szeliga, z lewej herbu Korwin.

KLUŻEŃSKI v. KLUŻYŃSKI. Piszą się z Kluzan. Adam i Jan podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. krakowskiem. Idzi, uczony Pijar, autor 1805 roku. 

KŁAJSKI Klemens, łożniczy królewski 1420 r. Jan, dzierżawca dóbr Pierzchowice 1474 r. (Bon.) Jan, dworzanin królewski 1534 r., pisarz wojskowy 1535 r., wojski gródecki 1539 r. (Metr. Kor.). 

KŁANICKI h. NIEZGODA odm. Odmiana herbu - w polu błękitnem podkowa ocelami na dół, w niej strzała żelezcem na dół, przez nią miecz poziomo; w hełmie dwa rzędy pawich piór po cztery w rzędzie. Wzięli nazwisko od wsi Kłanina. N. ciężko ranny przy oblężeniu Weissenburga, w Inflantach 1602 r., przyprowadził rotę lekką kozacką na wyprawę wołoską 1595 r. Józef, chorąży petyhorski, starosta nowski (?), podpisał elekcyę 1764 r. z pow. lidzkim. Józefat, oboźny 1775-1778 r., a miecznik grodzieński 1780 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

KŁĄGIEWICZ. Andrzej-Benedykt, ur. 1765 r., doktór teologii i filozofii, z kanonika wileńskiego i profesora Uniwersytetu wileńskiego, biskup chryzopolitański, sufragan i administrator dyecezyi wileńskiej 1828 r., następnie 1839 r. biskup wileński, uczynny, miłosierny i pobożny, ozdobił i nadał kilka kościołów; um. 1841 r. w Wilnie. 

KŁĘBOWSKI h. JASTRZĘBIEC. W ziemi łukowskiej, brali przydomek Oczkiewicz, pisali się także Klembowski. Anna, żona Mikołaja Cieciszewskiego, cześnikiewicza liwskiego 1620 r. Wojciech miał córkę Zofię Domańską 1683 r. Michał z wojew. trockiem i Marcin z wojew. lubelskiem 1697 r. podpisali elekcyę. Stanisław, sędzia kapturowy łukowski 1764 r. Jan, podstoli łukowski 1793 r. 

KŁOBSKI h. POMIAN. Stara i niegdyś można rodzina na Kujawach; wzięła nazwisko od swego dziedzictwa wsi Kłobi, w pow. kowalskim. Żyra z Kłobi, syn Dymitra, podkomorzy brzesko-kujawski, poległ w obronie zaniku raciążskiego przeciw Krzyżakom 1330 r. Jarand, stolnik kujawski 1401 r., nabył Kłobię Dymitrową od Berwolda z Kłobi; po Jarandzie syn Piotr, chorąży brzeski 1452 r., z żony Elżbiety miał synów: Jakóba, Jaranda, podłowczego brzeskiego 1496 r., Jarosława, dziedzica na Lutoborzu i Osiemborowie, i Stanisława. Andrzej, podsędek brzeski, um. 1532 r. Jakób i Mikołaj, dziedzice na Modliborzu i Krzewin, w pow. kowalskim 1557 r., a Stanisław i Wojciech, dziedzice na Gagowie 1566 r. Bartłomiej 1580 r., dzielny wojownik przeciw Tatarom, na Podolu. Łukasz, syn Marcina, dziedzic na Lutoborzu 1595 r. Aleksander, dziedzic Zalesia, Eremiasz, Jakób, Jan, Stanisław i Wojciech, synowie Jana, 1600 r. Po Wojciechu z Elżbiety Pawlikowskiej syn Jakób 1640 r. (Ks. Gr, Brzeskie, Conv. Piotrk., Conv. Vars., Ks. Gr. Przedeckie).  

Aleksander, Fabian, Józef, Stanisław i Wojciech 1680 r.; po Aleksandrze synowie, Stanisław i Józef. Stanisław, żonaty z Katarzyną Orłowską, miał syna Adama, dziedzica dóbr Orły, żonatego z Anną Chrząstowską 1745 r. a Józef pozostawił syna Franciszka 1740 r. Konstanty, rektor szkół pijarskich w Łowiczu 1760 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Paweł w 1650 r. kupił wieś Wojciechowice i Nagodowo (Akta Łęczyckie); pochodzący od niego Franciszek miał syna Antoniego, którego synowie: 1) Ignacy pozostawił syna Wojciecha, dzierżawcą wsi rządowej Wilczkowce, w pow. łęczyckim, a w 1858 r. dziedzica wsi Kozuby, w pow. łęczyckim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r.; 2) Mateusz, po którym z Petroneli Iskrzyckiej syn Adam-Floryan wylegitymowany w Królestwie 1838 roku; 3) Antoni, tego syn Konstanty-Albin wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

KŁOBUCHOWSKI. Zdaje mi się, że jest to taż sama familia co Kłobukowski, herbu Oksza, gdyż Kłobuchowscy pisali się niekiedy Kłobukowskimi. Wawrzyniec z wojew. inowrocławskiem podpisał elekcyę 1764 r. N., viceregent kowalski 1788 r. Józef, radca pow. kowalskiego 1812 roku. Roman, urodzony w Trzebskiej Woli, podporucznik wojsk polskich, kawaler krzyża Virtuti Militari 1831 r. 

KŁOBUCKI. Łukasz, susceptant 1788 r., a od 1790 r. viceregent grodzki żytomierski. 

KŁOBUKOWSKI h. KUSZABA. Janusz z Kłobukowa podpisał 1434 r. akt szlachty dobrzyńskiej, uznającej królem jednego z synów Władysława Jagiełły. Jakób, regent nadworny książąt mazowieckich 1456 r. Mikołaj, syn Jana z Kłobukowa, 1490 r. Maciej, syn Mikołaja Przybka z Kłobukowa, 1538 r. Jakób żonaty z Zofią z Włoczewa 1542 r. (Ks. Gr. Płockie). Jan i Piotr, dziedzice Turzy Wielkiej, Jan, Piotr i Stanisław, dziedzice na Kłobukowie-Patrze, a Andrzej, Feliks, Jakób i Stanisław, na Kłobukowie-Molendach 1566 r. (Ks. poborowe). Jan, Grzegorz, Łukasz, Michał i Piotr podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską. 

KŁOBUKOWSKI h. OKSZA. Wzięli nazwisko od wsi Kłobukowice, w pow. radomskowskim, a piszą się z Siemichowic, wsi teraz zwanej Siemikowice, w ziemi wieluńskiej, gniazda jednej z linii rodu Okszów. Jakób i Mikołaj, dziedzice Kłobukowic 1557 r. (Ks. poborowe). Po Adamie z Zofii Psarskiej córki, Anna za Stanisławem Staszkowskim, Jadwiga i syn Stanisław 1579 r. Jan, Anna, Katarzyna i Zofia, dzieci Piotra, 1589 r. Feliks i Jan, synowie Tomasza, 1627 r. Piotr, sekretarz królewski 1631 r.  

Piotr 1632 r., Marcin 1632 i 1648 r. z wojew. Sieradzkiem, Jan, miecznik inowrocławski 1662 r., żonaty z Anną Truskolaską, z ziemią gostyńską, Stanisław z wojew. inowrocławskiem 1674 r., Adam z wojew. poznańskiem, a Aleksander i Ludwik z wojew. krakowskiem 1697 r. podpisali elekcye. Walenty, pisarz grodzki poznański, miał syna Władysława 1681 r. Stanisław i Kazimierz, bracia rodzeni, dziedzice Szadłogoszcza 1689 r. Antoni, dziedzic dóbr Zawady 1767 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel. i Piotrk., Ks. Gr. Przedeckie i Sochaczewskie, Sigil., Metr. Kor.). 

Aleksander, syn Józefa i Anny z hr. Kwileckich, radca komitetu Tow. Kred. Ziem., zm. 1903 r. w Warszawie, z żony Stanisławy, córki Antoniego Chrapowickiego, pozostawił syna Stanisława, ożenionego z Oleną Kurnatowską (Bon.). 

Marcin, dziedzic wsi Rzęszyce (?) i Rudka 1650 r., miał syna Ludwika, tego syn Józef pozostawił syna Józefa, po którym z Zofii Antoszewskiej synowie. Wincenty, pisarz komory celnej, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., i Ignacy, oficyalista prywatny w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; po Ignacym z Franciszki Paryszewskiej synowie, Marcin, żołnierz w wojsku rosyjskiem, 1839 r., i Antoni, po którym z Apolonii Jakubowskiej synowie: Izydor, Wiktor, Ignacy, German, Erazm i córka Salomea wylegitymowani w Królestwie 1859 r. 

Maciej, dziedzic wsi Kłobukowo-Karasie, w wojew. płockiem 1729 r., miał synów: 1) Antoniego, dziedzica wsi Łysakowo i Łabunie, po którym z Elżbiety Olszewskiej syn Antoni z Julii Jasińskiej pozostawił synów: Teodora, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r., a tego syn Feliks, urodzony z Antoniny Męcińskiej, wylegitymowany w Królestwie 1859 r., Felicyana, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r., Michała, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r.; 2) Andrzeja, którego syn Kazimierz, dziedzic wsi Katarzynów, w wojew. płockiem, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. razem z synem Grzegorzem i tego synami: Szczęsnym, Kalikstem i Ignacym, urodzonymi z Antoniny Glenickiej; 3) Marcina, którego syn Maciej miał syna Michała, po którym z Maryanny Stawickiej synowie, Jan Nepomucen i Sylwester wylegitymowani w Królestwie 1849 r. 

Tomasz, syn Piotra, dziedzic wsi Kłobukowo-Karasie i Przyborowo 1769 r., z Ewy Pęszyńskiej miał syna Mateusza, a ten z Brygidy Łukowskiej syna Balcera, właściciela części we wsi Strupczewie, w pow. lipnoskim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

Wojciech, poseł z Prus na sejm 1733 r., pozostawił syna Marcina, a ten syna Andrzeja, po którym z Estery Brzezańskiej syn Franciszek, dziedzic dóbr w pow. gostyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

Maryan, dziedzic na Siemikowicach 1672 r., miał dwie żony, Katarzynę Przecławską, z niej córka Maryanna za Marcinem Szypowskim i synowie: Jan, Józef, Ludwik i Stanisław, i Teofilę Tomicką, z której synowie, Wojciech i Michał, po którym z Anny Trzebuchowskiej syn Stefan wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z Joanny Górskiej miał córkę Zuzannę za Kazimierzem Łastowieckim i syna Dymitra.   

Stanisław, syn Maryana i Przecławskiej, zaślubił Maryannę Różyńską i z niej pozostawił synów, Wojciecha, podczaszego wieluńskiego, po którym z Katarzyny Śnieprawskiej syn Wojciech wylegitymowany w Galicyi 1782 r., i Jana, po którym z Salomei Zerzyńskiej syn Sebastyan-Paweł-Fabian, wylegitymowany w Galicyi 1810 r., żonaty z Teklą Boguszówną, pozostawił synów: Antoniego-Adama, redaktora w Krakowie, Stanisława, po którym z Waleryi Dulębianki dzieci: Tadeusz, Władysław, Helena i Jadwiga, i Leona-Teodora, żonatego z Teklą Wyszkowską, z niej syn Władysław ożeniony z Zofią Żuk-Skarszewską (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KŁOBUKOWSKI. Andrzej, Marcin, Kazimierz i Ignacy wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841 r. Ignacy, kapitan 4 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, następnie major w tymże pułku, otrzymał dymisyę 1815 r. W 1831 r. jako major strzelców został przeznaczony do lazaretu w obozie (Ks. Wojskowe). 

KŁOBUSZEWSKI h. ZAREMBA. Józef z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1764 r. Wojciech, subdelegat grodzki sandomierski 1750 r., miał syna Wojciecha, po którym z Maryanny Dobrowolskiej synowie: Tomasz, radca honorowy, nauczyciel gimnazyum w Płocku, wylegitymowany w Królestwie 1855 r. wraz z synem Tomaszem, urodzonym z Józefy Śmiałkowskiej, i Marcin, po którym z Franciszki Kulesza syn Antoni, majtek we flocie rosyjskiej, wylegitymowany w Królestwie 1862 r. 

KŁOCKI. Jan, podstoli kowieński, starosta miedzialski, komisarz do zapłaty wojska 1628 r. (Vol. Leg.). Adam, biskup sydoneński, sufragan brzesko-litewski 1801 r. 

KŁOCZEWSKI h. DOLIWA. Podług Paprockiego dom stary pod Stężycą. Kłoczewscy v. Kłoczowscy jednak tak w pow. stężyckim, jak i w całem wojew. Sandomierskiem zamieszkali, byli herbu Rawicz, może zatem myli się Paprocki i Kłoczewskich, herbu Doliwa, nie było. Niesiecki do nich zalicza tylko dwóch: Kacpra, podczaszego chełmskiego 1628-1642 r., i Mikołaja, podsędka stężyckiego 1670 r., lecz ten drugi był niezawodnie herbu Rawicz. 

KŁOCZKO v. KŁODZKO h. OGOŃCZYK. Senator w rodzinie, Maciej, wojewoda witebski 1532 r., starosta żmudzki 1542 r., um. 1543 r. 

Jan, syn Michna, a wnuk Sangawa, który na sejmie 1413 r. wziął herb Ogończyk, miał synów: Michnę, koniuszego trockiego i ciwuna miednickiego 1498 r., Mikołaja, Olechnę i Wojciecha, jednego z najzasłużeńszych panów litewskich swojego czasu za Kazimierza IV. Wojciech, namiestnik uciański, marszałek litewski 1500 r., starosta kowieński i bielski, ochmistrz dworu królowej Heleny, żony Aleksandra Jagiellończyka 1496-1505 r., posłował do Moskwy 1491, 1493 i 1503 roku; miał on dwie żony, Katarzynę ks. Ostrogską i Marynę Hlebównę; um. 1514 r., pozostawiwszy syna Macieja.  

Maciej, dziedzic na Międzyrzecu i Liskowie, marszałek litewski, wojewoda witebski 1532 r., starosta żmudzki 1542 r., dzierżawca wołkowyski i merecki 1532-1543 r., fundował farę w Międzyrzecu; poseł do Moskwy 1528, 1531 i 1536 r., umarł 1543 r., z żony Katarzyny Chlebowiczówny, wojewodzianki połockiej, miał córkę Marynę, która w dom męża ks. Prokopa Dolskiego, podkomorzego wołkowyskiego, przeniosła znaczne majątki ojcowskie. 

Podług Duńczewskiego wojewoda Maciej miał mieć syna Stanisława, którego wydziedziczył dla jego nieporządnego życia; ten Stanisław miał 40 lat służyć w wojsku rosyjskiem, a za powrotem do kraju zaślubił Elżbietę Woropajównę i z niej pozostawił syna Iwana. Iwan, chorąży połocki, długi czas procesował się z książętami Dolskimi o majątek swego dziada, lecz nadaremnie; um. 1690 r., mając lat 109, z żony Krystyny Korsakówny, chorążanki połockiej, pozostawiwszy synów: Rafała, który osiadł w ks. Smoleńskiem, Franciszka, księdza, Aleksandra, zabitego pod Wiedniem 1683 r., Jerzego, który z Katarzyny Birutówny miał synów, Krzysztofa i Kazimierza, bezpotomnych, i Mikołaja, po którym z Teresy Osipowskiej synowie: Ludwik, strukczaszy połocki, z Barbarą Kaznowską bezpotomny, Maciej z Krystyny Kamieńskiej tylko córki zostawił, i Konstanty, budowniczy połocki, z Anny Daszkiewiczówny miał syna Bartłomieja, po którym z N. Tomaszewiczówny syn Jerzy-Ignacy, stolnik smoleński 1750 r., ożeniony z Maryanną Merło-Babińską, skarbniczanką orszańską. 

Dla braku dostatecznych dowodów trudno osądzić, czy genealogia podana przez Duńczewskiego jest prawdziwą, to tylko pewna, że Kłeczkowie w XVII wieku toczyli proces z ks. Dolskimi o różne majątki swych przodków i ten przegrali, lecz czy ci Kłoczkowie pochodzili od Stanisława, syna wojewody Macieja, czy też byli boczną linią domu, podług dawnych praw, litewskich mającą prawo do lennych posiadłości linii zgasłego, tego nie wiadomo. 

KŁOCZKOWSKI. Pięć osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1838 r. 

KŁOCZOWSKI v. KŁOCZEWSKI h. RAWICZ. Senator w rodzinie, Piotr, kasztelan zawichostski 1577 r., um. 1580 r. 

Podług Paprockiego dom stary pod Stężycą, piszą się z Kłoczewa v. Kłoczewa. Jan, dziedzic na Kłoczowie 1508 r. (Ks. poborowe), z żony Katarzyny miał synów: Jana, Marcina i Mikołaja. Po Marcinie z Kłoczewa synowie, Piotr i Mikołaj, dziedzic Ułęża i Grabowca 1569 r., pisarz ziemski stężycki 1570 r., miał być i podsędkiem stężyckim 1591 r.; żonaty z N. Gostomską. 

Piotr, dziedzic Kłoczowa, Czernic, Kawęczyna, Podarza i Przesmyka 1569 r. (Ks. poborowe), dworzanin i sekretarz królewski, starosta małogoski 1570 r., kasztelan zawichostski 1577 r., poległ pod Wielkiemi Łukami w walce z Moskwą 1580 r.; mąż niepospolitych zdolności męztwa, w 1566 r. jeździł od Zygmunta Augusta do Jana ks. Meklemburgskiego, przestrzegając go, aby zerwał układy z lennikiem polskim Albertem ks. pruskim, w 1570 r. posłował do królów Duńskiego i Szwedzkiego i nakłonił ich do zgody między sobą, a w 1575 r. należał do partyi, chcącej wynieść na tron dom Rakuski, wiernie jednak służył Stefanowi Batoremu w wojnie z Gdańszczanami. Piotr z Barbary Niszczyckiej, 2v. Gostomskiej miał córki, Annę za Kacprem Oborskim i Barbarę za Janem Piekarskim.   

Andrzej, dziedzic na Kłoczowie i Przesmykach, podstarosta stężycki 1579 r., miał synów: Anzelma, dziedzica dóbr Ściborzyce, rotmistrza królewskiego i stolnika sandomierskiego 1584 r., Gabryela i Mikołaja, żonatego z Anną Sobieską, po którym synowie: Jakób żonaty z Felicyanną Łychowską, z niej córka Maryanna Duninowa, Kacper i Marcin. 

Kacper, podczaszy chełmski 1628 r. i deputat na Trybunał radomski, dziedzic dóbr Brzeżno, miał synów: Jakóba, Józefa, Marcina, po którym synowie, Jan i Stanisław, który podpisał elekcyę 1697 r wojew. Sandomierskiem, Mikołaja, podstarostę 1661 r., podsędka 1670 r. i sędziego kapturowego wojew. sandomierskiego, który podpisał elekcyę 1674 r., Stanisława i Tomasza, po którym córka Anna za Jacentym Krosnowskim. 

Stanisław, dziedzic na Kłoczewie 1648 r., miał córkę Zofię za Marcyanem Braneckim i synów: Józefa, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem, Marcina, Mikołaja, Stefana, scholastyka lubelskiego 1670 r., i Tomasza. 

Jan-Józef z żony Magdaleny Zagórowskiej miał syna Józefa, ożenionego 1710 r. z Anną Żeligowską, cześnikówną bracławską. Franciszka za Franciszkiem Chlebowskim, chorążym owruckim 1710 r. Maryanna za Jackiem Chlewickim, podczaszym sandomierskim 1740 r. Antoni, podczaszy czerniechowski 1754 r. Antoni, podwojewodzy i subdelegat grodzki stężycki 1758 r., żonaty z Maryanną Kłoczowską, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Kazimierz, cześnik bracławski, z Konstancyi Mirbachówny miał syna Łukasza, dziedzica dóbr Górki, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; stolnik rzeczycki 1771 r., miał dwie żony, Agnieszkę Rychlicką, z niej syn Bazyli, i Annę Prażmowską, z której synowie: Jan Nepomucen, Ignacy, vicesgerent sądowy stężycki 1788 r., Feliks, chorąży regimentu gwardyi pieszej koronnej 1793 r., i Antoni. Jan Nepomucen, żonaty 1v. z Maryanną Smolińską, 2v. z Kornaszewską, miał syna Stanisława, obrońcę sądowego w Czersku 1820 r., po którym z Konstancyi Piaseckiej synowie, Julian, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. i Józef, urzędnik w m. Warce, wylegitymowany w Królestwie 1852 r. (Metr. Kor., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Don. Vars.).

KŁODAWSKI h. KORAB. Dominik, posesor dóbr Ośna i Wierzbic, w przedeckiem 1713 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Andrzej, syn Wojciecha, towarzysz pancerny, żonaty z Maryanną Mussakowską, miał syna Piotra, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., po którym z Rozalii Łonowskiej córka Agnieszka za Antonim Ryziewiczem i synowie: Aloizy, Feliks i Jan (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KŁODNICKI h. ŁADA. Stara mazowiecka rodzina, że wzięła nazwisko od wsi Kłodna, w ziemi warszawskiej, dlatego też zwano ją i Kłodzieński v. Kłodziński, i z tych dwóch nazwisk w końcu XVII wieku, utworzyły się rodziny Kłodnicki i Kłodziński, jeszcze zaś w XVII stoleciu też same osoby brały dowolnie obydwa nazwiska. Cedro, proboszcz czerski, kanclerz zakroczymski, Dominik, podkanclerzy książąt Mazowieckich, Grzegorz, kapelan księżny, Helbrzyk (Jałbrzyk), Wielisław, Tomisław, Świętosław, Maciej, Stanisław, Jan, Filip, Wojno, Niegosław, Wawrzyniec i Bartłomiej, dziedzice na Kłodnie, otrzymali różne przywileje 1387 r. od Janusza ks. Mazowieckiego. 

Feliks, syn Jana, Jan i Maciej, synowie Andrzeja, oraz Stanisław, syn Piotra, dziedzice na Kłodnie-Czachach, Kłodnie-Borzymach, KłodnieTłustowie, Kłodnie-Pankach i Kłodnie-Ksiązkach 1580 roku (Ks. poborowe). Felicyanna, żona Stanisława Brochowskiego, podkomorzego zakroczymskiego 1630 r. Aleksander, podstoli bracławski, z ziemią warszawską, Stanisław z wojew. podlaskiem 1674 r., Michał z ziemią warszawską 1697 r. Antoni z pow. orszańskim, Jan i Józef z wojew. połockiem 1764 r. podpisali elekcye. 

Piotr, syn Stanisława, dziedzic dóbr Dziegietni, w drohickiem 1691 r. Michał z Zuzanny Kaszowskiej pozostawił syna Antoniego i córkę Domicelę za Stefanem Lasockim; Antoni, stolnik nowogrodzki 1744 r. 

Aleksander, rotmistrz chorągwi kozackiej, podstoli bracławski 1672 r., z Katarzyny Młodziejowskiej, miał syna Michała, który w 1712 r. kupił dobra Kobylin, w ziemi warszawskiej; Michał, podstoli bracławski, z Teresy Joanny Dąbrowskiej pozostawił córki, Ewę za Franciszkiem Grotowskim, Rozalię za Józefem Paprockim i synów: Władysława, Józefa i Aleksandra. 

Władysław, dziedzic Młodziejowic 1728 r., zaślubił Maryannę Boską i z niej miał córki: Bogumiłę za Dyonizym Ciborowskim, burgrabią czerskim, Franciszkę Jakubową Dąbrowską i Katarzynę za Janem Modzelewskim, miecznikiem wendeńskim (Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars.). 

Józef, tego syn Mateusz z Maryanny Gruszczyńskiej miał synów Stanisława, ożenionego z Salomeą Charzewską, Piotra i Pawła, urzędnika za czasów Ks. Warszawskiego, po którym z Joanny Charzewskiej synowie: Ludwik, Franciszek i Jan, sędzia kryminalny w gub. warszawskiej, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

Aleksander, ostatni z synów Michała, dziedzic Kociszewa 1736 r., z Maryanny Ogrodzieńskiej pozostawił synów: Józefa, Franciszka i Jana; po Franciszku z Elżbiety Glińskiej syn Feliks, dzierżawca dóbr Bogusławice, w pow. radomskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. Z tejże linii Kłodnickich, Józef z Antoniny Wolskiej pozostawił synów: Stanisława, Marcelego i Leopolda, komornika sądowego w Opocznie, wylegitymowanych w Królestwie 1842 r.

Walenty i Adam, dziedzice na Tarnawce, w lubelskiem 1676 roku (Ks. poborowe). Po Stanisławie z Katarzyny Raciborskiej synowie, Antoni i Waleryan 1701 r. Walenty, dziedzic na Małej i Wielkiej Tarnawce 1716 r., z żony N. Sobieszczańskiej miał syna Wawrzyńca, cześnika urzędowskiego 1728 r., po którym z Anny Brodowskiej syn Franciszek. Franciszek, cześnik chełmiński 1765 r. żonaty z Magdaleną Kobylańską, stolnikówną owrucką, pozostawił córki, Maryannę, Rozalię i synów, Józefa, wylegitymowanego w Galicyi 1794 r., i Stefana (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KŁODNICKI h. SAS. Piszą się z Kłodnicy, w pow. stryjskim. Andrzej, Jan i Stanisław otrzymali 1535 r. prawem dziedzicznem dobra Kłodnicę, które poprzednio trzymali prawem lennem. Po Janie syn Stanisław, dziedzic Kłodnicy, sędzia grodzki stryjski 1546 r., pozostawił syna Andrzeja, dziedzica na Borynicach, w pow. żydaczowskim. Tomasz, Marcin i Feliks, synowie Macieja, a Krzysztof, Wojciech i Maciej, synowie Andrzeja, 1580 r. Stefan, dziedzic Zendowic i Uniechowic, w ziemi lwowskiej, komornik graniczny lwowski 1581 r. Piotr, dziedzic na Borynicach, sędzia grodzki żydaczowski 1586 r. Jan, dziedzic na Borynicach 1620 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Leon-Michał, syn Tomasza i Ewy Czarnockiej, wnuk Zygmunta i Katarzyny Szczygielskiej, prawnuk Heronima i Agnieszki Jemiołkowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1790 r.; po Leonie-Michale z Magdaleny Kruszelnickiej synowie: Adam, Józef i Kazimierz, a po Adamie synowie, Jan i Leon, oraz po Kazimierzu z Maryanny Winnickiej synowie: Ignacy, Jan, Karol, Melchior i Mikołaj wylegitymowani w Galicyi 1827 r. 

Jan, Michał, Teodor i Tomasz, synowie Aleksandra i Anny z Poniatowskich, wnukowie Jana, na mocy świadectwa magnatów zapisani do ksiąg szlachty w Galicyi 1789 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KŁODNICKI h. WIENIAWA. Jan, syn Michała, 1424 r. Andrzej, Bernard, Ceder, Jan, Paweł, Rafał, Walenty i Włodek, dziedzice Kłodnicy Górnej, a Jakób Dzietrzych, Jan Nogawka i Stanisław, dziedzice Kłodnicy, w pow. lubelskim 1531 r. Wojciech, syn Jana, 1626 r. Jan, syn Krzysztofa i Zuzanny Radziszewskiej, 1660 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

KŁODNICKI. Bazyli i Michał, dziedzice Rosochy, synowie Wojciecha i Katarzyny Terleckiej, wnukowie Andrzeja i Heleny Strzyskiej, prawnukowie Wojciecha i Elżbiety Ustrzyckiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 roku.

Antoni, syn Marcina i Magdaleny. Zabokrzyckiej, wnuk Grzegorza i Zofii Jamińskiej, wraz z synowcem swym Antonim, synem Jana i Agnieszki Kotarskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

Józef, syn Stanisława i Anny Bardeckiej, wnuk Jerzego i Maryanny Cebrowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

Kazimierz-Ignacy, dziedzic na Żurakach, syn Jana i Anny z Jaworskich, wnuk Michała, wylegitymowany w Galicyi 1789 r. 

Leon-Paweł, Sylwester-Julian, synowie Piotra, komornika ziemskiego kamienieckiego, i Heleny Komornickiej, wnukowie Teodora i Katarzyny Horczanowskiej, prawnukowie Szymona i Anastazyi Kulczyckiej, wylegitymowani w Galicyi 1823 r., a po Sylwestrze-Julianie z Ludwiki Bobrowskiej, podkomorzanki dworu polskiego, syn Jerzy-Cezary-Piotr-Antoni wylegitymowany w Galicyi 1845 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KŁODYŃSKI v. KŁODIŃSKI. Andrzej-Michał, syn Stefana i Teresy Marynowskiej, wnuk Marcina i Maryanny Czajkowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KŁODZICKI. Paweł podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią warszawską. 

KŁODZIŃSKI v. KŁODZIEŃSKI h. ŁADA. Senator w rodzinie, Kacper, kasztelan wyszogrodzki 1597 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Kłodna, w ziemi warszawskiej. Stanisław, rotmistrz królewski, wojownik pod Obertynem 1530 r., nadał kościół parafialny w Żukowie. Maciej, starosta błoński, wojski liwski 1552 r., z żony Anny Boguckiej miał sześciu synów i dwie córki: z nich Dorota za Wawrzyńcem Wojną, podskarbim wielkim litewskim, i Katarzyna za Stanisławem Zaborowskim, cześnikiem zakroczymskim, a synowie: Stanisław, Kacper, Mikołaj, Jan, Maciej i Wawrzyniec. 

Stanisław, doktór obojga praw, archidyakon żmudzki, a 1567 r. kantor krakowski, lecz wysłany do Neapolu dla dochodzenia praw Zygmunta Augusta do Baru, zrzekł się beneficyów duchownych i zaślubił Julię hr. Monte-Leone, z książąt Pignatelli Aqua-Viva pochodzącą, z której miał syna Franciszka, młodo zmarłego. 

Kacper, wojski sochaczewski 1567 r., starosta błoński i wolkinicki, kasztelan wyszogrodzki i starosta płocki 1597 r., w cudzych językach biegły, dworzanin Henryka Walezego, dostał wieś Chorostów, w starostwie grodzieńskiem; odprowadzał zwłoki Zygmunta Augusta z Knyszyna do Krakowa i walczył w Inflantach i przeciw Moskwie za Stefana Batorego, a w 1582 r. nie przyjął ofiarowanego sobie poselstwa do Turcyi i odmawiał wyższych senatorskich dostojeństw. Kacper w swem dziedzictwie Kamionce fundował kościół, a farę żukowską uposażył; z Anną ks. Massalską, sędzianką grodzieńską, wdową po Dybowskim, bezpotomny.

Mikołaj w obcych językach biegły, jako dworzanin królowej Bony, wyjechał z nią do Włoch, lecz tam zadano mu truciznę, od której, wróciwszy do ojczyzny, umarł młodo 1559 r. 

Maciej, dziedzic Kłodna, archidyakon żmudzki, sekretarz królewski 1576 r., kanonik krakowski 1582 r. i proboszcz wileński. 

Wawrzyniec, ostatni z synów Macieja, starosty błońskiego, dworzanin królewski 1571 r., wojski sochaczewski 1579 r., dziedzic na Kłodnie, Radonicach i Dzikiej Woli, um. 1583 r., pozostawiwszy z żony Katarzyny Kołozębskiej córki: Felicyę Brochocką, Dorotę Kossobudzką, wojewodzinę płocką, i Annę 1v. Kryską, 2v. Radzanowską, kasztelanowę sierpską, 3v. Nowomiejską. 

Andrzej, syn Jana, posesor dóbr Ponętowo Nadolne 1615 r. Po Janie, dziedzicu na Kłodnie, synowie: Jakób, Kacper, Krzysztof i Marcin; po Kacprze córka Zofia za Janem Słomczyńskim i synowie: Marcin, Jakób i Wojciech 1630 r. 

Marcin, subdelegat grodzki warszawski 1640 r., żonaty z Maryanną Służewską, miał syna Pawła, sędziego kapturowego ziemi warszawskiej 1674 roku. 

Stanisław, sędzia grodzki warszawski 1582 r., miał synów: Adama, Jana i Krzysztofa; po Janie z Jadwigi Młochowskiej synowie: Andrzej, Jan. który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem, Marcin, Waleryan i Wawrzyniec (Metr. Kor.. Conv. i Don. Vars.). 

Kazimierz w 1694 r. kupił wieś Kłodno od Mikołaja Wierzbowskiego; jego syn Jan miał syna Walentego, po którym z Agnieszki Kłodzińskiej syn Ignacy, dziedzic wsi Zawady, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

KŁODZIŃSKI. Stanisław, syn Józefa i Barbary Duninówny - Łabędzkiej, wnuk Stanisława i Zofii Zabielskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 roku (Zbiory Dr. M. Dunina-Wącowicza). 

KŁODZIŃSKI. Jan, syn Tomasza i Agnieszki Pilarskiej, asesor prawny w Lublinie 1820 r., sędzia Trybunału w 1830 r., prokurator przy sądzie kryminalnym w Kielcach 1837 r., sędzia apelacyjny 1865 r., doktór obojga praw i autor prawny, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r.; z żony Rozyny Linhardtówny jego córki, Zofia Szpotańska, Aniela za Karolem Wierzchowskim i syn Adolf, asesor sądu kryminalnego w 1866 r., sędzia Trybunału w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1857 r. 

KŁODZKI. Piszą się z Kłody, w pow. wareckim. Krzesław, dziedzic Kłody 1446 r., miał syna Mikołaja. Andrzej, żonaty z Apolonią, córką Ziemaka Rusieckiego, podkomorzego warszawskiego, pozostawił córki, Apolonię i Katarzynę 1520 roku. Po Stanisławie z Barbary Chrościechowskiej synowie: Andrzej, dziedzic Kłody 1576 r., Mikołaj żonaty z Jadwigą Potrykowską i Stanisław z żony Zofii Oczosalskiej miał córki, Annę za Piotrem. Cieciszowskim, Marynę za Abrahamem Osiemborowskim i syna Jana, dziedzica na Kłodzie i Przedworzycach, starostę miadziolskiego 1624 r. i podstolego kowieńskiego 1628 r. (Ks. Gr. Wareckie i Czerskie).

KŁOKOCIŃSKI. Franciszek i Jan, synowie Łukasza, wójta dziedzicznego we wsi królewskiej Kłokocinie, w przedeckiem 1595 r.; po Franciszku syn Jan 1625 r. (Ks. Gr. Przedeckie). 

KŁOKOCKI h. NAŁĘCZ. Podług Paprockiego dom starodawny w ziemi dobrzyńskiej; byli i na Litwie. Maciej, dziedzic Kłokocka, na Bęklewie i Lipnie 1564 r. (Ks. poborowe). Stanisław, skarbnik płocki 1624 r., następnie sędzia ziemski zawskrzyński, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. płockiem; jego syn Krzysztof 1660 r. Jan 1661 r., Stanisław 1670 r. i Tomasz 1690 r. w ziemi dobrzyńskiej. Franciszek i Wacław podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską. 

Tomasz, syn Walentego, dziedzic Bogurzynka, nabył w 1641 r. wieś Grądy, w ziemi ciechanowskiej; miał on synów, Jana i Walentego, którzy podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. płockiem. Z nich Jan, dziedzic Bogurzyna, pozostawił córkę Konstancyę za Wojciechem Kowalewskim, a Walenty, dziedzic dóbr Grądy, miał syna Kazimierza, po którym synowie, Jakób i Samuel. Jakób, syn Kazimierza, ze swym synowcem Jakóbem, synem Samuela, sprzedali w 1765 r. swój majątek Rumokę, Grądy, Bogurzyn i Bogurzynek (Akta Mławskie); 

Jakób miał syna Szymona, po którym z Zuzanny Borkowskiej synowie: Aloizy, oficer wojsk ros., Ksawery, dziedzic Łęgu Brzozowego, Paweł i Stanisław, dziedzice Gadomca, wylegitymowani w Królestwie 1839-1847 r. 

Po Samuelu syn Jakób pozostawił syna Mikołaja, po którym z Tekli Śniegockiej synowie, Józef i Kazimierz, urzędnik górniczy w Rejowcu, wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

Po Walentym z Maryanny z Łagunów synowie; Kazimierz, Stanisław, Adam, Andrzej i Jakób podzielili między sobą majątek Głużek, Łęgi części na wsiach Bogurzynie, i Bogurzynku pozostały po ojcu (Akta Mławskie); po Jakóbie z Magdaleny Żukowskiej syn Augustyn z żony Heleny Porczyńskiej pozostawił syna Michała, dziedzica wsi Smaszewa, w pow. konińskim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

Piotr, podkomorzy nowogrodzki 1589 r. Krzysztof-Kazimierz, dworzanin królewicza, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. płockiem; stolnik płocki 1665 r., chorąży miński 1684 r., z N. Mirskiej miał synów, Heronima Jana i Stanisława, którzy podpisali 1697 r. elekcyę z wojew. mińskiem. 

Heronim-Jan, starosta rzeczycki i pułkownik królewski, został Jezuitą i fundował w Słucku konwikt dla ubogiej szlacheckiej młodzieży; um. 1721 r. (Arch. Szem.).

Stanisław, właściciel Dąbrówki, w oszmiańskiem 1690 r., z żony Anny z Dereolów miał syna Kazimierza, po którym z Anny Pękalskiej syn Atanazy, dziedzic Dąbrówki, zaślubił Helenę Pęczyńską i z niej pozostawił syna Szymona, po którym z Doroty Dycówny synowie, Stanisław i Zygmunt wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1840 r.; po Stanisławie z Wiktoryi Kossakowskiej synowie, Stanisław, notaryusz w Petersburgu, i Wacław, sędzia m. Pskowa (Bon.). 

Jan-Stanisław podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z wojew. mińskiem. Jan, syn Wojciecha i Jadwigi Krasnopolskiej, żonaty 1700 roku z Krystyną Pruszkowską. Jan, starosta rzeczycki, deputowany z Litwy do boku królewskiego 1703 r. Jan-Józef, starosta kołaczewski, poseł miński, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. mińskiem; podstoli 1765-1770 r., a wojski miński 1772-1780 r., z Joanny Niezabytowskiej pozostawił synów, Stanisława i Stefana. Adam, kanonik smoleński 1791 r. 

KŁOKOCKI h. ROGALA. Byli w ziemi dobrzyńskiej. Czambor podpisał 1434 r. akt szlachty dobrzyńskiej, uznającej królem jednego z synów Władysława Jagiełły. Maciej posiadał grunta w m. Lipnie 1564 r. 

KŁOKOWSKI h. NAŁĘCZ. Mikołaj z Kłokowic cytowany w aktach lwowskich 1460 r. Jan i Mikołaj, posesorowie Struniowic 1474 r. Jan, posesor dóbr Nowosiedlec; jego córka Dorota, żona Jakóba Mrówki 1505 r. Stanisław, skarbnik płocki 1643 r., sędzia ziemski zakroczymski 1644 r. Jan, chorąży żydaczowski 1661 r. (Sigil.). 

KŁOMNICKI h. OKSZA. Wzięli nazwisko od wsi Kłomnice, blizko Częstochowy, w ziemi wieluńskiej; podług Paprockiego dom starodawny i znaczny. Stanisław, syn Marcina z Kłomnic, 1483 r. (Bon.). Jan i Krzysztof, dziedzice Kłomnic 1552 r. (Ks. poborowe). Jakób i Piotr, bracia rodzeni, 1568 r.; z nich Jakób miał synów, Jana i Krzysztofa, podsędka wieluńskiego 1579 r., a Piotr z N. Jedleńskiej pozostawił trzech synów: Floryana, księdza, Jana, po którym z N. Sobiekurskiej syn Stanisław, i Piotra, żonatego z Traczewską. Adryan, Jakób i Jan notowani w 1600 r. w aktach wieluńskich. Barbara, żona Zygmunta Koniecpolskiego, sędziego ziemskiego sieradzkiego 1610 r. Katarzyna 1v. Maciejowa Jabłonowska, 2v. za Jakóbem Potockim, podczaszym podolskim 1620 r. Zygmunt z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

KŁOMOWSKI. Jan-Tomasz, syn Andrzeja z Kłomowic, posesor dóbr Wola Jeżowa, i Anna Kucharska, małżonkowie, zapisali sobie 1671 roku wzajemne dożywocie. Jan Kłomowski pokwitowany 1671 r. z 200 złp. (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

KŁONICKI h. NIEZGODA odm. Odmiana herbu - w polu błękitnem miecz w poprzek, końcem w prawo, pod nim podkowa złota, w niej strzała żelezcem do dołu; w koronie nad hełmem trzy strusie pióra, boczne błękitne, środkowe złote.

Pochodzą od niemieckiej rodziny von Lentossen, która za Krzyżaków, osiedliwszy się w Polsce w XVI stoleciu, od dziedzicznego majątku Kłonice wzięła nazwisko Kłonicki v. Kłaniecki, druga zaś jej linia od majątku Lentossen nazwała się Łentowski; z Kłonickich Stanisław, kanonik opatowski 1523 r. Bieniasz, drabant królewski 1572 r. 

KŁONOCKI. Jan otrzymał folwark Ussa-Kiernożyczkowszczyzna ze wsią Kołtuny, w mińskiem 1773 r. 

KLONOWSKI. Z Klonowa. N., miecznik trembowelski 1782 r., syn Stanisława i Anny Dąbrowskiej, wnuk Michała i Teresy Zakrzewskiej. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

KŁOŃSKI h. TOPÓR. Walenty z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1632 r. Adam, dziedzic Borysłowia i Dziewiątnik 1648 r., z Konstancyi Choińskiej miał synów: Jacka, prowincyała Dominikanów prowincyi ruskiej, zm. 1694 r., Krzysztofa, scholastyka łuckiego i deputata na Trybunał koronny 1666 r., ostatnio kanonika lwowskiego 1672 r., Marka, Wiktoryna i Michała, cześnika lwowskiego 1667 r., oraz córki: Joannę Dobraczyńską, Teresę Marcinową Przyłuską, Urszulę Chołoniewską, Konstancyę i Teofilę, zakonnice. Marek 1692 r., żonaty z Zofią Wydżdżanką, 1v. za Wincentym Przerembskim (Metr. Kor.). 

KŁOPOCKI h. RAWICZ. Stara mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od swego dziedzictwa wsi Kłopoczyna niedaleko Rawy, pochodziła zaś od Grotów-Rawiczan z Nowego Miasta. Piotr, stolnik rawski 1464 r. Przecław, dworzanin królewski, starosta kościerzyński 1471 r., ostatnio chorąży rawski 1472 r. Mikołaj, stolnik 1538 r., podkomorzy rawski 1553 r., miał córkę Katarzynę 1v. za Mikołajem Duninem-Szpotem, 2v. żonę Wawrzyńca Swidzińskiego (Bon.). Walenty i Wiktoryn, synowie Piotra, oraz Przecław, syn Mikołaja, dziedzice na Kłopoczynie 1579 r. Stanisław, rotmistrz królewski, miał córkę Annę za Piotrem Gradowskim 1580 r. Wojciech, syn Heronima, 1620 r. Marcin, komornik graniczny podolski 1633 r., pisarz grodzki czerniechowski 1637 r. Paweł z ziemią sochaczewską 1674 r. i Józef z ziemią warszawską 1697 r. podpisali elekcye. Paweł, syn Piotra, żonaty z Katarzyną Badowską 1690 r. 

Stanisław 1701 r. z Maryanny Dunin-Wąsowriczówrny miał córki, Annę za Janem Komorowskim i Zofię za Stefanem Rozwradowskim, podczaszym lwowskim. Franciszek z Urszuli Dunin-Wąsowiczówny, łowczanki sandomierskiej, pozostawił córkę Eufrozynę Jeżopolską i syna Franciszka, towarzysza pancernego 1730 r. (Bon.). 

Adam, dziedzic dóbr Drozdów 1611 r., z Anny Szumowskiej miał syna Przectawa, po którym z Krystyny Grotówmy córki, Barbara za Michałem Łazarskim, Maryanna za Stanisławem Kietlińskim i synowie: Franciszek, podczaszy trembowelski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem, Paweł, Wojciech żonaty 1v. z Ludwiką Chlebowską, 2v. z Teofilą Zawiszewską, i Jan. 

Paweł, cześnik trocki 1691 r., podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską; dziedzic dóbr Całowanie, żonaty 1v. z Joanną Całowańską, sędzianką czerską, 2v. z Teresą Żebrowską, pozostawił z drugiej żony córki: Annę za Janem Chajęckim, Franciszkę za Bartłomiejem Żółtowskim, podkomorzycem gostyńskim, i synów, Aleksandra, żonatego z Maryanną Krosnowską, i Józefa, cześnika trockiego 1732 r. 

Jan, ostatni z synów Adama, miecznik latyczowski, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską; z żony Maryanny Raciborskiej miał córki: Brygidę 1v. za Jakóbem Wąglewskim, 2v. Paderewską, Annę za Pawłem Paprockim, Elżbietę za Janem Górskim i dwóch synów, Wojciecha, dziedzica Miastkowa, cześnika latyczowskiego, i Macieja. 

Maciej, dziedzic Żukowa i Żelazny, miecznik latyczowski 1773 r., żonaty 1v. z Maryanną Paprocką, z niej córka Franciszka za Jakóbem Gojżewskim i synowie: Antoni, Apolinary i Konstanty, ks. Pijar, i 2v. z Rozalią Ogonowską, córką Marcina, pisarza ziemskiego i grodzkiego zambrowskiego; z synów Antoni, poseł ziemi czerskiej, podpisał elekcyę 1764 r. i był żonatym z Magdaleną Błędowską, skarbniczanką rawską. 

Stanisław, syn Przecława i Maryanny Kamińskiej, dziedzic Kłopoczyna Wielkiego, rotmistrz królewski, procesował się z Bykowskimi o majątek Lutowę, w wojew. kijowskiem 1580 r.; um. 1581 r., pozostawiwszy z Katarzyny Oczosalskiej córkę Katarzynę za Marcinem Wojczyńskim i synów, Floryana i Wojciecha, sędziego i podstarostę 1607 r., a poborcę warszawskiego w 1618 r., po którym córki: Agnieszka za Janem Dobrzynieckim, Dorota za Piotrem Skolimowskim, Zuzanna Całowańska i synowie, Paweł, dziedzic dóbr Osiny i Łazy, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią ciechanowską, jego córki: Katarzyna za Waleryanem Łaźniewskim, Maryanna za Janem Zaborowskim i Zofia za Pawłem Szałapskim, a Andrzej ożeniony z Polikseną Leżeńską miał syna Wojciecha. 

Wojciech podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską; z żony Jadwigi Krosnowskiej miał synów: Stefana, żonatego z Teresą Frydyani, Konstantego-Jerzego, proboszcza rzeczyńskiego 1729 r., Jakóba, dziedzica wsi Reguły, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską, żonatego z Aleksandrą Sławińską, Aleksandra, pisarza grodzkiego rawskiego 1706 r., i Kazimierza, po którym z Katarzyny Okuniówny synowie: Michał, Stanisław, Józef i Franciszek. 

Michał, regent grodzki i podpisarz ziemski rawski, żonaty z Konstancyą Błędowską, miał synów Konstantego, towarzysza pancernego, młodo zmarłego, Frań uszka, rotmistrza wojsk saskich, dzielnego wojownika w wojnie siedmioletniej, i Mateusza, łowczego 1761 r., cześnika 1763 r., z podstolego podczaszego 1767 r., ostatnio stolnika i posła rawskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. Mateusz, starosta sielecki, generał-major wojsk polskich 1791-1793 r., procesował się o sukcesyę po generale Błędowskim, o co komisya z sejmu 1775 r.; miał on trzy żony: Maryannę Gozdzką, kasztelankę czerniechowską, Aleksandrę, córkę Aleksandra Kruszyńskiego, lecz się z nią rozwiódł, i Justynę Borkównę, chorążankę chełmską. 

Michał, syn Stanisława, podstoli płocki 1706 r., z żony Heleny Piekarskiej miał syna Aleksandra, właściciela dóbr Milejowice, w pow. radomskim, rotmistrza wojsk koronnych 1772 r., po którym syn Antoni zaślubił Jadwigę Przyłuską i z niej pozostawił syna Adama-Pawła, dziedzica wsi Ryki, w wojew. Sandomierskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. (Metr. Kor., Kancl., Ks. Gr. i Ziem. Wareckie, Czerskie i Sochaczewskie, Don. Vars., Bon.). 

Adam, ur. 1797 r. we wsi Zdzonkowie (?), w obwodzie opoczyńskim, wszedł 1816 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1820 r. został podporucznikiem, a 1825 r. wyszedł do dymisyi (Ks. Wojskowe). 

KŁOPOCKI. Franciszek, syn Michała, wnuk Teodora, prawnuk Andrzeja, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KŁOPOT. Andrzej, bojar królewski 1547 r., miał synów, Bohdana, żonatego z Maryną ks. Drucką-Sokolińską, i Fedora, ożenionego z Zofią Szczytówną 1567 r. (Metr. Lit., Arch. Szera.). 

KŁOPOTOWSKI h. POMIAN. Licznie rozrodzeni na Podlasiu, zkąd przenieśli się w różne strony Rzeczypospolitej. Wojciech, syn Wojciecha, 1532 r. Wawrzyniec, sędzia grodzki drohicki 1538 r. Bartłomiej, dziedzic na Mościskach, w ziemi chełniskiej 1564 r. Nikodem i Wawrzyniec, synowie Wawrzyńca, dziedzice na Kłopotach-Bańkach 1585 r. Stanisław, syn Jakóba, i Wojciech, syn Tomasza, 1586 r. Jan, Leonard, Wacław i Wincenty, synowie Michała, 1587 r. dziedzice na Kłopotach-Zalesznych. Ambroży, Jan, Stanisław i Wojciech, synowie Marka, 1589 r. Wawrzyniec, syn Wawrzyńca, komornik ziemski mielnicki 1592 r. Jerzy, syn Wawrzyńca, dziedzic Grzybowa, komornik ziemski 1592 r., sędzia ziemski mielnicki 1598 r., miał synów: Jana, Daniela i Heronima 1615 r. Dyonizy, przeor Dominikanów w Kamieńcu Podolskim 1616 r. Piotr, pisarz grodzki mielnicki 1619 r. Adam, Jan i Remigian, synowie Krzysztofa, 1637 r. dziedzice na Kłopotach Bańkach. Jan, rotmistrz pancerny 1653 r. Bernard, posiadacz Kłopotowa na Podolu 1666 r. Stanisław, skarbnik podolski 1689 r. Andrzej z ziemią zakroczymską, Grzegorz z wojew. podlaskiem, Jakób z ziemią chełmską i Michał z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Michał, podstarosta płocki 1720 r. Wincenty, burgrabia drohicki, dostał libertacyę domu w Drohiczynie 1764 r. Jan, syn Aleksandra, ożeniony z Urszulą Rożecką 1776 r. Szymon, syn Krzysztofa, właściciel dóbr Kłopotowski. Kłopoty-Stanisławy 1786 r. Krzysztof, komornik graniczny bracławski 1788r. (Metr. Lit., Wyr. i Zap. Tryb. Lubek, Conv. Vars.). 

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani 1850 r. do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Wojciech, syn Wincentego, dziedzic dóbr Markuny, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

Jan-Onufry z Patrów, syn Benedykta i Anny Kowalskiej, wnuk Marcina i Agnieszki Jeżowskiej, prawnuk Jana i Maryanny Michałowskiej, syna Heronima i Teresy Kotarskiej, wnuka Grzegorza i Anny Warszawskiej, wylegitymowany w Galicyi 1809 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).

KŁOPOTOWSKI h. ŚLEPOWRON. Kazimierz, skarbnik podlaski 1744 r., miał synów: 1) Michała, po którym z Konstancyi Paszkowskiej synowie: Augustyn, asesor kolegialny, 1848 r., Stanisław, urzędnik w Dyrekcyi Ubezpieczeń, i Stefan w 1850 r. wylegitymowani w Królestwie; 2) Andrzeja, po którym syn Antoni-Norbert, urzędnik skarbowy, wylegitymowany w Królestwie 1850 roku. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani: 1) do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, Urban, syn Jakóba, 1833 r.; 2) do ksiąg szlachty okręgu białostockiego: Jan, syn Ludwika, i Ignacy, syn Andrzeja, 1850 r.; Antoni, syn Stanisława, z synami, Michałem i Aleksandrem, oraz Kazimierz, syn Stanisława, z synami: Wincentym, Michałem i Maciejem 1854 r.; Paweł, syn Grzegorza, Ignacy i Jan, synowie Wawrzyńca, Antoni, Tomasz, Franciszek i Michał, synowie Jana, oraz Stefan, syn Kajetana, 1856 r.; Marcin, syn Tomasza, z synem Franciszkiem 1862 r.; Wojciech, syn Wincentego, z synami: Joachimem, Dominikiem, Franciszkiem i Andrzejem 1863 r. 

Antoni, syn Stanisława, urzędnik w gub. mohylowskiej 1844 r. Michał, syn Antoniego, strapczy pow. grodzieńskiego 1845 r. 

KŁOPOTOWSKI. Michał, Piotr z synami, Adolfem i Wiktorem, Tomasz z synami, Sobiesławem i Witoldem, synowie Krzysztofa, 1838 r.; Maciej, syn Michała, z synami: Antonim, Soterem i Tytusem 1852 r.; Władysław, syn Sobiesława, 1874 r.; Benedykt, syn Wiktora, 1876 r.; Celestyn, Aleksander z synami: Agatonem, Antonim i Teofilem 1875 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

Onufry, syn Andrzeja i Julianny z Kuleszów, ur. 1796 r. w Warszawie, wszedł 1820 r. jako lekarz batalionowy do 1 pułku ułanów i 1822 r. postąpił na sztabs-lekarza z przeznaczeniem do 1 pułku strzelców konnych, a 1831 r. do 10 pułku piechoty i tegoż roku przeniesiony do szpitala w Sochaczewie; następnie lekarz pow. gostyńskiego, zaślubił Annę z Schendlów i z niej miał córkę Ludwikę za rejentem okręgu łęczyckiego Kurzykowskim, zmarłą w Łęczycy 1856 r. 

Marcin, ur. 1796 r. w Warszawie, postąpił 1817 r. na służbę do Izby Administracyjnej dóbr narodowych, a następnie przeszedł do Komisyi Obrachunkowej; aplikant Archiwum Głównego Królestwa 1818 r., aplikant Komisoryatu ubiorczego wojska, został 1822 r. pisarzem nadliczebnym w tymże Komisoryacie, a 1826 r. był mianowany pisarzem w kasie wypłat wojska (Ks Wojskowe). 

KŁOSEK. Mikołaj, syn Mateusza i Magdaleny Gostkowianki, części dóbr Tybory-Usy (Uszyńskie), w ziemi drohickiej, sprzedał 1772 r. Pawłowi Gołaszewskiemu (Don. Vars.). 

KŁOSEWICZ h. OSTRÓG. Herb - w polu błękitnem pierścień ze strzałą bez piór na barku, pod nim półksiężyc z gwiazdą między rogami, nad hełmem mitra książęca. 

Jan-Franciszek, dziedzic Nieporot i posesor Horodni, w wojew. Witebskiem, stanowniczy witebski, miał pochodzić z ziemi sądeckiej (Bon.). 

KŁOSIŃSKI v. KŁOSIEŃSKI h. LUBICZ. W ziemi dobrzyńskiej, mają pochodzić od Chojeckich, z których jeden w XVI stoleciu od swego dziedzictwa wsi Kłosna wziął nazwisko Kłosiński. Fryderyk, Jakób. Jakób Uciechowicz, Jan, Józef, Jerzy, Maciej i Walenty, dziedzice na Kłośnie 1564 r. Maciej, dziedzic Gajczowa, kanonik sandomierski, sekretarz królewski 1589 r. Andrzej, Konrad, Krzysztof i Tomasz, synowie Łukasza, 1590 r. Jan, posesor Bochaczki (?), w kijowskiem 1637 r., żonaty z Elżbietą Wyszkowską. Aleksander, Marcin, Paweł i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską.  

Po Aleksandrze z Katarzyny Moszczeńskiej synowie: Jakób, Wojciech ożeniony z Anną Święcicką, z niej syn Antoni 1752 r., i Jan, po którym z Anny Przeradzkiej syn Franciszek, żonaty z Wiktoryą Racięcką 1752 r. Mateusz i Szymon, synowie Marcina, 1774 r. Antoni, Szymon i Józef składali 1808 r. dowody do legitymacyi w Galicyi (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Czerskie i Brzeskie, Akta po-Galicyjskie). 

Jan, Bazyli, Daniel i Andrzej, synowie Grzegorza, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Jan, syn Stefana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Julian, syn Justyna, dziedzic dóbr Guziszki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KŁOSKI. Piszą się z Kłosek, w wojew. podlaskiem. Jerzy, Stanisław, Jan, Piotr i Jakób, synowie Mikołaja, Bartłomiej i Jan, synowie Augustyna, Andrzej i Jakób, synowie Jana, Jan, syn Michała, dziedzice wsi Kioski 1584-1589 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

KŁOSKOWSKI h. KŁOSY. Herb - w polu błękitnem z korzenia o pięciu odnogach wychodzą trzy złote pszeniczne kłosy z listkami; nad hełmem takież kłosy (Hr. Ostr.). N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

KŁOSKOWSKI h. ROLA. Pochodzą z ziemi łomżyńskiej, z której przeniósłszy się na Podlasie, założyli kilka osad z nazwą Kłoski, w ziemi bielskiej; na początku XV stolecia pisali się Kłosek, następnie z Kłosek, i dopiero od XVI stolecia Kłoskowski. Jan Kłosek cytowany 1421 roku w aktach wąsoskich. Maciej, syn Wita, z Kłosek 1478 r. (Akta Ostrołęckie). Świąszek ożeniony z Dorotą, córką Andrzeja Mężeńskiego, 1462 r. Stanisław, syn Wojciecha, 1544 r., a Maciej, syn Łazarza, 1545 r. Adam, chorąży żydaczowski 1666 r. Kazimierz i Jan na Rusi Czerwonej 1710 r. 

Baltazar, syn Wojciecha, w 1744 r. dziedzic wsi Wojny, Kioski i Piecki (Akta Brańskie), miał synów: a) Pawła, którego z Maryanny Idźkowskiej syn Wincenty, dziedzic wsi Kłoski i Młynowięta, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.; b) Grzegorza, po którym z Teresy Roszkowskiej syn Andrzej wylegitymowany w Królestwie 1850 r.; c) Antoniego, po którym z Konstancyi Sokołowskiej syn Paweł wylegitymowany w Królestwie 1850 r.; d) Marcina, po którym synowie: 1) Wojciech, tego z Franciszki Łapińskiej synowie: Piotr 1853 r. i Symplicyusz 1851 r. wraz z synem Wiktorem, urodzonym z Ewy Kropiwnickiej, wylegitymowani w Królestwie; 2) Mikołaj, którego z Antoniny Frankowskiej synowie: Wojciech w 1851 r., Maciej i Wawrzyniec, w wojsku rosyjskiem, w 1853 r. wylegitymowani w Królestwie. 

KŁOSKOWSKI. Marcin, dziedzic Korczyna, z Eufrozyny Dąbrowskiej miał synów, Kazimierza i Jana, po którym z Franciszki Zawadzkiej synowie: Antoni, Adam i Sebastyan wylegitymowani w Galicyi 1782 r.; Adam z Zofii Jurkowskiej pozostawił syna Jana Nepomucena, po którym z Korduli Maciejowskiej synowie: Seweryn, Teofil wylegitymowany 1837 r. i Władysław. Seweryn, żonaty z Pauliną Świeżyńską, ma syna Stanisława Adama (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KŁOSOWICZ v. KŁOSSOWICZ h. KŁOSY. Stanisław, sekretarz królewski, poseł i rajca m. Krakowa 1669 r. Stanisław, subdelegat grodzki mielnicki 1719 r., miał syna Stefana, a ten syna Jana, po którym z Urszuli Jordanówny syn Aleksander, urzędnik w Banku Polskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r., z żony Heleny Kruszewskiej pozostawił synów: Aleksandra, Władysława, Stefana i Ireneusza. 

Wojciech, kanonik warszawski, autor, 1745 r. Szymon 1763 r., syn Józefa, cześnika owruckiego i Anny z Wojakowskich. Józef, podporucznik, kawaler krzyża wojsk polskich 1831 r. 

KŁOSOWICZ. Potomstwo Stefana, syna Antoniego, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

Józef, syn Jana i Anieli, ur. 1786 r. we wsi Śnieciskach, w W. Ks. Poznańskiem, wstąpił 1806 roku do 10 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1809 r, został podporucznikiem. 1810 r. porucznikiem, a 1813 r. kapitanem; przeznaczony 1815 r. do 5 pułku piechoty liniowej, w 1818 r. do 3 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1820 r. do dymisyi. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwie w Rosyi i w oblężeniu Gdańska 1813 r. (Ks. Wojskowe).  

KŁOSOWSKI v. KŁOSSOWSKI h. ROLA. Bartłomiej, posesor wójtowstwa we wsi Staropole, w ziemi gostyńskiej 1638 r. (Metr. Kor.). Jakób, sekretarz królewski, protonotaryusz papieski, um. 1673 r. w Rzymie. Stanisław 1701 r., z Zofii Kołaczkowskiej miał synów, Andrzeja i Wojciecha. 

Andrzej pozostawił syna Walentego, po którym z Elżbiety Dunin-Rzuchowskiej synowie: 1) Stanisław, dziedzic wsi Raczki, w pow. opoczyńskim, 2) Adam i 3) Władysław wylegitymowani w Królestwie 1842 r., a syn Władysława, Ignacy, podoficer wojsk rosyjskich, urodzony z Karoliny Macharzyńskiej, wylegitymowany w Królestwie 1853 r.; 4) Aleksander, po którym z Maryanny Biterlówny synowie: Jan Nepomucen, aptekarz w Zamościu, Ludwik, lekarz pow. włocławskiego, Karol, Ignacy, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowani w Królestwie 1852 r. 

Wojciech, drugi syn Stanisława i Kołaczkowskiej, miał syna Mikołaja, a ten syna Antoniego, po którym z drugiej żony Barbary Tąkielówny syn Maciej, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1843 r., a z 1-ej żony Maryanny Dąbrowskiej syn Tomasz, urzędnik skarbowy w pow. radzyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.; po Tomaszu z żony Teresy Domanowskiej syn Antoni z Teofili Jaskułówny pozostawił syna Ludomira, wylegitymowanego w Królestwie 1853 r. 

Franciszek Ksawery, syn Andrzeja i Reginy z Modlińskich, subdelegat grodzki chęciński 1783 r., z żony z Salomei Siwuskiej pozostawił syna Dominika, urzędnika sądowego w Chęcinach, wylegitymowanego w Królestwie 1843 roku. 

Jan, kanonik przemyślski, proboszcz solecki, sekretarz pieczęci mniejszej koronnej 1747 r. Jan, kantor warmiński 1770-1777 r. Józef-Inocenty, kustosz kaliski 1774-1780 r. Józef i Piotr, synowie Wawrzyńca i Teresy Małeckiej, oraz Gabryel wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Walenty, doktór filozofii, profesor Akademii krakowskiej 1788-1793 r. 

Mikołaj, syn Tomasza i Maryanny Kotermańskiej, ur. 1784 r. w m. Raciążu, w obwodzie mławskim, jako podlekarz wstąpił 1809 r. do 13 pułku huzarów Ks. Warszawskiego, a w 1815 r. przeznaczony do 8 pułku piechoty, przeszedł 1817 r. do 1 pułku ułanów. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi i był w bitwie pod Sandomierzem, a 1812 r. w Rosyi był w bitwach pod Romanowem, Smoleńskiem, Możajskiem i Czerykowem (Ks. Wojskowe). 

Tomasz, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1804 r. Kazimierz i Jerzy, synowie Stanisława, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KŁOSTOWSKI. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1860 r.  

KŁOSZEWSKI. Mikołaj, podczaszy chełmski, deputat na Trybunał radomski 1642 r. (Vol. Leg.). 

KŁOSZYŃSKI. Floryan cytowany w aktach wąsoskich 1710 r. 

KŁOZIŃSKI Marcin z ziemią warszawską podpisał elekcyę 1674 r. 

KŁUSEWICZ-RAMSZA. Jan z wojew. Witebskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. (Patrz Ramsza). 

KŁYSZ-PODHOCKI. Józef z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1697 roku. 

KMICIC h. RADZIĆ odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem kotwica srebrna uchem w górę, nad jej hakiem lewym gwiazda; w koronie trzy pióra strusie. 

Na Wołyniu i na Litwie. Krzysztof, starosta owrucki 1544 r. Mikołaj, Jezuita, jeden z lepszych łacińskich poetów swojego czasu, umarł młodo 1632 r. Samuel, chorąży orszański, starosta krasnosielski 1668-1676 r., strażnik wielki litewski 1676 r., poseł na sejmy, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. orszańskim; dzielny wojownik przeciw Moskwie, Szwedom, Węgrom i Kozakom, pułkownik królewski, pierwszy w bitwie pod Cudnowem uderzył na Moskwę i przyłożył się do zwycięztwa 1660 r. i w nagrodę tych zasług otrzymał przyznanie 8000 złotych na dzierżawie krasnosielskiej 1676 r. Samuel w 1668 r. podpisał akt abdykacyi Jana Kazimierza; był żonatym z Anną z Kantakuzenów. 

Jan, stolnik orszański 1662 r., żonaty z Anną Olizarówną-Wołczkiewiczówną, miał córkę Katarzynę za Rozwadowskim i syna Kazimierza, starostę krasnosielskiego 1694 r., po którym z Rozalii Koziełł-Poklewskiej, chorążanki oszmiańskiej, syn Jan, starosta sidoroczyński 1732 r., żonaty z Domicelą ks. Massalską, starościanką grodzieńską, 1v. Hlebicką-Józefowiczową, kasztelanową mińską (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bon.). 

KMIECIŃSKI h. HOZIUSZ. Wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Bartłomiej, syn Andrzeja, wnuk Michała, dziedzica Jagiełłowszczyzny, w pow. oszmiańskim 1754 r., z synami: Józefem, Stanisławem, Franciszkiem, Gabryelem i Antonim. 

KMIECKI. Piotr cytowany w aktach radomskich 1466 r. Maciej, dziedzic dóbr Struże Nagórne, w pow. przedeckim 1557-1566 r. (Ks. poborowe). 

KMITA h. CHORĄGWIE. Herb - w polu czerwonem dwie jedna nad drugą żółte chorągwie, każda o trzech płachtach; w koronie ogon pawi, na którym gwiazda. Pierwotnym jednak znakiem rodziny była ruska litera J (T), a następnie dwie jedna nad drugą, z którego to znaku utworzył się z czasem na wzór herbów polskich herb powyżej opisany.  

Senator w rodzinie, Filon, wojewoda smoleński 1579 r., um. 1587 r. 

Przodkiem tej znakomitej ruskiej rodziny, jednego pochodzenia z Jelcami, Olizarami, Tysza-Bykowskimi, Czerlenkowskimi, Woroniczami i in., był Hrehory, syn Worony, który znużony napadami Tatarów na Podole przeniósł się na Litwę, a raczej do księztwa kijowskiego, w którem otrzymał znaczne nadania od Władysława Jagiełły. Aleksander, syn Hrehorego, starosta i założyciel zamku w Winnicy, jeden z głównych stronników Świdrygiełły, miał siedmiu synów (zobacz Jelec, herbu Chorągwie), z których Maciej (Matwiej) przezwany Kmita, dzielny wojownik przeciw Tatarom, namiestnik putywelski i czerkaski 1494 r., starosta Winnicki 1500 r., w wielkich łaskach będący u króla Kazimierza IV, który go mianował wojewodą, to jest, rządcą Kijowa, nominacya ta jednak z powodu śmierci króla nie przyszła do skutku, i u króla Aleksandra Jagiellończyka, który powierzył mu obronę Rusi, i nadał 1499 r. obszerny majątek Korosteszów, w pow. żytomierskim. Kmita, broniąc Siewierszczyzny, napadniętej przez Moskwę, dostał się w Lubczu do niewoli i w niej życie zakończył, jego potomkowie zwyczajem ówczesnym wzięli imię znakomitego ojca za nazwisko. Kmita miał dwóch synów, Krzysztofa i Semena. 

Krzysztof, dzierżawca czarnobylski 1523 r., dworzanin królewski 1527 r., posiadał w powiecie owruckim 14 wsi i był starostą owruckim 1534 r., lecz że uciskał szlachtę zagrodową i chciał ją zmienić w poddanych, ciągle był o to pozywany do króla Zygmunta I. 

Semen, dworzanin królewski 1527 r., starosta czarnobylski, hetmanił wojskom kijowskim i czerkaskim przeciw Tatarom; miał dwie żony, Tatiannę ks. Kroszyńską, z niej syn Filon, i Duchnę, córkę Andrzeja ks. Łukomskiego. 

Filon, jeden z najznakomitszych wojowników swojego czasu, dzierżawca ostrski 1562 r., starosta orszański 1566 r. i dzierżawca czarnobylski, wojewoda smoleński 1579 r., w 1562-1564 r. walczył szczęśliwie przeciw Moskwie, a w 1567 r. dotarł aż do Wiaźmy; za wojny z Moskwą Stefana Batorego, zwyciężywszy w 1573 roku w kilku potyczkach nieprzyjaciół, podszedł aż po Moskwę, lecz w 1580 r. został pobity pod Smoleńskiem. Filon w 1581 r. był rządcą zdobytych Wielkich Łuk; dziedzic dóbr Korosteszowa, Litynia, który w 1566 r. zamienił z królem Zygmuntem Augustem na Czarnobyl, od którego pisał się niekiedy Kmitą-Czarnobylskim. Wojewoda żon miał dwie, Nastazyę Hornostajównę i Zofię, córkę Hrehorego Chodkiewicza, kasztelana wileńskiego, i z niej, zdaje się, miał dwóch synów, Jeremiasza i Łukasza, młodo zmarłych, oraz córki, Bohdanę za Jerzym ks. Druckim-Horskim i Zofię za Łukaszem Sapiehą, dworzaninem królewskim, która przeniosła w dom swego męża majątek Czarnobyl. 

Andrzej, syn Jana, 1596 r. Jakób, Michał, Samuel i Paweł, synowie Mikołaja, 1600 r. Stanisław, syn Samuela, 1639 r. Daniel-Samuel, wojski rzeczycki 1685 roku. Konstanty-Stanisław, vice-instygator W. Ks. Lit., poseł pow. grodzieńskiego, Jakób i Michał podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem. Mikołaj, podczaszy mozyrski 1740 r. Joachim, sędzia grodzki nowogrodzki, komisarz z sejmu 1775 r. Kacper, horodniczy orszański 1780 r. (Metr. Lit., Conv. Vars., Bon., Arch. Szem.). 

KMITA h. SZRENIAWA. Senatorowie w rodzinie: Piotr, kasztelan lubelski 1385 r., wojewoda sandomierski 1401 r., a krakowski 1406 r. Mikołaj, kasztelan przemyślski 1433 r. Jan, kasztelan przemyślski 1448 r., a lwowski 1449 r. Dobiesław, kasztelan biecki 1458 r., wojnicki 1460 r., lubelski 1464 r., wojewoda lubelski 1474 r., sandomierski 1479 r. Stanisław, kasztelan sanocki 1488 r., przemyślski 1489 r., wojewoda bełzki 1501 r., a ruski 1507 r. Piotr, kasztelan sandomierski 1499 r., wojewoda krakowski 1501 r. Piotr, kasztelan wojnicki 1527 r., marszałek wielki koronny 1529 r., kasztelan sandomierski 1532 r., wojewoda sandomierski 1535 r., a krakowski 1536 r. Stanisław, kasztelan lwowski 1536 r., wojewoda bełzki 1537 roku. 

Znakomity ten ród małopolski pisał się pierwotnie z Damianie, w pow. proszowskim, a nabywszy znaczne dobra Wiśnicz, stale pisał się z Wiśnicza; nazwisko wzięli od imienia swego przodka-Kmity. Pierwszym z tego rodu, znanym historycznie, jest Jasiek v. Kmita, dziedzic Wiśnicza 1352 r., który w 1364 r. przekazał synowi swemu Janowi Duży i Mały Wiśnicz, Kobyle, Leksandrowę i Łomnę, a sobie pozostawił połowę Damianie i 100 grzywien. Jasiek miał dwóch synów, Jana, przedstawiciela gałęzi na Wiśniczu, i Kmitę, przodka gałęzi na Woli. 

Gałąź na Wiśniczu. Jan, dziedzic Wiśnicza, starosta sieradzki 1367 r., odniósł zwycięztwo pod Gniewkowem 1375 r. nad Władysławem Białym; starosta krakowski 1375 r., ufundował altaryę św. Antoniego w katedrze krakowskiej 1376 r., zginął tegoż roku w czasie uśmierzania rozruchów, wszczętych przez Węgrów w Krakowie. Starosta z żony Katarzyny pozostawił syna Piotra. 

Piotr, dziedzic Wiśnicza z przyległościami, Damianie, Odrowąża i Sobienia, starosta łęczycki, kasztelan lubelski 1385 r., starosta sanocki i sieradzki, otrzymał 1389 roku od Władysława Jagiełły dobra Dubiecko, Iskań, Rusielczyce i Stupnicę, w ziemi sanockiej; wojewoda sandomierski 1401 r., a od 1406 r. wojewoda krakowski, posesor m. Lipnicy, um. 1409 r., pozostawiwszy z żony Hanki dwóch synów, Piotra i Mikołaja. 

Piotr z przydomkiem Limak, dziedzic na Sobieniu, Damiance i Denowie, podczaszy sandomierski 1412 r., zaślubił Katarzynę, córkę Jana Rzeszowskiego, i z niej miał syna Jaśka, żonatego z Barbarą ze Strzelec, kasztelanką sandomierską, i córkę Małgorzatę 1v. za Janem Golianem, podstolim poznańskim, 2v. za Przedpełkiem z Wielkiego Koźmina. 

Mikołaj, drugi syn wojewody Piotra, dziedzic Wiśnicza, Sobienia, Dubiecka i Lipnicy, otrzymał 1407 r. przywilej na elekcyę m. Dubiecka; dzielny wojownik pod Grunwaldem, kasztelan przemyślski 1433 r., żonaty z Małgorzatą z Michałowa, kasztelanką krakowską, miał synów: Mikołaja, Dobiesława, dziedzica na Wiśniczu, starostę krzepickiego 1442 r., kasztelana bieckiego 1458 r., wojnickiego 1460 r., lubelskiego 1464 r., wojewodę lubelskiego 1474 r., ostatnio wojewodę sandomierskiego 1479 r., zmarłego bezpotomnie, i Jana.

Mikołaj, dziedzic na Dubiecku 1437 r., żonaty z Małgorzatą Buczacką, wojewodzianką podolską, pozostawił synów: Jana, żonatego z Katarzyną Herburtówną, Mikołaja i Stanisława, dziedzica na Dubiecku, żonatego z Małgorzatą z Pobiedny, wojszczanką sanocką, z której córka Barbara 1v. za Stanisławem Derszniakiem, podkomorzym przemyślskim, 2v. za Piotrem Kolą z Dalejowa. 

Jan, syn kasztelana przemyślskiego Mikołaja, dziedzic na Sobieniu i Bachorzcu, kasztelan przemyślski 1448 r., a lwowski 1449 r., żonaty z Martą z Drozdowiec, pozostawił synów: Jana, Piotra, starostę spiskiego 1478 r. i sandeckiego 1489 r., marszałka wielkiego koronnego 1494 r., kasztelana sandomierskiego 1499 r., ostatnio wojewodę krakowskiego, który 1501 r. otrzymał w dożywocie Nowy Sądecz, zm. 1505 r., z Elżbietą Dmosicką bezpotomnego, Mikołaja, Stanisława i Andrzeja. 

Andrzej, dziedzic Wiśnicza i Bachorza, podczaszy, a następnie stolnik krakowski 1487 r., starosta bełzki i biecki, ostatnio stolnik nadworny koronny, zaślubił Barbarę z Bnina, wojewodziankę poznańską, 2v. żonę Rafała z Jarosławia, kasztelana przemyślskiego, i z niej miał córkę Nawojkę za Piotrem Ligęzą, 2v. żonę Stanisława Stadnickiego, kasztelana zawichostskiego, i syna Piotra, dziedzica na Wiśniczu, starostę soleckiego, zm. 1515 r. bezpotomnie. 

Stanisław, syn kasztelana lwowskiego Jana, dziedzic na Sobieniu i Drozdowicach, kasztelan sanocki 1488 r., przemyślski 1489 r., otrzymał 1497 r. dobra Bóbrkę i Niewiastkę; wojewoda bełzki 1501 r. i starosta przemyślski, ostatnio wojewoda ruski 1507 r., um. 1511 r., pozostawiwszy z Katarzyny Tarnowskiej, kasztelanki krakowskiej, córki: Annę 1v. za Jakóbem Kobylańskim, podkomorzym i starostą wieluńskim, 2v. za Andrzejem Barzym, podkomorzym przemyślskim, Katarzynę za Andrzejem Stadnickim, kasztelanem sanockim, i Nawojkę, oraz synów, Piotra i Stanisława, który odznaczył się walecznością pod Wiśniowcem 1512 r. i pod Orszą 1515 r., dziedzica na Sobieniu, kasztelana lwowskiego 1536 r., a od 1537 r. wojewodę bełzkiego, zm. 1538 r. bezpotomnie. 

Piotr, dziedzic na Wiśniczu, wybitna postać w historyi naszego kraju, po powrocie z zagranicy, gdzie kształcił się w sztuce wojennej w wojsku cesarza Maksymiliana, odznaczył się męztwem pod Wiśniowcem i Orszą. Będąc na dworze Zygmunta I, wykształceniem, wymową i dowcipem zwrócił na siebie uwagę króla i osób wpływowych; otrzymał starostwo przemyślskie i kolskie, w 1518 r. został marszałkiem nadwornym koronnym, 1527 r. postąpił na kasztelanię wojnicką, 1529 r. marszałek wielki koronny, 1532 r. kasztelan sandomierski, od 1535 r. wojewoda sandomierski, ostatnio 1536 r. wojewoda krakowski.

Hojnie był wynagradzany Piotr za usługi wyświadczone Rzeczypospolitej i królowi. W 1499 r. otrzymał wieś Zagorzycę i w posesyę wieś Rajbrot, w 1515 r. dostał w dożywocie wieś Podhorodoe, i tegoż roku otrzymał na własność wieś Siekierzyce i część wsi Ordyny, w ziemi przemyślskiej, w 1521 r. zatwierdzono mu przywileje nadane jego przodkom na m. Lipnicę, w 1526 r. darowano mu dwuletnie dochody ze starostwa przemyślskiego, 1528 r. bierze w dożywocie wieś Sokola, 1530 r. otrzymał wsie Balice, Łopatniki, Nowosiedlce i Pelnatycze, 1534 r. wieś Ternowę, a 1536 r. dostał konsens na wykupienie starostwa czorsztyńskiego, posiadając już przedtem starostwa spiskie, krakowskie i wiszeński. 

Historya życia tego męża stanu przedstawia kontrastowy typ wielkiego patryoty i pierwszego wichrzyciela kraju, magnata nieliczącego się z wydatkami i hojnością w rozdawaniu prezentów, a skąpca i łupieżcy nietylko skarbu koronnego, ale dóbr szlachty i dobytku poddanych, który szydził z praw krajowych i na dworze swoim trzymał bandę opryszków gotowych na skinienie do największych łotrostw, popełnianych pod osłoną swego przemożnego pana. 

Piotr na ratunek zagrożonego bezpieczeństwa ojczyzny zbroił własnym kosztem liczne chorągwie i sam na ich czele stawał do obrony kraju; własnym sumptem z wielkim przepychem odbywał poselstwa, a hojnością, taktownem postępowaniem i wyrozumaiłością umiał jednać serca i zaufanie licznej szlachty; słowem obok przymiotów wielkiej duszy szły niczem niehamowane: duma, chciwość, zuchwalstwo i lekceważenie prawa. Pod koniec życia swego wojewoda Piotr ustatkował się, oddał się skrusze i bogobojności, fundował kościoły w Lesku i Wiśniczu, gdzie osadziwszy Mansionarzów, bogato ich wyposażył i obdarował. 

Piotr po dwakroć wstępował w związki małżeńskie, 1v. z Anną, córką Łukasza Górki, wojewody poznańskiego, 2v. z Barbarą, córką Jana Herburta, lecz umarł bezpotomnie 1553 r. na zamku krakowskim, i pochowany w katedrze krakowskiej na Wawelu, a wdowa w 1556 r. wystąpiła sądownie o eksmisyę z dóbr Januszkowce, Gogolew i Glinnik. 

Gałąź na Woli. Kmita, młodszy syn Kmity z Damianie, pisał się z Woli; z żony Mścichny miał syna Piotra, który w 1437 r. wziął w zastaw dobra Pomorzany, Hartę i Niewiastkę; te ostatnie i wójtowstwo w Niewiastce trzymał 1460 r. syn Piotra, Jan-Feliks. Jan z Górki 1494 r., współ- patron kościoła w Koniuszy 1533 r. Andrzej z Woli, posesor na Szycach 1518 r., żonaty z Katarzyną Dembińską, miał synów, Jana i Walentego. 

Jan, dziedzic Chechła, Błędowa, Grabowy, Łąki Niegowonic 1581 r. (Ks. poborowe), podstarosta chęciński 1559 r., sędzia grodzki i pisarz ziemski krakowski tegoż roku, podwojewodzy i burgrabia krakowski 1563 roku, miał trzy żony: Barbarę Pogórską, Jadwigę z Niemstówi Barbarę Mstowską; z których miał córkę Bogumiłę za Jakóbem Myszkowskim i synów, Krzysztofa, żonatego z Zofią Borkówną, i Andrzeja, ożenionego z Elżbietą Niewiarowską, z której synowie: Andrzej ożeniony z Maryną Kopciówną 1616 r., Ludwik i Przecław, dziedzic części Przybysławic 1627 r.

Walenty, młodszy syn Andrzeja i Dembińskiej, dziedzic na Przybysławicach 1560 r., Będkowie i Okradzionowa, burgrabia krakowski 1564 r., z żony Barbary Łokińskiej miał synów, Jana na Będkowicach, ożenionego z Zofią Piasecką, Olbrachta na Będkowicach, żonatego z Barbarą Bzowską, i Piotra, burgrabiego krakowskiego 1595 r. 

Roch, syn Mikołaja, posesor dóbr Szyce 1567 r., żonaty z Agnieszką Modrzewską. Krystyna za Pawłem 1580 r., a Dorota za Jakóbem 1579 roku Janota-Bzowskimi. Bartłomiej i Marcin, dziedzice na Kalinie, a Krzysztof, dziedzic Olpic 1581 r. (Ks. poborowe). 

Andrzej z Woli, pułkownik wojew. krakowskiego, um. 1696 r. Aleksander z Woli, sędzia ziemski siewierski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. Ludwik, komornik graniczny sandecki 1783 r. Adam, regent ziemiański ks. siewierskiego 1792 r., sędzia pokoju lelowski 1809 r., ostatnio 1818 r. radca wojew. krakowskiego. Po Andrzeju z Woli syn Jan Kanty, dziedzic Wilkowa, sędzia pokoju pilicki 1850 r., oraz Kajetan i Teodor, synowie Wojciecha z Woli, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Eleonora, żona Władysława Danejki, łowczego inflanckiego 1705 r. N. za Antonim Chrapowickim, prezesem sądów gub. wileńskiej 1810 r. Antoni, syn Łukasza, z synem Maciejem i wnukiem Antonim, Dominik, syn Jana, z synem Józefem, Ignacy, syn Jana, z synami: Janem, Józefem i Stefanem, oraz Jerzy i Dominik, synowie Stanisława, potomkowie Kmity Fedorowicza, dziedzica dóbr Paszyce, w pow. lidzkim 1500 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. z przydomkiem Paszyc (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. i Ziems. Wiślickie, Chęcińskie i Sandomierskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

KMITA. Mateusz, żonaty z Franciszką Szpotańską, miał dwóch synów, Nepomucena i Franciszka. 

Nepomucen, ur. 1788 r. w Piotrkowicach, w obwodzie kościańskim, wszedł 1806 r. do 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem; porucznik, kapitan 1808 r., umieszczony 1815 r. w 5 pułku piechoty liniowej, w 1816 r. wyszedł do dymisyi, a w 1831 r. był majorem w 15 pułku piechoty. Odbył kampanie 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, a 1812 r. w Rosyi i otrzymał krzyż złoty polski. Nepomucen w 1839 r. z zasady stopnia oficerskiego dostał prawa nowego szlachectwa. 

Franciszek, ur. 1793 r. w Oborzyskach w W. Ks. Poznańskiem, wszedł 1809 r. do 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. awansował na podporucznika w 18 pułku piechoty; porucznik 1812 r., przeniesiony 1815 r. do 6 pułku piechoty liniowej, otrzymał 1819 r. dymisyę. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwie pod Rygą. 

Aleksander, syn Jana i Joanny z Cymerów, ur. 1796 r. w m. Wschowie, postąpił 1808 r. do 9 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1812 r., umieszczony 1815 r. w 6 pułku piechoty liniowej, przeszedł 1817 r. do korpusu weteranów, a 1835 roku umieszczony w komendach inwalidnych 10 okręgu straży wewnętrznej. Odbył kampanie 1808-1811 r. w Hiszpanii, a 1812 r. w Rosyi.   

Józef, syn Andrzeja i Maryanny z Pinoców., ur. 1800 r. w Smoliniu, w obwodzie olkuskim, wszedł 1816 r. do 2 pułku piechoty liniowej i w 1820 r. został podporucznikiem i adjutantem batalionowym; um. 1829 r. przy pułku (Ks. Wojskowe). 

Tadeusz, syn Jerzego, dóbr Memajce, Jerzy, syn Onufrego, dóbr Podubis, Józef, syn Stanisława, i Heronim, syn Piotra, dóbr Dawgiele, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KMITA - SOKOŁOWICZ h. JELITA. Wojciech, dzierżawca wiłkomierski i oniksztyński 1536 r. Jan, syn Wojciecha, marszałek litewski, starosta oniksztyński i wiłkomierski, poseł do Moskwy 1558 r., dziedzic części dóbr Antokolskich i Wojtkuszek, z żony Zofii Ościkówny, miał córki, Halszkę za N. Słuszką, starostą rzeczyckim, i Beatę za Marcinem Komorowskim (Metr. Litew., Arch. Szem. i Dubr.). 

KMITA-STRETOWICZ. Zuzanna, córka ks. Andrzeja Pryhabskiego, Kmitowa-Stretowiczowa dawała 28 koni na wyprawę wojenną 1528 r. Jan, dworzanin królewski 1534 r., żonaty 1v. z Owdotią ks. Kroszyńską, 2v. z Magdaleną ks. Sanguszkówną, miał córkę Marynę 1v. za Hrehorym ks. Sieńskim, 2v. za Hrehorym Baką (Metr. Litew., Bon.). 

KMITA-SUTKIEWICZ. Szymon, dziedzic Sutkowic 1618 r., z żony Eudoksyi Kukolskiej pozostawił syna Mikołaja. Mikołaj, vicerotmistrz królewski 1684 r. Kazimierz, susceptant grodzki łucki 1790 r., stolnik trembowelski 1792 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Bon.). 

KNABE h. RADWAN. Jan, burgrabia grodzki mielnicki 1740 r., miał syna Franciszka, a ten syna Szymona, po którym syn Mikołaj, inspektor tabaczny w Siedlcach, z Karoliny Leberówny pozostawił syna Aleksandra, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. 

de KNABENAU. Bar. Jerzy, szambelan królewski, dostał order św. Stanisława 1789 r. Jan, syn Ferdynanda, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1829 r. 

KNACHFUS Marcin, kapitan w wojsku litewskiem, otrzymał nobilitacyę 1775 r. 

KNASZYŃSKI. Piotr z Jadwigi Lasockiej miał synów, Ludwika, po którym z Heleny Lasockiej syn Józef, i Michała, żonatego z Maryanną Cieślicką, z której synowie, Antoni i Teodor; po Teodorze syn Franciszek wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KNAUT. Henryk, syn Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, aN. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty tejże gubernii 1845 r.

KNEBEL. Aleksander, dziedzic części dóbr Kaliski, w ks. pruskiem, pozwany 1631 r. przez Jana Łepkowskiego o poczynienie szkód w dobrach Glinki (Conv. Vars.). 

KNIAHNICKI Grzegorz, syn Mikołaja, zapisany w 1807 r. do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

KNIAŻEWSKI h. MURDELIO odm. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 rokiem. 

KNIAZIEWICZ v. KNIAŻEWICZ h. MURDELIO odm. Odmiana herbu - w polu błękitnem dwa półksiężyce złote rogami ku sobie, między niemi gwiazda srebrna, nad nią srebrny krzyż: w koronie pięć piór strusich. 

Jan z wojew. wileńskiem 1648 r., dwóch Piotrów z pow. oszmiańskim 1674 r., Michał, sędzia kapturowy żmudzki, stolnik bracławski, ze Żmudzi, 1697 r. podpisali elekcye. Michał, sędzia grodzki żmudzki 1698 r., ciwun Małych Dyrwian 1703 r., dzierżawca wieszwiański 1704 r., został 1706 r. podstarostą żmudzkim. 

Byli iw Kurlandyi, z nich Wilhelm osiedlił się na Szlązku i dostał tam indygenat 1768 r. Karol, syn zamożnego właściciela dóbr w Kurlandyi, które stracił w nieszczęśliwych spekulacyach, jeden z najznakomitszych naszych generałów, odznaczywszy się pod Dubienką i Boruszkowcami, został majorem; w 1794 r. ocalił od zupełnej klęski nasze wojsko w bitwie pod Chełmem, chlubnie walczył pod Gołkowem i w oblężeniu Warszawy. Karol otrzymał stopień generała, lecz w bitwie pod Maciejowicami dostał się do niewoli; w 1796 r. ofiarowano mu dowództwo nad oddziałem wychodźców, zbierającym się w Mołdawii, lecz tej godności nie przyjął, a przeszedłszy do Włoch, dostał dowództwo pierwszej legii polskiej, pobił Neapolitańczyków pod Falieri i Milano, za co rząd rzeczypospolitej francuzkiej ofiarował mu pałasz honorowy 1799 r. Uformowawszy legię naddunajską, dzielnie walczył na jej czele w Niemczech, lecz rozgniewany na Napoleona, że w zawartym pokoju z Austryą przepomniał o Polsce, porzucił służbę w 1807 r. W 1812 r. walczył znowu jako generał dywizyi w Moskwie, pod Możajskiem, Jarosławem, Czerykowem i nad Berezyną, a ciężko ranny pod Studzianką, po raz drugi opuścił służbę i osiadł na przód w Dreźnie, a następnie w Paryżu, zajmując się gorliwie dobrem ojczyzny i projektami do jej oswobodzenia; aresztowany w Dreźnie 1825 r. i osadzony w twierdzy, po oswobodzeniu zamieszkiwał już stale w Paryżu, a będąc żonaty z Maryą Morsztynówną, umarł 1843 roku bezpotomnie. 

Antoni i Jan, synowie Józefa, wnukowie Mikołaja, dziedzica Rusokolni (?), w wojew. trockiem, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1804 r. z przydomkiem Łabęcki; jego syn Korneli wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1850 r. 

Marcin, syn Grzegorza i Maryi Klimaszewskiej, oraz Michał, syn Jana, wnukowie Stanisława i Zofii Naumowiczówny, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.; po Marcinie syn Adam, a po Michale syn Faustyn. Wiktor, syn Józefa, dziedzic dóbr Drawdyle, w gub. kowieńskiej 1882 roku.    

KNIAZKI. Piszą się z Kniaży, w pow. łuckim. Teodor i Tymoteusz, dziedzice Kniaży 1580 r. Bazyli i Jarosz, synowie Teodora i Reginy Chołoniewskiej, 1600 r. Tychon Żykowicz, syn Stefana 1621 r. Piotr, horodniczy łucki 1646 r. (Bon.). 

KNIAŹNIN h. DOŁĘGA. Nicefor, dziedzic dóbr Horbaczew 1704 r.; pochodzący po nim Franciszek, adwokat w Witebsku, wylegitymowany tamże 1776 r. (Bon.). 

Władysław miał syna Jerzego, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Witebskiem; po Jerzym syn Ignacy z żony Anastazyi N. pozostawił syna Franciszka-Dyonizego, sekretarza ks. Adama Czartoryskiego, cenionego poetę, zm. 1807 r. w Końskowoli. 

Jest w Rosyi rodzina Kniaźnin, mająca pochodzić z Polski; z niej Jakób, zm. 1794 r., dramaturg rosyjski, jego syn Aleksander, pisarz dramatyczny, zm. 1829 r. 

KNIAŻYCKI-DUBINA h. ZAGŁOBA odm. W pow. Słonimskim, właściwe nazwisko tej rodziny Dubina, lecz może być, iż była inna rodzina Kniażyckich z przydomkiem Hołub, albo może Hołubowie brali przydomek Kniażycki. Paprocki cytuje Hrehorego Hołuba-Kniażyckiego, który odznaczył się w wojnie z Moskwą za Stefana Batorego 1579-1581 r. Andrzej i Piotr z pow. Słonimskim, a Stanisław-Antoni z pow. orszańskim podpisali elekcyę 1697 r. Franciszek podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. 

KNIAŻYMOWSKI. Mikołaj-Kazimierz 1637 r., pozostawił on syna Bazylego (Bon.). 

KNIAŻYSZCZA h. ŁEWART. Jerzy i Paweł podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem. Bazyli podpisał pospolite ruszenie z wojew. Witebskiem 1698 roku (Vol. Łeg.). 

KNIAŻYSZCZEWICZ. Bohdan cytowany w aktach mińskich 1617 r. 

KNIEHINIŃSKI. Na Wołyniu; piszą się z Kniehinina. Fedor żonaty z Hanną ks. Czetwertyńską 1527 r. Iwan, Olechno i Packo, ziemianie wołyńscy, dawali po 1 koniu na wyprawę wojenną 1528 r. Iwan i Olechno, synowie Bogdana, dziedzice wsi Chołopicze, w pow. włodzimierskim 1530 r. Stefan, namiestnik łucki 1588 r. 

Po Janie z Marty Trypolskiej córka Anna za Janem Zbikowskim i synowie: Aleksander, Jakób i Konstanty; z nich Jakób, scholastyk łucki i kanonik kijowski, deputat na Trybunał koronny 1712 r., a Aleksander, cześnik żytomierski 1699 r., z podstolego chorąży kijowski 1722 r., był żonatym z Maryanną Jeło-Malińską (Metr. Litew., Bon., Wyr. Tryb. Lubek). Joanna, żona Michała Czarneckiego, podkomorzego derpskiego 1730 r.

KNIEHIŃSKI. Na Rusi Czerwonej. Jan, Maciej, Mikołaj i Marcin 1430-1447 r. (Akta Lwowskie). Jan, podstoli lwowski 1437 r. Michał, dziedzic na Kniehininie 1460 r. 

KNIEHYNICKI h. ŁUK v. TRZY WRĘBY. Kniehyniccy w poczcie szlachty galicyjskiej są zapisani z herbem Łuk, albo Trzy Wręby; nie wiem, czy to jest ich herb własny, lub też używają herb Łuk z herbem Trzy Wręby (Korczak) złączony. 

Bazyli i Jan, synowie Aleksandra i Katarzyny Drohomireckiej, wnukowie Grzegorza i Anny Broszniowskiej, prawnukowie Aleksandra, wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a po Janie z Maryanny Krajewskiej synowie: Adam, Piotr, Jerzy, Mikołaj, Bazyli i Jan wylegitymowani 1811 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KNIEHYNICKI h. SAS. Na Rusi Czerwonej, głównie w ziemi halickiej. Jan, Bazyli i Piotr, synowie Andrzeja i Maryanny Siwanowskiej, wnukowie Eliasza i Anastazyi Dobrowolskiej, 1782 r.; Bazyli, Jakób, Szczepan, Grzegorz i Bazyli, synowie Macieja i Maryanny Łopuszańskiej, wnukowie powyższego Eliasza, 1782 r.; Mateusz, syn Jana, wnuk Teodora, prawnuk Andrzeja i Siwanowskiej, 1811 r.; Teodor, Grzegorz, Bazyli i Piotr, synowie Teodora, wnukowie powyższego Eliasza, 1782 r.; Dymitry i Teodor, synowie Jana i Maryanny Wołoszkówny, prawnukowie Aleksandra i Maryanny Berezowskiej, 1782 r., a po Teodorze wnuk Bazyli, syn Michała i Anny Wesołowskiej, 1833 r. wylegitymowani w Galicyi (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KNIEHYNICKI. Andrzej, Teodor, Eliasz, Daniel i Aleksander, synowie Aleksandra i Anny Unickiej, wnukowie Nikodema i Maryanny Tarnawickiej, 1782 r.; Jakób, Symeon i Jan, synowie Michała i Maryi Kochanowskiej, wnukowie Jana, 1808 r., oraz Mikołaj i Teodor, synowie Bazylego i Anny Heretowiczówny, wnukowie powyższego Jana, 1826 r. wylegitymowani w Galicyi (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KNIEŻEWSKI h. MURDELIO. Zapewne taż familia co Kniażewski. Filip, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

KNIEZIKOWICZ. Na Żmudzi. Maciej, syn Stanisława, 1561 r.

KNIPHOFF. Jan, Lidolt i Lewin, bracia, rodom z Kurlandyi, w nagrodę zasług wojennych, otrzymali 1635 r. od Władysława IV indygenat i prawo używania herbu, jakim szczycili się ich przodkowie (Metr. Kor.). 

KNIPOWICZ h. LELIWA. Jakób, syn Aleksandra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.; następnie wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.        

KNISTOWT h. ZAGŁOBA. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty w gub. kowieńskiej 1850 r. Bronisław, Antoni i Piotr, dziedzice dóbr Narkajce-Nierymdajce, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KNIUPSZTA h. KNUT. Józef z synem Ignacym, Szymon, Antoni i Klemens, synowie Dominika, wnukowie Kazimierza, potomkowie Ludwika, dziedzica Jutajkiszki, w pow. rosieńskim 1678 r., którego ojciec Krzysztof Knutek, osiedliwszy się na Żmudzi, przybrał nazwisko Kniupszta, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

KNIZIŃSKI v. KNIŻYŃSKI. Na Podlasiu jestto zapewne ta rodzina, którą Małachowski zowie Kniażyński v. Knieżyński. Marcin i Wiktoryn podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. podlaskiem. 

KNOBELSDORBI h. KNOBELSDORF. Baronowie i szlachta. Herb - w polu czerwonem belka poprzeczna niebieska, przez jej środek i po brzegach biegną linie srebrne. 

Rodzina saska, osiedlona w Prusach i na Szlązku. Eustachy, przezwany po łacinie Aliopagus, słynny łaciński poeta swojego czasu, domownik biskupa Hoziusza, przeniósłszy się do Szlązka, został oficyałem generalnym wrocławskim 1571 r. Tobiasz, pułkownik piechoty w pułku Wacława Leszczyńskiego, walczył pod Wiedniem 1683 r. Jan-Tobiasz został baronem państwa niemieckiego 1699 r. Jan-Jerzy-Wacław, baron, znakomity budowniczy, um. 1753 r. N., dziedzic dóbr Trzcinica i Dzierząźnik, w pow. ostrzeszowskim 1845 r. Andrzej, syn Józefa, stanowy prystaw pow. dziśnieńskiego 1840 r., urzędnik w pow. wołkowyskim 1845 r. 

KNOFF. Kazimierz, z wojew. płockiego, w imieniu żony swej Barbary, córki Waleryana Łysakowskiego, sprzedał 1652 r., części wsi Łysakowa, w pow. ciechanowskim Franciszkowi Łysakowskiemu. Samuel, ławnik świecki, syn Jerzego, burmistrza nowoburgskiego, miał sprawę z Werdą 1652 r. (Conv. Vars.). 

KNOFF Henryk, archiwista główny w Komisyi Spraw Wewnętrznych, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1839 r. 

KNOLL h. KOŚCIESZA. Ernest, dziedzic wsi Cieszęcin, w pow. ostrzeszowskim 1704 r., miał synów, Andrzeja i Jana; z których Andrzej pozostawił syna Daniela, a ten syna Jana, po którym syn Ludwik z Anny Groserówny pozostawił syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1861 r. 

KNOLL. Antoni i Józef, synowie Jakóba, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1846 r. 

Jakób, syn Antoniego, naczelnik wydziału Najwyższej Izby Obrachunkowej Królestwa, kawaler orderów św. Stanisława z koroną i św. Anny II klasy 1859 r., zaślubił Pulcheryę z Wiernków i z niej pozostawił córkę Felicyę i synów: Antoniego-Pawła, Bronisława, Ksawerego i Kamila.    

Antoni-Paweł, ur. 1835 r. w Warszawie, kontroler Najwyższej Izby Obrachunkowej Królestwa 1866 r., żonaty z Jadwigą Stalewską, h. Skrzydło, córką Tomasza, szefa w Komisyi wojsk polskich, pozostawił syna Antoniego-Józefa, ur. 1871 r. w Warszawie, adwokata przysięgłego, po którym z Józefy-Maryi Kozieradzkiej syn Antoni-Henryk-Bogusław, ur. 1901 roku w Warszawie. Antoni-Paweł z synem Antonim-Józefem wylegitymowani w Królestwie 1897 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. warszawskiej. 

Bronisław, drugi syn Jakóba, ur. 1837 r. w Warszawie, adjunkt sekcyi administracyjnej wydziału górnictwa w Komisyi Rządowej Przychodów i Skarbu 1866 r., następnie urzędnik drogi żelaznej warszawsko-wiedeńskiej, żonaty z Weroniką z Bieńkowskich, ma córki, Modestę za Oskarem Zilmem i Jadwigę-Teodorę, żonę dr. Józefa Masłowskiego. 

KNOT. Krzysztof podpisał elekcyę 1648 r. z ks. żmudzkiem. Krystyan, syn Beniamina, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1834 r. 

KNUT h. KNUT. Herb-tarcza przedzielona na trzy pola w formie gwiazdy, dwa i jeden między trzema liliami, jedna i dwie; w koronie nad hełmem trzy chorągwie, środkowa prosto, boczne pochylone. 

W Prusach Zachodnich, prawdopodobnie pochodzą od rodziny pomorsko-kaszubskiej Knutów, zgasłej na początku XVII stolecia, a której herbem były trzy pola: białe, czerwone i niebieskie. Kacper i Piotr, dziedzice Sebelina, posesorowie starostwa hamersztyńskiego 1502 r. Kacper, dworzanin królewski 1504 r. Samuel, kanonik warmiński 1609 r.; jego matka Konarska. Dwóch Knutów walczyło w oblężeniu Smoleńska 1610-1611 r. Justyna za Ludwikiem Mortęskim, wojewodą chełmińskim 1612 r., 2v. Kuczborska, a 3v. za Janem Działyńskim, starostą pokrzywnickim. Eufrozyna 1v. za Janem Loką, starostą borzechowskim, a 2v. za Janem Kosem, wojewodą chełmińskim 1657 r. (Metr. Kor.). 

KNYPEL. Jerzy, kapitan wojsk królewskich 1683 r., wniósł do obiaty deklaracyę sądu względem zasług zwinionych regimentów cudzoziemskiego zaciągu (Conv. Vars.). 

KNYSZYŃSKI h. JELITA. Piszą się z Knyszyna, w pow. proszowskim. Piotr z Knyszyna miał synów: Michała, kanonika krakowskiego 1376 r., Floryana i Tomka, dziedzica Radzikowa, po którym synowie: Mikołaj, dziedzic na Woli Knyszyńskiej, Tomasz i Floryan. 

Floryan, dziedzic wsi Zaryszyn, w wojew. krakowskiem, komornik ziemski krakowski 1413 r., z żony Świętochny miał synów, Floryana, dziedzica na Woli Knyszyńskiej 1440 r., po którym z Barbary Siestrzeńcówny córka Katarzyna za Piotrem Wiplarem z Uliny, i Tomasza, żonatego z Anną, z której synowie, Floryan, dziedzic na Knyszynie i Woli, i Tomasz (Bon.).  

KOBACZOWSKI. Mikołaj, posesor dóbr Kobaczowice, na Podolu 1469 r. (Bon.). 

KOBECKI h. GRABIE. Adam Serbinowicz, syn Aleksandra, 1677 r., z Magdaleny Górskiej miał córkę Zofię za Janem Sieniutą-Lachowieckim (Zap. Tryb. Lubek). Stanisław, syn Jerzego, vice-instygator litewski 1731 r., kupił majątki Kirwiszki 1723 r. i Baksze 1741 r.; miał on pięciu synów: 1) Franciszka, po którym syn Stefan w 1799 r.; 2) Ferdynanda, po którym synowie: Benedykt, Tadeusz, Józef i Marynus, 1799 r.; 3) Marynusa, po którym synowie: Wawrzyniec, mostowniczy telszewski 1794 r., dostał od Stanisława Augusta w nagrodę zasług majątek Roszkietany i Borze, na Żmudzi, Józef i Jan, rotmistrz telszewski, sędzia ziemski telszewski 1820 roku, w 1799 r.; 4) Gwidona, po którym synowie: Mateusz z synami, Maciejem, Jakóbem i Ignacym, Józef i Franciszek z synami, Antonim i Felicyanem; 5) Atanazego z synami, Antonim i Janem w 1799 r. wszyscy zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KOBELIN. Wasil Hrehorowicz, namiestnik bystrzycki 1518 r. Bartłomiej, geometra ks. żmudzkiego 1774 r. (Bon.). 

KOBELNICKI. Andrzej, Mikołaj i Jakób, dziedzice dóbr Kobelniki, w pow. poznańskim 1580 r. (Ks. poborowe). 

KOBELOWSKI. Józef z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1697 r. 

KOBELSKI. Michał, syn Teodora i Justyny Unickiej, wnuk Michała, z synowcem Grzegorzem, synem Jana, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOBER. Wacław, dworzanin królewski 1600 r. Andrzej przysposobiony syn Maryanny Kamieńskiej (Metr. Kor., Ks. Gr. Sochaczewskie). Jan, kapitan wojsk koronnych, otrzymał 1782 r. od Magnatów galicyjskich zaświadczenie dawnego szlachectwa; z żony Ludwiki Mierkowskiej pozostawił trzy córki: Ludwikę Jaworską, Maryannę i Annę za Antonim Matczyńskim, oraz syna Antoniego, kapitana wojsk Ks. Warszawskiego, następnie komisarza obwodu, po którym syn Feliks, podporucznik w wojsku polskiem 1831 r. 

KOBIAŁKOWSKI. Benedykt, dziedzic Kobiałkowa 1585 r., w łęczyckiem, pozwany o pewną sumę (Wyr. Tryb. Lubek). 

KOBIELICKI h. GODZIEMBA. Jakób, syn Wincentego z Dąbia, dziedzic Żydowa Małego 1557 r. (Ks. poborowe), od wsi Kobielice nazwał się Kobielickim i pozostawił syna Stanisława, po którym syn Jan, dworzanin królewski 1609 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie).

KOBIELNICKI. Po Baltazarze synowie, Wojciech i Heronim 1610 r. Heronim, syn Heronima, 1621 r. Erazm, syn Macieja, żonaty z Anną Czosnowską 1625 r. (Ks. Gr. Przedeckie). 

KOBIELSKI h. JELITA. Wzięli nazwisko od wsi Kobiele, w wojew. Sieradzkiem, od której wzięli także nazwisko Kobiclscy, herbu Poraj, że zaś obydwie te familie zamieszkiwały w tych samych stronach kraju, rozróżnić ich trudno, tem więcej, że ich członkowie brali często dowolnie jeden lub drugi herb. Podług Niesieckiego przodkowie Kobielskich Jelitczyków pisali się z Bawczowa. Jan i Marcin, synowie Jakóba, oraz Tomasz, Wawrzyniec i Wojciech, dziedzice Kobieli 1552 r. 

Jan, syn Jakóba, dziedzic Kobieli, z żony N. Stobieckiej miał syna Stanisława, a ten syna Floryana, po którym Władysław z żony N. Cieszanowskiej pozostawił synów, Stanisława, bezpotomnego i Wojciecha, po którym z Trzecieskiej syn Jacek, miecznik sanocki 1709 r., którego z N. Bukowskiej synowie: Andrzej ożeniony z Tęgoborską, starościanką małogoską, Józef, Jezuita, zm. 1747 r., rektor nowicyatu krakowskiego 1735 r., a następnie rektor kolegium w Poznaniu, Adam, miecznik sanocki, i Franciszek, oraz córki, Teresa Gumowska i Petronela za Ludwikiem Urbańskim, stolnikiem wiślickim 1751 r. 

Marcin, drugi syn Jakóba, z Anny Pągowskiej, miał pięciu synów; z nich: 1) Jan, po którym tylko córki; 2) Kacper, którego syn Remigian, kanonik łucki, pleban wojnicki; 3) Jakób, po którym synowie, Franciszek z Maryanny Jączyńskiej, wdowy po Browińskim, miał synów: Augustyna, Michała i Andrzeja, i Jan z Heleną Kępską bezpotomny; 4) Stanisław; 5) Heronim, podczaszy bielski, po którym z pierwszej żony Kuszewskiej syn Wojciech bezpotomny, a z drugiej żony Korycińskiej syn Jan z Katarzyny Rzuchowskiej pozostawił syna Piotra, po którym z pierwszej żony Zofii Łojewskiej syn Paweł, a z drugiej żony Anny Bielskiej syn Mikołaj ze Starczewską bezpotomny. 

Paweł, pisarz grodzki sochaczewski 1678 r., sędzia grodzki i podstarosta piotrkowski 1702 r., dziedzic po żonie Maryannie Kamockiej wsi Wola Kamocka 1688 r., miał z tej żony synów: Antoniego, łowczego bracławskiego 1725 r., po którym z Domiceli Drohojowskiej syn Józef, Mikołaja, Franciszka, żonatego z Zofią Ilkiewiczówną, i Teodora, ożenionego z N. Skotnicką. Andrzej wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

KOBIELSKI h. PORAJ. Senator w rodzinie, Franciszek, biskup kamieniecki 1736 r., biskup łucki 1739 r., um. 1755 r. 

Jeszcze w XV stoleciu pisali się Małdrzyk, a w początku XVI wieku od swego dziedzictwa wsi Kobiele, w wojew. Sieradzkiem, wzięli nazwisko Kobielski. Mikołaj Maldryk z Kobiela, dworzanin i sekretarz ks. Witolda 1415 r., używany od niego dla traktowań politycznych, a lubiony dla zdolności i rozumu. Janusz Małdrzyk, dziedzic na Olszynie 1460 r., a jego syn Mikołaj 1464 r. Mikołaj Małdrzyk z Kobieli cytowany w aktach sieradzkich 1481 r. Jakób, dóbr Stypert (?) i Woli 1508 r., Mikołaj, dóbr Skąpego i Woli 1540 r., w pow. chęcińskim, a Mikołaj, dóbr Dmenina 1552 r. dziedzice (Ks. poborowe).

Daniel, łożniczy królewski 1589 r., z dworzanina królewskiego, sędzia ziemski buski 1599 r., z żony Elżbiety Jacimirskiej miał córkę Elżbietę za Andrzejem Grodzickim i synów, Krzysztofa i Samuela. Samuel, dziedzic Dmenina, Dziepułcia i Orzechowa, dzielny wojownik przeciw Szwedom pod dowództwem Stefana Czarnieckiego, surogator piotrkowski 1661 r., żonaty 1v. z Jedlińską, z niej syn Mikołaj-Stanisław, 2v. z Elżbietą Osuchowską, podkomorzanką sochaczewską. 

Mikołaj-Stanisław, łowczy rawski 1690 r., miał trzy żony: Ewę, córkę Krzysztofa Spinka, Teresę Łubieńską i Teresę Tarnawską, z których synowie: Samuel-Stanisław, deputat z wojew. sieradzkiego, podpisał konfederacyę 1704 r., stolnik i sędzia kapturowy sieradzki 1733 r., Franciszek i Jan, oraz córki: Anna za Krzysztofem Bystrzanowskim, chorążym grabowieckim, Elżbieta za Drzewieckim, łowczym buskim, Jadwiga 1v. za Gabryelem Turskim, 2v. za Adamem Wołłowiczem i Krystyna Starczewska. 

Franciszek, kanonik łowicki 1709 r., gnieźnieński 1714 r., biskup adryanopolitański i sufragan kujawski 1725 r., scholastyk włocławski, proboszcz krakowski, biskup kamieniecki 1736 r., a łucki 1739 r., kawaler orderu Orła Białego, kilkakrotnie deputat na Trybunały, um. 1755 r. 

Jan z wojew. Sieradzkiem 1632 r., i dwóch Janów z wojew. ruskiem 1648 r. podpisali elekcye. Jan, pisarz grodzki sochaczewski 1668 r., żonaty z Anną Trzcińską. Jan, pisarz grodzki piotrkowski, sędzia grodzki przedecki 1690 r. Gabryel i Krzysztof podpisali elekcyę 1697 r. z wojew Sieradzkiem. 

Gabryel, dziedzic na Kobieli 1678 r., miał syna Kazimierza, po którym synowie, Franciszek, kanonik łucki, biskup emauski, sufragan łucki 1764 r., dziekan stanisłaopolski, proboszcz oleski, i Antoni (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie, Kancl.). 

Antoni, żonaty z Teresą Niżyńską, miał córki, Maryannę za Michałem Krokowskim, Wiktoryę za Leonem Kochańskim i dwóch synów, Aleksandra i Mateusza. 

Po Aleksandrze z żony Eufrozyny Rożniatowskiej synowie: Antoni, Grzegorz, Jan, Józef, Łukasz i Szymon zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1802-1807 r.; z nich Grzegorz miał synów, Antoniego i Michała, a Antoni syna Norberta-Jana; Jan pozostawił synów: Heronima, Edwarda, Ignacego i Wincentego, i po Ignacym synowie: Heronim i Zygmunt; Łukasz synów: Jana, Macieja i Michała, po Janie synowie: Erazm, Walenty, Wilhelm i Wojciech, i Szymon, ostatni z synów Aleksandra, pozostawił syna Wojciecha, wszyscy wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1837-1865 r. (Bon.).   

Michał, wojski mniejszy sieradzki 1732 r. Jan Nepomucen, komornik graniczny sieradzki, i Roman z wojew. Sieradzkiem, a Michał i Tomasz z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcyę 1764 roku. Jan Nepomucen, miecznik piotrkowski 1765 r, konsyliarz konfederacyi barskiej 1769 r., sędzia deputat 1766 r., wojski większy piotrkowski 1770 r., łowczy piotrkowski 1771 r., podczaszy piotrkowski 1773 r., sędzia grodzki, podsędek 1776 r., ostatnio sędzia ziemski sieradzki 1778 r., mąż zacny i powszechnie miłowany w obywatelstwie (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Maciej, wojski brzesko-kujawski, pisarz skarbu koronnego, w 1752 r. cześnik kowalski, z żony Anny Świerskiej miał synów: Michała, Tomasza, cześnika parnawskiego 1766 r., i Floryana, po którym z Franciszki Zakrzewskiej synowie: 1) Antoni, dzierżawca dóbr Prandocina, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1854 r., i 2) Bazyli, po którym z Maryanny Białobrzeskiej synowie, Celestyn i Teodor wylegitymowani w Królestwie 1865 r. (Ks. Gr. Brzeskie). 

Józef, syn Mikołaja i Franciszki Filipowiczówny, wnuk Jana i Maryanny Kadłubiskiej, Jan i Franciszek, synowie Ignacego i Magdaleny Rychlewskiej, wnukowie Siemiona i Teofili Topolskiej, oraz Ignacy i Józef, viceregent grodzki bełzki, synowie Dominika i Barbary Lityńskiej, wnukowie powyższego Siemiona, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOBIELSKI Stanisław w nagrodę męztwa na zalecenie hetmanów nobilitowany 1676 r. (Vol. Leg.). 

KOBIERNICKI h. DOŁĘGA. Podług Paprockiego dom starodawny w wojew. płockiem, pisze się z Kobiernik, w pow. płockim. Jan, podstarosta 1530 r., a od 1533 r. podwojewodzy płocki. Michał, Prokop i Sebastyan, synowie Andrzeja, dziedzice Rycharcic 1535 r.; po Prokopie synowie: Andrzej, Maciej i Stanisław. Sebastyan, dziedzic na Kobicrnikach i Murzynowie, poborca płocki 1576 r., deputat na Trybunał koronny 1585 r., pisarz ziemski płocki 1591 r., żonaty z Jadwigą Lasocką, miał syna Marcina. 

Jan, syn Krystyna, Kacper i Mateusz, dziedzice na Brunowie, a Maciej, Paweł, Stanisław i Tomasz, dziedzice dóbr Salonki (?) 1578 r. Jan, Krzysztof i Prokop, synowie Jakóba, 1591 roku. Jan 1648 r., a Szczęsny 1697 r. z ziemią dobrzyńską podpisali elekcye (Ks. Gr. Płockie, Czerskie, poborowe, Wyr. Tryb. Lubel.). 

KOBIERSKI h. RYŚ. Aleksander, posesor wójtowstwa w Częstochowie 1697 r., z żony Katarzyny Konarskiej miał syna Jacka (Bon.). Maciej z synami: Marcinem, Pawłem, Sebastyanem i Wojciechem, oraz Tomasz i Wojciech, synowie Wojciecha, zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1803 r., a Ignacy, syn Wojciecha, z synami: Bazylim, Janem, Joachimem i Józefem 1832 r. 

KOBIERSKI h. TURZYMA v. PRUS I. Piszą się z Kobierzyna, w pow. pilzneńskim. Andrzej Mistek, Bartłomiej Wyszogród, Jakób Śnicszek, Jan Sepiluk, dziedzice na Kobierzynie, a Wojciech, dziedzic na Dobrocieszy 1581 r. (Ks. poborowe). Stefan z wojew. krakowskiem i Sandomierskiem 1648 r., a Aleksander z wojew. Sieradzkiem i Stanisław z wojew. podlaskiem 1697 r. podpisali elekcye. 

Jerzy, sekretarz królewski 1669 r. Po Stanisławie z Maryanny Tustanowskiej syn Józef, podpisarz przemyślski 1722 r., zaślubił Annę Wojakowską i z niej miał syna Adama, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r. 

KOBIERSKI. Jakób, Jan, Józef, Franciszek i Stanisław, synowie Jana, wnukowie Stanisława i Maryanny Golczyńskiej, prawnukowie Mikołaja, dziedzica na Borysławiu 1686 r., i Katarzyny Zdrowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu; po Franciszku z Maryanny Pohoreckiej syn Ignacy-Andrzej zaślubił Annę Zielińską i z niej miał syna Andrzeja, żonatego z Anastazyą Wołosiańską, który z niej pozostawił syna Franciszka, po którym syn Edmund - Aleksander wylegitymowany w Galicyi 1839 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Piotr, urzędnik drogowy w Czerniowcach 1824 r. Teodor, inspektor generalny poczt w Królestwie 1842 r. Michał, kanonik sandomierski, dziekan i proboszcz radomski 1862 r. Maksymilian, urzędnik rządu gubernialnego w Radomiu 1865 r. 

KOBIERZYCKI h. KORAB. Wzięli nazwisko od wsi Kobierzycka, w pow. Sieradzkiem. Mirosław z Abramowie, cytowany w aktach sieradzkich od 1392 r., burgrabia grodzki sieradzki 1429 r., żonaty z Zofią z Kobierzycka, miał córkę Katarzynę za Stanisławem z Piorunowa i synów, Jaśka, zwanego Broda, żonatego z Eufemią Krokocką, i Mikołaja. 

Mikołaj, dziedzic na Kobierzycku 1420 r., z żony Hanny miał córkę Swiętochnę za Mikołajem z Wiechucic i syna Jana, właściciela wójtowstwa w m. Warcie, po którym z żony Jadwigi synowie, Jakóbi Mikołaj. 

Mikołaj, dziedzic na Kobierzycku 1503 r., właściciel na Smaszkowie, i wójtowstwa w m. Warcie, zaślubił Elżbietę Smaszkowską i z niej pozostawił synów: Jana, plebana w Unkowie 1545 r., Jakóba, po którym córki, Katarzyna za Bartłomiejem Kowalskim, Łucya za Janem Skarżyńskim, Stanisława i Wojciecha, dziedzica na Kobierzycku, pisarza 1545 r., sędziego grodzkiego sieradzkiego 1551 r., ostatnio podstarostę opoczyńskiego 1553 r., który nabył części dóbr Wamblani (?), w opoczyńskiem, żonatego z Ewą Kobierzycką, herbu Pomian. 

Stanisław, dziedzic na Kobierzycku Wielkiem i Małem, Smaszkowa i Kostrzewie 1550 r., żonaty z Anną Wiktorowską, miał córkę Jadwigę za Sebastyanem Madalińskim i synów, Mikołaja i Bartłomieja. 

Mikołaj, dziedzic Kobierzycka Wielkiego i Małego 1594 roku, zaślubił Jadwigę Pięcznowską i z niej miał córki: Annę za Stanisławem Kołdowskim, Beatę za Mikołajem Tymienieckim, podstarostą wieluńskim, Małgorzatę, Norbertankę w Łęczycy, Zofię Konopnicką i syna Jana, dziedzica na Smaszkowie i Kostrzewicach, chorążego bydgoskiego 1657 roku, po którym z Zofii Kobierzyckiej, herbu Pomian, córki: Helena za Jakóbem Madalińskim, Jadwiga za Marcinem Radoszewskim, Katarzyna za Piotrem Gawłowskim, Krystyna, zakonnica w Ołoboku, i synowie, Konstanty i Kazimierz, po którym z Katarzyny Iwanowskiej syn Jakób i córka Maryanna 1v. za Aleksandrem Wilkszyckim, 2v. żona Michała Olszewskiego. 

Bartłomiej, drugi syn Stanisława i Wiktorowskiej, dziedzic Smaszkowa i Kostrzewie Zalasowych 1594 r., dzielny wojownik pod Byczyną 1586 r., żonaty z Katarzyną Tymieniecką, miał córki, Jadwigę za Wojciechem Miłaczewskim, Maryannę za Piotrem Silnickim i synów: Stefana, proboszcza w Uniejowie, następnie 1668 r. opata Benedyktynów w Trokach, Andrzeja, żonatego z Magdaleną Konopnicką, Władysława i Wojciecha, Jezuitę, zm. 1671 r. 

Władysław, dziedzic Rychnowa 1652 r., żonaty z Jadwigą Oderwolff Dziatkowską, pozostawił córki, Teresę za Stanisławem Szadokierskim, Annę za Jakóbem Smolskim i syna Macieja-Kazimierza, właściciela dóbr Kawęczyn i Kłady, zm. 1701 r., który pozostawił z żony Maryanny, córki Stanisława Moszyńskiego, synów, Jana i Michała, proboszcza w Sieradzu 1712 r., oficyała uniejowskiego, od 1729 r. kanonika gnieźnieńskiego i vice-prezydenta Trybunału koronnego, zm. 1741 r. 

Jan, dziedzic Kawęczyna i Kładów, komisarz skarbowy wojew. sieradzkiego 1709 r., miał dwie żony, Wiktoryę Jaranowską, kasztelankę kowalską, z niej synowie: Marcin, Jezuita, Franciszek żonaty z Teresą Olszewską, i Jan, towarzysz pancerny, i Barbarę Drwalowską, z której syn Michał. 

Michał, burgrabia grodzki łęczycki 1749 r., komornik graniczny sieradzki 1773 r., ostatnio 1792 r. sędzia ziemiański, sieradzki i Szadkowski, w 1774 r. kupił dobra Łykowo i Podłęże (Akta Kaliskie); z Magdaleny Pstrokońskiej, 2v. za Józefem Turkułłem, starostą bachtyńskim, jego synowie, Józef-Lambert i Łukasz. 

Józef-Lambert, dziedzic Bużenina i Majaczowic, oficer wojsk polskich 1809 r., zaślubił Maryannę-Józefę Wężykównę i z niej pozostawił córki: Kamilę za Wincentym Komornickim, Ksawerę za Zygmuntem Rudnickim, Różę za Bogumiłem Lenartowiczem, oraz synów, Feliksa-Władysława, żonatego z Zenobią Biernacką i Antoniego-Michała, dziedzica Bużenina, po którym z Elżbiety Wężykówny córki: Adela za Władysławem Rogowskim, Felicya za Stanisławem Biernackim, Jadwiga za Kwirynom Biernackim, Maryanna za Mikołajem Jabłońskim, i synowie, Feliks i Antoni ożeniony z Bronisławą Droszewską, z niej syn Antoni-Józef. Antoni-Michał i Feliks-Władysław wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Łukasz, dziedzic Dąbrowy Wielkiej i Pyszkowa, radca wojew. kaliskiego 1819 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., żonaty z Faustyną Wężykówną pozostawił córkę Maryannę za Antonim Walewskim i synów: Bolesława, Jarosława i Michała.

Bolesław, dziedzic Kalinowy, Branicy i Lgoty, żonaty z Antoniną Walewską, pozostawił córkę Zofię i synów, Stanisława i Jana, dziedzica Kalinowy. 

Jarosław, dziedzic Dąbrowy Wielkiej i Podola, z żony Natalii hr. Górowskiej pozostawił synów, Przemysława, dziedzica Dąbrowy, i Bronisława, dziedzica Podola. 

Michał, dziedzic Pyszkowa, radca dyrekcyi szczegółowej Tow. Kred. Ziems., um. 1882 r., pozostawiwszy z żony Heleny Wężykówny-Osińskiej, córki oficera inżynieryi wojsk polskich, zm. 1908 roku, Antoninę za Janem Wężykiem, Stanisławę za Michałem Rudnickim, Annę za Ignacym Krzyżanowskim, Jacka-Józefa, dziedzica Bogumiłowa, sędziego gminnego, znanego działacza w ziemi sieradzkiej, żonatego z Kazimierą Brodowską, z której synowie: Michał i Jan, Władysława, dziedzica Pyszkowa, Piotra-Zygmunta, Łukasza, dziedzica Prażniowa, i Jana-Stefana, dziedzica Będkowa (Ks. Ziems. i Gr. Sieradzkie i Opoczyńskie, Metr. Kor., Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk., Dokumenty rodzinne ze zbiorów Józefa Kobierzyckiego). 

KOBIERZYCKI h. NAŁĘCZ. W województwach Sieradzkiem, łęczyckiem i na Kujawach. Mikołaj Wołoryk z Korzenicy, nabywszy 1497 r. część Małego Kobierzycka, w pow. sieradzkim, pisał się z Kobierzycka, a syn jego Jan, Kobierzyckim. Jan, dziedzic na Kobierzycku, żonaty 1v. z Dorotą z Chabierowa, 2v. z Anną z Muchnina, miał synów: Wojciecha, Macieja, dziedzica Oszczeklina 1558 r., którego syn Heronim żonaty z Anną Zadzikówną, Stanisława, dziedzica Rajska 1561 r., po którym z Anny Rudnickiej syn Jan. 

Jan, dziedzic na Rajsku 1579 r., żonaty z Anną Radłowską, miał syna Wojciecha, dziedzica na Rajsku 1630 r., po którym synowie, Marcin, Samuel i Wiktoryn żonaty z Wiktoryą Mikołajewską, z której synowie: Jan, Marcin i Tomasz. 

Marcin, syn Wojciecha, dziedzic Radliczyc i Rozdziałów 1657 r., żonaty 1v. z Maryanną Rozdrażewską, 2v. z Katarzyną z Wilkanowa, pozostawił córkę Barbarę za Tomaszem Bętkowskim i syna Piotra. 

Piotr, dziedzic Drużbic i Kobyłek 1670 r., zaślubił Zofię Trzebicką i z niej miał synów: Franciszka, kanonika chockiego 1691 roku, Marcina i Remigiana. 

Marcin podpisał elekcyę 1697 z wojew. Sieradzkiem; z żony Barbary Kołdowskiej syn Antoni-Jan, dziedzic Rajska, pozostawił córkę Maryannę za Stanisławem Frankenbergiem, łowczym mielnickim, i syna Wojciecha, łowczego piotrkowskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem. Heronim, syn Wojciecha, z Agnieszki Rakowieckiej miał syna Kacpra, współdziedzica dóbr Rajsko, w gub. augustowskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r.

Remigian, najmłodszy syn Piotra i Trzebickiej, dziedzic Drużbic 1680 r., z żony Zofii Wężykówny miał synów, Stanisława i Józefa, cześnika chełmińskiego 1728 r., właściciela dóbr Kargolin, w piotrkowskiem, po którym z Elżbiety Szołowskiej synowie, Walenty, wojski mniejszy 1764 r., większy 1765 r., ostatnio 1769 r. łowczy sieradzki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem, i Jan. 

Jan, dziedzic Drużbice i Kargolin, podstoli 1750 r., podczaszy sieradzki 1764 r., miał synów, Adama, dziedzica Drużbic, szambelana Stanisława Augusta 1793 r., po którym syn Walenty, i Jana, po którym z Teodozyi Nowosielskiej syn Adam, sędzia pokoju okręgu wieluńskiego 1820 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synem Józefem Kalasantymi wnukiem Janem, urodzonym z Anny Krasuskiej (Ks. Ziems. i Gr. Sieradzkie, Ks. Gr. Piotrk., Don. Vars.). 

Sebastyan, skarbnik brzeziński, dziedzic dóbr Janków 1775 r., miał syna Tomasza, po którym z Aleksandry Strzeleckiej syn Paweł, podleśny rządowy, wylegitymowany w Królestwie z synami, Sewerynem i Edmundem, urodzonymi z Anny Krajkowskiej. 

KOBIERZYCKI h. POMIAN. Senatorowie w rodzinie: Stanisław, kasztelan krzywiński 1630-1641 r. Stanisław, kasztelan gdański 1643 r., wojewoda pomorski 1656 r., um. 1665 r. 

Gniazdem tej rodziny wieś Kobierzycko, w wojew. Sieradzkiem. Po Janie z Kobierzycka córki, Wichna za Mikołajem z Korytkowa, Zofia za Mirosławem z Abramowie, protoplastą Kobierzyckich, herbu Korab, i syn Ubisław, dziedzic na Kobierzycku 1388 r., po którym z Doroty N. synowie: Grzegorz, Piotr i Jan. 

Jan, dziedzic na Kobierzycku, właściciel dóbr Żelisławice i Psary 1453 r., miał córkę Dorotę 1v. za Janem z Maciejuszowic, 2v. za Janem z Korytkowa Wielkiego i synów: Jakóba, Marcina, Piotra, plebana w par. Błaszkach, i Wojciecha, którzy od dóbr Wojcice przybrali nazwisko Wójcicki, i Macieja. 

Maciej, dziedzic na Kobierzycku Wielkiem i Małem 1470 r., pozostawił córki, Dorotę za Benedyktem Grudzińskim, Elżbietę Marzeńską i synów: Ambrożego, bezpotomnego, Wojciecha, po którym z Anny Kaszowskiej synowie: Jan, Maciej, Wacław i Wawrzyniec, i Bartosza. 

Bartosz, dziedzic na Kobierzycku i Wójcicach 1548 r., zaślubił Jadwigę Walichnowską i z niej miał córki: Ewę za Wojciechem Kobierzyckim, herbu Korab, sędzią grodzkim sieradzkim i podstarostą opoczyńskim, Małgorzatę za Janem Dąbrowskim, Dorotę, Katarzynę, Zofię, żonę Mikołaja Tymienieckiego i syna Stanisława. 

Stanisław sprzedał 1551 r. Kobierzycko Małe szwagrowi Wojciechowi Kobierzyckiemu; żonaty z Zofią Lipicką, pozostawił córki: Dorotę, Małgorzatę, żonę Jana Grabińskiego, Urszulę, ksienię w Ołoboku, i synów: Wacława, kustosza warmińskiego, kanonika płockiego i pułtuskiego 1610 r., Mikołaja, Wojciecha, żonatego z Anną Bykowską, kasztelanką konarską, Bartłomieja, Jana i Stanisława. 

Bartłomiej, dziedzic dóbr Walichnowy i Naramice, w ziemi wieluńskiej 1610 r., z Jadwigi Żeromskiej, pisarzówny kaliskiej, miał córkę Zofię, żonę Stefana Czarnieckiego, wojewody kijowskiego i hetmana polnego koronnego, i synów, Marcina, dzielnego wojownika w wojsku niemieckiem, poległego w wojnie przeciw Szwedom w Bawaryi, i Stanisława. 

Stanisław, cześnik poznański 1627 r., a podczaszy kaliski 1640 r., starosta brodnicki, kasztelan gdański 1643 r., wojewoda pomorski od 1656 r., lustrator do Prus Zachodnich 1654 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Pomorskiem. Wojewoda, wielkiej nauki, dobry patryota i przeciwnik swywoli politycznej, na sejmie 1649 r. chciał uchwalić surowe środki przeciw paskwilantom; głos powszechny przeznaczał go na podkanclerzego po usunięciu Radziejowskiego, a gdy Jan Kazimierz inaczej postanowił, oburzył przeciw sobie opinię publiczną. Stanisław, starosta łękorski i solecki, pisał biegle po łacinie i zostawił w tym języku historyę Władysława IV, opis oblężenia Częstochowy 1651 r. i o zbytku u Rzymian; umarł 1665 r., zostawiwszy z żony Zofii Parzniewskiej córkę za N. Olszowskim. 

Jan, właściciel Mierzyć i Rychnowa 1620 r., żonaty z Jadwigą Potworowską, pozostawił córki: Barbarę, Jadwigę za Pawłem Nowowiejskim, Elżbietę za Kacprem Kępskim, Maryannę za Baltazarem Grabińskim, Zofię za Janem Korab Kobierzyckim, chorążym bydgoskim, i synów: Świętosława, kanonika płockiego, Aleksandra, podczaszego kaliskiego i starostę pułtuskiego 1643 r., ożenionego z Elżbietą z Cieleckich Brodnicką, i Władysława. 

Władysław, dziedzic Rychnowa 1641 r., żonaty z Maryanną Parzniewską, miał syna Jana, po którym z Anieli Stępowskiej córka Aniela, Karmelitanka we Lwowie, i syn Adam zmarły bezdzietnie. 

Stanisław, ostatni z synów Stanisława i Lipickiej, poseł na sejm 1626 r., cześnik poznański 1628 r., ostatnio 1630 r. kasztelan krzyw niski, z Zofii Zapolskiej pozostawił córki: Barbarę Sieroszewską, Helenę za Aleksandrem Wysockim, kasztelanicem brzeskim, Katarzynę 1v. za Stefanem Żychlińskim, 2v. za Wojciechem Radoszewskim, Teresę, zakonnicę w Ołoboku, Wiktoryę, oraz synów, Zygmunta-Aleksandra, rotmistrza wojew. kaliskiego, i Wojciecha-Stanisława. 

Wojciech-Stanisław zaślubił Ewę Radoszewską i z niej miał synów, Pawła, sędziego grodzkiego przedeckiego, i Stanisława, pisarza ziemskiego kaliskiego 1698 r., po którym z Eleonory Podłęskiej, kasztelanki połanieckiej, wdowy po Jawornickim, synowie: Wacław, Kazimierz, żonaty z Anną Więckowską, miał córki, Katarzynę za Marcinem Szypowskim, Maryannę Gierzkowską, i Franciszek, po którym z Anny Kiełczewskiej synowie: Adam, Antoni i Feliks (Ks. Gr. i Ziems. Sieradzkie, Zbiory Józefa Kobierzyckiego). 

KOBIERZYCKI. Stanisław, syn Wojciecha, 1680 r. Michał z wojew. kaliskiem 1697 r. i Sebastyan 1764 r. z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcye. Po Sebastyanie syn Wincenty 1779 r., żonaty z Konstancyą Lubowidzką, cześnikówną bydgoską (Ks. Gr. Sieradzkie i Sochaczewskie). 

KOBILACKI. Makary, syn Bazylego, z zasady urzędu miał przyznane szlachectwo w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1852 r. 

KOBIRZEWSKI. Stanisław podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. podolskiem. 

KOBLAŃSKI h. SAS. Jan, syn Felicyana i Teodory Żurakowskiej, wnuk Piotra i Maryanny Popielówny, 1782 r., a Daniel i Jan, synowie Jana i Maryi Turskiej. wnukowie Bazylego, prawnukowie Gabryela, 1783 r. wylegitymowani w Galicyi (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOBLAŃSKI. Dość licznie rozrodzeni na Rusi Czerwonej; brali przydomki Jakimowicz, Raczkiewicz i Socha. 

Piotr, syn Pawła i Maryanny Czajkowskiej, wnuk Teodora, Tomasz i Aleksander, synowie Jana i Ewy Sulatyckiej, Andrzej i Jacek, synowie Stefana i Magdaleny Bilińskiej, Łukasz, syn Michała i Maryanny Jaworskiej, oraz Szczepan, Teodor, Michał, Bazyli i Paweł wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Jakimowicz. 

Andrzej i Bazyli, dziedzice na Sozaniu, synowie Andrzeja i Maryanny Sozańskiej, wnukowie Piotra i Tacyanny Sozańskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Raczkiewicz. 

Jan 1782 r., a wnuk jego Aleksy, dziedzic na Bilinie, syn Michała i Maryi Bilińskiej, 1848 r. wylegitymowani w Galicyi z przydomkiem Raczkoniewicz. 

Jan, syn Antoniego i Katarzyny Baczyńskiej, wnuk Jana i Doroty Topolnickiej, wylegitymowany 1782 r. w Galicyi z przydomkiem Socha. 

Ignacy i Stanisław, synowie Jerzego i Konstancyi Laskowskiej, wnukowie Michała, 1782 r., oraz Franciszek-Eugeniusz, syn Dominika i Teresy Banchowskiej, wnuk powyższego Ignacego, 1831 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Jan, syn Piotra, i Jan, syn Bazylego, Bazyli, Grzegorz i Ignacy, synowie Jana i Maryanny Hołyńskiej, wnukowie Teodora, oraz Łukasz, Jan, Aleksander i Andrzej, synowie Andrzeja i Pelagii Wolańskiej, wnukowie Joachima, 1782 r., a po Łukaszu syn Jan, wnukowie, Grzegorz i Michał i prawnuk Atanazy, syn Michała i Magdaleny Skólskiej, 1847 r. wylegitymowani w Galicyi (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOBLIŃSKI h. DOŁĘGA. Stara na Szlązku rodzina, ostatni z niej Marcin-Albert, rotmistrz wojsk pruskich, ożeniony z N. Goczałkowską, umierając bezdzietny, adoptował Michała Szmejdenmessera, syna siostry swej żony, któremu też Fryderyk Wielki w 1775 r. nadał prawa, szlachectwa i prawo noszenia nazwiska Schmeidenmesser-Kobliński; jeden z potomków tego Michała był kapitanem wojsk pruskich 1854 r.

KOBLIŃSKI h. LUBICZ. Piszą się z Koblina. Jan, syn Kazimierza i Apolonii z Nowalskich, wnuk Piotra i Joanny Nahujowskiej, z synami: Karolem, Maciejem i Wincentym, oraz córkami, Antoniną i Justyną wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOBORD. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1860 r. 

KOBOŚ. Jan, urzędnik rządu gub. podlaskiej, miał sobie przyznane prawa nowego szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego urzędu 1844 roku. 

KOBOSKA v. KOBOSZKA h. GISSA. Herb - w polu srebrnem trzy rzeki, dwie skrajne błękitne, środkowa biała, na górnej lew czerwony biegnący w lewo; w koronie lew czerwony w lewo. 

Właściwe nazwisko tej rodziny jest Koboska, które było zapewne ich mianem wspólnem z wsią Koboski, w pow. bielskim. Jan, dziedzic Koboski, miał córki: Katarzynę, Barbarę i Annę 1590 r. Andrzej, syn Walentego, 1582 r. Mateusz, syn Adama, dziedzic dóbr Koboski 1594 r. Paweł i Franciszek, synowie Stanisława, 1598 r. N. podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. podlaskiem. Wiktor podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. (Conv. i Don. Vars.). 

Jakób kupił majątek Chojane-Stankowięta i Gołasze w 1678 r. od Wojciecha Zdrodowskiego (Akta Brańskie); jego syn Walenty miał syna Jana, po którym synowie: 1) Ambrożyz Anieli Kuleszanki pozostawił synów: Kaliksta, urzędnika w Komisyi Spraw Wewnętrznych, Pawła, urzędnika magistratu m. Warszawy, i Teofila, wylegitymowanych w Królestwie 1843 roku. 

Od tegoż Jakóba w 1678 r. pochodzący, Wawrzyniec miał syna Franciszka, po którym z Maryanny Mościckiej synowie: Maciej, Sylwester, urzędnik celny, w 1852 r., Stanisław, żołnierz w wojsku rosyjskiem, Leon, Kacper i Andrzej w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie. 

KOBRYŃSKI. Książęta. W. ks. Witold nadał synowcowi swemu ks. Romanowi dobra Kobryń, Brochów, Hruszowę, Milanowice i Niesuchojeże 1404 r.; jego syn ks. Semen, dziedzic na Kobryniu, Czerewaczycach i Hruszowej, żonaty z Julianną ks. Holszańską, miał córki, Annę, Maryę i syna Iwana. 

Ks. Anna zaślubiła ks. Fedora Bielskiego, a po jego ucieczce do Moskwy, wyszła za Wacława Kostewicza, marszałka litewskiego, a ks. Marya była żoną ks. Iwana Wasilewicza Krasnego. 

Ks. Iwan, dziedzic na Kobryniu, dzierżawca na Żmudzi 1473 r., fundował monastyr św. Spasa w Kobryniu, a cerkiew parafialną we wsi Dobrużynie, teraźniejszem mieście Prużany; jego żona Fedora, córka Iwana Rohatyńskiego, wnuczka Andrzeja Włodzimierzowicza. księcia kijowskiego, dziedziczka dóbr Mohilny, Słoweńska, Lemnicy i Połonnego, które jako lenność rodzinną chciał zagarnąć ks. Semen Iwanowicz Włodzimierzowicz, lecz Kazimierz Jagiellończyk przyznał Fedorze te dobra w 1485 roku jako wieczne dziedzictwo. Ks. Iwan um. około 1491 r., a wdowa po nim wyszła za Jerzego Pacewicza, a następnie za Mikołaja Radziwiłłowicza (Metr. Lit., Bon.). 

KOBRZECKI v. OSTROWSKI. Mikołaj i Maciej, dziedzice dóbr Ostrów, prowadzili 1556 r. proces o granicę dóbr Ostrowa z kapitułą kujawską (Conv. Vars.). 

KOBRZYC. Józef z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 roku. 

KOBRZYŃSKI v. KOBRZYNIECKI h. ROGALA. Na Mazowszu, z którego przenieśli się do ziemi dobrzyńskiej i Zachodnich Prus. Jan, Marcin i Wawrzyniec, bracia rodzeni, dziedzice Kobrzyńca Małego i Wielkiego 1549 r. (Conv. Piotrk.). Andrzej, Jan i Mateusz, dziedzice na Kobrzyńcu 1564 r. (Ks. poborowe). Jan, Krzysztof i Olbracht, synowie Kacpra i Anny z Kuroszów, 1593 r. (Zap. Tryb. Lube!.). 

KOBUS. Jan, syn Wacława, dziedzic Radziszewa-Sieńczuch 1589 r., pozwał Dorotę z synem Stanisławem, dziedziców z Łempic, o należne mu sumy (Wyr. Tryb. Lubek). 

KOBUSZYŃSKI. Aleksander, syn Jakóba i Maryanny z Pszczelańskich, ur. 1785 r. we wsi Zajączki, w obwodzie kaliskim, wstąpił 1798 r. do wojska pruskiego, pułku Latorfa, a w 1807 r. przeszedł do 5 pułku strzelców konnych Ks. Warszawskiego; podporucznik 1809 r., porucznik 1812 r., przeznaczony 1815 r. do 1 pułku ułanów, został 1821 r. kapitanem w pułku strzelców konnych. Odbył kampanie, 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. w Rosyi był w bitwach pod Romanowem, Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem, Małym Jarosławcem, Medyną, Wiazmą, Borysowem i Monastyrem; w 1809 r. otrzymał krzyż złoty polski i krzyż kawalerski Legii Honorowej. Umarł 1849 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

KOBUZOWSKI h. MORA. Jan, komornik ziemski lwowski, syn Grzegorza i Teodozyi ze Skibickich, wnuk Stefana i Maryanny z Ziółkowskich, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.; po Janie z Maryanny Bandrowskiej syn Grzegorz, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1804 r., jego synowie: Emeryk-Maurycy, dziedzic dóbr Sulistrowa, Czesław Wincenty i Bogusław-Makary, doktór medycyny, 1847 r., a Mieczysław-Franciszek i Czesław-Jakób, synowie Czesława-Wincentego i Franciszki Łępkowskiej, 1856 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Czesław-Jakób, żonaty z Antoniną Gebertówną, pozostawił córki: Celestynę za Bolesławem Żurowskim, Wandę za Tadeuszem Peszyńskim, Bronisławę za Stanisławem Szmidem i Franciszkę, żonę Karola Petelenza, radcy szkolnego w Krakowie. 

Bogusław-Makary pozostawił syna Godzisława-Bogusława, żonatego z Bronisławą Żurowską, i córki, Maryę za Włodzimierzem Świeżawskim i Jadwigę, żonę Jana Bukowskiego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOBYLAŃSKI v. KOBYLEŃSKI h. GRZYMAŁA. Senatorowie w rodzinie: Przecław, kasztelan poznański 1348 r., wojewoda kaliski 1360 r. Jan v. Janusz, arcybiskup gnieźnieński 1373 r. Domarat, kasztelan biecki 1411 r., wojnicki 1433 r., a lubelski 1435 r. Jakób, kasztelan biecki 1444 r., gnieźnieński 1453 r. Heronim, kasztelan rozpirski 1501 r. Jan, kasztelan rozpirski 1511 r. Mikołaj, kasztelan rozpirski 1537 r. 

Stara i w XV stoleciu jedna z najmożniejszych rodzin małopolskich, wzięła nazwisko od wsi Kobylany, w ziemi sanockiej, którą nadał jej przodkowi Kazimierz Wielki w wynagrodzeniu jego przyłożenia się do podboju Rusi Czerwonej. 

Przecław, dziedzic na Gułtowie, kasztelan poznański 1348 roku, starosta kaliski i burgrabia kościański 1349 roku, ostatnio wojewoda kaliski 1360 r., miał synów, Jana v. Janusza i Jakusza. 

Jan v. Janusz, zwany Suchywilk, proboszcz gnieźnieński 1351 r., kanclerz krakowski 1357 r., arcybiskup gnieźnieński 1373 r., dziedzic dóbr Kobylany, Dukla, Jawesz i in., w pow. bieckim, utworzył z tych dóbr ordynacyę familijną, którą 1366 r. król Kazimierz zatwierdził i takową przekazał synowcom swoim; um. 1382 r. w Żninie. 

Jakusz, zwany Xtan (Ksztan), dziedzic dóbr Strzelce 1368 r., w pow. wiślickim, miał synów: Jakusza, Piotra, dziedzica Baranowa, Mikołaja, stolnika krakowskiego 1398 r., podsędka 1399 r., a od 1409 r. sędziego sandomierskiego, Mroczka i Jana, którzy otrzymali dobra po stryju Janie v. Januszu. 

Jakusz, zwany Wilczek, najstarszy syn Jakusza Xtana, dziedzic dóbr Kobylany 1378 r., z żony Kachny miał synów: Janusza, Przecława, Jakusza, piszącego się Kobyleński, i Domarata. 

Janusz, dziedzic na Kobylanach i Dukli, łowczy krakowski, walczył pod Grunwaldem 1410 r.; starosta sanocki 1419 r. i kamieniecki 1433 r., z żony Anny miał córkę Ofkę i synów: Jakóba i Jana, dziedziców Dukli, Mikołaja, podrządcego sandeckiego 1477 r., i Piotra. 

Przecław, dziedzic na Kobylanach 1397 r., zaślubił Małgorzatę z Rogowa i z niej pozostawił synów, Jakóba, kasztelana bieckiego 1444 r., starostę brzeskiego 1452 r., a ostatnio 1453 r. kasztelana gnieźnieńskiego, i Japa. Jakób w 1410 r. odznaczył się w bitwie pod Koronowem, w 1426 r. wysłany był od Jagiełły na pomoc Węgrom zagrożonym od Turków, w 1428 r. należał do wyprawy W. Ks. Witolda przeciw Nowogrodzanom, a w 1435 r. wysłany przeciwko buntującemu się Świdrygielle, przyłożył się do pokonania go pod Wiłkomierzem. 

Jan, stolnik krakowski 1448 r., starosta brzeski 1454 r., żonaty z Agnieszką Bnińską, kasztelanką lędzką, miał córki, Barbarę za Stanisławem Kuropatwą, kasztelanem chełmskim. Katarzynę za Zbigniewem Lanckorońskim i trzech synów: Heronima z Kobylan, kasztelana rozpirskiego 1501 r., żonatego z Katarzyną Wątrobczyną, Jana i Jakóba z Parzymiechów, podkomorzego i starostę wieluńskiego 1498 r., ożenionego 1v. z Dobrochną z Kalinowy, 2v. z Anną Kmicianką, wojewodzianką ruską. 

Jan, kasztelan rozpirski 1511 r., dziedzic Grodziska, zaślubił Annę z Brudzewa, wojewodziankę Kęsieradzką, i z niej miał córki, Agnieszkę za Piotrem Służewskim, Barbarę, żonę Mikołaja Piwo, i syna Mikołaja, dziedzica dóbr Kobylany, kasztelana rozpirskiego 1537 r., po którym z Anny z Pilczy synowie, Krzysztof, podkomorzy wieluński 1551 r., Jan i córki: Barbara za Wojciechem Męcińskim, Anna, Jadwiga i Dorota. 

Domarat, ostatni z synów Jakusza i Kachny, za młodu służył w wojsku węgierskiem, a powołany od Władysława Jagiełły, walczył 1410 r. pod Grunwaldem i Koronowem; kasztelan biecki 1411 r., wojnicki 1433 r., a ostatnio 1435 r. kasztelan lubelski i marszałek królewski, starosta zawichostski, z żony Zofii pozostawił synów, Marcina i Stanisława (Ks. Ziems. Wiślickie, Metr. Kor., Conv. Piotrk, Bon., Wyr. Tryb. Lubek). 

Jan, syn Jana, i Michał, syn Bazylego, wnukowie Jana i Anny Lewińskiej, prawnukowie Bazylego i Maryi Ludkiewiczówny, wylegitymowani w Galicyi 1789 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Teodor, syn Grzegorza, z potomstwem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1844-1850 r. 

KOBYLAŃSKI v. KOBYLEŃSKI h. LUBICZ. W ziemi chełmskiej. Aleksander, regent grodzki krasnostawski 1664 r., miał syna Marcina. Jakób i Marcin z ziemią chełmską podpisali elekcyę 1697 r. Franciszek, regent grodzki krasnostawski 1685 r. Jakób, podstoli dobrzyński 1702 r. Jan, burgrabia mielnicki 1757 r., miał syna Jakóba, po którym ze Scholastyki Wojałowskiej syn Mikołaj zaślubił Małgorzatę Sawicką i z niej pozostawił syna Szczepana, po którym z Anny Kobylińskiej syn Adolf. 

Aleksander, Melchior i Wojciech z wojew. podlaskiem podpisali elekcyę 1697 r. Jan, major wojsk koronnych 1789 r., pozostawił córkę Józefę, żonę Jana Fontanny (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Sigil., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Bon.). 

Antoni, stolnik owrucki 1770 r., dziedzic dóbr Maszów, z Ludwiki Kotowskiej miał córkę Magdalenę za Franciszkiem Kłodnickim, cześnikiem chełmińskim, i syna Stanisława, a ten syna Jana Kantego, dziedzica folwarku Wędziszew, w pow. łowickim 1858 r., wylegitymowanego w Królestwie 1849 r. 

Jan-Teodor, porucznik w legionach włoskich 1800 roku, major w korpusie artyleryi wojsk polskich 1815 r., odbył kampanie 1806-1814 r.; kawaler Legii Honorowej, szef wydziału w Komisyi Wojny 1824 r., pułkownik wojsk polskich 1830 roku, dziedzic dóbr Siodło, w pow. siedleckim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., był żonatym z Salomeą Płońską. 

KOBYLAŃSKI h. PRUS II. Niektórzy członkowie rodziny Kobyliński, herbu Prus II, a szczególniej potomkowie Walentego, syna Jana, w 1678 r. dziedzica wsi Kobylino i inne, w ziemi łomżyńskiej, brali niekiedy nazwisko Kobylański. 

Michał i Karol, synowie Mikołaja, i wielu innych, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1811 r. 

KOBYLAŃSKI h. SAS. Piszą się z Błażejowa. Franciszek w 1753 r. kupił od Ostrowskich wieś Dzbanki (Akta Sieradzkie); jego syn Michał z żoną Franciszką Benoss miał syna Wiktora-Teodora, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Michał, w 1763 r. dziedzic wsi Kozuby, z Zofią Niemojewską miał synów: 1) Franciszka Salezego, dziedzica dóbr Dąbrówek, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., i 2) Wojciecha, po którym z Konstancyi Perezet syn Karol, komisarz ekonomiczny przy Komisyi Rządowej Skarbu, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. razem z synem Romanem, urodzonym z Joanny Sokołowskiej. 

KOBYLAŃSKI. Gabryel, dziekan hrubieszowski, i Wojciech, profesor filozofii w Zamościu, synowie Joachima z Kobylan i Rozalii Wysockiej, wnukowie Jakóba i Anny Komorowskiej, oraz Michał, syn Bazylego, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Michał, syn Bazylego, z synem Andrzejem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1843-1863 r. 

Franciszek, syn Michała i Franciszki, ur. 1805 r. w Sobiepanach, w obwodzie sieradzkim, wstąpił 1823 r. do 4 pułku strzelców konnych i tegoż roku został pisarzem klasy II; podoficer we froncie 1826 r., awansował 1831 r. na podporucznika (Ks. Wojskowe). 

KOBYLCZYŃSKI. Jan Kozak, dziedzic części Mroczkowicz, w rawskiem 1579 r. (Ks. poborowe). 

KOBYLIŃSKI h. ABDANK. Stanisław 1516 r., syn Mikołaja, od swego dziedzictwa wsi Kobylino-Kruszewo, w ziemi bielskiej, brał nazwisko Kobyliński; był żonatym z Anną z Olszyn, córką Piotra Słubicy (Mil.). 

KOBYLIŃSKI h. GRZYMAŁA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

KOBYLIŃSKI h. KRZYWDA. Mateusz, deputat na Trybunał litewski 1612 r. Antoni-Jan, stolnik i podstarosta Słonimski 1763-1771 r., poseł na sejm 1764 r. (jego potomkowie jednak wylegitymowani w Królestwie z herbem Łodzią). Maciej, regent graniczny lidzki 1798 r. Andrzej, syn Franciszka, pułkownik wojsk polskich, z synem Justynem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1834 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Andrzej, syn Franciszka, i Ludwik, syn Jana, z synem Lucyanem. 

KOBYLIŃSKI h. ŁADA. Wzięli nazwisko od wsi Kobylina-Łatki, w ziemi bielskiej i sami jeszcze w XVI stoleciu brali miano, a następnie przydomek Łatko; z nich synowie Wojciecha: Jan 1566 r., Stanisław, Jakób i Krzysztof 1580 r.; po Jakóbie syn Andrzej 1590 r. (Mil.).

KOBYLIŃSKI v. KOBYLEŃSKI h. ŁODZIĄ. Baronowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Mikołaj, wojewoda kaliski 1285 r. Wojciech, kasztelan międzyrzecki 1395. 

Stara wielkopolska rodzina, jest gałęzią rodu Łodziców, piszących się z Kobylina. Mikołaj, wojewoda kaliski 1285 r., dziedzic Kobylina, gdzie fundował kościół parafialny, otrzymał 1303 r., przywilej na erekcyę miasta na prawie magdeburgskiem ze swej wsi; wojewoda zostawił kilku synów, z których Jakób był kanonikiem poznańskim 1302 r. i scholastykiem gnieźnieńskim 1315 r. Wojciech, podczaszy kaliski 1389 r., następnie kasztelan międzyrzecki 1395 roku. Piotr., kanonik krakowski i proboszcz poznański 1421 r. Jan na Kobylnikach, w kościańskiem 1580 r. Jakób, Stanisław, Wojciech, Piotr i Jan z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1697 r. 

Marcin, w 1700 r. dziedzic wsi Rembkowo, w ziemi zakroczymskiej; jego syn Paweł miał synów, Franciszka, po którym syn Kazimierz, urzędnik w Płocku, w 1854 i Władysława w 1855 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Wawrzyniec, burgrabia grodzki drohicki 1719 r., miał syna Krzysztofa, a ten syna Józefa, po którym z Katarzyny Górskiej syn Adam, dziedzic części we wsi Czaple Ruskie, w pow. bielskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. 

Jan, dziedzic wsi Kuleszki 1748 r., pozostawił syna Wojciecha, po którym z Maryanny Budziszewskiej syn Wincenty, dziedzic wsi Kobylino Kuleszki, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Michał, dziedzic wsi Olbrachcice 1759 r. (Akta Zakroczymskie); jego syn Jan z Bogumiły Chrzanowskiej pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. Inni potomkowie powyższego Michała wylegitymowani z herbem Prus II. 

Antoni-Jan (h. Krzywda), podstarosta 1759 r., stolnik i poseł Słonimski 1764 roku, ostatnio wojski Słonimski 1767 r., z Józefy Ciepkowskiej miał syna Erazma, właściciela domu w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. razem z synem Erazmem, urodzonym z Anny Moreli. 

Sebastyan, rotmistrz nowogrodzki 1778 r., miał syna Franciszka, po którym z Brygidy Mioduszewskiej synowie: Władysław, Karol, w wojsku rosyjskiem, i Konstanty wylegitymowani w Królestwie 1857 r. 

Maciej, syn Adama, dziedzic na Kobylakach-Koryszach, w ziemi ciechanowskiej 1700 r., miał syna Adama, właściciela Ossowca, po którym synowie, Jakób, kanonik inflancki 1788 r., i Szymon. 

Szymon, dziedzic Kobylaki-Korysze i Szczepanki, rotmistrz wojew. nowogrodzkiego 1776 r., zaślubił Scholastykę Rajecką i z niej pozostawił synów, Jana i Floryana. 

Floryan, ur. 1774 r., dziedzic Woroneży, szambelan dworu polskiego 1797 r., generał wojsk polskich, kawaler Legii Honorowej i krzyża Virtuti Militari, chlubnie odznaczył się w wielu bitwach i 1809 r. został baronem państwa francuzkiego z następującą odmianą w herbie w polu czerwonem, na małej tarczy, umieszczonej u góry, miecz rękojeścią na dół, na tarczy głównej półtora krzyża srebrnego, bez lewego dolnego ramienia; nad tarczą korona baronowska napoleońska, nad którą trzy pióra strusie i na środkowem ręka zbrojna z mieczem (Hr. Ostr.). Floryan w odwrocie z Moskwy 1812 r., straciwszy nogę, opuścił służbę wojskową i został prezesem Komisyi wojew. płockiego; był wylegitymowany w Królestwie 1838 r. Bar. Floryan miał dwie żony, Izabelę, córkę Tadeusza Dembowskiego, ministra skarbu, z tej córki, Józefa za Juliuszem Rostworowskim i Eleonora za Wołłowiczem, i Annę Rostworowską, kasztelankę zakroczymską, z której córki, Marya za Stefanem Hołyńskim i Izabela za Ignacym Ciechanowieckim (Ks. Wojskowe, Bon.). 

Jan z wojew. trockiem, Piotr z wojew. połockiem i Piotr z wojew. mścisławskiem podpisali elekcyę 1764 r. Franciszek, łowczy 1764 r., podstoli 1773 r., ostatnio sędzia ziemski Słonimski 1777 r. Jerzy, oboźny mścisławski 1784 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani: 1) do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1857 i 1860 r.: Adam, Zacharyasz, Sabin i Stanisław; 2) do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, synowie Jerzego, Jan i Antoni, ten z synami, Szymonem i Michałem 1851 r. 

KOBYLIŃSKI h. POBÓG. Kapica do tego herbu zalicza Kobylińskich, piszących się Pirog, a dziedziczących na wsi Kobylinie, w ziemi łomżyńskiej, dodając, że od tych Kobylińskich pochodzi rodzina Burzyńskich. Ja tych Pirogów z Kobylina Kobylińskich zamieściłem pod herbem Prus, gdyż z tym herbem cytowanych kilku z nich czytałem w aktach grodzkich łomżyńskich i z tym też herbem wylegitymowali się w Królestwie. 

KOBYLIŃSKI h. PRUS. Feliks, posesor Wołoszczy, syn Antoniego i Anieli Zderkiewiczówny, wnuk Pawda i Teresy Boguszówny, prawnuk Stanisława i Maryanny Białeckiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 roku z przydomkiem Latko, miał synów, Jacka-Mikołaja i Ignacego; Józef, syn Jacka-Mikołaja i Magdaleny Kuliczkowskiej, wylegitymowany 1845 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).

KOBYLIŃSKI h. PRUS I. Gniazdem tej rodziny jest wieś Kobylin, w ziemi łomżyńskiej, zkąd przesiedliła się na Podlasie i do Litwy i przybrała herby Prus II i III, a wielu nawet przeszło do herbu Łodzią, i zapewne, że prócz pochodzących z Litwy wszyscy Kobylińscy wylegitymowani w Królestwie z herbem Łodzią, są w samej rzeczy herbu Prus. 

Kobylińscy, herbu Prus I, licznie rozrodzeni w ziemi łomżyńskiej w XV stoleciu, brali przydomek Gedejt, Husz, Pirog i inne. Dersław, dziedzic dóbr Kobylin, i jego brat Jan 1419 r. Maciej 1421 r. Marcin Husz nabył 1433 r. dobra Rakowo. Mikołaj, starosta nowogrodzki 1469 r.; jego bracia, Stanisław, regent ziemski łomżyński 1450-1471 r., starosta łomżyński 1771 r., a sędzia ziemski wizki. i Andrzej, wojski łomżyński i liwski 1466-1478 r., dziedzic dóbr Michałowo i Burzyno, od której to wsi, niektórzy z jego potomków wzięli nazwisko Burzyński. Gedejt dostał w 1472 r. od Janusza ks. Mazowieckiego pasieki należące do księcia we wsi Gedejty Zawady. Arwist (Herwist), podsędek surażski 1452 r. Maciej Kumek 1447 r., przodek rodziny Kropiwnickich. Ik (Mikołaj), wojski ciechanowski, dostał od Janusza ks. Mazowieckiego w 1477 r. w nagrodę zasług uwolnienie wsi jego dziedzicznej Murawy, w ziemi ciechanowskiej, od wszelkich ciężarów publicznych. Michał Gedejt 1474 r.; jego córka Katarzyna była na dworze książąt mazowieckich. Paweł, sędzia tykociński 1474 r. Jan Gedejt, dziedzic dóbr Zawady 1499 r., od niego pochodzą Zawadzcy. 

Mikołaj 1509 r., jego syn Stanisław osiadł na Litwie 1531 r. Franciszek, syn Stefana, 1560 r.; jego syn Feliks 1597 r. w wojew. podlaskiem. Wawrzyniec, syn Pawła, 1609 r. dziedzic wsi Kobylino-Kropidlnica, w ziemi bielskiej. Kazimierz, dziedzic wsi Kobylin-Podsędków 1683 r.; jego synowie: 1) Piotr i 2) Antoni; z nich: 1) Piotr miał syna Mateusza, ten syna Jakóba, po którym z pierwszej żony Agnieszki Brzosko syn Franciszek, urzędnik policyjny w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.; z drugiej żony Agnieszki Sztejner syn Serafin, urzędnik przy drodze żelaznej warszawsko-wiedeńskiej, wylegitymowany w Królestwie 1854 r.; 2) Antoni miał syna Wawrzyńca, a ten syna Tomasza, po którym syn Łukasz z Katarzyny Korzeniowskiej pozostawił syna Henryka, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. 

KOBYLIŃSKI h. PRUS II. Taż rodzina co Kobyliński, herbu Prus I; mieli przydomek Pieniążek i posiadali wieś Kobylino-Pieniążki, w ziemi bielskiej, dziedziczyli zaś na Podlasiu i Litwie, do której przeniósł się Aleksander, który z Anastazyi Ejsmontówny miał synów: Augustyna i Mikołaja, bezpotomnych, Kazimierza-Heronima, ożenionego z Cecylią Sopoćko, podkomorzanką wendeńską, Michała, Jakóba i Piotra, którzy należeli do konfederacyi olkienickiej 1700 r.

Dominik z Maryanny Kruszewskiej pozostawił synów: 1) Szymona Tadeusza, po którym z Maryanny Chmielińkiej syn Bonifacy; 2) Wojciecha, ożenionego z Maryanną Misztołdówną; 3) Kacpra, po którym z Maryanny Makowskiej synowie: Stanisław, oficer artyleryi wojsk Ks. Warszawskiego, Paweł, Antoni, Wojciech i Franciszek 1813 r. 

Marek, syn Wojciecha, dziedzic dóbr Niewodnica, Ihnatki i Zalesie Maćkowięta 1598 roku; jego syn Łukasz miał syna Bartłomieja, żonatego z Zofią Kropiwnicką, po którym syn Jan ożeniony z Maryanną Bajkowską. 

Jan, w 1678 roku dziedzic wsi Łomżyca, Kobylino, Łatki i Rutki, w ziemi łomżyńskiej, z Teresy Pawłowskiej miał trzech synów: Andrzeja, Szymona i Walentego; z nich Andrzej miał syna Jana, ten syna Zacharyasza, po którym syn Tomasz pozostawił syna Benedykta, żonatego z Małgorzatą Przemrzębską, z niej synowie: Jan, dziedzic wsi Jankowo-Młodzianowo, w pow. łomżyńskim, Franciszek i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Szymon, drugi syn Jana i Pawłowskiej, miał syna Tomasza, po którym syn Szymon z żony Petroneli Kapica pozostawił syna Krzysztofa, po którym synowie: Ambroży, Wojciech i Józef wylegitymowani w Królestwie 1854 r. 

Walenty, ostatni z synów Jana i Pawłowskiej, którego potomkowie brali niekiedy nazwisko Kobylański, miał syna Wawrzyńca, a ten syna Filipa, po którym z Ewy Zaborowskiej syn August wylegitymowany w Królestwie 1861 r. 

Jan, komornik ziemski bielski 1695 r., miał syna Wojciecha, po którym synowie: 1) Tomasz pozostawił syna Józefa, po którym z Maryanny Kobylińskiej syn Jan, właściciel części we wsi Sosna-Kożułki, w pow. siedleckim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r., 2) Hijacynt, po którym syn Wiktor z Tekli Grabilewskiej miał syna Feliksa, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. Inni potomkowie Jana, komornika z 1695 r., wylegitymowani w Królestwie z herbem Prus III. 

Wojciech-Józef, dziedzic wsi Kobylany i Brześcianko 1725 r. (Akta Drohickie), miał syna Jacka, po którym syn Franciszek pozostawił z Magdaleny Chądzyńskiej syna Ignacego, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

Michał, dziedzic dóbr Olbrachcice 1759 r. miał synów: 1) Stanisława, po którym z Anny Dmowskiej synowie: Franciszek, dozorca policyjny w Warszawie, Adam, Piotr i Sylwester wylegitymowani w Królestwie 1840 r.; 2) Leona, po którym z Heleny Nasiłowskiej syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1849 r. razem z synem Adamem, podoficerem wojsk rosyjskich, urodzonym z Maryanny Ładoszówny. Inni potomkowie tego Michała z 1759 r. wylegitymowani w Królestwie z herbem Łodzią. 

Wojciech, dziedzic dóbr Łużki, Czaple i Choszczów, w ziemi drohickiej, miał synów: 1) Rocha, po którym synowie, Wincenty wylegitymowany w Królestwie 1841 r., i Tadeusz, który z Justyny Kobylińskiej pozostawił synów, Józefa i Piotra, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r.; 2) Jana, po którym z Maryanny Czarkowskiej syn Józefat, dziedzic wsi Ostrowca, w pow. siedleckim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

Wylegitymowany w Cesarstwie 1843 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Michał, syn Jakóba. 

KOBYLIŃSKI h. PRUS III. Jan, komornik ziemi bielskiej 1695 r.; jego syn Marcin miał syna Wojciecha, po którym Jakób z Salomei Górskiej pozostawił syna Stefana, dzierżawcę wsi Zahorów, w pow. bialskim, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r. 

KOBYLIŃSKI h. ŚLEPOWRON. Podług herbarza Milewskiego Kuleszowie, herbu Ślepowron, dziedziczący na wsi Kobylinie Zarzecznem, przybrali nazwisko Kobylińskich. Mojżesz, ksiądz. Stanislaw, Jan, Filip i Józef, synowie Mikołaja Kuleszy, w 1530 r. sprzedali swoją część we wsi Kobylinie Podsędkowizna Albertowi Gasztołtowi, wojewodzie wileńskiemu; z tych braci Józef miał synów, Jana i Pawła 1562 r., Stanisław synów, Mikołaja i Marka, a po Marku synowie: Stanisław, Mikołaj i Paweł, dziedzice wsi Kobylino Zarzeczne 1593 r. Pawła syn Maciej 1624 r., ożeniony z Katarzyną Garbowską, z której synowie: Jan, Piotr, Marcyan, Michał i Franciszek; z tych braci Jan miał synów, Marka i Grzegorza 1638 r. Mateusz, syn Jana, 1660 r. (Mil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

KOBYLIŃSKI. Tomasz, syn Antoniego i Teresy Próchnickiej, wnuk Jana i Maryanny Koziebrodzkiej, oraz Franciszek, Maciej, adwokat przy Najwyższym Trybunale, i Wiktoryn, synowie Jana, podkomorzego pomorskiego, i Katarzyny ze Skorupków, wnukowie Wojciecha, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Kajetan, syn Tomasza i Teodozyi, ur. 1777 r. we wsi Wirach, w poznańskiem, wstąpił 1806 r. do pułku artyleryi pieszej i w 1807 r. został podporucznikiem 4 pułku piechoty legii nadwiślańskiej; porucznik 1808 r., kapitan 1810 r. w tymże pułku, w 1816 r. przeniesiony do 4 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1817 r. do dymisyi. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i otrzymał krzyż złoty polski (Ks. Wojskowe). 

KOBYLNICKI h. PRAWDZIC. Wzięli nazwisko od wsi Kobylniki, w pow. wyszogrodzkim, a pisali się z Nieborowa, będąc jednej dzielnicy z Nieborowskimi. Kościół w Kobylnikach należy do najpiękniejszych w okolicy i był wystawiony przez Mikołaja, dziedzica Kobylnik, kanonika pułtuskiego i płockiego, dziekana kamienieckiego, proboszcza warszawskiego, a sekretarza królewskiego około 1520 r. i znajdują się w nim groby tak fundatora, jak i innych członków tej rodziny. 

Jan, Mikołaj i Paweł, dziedzice dóbr Kobylniki i Osiek, w zakroczymskiem i Czeczykowa (?), w wyszogrodzkiem, dostali 1437 r. prawo chełmińskie (Mil.). Pełka podpisany na przywileju Władysława ks. Płockiego 1438 r. Niemierza z Nieborowa, dziedzic Kobylnik, podkomorzy wyszogrodzki 1469 r. Niemierza żonaty z Dorotą Mińską, kasztelanką czerską, 1490 r. Erazm, cześnik ciechanowski, podpisał dekret przeciw heretykom 1525 r.; jego córka Małgorzata za Marcinem ze Smoniewic, i syn Stanisław, chorąży zakroczymski, starosta przasnyski, poborca prowentów starostwa ciechanowskiego 1564 r., dziedzic dóbr Kobylniki, Bielice, Rostkowice i Popielżyn, z żony Izabeli Trzcińskiej miał córkę Małgorzatę 1v. za Mikołajem Bartnickim, 2 v. za Janem Podoskim i dwóch synów, Jana i Marcina, 

Jan, dworzanin królewski 1597 roku, sędzia ziemski wyszogrodzki 1603-1613 r., poborca wyszogrodzki 1590 r., stolnik wyszogrodzki 1623 r., miał dwie żony: Annę Kossobudzką i Zofię Grabską; z Grabskiej syn Marcin bezpotomny, z Kossobudzkiej synowie, Adam bezpotomny i Rafał, podstoli wyszogrodzki, podpisał elekcyę 1648 i 1674 r. Rafał z Doroty Łopackiej miał syna Wawrzyńca, podstolego wyszogrodzkiego, po którym z Justyny Gołockiej synowie: Stanisław osiadł na Rusi Czerwonej i Maciej, podstoli wyszogrodzki, po którym z Teresy Gembartówny córka Anna za Józefem Rogowskim, chorążym warszawskim, i synowie, Józef i Antoni. 

Józef z Nieborowa, dziedzic Kobylnik, w których założył piękne ogrody, łowczy zakroczymski 1742 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią wyszogrodzką; cześnik i podstarosta wyszogrodzki 1766 r., miał dwie żony, Antoninę Bogdańską, sędziankę płocką, i Barbarę Radzimińską. Cześnik pozostawił córkę Teresę za Franciszkiem Kijewskim, komornikiem ciechanowskim, i pięciu synów: Fortunata, z cześnika podstolego wyszogrodzkiego 1789 r., żonatego z Dorotą Mostowską, Franciszka, Marcelego, Rocha i Wincentego. 

Antoni, młodszy syn Macieja i Gembartówny, z łowczego chorąży wyszogrodzki 1752 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią wyszogrodzką; starosta wyszogrodzki 1794 r.; z żony Konstancyi Komorowskiej, łowczanki buskiej, pozostawił córki: Annę Orłowską, Różę 1v. za Ignacym Wiszniewskim, starostą rahodowskim, 2v. za Józefem hr. Łączyńskim, generałem wojsk koronnych, i Teresę, Wizytkę. 

Marcin, młodszy syn chorążego Stanisława, dziedzica na Kobylnikach 1590 roku, z Zofii Pęcherskiej zostawił dwóch synów, Jakóba i Jana. Jakób, stolnik 1626-1631 r., a podkomorzy wyszogrodzki 1637 r., kilkakrotnie poseł na sejmy i deputat na Trybunał radomski, dziedzic dóbr Las, z żony Zofii Borkowskiej miał syna Anzelma, który 1648 r. podpisał elekcyę, i z żony Maryanny z Łosiów pozostawił syna Jana, cześnika wyszogrodzkiego 1678 r., który podpisał elekcyę 1674 r., a z żony Katarzyny Łuszczewskiej miał tylko córki. Jan, młodszy syn Marcina i Pęcherskiej, z Anny Górskiej miał synów: Jakóba, bezpotomnego, i Aleksandra, pułkownika królewskiego, po którym z Cecylii Łopackiej, kasztelanki zakroczymskiej, syn Jan z dwóch żon, Barbary Nowowiejskiej i Anny Nowodworskiej pozostawił synów: Władysława i Ludwika, bezpotomnych, Mikołaja, po którym z Jadwigi Nowowiejskiej zostało potomstwo (Metr. Kor., Conv. Vars., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Bon.). 

KOBYLNICKI h. ROLA. Wzięli nazwisko od wsi Kobylnicy, w wojew. kujawskiem. Maciej, dziedzic wsi Kobylnicy, w Wielkopolsce 1564 r. Maciej, dziedzic na Krajewicach, w wojew. brzesko-kujawskiem 1566 r. (Ks. poborowe). Michał, stolnik brzeski 1755 r. 

KOBYLSKI h KOLUMNA. W północnem Mazowszu. Leonard, starosta nurski, poborca liwski 1567 r. i wojski nurski, miał synów: Jakóba, Jana i Tomasza. Jan, komornik króla Zygmunia Augusta 1572 r. Paweł i Tomasz z ziemią liwską podpisali elekcyę 1648 r. Józef, dziedzic Kobylej Łąki, stolnik liwski 1708 r. Stanisław, stolnik liwski 1763 r., ożeniony z Katarzyną Horodyską. 

KOBYLSKI h. KOŚCIESZA. Piszą się z Kobylina, w pow. grójeckim. Jan, Pełka i Mikołaj, dziedzice Kobylina, Falęcic i Grabi 1440 r. Mikołaj z Brześca, komornik graniczny czerski 1473 r. Wojciech, syn Marcina, pozostawił syna Wojciecha 1589 r. Gabryel, Jan i Mikołaj, synowie Walentego, dziedzice na Kobylinie 1602 r. Mikołaj, syn Marcina, zaślubił Zofię Załęską i z niej miał synów: Andrzeja, Marcina i Piotra, dziedziców na Kobylinie 1610 r. Stanisław, syn Andrzeja i Elżbiety Witkowskiej, ożeniony 1v. z Anną Reklewską, 2v. z Zofią Oczosalską 1654 r., z której syn Andrzej. Marcin podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars.). 

Jan, dziedzic dóbr Kobyla Łąka, w ziemi liwskiej 1598 r. (herbu Kolumna), miał synów, Marcina i Jana; pochodzący po Marcinie Michał, syn Andrzeja, dziedzic dóbr Mężenin, sędzia pokoju okręgu łosickiego i radca Tow. Kred. Ziems. w gub. podlaskiej 1842 roku, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

KOBYLSKI h. POBÓG odmienny. Herb zobacz Zengwirski (Led.). Wzięli nazwisko od wsi Kobyły, w wojew. chełmskiem. Bartłomiej, kantor kruszwicki, proboszcz kowalewski 1630 r. 

KOBYLSKI. Jan 1508 r. i Stanisław 1578 r. dziedzice na Kobylanach, w wojew. Sandomierskiem (Ks. poborowe). 

KOBYŁECKI h. GODZIEMBA. Rodzina wielkopolska, wzięła nazwisko od wsi Kobyłki, w pow. piotrkowskim, a będąc licznie rozrodzoną, brała przydomki, Chabrzyk, Chmiel, Kisiel, Miedzianek, Niedzialek, Wilk i inne. Jan Miedzianek, mieszczanin z Bądkowa 1480 r., zaślubiwszy Dorotę, córkę Jakóba z Kobyłek, otrzymał za nią części tych dóbr, a skupiwszy inne części Kobyłek, został właścicielem na Wielkich Kobyłkach; Jan pozostawił córkę Małgorzatę za Szymonem Staszydłowiczem z Wielkich Kobyłek i synów: Jakóba, Macieja i Szymona.  

Jakób, dziedzic na Kobyłkach Wielkich 1536 r., miał synów: Andrzeja, Jana i Piotra; Andrzej, dziedzic na Wielkich Kobyłkach 1570 r., zaślubił Agnieszkę Postękalską i z niej miał synów, Marcina, dworzanina ks. Ostrogskich, podróżnika po cudzych krajach, zm. 1631 r., i Piotra, żonatego 1v. z Anną Srocką, 2v. z Anną Karśnicką, po którym syn Franciszek. 

Franciszek, podczaszy mielnicki 1661 r., sędzia generalny wojskowy, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. ruskiem; rotmistrz i pułkownik królewski, walczył przeciw Szwedom i Kozakom i był na wyprawie do Holsztynu pod Czarnieckim. Rotmistrz jeździł w poselstwie do liana tatarskiego 1664 r. i odznaczył się w bitwie pod Niemirowem 1672 r., a w wojnie z Turkami 1673 r. ciężko był ranny; w 1676 r. w nagrodę zasług dostał 12000 złotych na wsi Grzędy, w ziemi lwowskiej i dzierżawą tę wieś na cztery pokolenia. Franciszek, żonaty z Elżbietą Świrską, pozostawił syna Piotra. 

Piotr, dziedzic Strzałkowa, w ziemi przemyślskiej, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem; stolnik żydaczowski 1698 r., miał dwie żony, Marcyannę Kaszowską, z niej córka Joanna za Pawłem Godlewskim i Eufrozynę Ossolińską, z której córka Marcyanna za Ludwikiem Żebrowskim, cześnikiem łomżyńskim, i synowie, Antoni i Franciszek, stolnik żydaczowski 1711 r., ożeniony z Teresą Telefusówną. 

Piotr, syn Jakóba, dziedzica na Kobyłkach Wielkich, ożeniony z Weroniką Lutosławską, pozostawił córkę Annę za Marcinem Świerczem Kobyłeckim i syna Wojciecha, dziedzica na Kobyłkach Wielkich 1590 r., po którym z Heleny Milakowskiej synowie: Maciej, Marcin, Stanisław, Tomasz i Wojciech. 

Maciej, dziedzic na Kobyłkach Wielkich 1640 r., z żony Anny Raciborowskiej miał synów, Walentego i Błażeja, po którym z Anny Wojciechowskiej syn Jan zaślubił Teresę Wysławską i z niej pozostawił syna Stanisława-Jakóba, dziedzica na Wielkich Kobyłkach, pisarza ziemskiego siewierskiego 1755 r., burgrabiego grodzkiego łęczyckiego 1770 r., który z Katarzyny Skowrońskiej miał synów: Nikodema, Karola. Piotra, Stanisława, Macieja i Chryzostoma. 

Stanisław, dziedzic Woli Dzierlińskiej, z żony Franciszki Skolimowskiej pozostawił córkę Maryannę za Stanisławem Rychłowskim i synów: Stanisława, Rafała i Wincentego, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. 

Rafał, dziedzic Woli Dzierlińskiej, z Nepomuceny Kęszyckiej pozostawił córki: Bronisławę za Konstantym Popławskim, Józefę, Maryę, Nepomucenę, Wandę i synów: Władysława, ożenionego z Rychłowską. Anatola i Józefa, po którym synowie, Jarosław i Wacław. 

Wincenty, dziedzic wsi Bałuża (?), żonaty z Elżbietą Otocką, z której córki: Ema, Pelagia Waliszewska, Wanda Budziszewska i synowie, Edmund z żony Gołęberskiej pozostawił: Lucyana, Stanisława, Jezuitę, Helenę i Janinę, a po Wincentym z żony Chrzanowskiej: Napoleon, Jan i Marya. 

Chryzostom, ostatni z synów pisarza Stanisława, dziedzic na Kobyłkach 1763 r., z Katarzyny Libiszowskiej miał syna Floryana, po którym z Hipolity Lachnowskiej syn Emilian wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

Jan, syn Chryzostoma i Agnieszki, ur. 1802 r. we wsi Kościelcu, w obwodzie miechowskim, wstąpił 1825 r. do pułku grenadyerów gwardyi i 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Wojciech, ostatni z synów Wojciecha i Mikołowskiej, dziedzic na Kobyłkach Wielkich 1630 r., zaślubił Łucyę Zakrzewską i z niej pozostawił synów: Adama, Krzysztofa, Stanisława i Wojciecha. 

Adam, dziedzic na Kobyłkach Wielkich, z żony Anny Czechowskiej miał córkę Jadwigę za Wawrzyńcem Radwańskim i dwóch synów, Stanisława, żonatego z Konstancyą Kamocką, i Michała. 

Michał, dziedzic na Kobyłkach Wielkich 1710 r., subdelegat grodzki piotrkowski, zaślubił Annę Kamocką i z niej pozostawił córkę Jadwigę za Józefem Rudnickim i synów, Pawła, ożenionego z Joanną Potocką, z której syn Teodor, i Krzysztofa. 

Krzysztof, dziedzic na Małych Kobyłkach i Dąbrówce 1750 r., żonaty z Jadwigą, córką Łukasza Krzysztoporskiego, miał syna Stefana, po którym z Maryi Helmichtówny syn Jan, dziedzic dóbr Płudwiny, wylegitymowany w Królestwie 1844 r., zaślubił Annę Cieńską i z niej pozostawił syna Rocha-Hipolita, członka sądu okręgowego w Kielcach, żonatego z Maryą Wardęską. 

Krzysztof, syn Wojciecha i Zakrzewskiej, dziedzic na Ostrowie 1680 r., żonaty z Dorotą Rzepecką, miał synów, Sebastyana, ożenionego z Dorotą Milakowską, i Wawrzyńca, który miał dwie żony, Zofię Szyszecką, z niej syn Błażej, i Maryannę Papieską, z której syn Maciej; 

Maciej, dziedzic na Ostrowie 1770 r., zaślubił Agnieszkę Świerczyńską i z niej miał córki, Agnieszkę za Ignacym Jankowskim, Maryannę za Maciejem Ostrowskim i dwóch synów, Walentego i Franciszka. 

Walenty, dziedzic na Ostrowie 1796 r., z żony Franciszki Kobyłeckiej miał syna Antoniego, dziedzica na Ostrowie, po którym z Heleny Otockiej syn Maksymilian, właściciel Woli Jedlińskiej, miał dwie żony, Maryę Braumanównę, z niej córka Emilia za Adamem Izdebskim i syn Roman, inżynier, ożeniony z Władysławą Napieralską, i Władysławę Rogowską, z której córki: Aleksandra za Waldemarem Żarskim, Helena za Józefem Sienickim, Jadwiga, Janina i syn Stanisław. 

Franciszek, drugi syn Macieja i Świerczyńskiej, dziedzic na Kobieli 1780 r., z Julianny Bykowskiej miał synów: Stanisława, żonatego z Franciszką Skalską, Józefa i Jakóba, po którym syn Józef zaślubił Izabelę Tatarkiewiczównę i z niej pozostawił syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1866 r. 

Wojciech, ostatni z synów Wojciecha i Zakrzewskiej, dziedzic na Ostrowie 1687 r., żonaty z Katarzyną Rzepecką, miał synów, Jana i Józefa, dziedzica na Ostrowie 1710 r., po którym z Zofii Bukowskiej syn Franciszek, dziedzic na Jankowie, z Katarzyny Nowowiejskiej miał synów: Antoniego, Józefa i Sebastyana, ożenionego z Maryanną Wilkoszewską. 

Antoni pozostawił syna Feliksa, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r., a Józef z Józefy Jaworskiej miał syna Szymona, urzędnika rządu gubernialnego w Płocku, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r,: po którym z Józefy Rolbickiej syn Józef. 

Filip, syn Mikołaja Świercza i Katarzyny Rzepeckiej, dziedzic na Kobyłkach Wielkich 1550 r., z Anny Biestrzykowskiej pozostawił syna Stanisława, po którym z Zofii Krzemieniowskiej syn Marcin z Anny Kobyłeckiej miał syna Marcina. 

Marcin, żonaty z Katarzyną Wilżanką, miał syna Franciszka, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czeską; po Franciszku z Teresy Zawiszanki syn Mikołaj, dziedzic Płudwin, Sadówka i Wrzasku, cześnik dobrzyński 1721 r., miecznik brzeziński 1735 r., ostatnio podstoli inowłodzki 1748 r., zaślubił Petronelę Grotowską, i z niej miał synów, Michała stolnika owruckiego 1766 r., ożenionego z Cezarą Skrzyńską, z której synowie: Feliks, Jan, Józef i Wincenty, i Józefa, właściciela dóbr Osse, regenta grodzkiego ostrzeszowskiego 1743 r., miecznika brzezińskiego 1748 r., po którym z Katarzyny Słubickiej syn Michał, wylegitymowany w Galicyi 1803 roku, pozostawił synów, Feliksa i Jana. 

Jan, wojski stryjski 1687 r., ożeniony z Maryanną Komarnicką, wojszczanką stryjską. Szymon podpisał elekcyę 1697 r, z wojew. Sandomierskiem; łowczy wieluński 1714 r., żonaty 1v. z Konstancyą Rosnowską, 2v. z Aleksandrą Osuchowską, podczaszanką wizką, miał synów: Franciszka, Jana i Józefa. Andrzej, Antoni i Paweł podpisali elekcyę 1764 roku z wojew. Sieradzkiem. Stanisław, burgrabia łęczycki 1775 r. (Ks. Gr. Piotrk. i Czerskie, Conv. i Don. Vars., Metr. Kor., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Zbiory Romana Kobyłeckiego). 

KOBYŁECKI h. ZGODZIEMBA. Józef-Konstanty, w 1865 r. radca w rządzie gubernialnym warozawskim, miał sobie przyznane prawa nowego szlachectwa w 1846 r., a będąc herbu Godziemba, zaprowadził w nim odmianę, którą nazwał Zgodziemba. 

KOBYŁECKI. Stanisław, syn Grzegorza i Maryanny Kruszelnickiej, Jan, syn Teodora i Anny Popielówny, wnuk Stanisława i Katarzyny Uruskiej, prawnuk Aleksandra i Katarzyny Tarnowieckiej, oraz Michał, Piotr i Teodor, synowie Michała i Aleksandry Sopotnickiej, 1782 r., a po Teodorze wnuk Jan, syn Teodora i Maryi Sopotnickiej, 1835 r., i Jan, wnuk Piotra, 1841 r., wylegitymowani w Galicyi (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOBYZEWICZ. N. N. otrzymali nobilitacyę 1604 r., wniesioną następnie do ksiąg wyroków wojew. kijowskiego. 

KOC v. KOCZ DĄBROWA. Na Mazowszu, Podlasiu i na Litwie; wzięli nazwisko od wsi Koce, w ziemi drohickiej, którą już w początkach XV wieku posiadali. Mikołaj, Maciej, Grzegorz, Wawrzyniec, Stanisław, Jan, Piotr i Stefan cytowani w aktach drohickich 1494 r., a Jerzy i Jan, synowie Stanisława, dziedzice dóbr Koce w 1531 r. (Mil.). Bartłomiej, Abraham, Jan, Mikołaj, Wojciech i Trojan, synowie Stanisława, dziedzice Koców 1541 r. Stanisław, syn Marcina, 1546 r. Jerzy, syn Bartłomieja, dziedzic na Kocach Starych, Wojciech i Jakób, synowie Michała, dziedzice wsi Kocze i Kobusze 1580 r. Mikołaj, Stanisław i Jakób, synowie Wojciecha, Maciej i Jan, synowie Michała, Maciej i Michał, synowie Stanisława, oraz Adam, syn Rafała, dziedzice dóbr Koce i Chibowo 1582 r. Tomasz, Kacper i Maciej, synowie Grzegorza, Grzegorz, Koc-Wiński, syn Jana i Doroty z Koców, dziedzice Koców Winnych, Koców Borowych i Chibowa 1584 r. Maciej z Kosów-Piskułów 1611 r., miał córkę Annę za Łukaszem Ciechanowieckim. Adam, Jakób i Michał 1648 r., a Stanisław i Balcer 1674 r. podpisali elekcye z wojew. podlaskiem. 

Jan, skarbnik drohicki, miał synów, Władysława, plebana nowodworskiego, zacnego kapłana, i Wojciecha-Kazimierza, cześnika mielnickiego 1660 r., który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. podlaskiem; podsędek buski 1678 r., sędzia ziemski buski 1685 r., stary i zasłużony żołnierz. Jakób-Karol, łowczy warszawski 1672 r., z żony Maryanny Zaleskiej pozostawił córkę Jadwigę, żonę Piotra Suchorzewskiego, podwojewodzego czerskiego. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską, następnie został podstolim owruckim. 

Mikołaj, dziedzic Rzepniowa i Żelechowa, podstoli buski 1706 roku, sędzia ziemski 1713 r., chorąży 1738 r., ostatnio podkomorzy bełzki 1746 r., zaślubił Katarzynę Nagórską i z niej miał synów: Antoniego, Ignacego, Jana, Józefa łowczego horodelskiego 1744 r., Michała, Piotra, Stanisława i Wojciecha. Józef, podczaszy grabowiecki 1750 r. Paweł podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią bielską. Jakób, komornik ziemski łomżyński 1774 r. Piotr, cześnik czerniechowski 1777 r. Jan, kanonik kijowski 1788 r. (Metr. Lit., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Conv. i Don. Vars., Bon.). 

Jan i Karol, komornik ziemski halicki i członek Stanów galic., synowie Piotra i Eleonory Turzańskiej, wnukowie Jana i Maryanny Babińskiej, prawnukowie Franciszka i Anny Woderackiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Stanisław i Szymon, synowie Grzegorza, wnukowie Franciszka, wylegitymowani w Zachodniej Galicyi 1804 r. Jedenaście osób zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1819 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani: a) do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Wojciech, syn Wincentego, z synem Benedyktem, synowie Kazimierza: 1) Tomasz z synami: Maciejem, Wincentym, Szymonem, Mateuszem, 2) Michał, 3) Łukasz, 4) Mikołaj z synami: Augustynem, Mateuszem i Marcinem, 5) Wojciech z synem Maciejem 1837 r.; b) w okręgu białostockim: Mateusz i Franciszek, synowie Ignacego, Szymon i Mateusz, synowie Klemensa, Andrzej, syn Krzysztofa, z synami: 1) Tomaszem, 2) Janem, ten z synem Tomaszem i 3) Piotrem, ten z synami, Franciszkiem i Witalisem 1859-1861 r.     

KOCH h. LILIE. Herb - tarcza przedzielona ukośnie w prawo pasem białym, nad nim w polu górnem czerwonem i pod nim w dolnem niebieskiem pojedyncze lilie; w koronie pięć piór strusich. 

Józef, kapitan kwatermistrz w korpusie artyleryi koronnej, otrzymał nobilitacyę i herb powyższy 1790 r.; z żony Petroneli Majerówny miał syna Jana, po którym z Maryanny Krotkiewskiej synowie, Jan-Dyonizy i Feliks. 

Feliks, kapitan gwardyi litewskiej, zaślubił Adelajdę-Jadwigę Hanek i z niej pozostawił córkę Matyldę, żonę generała Szołkownikowa i syna Edgara, pułkownika wojsk ros., po którym z Wiary von Platho córki: Adelajda, Eugenia, Marya, Nina, Olga i synowie: Mikołaj, Rościsław i Sergiusz (Kancl., Metr. Lit., Vol. Leg., Don. Vars., Bon.). 

KOCH h. OŚWIATA. Herb - w polu czerwonem kula ziemska złotą strefą na pół przedzielona w poprzek, górna część oświecona, dolna w cieniu, na górnej części krzyż, nad nim gwiazda pięciopromienna; nad tarczą korona, w niej trzy pióra strusie. Jan, syn Jana i Anny, ur. 1788 r. w m. Kwidzynie, w Prusach, jako podlekarz wstąpił 1805 r. do regimentu piechoty wojska pruskiego, a w 1807 r. przeszedł do 3 pułku jazdy Ks. Warszawskiego; umieszczony 1615 r. jako lekarz batalionowy w kompanii 4 lekkiej artyleryi pieszej, został 1829 r. mianowany sztabs-lekarzem z przeznaczeniem do 2 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie, 1806 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. w Rosyi i był w bitwie pod Smoleńskiem; otrzymał krzyż złoty polski, order św. Stanisława klasy IV, a 1820 r. nobilitacyę i herb powyższy; wylegitymowany w Królestwie 1837 r. (Ks. Wojskowe). 

KOCH h. ZBROJNY MĄŻ. Herb - w polu złotem mąż w krótkiej sukni szkockiej, w butach, głowa obwiązana chustką, której dwa końce spadają na suknię od przodu figury, ręce wzniesione, w każdej śruba; w koronie między dwoma myśliwskiemi trąbami pół męża jak na tarczy. Jerzy, szlachcic angielski, w nagrodę zasług otrzymał indygenat 1658 r. (Vol. Leg.); jego syn August miał syna Jana, po którym Sebastyan pozostawił syna Rudolfa, tego z Józefy Winiarskiej syn Teofil, doktór w Radomsku, biegły w swej sztuce i powszechnie szanowany, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. Po Rudolfie z N. Czarnomskiej syn Rudolf, dziedzic dóbr Dworszowice 1860 r., młodo zmarły, zostawił potomstwo. 

KOCH. Kazimierz, ur. 1788 r. w Warszawie, oficer ułanów gwardyi francuzkiej, był z Napoleonem na wyspie Elbie, a po powrocie do kraju wstąpił do 6 pułku ułanów wojska polskiego i w 1831 r. został kapitanem. Po rewolucyi zamieszkał we wsi Charzanowie, w obwodzie przasnyskim i umarł w Warszawie 1854 r.; kawaler Legii Honorowej i krzyża złotego Virtuti Militari, z żony Teresy z Gauczów pozostawił synów, Karola-Tomasza, ur. 1819 r., i Zygmunta-Wincentego, ur. 1822 r. (Ks. Wojskowe).  

KOCHAN. Wacław nabył części dóbr Rajsko, w mińskiem 1572 r. 

KOCHANOWICZ h. SŁUŻBOTWÓR. Herb - w polu czerwonem księga otwarta, pod nią szpada i klucz na krzyż złożone, rękojeścią i uchem w górę zwrócone, a połączone gałązką winną o trzech liściach i dwóch gronach, z których jedno ku szpadzie, drugie ku kluczowi spuszczone, brzegi tarczy czternastoma gwoździkami złotemi nabijane; w koronie nad tarczą trzy białe pióra strusie. 

Filip Nereusz, syn Macieja i Franciszki z Dominikowskich, burmistrz m. Kamieńczyka, otrzymał nobilitacyę 1823 r., a wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

KOCHANOWICZ. Jan, syn Jakóba, wnuk Józefa i Maryanny Poniatowskiej, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

KOCHANOWSKI h. KORWIN. Senatorowie w rodzinie: Jerzy, kasztelan małogoski 1625 r. Mikołaj, kasztelan zawichostski 1649 r. Piotr, kasztelan radomski 1676 r. Piotr, kasztelan czchowski 1679 r., um. 1689 r. Feliks v. Felicyan, kasztelan połaniecki 1724 r. Stanisław, kasztelan połaniecki 1731 r., kasztelan radomski 1737 r., um. 1756 r. Ksawery, kasztelan czchowski 1759 r., żarnowski 1764 r., zawichostski 1772 r., a wiślicki 1780 r., um. 1782 r. Michał, kasztelan Królestwa 1815 r., wojewoda Królestwa 1830 r. 

Stara, zamożna i zasłużona rodzina, wzięła nazwisko od wsi Kochanowa, w wojew. Sandomierskiem. Mikołaj, nazywany Długi, dziedzic na Kochanowie 1428 r., miał trzech synów: Piotra, Dominika i Stanisława. Dominik, dziedzic na Kochanowie 1440 r., właściciel na Woli Brudnowskiej 1457 r., pozostawił trzech synów: Jana, Andrzeja i Stanisława. 

Andrzej, dziedzic na Kieszkowie 1508 r. (Ks. poborowe), miał synów: Benedykta, po którym syn Piotr, Mikołaja, Stanisława, dziedzica na Kieszkowie, po którym syn Walenty, i Walentego, dziedzica na Kochanowie, który pozostawił synów, Pawła i Piotra. 

Stanisław, właściciel Kieszkowa 1480 r., miał dwóch synów, Pawła, dziedzica na Małęczynie, i Jakóba zwanego Ryj, dziedzica na Kochanowie i Woli Brudnowskiej 1520 r., po którym synowie: Jan, Marcin i Stanisław. Z nich Jan, dziedzic na Woli Brudnowskiej 1520 r., komornik graniczny radomski i sandomierski 1553 r., zaślubił Annę z Łomna i z niej pozostawił synów: Andrzeja, Jana, pisarza grodzkiego 1570 r., następnie sędziego grodzkiego sandomierskiego, żonatego z Ewą Ostrołęcką, i Piotra, dziedzica Dąbrowy 1586 r., po którym z Anny Rzuchowskiej córka Anna za Stanisławem Podlodowskim. 

Jan, najstarszy syn Dominika, dziedzica na Kochanowie i Woli Brudnowskiej, sędzia grodzki radomski 1487 r., ożeniony z Barbarą z Piastowa, pozostawił synów: Jana, Tomasza, Wita, Filipa, Dobiesława i Piotra.

Wit, dziedzic na Policznie 1518 r., zaślubił Zofię z Szydłowa i z niej miał synów: Prokopa, Sebastyana, Stanisława i Jana, dziedzica Szydłówka, starostę jędrzejowskiego 1553 r., po którym synowie, Jan i Sebastyan. 

Filip, dziedzic na Czarnolesie 1520 r., pozostawił córki, Helenę za Grzegorzem Broniewskim, Jadwigę za Wiktorem Zaborowskim i syna Mikołaja, dziedzica na Czarnolesie, Bielanach, Piotrkowicach i Strykowicach Małych, po którym z Barbary Gniewoszówny, wojszczanki radomskiej, córki: Anna za Maciejem Sobolewskim, Dorota 1v. za Bernardem-Janem Boguszem, kasztelanicem zawichostskim, 2v. za Kacprem Poniatowskim, Elżbieta, żona Pawła Czernego, Helena za Bartłomiejem Kazanowskim, podstolim lubelskim, Krystyna za Władysławem Boglewskim i Zofia za Janem Bohowitynem-Szumbarskim. 

Dobiesław, dziedzic na Garbatce, zamienił swą wieś Ciszycę z Benedyktynami Sieciechowskimi na Opatki, w wojew. lubelskiem; z żony Doroty Kroguleckiej miał synów: Baltazara, Andrzeja, ożenionego z Anną Mysłowską, Jana, Kacpra, podstarostę drohickiego 1596 r., Piotra i Stanisława. Jan, dziedzic Koźmina i Opatek 1580 r., pozostawił synów, Andrzeja i Adama, podstarostę stężyckiego 1600 r., po którym syn Mikołaj. 

Piotr, ostatni z synów sędziego Jana, dziedzic na Czarnolesie, właściciel dóbr Barycz, Konary, Policzna i Sycyna, zapisał dla kościoła w Policznie 400 złp. w 1531 r.; komornik graniczny 1531 r., sędzia grodzki radomski 1533 r., następnie sędzia ziemski sandomierski, um. 1547 r., pozostawiwszy z 1-ej żony Zofii Gutowskiej córkę Druzyannę za Walentym Tynickim, a z 2-iej żony Anny Odrowążówny-Białaczowskiej, słynnej z dowcipu, cztery córki: Annę, Elżbietę 1v. za Mikołajem Szydłowskim, 2v. za Mikołajem Kozłem, Jadwigę za Janem Potkańskim, Katarzynę za Pawłem Komorowskim, i sześciu synów: Kacpra, Jana, Mikołaja, Piotra, Andrzeja, Jakóba, dziedzica na Sycynie, burgrabiego radomskiego 1579 r., po którym z Zofii Owadowskiej syn Marcin i córka Barbara za Jakóbem Potockim, i Stanisława. 

Kacper, dziedzic Policzny 1550 r., podstarosta radomski 1558 roku, pisarz ziemski sandomierski 1566 r., z żony Katarzyny z Cerekwi, wojszczanki radomskiej, miał synów: Jana, dziedzica na Białaczowie, komornika granicznego opoczyńskiego 1589 r., po którym syn Piotr i córka Elżbieta za Marcinem Prażmowskim, Piotra, Kacpra i Krzysztofa. 

Piotr, dziedzic na Policznie 1589 r., miał synów, Stefana i Andrzeja, podstarostę stężyckiego 1643 r., następnie 1654 r. podstarostę radomskiego, po którym z Anny Żeleńskiej, sędzianki łukowskiej, córki, Anna, Katarzyna 1v. za Marcinem Leżeńskim, 2v. za Pawłem Chocimowskim, pisarzem grodzkim radomskim, i synowie: Franciszek, Krzysztof, Piotr i Stefan. 

Piotr, dziedzic na Policznie, sekretarz królewski 1652 r., chorąży chełmiński i starosta stromecki 1660 r., kraj czy królowej i starosta radomski 1670 r., ostatnio 1679 r. kasztelan czchowski, miał dwie żony, Katarzynę Firlejównę, starościankę śmidyńską, i Joannę-Klarę Wereszczakównę; jego syn Paweł, dziedzic na Policznie, pułkownik królewski 1688 r., poseł starodubowski na sejm 1696 r.

Kacper, trzeci syn pisarza Kacpra, dziedzic na Policznie i Cerekwi 1590 r., pozostawił dwóch synów, Zbigniewa i Marcina, podstarostę radomskiego 1629 r., pisarza ziemskiego sandomierskiego 1637 r., po którym z Anny Święcickiej córka Zofia za Jakóbem Potkańskim i synowie, Andrzej, Karmelita, i Kacper, dziedzic na Nowej Cerekwi, deputat na Trybunał lubelski 1671 r., wojski radomski 1674 r., podsędek sandomierski 1677 r., żonaty z Anną Kurdwanowską, kasztelanką zawichostską. umarł bezpotomnie. 

Jan, drugi syn sędziego Piotra i Białaczowskiej, ur. 1530 r., dziedzic połowy Czarnolasu, jeden z najznakomitszych naszych poetów, sekretarz królewski 1564 r., w młodości namawiany od swych protektorów do stanu duchownego, otrzymał od biskupa Myszkowskiego dochody probostwa katedralnego poznańskiego i plebana zwoleńskiego, a od króla Stefana Batorego miał sobie ofiarowane opactwo sieciechowskie, nie przyjął go jednak i zaślubił Dorotę Podlodowską z Przytyka; wojski sandomierski 1579 roku, w wielkiem był poważaniu od kanclerza Jana Zamoyskiego, który mu wyrobił kasztelanię połaniecką, lecz Jan takowej nie przyjął. Kochanowski um. 1584 r. w Lublinie, pozostawiwszy tylko córki, a między niemi: Urszulę, której zgon uwiecznił trenami, Ewę za Filipem Owadowskim, podstolim sandomierskim, Poliksenę za Łukaszem Lendzkim, dworzaninem królewskim, Annę, Elżbietę za Stanisławem Witowskim, kasztelanem brzezińskim, i Krystynę, żonę Wojciecha Michowskiego, chorążego lubelskiego. 

Mikołaj, syn sędziego Piotra, dziedzic na Sycynie, podstarosta radomski 1569 r., poeta i tłomacz, zaślubił Katarzynę Tymieńską, i z niej pozostawił dziewięcioro dzieci, z których: Adam, podstarosta 1598 r., a następnie 1605 r. sędzia ziemski lubelski, ożeniony z Agnieszką Kanimirówną; Jan, sekretarz królewski, kanonik gnieźnieński i krakowski 1610 r., deputat na Trybunał koronny; Piotr, sekretarz królewski i kawaler maltański, tłomacz Jerozolimy i Orlanda, walczył przeciw Turkom, um. 1620 r., i Mikołaj. 

Mikołaj, dziedzic na Sycynie 1600 r., z żony Zofii Podlodowskiej, miał córkę Annę za Wawrzyńcem Prażmowskim i synów, Mikołaja, stolnika sandomierskiego i sekretarza królewskiego, kasztelana zawichostskiego 1649 r., żonatego z Anną Podlodowską, i Adama. 

Adam, dziedzic na Sycynie, łowczy sandomierski 1641 r., miał synów: Ludwika, dworzanina królewskiego 1661 r., Jakóba, po którym synowie, Józef i Stanisław, Jana, Mikołaja i Piotra, wojskiego sandomierskiego 1658 r., kasztelana radomskiego 1676 r., po którym z Doroty Nieborowskiej synowie: Adam ożeniony z Katarzyną Burzyńską, Jan, Franciszek ożeniony z Ludwiką Aderkasówną, Jakób, Ludwik, dworzanin królewski, i Piotr. 

Piotr, syn sędziego Piotra i Białaczowskiej, dziedzic na Konarach, właściciel na Kieszkowie, chorąży sandomierski 1581 r., żonaty z Anną, córką Krzysztofa Odrzywolskiego, miał córki: Dorotę, Jadwigę i Katarzynę, oraz synów: Krzysztofa, chorążego sandomierskiego 1599 r., starostę małogoskiego i burgrabiego krakowskiego 1604 r., Dzierżka, Gabryela, Jana, Jerzego i Piotra.

Jerzy, dziedzic dóbr Konary i na Mieszkowie, stolnik sandomierski 1621 r., kasztelan małogoski 1625 r., z Zuzanny Ostrowskiej pozostawił synów, Jerzego i Stanisława. 

Jerzy, dziedzic Konar i Winiar 1650 r., z Zofii Podlodowskiej miał synów, Józefa i Franciszka, po którym z Anny Białobrzeskiej córka Konstancya za Janem Drzewickim i syn Józef-Bonawentura, starosta niehorowski 1723 r., z Teresy Potępskiej pozostawił córkę Eleonorę 1v. za Stanisławem Wyżyckim, chorążym kijowskim, 2v. za Antonim Knyszyńskim. 

Stanisław, dziedzic Konar, dworzanin królewski 1649 r., z Zofii Kuropatwianki miał syna Dominika-Józefa, dziedzica Konar, wojskiego sandomierskiego 1676 r., po którym z 1-ej żony Barbary Łaściszewskiej synowie, Józef-Jacek ożeniony z Dorotą Finkówną i Franciszek, podczaszy nowogrodzki 1720 r., tego z Zofii Kurdwanowskiej syn Roch, a z 2-iej żony Apolinary Jordanówny Dominika-Józefa syn Jan, dziedzic Konar, z Teresy Sołtykówny pozostawił córkę Ewę-Wiktoryę za Antonim Krasińskim, kapitanem wojsk koronnych. 

Andrzej, syn sędziego Piotra i Białaczowskiej, dziedzic dóbr Barycz i Wólka Sycyńska 1580 r., burgrabia sandomierski 1586 r., tłomaczył Eneidę Wirgiliusza; z żony Zofii Sobieskiej, sędzianki stężyckiej, miał córki, Marynę za Marcinem Russyanem, Zuzannę za Stanisławem Jasnogórskim, kuchmistrzem koronnym, i dziewięciu synów: Stanisława, Heronima, Jana, Samuela, ożenionego z Magdaleną Skidzińską, Wojciecha, sędziego ziemskiego i poborcę bracławskiego, żonatego z Aleksandrą Krasnosielską. Mikołaja, rotmistrza sandomierskiego i poetę, Marka, ożenionego z Maryanną Tarnowską, Pawła i Przecława. 

Stanisław, dziedzic na Baryczu 1600 r., łowczy sandomierski 1618 r., pozostawił córkę Zofię za Pawłem Brzeskim i dwóch synów, Albrechta i Jacka, dziedzica na Baryczu, po którym z Anny Nowomiejskiej syn Paweł. 

Heronim, dziedzic na Baryczu, łowczy sandomierski 1632 r., właściciel dóbr Rakowej i Woli Rakowskiej, żonaty z Ewą-Katarzyną Tarnawską, chorążanką sanocką, miał syna Stefana, właściciela dóbr Zaleszyce, podczaszego lwowskiego 1660 r. 

Jan, syn burgrabiego Andrzeja, dworzanin i łożniczy królewski 1596 r., łowczy nadworny koronny 1614 r., starosta kozienicki i stężycki, chorąży nadworny 1627 r., z żony Elżbiety Kamieńskiej pozostawił córki: Annę za Janem Chlewickim, Konstancyę (Katarzynę ?) za Stefanem Chomętowskim i Zofię, żonę Jana Wielopolskiego. 

Mikołaj, dziedzic na Kochanowie 1440 r., miał syna Stanisława, po którym syn Jan pozostawił syna Mikołaja, podstarostę radomskiego 1532 r., sędziego grodzkiego opoczyńskiego 1553 r., ostatnio pisarza grodzkiego radomskiego 1558 r., po którym z Anny Kunatówny synowie: Prudenciusz, Stanisław i Teofil.

Prudenciusz, dziedzic Bieniędzic i Falęcic 1580 r., miał dwie żony, Annę Kożuchowską i Jadwigę Podlodowską, z których pozostawił synów: Adama, Jana, żonatego z Jadwigą Szelską, i Pawła, po którym synowie: Seweryn ożeniony z Teofilą Gośniewską, Zygmunt żonaty z Katarzyną Męcinianką, Łukasz i Stanisław. 

Łukasz, dziedzic na Falęcicach, sędzia grodzki krakowski 1658 r., stolnik chełmski 1667 r., właściciel Motycza, w lubelskiem, zaślubił Justynę Wierzchowską i z niej miał syna Tomasza. 

Teofil, syn sędziego Mikołaja, dziedzic na Falęcicach, Krzyszkowicach i Bieniędzicach 1560 r., miał synów: Andrzeja, Jana, żonatego z Jadwigą Kanichówną, Pawła i Stanisława. 

Stanisław, dziedzic Krzyszkowic 1616 r., vicesgerent grodzki radomski 1618 r., pozostawił syna Adryana, dziedzica na Krzyszkowicach, pisarza 1635 roku, podsędka 1640 r., a ostatnio sędziego ziemskiego stężyckiego 1646 r., po którym z Elżbiety Kępanowskiej synowie: Jan, cześnik łukowski 1686 r., ożeniony z Anną Mniszkówną, z niej córka Zofia za Janem Mężyńskim, chorążym lubelskim, Marcin i Sebastyan. 

Marcin, dziedzic na Krzyszkowicach 1670 r., podczaszy drohicki 1691 r., miał dwie żony, Krystynę Sławińską i Teresę Strzemboszównę, z których córki, Anna za Adamem Strzemboszem, Teofila za Kazimierzem Lubienieckim i synowie: Tomasz, pleban w Skrzyńsku, Filip i Kazimierz, proboszcz Samborski 1720 r., kanonik łowicki i dziekan przytycki 1756 r. 

Sebastyan, ostatni syn sędziego Adryana, dziedzic Żyrowa, poeta, rotmistrz królewski i cześnik lwowski 1644 r., zaślubił Teofilę Borkównę i z niej miał syna Jana. 

Jan, dziedzic na Łękawicy i Suchej Woli, żonaty z Anną Potkańską, pozostawił synów: Stanisława, dziedzica na Kieszkowie, podczaszego latyczowskiego 1690 r., żonatego z Anną Kuczowską, Samuela i Seweryna. 

Seweryn, dziedzic na Kieszkowie i Waniowie, podstarosta i sędzia grodzki bełzki 1679 r., z żony Doroty Żeleńskiej miał córki, Katarzynę za Władysławem Piaseckim, Teresę za Krzysztofem Żulińskim i synów: Antoniego, skarbnika łomżyńskiego 1685 r., łowczego latyczowskiego 1701 r., Józefa i Jakóba. 

Jakób, podwojewodzy 1686 r., a następnie 1690 r. komornik ziemski bełzki, miał dwie.żony, Katarzynę Górską, z niej synowie, Feliks i Seweryn, i Teofilę Lesiecką, z której syn Franciszek-Łukasz. 

Feliks v. Felicyan z Kieszkowa, podczaszy buski 1701 r., z miecznika łowczy sandomierski 1721 r., pułkownik wojsk królewskich, kasztelan połaniecki 1724 r., z żony Teodory Jarzynianki, cześnikówny grabowieckiej, pozostawił córkę Zofię, Benedyktynkę w Radomiu, i syna Garwazego-Jana. 

Seweryn, miecznik radomski 1701 r., sędzia ziemski Winnicki 1704 r., z żony Anny Ciszewskiej pozostawił synów, Feliksa i Stanisława, rotmistrza królewskiego 1719 r., łowczego stężyckiego 1726 r., kasztelana połanieckiego 1731 r., ostatnio 1737 r. kasztelana radomskiego, po którym z dwóch żon, Krystyny Ożarowskiej i Anny Ankwiczówny córki: Anna, Elżbieta, Maryanna i synowie: Józef-Walenty, Franciszek Ksawery i Leon.

Józef-Walenty, deputat na Trybunał 1761 r., kanonik kijowski, proboszcz kolegiaty warszawskiej i kantor kijowski 1777 r., komisarz cywilno-wojskowy ziemi wyszogrodzkiej 1790 r. 

Ksawery, szambelan królewski, kasztelan czchowski 1759 r., żarnowski 1764 r., zawichostski 1772 r., a ostatnio 1780 r. wiślicki, żonaty z Józefą Dąmbską, kasztelanką wojnicką, umarł bezpotomnie. 

Leon, z cześnika podstoli 1767 r., podczaszy 1770 r., stolnik 1773 r., a ostatnio chorąży sandomierski 1787 r., z żony Maryanny Rostworowskiej, kasztelanki zakroczymskiej, miał córkę Annę za Józefem Wolskim, miecznikiem opoczyńskim, i synów: Antoniego, Heronima, ur. 1777 r., kapitana wojsk polskich 1809 r., posła na sejm 1831 r., dyrektora poczty w Krakowie, żonatego z Apolonią hr. Męcińską, zm. 1858 r. w Krakowie, Ignacego i Michała. 

Antoni, dziedzic Kazanowa, prezes Komisyi wojew. sandomierskiego 1816 r., zaślubił Anielę Gołuchowską i z niej pozostawił syna Władysława, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., żonatego z Liberatą hr. Bystrzanowską. 

Mikołaj miał syna Franciszka, dziedzica dóbr Żakowice i Rajec 1700 r., po którym z Anny Cetysówny synowie: Seweryn, Konstanty i Wojciech, chorąży nowogrodzki 1758 r., po którym z Krystyny Kowalskiej syn Ignacy. 

Seweryn, stolnik sanocki 1724 r., zaślubił Katarzynę Nowosielską i z niej miał córkę Jadwigę, żonę Macieja Suzina i synów: Józefa, kanonika płockiego 1760 r., Franciszka, Jana, komornika granicznego nowogrodzkiego, posiadacza dóbr Nowodworce 1774 r., i Mikołaja, majora wojsk litewskich, ożenionego z Franciszką Smogorzewską. 

Franciszek, posiadacz dóbr Czerniejówka, w krzemienieckiem, miecznik mielnicki 1752 r., skarbnik 1765 r., podwojewodzy 1767 r., wojski mniejszy 1768 r., ostatnio 1770 r. miecznik radomski i szambelan króla Stanisława Augusta, z żony Róży Kowalskiej miał córkę Izabelę za Andrzejem Cieleskim i synów: Adama, Konstantego i Michała. 

Konstanty, dyrektor loteryi w Królestwie 1830 r., z żony Maryanny Wałeckiej miał córki, Zofię za Antonim bar. Puszetem, Konstancyę Domżalską i syna Juliana-Franciszka, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Julian-Franciszek, ur. 1794 r. w Warszawie, wstąpił 1809 r. do korpusu kadetów i w 1811 r. został podporucznikiem w 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; porucznik, następnie 1813 r. kapitan, w 1816 r. przeniesiony na adjutanta do boku namiestnika królewskiego, postąpił 1831 r. na podpułkownika jazdy augustowskiej. Odbył kampanię w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Wiazmą, Kaługą, Czerykowem i nad Berezyną, i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej. Franciszek, żonaty z Anną z Jabłonowskich, zmarły 1849 r. we wsi Mianowo, pozostawił syna N., ożenionego z Kamilą Bujalską (Ks. Wojskowe). 

Michał z Białaczowa, major wojsk koronnych, podwojewodzy radomski 1786 r., poseł na sejm czteroletni 1788 r., kawaler orderu św. Stanisława, członek rządu tymczasowego 1794 r., prezes departamentu warszawskiego 1807 r., kasztelan 1815 r., ostatnio 1830 r. wojewoda Królestwa, powszechnie szanowany jako dobry patryota, miał dwie żony, Józefę Wasilewską, z niej syn Bonawentura i córki, Franciszka za generałem Henrykiem Kamińskim, i Julia za kasztelanem Leonem Dembowskim, i Justynę Święcicką, z której córka Katarzyna, żona Stanisława Kochanowskiego, wojskiego radomskiego. 

Konstanty, trzeci syn Franciszka i Cetysówny, dziedzic dóbr Żakowice i Godów 1730 r., wojski stężycki 1744 r., podczaszy, a w końcu wojski radomski 1748 r., miał trzy żony: z 1-ej Anny Karwickiej, cześnikówny sandomierskiej, miał córki, Agnieszkę za Michałem Duninem, podczaszym owruckim, Ludwikę za Antonim Kruszyńskim, kasztelanicem gdańskim, i syna Stefana-Ksawerego, z 2-iej żony Julianny Borowskiej córki: Katarzyna, Konstancya, Norbertanka, i Maryanna, a z 3-iej żony Maryanny Kochanowskiej, kasztelanki radomskiej, synowie, Stanisław i Karol. 

Stefan-Ksawery, rotmistrz pow. radomskiego, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; wojski większy 1768-1788 r. i podwojewodzy radomski, poseł na sejm 1775 r., był wyznaczony do traktowania z mocarstwami rozbierającemi Polskę i na tym sejmie dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 wójtowstwo radomskie z wsiami: Rawica, Brzezinki i Klwaty, zaślubił Ludwikę Kruszyńską i z niej miał synów: Leopolda, Tadeusza i Joachima. 

Leopold, podwojewodzy radomski 1788-1793 r., dziedzic m. Lipska, z Józefy Zbrożkówny miał syna Walentego, dzierżawcę wsi Jasicę, w pow. sandomierskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym syn Kajetan, doktór medycyny. 

Joachim, skarbnik radomski, zaślubił Joannę Sołtykównę, kasztelankę zawichostską, i z niej miał trzech synów: Franciszka, dziedzica wsi Galinek, w pow. radomskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Izabeli Pomianowskiej synowie, Gustaw i Kazimierz, Kajetana, dziedzica dóbr Kazanowa, w pow. radomskim, wylegitymowanego w Królestwie w 1838 r., i Ludwika wylegitymowanego w Królestwie 1838 r.; po Ludwiku synowie, Heronim i Lucyan, urodzeni z Domiceli Młodowskiej. 

Stanisław, syn Konstantego i Kochanowskiej, dziedzic dóbr Żakowice, wojski mniejszy 1775 r., miecznik 1783 r., wojski większy 1789 r., ostatnio sędzia ziemiański radomski 1794 r., miał dwie żony, Annę Bukowiecką, miecznikównę radomską, i Katarzynę Kochanowską, córkę wojewody Michała, i z nich pozostawił synów: Floryana, który poległ w wojnie z Moskwą 1794 r., Konstantego, Maksymiliana i Józefa, dziedzica Żakowic, sędziego pokoju okręgu szydłowskiego 1820-1824 r., radcę Tow. Kred. Ziem, w Radomiu 1836 r., wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., żonatego z Anną Kietlińską, szambelanówną, 1v. Tarłową. 

Karol, drugi syn Konstantego i Kochanowskiej, dziedzic wsi Klonowa, szambelan królewski 1780 r., skarbnik 1784 r., wojski mniejszy 1786 r., miecznik 1787 r., ostatnio 1794 r. podkomorzy ziemi radomskiej, z żony Rozalii Kochanowskiej, córki Gerwazego, miał synów: Ignacego, Stanisława, żonatego z Konstancyą Bajerówną, Jacka i Konstantego. 

Jacek, dziedzic Brogowy i Klonowy, oficer wojsk polskich 1824 r., zaślubił Magdalenę Dembińską i z niej pozostawił syna Jana, dziedzica dóbr Horysławice, żonatego 1v. z Amelią Wąsowiczówną, z niej syn Stanisław, 2v. z Emilią Strzelecką. 

Józef, podstoli wendeński, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem z synami, Bonifacym i Feliksem, urodzonymi z Jadwigi Karwickiej, wojszczanki opoczyńskiej; z tych braci Bonifacy, dziedzic dóbr Sulistrowice, z Franciszki Pohoreckiej miał syna Michała, po którym z 1-ej żony Teodory Brzezińskiej syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1837 r., a z 2-iej żony Doroty Grocholskiej synowie, Leon, naddzierżawca ekonomii rządowej Niesułkowa, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. i Ksawery (Ks. Ziems. i Gr. Radomskie, Wareckie, Stężyckie, Sandomierskie, Czerskie, Metr. Kor., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Kanck, Sigil., Plenkiewicz, Bon.). 

Jan, dziedzic Prędocina, w pow. opatowskim 1837 r., z 1-ej żony Ihnatowskiej miał syna Romana, zmarłego bezpotomnie, a z 2-iej żony Barbary Jabłonowskiej syna Jana, dziedzica Trojanowie i Straszowej Woli, zm. 1892 r., po którym z Eufemii Koźmińskiej córka Zofia za Witoldem Marczewskim i synowie: Jan żonaty z Maryą Kamieniecką, Stanisław, ożeniony z Maryą Antoniewiczówną, Karol żonaty z Henryką Chrzanowską, Stefan i Roman. 

Leon nabył wieś Topolę, w pow. łęczyckim, i pozostawi! dwóch synów, Franciszka, żonatego z Kazimierą z Nehryngów, i Andrzeja, właściciela Kołacinka, w piotrkowskiem, po którym z N. Berentówny córki: Jadwiga za Stanisławem Ulatowskim, Bronisława za Stanisławem Brzozowskim, Róża za Antonim Nehryngiem i syn Wacław. 

Ksawery, syn Michała i Doroty z Grocholskich, ur. 1786 r. we wsi Otoku, w obwodzie sieradzkim, wstąpił 1806 r. do 3 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem; porucznik 1808 r., kapitan 1809 r., w 1815 r. przeznaczony do 2 pułku piechoty i w 1818 r. postąpił na majora, a w 1829 r. na podpułkownika; w 1831 r. umieszczony w korpusie weteranów, był 1835 r. w komendach inwalidnych 10 okręgu straży wewnętrznej. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem i Borysowem i w 1809 r. otrzymał krzyż złoty polski, a w 1837 r. uzyskał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie z zasady rangi oficerskiej (Ks. Wojskowe). 

Jan, horodniczy starodubowski 1629 r. Franciszek, podstoli i deputat na Trybunał z pow. starodubowskiego 1680 r. Piotr, cześnik kijowski 1716 r., żonaty z Krystyną Dziboni (Arch. Sem.). Stanisław, starosta nowiński 1728 r. miał synów: Dominika, Ferdynanda, Kajetana, Michała i Piotra, którzy podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Michał, dziedzic Konar, szambelan Stanisława Augusta 1778 r., wylegitymowany w Galicyi 1783 r., miał dwie żony, Barbarę Psarską, stolnikównę chełmińską, i Agnieszkę Gołuchowską, z której syn Adam-Piotr, dziedzic Szerzyn, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1841 r., po którym z Zofii Uniatyckiej córki, Helena za Bolesławem, Zofia za Adolfem Jordanami i syn Jan żonaty z Ludwiką Jordanówną (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Wincenty, Ignacy i Mikita, synowie Grzegorza, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1824 roku, a jedenaście osób zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1825 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: gub. wołyńskiej, Aleksander, syn Jana, i inni 1841-1849 r., gub. wileńskiej: Bazyli, syn Damiana, z synem Waleryanem 1848 r., oraz synowie Michała, Mateusz i Tomasz, ten z synami, Wincentym i Ignacym 1851 r., i synowie Ignacego, Józef i Stanisław, ten z synami: Adamem, Hipolitem i Franciszkiem 1852 r. 

KOCHANOWSKI Jan, intendent zaniku królewskiego w Warszawie, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1847 r. 

KOCHAŃSKI h. LUBICZ. Pisali się z Kochania, dom dawny w ziemi dobrzyńskiej. Stanisław z Grodzanowa, podkomorzy wiślicki 1533 r. Baltazar, Mikołaj, Marcin, Szymon i Wojciech, dziedzice na Kochaniu 1564 r. (Ks. poborowe). Andrzej, podstarosta bobrownicki 1565 r. Wojciech wybudował i nadał kaplicę świętego Stanisława Kostki przy kościele świętego Szczepana w Krakowie; um. 1620 r. Wojciech, dziedzic Łososina, wojownik pod Chocimem 1621 r., przeciw Szwedom w Prusach 1628 r., um. 1634 r.; jego żona Teresa Olszowska. Sebastyan, komornik dobrzyński, podpisał elekcyę 1632 r. z ziemią dobrzyńską. Marcin, wojownik przeciw Szwedom i Kozakom 1650-1656 r., żonaty z Teresą z Wilkowic. Stanisław-Samuel, burgrabia krakowski, dziedzic dóbr Ściborzyce, wojownik pod Beresteczkiem 1651 r., um. 1659 r. Łukasz, sędzia grodzki i burgrabia krakowski, ustąpił z urzędu burgrabiego w 1651 roku na rzecz swego syna Jana. 

Wojciech na Kochaniu z wojew. krakowskiem 1674 r., Kacper i Joachim z ziemią dobrzyńską podpisali elekcye 1697 r. Jan, podczaszy płocki 1700 r. Janusz, dziedzic dóbr Melegiany 1683 r. (Akta Wileńskie); jego syn Jerzy miał syna Józefa, po którym syn Marcin pozostawił syna Wiktora, inspektora głównego służby cywilno-lekarskiej w Królestwie 1865 r., wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

KOCHAŃSKI h. OGOŃCZYK. W Prusach Zachodnich, rodzina kaszubska; brali przydomek Kochensztein i posiadali znaczne majątki jak Augustynowicze, Grochowo, Ostrowo i in., a na Kaszubach Borków i Kosmów 1725 r. Paweł, pisarz skarbowy pruski 1565 r. Jerzy, sekretarz królewski, posłował do Turcyi 1616 r. dla wytłomaczenia Polski z najazdu kozackiego na Turcyę, a w 1617 r. należał do wyprawy ks. Samuela Koreckiego na Wołoszczyznę. Wilhelm, sekretarz królewski, dziedzic znacznych dóbr na Kaszubach, um. 1621 r. Michał i Paweł z wojew. pomorskiem podpisali elekcyę 1648 r. 

KOCHAŃSKI h. PRAWDZIC. Jan z Kochania podpisał 1434 r. akt uznania królem jednego z synów Jagiełły. 

KOCHAŃSKI h. ROLA. Pisali się z Kochania; na Podlasiu i Litwie, a w wojew. trockiem bardzo byli rozrodzeni i tak zubożali, że im zarzucano szlachectwo, lecz sejm 1776 r. takowe im zatwierdził. Jan i Mikołaj podpisali 1434 r, przyrzeczenie obrania królem syna Jagiełły. Andrzej, podstarosta bobrownicki 1578 r. Wojciech, Kacper i Łukasz, komornik grodzki księski, ożeniony z Świerczewską, przenieśli się z Podlasia do wojew. krakowskiego około 1600 r. Wojciech, podstarosta 1632 r., sędzia ziemski mielnicki 1638 r., miał synów: Kacpra, Piotra i Wojciecha. Adam, Aleksander, Andrzej i Wojciech z wojew. ruskiem 1648 r., Jan 1648 r. i Wojciech 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem, a Adam z wojew. wołyńskiem i Michał z wojew. trockiem 1697 r. podpisali elekcye (Conv. Vars.). 

Mikołaj-Stefan, podczaszy Słonimski, podpułkownik wojsk koronnych 1692 r. Antoni, syn Mikołaja, dziedzic na Wielkim Chrzanowie 1730 r., zaślubił Zuzannę Pruską i z niej miał syna Andrzeja, po którym z Maryanny Grotówny córki: Elżbieta, Ewa za Augustynem Wielgorskim, Katarzyna za Janem Kurzyną, Kunegunda i syn Adam. Daniel, skarbnik podlaski 1754 r. Maciej, syn Wojciecha, ożeniony z Teklą Majeranowską, dziedzic Kalejczyce, w ziemi mielnickiej 1789 r. 

Jan, syn Antoniego, wnuk Piotra, prawnuk Wojciecha, 1844 r., a syn jego Ludwik-Tytus 1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

KOCHAŃSKI. Andrzej, syn Ignacego i Apolonii Milewskiej, ur. 1807 r. w m. Stanisławowie, w wojew. mazowieckiem, wstąpił 1824 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem, a następnie porucznikiem. 

Michał, syn Jana i Teresy z Moleńskich, ur. 1790 r. we wsi Onikowie, w Rosyi, wszedł 1809 r. do 13 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1817 r. postąpił na podporucznika, a w 1818 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w Rosyi i znajdował się w bitwie pod Uściługiem (Ks. Wojskowe). 

KOCHCICKI h. CZAPLA. Herb - w polu błękitnem na pniu sękowatym czapla trzymająca rybę w dziobie. 

Familia pochodzenia czeskiego na Szlązku, brała tytuł baronów. Rafał, kanonik krakowski 1522 r. Jan posłował w 1575 r. do Stanów litewskich, aby je nakłonić do wyboru na tron cesarza Maksymiliana, lecz odjechał bez skutku, gdyż Litwini zgodzili się już na elekcyę króla Stefana Batorego. Jerzy-Fryderyk żonaty z Zofią Gosławską 1598 r. N., żona Franciszka Czakiego, kapitana artyleryi koronnej 1794 r. Feliks, dzierżawca dóbr w Galicyi, członek Towarzystwa Agronomicznego lwowskiego. 

KOCHLER. Piotr, syn Gotfryda, z potomstwem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1844 r. 

KOCHLEWSKI v. KOCHLOWSKI h. PRAWDZIC. Jedna gałąź szlązkiej rodziny von Falkenhan, osiedliwszy się w Polsce, wzięła nazwisko od wsi Kochlewa, w pow. wieluńskim. N. zapisał fundusz na altaryę w Ostrzeszowie 1473 r. Wojciech, sekretarz królewski 1592 r. N., pleban w Osieku 1600 r., ozdobił i uposażył ten kościół. Piotr, syn Benedykta, 1620 r. Stanisław, pisarz ziemski wieluński, poseł na sejmy 1631, 1641, 1652 i 1661 r. Jan, sekretarz króla Zygmunta III, był z nim w Szwecyi (Don. Vars.). 

Niektórzy przenieśli się na Litwę. Piotr, wojski brzesko-litewski 1612-1635 r., nie chciał przyjąć wynagrodzenia ofiarowanego sobie za służbę poselską, lecz je obrócił na wybudowanie domu dla sądów pow. brzesko-litewskiego; sędzia ziemski brzesko-litewski, poseł na sejmy 1638 i 1639 r. Aleksander-Benedykt i Jan-Stanisław podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-litewskiem (Conv. Vars.). 

Po Janie synowie, Karol i Michał z synem Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

de KOCHNE-JASKI. Ludwik-Ernest, starosta berwaldski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. malborgskiem. 

KOCHNO. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1840 r. 

KOCHNOWSKI h. ŚLEPOWRON. Andrzej podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią chełmską. Melchior, archidyakon chełmski, wraz z bratem rodzonym, otrzymali nobilitacyę na sejmie 1768 r.; niezadowoleni takim przebiegiem sprawy, zebrali dowody rodzinne, poczynając od 1457 r., udowadniające ich starożytne szlachectwo, przedstawili je na sejmie 1775 r. i takowe zostały im zatwierdzone. 

Melchior-Jan, biskup dyonizejski, sufragan i archidyakon chełmski, kawaler orderu św. Stanisława, oraz bracia jego, Baltazar i Walenty wylegitymowani w Galicyi 1783 r. bez wskazania herbu, którą to legitymacyę wniesiono do akt grodu warszawskiego 1784 r. 

Baltazar, starosta kiszyński 1777 r., wprowadzony do dóbr Pniowy, nabytych od Stokowskiego; z żony Zofii Lipskiej miał synów, Stanisława, podwojewodzego brańskiego 1779 r., komornika ziemskiego warszawskiego 1784 r., ostatnio szambelana Stanisława Augusta 1790 r., posesora królewszczyzn Śpiczyńce i Pełczynka, w pow. latyczowskim, i Wincentego, subdelegata grodzkiego krasnostawskiego 1777 r., po którym syn Feliks pozostawił syna Stanisława-Wincentego, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. (Vol. Leg., Don. Vars.). 

KOCHOWICZ h. ŚLEPOWRON. Stanisław, chorąży gwardyi królowej Maryi-Kazimiery, żony Jana III, otrzymał nobilitacyę 1676 r.; jego syn Jakób miał syna Wojciecha, a ten syna Kazimierza, po którym syn Fabian pozostawił syna Jakóba, żonatego z Maryanną Bielską, z której synowie: Stanisław w 1842 r., Antoni w 1850 r. i Łukasz w 1851 r. wylegitymowani w Królestwie. 

KOCHOWSKI h. NIECZUJA. Podług Paprockiego wzięli nazwisko od majątku Kochów, w pow. sandomierskim. Jan, właściciel części we wsi Kochowie i Węgierce, cytowany w Lib. Benef. około 1470 r. Mikołaj, dziedzic Welsnowa i Stanisław, dziedzic Skoszyna 1578 r. Andrzej i Paweł, synowie Stanisława, dziedzice na Koninie 1590 r. Jan, sekretarz królewski, marszałek sądów kapturowych sandomierskich 1632 r., podsędek sandomierski, od 1649 r. dziedzic dóbr Dąbrowy, miał czterech synów: Seweryna, wojownika przeciw Szwedom, zm. 1657 r., Franciszka, regenta grodzkiego sandomierskiego, Jana, dziedzica dóbr Moskorzewa, i Wespazyana, sekretarza i podkomorzego nadwornego królewskiego, wojskiego krakowskiego 1695 r., dziedzica wsi Goleniowy, który walczył przeciw Kozakom i Szwedom. Wespazyan, jeden z najlepszych pisarzy swego czasu, autor Roczników Polskich, żonaty z Maryanną Misiowską, miał syna Heronima. 

Aleksander, Jan, Olbrycht i Teodor z wojew. Sandomierskiem, a Floryan z wojew. Smoleńskiem 1648 r., Aleksander, Floryan, Franciszek, Jerzy i Krzysztof z wojew. Sandomierskiem 1697 r., a Krzysztof, pisarz grodzki krasnostawski, z ziemią chełmską 1764 r. podpisali elekcye. 

Aleksander i Bogusław, synowie Bogusława 1667 r., a Krzysztof i Mikołaj, synowie Teodora, 1681 r. Jerzy, syn Aleksandra, 1688 r. 

Stanisław w ziemi chełmskiej, z żony N. Sieprawskiej miał synów: 1) Antoniego, łowczego podolskiego, po którym z żony Swęderskiej, wdowy po Lenczowskim, dzieci: Ludwik, Tomasz, Katarzyna i Maryanna, i 2) Jana, po którym z Eutrozyny Kosseckiej dzieci: Antoni, Kacper, Adam, Kunegunda za Borzęckim, Cecylia i Franciszek, regent grodzki 1704 r., a następnie sędzia grodzki sandomierski 1707 r. Andrzej z żony Joanny Podlodowskiej miał córkę Zofię za Adamem Narzymskim, sędzią ziemskim zawskrzyńskim 1722 r. Jan, regent ziemski sandomierski 1707 r. Antoni, pisarz grodzki 1760 r., sędzia grodzki krasnostawski 1768 r., zaślubił Małgorzatę Wojciechowską i z niej pozostawił córki: Barbarę, Magdalenę, Salomeę za Wacławem Bonieckim, podstolim chełmskim, i synów: Kacpra, podstolego żydaczowskiego 1792 r., Ksawerego, sędziego granicznego chełmskiego 1791 r., i Tadeusza, chorążego kawaleryi narodowej (Bon.).

KOCHOWSKI. Jedna gałąź tej rodziny, osiedlona w wojew. Smoleńskiem, z podbojem tego kraju przez Moskwę, została w jej poddaństwie. Bazyli, pułkownik wojsk rosyjskich, otrzymał indygenat polski 1775 r.; jego żona Konstancya Brzostowska, starościanka miadziolska. 

KOCHOWSKI. Aleksander, syn Mikołaja, oficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Cesarstwie 1853 r. z rangi oficerskiej i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

KOCHYNIŃSKI. Tadeusz podpisał konwokacyę generalną warszawską z Litwą 1764 r. 

KOCIAŁKOWSKI v. KOCIEŁKOWSKI. Józef, dziedzic dóbr Sulmówka i Stojanowa, w kaliskiem, komornik graniczny sieradzki 1768 r. (Wyr: Tryb. Piotrk.). 

KOCIEBIŃSKI. Klemens, Józef, Piotr, Grzegorz i Aleksander, synowie Grzegorza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1854 r. 

KOCIELEWICZ. Jakób, dziedzic Jabłonny, z żoną Barbarą pozwali Wojciecha Gawrońskiego o zajęcie pól w Jabłonnie 1552 r., w łęczyckiem (Conv. Piotrk.). KOCIELIŃSKI. Jan cytowany w aktach łomżyńskich 1571 r. Paweł, urzędnik w rządzie gubernialnym radomskim 1856 r. 

KOCIELSKI. Antoni-Ignacy, syn Antoniego i Anny Koczulubskiej, kanonik chełmski, prebendarz w Drohobyczu, um. 1789 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOCIEŁ v. KOCIOŁ h. PELIKAN. Senator w rodzinie, Michał-Kazimierz, kasztelan witebski 1685 r., kasztelan trocki 1700 r., wojewoda trocki 1703 r., podskarbi wielki litewski 1710 r., um. 1722 r. 

Licznie w XVII wieku rozrodzona na Litwie rodzina; .przodkiem jej miał być Jawnuć i dlatego też niektórzy z jej członków brali przydomek Jawnuć. Wacław Bohdanowicz, dworzanin królewski 1541 r. Andrzej, syn Stanisława, a Jerzy i Mikołaj, synowie Jakóba, 1551 r. Mikołaj z żony Anny Talmontówny miał 10 córek, i jedna z nich Szczęsna zaślubiła w 1563 r. Marcina Kossakowskiego, cześnika wizkiego. 

Wojciech, żyjący około 1500 r., miał dwóch synów, Stanisława i Mikołaja; po Stanisławie syn Andrzej, dziedzic dóbr Czyżyszki, pozostawił syna Seweryna, po którym syn Władysław miał syna Gabryela, dziedzica dóbr Strypuny 1680 r., po którym synowie, Władysław pozostawił syna Franciszka, a Kazimierz-Aleksander, starosta markowski 1719 r., poseł na sejm 1722 r., miał dwie żony, Eufrozynę Frąckiewiczównę, podstarościankę oszmiańską, z niej córka Rozalia za Kazimierzem Ogińskim, wojewodzicem witebskim, i Barbarę Chomińską, marszałkównę oszmiańską, 2v. za Janem Szczytem, kasztelanem mińskim, z której syn Tadeusz. 

Tadeusz, starosta oszmiański 1770 r. i markowski, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. oszmiańskim; generał-major wojsk litewskich i kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, w 1768 r. otrzymał przyznanie sumy 200,000 złotych, należących się mu od Rzeczypospolitej z pretensyi po stryju Michale-Kazimierzu, podskarbim wielkim litewskim. Tadeusz zaślubił Annę Tyszkiewiczównę, starościankę żmudzką, i z niej miał córkę Barbarę za Andrzejem Abramowiczem, starostą hubskim, i synów, Józefa, pułkownika wojsk litewskich, kawalera orderów św. Stanisława i Orła Białego, członka Rady Najwyższej litewskiej 1794 r. i posła na sejm czteroletni, zacnego patryotę, który po upadku kraju przeniósł się do Francyi i działał gorliwie w sprawie ojczyzny, i Michała-Kazimierza, dziedzica Bienicy, szambelana królewskiego i rotmistrza kawaleryi narodowej 1790 r. 

Mikołaj, drugi syn Wojciecha, starosta zygwulski, dzielny wojownik przeciw Moskwie 1577 r., poborca w Inflantach 1589 r., miał syna Macieja po którym syn Jarosz, dziedzic na Bienicy, pisarz grodzki mścisławski, rotmistrz smoleński 1640 r., po którym z Ambrożewiczówny synowie, Samuel-Heronim i Adam-Jerzy, wojski starodubowski, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. oszmiańskim, a z żony Marcybelli Amforowiczówny miał córkę Zofię za Stefanem Slizniem, pisarzem ziemskim oszmiańskim, i synów: Michała, bezpotomnego, Władysława, podstolego oszmiańskiego, bezpotomnego, i Kazimierza, Dominikanina. 

Samuel-Heronim, starszy syn Jarosza, podpisał elekcye, 1648 roku z wojew. trockiem, a 1674 r. z pow. oszmiańskim; pisarz skarbowy litewski 1650 r., starosta starodubowski 1652 r., podkomorzy 1667 r., a marszałek oszmiański 1680 r., starosta skirstymoński, w 1674 r. komisarz do rewizyi skarbu litewskiego, kilkakrotnie poseł na sejmy i deputat na Trybunał skarbowy litewski, z żony Anny Wonlarówny pozostawił córki, Teresę za Krzysztofem Zenowiczem, wojewodą mińskim, Konstancyę-Annę 1v. za Michałem Koziełł-Poklewskim, chorążym oszmiańskim, 2v. za Leonem Ogińskim, podstolim litewskim, 3v. za Felicyanem Lackim, podstolim nowogrodzkim, i syna Michała-Kazimierza. 

Michał-Kazimierz, starosta skirstymoński i markowski 1682 r., dziedzic dóbr Smorgonie, podkomorzy oszmiański 1683 r., kasztelan witebski 1685 r., marszałek trybunalski 1693 r., kasztelan trocki 1700 r., wojewoda 1703 r., gorliwy stronnik Augusta II, miał sobie odjęte województwo trockie przez Leszczyńskiego. Administrator ceł litewskich 1700-1703 r., mianowany 1710 r podskarbim wielkim litewskim, był także pułkownikiem wojsk litewskich, starostą mścisławskim, krasnosielskim, raduńskim i płungiańskim, a podpisał elekcye, 1674 r. z pow. oszmiańskim i 1697 r. z wojew. Witebskiem. Podskarbi um. 1722 r., z żoną Zuzanną-Rachelą Korsakówną, podczaszanką połocką, bezpotomny (Arch. Szem. i Dubr.). 

Krzysztof z wojew. mścisławskiem 1648 r., Jan z ziemią chełmską i Michał-Bogusław, chorąży parnawski, żonaty z Katarzyną Kurzeniecką, stolnikówną bielską, z wojew. mścisławskiem 1697 r. podpisali elekcye. Wasil, komendant w Krzyczowie 1650 r. Krzysztof-Wojciech, deputat na Trybunał skarbowy litewski 1655 r. Maryan-Józef, poseł mścisławski 1674 r. Michał-Jan, podstoli wendeński 1683 r. Leon, strażnik i deputat ks. żmudzkiego 1704 r., z żony Zofii Skinderówny miał synów: Kazimierza, Krzysztofa i Samuela, strażnika żmudzkiego 1730 r. 

Krzysztof, właściciel dóbr Dziakiszki 1720 r., zaślubił Maryannę Budrewiczównę i z niej miał synów: Dominika, Wiktora i Kazimierza, po którym syn Antoni z Bogumiły Kiełczewskiej pozostawił synów, Stanisława i Waleryana. 

Dominik, żonaty z Józefą Bohuszówną, miał synów: Adama, sędziego granicznego gub. wileńskiej 1819 r., Józefa i Ignacego, właściciela dóbr Łowmiany, po którym z Józefy Szaniawskiej synowie: Adam, Aleksander, Dominik, Józef i Napoleon; po Adamie z Aleksandry Siemaszkówny synowie: Kazimierz, Mieczysław i Władysław (Bon.). 

Konstanty, budowniczy i sędzia grodzki mścisławski 1698 r. Benedykt, sędzia grodzki mścisławski 1700 r., budowniczy mścisławski 1712 r. Jan, starosta skirstymoński 1707 r. Michał-Kazimierz, z miecznika oszmiańskiego pisarz skarbowy litewski 1710 r. Tomasz, wojski mozyrski 1740 r. Krzysztof, regent ziemski wileński 1780 roku. Józef, rotmistrz oszmiański 1784 r. Legitymowało się w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 16 osób w 1846 r. 

KOCIEŁKOWSKI h. KORAB. W Sieradzkiem, pisano ich niekiedy Kociałkowski i Kociołkowski, a wzięli nazwisko od swego dziedzictwa wsi Kociełki. N., żyjący około 1550 r., miał synów, Stanisława i Jakóba, z których Stanisław z Doroty Dobrzyckiej miał syna Jana, a ten z Antoniny Wolińskiej syna Marcyana, po którym z N. Otockiej córka za Dezyderym Tarnowskim, łowczym łęczyckim i syn Zygmunt, pisarz ziemski sieradzki, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sieradzkiem. Zygmunt, sędzia ziemski sieradzki 1677 r., z żony N. Trzebickiej, kasztelanki wieluńskiej, pozostawił syna Stefana, komornika ziemskiego sieradzkiego 1672 r. 

Jakób zaślubił N. Iwańską i z niej miał syna Andrzeja, po którym z Glinickiej syn N. z żony Rudnickiej miał kilku synów, z których Andrzej, pisarz ziemski sieradzki, ożeniony z Katarzyną Sulimowską, 2v. za Maciejem Waliszewskim. Paweł 1597 r. Wojciech 1618 r. Jan, dziedzic części Golikowa 1623 r. Ignacy i Konstanty, synowie Franciszka, 1751 r.

Kazimierz podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem. Konstanty, stolnik bracławski 1759 r. Michał, kanonik poznański 1784 r., prałat gnieźnieński 1793 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 rokiem. 

KOCIEŃSKI v. KOCIŃSKI h. ROGALA. W wojew. płockiem. Wojciech podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską. Stanisław-Piotr z żony Aleksandry Kozierowskiej miał synów: Kazimierza, Stanisława i Jana, rotmistrzów królewskich 1721 r., i Andrzeja, po którym z Aleksandry Golańskiej synowie: Mikołaj, Józef, kanonik przemyślski i kamieniecki, deputat na Trybunał 1728 r., autor i kaznodzieja, Kazimierz, Marcin i Tomasz, cześnik brzesko-kujawski. 

Kazimierz, skarbnik owrucki 1752 r., z Zuzanny Libiszowskiej miał syna Wojciecha, skarbnika owruckiego 1767 r., żonatego z Bogumiłą Gawrońską, stolnikówną łomżyńską. 

Józef-Ignacy, burgrabia różański 1722 r. Piotr, burgrabia owrucki 1779 r., vicesgerent sądowy żytomierski 1790 r. Adam i Józef, synowie Heronima, 1847 r., a Michał, syn Adama, i Jan, syn Józefa, 1856 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

KOCIĘCKI h. NIECZUJA. Wzięli nazwisko od wsi Kocięcina, w wojew. płockiem; licznie rozrodzeni brali przydomki: Czestka, Giętka, Goleska, Kitka, Przybek, Tworek i in. Stanisław, Anna i Zofia, dzieci Wojciecha, i Mateusz ich stryj 1564 r. Jakób i Wawrzyniec, na Kocięcinie, Maciej na Kocięcinie-Brodowie, Marcin i Bartłomiej, na Kocięcinie-Budkach, Jan, Stanisław i Stefan, na Kocięcinie-Tworkach dziedzice 1578 r. (Ks. poborowe). Adam, syn Macieja, i Mikołaj, syn Mikołaja, dziedzice na Kocięcinie 1600 r. Józef, skarbnik kowieński 1700 r. Antoni i Franciszek z wojew. płockiem podpisali elekcyę 1764 r. Jan, burgrabia płocki 1791-1793 r. 

Szymon w 1770 r. sprzedał Gumowskim wieś Krośniewo; z żony Maryanny Bramińskiej jego synowie, Kacper i Wojciech; z nich Kacper z Franciszki Smolańskiej miał syna Pawła-Maksymiliana, właściciela połowy wsi Wróblewa, w pow. przasnyskim, i Antoniego, wylegitymowanych w Królestwie 1839 roku. 

Wojciech, drugi syn Szymona z Bramińskiej, z Ewy Kocięckiej miał synów: Wincentego, Antoniego i Józefa, księdza wikarego we wsi Krzynowłodze, w pow. przasnyskim, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. 

Gaweł, obrońca sądowy w Ostrołęce 1830 r. Krystyan, urzędnik rządu gubernialnego płockiego 1842 roku. Teodor, dziedzic dóbr Żukowek, w pow. płockim 1858 r. 

KOCIMOWSKI. Paweł, syn Jana, dziedzic dóbr Małoszyce 1589 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Gabryel notowany w aktach bieckich 1697 r.  

KOCIŃSKI h. GRABIE. Byli w wojew. krakowskiem. Jakób, dziedzic części wsi Kociny i Mistrzowice 1460 r. Jan, dziedzic Pilznionka 1581 r. (Ks. poborowe), podstarosta pilzneński 1596 r. 

KOCIŃSKI h. ZABAWA. Podług Paprockiego w Wielkopolsce. Andrzej, dziedzic na Pakawie, w pow. poznańskim 1580 r. (Ks. poborowe). 

KOCIŃSKI. Borszcz, podsędek kamieniecki 1456 r. Andrzej notowany w aktach krzemienieckich 1702 r. Stanisław, syn Antoniego, z potomstwem wylegitymowany w Cesarstwie 1851-1853 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

KOCISZEWSKI. Piszą się z Kociszewa, w pow. grójeckim. Jakób i Stefan, synowie Andrzeja, 1563 r. Gabryel, Jan i Stanisław, synowie Marka, dziedzice na Kociszewie 1576 r. Maciej, Wojciech i Jan, synowie Kacpra, 1596 r. Piotr, syn Macieja, żonaty z Anną Łapińską, miał syna Wojciecha, ożenionego z Agnieszką Boniecką 1670 r.; po Wojciechu synowie, Franciszek i Mikołaj, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską. 

Po Stanisławie z żony Zofii Wielogłowskiej syn Jan, dziedzic na Kociszewie, stolnik bracławski 1719 r. Mikołaj, żonaty z Ewą, córką Remigiana Lasockiego, pozostawił synów: Grzegorza, Józefa, ożenionego z Jadwigą Zaleską, i Kazimierza, dziedziców na Kociszewie 1760 r. (Ks. Gr. i Ziems. Czerskie i Sochaczewskie, Don. Vars.). 

KOCIUBIŃSKI h. ZDANOWICZ odm. Byli na Rusi Czerwonej, a wzięli nazwisko od wsi Kociubińce, obecnie w cyrkule czortkowskim leżącej. Maryanna za Aleksandrem Dubiskim 1744 r. 

KOCIUBSKI. Sebastyan, asesor kolegialny, pisarz magazynu solnego w Górze Kalwaryi, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1859 r.; jego syn Sebastyan wylegitymowany w Królestwie 1860 r. 

KOCIUSKI. Andrzej, syn Mikołaja, sprzedał części dóbr Kociugi, w kościańskiem, 1606 r. bratu rodzonemu Janowi Kociuskiemu. Mikołaj, syn Stanisława z Kociugi i Dąbrówki, w pow. kościańskim, zeznał 5000 złp. długu na rzecz stryja swego Jana 1616 r. (Don. Vars.). 

KOĆMIEROWSKI v. KOCZMIEROWSKI h. KMITA. Pierwotnem mianem tej rodziny było Koczmier, wzięte od wsi Koćmiery, na Podlasiu, i to miano rodzina nosiła jeszcze na początku XVIII wieku, w którym to dopiero czasie zmieniła je na Koćmierowski. Joachim, starosta drahimski 1556 r. Floryan, syn Macieja, Jan, syn Jakóba, i Maciej, syn Piotra, dziedzice na Koćmierach 1596 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). Mikołaj, syn Wojciecha, a wnuk Piotra, nabył majątek Koćmiery i Piotrowice w 1699 r. od swego krewnego Wojciecha; po Wojciechu synowie, Mikołaj i Grzegorz. 

Mikołaj miał syna Michała, a ten syna Grzegorza, po którym synowie, Franciszek, dziedzic wsi Dzierzby, w pow. siedleckim, i Piotr-Ludwik razem z synami, Feliksem i Józefem, urodzonymi z Anieli Płońskiej, wylegitymowani w Królestwie 1843-1850 r.

Grzegorz, drugi syn Wojciecha, miał syna Piotra, po którym dwóch synów, Mikołaj i Jan; z mich Mikołaj z żony Katarzyny Jabłońskiej pozostawił syna Kazimierza, wylegitymowanego w Królestwie 1861 r., a z 2-iej żony Agnieszki Korzeniowskiej miał syna Adama, wylegitymowanego w Królestwie 1851 r. razem z synem Julianem, podoficerem wojsk ros., urodzonym z Salomei Piwko. 

Jan, młodszy syn Piotra, miał syna Bartłomieja, po którym z Katarzyny Jankowskiej synowie, Stanisław, majtek floty ros., w 1854 r., i Waleryan, żołnierz wojsk ros., w 1858 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Stanisław, urzędnik rządu gubernialnego warszawskiego 1842 r. Konstanty, syn Józefa, prezydujący zakładów dobroczynnych w pow. łukowskim 1856 r. 

KOCOWSKI h. DĄBROWA. Antoni i Józef, synowie Józefa i Anny Marchockiej 1742 r. Augustyn, syn Ignacego, 1809 r. Po Teodorze z N. Lubienieckiej synowie: Jan, Roman, dziedzice na Ottyniowicach Wielkich, i Mikołaj, proboszcz gr. kat. w Ottyniowicach, po którym z Olawii Knischówny córki, Zofia Rejtarowska, Marya Koczorowska i synowie, Włodzimierz, profesor we Lwowie, po nim syn Mikołaj, i Cypryan, radca sądowy w Galicyi 1898 r., po którym z Anny Mandyczewrskiej synowie: Cypryan, Jarosław i Mikołaj (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOCZALSKI h. WĄŻ. Stefan Łukaszewicz (syn Łukasza), dworzanin królewski, dziedzic wsi Pokinianki 1690 r. (Akta Pińskie), miał syna Kacpra, tego syn Jan pozostawił syna Marcelego, po którym syn Hiacynt Mamert, oficyalista w Wilanowie, pod Warszawą, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. z synami, Ludwikiem, żołnierzem w wojsku ros., i Adamem, urodzonymi z Tekli Borkowskiej. 

N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 roku. Antoni, syn Ignacego, urzędnik prokuratoryi w Królestwie 1865 r. 

KOCZAŁOWICZ. Adam, Jakób, Paweł, Marcin i Maciej pozwali dziedziców Drozdowa o wycięcie drzew w lesie w dobrach Pesze (Pełzów?), w kaliskiem 1544 r. (Conv. Piotrk.). 

KOCZAN h. NAŁĘCZ i NAŁĘCZ odm. Stara na Litwie rodzina, pochodzi od Koczana Sakowicza, pana litewskiego, który na sejmie w Horodle 1413 r. wziął herb Nałęcz; niektórzy z jego potomków wzięli nazwisko Koczanowski, inni odmieniali herb Nałęcz, kładąc w koronie pióra strusie. Heronim, Jezuita, um. 1660 r. Jan z wojew. brzesko-litewskim podpisał 1697 r. elekcyę. Cypryan, Karol, Maciej, Jerzy, Jakóbi Tomasz podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Jerzy-Franciszek i Tadeusz, bracia, procesowali się z Wierzbickim o majątek 1791 r. 

Jan, syn Samuela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. Antoni i Franciszek, synowie Jerzego, i po Franciszku synowie: Teofil, Józef i Waleryan wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r., a gub. wileńskiej 1853 r. Kazimierz, syn Damazego, dóbr Antonowo i Wędziagoła, Wincenty, syn Jana, dóbr Maryampol dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOCZANOWICZ h. NAŁĘCZ. Piszą się z Koczanowa. Michał i Tomasz, synowie Stanisława i Agnieszki Żarnowskiej, wnukowie Andrzeja i Anny Lenczowskiej, prawnukowie Władysława i Katarzyny z Jagiełłów, wylegitymowani w Galicyi 1788 r.; po Tomaszu z Klary Rudawskiej syn Józef zaślubił Zofię bar. Gostkowską i z niej miał syna Sabina-Józefa, po którym z Antoniny Żurowskiej synowie: Walery-Franciszek, Aleksander Józef i Jan-Józef wylegitymowani w Galicyi 1861 r. (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza). 

KOCZANOWSKI h. NAŁĘCZ. Wawrzyniec, horodniczy piński 1616 r. Aleksander i Jan 1648 r. 

KOCZANOWSKI h. STRZEMIĘ. Stara rodzina w krakowskiem i na Kujawach. N., miecznik inowrocławski, wyznaczony od Zygmunta I do układu praw 1515 r. Jakób, dziedzic na Nieszkowicach, żonaty z Anną Więcławską, i Mikołaj, dziedzic na Koczanowie, w szczyrzyckiem 1581 r. (Ks. poborowe). Anna, żona Piotra Dunikowskiego, łowczego przemyślskiego 1588 r. Stanisław, dziedzic dóbr Parczewo, Pomorzany i Witkowice, w pow. gnieźnieńskim 1803 r. 

KOCZANOWSKI. Grzegorz i Jan posiadali w 1616 r. wieś Koczanówkę, w starostwie barskiem, nadaną ich rodzinie od Zygmunta Augusta. Marya i Włodzimierz, dzieci Stanisława, dziedzice dóbr Nowe Kielmy, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOCZAŃSKI h. JASTRZĘBIEC odm. Odmiana herbu - jastrząb w dziobie trzyma pierścień, a w łapie podkowę z krzyżem w środku. 

Piszą się z Koczania, wsi w pow. radomskowskim. Jan, dziedzic Koczania 1552r. Andrzej 1574 r.; jego córka Elżbieta za Janem Uleskim. Franciszek, syn Feliksa, 1670 r. Jan, Józef i Marcin 1697 r., a Józef, Karol i Marcin 1764 r. z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcye. Sebastyan około 1700 r., z Katarzyny Linowskiej miał córki, Urszulę za Załuskowskim i Annę. 

Antoni i Teodor, synowie Tomasza i Zofii Rychłowskiej, wnukowie Macieja i Maryanny Podkockiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.; po Antonim z Konstancyi Żabińskiej pozostały dwie córki, Anna za Tadeuszem Skorupką-Padlewskim i Teresa, żona Jakóba Chełmickiego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).  

KOCZOROWSKI h. ROGALA. Benedykt, syn Antoniego, z synem Henrykiem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1837 r. 

KOCZOROWSKI. Władysław i Adolf, synowie Piotra, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

KOCZELSKI. Wojciech z ziemią różańską podpisał elekcyę 1632 r. 

KOCZEŃSKI. Andrzej, dziedzic dóbr Praszki i Wola Helszyna, w rawskiem, pozwany przez Macieja Spinka z Bętkowa o najazd na dobra 1597 r. (Conv. Vars.). 

KOCZEWICZ. Tomasz z Adamowic pozwał Jakóba, Stanisława, Pawła i Jana, synów Mikołaja Wilckiego z Adamowic o wymierzenie mu należnej części dóbr po stryju Grzegorzu 1558 r. (Conv. Piotrk.). 

KOCZEWSKI. Michał z Koczewia pozwał 1591 r. Saarnckiego, chorążyca mielnickiego o pewną sumę. Adam z drohickiego, jego żona Zofia Brzozowska, podstarościanka brańska, 1598 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

KOCZOŁOWSKI. Magdalena, żona Felicyana Parula 1772 r. Maryanna, żona Mikołaja Leszczyńskiego, wprowadzona w posiadanie części Wylezina i Pław, w pow. tarczyńskim, otrzymanych po matce swej Maryannie Strzałkowskiej, wdowie po Aleksandrze Koczołowskim 1791 r. (Ks. Gr. Czerskie). 

KOCZONOWSKI h. GIERAŁT. Jurek, Mikołaj, Wilczek i Mroczesław, synowie Wroczesława, dziedzice Koczonowa, Mojkowic i Wojsławic 1410 r.; po Jurku synowie, Stanisław i Wroczesław. Jakób, komornik sądowy krakowski 1423 r., miał synów, Grzegorza i Jakóba. N., dziedzic Olszowy 1470 r. (Bon., Lib. Benef.). 

KOCZOROWSKI h. ROGALA. Hrabiowie i szlachta. Zamożna mazowiecka rodzina, jej gniazdem wieś Koczorów, w wojew. płockiem. Andrzej, Hermolaus, Jan, Michał i Mikołaj, synowie Marcina, dziedzice na Koczorowie 1535 r.; po Janie synowie, Jan i Piotr, a po Mikołaju syn Stanisław miał synów, Aleksego i Mikołaja 1563 r. Piotr, syn Andrzeja, z żoną Zofią Grębecką sprzedali 1612 roku Koczorów. Marcin, kanonik łęczycki, proboszcz chrośliński, um. 1625 r. 

Walenty, żonaty z N. Kuczborską, miał syna Tomasza, po którym z N. Ciesielskiej syn Stanisław przeniósł się do Wielkopolski i tam poślubił Jadwigę, córkę Chryzostoma Mycielskiego, z której pozostawił córkę Zofię 1v. za Joachimem Szczanieckim, 2v. Zajączkowską, 3v. za Adamem Zakrzewskim, chorążym łęczyckim, i trzech synów: Chryzostoma, Mikołaja i Tomasza.  

Chryzostom, dziedzic dóbr Napruszewa 1705 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem; miał on dwie żony, Bielawską, z niej syn Stanisław, i Teresę Kurnatowską, z której syn Antoni, żonaty z Barbarą Wilczyńską, pozostawił córkę Teresę za Antonim Kierskim, oraz synów, Adama i Mikołaja. 

Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem; żonaty z Barbarą Korycińską, miał synów, Józefa i Franciszka, który pozostawił córki: Annę Chełmicką, Wiktoryę za Stanisławem Korytowskim i syna Kazimierza, dziedzica dóbr Gościeszyn, wojskiego kaliskiego 1781 r., po którym z Estery Grudzielskiej synowie: Franciszek, Bonawentura, Hilary, Walenty i Jan, dziedzic Szypłowa, ożeniony z N. Kuczkowską, z której synowie: Walenty, Józef i Teofil; po Walentym z 1-ej żony Korduli Skórzewskiej córka Józefa, a z 2-iej Anastazyi Moraczewskiej syn Roman i córki, Owidia i Stefania. 

Franciszek, dziedzic na Gościeszynie, żonaty z Katarzyną, córką Józef i Krzyckiego, kasztelana biechowskiego (?), miał córkę Teklę Mielęcką i synów, Adolfa i Tertuliana, dziedzica na Witosławiu, oficera wojsk polskich i kawalera krzyża Virtuti Militari 1831 r., po którym z Franciszki Bilińskiej, starościanki szredzkiej, córki, Jadwiga za Eugeniuszem Skrzyńskim, Marya za Karolem Zabłockim i synowie: Adolf, Kazimierz i Karol, Jezuita w Krakowie. 

Adolf, dziedzic Dębna, żonaty z Franciszką, córką hr. Macieja Mielżyńskiego, um. 1893 r., pozostawiwszy córkę Konstancyę za Leonem Bogdanowiczem i syna Tertuliana, po którym ze Stanisławy, córki Edmunda Taczanowskiego, syn Maciej i córka Marya. 

Kazimierz, drugi syn Tertuliana i Bnińskiej, dziedzic dóbr Izabella, hrabia papieski od 1871 r., poślubił Maryę, córkę Karola Czarneckiego, i z niej pozostawił syna Józefa, po którym z Izabeli Zabłockiej córka Izabela za Józefem Czarnowskim i synowie, Karol i Stanisław. 

Bonawentura, drugi syn wojskiego Kazimierza, właściciel Mikoszek, z Ludwiki Szczanieckiej miał córkę Emilię za Janem Anzelmem Chłapowskim, starościcem kościańskim, i synów, Antoniego, po którym z Augusty Turnianki córki: Antonina za Józefem Lipskim, Emilia za Aleksandrem Graevem i Józefa za Ignacym Raszewskim, i Jana. 

Jan, właściciel dóbr Piotrkowice, poślubił Teklę Trzcińską i z niej pozostawił trzech synów: Edwarda, Stanisława i Władysława; po Edwardzie, dziedzicu Piotrkowic, z Henryki Jaraczewskiej córka Anna i synowie: Napoleon ożeniony z Jadwigą Schlittgen, Mieczysław i Władysław; po Stanisławie, właścicielu Czarnuszki, z Joanny Radońskiej syn Jan i córka Zofia, a po Władysławie z Wandy Rotkiewiczówny córka Marya (Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Konińskie i Sochaczewskie, Żychl., Bon.). 

Tomasz, ostatni z synów Stanisława i Mycielskiej, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem; z 1-ej żony Katarzyny Gałęskiej, podstołanki wschowskiej, miał córki: Elżbietę za Aleksandrem Domaradzkim, Krystynę, zakonnicę w Szremie, i Maryannę za Kazimierzem Dobrogojskim, a z 2-iej żony Jadwigi Belęckiej syn Władysław, żonaty z Jadwigą Tomisławską, osiadł na Rusi, i miał synów, Antoniego, podczaszego bełzkiego, i Adama-Tomasza, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r. 

Adam-Tomasz, starosta dymidowski i kawaler orderu św. Stanisława 1793 r., miał dwie żony, Kunegundę Dydyńską, z niej synowie, Antoni i Jan wylegitymowani w Galicyi 1788 r., i Annę Zajączkównę, z której córki, Józefa za Józefem Kosseckim i Teresa za Ignacym Horodyskim. Po Adamie z Maryanny Kossowskiej syn Jan zaślubił Helenę Białostocką i z niej pozostawił syna Karola, dziekana buskiego, proboszcza w Milatynie, szambelana papieskiego, wylegitymowanego w Galicyi 1879 r. (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza). 

Wojciech, stolnik owrucki 1680 r. Podług akt Heroldyi Paweł, dziedzic dóbr Czerniejów 1775 r., miał mieć z Tekli Trzcińskiej syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. wraz z synem Julianem, podoficerem wojsk ros., urodzonym z Teodory Makowskiej. 

KOCZOWSKI h. LUBICZ. W wojew. Sandomierskiem. Jacek, prowincyał Jezuitów polskich 1672 r. Jan ożeniony z Anną Brzeską 1674 r. Jerzy, Marcin i Piotr z wojew. Sandomierskiem, a Jan z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r. Andrzej 1701 r. (Akta Radomskie). Aleksander, syn Marcina i Jadwigi Linowskiej, dziedzic Zaborówka 1750 r. Antoni z Koczowa, dziedzic wsi Węgierze (?) 1731 r. (Akta Sandomierskie), stolnik bracławski 1756 r., miał dwóch synów, Filipa, regenta ziemskiego sandomierskiego 1783 r., i Józefa, właściciela Bukowki, po którym z Anny Stobieckiej syn Franciszek zaślubił Honoratę Wodzinowską i z niej pozostawił syna Tadeusza-Szymona, podpisarza sądu w Opatowie, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Konstanty, syn Franciszka i Honoraty z Wodzinowskich, ur. 1804 r. we wsi Bratków, w obwodzie sandomierskim, wszedł 1822 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem w 5 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

KOCZOWSKI h. PIERZCHAŁA. Antoni, łowczy żytomierski 1764 r. Józef, łowczy żytomierski 1764 r. Może być, że i Koczowscy pod herbem Lubicz cytowani, jak Antoni, stolnik bracławski, i jego synowie, Filip i Józef, są herbu Pierzchała. 

KOCZUROWSKI. Hrehory, podstarosta włodzimierski 1604-1611 r. 

KOCZYŃSKI v. KOCZEŃSKI h. ZABAWA. Jan i Krzysztof 1590 r. Jan, podstarosta pilzneński 1596 roku. Barbara, wdowa po Janie, pozwała Chodorowskiego o poddanych 1598 r. Michał w wojew. połockiem 1741 r (Wyr. Tryb. Lubek). 

Józef, syn Stanisława i Maryanny Jakubowskiej, ur. 1799 r. w m. Dukli, w Galicyi, wstąpił 1815 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1822 r. został podporucznikiem, 1831 r. porucznikiem i wkrótce tegoż roku awansował na kapitana pułku grenadyerów (Ks. Wojskowe). 

KODRĘBSKI v. KODREMBSKI h. PORAJ. Wzięli nazwisko od wsi Kodręba, w wojew. Sieradzkiem. Zawisza żonaty z Kachną z Biskupic, kasztelanką zawichostską 1470 r. Mikołaj, dziedzic Kodręba, Woli Kodrębskiej, Widawki i Zapola 1552 r. (Ks. poborowe). Stanisław, dworzanin Zygmunta-Augusta 1570 r. Anna, wdowa po Macieju; jej dzieci, Jan i Apolonia 1571 r. Jan i Mikołaj, synowie Stanisława, 1579 r. Balcer, wojski sieradzki 1692 r., zostawił potomstwo. Sebastyan z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1764 r. (Ks. Gr. Piotrk.). 

Kazimierz, syn Piotra, podczaszy żytomierski 1760 r., z żony Maryanny Zielińskiej miał synów: Franciszka, Stanisława, Szymona i Wojciecha, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r.; po Franciszku z Konstancyi Niesiołyńskiej synowie, Franciszek i Kajetan, a po Szymonie, dziedzicu Zabłocie z Heleny Sadowskiej synowie: Augustyn, Józef, Adam, Ignacy Mikołaj i Szymon. Józef, zm. 1850 r. we Lwowie, pozostawił syna Józefa i córki, Balbinę za Józefem Polkowskim i Paulinę. Szymon miał synów: Adolfa, Rafała, Tomasza i córkę Paulinę za Kajetanem Lipskim (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Józef, pisarz komory celnej w Dołhobyczy 1864 r. Augustyn, syn Franciszka, deputowany szlachty pow. dubieńskiego 1845 r. 

KODRĘBSKI. Dominik, w wojsku ros. w Orenburgu, syn Waleryana, podporucznika inżynierów, następnie inżyniera pow. lubelskiego 1842 r., otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1860 r. z zasady stopnia oficerskiego swego ojca. 

KODYŃSKI h. ABDANK. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 rokiem. 

KODŹ. Antoni na Litwie, podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 r. N., dziedzic dóbr Chorużyńce, w pow. borysowskim 1847 r. 

KODZIEWICZ. Marcin-Franciszek z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

KODZIOŁ-PISANKA h. PRUS III. Cypryan z pow. wołkowyskim podpisał elekcyę 1764 r. 

KOEHLER. Ludwik, dr. medycyny, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1853 r. 

KOENIGSFELS. Piotr, pułkownik wojsk litewskich 1771 r., jego córki, Katarzyna i Izabela, obydwie żony Franciszka Przemyskiego, szambelana króla Stanisława Augusta (Sigil.). 

KOGA. Mikołaj, syn Macieja z Łopatek, pozwał Pawła, syna Krystyana ze Żdżar, o 2 kopy groszy 1533 r. (Conv. Piotrk.). 

KOGNOWICKI h. DĄBROWA. Na Litwie, rodzina pochodzenia włoskiego i właściwe jej nazwisko Cognocce (Kognocze). Pierwszy z tej rodziny przybył do Polski z królową Boną, i, zaślubiwszy N. Chreptowiczównę, osiadł w jej majątku na Litwie; on też, czy któryś z jego potomków zmienił nazwisko na Kognowicki. Józef, rotmistrz, a Franciszek, komornik kowieński 1791 r. Jan w 1800 r. zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Paweł, dóbr Józefowo, Ludwik, dóbr Rymiszki, synowie Felicyana, Bolesław, syn Wincentego, dóbr Skuby, a Zygmunt, syn Waleryana, rotmistrz wojsk ros., dóbr Łączynowa dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOHALOWSKI h. RADWAN odm. Odmiana herbu - na tarczy, na chorągwi w miejsce krzyża, kopia z proporcem żelezcem do góry; w koronie trzy pióra strusie. 

Na Litwie. Jerzy 1670 r. w wojew. wileńskiem. 

KOHILIŃSKI. Teodor, dziedzic Kohilna (?), w pow. włodzimierskim 1570 r. (Ks. poborowe). 

KOHLER (KELER) h. WĘGŁOWIEC Józef, syn Franciszka, członek Komisyi umorzenia długu krajowego, w nagrodę długoletniej służby rządowej, otrzymał nobilitacyę 1840 r. i prawa nowego szlachectwa 1841 r. 

KOILEŃSKI h. KOILEŃSKI. Herb - na tarczy podkowa stojąca, na niej szabla zakrzywiona w lewo. 

Na Wołyniu. Tomko w pow. włodzimierskim 1545 r. (Lustracya Wołynia). Zdań, dzielny wojownik, poległ w walce z Tatarami 1577 r.; z żony Hanny Chrennickiej jego córka za Matfiejem Malińskim. 

KOISZEWSKI h. TOPÓR. W wojew. brzesko-litewskiem. Jan miał córkę Teresę za Supronowskim 1718 r. Krzysztof podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. brzesko-litewskiem; krajczy brzesko-litewski 1780 r. Tomasz, strażnikiewicz trocki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. brzeskiem-litewskiem; sędzia ziemski brzesko-litewski 1780 r. Konstanty, krajczy brzesko-litewski 1777 r. Teodor, sędzia grodzki brzeski 1779 r. Benedykt, syn Tomasza, kapitan wojsk rosyjskich, horodniczy w m. Kobryniu 1845 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, synowie Krzysztofa: Wincenty, Józef z synem Konstantym i Ignacy z synami: Konstantym, Aleksandrem i Ignacym; Antoni, syn Tomasza, z synami: Wincentym, Julianem i Romanem i tego synowie: Wincenty, Maksymilian i Karol; Benedykt, syn Tomasza, z synami, Leonem i Janem 1834 r.; Antoni i Andrzej, synowie Benedykta, Apolinary, syn Konstantego, Bronisław, Kazimierz, Stanisław i Antoni, synowie Wincentego, 1859 r.

KOITKOWSKI h. POSTOJA. Ten herb wzięli Wincenty, syn Karola, sekretarz referent w Radzie Administracyjnej, który w 1837 r., i Józef, szef wydziału w Komisyi Wojny, który w 1841 r. otrzymali przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanych urzędów. 

Józef, syn Karola i Tekli Sąbędzkiej, ur. 1791 r. w Warszawie, wszedł 1810 r. do korpusu kadetów artyleryi i inżynierów i tegoż roku został podporucznikiem w sztabie głównym; porucznik 1812 r., kapitan 1820 r., został 1831 r. majorem z pozostawieniem przy obowiązkach adjunkta sztabu głównego. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i znajdował się w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem, Wiazmą i Borysowem, za co w 1813 r. otrzymał krzyż złoty polski, a następnie order św. Stanisława III klasy. W 1832 r. mianowany p. o. szefa biura w wydziałach po b. Komisyi Rządowej Wojny, w 1840 r. nadany orderem św. Włodzimierza IV klasy; umarł 1851 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

KOJA h. NIECZUJA. Jakób, syn Józefa, z synami: Wincentym, Ludwikiem i Erazmem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1838-1858 r. 

KOJAŁOWICZ h. KOŚCIESZA odm. Odmiana herbu - na tarczy w polu czerwonem kładą Kościeszę bez przecięcia i opierzenia żelezcem w górę; w koronie trzy pióra strusie. 

Na Litwie, biorą przydomek Wijuk. Kazimierz-Albert, ksiądz rektor kolegium jezuickiego i Akademii w Wilnie 1654 r., jeden z najznakomitszych historyków i heraldyków litewskich, z licznych jego dzieł główne są, Herbarz Litewski, dzieje domu Radziwiłłów, it. d.; um. 1674 r. Kazimierz, Dominik i Onufry podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 roku. Józef, horodniczy upicki 1770-1780 r. 

Jerzy, syn Mikołaja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Kazimierz, syn Józefa, kasyer pow. poniewieżskiego 1840 r. Wincenty, syn Józefa, dziedzic dóbr Satkowski-Powirczuwie, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOJCZYCKI. Jerzy wspólnie z Witoszyńskimi, dziedzicami wsi Witosieniec, pozwali Annę Przerębską, wojewodzinę łęczycką, o posiadanie dóbr 1539 r. (Conv. Vars.). 

KOJEN h. KOJEN. Herb - w polu srebrnem na ukos tarczy od prawej ku lewej stronie pas złoty, na nim kloc drzewa czarny o trzech sękach u góry, o dwóch na dół, z każdej strony czarna trąbka myśliwska, otworem na dół o złotych obrączkach; w koronie pieniek wprost jak na tarczy, z lewej jego strony proporzec, na którym pieniek jak na tarczy.  

Ten herb nosiła zamożna w Prusach rodzina Toidikus i ostatni z tej familii Konrad wydał jedynaczkę córkę Katarzynę za Benedykta Kojena, ławnika toruńskiego, który w 1577 r. otrzymał od Stefana Batorego nobilitacyę z herbem swej żony. Z potomków tego Benedykta, Krzysztof, ożeniony z Barbarą de Meller, syn Stanisława, pisarz komory bydgoskiej, um. 1720 r., zostawiwszy synów: Jana, Krzysztofa i Adama; z nich Krzysztof, pisarz ceł w Nieszawie, z żony Teresy Kernerówny miał syna Józefa, cześnika wendeńskiego i towarzysza pancernego 1760 r., żonatego z Barbarą Komorowską (Don. Vars.). 

KOJROWICZ h. TOPÓR. Marcin, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1812 r. 

KOK. Jakób otrzymał 1465 r. prawem lennem od mistrza inflanckiego pewne grunty i dwórw pow. rosickim. Herman otrzymał 1561 r. od Zygmunta Augusta wieś Barsegal, w pow. rosickim. Jerzy, właściciel posiadłości pod Melten 1599 r. (Bon.). 

KOKALEWSKI h. SAMSON. Stara wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Kokalewo, w pow. kościańskim. Jan z Kokalewa, kanonik gnieźnieński, poznański i pułtuski 1554 r.; jego synowiec Jan, kanonik gnieźnieński 1580 r. i poznański, właściciel części wsi Kokalewa. Jan, dziedzic Góry, w pow. poznańskim 1580 r. (Ks. poborowe). Stanisław, kanonik poznański, dał sto dukatów na restauracyę spalonej katedry w Poznaniu 1633 r. Jan, kanonik gnieźnieński 1653 r. (Conv. Piotrk.). 

KOKELI h. PRAWDZIC. Piotr, budowniczy wendeński, poseł ziemski liwski na sejm 1764 roku, miał syna Daniela, po którym synowie: 1) August, wieczysty dzierżawca wsi Wymysłowo, w pow. sieradzkim, z żony Joanny Kierczyńskiej pozostawił synów, Józefa i Ludwika, wylegitymowanych w Królestwie 1851 r.; 2) Adolf, dziedzic wsi Wilczków, w pow. kaliskim 1858 r., z Julii Nenckiej miał syna Antoniego-Adolfa, wylegitymowanego w Królestwie 1851 r. 

KOKIEJ Konstanty, towarzysz pancerny, w nagrodę długiej służby wojskowej, nobilitowany 1662 r. 

KOKLARSKI. Jan cytowany w aktach łomżyńskich 1600 r. 

KOKOLAR. Mikołaj otrzymał od Mieczkowskiego w cesyi sumę 559 dukatów, zabezpieczoną na dobrach przez Stempkowskiego 1787 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie).

KOKOLNICKI. Jan z przydomkiem Łukawiec, w ziemi trembowelskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r 

KOKOLSKI. Józef z wojew. rawskiem podpisał elekcyę 1764 r. Józef, w 1788 r. skarbnik rawski (Ks. Gr. Konińskie). 

KOKORZYŃSKI h. ŁODZIĄ. Dom starożytny w Wielkopolsce. Andrzej, archidyakon krakowski, profesor i trzykrotnie rektor Akademii krakowskiej, znakomity swego czasu uczony i teolog 1431 r., należał 1426 r. do układów z Krzyżakami. Jan i Piotr, synowie Sędziwoja z Kokorzyna 1457 r. (Bon.). Krzysztof, burgrabia kościański 1567 r. (Conv. Piotrk.). 

KOKOSZCZYŃSKI v. KOKOŚCIŃSKI h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Kokoszczyna, w pow. lipnoskim. Wojciech i Maciej, szlachta zagrodowa we wsi Kokoszczynie 1564 r. (Ks. poborowe). Szymon, syn Wojciecha, Mateusz, Łukasz i Jakób, synowie Macieja, dziedzice Kokoszczyna-Świercze 1592 r. Wojciech, syn Ambrożego, 1593 r. (Conv. Vars.). Jan, Franciszek i Maciej z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1697 r. Franciszek, komornik ziemski płocki 1790 r., deputat na Trybunał piotrkowski. Szymon, syn Piotra, w 1768 roku dziedzic dóbr Rogienice, miał synów, Franciszka, żonatego z Magdaleną Łempicką, i Stanisława, po którym z Anieli Stępowskiej syn Edmund, urzędnik rządu gubernialnego płockiego, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. (Ks. Gr. Stężyckie). 

KOKOSZKA h. ŁADA. Wzięli nazwisko od swego majątku, wsi Kokoszki, w ziemi wizkiej. Jakób z Kotowa dostał w nagrodę zasług od Władysława ks. Mazowieckiego 35 włók gruntu w ziemi wizkiej 1446 r. Jakób z Grądów 1441 r., miał synów, Jana i Piotra. Racibórz i Mikołaj 1457 r. Bernard i Maciej, synowie Stanisława, Maciej, Stanisław, Jakób i Piotr, synowie Mikołaja, Marcin, Wawrzyniec, Stanisław, Maciej i Jan, synowie Raciborza, 1484 r. Jan i Maciej, synowie Piotra z Kokoszek, 1485 r. Zbigniew, Stanisław, Trojan i Adam, synowie Marcina, Jan i Mikołaj, synowie Piotra, Stanisław, syn Wawrzyńca, Maciej, Stanisław i Jakób, synowie Mikołaja, Maciej, syn Edwarda z Kokoszek, 1519 r. Piotr, Stanisław, Wiktor i Jakób, synowie Jana, 1521 r. Mateusz, zwany Materny, syn Wojciecha, 1523 roku. Andrzej, geometra wizki 1532 r. (Mil.). Jan i Jakób, dziedzice Michałowa Nagórnego 1550 r. Jerzy, syn Andrzeja, dziedzic dóbr Puchały 1584 roku (Wyr. Tryb. Lubek, Conv. Piotrk.). 

W końcu XVI wieku ginie to nazwisko i pozostaje tylko przydomkiem rodziny Grądzkich, herbu Łada. 

KOKOSZKO Adam, asesor kolegialny, urzędnik pocztowy, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1853 r. 

KOKOT. Ignacy procesował się z Kruzerem o dobra Morozów, na Podolu 1775 roku (Vol. Leg.). Przydomek Kokot brali Soleccy, piszący się z Solca i Nowosiedlec. 

KOKOTEK. Kacper i Zofia Faścieszowska, małżonkowie, prowadzili proces z Elżbietą z Zakliczyna, kasztelanową zawichostską, o należne sumy 1592 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

KOKOTOWICZ v. KOKUTOWICZ h. DZIAŁOSZA. Wołczko Kokotowicz v. Kokutowicz, pan litewski, wziął herb Działosza w Horodle 1413 r. Wołczko, podkomorzy lwowski 1436 r. Andrzej z wojew. Smoleńskiem podpisał elekcyę 1764 r. 

KOKOWIŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Byli w wojew. Smoleńskiem i zostali w niem po jego opanowaniu przez Moskwę; przeszli na prawosławie i wylegitymowani w Cesarstwie. 

KOKOWSKI h. KORAB. Konstanty, dziedzic na Kolnicach, w pyzdrskiem 1578 roku (Ks. poborowe). Adam, syn Adama, posesor Borzysław, w przedeckiem 1623 r. Bazyli, podstarosta i deputat rzeczycki na Trybunał 1643 r. Gaspar, burgrabia grodzki gostyński 1762 r. (Arch. Dubr., Ks. Gr. Sochaczewskie). Franciszek, skarbnik przasnyski 1764 r., żonaty z Maryanną Siennicką (Ks. Gr. Czerskie). 

Marcin, podczaszy nowogrodzki, w 1765 r. dziedzic wsi Kłoniszewo, w wojew. Sieradzkiem, z Ludwiki Kosickiej miał syna Józefa, podwojewodzego sieradzkiego 1786 r., po którym z 1-ej żony Maryanny Madalińskiej syn Inocenty, dziedzic wsi Kłoniszewa, w gub. kaliskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., a z 2-iej żony Zuzanny Stokowskiej synowie: Kazimierz, dziedzic dóbr Zaborowa, w pow. sieradzkim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. i Hipolit wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z synami: Ludwikiem. Józefem, Stanisławem, Ignacym i córkami, Emilią i Wincencyą, urodzonymi z Nepomuceny Stawiskiej. 

KOKUĆ. Wojciech z pow. lidzkim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

KOLABIŃSKI. Jan, pisarz żup wielickich, um. 1621 r. (Metr. Kor.). Franciszek, skarbnik wendeński 1775 r. (Bon.). 

KOLANCZYK. Piotr i Jadwiga, żona Marcina, prowadzili proces z dziedzicami dóbr Żochy o dobra 1598 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

KOLANKIEWICZ h. DULICZ. Adam, syn Stanisława i Agaty Komorowskiej, wnuk Jana i Katarzyny Ryznerówny, wylegitymowany w Galicyi 1783 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOLANKOWSKI h. DOŁĘGA. Wzięli nazwisko od wsi Kolankowa, w ziemi dobrzyńskiej, Adam, na Kolankowie, Jan, na Janczewie i Marcin, na Wiadomem dziedzice 1564 r. (Ks. poborowe). Franciszek 1582 r. Krzysztof, syn Marcina, 1601 r. Jan, syn Ludwika, 1629 r. Rafał, syn Tomasza, 1693 r. (Conv. i Don. Yars., Ks. Gr. Przedeckie).

Sebastyan z ziemią dobrzyńską 1697 r., Antoni i Józef z wojew. płockiem, i Tadeusz, skarbnik starodubowski, z pow. grodzieńskim 1764 r. podpisali elekcye, a Michał i Tadeusz manifest szlachty 1763 r. 

Józef, syn Jakóba, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Leon, syn Piotra, z synem Eugeniuszem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1848 r. 

Piotr, syn Tymoteusza, deputat szlachty pow. owruckiego 1840 r. Antoni, syn Piotra, stanowy prystaw pow. kowieńskiego 1851 r. Tytus, syn Piotra, pułkownik wojsk rosyjskich 1863 r. Witold, syn Romualda, dziedzic dóbr Lassy, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOLANOWSKI h. BOGORYA. Jednego pochodzenia z Skotnickimi, herbu Bogorya. Jan, dziedzic części wsi Skotniki, w wojew. Sandomierskiem około 1470 r. (Lib. Benef.). Jan i Stanisław, synowie Stanisława, 1530 r. Baltazar i Wojciech, synowie Marcina, 1550 r. Katarzyna, żona Wacława Baworowskiego, pisarza polnego koronnego 1550 r. Stanisław, Jan, Feliks i Wincenty, synowie Mikołaja, 1596 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

Andrzej, Jan i Kazimierz, synowie Tomasza i Antoniny Kumanieckiej, 1782 r. Józef, syn Kazimierza, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany 1858 r. do ksiąg szlachty gub. połtawskiej (Bon.). 

KOLANOWSKI. Dyonizy, Piotr i Onufry, synowie Feliksa, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1852 r. 

KOLASIŃSKI v. KOLESIŃSKI. Antoni, syn Kazimierza, 1776 r. 

KOLASKI. Jakób podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem. 

KOLB-LEMISZEWSKI. Karol miał syna Grzegorza 1766 r. 

KOLB-SIELECKI h. KALINOWA. Andrzej i Mikołaj, synowie Leona, 1752 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1861 r. Cypryan, syn Mikołaja, deputat sądów pow. pińskiego 1840 roku. 

KOLBE. Ferdynand, syn Aleksandra i Aleksandryny z Klayit, ur. 1794 r. w Cieślince, w W. Ks. Poznańskiem, wstąpił 1808 r. z korpusu kadetów do 12 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem w 10 pułku piechoty; porucznik 1813 r., kapitan 1821 r., awansował 1831 r. na majora w 2 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwach w Rosyi i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

KOLBERG h. KOŁOBRZEG. Herb - w polu błękitnem przedzielonem od prawej ku lewej stronie pasem czerwonem z brzegami srebrnemi, na którym trzy białe róże, w górnej części łabędź w prawo, w dolnej na skale wieża nadmorska, na wierzchu której gorejący ogień; w hełmie nad tarczą trzy strusie pióra, białe błękitne i czerwone, na środkowem róża srebrna.

Juliusz, urodzony w W. Ks. Meklenburgskiem, przybył do Polski jako geometra, i w 1819 r. został profesorem Uniwersytetu warszawskiego; doktór filozofii, członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie, biegły miernik, wydał kilka dzieł, dotyczących tego przedmiotu, dobrą mapę Królestwa Polskiego, tabelę zamiany monet i t. d, i w nagrodę zasług otrzymał nobilitacyę 1829 r. z herbem powyższym. Juliusz zaślubił Henryetę Merkerównę i z niej pozostawił synów: Wilhelma, inspektora zarządu Komunikacyi, członka Rady Generalnej, biegłego budowniczego i inżeniera, który miał udział w budowie kolei żelaznej warszawsko-wiedeńskiej 1844 r., wylegitymowanego w Królestwie 1838 roku; Juliusza, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r.; Oskara-Henryka, ur. 1815 r., znakomitego muzyka i badacza poezyi ludowej, i autora, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r.; Antoniego-Karola, artystę malarza, dobrego portrecistę, wylegitymowanego w Królestwie 1841 roku. 

KOLBERSZ. Aleksander, syn Augusta i Fryderyki Greczówny, ur. 1791 r. w Warszawie, jako kadet wstąpił 1802 r. do wojska pruskiego i w 1806 r. został podporucznikiem, a uwolniony 1808 r. ze służby w stopniu porucznika, postąpił 1809 r. do 14 pułku piechoty Ks. Warszawskiego jako podporucznik; porucznik 1811 r., kapitan 1813 r., w 1814 r. wcielony do batalionu wzorowego strzelców, awansował 1825 r. na podpułkownika grenadyerów gwardyi. Odbył kampanie, 1806 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwach w Rosyi, za co ozdobiony krzyżem srebrnym Legii Honorowej, a w 1817 r. przyznano mu krzyż złoty polski. Podpułkownik z żony Anny ze Smarżewskich pozostawił córkę i syna (Ks. Wojskowe). 

KOLBIŃSKI. Franciszek, syn Leona i Konstancyi, ur. 1787 r. we wsi Roznówce, w obwodzie zamojskim, wstąpił 1809 r. do 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1818 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika; odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. był w bitwach w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

KOLBORSKI. Szymon, syn Michała i Tekli, ur. 1777 r. w Warszawie, wszedł 1792 r. do pułku legii reńskiej i awansowany na podporucznika, przeniesiony 1810 r. w tymże stopniu do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a w 1815 r. został przeznaczony do 3 pułku strzelców konnych; odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w kilku bitwach w Rosyi i został ozdobiony krzyżem srebrnym polskim (Ks. Wojskowe). 

KOLBRZYŃSKI. Feliks, starosta latowieki (latyczowski?) 1611 r. Michał-Feliks, dziedzic dóbr Siedlcza, podczaszy lubelski 1621 r. Ludwik, syn Jana, zastawił 1787 r. części dóbr Kolbrzenice (Conv. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).   

KOLBUSZEWSKI h. KORAB. Marcin, syn Jana, właściciel na Łankowicach 1772 r., miał synów, Piotra, kanonika lwowskiego, i Wawrzyńca, po którym z Katarzyny Piwkówny synowie, Kazimierz i Piotr. Kazimierza z Tekli Nowakowskiej syn Jan z Maryanny Kozubowskiej pozostawił syna Ksawerego, po którym z Felicyi Trzemeskiej synowie: Seweryn żonaty z Wiktoryą Wolińską, Antoni z Józefy Traunfellnerówny ma syna Tadeusza, i Edmund z Zofii Dzikowskiej syna Władysława i córkę Danutę. 

Piotr zaślubił Zofię Chmielowską i z niej miał synów, Jana, proboszcza w Jodłowej, i Piotra, po którym z Ludwiki Wolfartówny syn Władysław, dyrektor skarbowej Izby Obrachunkowej we Lwowie, żonaty z Jadwigą Sicińską (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOLCZYCKI v. KULCZYCKI. Pisali się z Kolczyc. Waleryan i Sebastyan, bracia, udowodnili swoje szlachectwo na sejmiku w Wiśni (Ruś Czerwona) i to przyznał im sejm 1676 r. (Vol. Leg.). 

KOLCZYŃSKI h. ROGALA. Licznie rozrodzeni w wojew. płockiem, brali przydomki: Jawny, Król, Krdzina, Podkonicz i inne. Tomasz z Kolczyna miał syna Uriela 1555 r. Marcin, syn Jana, dziedzic Głuchowa i Kolczyna 1556 r. Jan, syn Andrzeja, w 1569 r. dziedzic wsi Włoczewo, w wojew. płockiem, miał syna Wojciecha, tego syn Marcin pozostawił syna Krzysztofa, a ten syna Jakóba, po którym syn Adam miał syna Pawła, żonatego z Julianną Przedpełską, z której syn Józef-Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1852 r. 

Jakób Król i Jan Malisza na Kolczynie-Maliszu, Grzegorz, Maciej i Waleryan na Kolczynie-Jawnym, Gabryel, Stanisław i Wojciech na Kolczynie-Opąchałach, oraz Łukasz na Kolczynie-Zakrzewie dziedzice 1578 r. (Ks. poborowe). Tomasz, syn Tomasza, żonaty z Anną Wietrzychowską 1600 r., miał syna Baltazara 1630 r. Jan z ziemią warszawską, Stanisław z wojew. brzesko-litewskiem 1632 r., Krzysztof, skarbnik czerniechowski, z wojew. czerniechowskiem 1648 r. podpisali elekcye. 

Paweł i Jan, synowie Tomasza, 1650 r.; po Janie syn Piotr, dziedzic na Borucinku 1668 roku. Paweł, żonaty z Zofią Dobrzycką, miał syna Kazimierza, ożenionego z Maryanną Dziewczopolską 1687 r. Wojciech, syn Baltazara, 1700 r. Jan, podczaszy inowrocławski, sędzia grodzki radziejowski 1701 r., z żony Teofili Radojewskiej miał córkę Maryannę za Tomaszem Dąmbskim, i synów: Władysława, podczaszego inowrocławskiego, po którym z Olewińskiej syn Antoni 1730 r. i Jakóba, stolnika kruszwickiego, po którym z Stolińskiej potomstwo. 

Franciszek, dziedzic dóbr Kędzierzyno 1728 r., z Zofii Perzyńskiej miał syna Ludwika, a ten syna Jana, po którym syn Jan pozostawił syna Mateusza, którego z Maryanny Dudzińskiej synowie, Jan i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1855 roku.

Antoni, syn Franciszka i Heleny Paprockiej, burgrabia warszawski 1730 r. Wojciech, syn Feliksa, dziedzic na Osieku 1780 r. Stanisław, syn Piotra, 1783 r. (Akta Radomskie). Wojciech, major wojsk polskich 1830 r., dziedzic wsi Leszcze, w pow. lubelskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Wojciech, vicegerent grodzki bobrownicki 1766 roku, komornik 1780-1792 r., sędzia grodzki dobrzyński 1791 r., z Maryanny Kowalewskiej pozostawił syna Władysława, dziedzica wsi Kłobukowo, w pow. lipnoskim, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. (Ks. Gr. Płockie, Przedeckie i Brzeskie, Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

KOLCZYRA. Kazimierz, mostowniczy brzesko-litewski 1699 roku (Bon.). 

KOLECKI h. TRĄBY. Zobacz Kolęcki. 

KOLECKI. Jan, syn Marcina i Katarzyny Kozłowskiej, ur. 1775 r. we wsi Modlicach, w cyrkule tarnowskim, wszedł 1792 r. do wojska austryjackiego, a 1798 r. przeszedłszy do legionów polskich we Włoszech, został 1808 r. podporucznikiem w 2 pułku legii nadwiślańskiej; porucznik 1812 r., kapitan 1814 r. w pułku lekkiej piechoty francuzkiej, umieszczony 1815 r. w 6 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1818 r. do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie, 1793-1798 r. we Włoszech, 1808-1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, a 1814 r. we Francyi, i otrzymał krzyż srebrny Legii Honorowej. Jan, dziedzic dóbr Zaborowa, w 1812 r. został kawalerem państwa francuzkiego i ten tytuł był mu przyznany przez deputacyę Senatu Królestwa Polskiego i Heroldyę Królestwa Polskiego przy wylegitymowaniu się w Królestwie 1856 r. 

KOLECZYCKI h. WŁASNY. Herb - w polu błękitnem ramię nagie, wychodzące z obłoków od lewej strony tarczy, trzyma dwie srebrne strzały skrzyżowane, a żelezcami na dół; na tarczy hełm, na którym szlachecka korona. 

Na Białej Rusi 1684 r.; jedna zaś ich linia z województwem Smoleńskiem przeszła do Moskwy. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie. 

KOLENDA v. KOLĘDA v. KOLADA h. BEŁTY. Herb - w polu czerwonem trzy srebrne strzały żelezcami na dół tworzą gwiazdę, nad środkowy strzałą krzyż; w koronie ogon pawi. 

Na Litwie. Fedor, horodniczy wileński 1550 r. Michał Grzegorzewicz, wojski trocki i podstarosta oszmiański 1579 r. Wasil, dziedzic dóbr Hwozna i Judkowo 1584 r. Andrzej i Stanisław, synowie Ignacego, 1586 r. Jan, syn Michała, pisarz ziemski wileński 1612 r., żonaty z Maryanną Podbipięta, miał córki, Annę za Stanisławem Białozorem, Katarzynę za Krzysztofem Unichowskim, i synów: Enocha, podwojewodzego trockiego i deputata na Trybunał 1632 r., żonatego z Maryą ks. Sokolińską, Gabryela i Michała-Konstantego. 

Gabryel, metropolita kijowski i halicki 1666 r., arcybiskup połocki, witebski i mścisławski, archimandryta supraślski 1667 r., um. 1674 r. 

Michał-Konstanty, deputat z wojew. wileńskiego na Trybunał 1642 r. i 1650 r., chorąży derpski 1655 r., podsędek 1667 r., ostatnio 1680 r. sędzia ziemski wileński, miał córkę Elżbietę za Bazylim Filipowiczem, stolnikiem rzeczyckim, i syna Adama, podstolego wołkowyskiego 1691 roku, starostę chełchowskiego, po którym synowie: Antoni, Jan i Szymon (Wyr. Tryb. Lubek, Arch. Szem. i Dubr.). 

Antoni, sędzia ziemski wileński, w 1697 r., a Tomasz z wojew. nowogrodzkiem 1764 r. podpisali elekcye. Michał, syn Józefa, stanowy prystaw pow. trockiego 1851 r. Stanisław, syn Adama, dóbr Knizłówka, i Wincenty, syn Franciszka, dóbr Ławrajce dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Józef, syn Stanisława, Józef, syn Antoniego, z synem Józefem i wnukami, Władysławem i Konstantym. 

Gabryel, proboszcz w Samborzu, syn Józefa i Krystyny Szczepankiewiczówny, wnuk Jerzego i Barbary Ejsmontówny, 1782 r., oraz Tomasz, Leonard i Jan, synowie Bartłomieja i Katarzyny Szymanowskiej, 1783 r. wylegitymowani w Galicyi (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOLENDA-STADNICKI. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1823 r. 

KOLENDOWSKI h. BEŁTY. Na Litwie, taż sama familia co Kolenda; piszą się też Kolędowski. Mikołaj, syn Kazimierza, z synami: Michałem, Romualdem, Józefem i Stanisławem wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KOLENDOWSKI. Jan, syn Jakóba i Antoniny z Kwiatkowskich, ur. 1794 r. w m. Kozienicach, w radomskiem, wszedł 1808 r., do 3 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; porucznik 1819 r., wyszedłszy 1828 r. do dymisyi, powrócił tegoż roku do służby z przeznaczeniem do 1 pułku strzelców pieszych. Kapitan 1828 r., w 1831 r. awansował na majora. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwach w Rosyi i ozdobiony został krzyżem złotym polskim. 

Feliks, syn Jakóba i Antoniny Kwiatkowskiej, ur. 1803 r. w m. Kozienicach, postąpił 1820 r. do 3 pułku piechoty liniowej i w 1827 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

KOLENKO h. KOŚCIESZA. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1840 r. 

KOLESIŃSKI h. KOJEN. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.

KOLESIŃSKI h. KLODYN (?). Karol, syn Błażeja, i Jan, syn Dominika, wylegitymowani w Cesarstwie 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

KOLESIŃSKI h. RADWAN. Kazimierz, syn Bartłomieja i Anny Pokroszyńskiej, żonaty z Jadwigą Staniszewską, miał synów: Antoniego, Józefa i Stanisława 1778 r. (Ks. Gr. Czerskie). Konstanty Dymitrowicz, komornik ziemski lidzki, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. lidzkim. Stanisław, Kazimierz i Benedykt, konfederaci olkieniccy 1700 r. Tadeusz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Stanisław, syn Mikołaja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. Bartłomiej i Ignacy, synowie Jerzego, Jan, syn Konstantego, z synami: Dominikiem, Józefem i Franciszkiem, oraz Klemens, syn Michała, potomkowie Konstantego, dziedzica dóbr Trzeciakowszczyzny, w pow. lidzkim 1660 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1809 r. 

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. Antoni, syn Stanisława, dóbr Macajce, Rafał, syn Franciszka, dóbr Jotejki, i Bolesław, syn Piotra, dóbr Pławszynie dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOLEŚNICKI. Na Wołyniu. Mikołaj żonaty z Dorotą Warszawicką 1697 r. Jan cytowany w aktach krzemienieckich 1701 r. 

KOLĘCKI h. TRĄBY. Pisano ich też Kolecki. Stara sieradzka rodzina, pisała z Kolędzie. N. z sieradzkiego przeniósł się na Litwę i zostawił trzech synów: Andrzeja, bezpotomnego, Floryana, definitora bernardyńskiego, i Aleksandra, wojownika przeciw Moskwie i Szwedom w 1605 r., rotmistrza husarskiego, zm. 1632 r., po którym z żony Zofii Tyszkiewiczówny, wojewodzianki mińskiej, syn Jan, pułkownik królewski, podkomorzy parnawski, marszałek mozyrski, starosta ejszyski i bahrynowski 1663 r., dzielny wojownik, zaślubił Joannę Oziębłowską i z niej pozostawił córkę za regimentarzem Sielickim, i synów, Antoniego-Józefata również dzielnego wojownika, i Dominika, starostę ejszyskiego, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. wileńskiem (Arch. Szem. i Dubr.). 

KOLICKI. Jan z wojew. mińskiem 1648 r. podpisał elekcyę. N., dziedzic dóbr Kruszewnia, w pow. poznańskim 1845 r. 

KOLICZKOWSKI h. ROGALA. Stanisław i Franciszek z wojew. rawskiem podpisali elekcyę 1674 r. 

KOLIŃSKI h. KOLIŃSKI. Herb - na tarczy w polu czerwonem korona złota na mieczu, zwróconym ostrzem na dół. 

Maciej, sekretarz królewski 1694 roku, pisarz dekretowy koronny 1710 r., posiadacz wójtowstwa we wsi Kamionna, miał syna Józefa, podczaszego bracławskiego 1716 r., po którym z 1-ej żony Teofili Grzybowskiej, kasztelanki inowrocławskiej, córka Katarzyna za Jakóbem Orłowskim i synowie, Franciszek i Jan, a z 2-iej żony Teresy Święcickiej, łowczanki mińskiej, córka Elżbieta za Antonim Stępowskim.

Franciszek, właściciel części wsi Gęba 1760 r. zaślubił Agnieszkę Grzybowską i z niej miał córkę Teofilę za Franciszkiem Borkowskim i syna Józefa. 

Jan otrzymał indygenat 1762 r. w Ks. Siewierskiem; żonaty z Katarzyną Mościcką, miał synów, Onufrego i Pawła, po którym syn Jan-Antoni, właściciel domu w m. Siewierzu, wylegitymowany w Królestwie 1843 roku (Ks. Gr. Sochaczewskie, Czerskie, Don. Vars.). Franciszek, syn Franciszka, podpisarz sądu w Wieluniu 1866 r. 

KOLIŃSKI v. KOLEŃSKI h. TRĄBY. Wojciech i Mikołaj, synowie Jerzego z Golanki, 1594 r. N. poległ pod Chocimem 1621 r. Józef inspektor tabaczny w Wilnie 1780 r. (Don. Vars.). 

KOLIŃSKI. Antoni, ur. 1793 r. w Ostrowie, w W. Ks. Poznańskiem, podporucznik 14 pułku piechoty w 1831 r., po wyjściu z wojska osiadł w Goli, pod Gostyniem i tam jako opiekun rodziny Potworowskich i Kurnatowskich pozostał do śmierci (Ks. Wojskowe). 

KOLISZEWSKI. Piotr, żonaty z Maryanną de Campionie, pokwitował Szymona Puchałę, burgrabiego grodzkiego warszawskiego, z 84 dukatów (Don. Vars.). 

KOLITOWSKI h. ROGALA. Karol, subdelegat grodzki radomski 1790 r., z żony Anny de Tynnel miał synów: Franciszka, burmistrza m. Chocza, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r., i Józefa, po którym z Kunegundy Lubeckiej synowie: Adam-Józef, pisarz pocztowy w Lublinie, Henryk-Karol i Szymon-Sylwester wylegitymowani w Królestwie 1853 r.; po Adamie z Malwiny Szokalskiej syn Adam. Stanisław, dziedzic dóbr Lipnica, w pow. kaliskim 1858 roku. 

KOLKOWSKI. Jan, syn Dymitra, podpułkownik wojsk rosyjskich, horodniczy lucyński 1845 r. 

KOLLATOROWICZ h. POGOŃ. Herb - w polu złotem, na trzech bronzowych skałach, rycerz uzbrojony na białym koniu z mieczem w prawej, a tarczą, na której krzyż podwójny, w lewej ręce; nad hełmem pięć piór strusich (Hr. Ostr.). 

Wojciech i Łukasz nobilitowani 1790 r.; z nich Wojciech składał dowody legitymacyi w Galicyi, a Łukasz z Rozalii Błażejowskiej pozostawił syna Jana, urzędnika w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. Franciszek, dziedzic dóbr Konary, w pow. kieleckim 1858 r. (Sigil., Vol. Leg., Akta po-Galicyjskie).

KOLMASZ h. STRZAŁY. Herb - na tarczy strzała, nad nią krzyż. 

Jan, Klemens i Łukasz, dziedzice na Czudzinowiczach 1470 r. (Lib. Benef.). Piotr, syn Wawrzyńca z Siestrzyni, zastawił części swych dóbr Witkowskiemu 1598 r. (Don. Vars.). 

KOLMER (COLMER) h. KOLMER. Herb - w polu błękitnem trzy złote gwiazdy, dwie i jedna; w koronie pawi ogon, na nim gwiazda złota. 

Familia niemiecka, już za Krzyżaków osiedlona w Prusach. Klemens, Jan, Filip Rejnhold i Karol-Ernest, szlachta pruska, w nagrodę zasług oddanych Rzeczypospolitej, otrzymali na sejmie indygenat 1658 r. Klemens, właściciel części Elżanowa, w pomorskiem, burgrabia gdański 1660 roku (Metr. Kor., Sigil.). 

KOLMOWICKI. Bohdan, dziedzic Kolmowiska, w pow. łuckim 1570 r. (Ks. poborowe). 

KOLNARSKI h. ŚLEPOWRON. Antoni, syn Antoniego, 1784 r. miał syna Michała (Don. Vars.), zapisanego do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1807 r. Konstanty, kapitan 1 pułku piechoty liniowej 1815 r., z żony Domiceli Sudnikówny pozostawił synów: Antoniego, urzędnika Komisyi Skarbu, Michała, ur. 1817 r., Wiktora, ur. 1819 r., i Juliusza, ur. 1825 r., oraz córkę Wirginię, wylegitymowanych w Królestwie 1846 r. 

KOLNARSKI. Józef, radca Komisyi centralnej likwidacyjnej, miał przyznane prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. 

KOLNICKI h. TRĄBY odm. Odmiana herbu - na tarczy między trąbami róża. 

Stara wielkopolska rodzina. Pasek 1415 r. notowany w aktach kaliskich. Heronim, syn Tomasza, dziedzic dóbr Rolnicy i Budziłowa 1563 r. Jan 1615 r., ożeniony z Małgorzatą Iłowiecką. Stefan, syn Wojciecha i Zofii Wyszogota-Zakrzewskiej, w Wielkopolsce 1677 r.; jego brat Wojciech Stanisław ożeniony z Katarzyną Grudzińską 1663 r. 

Marcin i Wincenty, synowie Bazylego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Krzysztof i Józef, synowie Antoniego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

de KOLOF-MITZLER. Wawrzyniec Mitzler de Kolof, konsyliarz królewski, nobilitowany 1768 r., założył drukarnię w Warszawie, którą po wygaśnięciu swych sukcesorów przekazał korpusowi kadetów (Vol. Leg.). 

KOLOWRATH-LIBSZTEINSKI h. KOLOWRATH. Hrabiowie, Znakomita rodzina czeska. Pierwotnem jej herbowem znamieniem był kołowrotek, lecz już w XV stoleciu otrzymali za herb orła, w połowie białego, w połowie czerwonego ze złotą koroną na głowie. Rodzina ta dzieli się na dwie linie, które od majątków wzięły nazwisko Krakowski i Libszteinski, i z tej drugiej linii Franciszek-Antoni, minister stanu i konferencyi, tajny radca i szambelan austryjacki, kawaler złotego runa, burgrabia pragski, jeden z głównych obrońców narodowości czeskiej, otrzymał indygenat w Galicyi 1842 r. Maryanna, żona Henryka hr. Brtihla, starosty spiskiego, wprowadzona 1751 r. do dóbr Sowia Wola (Ks. Gr. Sochaczewskie).

KOLSKI. Józef, porucznik dywizyi ukraińskiej i podolskiej 1787 r. Antoni, podoficer w chorągwi gen. Gorzowskiego 1789 r. (Ks. Wojskowe). 

KOLUSZKOWSKI h. JUNOSZA. Andrzej, syn Adama Kity, dziedzic na Koluszkach 1576 r., Stanisław, dziedzic na Bielinie-Bocianie, a Wojciech, na Gostynkach 1579 r. (Ks. poborowe). Stanisław, syn Stanisława i Barbary Domaniewskiej, scholastyk poznański 1590 r. (Bon.). Jan żonaty z Agnieszką Kłopocką 1646 r. Stanisław ożeniony z Maryanną Karczewską 1686 r. Andrzej i Łukasz, synowie Stanisława i Katarzyny Witkowskiej, 1690 r. (Ks. Gr. Czerskie). 

KOLWOWSKI. Jacek, syn Stanisława i Maryanny Turkiewiczówny, wnuk Michała i Elżbiety Bekierskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOLZAN h. BELINA. Wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Jan, syn Józefa, z synami: Ignacym, Julianem, Karolem, Aleksandrem i Józefem. 

KOŁA v. KOLA h. JUNOSZA. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan halicki 1437 r. Paweł, kasztelan halicki 1494 r., wojewoda podolski 1502 r. Jan, wojewoda ruski około 1500 r. Jan, kasztelan halicki 1519 r. 

Dawna i zasłużona rodzina, pisała się z Dalejowa, w pow. halickim, a jedna jej gałąź zapewne od swego majątku Szarlej brała miano Szarlej. Już na początku XV stolecia Kołowie posiadali znaczne majątki na Podolu i Rusi Czerwonej i jedna ich linia od majątku Chodcza, na Pokuciu, pisała z Chodcza, druga zaś brała nazwisko Saporowski; ta rodzina we wszystkich swoich liniach wygasła w pierwszej połowie XVI stolecia i jej majątki lenne, jak Rohatyn, Kołomyja, Sniatyn i inne przeszły do króla, a dziedziczne wzbogaciły po kądzieli różne domy, a mianowicie Sieniawskich, Mieleckich i Radziwiłłów. 

Jan z Dalejowa, sędzia ziemski halicki 1436 r. (Akta Lwowskie), od 1437 roku kasztelan halicki, miał synów: Jana, podstolego halickiego 1455 r., żonatego z Jadwigą z Martynowa, Klemensa, dziedzica Saporowic, od którego pochodzą Saporowscy, Jana, starszego, Jana, zwanego Jarosław, i Jana. Jan, trzeci syn kasztelana Jana, dziedzic Dalejowa i Hryniowiec, podkomorzy halicki 1455 r., otrzymał znaczne nadania na Podolu i Rusi; z żony Małgorzaty miał córkę Barbarę za Mikołajem Herburtem, wojskim Samborskim, i trzech synów: Jana, wojewodę ruskiego około 1500 r., po którym syn Jan żonaty z Elżbietą Czuryłówną, Pawła i Piotra, rotmistrza królewskiego, żonatego z Barbarą Kmicianką.

Paweł, dziedzic Dalejowa i Żołtaniec, z podkomorzego kasztelan halicki 1494 r., wojewoda podolski 1502 roku, miał mieć z żony Burnety z Chodcza, wojewodzianki ruskiej, córkę Barbarę za Jerzym Radziwiłłem, kasztelanem wileńskim, matkę królowej Barbary, i trzech synów: Jana, Stanisława, podkomorzego halickiego 1517 r., i Mikołaja, podkomorzego halickiego 1521 r. 

Jan, z podkomorzego 1513 r. kasztelan halicki 1519 r., hetman wojsk na Rusi, starosta krzemieniecki, miał dwie żony, Małgorzatę z Baliniec i Zofię Herburtowską, i pozostawił dwie córki, Katarzynę, żonę 1v. Teodoryka z Jazłowca, 2v. Mikołaja Sieniawskiego, hetmana wielkiego koronnego, i Annę za Janem Mieleckim, wojewodą podolskim (Metr. Kor., Conv. Vars., Metr. Lit.). 

KOŁACKI h. SZRENIAWA. Piszą się z Kołacina, w pow. kościańskim. Kacper, dziedzic Chwalibogowa, w pyzdrskiem 1579 r. (Ks. poborowe). Zofia za Janem Golińskim 1600 r. (Bon.). 

KOŁACKI. Piszą się z Kołacina, w pow. rawskim. Aleksy, Jan, Jan Fastek i Stanisław, dziedzice Kołacina Wielkiego, Jan, Mikołaj i Wojciech, dziedzice na Kołacinku i Kotulinie, a Jan, na Kątach-Lubiewie 1579 r. (Ks. poborowe). Wojciech, syn Jana, 1688 r. (Don. Vars.). 

KOŁACZEK h. ŁABĘDŹ. Jan, Piotr i Tomasz, proboszcz w Kurniku, pochodzący z Mnichowic, w starostwie brzeskiem, bracia rodzeni, otrzymali nobilitacyę 1555 r., a do herbu zostali przyjęci przez Wolskiego i Lupsińskich (Metr. Kor.). 

KOŁACZEK. Walenty, syn Andrzeja, dziedzic na Olszewie i Rybałtach, w drohickiem, pozwany przez Macieja z Łuniewa o należną sumę 1589 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

KOŁACZKOWSKI h. ABDANK. Senatorowie w rodzinie: Przemysław, kasztelan konarski 1550 roku. Mikołaj, kasztelan krzywiński 1631 r., um. 1635 r. Heronim, kasztelan szremski 1738 r., um. 1746 r. 

Stara wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Kołaczkowice, w pow. kościańskim, a pisała się w XV wieku z Konar, jest zatem jednego pochodzenia z Konarskimi. Feliks, Jan i Paweł 1521 r. Przemysław, kasztelan konarski 1550 roku, gorliwy katolik, zasłużony królom Zygmuntowi Ii Zygmuntowi Augustowi. Ubysława, podkomorzego kaliskiego, uczonego i biegłego w cudzych językach, synowcowie, Pakosz i Jakób; z nich Pakosz v. Pakosław wyrobił różne przywileje dla swego miasta Jutroszyna, w Wielkopolsce 1556 r.; jego syn Andrzej, dworzanin ks. Ostrogskich, wymowny i uczony, napisał książkę o sztuce wojennej, po którym synowie, Andrzej i Aleksander, ludzie rycerscy, i z tych Andrzej pozostawił synów: Aleksandra, Jana, Andrzeja i Stanisława.

Jakób, brat Pakosza, dziedzic na Kołaczkowicach 1580 r., miał synów: Mikołaja, kuchmistrza i koniuszego królowej, burgrabiego krakowskiego 1616 r., kasztelana krzywińskiego, starostę ujskiego i pilskiego 1631 r., męża doświadczonego, zacnego i uczonego, któremu król Zygmunt, odjeżdżając do Szwecyi, powierzył nadzór nad królewiczem Władysławem, i Stanisława; po Mikołaju z żony Anny Potulickiej córki, Konstancya poślubiona Stefanowi Grudzińskiemu, staroście bolimowskiemu, a Cecylia za Janem Leszczyńskim, wojewodzicem brzesko-kujawskim. 

Stanisław, drugi syn Jakóba, sekretarz Zygmunta III, proboszcz kaliski, kanonik gnieźnieński, nominat opat lędzki, towarzyszył królewiczowi Władysławowi do Moskwy. 

Adam, Piotr i Zygmunt, synowie Piotra, 1635 r. Mikołaj, podstarosta 1679 r., sędzia grodzki biecki 1684 r., miał synów: Aleksandra, Jacka, Józefa i Mikołaja, z których Mikołaj i Józef podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. Maryanna z Konar, żona Wojciecha Dąmbskiego, kasztelana sierpskiego 1695 r. Heronim, podczaszy kaliski 1700 r., sędzia ziemski wschowski, ostatnio 1738 r. kasztelan szremski, um. 1746 r.; był żonatym z Katarzyną Wyszogota-Zakrzewską. 

Stefan-Łukasz, pisarz grodzki gnieźnieński, deputat na Trybunał koronny 1723 r. Adam, podstoli poznański, podkomorzy kaliski 1735 r., marszałek konfederacyi wojew. poznańskiego i kaliskiego, pułkownik wojsk koronnych. Paweł, kanonik regularny lubraniecki 1751 r. Po Stefanie, burgrabim gnieźnieńskim, z Joanny Zadorskiej syn Antoni, kanonik gnieźnieński i poznański, deputat na Trybunał koronny 1777 r. (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Don. Vans., Ks. Gr. Brzeskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Bon.). 

Józef, 1722 r. dziedzic Świerczowa (Akta Nowokorczyńskie), miał synów, Antoniego i Michała, podczaszego ostrzeszowskiego 1726 r.; z tych braci Antoni pozostawił syna Jana, po którym z Katarzyny Krotkówny synowie: Brunon-Tomasz, dziedzic wsi Suchodoły, w pow. krasnostawskim, Józef-Benedykt i Ignacy-Inocenty wylegitymowani w Królestwie 1844 r., i Aleksy; po Aleksym z Julianny Szredzińskiej syn Adoll wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

Jacek sprzedał w 1760 r. swój majątek Kolszyce (?) Augustynowi Bobrownickiemu (Akta Mielnickie); jego syn Adam-Mikołaj, dziedzic wsi Krassów, w pow. bialskim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

Maciej, dziedzic dóbr Kobylnicy, Wierzynicy i Manieczki, sędzia ziemski poznański 1760 r., z Weroniki Wyszogota-Zakrzewskiej miał synów, Adama i Ignacego, po którym syn Adam z żony Emilii Turkułłówny, dziedziczki dóbr Cielętniki, siostry ministra Ignacego, pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r.

Po Jakóbie, w 1786 r. dziedzicu dóbr Marzęcice, z Katarzyny Skrockiej synowie: Bogumił, dziedzic wsi Góra, w gub. płockiej, w 1840 roku, Aleksander, dziedzic dóbr Głuchowa, w pow. kaliskim 1842 roku, Ludwik, dziedzic dóbr Bronów, w pow. kaliskim, 1843 r. i Feliks 1843 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Klemens, dzielny wojownik za Księztwa Warszawskiego, pułkownik inżynieryi 1830 r., generał brygady 1831 r., dyrektor nauk w szkole aplikacyjnej wojskowej w Warszawie 1824 r., kawaler Legii Honorowej i Krzyża wojsk polskich, zaślubił Michalinę Kościelską i z niej miał córki, Józefę za Zygmuntem Bardzińskim i Maryę za Alfredem Milewskim. Tadeusz, dziedzic dóbr Kiedrzyń, pod Częstochową, młodo zmarły 1867 r., z żony Rudzkiej zostawił potomstwo. 

Zdaje mi się, że tego herbu osiedleni w ziemi łomżyńskiej, a dziedziczący na wsi Kołaczki-Lemiesze. Ambroży, syn Macieja, 1504 r. Andrzej z Kołaczkowa 1549 r., syn Bartłomieja. Marek, syn Jana, 1553 r. Mikołaj, archidyakon łucki, proboszcz w Kuleszach; jego brat Wojciech i ich brat stryjeczny Wacław, syn Bartłomieja, dziedzic dóbr Kulesze 1582 r. Jan i Stanisław, synowie Marcina, 1611 r. Wawrzyniec, syn Wojciecha z Kołaczek-Lemiesze, 1676 r. Karol, syn Wojciecha, dziedzic wsi Kołaczki-Lemiesze 1695 r. 

KOŁACZKOWSKI h. JANINA. W wojew. Sandomierskiem, wzięli nazwisko od wsi Kołaczkowice, w pow. wiślickim. Tomasz, dziedzic wsi Kąty i części wsi Niekrasow, Piotr, dziedzic wsi Ossali, i Jan, dziedzic części wsi Janina 1470 r. (Lib. Ben.). Paweł, dziedzic Kołaczkowie, Niekrasowa i Ossali 1508 r. (Ks. poborowe), dworzanin królewski 1526 r., pisarz ziemski 1531 r., sędzia ziemski sandomierski 1536 r., instygator koronny 1538 r., żonaty z Dorotą Tarłówną, chorożanką lwowską, miał syna Andrzeja. Jerzy, dworzanin królewski 1548 r. Jan, wojski krasnostawski 1550 r. Piotr, sędzia ziemski sandomierski 1579 r. Andrzej żonaty z Elżbietą Żyrzyńską 1581 r. Jan i Stanisław, synowie. Jana-Krzysztofa, dziedzice dóbr Kołaczkowice, Strzałków i Szczytniki 1589 r. (Conv. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel.). 

KOŁACZKOWSKI. Mikołaj, dziedzic na Kołaczkowie, w pow. ciechanowskim 1567 r. (Ks. poborowe). Marcin z ziemią łomżyńską, a Wojciech z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1697 r. 

KOŁACZKOWSKI. Anzelm, syn Jana i Józefy, ur. 1792 r. we wsi Srebrowie, w ziemi łomżyńskiej, wstąpił 1807 roku do 6 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1810 r., przeniesiony 1816 r. do 2 pułku strzelców pieszych, wyszedł ze służby 1816 r. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w Rosyi w bitwach pod Smoleńskiem i Możajskiem (Ks. Wojskowe).

KOŁACZYŃSKI Trzynaście osób wylegitymowanych w Cesarstwie 1861 r. zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

KOŁAKOWSKI h. KOŚCIESZA. Dom rozrodzony w północnem Mazowszu, wziął nazwisko od wsi Kołaki, w ziemi łomżyńskiej, i jeszcze w początkach XV stolecia pisał się od dziedzictwa Kołak. Jan, Piotr i Racibor, synowie Ścibora z Kołaków, dziedzice Przyborowa 1436 r. Bartłomiej, Feliks, Mikołaj i Wojciech dostali przywilej 1474 r. od ks. Jana Mazowieckiego. Bartłomiej, podstarosta 1456 r., sędzia ziemski łomżyński 1470-1480 r., miał synów, Wojciecha i Jana. 

Wojciech miał syna Jana, tego syn Maciej miał syna Wojciecha, po którym syn Wawrzyniec pozostawił syna Piotra, tego syn Franciszek miał syna Piotra, po którym synowie: Dominik, Onufry, Józef i Piotr wylegitymowani w Królestwie 1848 r. 

Jan, drugi syn sędziego Bartłomieja, miał syna Jakóba, ten Stanisława, po którym synowie: Łukasz, Wawrzyniec i Marcin; z nich Łukasz pozostawił syna Marcina, a ten miał syna Łukasza, ten Michała, po którym synowie: a) Józef pozostawił syna Augustyna, a ten z Anny Szymanowskiej synów, Andrzeja i Tadeusza, dziedziców wsi Kołaki-Łazarze, w pow. augustowskim, wylegitymowanych w Królestwie 1840 roku; b) Dominik miał syna Piotra, a ten z Eleonory Pieczykowskiej pozostawił syna Franciszka, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. razem z synem Dyonizym, żołnierzem w wojsku ros., urodzonym z Zofii Dobrowolskiej. 

Wawrzyniec, drugi syn Stanisława, a wnuk Jakóba, miał syna Macieja, ten synów, Bazylego i Tymoteusza; z nich Bazyli miał syna Maksymiliana, a ten Szymona 1779 roku, a Tymoteusz pozostawił synów: Piotra, Jana i Aleksandra 1779 r. 

Marcin, ostatni z synów Stanisława, a wnuk Jakóba, miał synów, Mateusza i Gabryela; z nich po Mateuszu syn Jan pozostawił syna Andrzeja, po którym z żony Ewy Guczewiczówny syn Marcin, mecenas w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. razem z synem Romanem, podoficerem w wojsku ros., urodzonym z Maryanny Psarskiej; po Gabryelu, drugim synu Marcina, synowie, Józef, po którym syn Michał i Jan, po którym syn Józef udowodnili swoje szlachectwo w grodzie łomżyńskim 1779 r. 

Jan-Dadzibog, Jan-Marcin i Łukasz, dziedzice wsi Kołaki 1536 roku, którą kupili od Piotra Gamrata, biskupa przemyślskiego. Jan, Maciej i Męcimir, synowie Andrzeja, Albert, syn Stanisława, i Marcin, syn Jana, 1553 r. Stanisław, jeden z lepszych poetów piszących po łacinie 1593 r. Michał, syn Świętosława, 1600 roku, ożeniony z Jadwigą Kołakowską. Melchior, proboszcz w Porytem 1612 roku. Marcin, akademik krakowski, poeta 1624 r. Marcin, w 1629 r. poborca łomżyński. Damazy, mąż rycerski 1631 r. Baltazar, poborca łomżyński 1632 r., podsędek zambrowski, z ziemią łomżyńską i Jan z ziemią różańską podpisali elekcyę 1648 roku. Seweryn, sędzia ziemski zambrowski, miał synów, Macieja, rektora w Grodnie, i Marcina, rektora Jezuitów w Orszy 1650 r. Antoni, wojski bełzki, z wojew. bełzkiem i Józef, regent wizki, z ziemią wizką, podpisali elekcyę 1674 r. Józef, wojownik przeciw Moskwie i Turkom 1676 r., ożeniony z Izdebską, z której syn Walenty miał syna Macieja. Stanisław-Franciszek, kanonik 1678-1692 r., dziekan pułtuski 1692 r., proboszcz w Długosiodle. Trzydziestu dwóch Kołakowskich podpisało elekcyę 1697 r. z ziemiami: ciechanowską, zakroczymską i łomżyńską.

Kazimierz, skarbnik bracławski 1745 r. Aleksander, miecznik żytomierski 1749 r. Antoni i Stanisław z wojew. płockiem, Bonifacy z ziemią ciechanowską, oraz Józef, Mateusz i Wawrzyniec z ziemią łomżyńską podpisali elekcyę 1764 r. Franciszek, stolnikiewicz mielnicki 1782 r. Kazimierz, syn Franciszka i Maryanny Tańskiej, żonaty 1782 r. z Magdaleną Rusiecką, wojszczanką sochaczewską. Wojciech, komornik ziemski zakroczymski 1788 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. i Ziems. Łomżyńskie, Koleńskie i Wizkie, Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Wojciech z żony Zofii Oleśnickiej miał synów, Stanisława, bezpotomnego, i Andrzeja, który w 1695 r. sprzedał Stadnickim dobra Niebyszczany, Wielopole, Mokrzany i inne, odziedziczone po Drohojowskich; jego syn Jan miał synów: Macieja i Walentego. Z nich Maciej pozostawił synów: 1) Walentego, 2) Pawła i 3) Antoniego; po 1) Walentym syn Józef z Agnieszki Borkowskiej pozostawił syna Ignacego, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r.; po 2) Pawle syn Jan miał syna Wojciecha, dziedzica dóbr Grójca, rejenta w Przasnyszu, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r.; po 3) Antonim syn Franciszek z Heleny Michałowskiej pozostawił syna Kajetana, urzędnika w banku polskim, wylegitymowanego w Królestwie 1851 roku. 

Walenty, drugi syn Jana, a wnuk Andrzeja, miał syna Macieja, po którym syn Bartłomiej z Teresy Pszczołkowskiej pozostawił synów, Wojciecha i Marcelego, wylegitymowanych w Królestwie 1845 r. 

Kazimierz, dziedzic wsi Kołaki-Zaświerzyno 1731 r., z żony Franciszki Ostrowskiej miał syna Wojciecha, po którym synowie: 1) Hilary z Jadwigi Turowskiej pozostawił syna Bernarda, dziedzica wsi Kołaki, w pow. mławskim, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r.; 2) Antoni miał syna Jana, po którym z Konstancyi Orłowskiej syn Ludwik, żołnierz w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1853 r. 

Kazimierz, w 1737 r. dziedzic dóbr Górki Boże i Czosnki, miał synów: Stanisława, Stefana, Antoniego i Kazimierza; z nich Stanisław miał syna Wojciecha, po którym z Pelagii Gozdziewskiej syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

Stefan, drugi syn Kazimierza, pozostawił synów: 1) Wojciecha, 2) Macieja, i 3) Mateusza; z nich 1) Wojciech miał syna Jana, a ten syna Tomasza, po którym z Domiceli Mosakowskiej synowie, Stanisław i Roman wylegitymowani w Królestwie 1843 r.; 2) Maciej pozostawił syna Gotarda, po którym z Anny Pomaskiej synowie: Floryan, dziedzic części wsi Obiedzino, w pow. przasnyskim, Walenty, Aleksander i Jakób wylegitymowani w Królestwie 1839 r.; 3) Mateusz miał synów: Mikołaja, po którym syn Franciszek pozostawił syna Walentego, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r., i Baltazara, którego syn Jakób miał syna Wojciecha, po którym z Agnieszki Żmijewskiej syn Kazimierz, obrońca sądowy w Płocku, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.

Antoni, trzeci syn Kazimierza, miał synów: 1) Piotra, po którym Walenty, dziedzic części wsi Obiedzino Górne, w pow. przasnyskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r., i 2) Wojciecha, po którym z Anny Gogolewskiej syn Bartłomiej wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Kazimierz, ostatni syn Kazimierza, miał syna Michała, po którym syn Mikołaj z Anny Zakrzewskiej pozostawił synów, Konstantego, nadleśnego rządowego w Zwoleniu, wylegitymowanego w Królestwie 1855 roku, i Stanisława, po którym syn Kazimierz miał syna Mateusza, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. 

Jan, dziedzic dóbr Kołaki i Wola Wierzbowska, z Elżbiety Chojnowskiej miał synów, Mikołaja i Antoniego 1752 r.; po Antonim syn Wojciech pozostawił syna Walentego, a ten syna Stanisława, po którym z Apolonii Zabokrzyckiej syn Julian, w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1853 r. 

Jakób, podwojewodzy ciechanowski 1762 r., dziedzic wsi Kołaki Ołemchy, w ziemi ciechanowskiej, miał synów: 1) Łazarza, po którym z Maryanny Żmijewskiej synowie, Marceli, dziedzic wsi Kołaki-Kwasy, w pow. przasnyskim, Pelagiusz-Efrem i córka Anna-Franciszka wylegitymowani w Królestwie 1843 r.; 2) Jakóba, po którym z Rozalii Pudłowskiej synowie, Telesfor wylegitymowany w Królestwie 1843 r. i Grzegorz, po którym synowie, Piotr, dziedzic części wsi Budzyno, i Kacper wylegitymowani w Królestwie 1844 roku. 

KOŁAKOWSKI h. OGOŃCZYK. Michał, syn Stefana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

KOŁAKOWSKI h. TRĄBY. Jan, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

KOŁAKOWSKI. Benedykt, urzędnik skarbowy, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa 1845 r.; jego synowie, Stefan-Konstanty w 1853 r. i Franciszek Ksawery, żołnierz w wojsku ros., w 1861 r. wylegitymowani w Królestwie. 

KOŁASEWICZ. Franciszek składał 1808 r. dowody do legitymacyi w Galicyi (Akta po-Galicyjskie). 

KOŁASZEWSKI. Jan z pow. wołkowyskim podpisał elekcyę 1764 r. 

KOŁĄTAJ v. KOŁŁĄTAJ V. KOŁONTAY h. KOTWICA. Senator w rodzinie, Hugo, podkanclerzy koronny 1791 r.

Na Litwie i Wołyniu, biorą przydomek Sztumberg; utrzymując, że pochodzą od niemieckiej, jeszcze w XVII wieku istniejącej ha Litwie rodziny tego nazwiska, herb jednak tej rodziny był całkiem inny, gdy zaś herbem Kołątajów jest znak początkowy T.; w różnych formach używany przez stare rodziny bojarskie ruskie i litewskie. Fedor, pisarz grodzki oszmiański 1591 r. N., towarzysz pancerny, poległ pod Chocimem 1621 r. Samuel z Konstancyi Kossakowskiej miał syna Krzysztofa 1630 r. Adam, podstoli i sędzia grodzki wołkowyski 1635 r. Andrzej, wojski wołkowyski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem; jego brat Adam, elektor 1648 r., wojski i deputat pow. wołkowyskiego 1666 r., miał syna Heronima, podkomorzego wołkowyskiego, który podpisał elekcyę 1674 r. z pow. wołkowyskim. Po Heronimie z 1-ej żony Paszkowskiej córka Eufrozyna za Micutą, podkomorzym grodzieńskim, i synowie: Kazimierz, podczaszy wołkowyski, podpisał elekcyę 1674 r., Jerzy, cześnik wołkowyski, podpisał elekcyę 1674 r., i Aleksander, pisarz grodzki lidzki, ożeniony z Heleną Kossakowską 1674 r. Piotr, skarbnik trocki, podpisał z wojew. mińskiem elekcyę 1674 r. Andrzej z żony Szelawińskiej miał synów: Marcina, Kazimierza, który poległ w wojnie ze Szwedami, Krzysztofa, Władysława i Michała, strażnika wołkowyskiego, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem; po Michale z żony Żochowskiej syn Franciszek, Jezuita, i córka Zuzanna za Romerem. Stanisław, syn Samuela, wojski krzemieniecki 1693 r. Samuel, łowczy wołkowyski, z wojew. nowogrodzkiem i Piotr, skarbnik piński, z wojew. mińskiem podpisali elekcyę 1697 r., a Dominik, Heronim, wojski i deputat pow. wołkowyskiego, i Wojciech podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

Jan, strażnik nowogrodzki 1711 r., ożeniony z Zofią Pruszakówną Bieniewską. N., podczaszy wołkowyski 1726 r. Adam, kanonik wileński, posesor dóbr Jasiewa 1746 r. Heronim, cześnik, chorąży wołkowyski, i Michał z pow. wołkowyskim podpisali elekcyę 1764 r. Jan żonaty z Józefą Karwicką, podkomorzanką królewską 1765 r. Heronim, pisarz grodzki i cześnik wołkowyski 1770 r. 

Michał, syn Jakóba i Eleonory Magnuszewiczówny, łowczy wołkowyski 1760 r., z Maryanny Węgleńskiej miał synów, Wiktora, regenta grodzkiego żytomierskiego 1777 r., i Antoniego, podstolego mścisławskiego 1772 r., po którym z Maryanny Mierzeńskiej synowie: Rafał, Jan i Hugo. 

Rafał ze Sztumberga, starosta trześniowski 1771 r., rotmistrz kawaleryi narodowej, zaślubił Józefinę Grabińską, kasztelankę sanocką, wdowę po Karolu Tarle, kasztelanie lubelskim, i z niej miał córkę Maryę Wężykową, 2v. za Józefem Sikorskim. 

Jan, rotmistrz kawaleryi narodowej 1779 r., starosta serbinowski i szambelan Stanisława Augusta, kawaler orderu św. Stanisława, wylegitymowany w Galicyi 1787 r., zaślubił Zofię Karwicką, wdowę po Czermińskim, staroście drohomirskim, i z niej miał córkę Maryannę za Leonem hr. Krasickim i syna Eustachego, posła na sejm 1824 r., po którym z Barbary Rudnickiej córka Zofia za Emilianem Sołtykiem i synowie, Jan i Eustachy wylegitymowani w Królestwie 1843 r.; z nich Jan, dziedzic dóbr Wiśniowy i Wólka Kłucka 1858 r., żonaty z Ludwiką Niemojowską, córką Edwarda, marszałka szlachty gub. radomskiej.

Hugo, trzeci syn podstolego Antoniego, jeden z najznakomitszych ludzi i uczonych ostatnich czasów Rzeczypospolitej, ur. 1750 r. w Nieciesławicach, wojew. Sandomierskiem, kanonik krakowski 1774 r., referendarz litewski 1787 r., podkanclerzy koronny 1791 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, otrzymał 1788 r. dobra Biskupice, Krzesławice i Michałowice; członek Komisyi do urządzenia szkół ludowych, gorliwie zajął się tem obowiązkiem i, nie zważając na krzyki zawistnych, zorganizował szkoły krakowskie i akademię, której rektorem mianowany był 1782 roku, lecz to go poróżniło z biskupem Sołtykiem, który go odsądził od kanonii krakowskiej. Dobry i rozumny patryota, był jednym z najznakomitszych twórców Konstytucyi 3 Maja; uwięziony w Austryi 1795 r., zostawał w ciężkiem więzieniu do 1802 r., w którem uległ dotkliwej chorobie, a jego majątki skonfiskowano; um. 1812 r. w Warszawie (Sigil., Don. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie, Arch. Szem.). 

Celestyn, syn Jefima, i Władysław, syn Fabiana, wylegitymowani w Cesarstwie 1824 i 1830 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

KOLB h. KALINOWA. Na Litwie, brali przydomek Sielecki. Jan, krajczy piński 1722 roku (Arch. Dubr.). Stanisław, podkomorzy wendeński 1752 r., żonaty z Wiktoryą Glińską. Bazyli podpisał elekcyę 1764 r. z pow. oszmiańskim. Antoni, mostowniczy piński 1768 r., żonaty z Heleną Zabłocką. Stefan, sędzia grodzki smoleński 1791 r. Daniel, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1808 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej synowie Andrzeja: Andrzej i Paweł, ten z synami: Wincentym, Janem i Mikołajem. 

KOŁBUS. Jan, posesor Bahowicy, w pow. kamienieckim 1553 r., z Urszuli Radeckiej miał córki: Annę, Katarzynę i Zofię. Jan, sędzia grodzki kamieniecki 1566 r. (Metr. Kor.). 

KOŁCZANOWSKI. Kacper pozwany przez Seweryna Złotnickiego o poczynione szkody w dobrach Kołdrąb 1767 r., w poznańskiem (Wyr. Tryb. Bydgoskiego). 

KOLCZYŃSKI. Jan z wojew. brzesko-litewskiem podpisał elekcyę 1697 r. Bazyli cytowany w aktach krzemienieckich 1702 r. 

KOŁDOWSKI h. KORAB. W wojew. Sieradzkiem, piszą się z Kołdowa, wsi w pow. kaliskim. Mikołaj, dziedzic Kołdowa, i Jan, na Dembsku Ostrorogu 1579 r. (Ks. poborowe). Stanisław ożeniony z Maryanną Gosławską 1617 r. Jan, poborca w kaliskiem 1631 r. Jan, wojownik, z Anny Kobierzyckiej miał czterech synów: Mikołaja, Stanisława, Wojciecha i Franciszka, a brat jego Stanisław, podstarosta i sędzia grodzki sieradzki 1638 r., dziedzic wsi Wojcice, w wojew. Sieradzkiem, pozostawił syna Stanisława, po którym synowie, Marcin i Walenty.

Marcin miał syna Józefa, a ten syna Wojciecha, po którym z Józefy Blachówny synowie, Zygmunt, dziedzic dóbr Marzęcice, w pow. piotrkowskim, i Otto wylegitymowani w Królestwie 1844 r. 

Walenty, drugi syn Stanisława, miał syna Jana, po którym syn Ignacy pozostawił syna Feliksa, urzędnika w Wieluniu, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. 

Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Wojcice 1640 r., pochodzący: 1) Tymoteusz z żony Franciszki Kossowskiej miał syna Felicyana, obrońcę sądowego w Szadku, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.; 2) Longin, dziedzic dóbr Gąsek, w piotrkowskiem, z żony Maryanny Gołębowskiej pozostawił synów: Brunona, dziedzica dóbr Gąski, w pow. wieluńskim 1858 r., Józefa, Andrzeja i Jana, wylegitymowanych w Królestwie 1843 r. 

Jan z wojew. Sieradzkiem i Mikołaj z wojew. brzesko-litewskiem podpisali elekcyę 1648 r. N., konfederat tarnogrodzki, pobił na czele szlachty wojska saskie pod Krzepicami 1715 r. Filip, burgrabia grodzki sieradzki 1785 r. Józef, szambelan królewski, kawaler orderu św. Stanisława. 

Jan, syn Walentego i Heleny Wierzbińskiej, właściciel części wsi Górek 1764 r., z żony Maryanny Kossowskiej miał synów: Filipa, Ignacego i Longina; Filip, pisarz ziemski piotrkowski i radomski 1792 r., sędzia pokoju okręgu radomskiego 1820 r., deputowany na sejm 1824 r., był żonatym z Maryanną Suchecką (Ks. Gr. Piotrkowskie). 

KOŁEK h. TRĄBY. Pisali się z Węchadłowa, w wojew. Sandomierskiem. Jan, dziedzic Węchadłowa i Zagajewa 1577 r., miał synów: Bartłomieja, Mikołaja i Walentego. Bartłomiej, dziedzic dóbr Góry 1594 r., pozostawił córki, Annę za Mikołajem Zborzeńskim, Barbarę za Piotrem Dembińskim i syna Bogusława. Po Mikołaju z Anny Dembińskiej córki: Konstancya za Mikołajem Mnińskim, Maryanna 1v. Dębicka, 2v. za Stanisławem Stadnickim, Zofia za Krzysztofem Komorowskim i synowie, Kacper i Stanisław, dziedzice na Horbaczu i Węchadłowie 1625 r. (Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Sandomierskie, Bon.). 

KOŁHAN. Józef, syn Stefana, dziedzic dóbr Wnory, Wandy i Stypułki 1589 r. pozwany przez Stefana, dziedzica dóbr Faszcze, o poczynione szkody (Wyr. Tryb. Lubek). 

KOŁKOWSKI. N., dziedzic części na Skrzydłowie, w pow. radomskim 1552 r. (Ks. poborowe). Andrzej podpisał pospolite ruszenie 1698 r. N., sędzia ziemski krakowski 1775 r. (Vol. Leg.).

KOŁMOWSKI h. KORCZAK. Piszą się z Kołmowa, w pow. łuckim. Bazyli i Hryćko, dziedzice na Kołmowie 1522 r. Hrehory Jenkowicz złożył przysięgę wierności 1569 r. po przyłączeniu Wołynia do Korony; żonaty z Maryą ks. Boremlską, miał syna Hrehorego, żonatego 1v. z Barbarą Jełowicką, 2v. z Anną Koziczanką (Bon., Arch. Dubr.). 

KOŁODCZYŃSKI. Na Wołyniu. Jerzy za przywilejem Zygmunta III posesor wsi Dołhonosy, w starostwie kowelskiem 1622 r. (Rewizya województwa kijowskiego). 

KOŁODEŃSKI. Książęta. Jedna rodzina z ks. Zbaraskimi i Wiśniowieckimi, pochodzi od książąt Nieświckich, gdyż Siemion, drugi syn Wasila, a wnuk Fedora ks. Nieświckiego (1434 r.), dostawszy na udział dobra Kołodno, w pow. krzemienieckim, brał od nich nazwisko księcia Kołodeńskiego, i z żony Maryi ks. Rówieńskiej miał córkę Anastazyę za Semenem ks. Holszańskim (Bon.). 

KOŁODRUK. Fedko, Mirko i Anna 1563 r. Steczko i Jacko, synowie Andrzeja, Tymko, Iwan i Hrycz, synowie Kalicza, 1583 r. Waśko i Hryćko Iwaśkowięta, dziedzice Kotowa, w ziemi przemyślskiej 1589 r. (Conv. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubek, Ks. poborowe). 

KOŁODYŃSKI v. KOŁODEŃSKI h. KOŁODYN. Herb - w polu białem literą A czarna, na niej u góry ostrze strzały; w koronie pięć piór strusich. Podług Kojałowicza na tarczy litera A, na wierzchu jej krzyż. 

Stara rusko-wołyńska rodzina, pisano ją także Kołodyjski. Józef, towarzysz pancerny, posesor Petryszewa, w pow. nowogrodzko-siewierskim 1631 r. (Metr. Kor.). Władysław z Katarzyny Mroczkówny miał syna Wawrzyńca, dziedzica na Niezabitowie 1758 r., po którym z Anny Moszyńskiej synowie: Kacper, Kazimierz i Leonard (Akta Lubelskie). 

Stefan, syn Michała i Anastazyi Łozińskiej, wnuk Wojciecha i Katarzyny Skrzyńskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). Kacper składał dokumenty do legitymacyi w Galicyi 1806 r. (Akta po-Galicyjskie).

KOŁODZIEJOWSKI. Mikita, Tomasz i Szymon, synowie Kuźmy, dziedzice dóbr Czeremchowo, w ziemi halickiej 1582 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

KOŁODZIEJSKI. Andrzej, pisarz grodzki wileński 1666 r. Szymon z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 roku. Tomasz, posesor wójtowstwa w Płocku 1765 r. N., podporucznik w legionach włoskich 1800 r. Józef, dziedzic dóbr Szemplinek, w pow. włocławskim 1866 r. 

KOŁODZIEŻEŃSKI v. KOŁODZIERZYŃSKI. Teofil, skarbnik czerniechowski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem.

KOŁODZIŃSKI h. LEW. Osób 13 wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1862 r. 

KOŁODZIŃSKI Patrycy, komisarz obwodu kalwaryjskiego, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa 1842 r. 

KOŁOMICKI v. KOŁOMIECKI. Maciej, posesor wsi Wilkty i Głosków Wrzosów, w ziemi czerskiej 1793 r., dziedzicznych Piotra Przebendowskiego, kasztelanica elblągskiego (Ks. Gr. Czerskie). 

KOŁOMIŃSKI. Ignacy miał 1000 dukatów u Bogusława Różyckiego, kapitana wojsk koronnych 1783 r. (Metr. Kor.). 

KOŁOMYJSKI h. CHOLEWA. Piotr, Mikołaj i Michał, dziedzice Sobieszczek, otrzymali 1414 r. od Jana ks. Mazowieckiego 50 włók nad Kołomyją, w łomżyńskiem (Mil.). Świeszek i Albert 1462 r. Stanisław, syn Pawła, 1485 r. (Akta Łomżyńskie i Wizkie). 

KOŁOMYJSKI h. OSSORYA. Jedna z gałęzi rodu Ossoryan, nabywszy wieś Kołomyje, w ziemi łomżyńskiej, od niej wzięła nazwisko Kołomyjski. Paweł 1453 r. Wojciech 1460 r. Maciej 1480 r. Synowie Pawła: Stefan, Mikołaj, Andrzej, Maciej, Stanisław, Piotr i Jakób skupili części na wsi Kossaki-Kołomyje 1537 r.; z tych braci Maciej, dziedzic wsi Gacie, Mały-Stok i Kołomyje, w pow. zambrowskim, miał syna Marcina, po którym Andrzej pozostawił syna Jana, a ten syna Wojciecha, po którym z Józefaty Sasinowskiej synowie: Maciej wylegitymowany w Królestwie 1854 r., i Franciszek, po którym syn Maciej z Maryanny Modzelewskiej miał syna Macieja, żołnierza w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1865 roku. 

Antoni-Maciej, burgrabia zambrowski 1783 r., a w 1792 r. komornik ziemski-zambrowski, właściciel części dóbr Cholewy-Dryja i Kołomyja, miał syna Benedykta-Józeia, inkwirenta sądowego w Łomży, wylegitymowanego w Królestwie 1844 roku. 

Jan z synem Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Ludwik, syn Józefa, sędzia Trybunału w Płocku 1866 r. 

KOŁOMYJSKI h. PRUS I. Adam, syn Macieja, w 1628 r. dziedzic wsi Kołaki, ożeniony z Zofią Kuleszówną miał syna Jakóba, a ten syna Wawrzyńca, po którym syn Antoni pozostawił syna Jana, tego z Krystyny Grabowskiej syn Łukasz wylegitymowany w Królestwie 1852 r. 

KOŁOMYSKI. Wawrzyniec, Jakób, Leon i Wojciech, bracia, 1597 r. (Wyr. Tryb. Lubek). N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

KOŁOSOWSKI. Potomstwo Antoniego, syna Jana, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1844-1854 r. Robert i Aleksander, synowie Teodora, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1863 r. 

KOŁOWSKI. Kazimierz, podsędek warszawski, i Jan podpisali elekcyę 1648 r. z ziemią warszawską. Jan 1692 r. 

KOŁOZĘBSKI h. KOŚCIESZA. Piszą się z Kołoząbu, w ziemi ciechanowskiej, i pochodzą od Mniszewskich. Mikołaj, dziekan płocki, archidyakon i oficyał warszawski, Stefan, proboszcz w Podosiu, Jan i Stanisław, synowie Stanisława z Mniszewa, podkomorzego zakroczymskiego, przeprowadzili 1484 r. dział dóbr, i Jan otrzymał dobra Kołoząb. Heronim, syn Jana z Mniszewa, 1525 r. Mikołaj, ożeniony z Barbarą Mińską, kasztelanką zakroczymską 1525 r. (Metr. Kor.). Krzysztof, dziedzic na Mniszewie Małym i Wielkim 1567 r. (Ks. poborowe). Andrzej i Jan podpisali elekcyę 1648 r. z ziemią ciechanowską. Jan, syn Andrzeja, żupnik brzeski i inowrocławski 1670 r. (Conv. Vars.). 

KOŁPACZYŃSKI. Michał cytowany w aktach krzemienieckich 1702 r. 

KOŁPYTOWSKI. Na Wołyniu. Andrzej i Jakób, synowie Jana, dziedzice Kołpytowa i Twerdyni 1545 r. (Lustracya Wołynia). Eustachy ożeniony z Konstancyą Kutrowską 1570 r. Andrzej-Zacharyasz podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. wołyńskiem. 

KOŁTANOWSKI h. KAMPENHAUZEN. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

KOŁUDZKI v. KOŁUCKI h. POMIAN. Wzięli nazwisko od wsi Kołuda, leżącej w wojew. inowrocławskiem. Stara, zamożna i rozrodzona rodzina. Mikołaj, podstoli inowrocławski 1436 r. Janusz z Kołudy, z podstolego chorąży inowrocławski, podpisał akt połączenia księztwa bełzkiego z Koroną 1462 r. Jakób otrzymał prawem lennem wieś Wielewice, w pow. przemyślskim 1559 r. Piotr, Sebastyan i Wojciech, dziedzice na Dąbrówce 1557 r. (Metr. Kor., Ks. poborowe). Jakób, wojski inowrocławski 1563 roku, dziedzic na Bartoszewicach 1581 r. Jan, dziedzic na Kołudzie Małej, i Walenty, dziedzic Wojnowa 1583 r. (Conv. Vars.). Piotr i Wojciech, synowie Andrzeja, 1590 r. N., żona Piotra Balińskiego, kasztelana kruszwickiego 1592 r. Jerzy z Ludwiki Świeżewskiej miał syna Szymona, proboszcza gnieźnieńskiego, scholastyka kujawskiego, kustosza płockiego, kanonika krakowskiego, poznańskiego i gnieźnieńskiego, sekretarza królewskiego, prezydenta Trybunału koronnego 1638 r.; kapłan skromny nie przyjął ofiarowanego sobie za Władysława IV biskupstwa chełmskiego. Szymon, w wielkich względach będąc u królewicza Jana Alberta, biskupa krakowskiego, zarządzał jego dworem i biskupstwem, administrował także w czasie wakansu gnieźnieńską, płocką i krakowską katedrą, i był sekretarzem arcybiskupów Stanisława Karnkowskiego i Baranowskiego; przy katedrze gnieźnieńskiej fundował prebendę dla członków swej familii, z czego wynikły poważne spory; um. 1656 r. w Toruniu. 

Stanisław, podczaszy inowrocławski 1630 r., łowczy brzeski, żonaty z Reginą Kossowską. Paweł, syn Tomasza, sekretarz królewski 1731 r., kanonik płocki i gnieźnieński, um. 1634 r. Paweł, kanonik gnieźnieński, krakowski i płocki, sekretarz królewski około 1680 r. Jakób, podstarosta brzesko-kujawski, Jan, Kazimierz, Walenty z wojew. brzeskiem, Stefan, Władysław, sędzia kapturowy, Walenty i Kazimierz, dworzanin pokojowy królowej, z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcyę 1648 r. N. z żony Katarzyny Głębockiej miał syna Jana, podstolego 1650 roku, podczaszego brzeskiego 1660 r., dziedzica dóbr Kołuda, po którym z Zofii Smoguleckiej, starościanki bydgoskiej, córka Maryann a 1v. za Stanisławem Wysockim, 2v. za Michałem Rozdrażewskim, wojewodzicem inowrocławskim, 3v. za Wojciechem Mycielskim i synowie: Andrzej, Augustyn, Aleksander, kanonik i proboszcz gnieźnieński 1704 r., zm. 1729 r., i Walenty. 

Andrzej, chorąży bydgoski 1704 r., miał synów, Antoniego i Józefa, dziedziców dóbr Kołudy Wielkiej 1765 r.; z nich Józef, starosta grabowiecki 1782 r., zaślubił Justynę Guzowską i z niej pozostawił syna Pawła Franciszka, dziedzica dóbr Gajewo, w wojew. łęczyckiem, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. z wnukami, Janem i Józefem, synami Jana i Maryanny Kobierzyckiej. 

Augustyn, z komornika pisarz i sędzia grodzki brzeski 1674 r., pisarz ziemski, ostatnio sędzia ziemski inowrocławski, po którym z 1-ej żony Teresy Ostaszewskiej syn Stefan, pisarz grodzki radziejowski 1721 r., żonaty z Wiktoryą Wysocką, a z 2-iej żony Reginy Piechockiej synowie: Jan-Antoni, Sebastyan i Rafał. 

Jan-Antoni, dziedzic Kruszynka, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; miał on dwie żony, Annę Sokołowską i Katarzynę Niewieścińską 1713 r. 

Sebastyan, stolnik oświęcimski 1737 r., miał dwóch synów, Michała i Stanisława 1788 r., po którym syn Marcin z Józefy Piotrowskiej pozostawił syna Józefa, urzędnika magistratu m. Warszawy, wylegitymowanego w Królestwie 1858 r. 

Walenty, ostatni syn podczaszego Jana, podstoli brzeski 1666 r., sędzia ziemski 1670 r., ostatnio podkomorzy inowrocławski, z żony Katarzyny Działyńskiej miał syna Aleksandra, proboszcza, następnie kanonika gnieźnieńskiego, zm. 1758 roku. 

Anna, żona Aleksandra Cieszkowskiego, podkomorzego czerniechowskiego 1665 r. Walenty i Wojciech 1697 r. z wojew. kaliskiem, a Antoni i Franciszek 1764 r. z wojew. poznańskiem podpisali elekcye. Józef, miecznik 1736 r., a od 1737 r. podstoli kruszwicki. Paweł, kanonik płocki 1762 r. Józef, posesor wójtowstwa w Krzywogórze 1775 r., żonaty z Józefą Krzycką (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Conv. Vars., Ks. Gr. Brzeskie, Kaliskie i Konińskie, Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk.).  

KOŁUPAJŁO v. KOŁŁOUPAYŁO h. BOŻA-WOLA. Na Litwie. Kazimierz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem, a Jan i Karol podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Franciszek, regent 1780 r., a sędzia ziemski wołkowyski 1788-1793 r. Antoni, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1851 - 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: 1) synowie Franciszka: Szymon, Teofil, Jan i Ignacy, ten z synami, Ferdynandem i Aleksandrem; 2) synowie Antoniego: a) Ignacy z synami: Kazimierzem, po którym synowie, Stefan i Władysław, Antonim, po którym synowie: Jan, Józef i Stefan, tego synowie: Michał, Wincenty i Jan, i Pawłem ten z synem Antonim; b) Antoni z synami: Władysławem, Cezarym i Maciejem, ten z synem Zygmuntem; 3) synowie Franciszka: a) Karol z synami: Antonim i Stanisławem, po którym syn Piotr; b) Mateusz z synami, Józefem i Wojciechem; 4) synowie Pawła: Jerzy, Michał z synem Jerzym i Karol z synami, Ksawerym i Teofilem; 5) Stefan, syn Piotra, z synami: Michałem, Tadeuszem i Ignacym; 6) synowie Augustyna: Franciszek, Karol z synem Adamem-Marcelim, po którym syn Leonard, Onufry z synami, Augustynem i Adamem; 7) synowie Onufrego: Ludwik, Krzysztof z synami: Janem, Leonem i Lucyanem i Wincenty z synami, Julianem i Onufrym. 

Ferdynand, dziedzic dóbr w gub. grodzieńskiej 1880 r., z żony Julii Tołoczkówny pozostawił córkę Maryę za Józefem hr. Miączyńskim (Bon.). 

KOŁUPAYŁO h. WAGA. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1842 r. 

KOŁUSKI. Jan, Baltazar, Kacper i Wojciech, dziedzice dóbr Kulik i Skiwy 1594 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Jan, syn Walentego, 1685 r. Stanisław z ziemią czerską podpisał elekcyę 1697 r. Stanisław, syn Jana, starosta sochaczewski 1702 r., miał dwie żony, Konstancyę Zaboklicką, z niej syn Józef, dziedzic Gradówka i Paciorkowa 1734 r., i Katarzynę Rusiecką, z której córki, Aleksandra za Leonardem Raciborskim i Maryanna za Józefem Radzikowskim, stolnikiem żytomierskim 1731 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie). 

KOŁWZAN h. BELINA. Jan, syn Józefa, z synami: Aleksandrem, Adolfem, Hipolitem, Ignacym, Józefem, Julianem i Karolem zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. 

KOŁWZAN h. JASTRZĘBIEC. Dziedziczyli na Kołodnie, w oszmiańskiem. Wasil, Misko, Maciej, Oleksiej, Marcin, Jasko, Januć, Krzyśko i Nikodem uczynili 1633 roku zamianę pól w Kołodnie z Kiewliczami (Arch. Szem.). Krzysztof, dziedzic na Kołodnie 1663 r., miał syna Jana, po którym pochodzący: Benedykt, Ignacy i Mikołaj, synowie Kazimierza, oraz Franciszek, syn Fabiana, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r.   

KOŁYBIELSKI v. KOŁBIELSKI h. JASIEŃCZYK. Piszą się z Kołbieli, w ziemi czerskiej. Kacper, Paweł, Piotr, Rafał, Stanisław i Wawrzyniec, synowie Erazma, 1560 r. Krzysztof, żonaty z Jadwigą Strzałkowską i Piotr, synowie Wawrzyńca, 1600 r. (Ks. Gr. Czerskie, Conv. i Don. Vars., Wyr. Tryb Lubek). 

KOŁYCZ. Na Litwie. Aleksander, dworzanin królewski, poseł brzesko-litewski na sejm 1648 r. Aleksander, podczaszy grodzieński 1672 r. 

KOŁYSKI-BOKIEJ. Jedna gałąź rodziny Bokiej brała przydomek, który z czasem zmieniła na nazwisko Kołyski. Wojciech, podstoli podlaski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem. 

KOŁYSZKO v. KOŁYSKO h. ABDANK. Wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Wincenty, syn Macieja, z synem Floryanem i wnukami, Onufrym i Michałem. 

KOŁYSZKO v. KOŁYSKO h. DENIS. Niesiecki i Wielądek znajomych sobie Kołyszkówkładą pod herbem Denis, ja słyszałem, że Denis jest tylko przydomkiem rodziny, a herbem Abdank i Jelita odmienny, gdy jednak nie mam pewności, pod herbem Denis zamieszczam wszystkich znajomych mi Kołyszków. Marcin 1648 r. z wojew. wileńskiem, Jakób Jan i Michał-Kazimierz 1697 r. ze Żmudzi podpisali elekcye. Józef i Stefan, konfederaci olkieniccy 1700 r. Jan, 1735 r. cześnik żmudzki. Antoni i Jan podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r., a Andrzej, Antoni, Franciszek i Jerzy konfederacyę generalną litewską 1764 r. Dominik, budowniczy lidzki 1764 r., jego syn Kazimierz. 

Po Macieju z Heleny Bagińskiej syn Józef, cześnik żmudzki 1740 r., z Anny Wierzbickiej, podkomorzanki derpskiej, miał synów: Araona, podwojewodzego wołyńskiego 1784 r., łowczego krzemienieckiego 1790 roku, Tomasza, stolnika lwowskiego (Wielądek), i Benedykta, generał - majora wojsk koronnych, następnie generała wojsk polskich, dzielnego wojownika, który chlubnie odznaczył się w obronie Warszawy przeciw Prusakom 1794 r., i wziął udział w wojnie 1831 r. jako naczelnik na Podolu. Generał, żonaty z Teresą Ciepielińską, miał córki: Anielę i Józefę, żony Henryka Lipkowskiego, Konstancyę Drzewiecką, Karolinę za Tadeuszem Ilińskim i dwóch synów, Tytusa i Władysława, żonatego z Dorotą Jakubowską, miecznikówną bracławską, z której córka Helena za Stanisławem hr. Tyszkiewiczem (Bon.). 

KOŁYSZKO h. JELITA odm. Dominik, syn Kazimierza, w 1817 r. i Adam, syn Krzysztofa, w 1819 roku zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej; następnie wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1841 r. Adam, syn Adama, dziedzic dóbr Pelisze, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOŁYSZKO h. KIRKOR. Potomstwo Józefa, syna Bartłomieja, majora wojsk polskich 1792 r., wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1844 r. 

KOŁYSZKO h. KOTWICA. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1865 r. 

KOMAJEWSKI h. TRĄBY. Dom dawny i niegdyś znakomity na Litwie, ma być jednego pochodzenia z Ościkami i Iwaszkiewiczami. Ościk, kasztelan wileński 1421 r., miał syna Stanka, którego potomstwo od swego dziedzictwa Komajewa, w pow. orszańskim, nazwało się Komajewski; po Stanku syn Jerzy z N. Chodkiewiczówny pozostawił synów, Mikołaja, żonatego z Anną ZawisZanką, i Jana, z dworzanina królewskiego marszałka dworu królewskiego, starostę kowieńskiego, ożskiego i przełomskiego, w 1543 r. posła do Moskwy dla rozgraniczenia Litwy, który należał także do poselstwa Stanisława Kiszki do Moskwy. Jan z żony Krystyny Chlebowiczówny, wojewodzianki wileńskiej, miał córki, Halszkę za Stanisławem Naruszewiczem, kasztelanem mścisławskim, Hannę za Adamem Chreptowiczem, podkomorzym nowogrodzkim, i syna Jerzego, podkomorzego wiłkomierskiego, po którym z żony Słupeckiej, kasztelanki lubelskiej, córki, N. za Krzysztofem ks. Sokolińskim, kasztelanem połockim, Anna 1v. Judycka, marszałkowa rzeczycka, 2v. za Krzysztofem Wołodkowiczem i synowie, Felicyan i Aleksander, którzy podpisali elekcyę 1648 r. 

Felicyan, sekretarz królewski, łowczy wołkowyski, był deputatem na Trybunał litewski 1667 r., a Aleksander, pisarz grodzki 1642 r., następnie skarbnik wołkowyski i deputat na Trybunał, z żony N. Naruszewiczówny, łowczanki litewskiej, pozostawił synów, Waleryana, który poległ w bitwie, i Ludwika, 

Władysław, pisarz grodzki wiłkomierski 1678 r., podpisał elekcye 1648 i 1674 r.; sędzia ziemski wiłkomierski, um. 1694 r. Po N., mieczniku wołkowyskim, synowie: Dominik, superintendent spławu brzeskiego, krajczy 1788 r., oboźny wołkowyski 1791-1793 r., Kazimierz, Karol i córki, Brygida Borowska i Katarzyna prowadzili proces o majątek z Bykowskim i Miłkowskim, na uspokojenie którego wyznaczona komisya z sejmu 1775 r. 

Karol, generał żandarmów wojsk rosyjskich, z 1-ej żony Adelajdy Stackelówny miał syna Edwarda, pułkownika wojsk rosyjskich, osiedlonego w Bałcie, i córkę za Sewerynem Pawlikowskim, pułkownikiem, a z 2-iej żony Tekli Wysoczańskiej jego syn Anastazy ożeniony z Maryanną Wyszomierską (Arch. Dubr., Metr. Lit., Vol. Leg., Bon.). 

KOMALSKI. Antoni, chorąży czernihowski, um. 1727 r. 

KOMANIEWSKI. Dyonizy, Ignacy, Maciej, Dominika, Jadwiga, Rozalia i Teresa mieli 1782 r. wyznaczonego przez sąd ziemski lwowski opiekunem Terejkowskiego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).

KOMANOWSKI. W wojew. Sandomierskiem. Antoni, łowczy gostyński 1753 r., cytowany w aktach radomskich. Aleksander, pułkownik przedniej straży wojsk koronnych 1756 r. Michał, cześnik owrucki 1758 r. Stanisław, starosta nowicki, żonaty z Teresą Ossolińską 1760 r. 

KOMAR h. KOMAR. Herb - w polu czerwonem krzyż kawalerski srebrny, pod którym przewrócona heraldyczna lilia; w koronie trzy pióra strusie. 

Stara bojarska rodzina, posiadała znaczny przestwór kraju między Bohem a Dnieprem, gdzie założyła miasto Komargród; brała przydomek Zabożyński. Podług Kojałowicza, z tej rodziny Komar Zabożyński (żyjący jak się zdaje za panowania Władysława Jagiełły), założyciel miasta Komargrodu, miał trzech synów: 1) Iwana, wojewodę czerniechowskiego, po którym był syn Aleksander, starosta Winnicki; 2) Ostafja, stolnika wołyńskiego, po którym synowie, Wasil, podkomorzy halicki, i Iwan, dworzanin królewski, który przeniósł się na Litwę i jego synami mieli być Michał rotmistrz królewski zabity na wojnie, i Gabryel (Hawryło), po którym synowie: Bogdan, Jerzy i Wasil, z których Jerzy miał synów: Michała, Jezuitę, Józefa, Aleksandra, Mikołaja, Lwa i Jana; 3) Semena, skarbnika łuckiego, który miał mieć synów: Bogdana, podczaszego przemyślskiego, Eliasza, podczaszego latyczowskiego, i Macieja. 

Maciej, dworzanin króla Aleksandra Jagiellończyka, z żoną swą Zdunią Kluczyną zastawił 1538 r. dwór swój w Syrmezy Leonowi Roskiemu; jego córka Barbara za N. Taranem, podkomorzym mścisławskim, i synowie: Jarosz (Heronim), dziedzic Żodziszek, Maciej, Jan, po którym syn Aleksander, dziedzic dóbr Szypy, sędzia kapturowy wojew. mścisławskiego 1648 r., ożeniony z Bogumiłą Kochowską, Michał i Bieniasz (Benedykt). 

Maciej, żonaty z N. Chodkiewiczówną, miał syna Krzysztofa, dziedzica dóbr Żodziszki, rotmistrza królewskiego, dzielnego i wiernego Zygmuntowi III w rokoszu Zebrzydowskiego, po którym z Agnieszki Czernickiej synowie, Heronim i Władysław. 

Heronim, z podstolego 1651 r. podsędek, ostatnio 1668 r. sędzia ziemski orszański, poseł na sejmy 1661 i 1668 r., podpisał elekcye 1648 i 1674 r. z pow. orszańskim; z żony Krystyny Dziewałtowskiej jego córka Anna za Arciszewskim i synowie, Kazimierz, sędzia ziemski oszmiański 1704 r., ożeniony z Durasewiczówną, i Krzysztof, sędzia grodzki oszmiański 1680 r., podczaszy brasławski 1690 r., z żony Anny Matuszewiczówny pozostawił syna Wojciecha, ożenionego z Iwanowską. 

Władysław, sędzia ziemski oszmiański 1652 r., sekretarz legacyi księcia Czartoryskiego, wojewody wołyńskiego do Moskwy 1678 r., w 1656 i 1658 r. posłannik do Moskwy, dyrektor sądów kapturowych 1674 r., mąż zdolny i zasłużony, z żony Izabeli ks. Dolskiej miał córkę Barbarę za Kazimierzem z Zahorowa Minkiewiczem, cześnikiem smoleńskim 1691 r. 

Michał, czwarty syn dworzanina Macieja, dziedzic Klukina 1580 r., zaślubił Rainę Poniatowską i z niej miał córkę Halszkę za Andrzejem Ostrouchem i syna Jana, dziedzica dóbr Turzec i Hankowicze, po którym z Rainy Stoiłowskiej córki, Joanna za Mateuszem Łomnickim, Zuzanna za Eustachym Nornickim i synowie, Samuel i Tobiasz. 

Samuel, żonaty z Anną, córką Piotra Ostroucha, właściciel Trepałowa, miał córkę Konstancyę Skolimowską i syna Józefa, po którym z Anny Jachimowiczówny syn Tomasz z żony Anny Wojewódzkiej miał synów: Jana, ożenionego z Elżbietą Ciechanowiecką, wojszczanką mścisławską, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. mścisławskiem, Józefa, oboźnego oszmiańskiego 1766 r., i Antoniego. 

Antoni, dziedzic Podłuża, w mścisławskiem, szambelan królewski 1787 r., zaślubił Teklę Hołyńską, podczaszankę mścisławską i z niej miał córki: Antoninę za Piotrem Krogerem, Maryannę za Janem Sobańskim, Teklę za Maryanem Wołłowiczem i syna Ignacego, marszałka szlachty pow. klimowieckiego 1845 r., po którym z Aliny Hołyńskiej syn Alfons, dziedzic Podłuża i Zabyczan, z Aleksandry Hołyńskiej ma syna Antoniego, żonatego z Alicyą Ciechanowiecką, i córkę Annę za Włodzimierzem Gawrońskim. 

Tobiasz, drugi syn Jana i Stoiłowskiej, właściciel dóbr Wysokie, w oszmiańskiem, z żony Maryanny Szpakowskiej miał syna Andrzeja, po którym syn Mikołaj z żony N. Bielskiej pozostawił synów, Tadeusza, ks. Augustyanina, i Jana-Piotra, dziedzica dóbr Turzec i Trepałowa, w pow. grodzieńskim, po którym z Ewy Górskiej syn Jakób zaślubił Eleonorę Wrońską i z niej pozostawił synów: Ludwika, urzędnika rządu gubernialnego augustowskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., Ignacego, dziedzica dóbr Chorzele, prezesa dyrekcyi szczegółowej Towarzystwa Kred. Ziems. w gub. augustowskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. z synami, Rajmundem-Feliksem i Władysławem-Gerardem, żołnierzem w wojsku, urodzonymi z Julii Wolmerówny, i Józefa, po którym z Wiktoryi Zieziulewiczówny syn Aleksander-Adam, podchorąży w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1851 roku. 

Bieniasz, ostatni z synów dworzanina Macieja, miał synów, Michała, dziedzica Klukina 1625 r., i Jerzego; Jerzy, dzierżawca buciański, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem; wojski wendeński, rotmistrz królewski i pisarz grodzki wileński 1662 r., za wystawienie własnym kosztem chorągwi kozackiej otrzymał 1662 r. dobra Dobejki v. Buciany, Wojtuny, Zyburtany i Kołczmy-Wojskiniki. Jerzy miał synów: Daniela, Władysława, Heronima, Jana i Michała. 

Władysław, podczaszy bracławski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem; podczaszy wileński 1697 r., z żony N. Śliźniówny miał córkę Annę za Sielawą i synów: Jerzego, ożenionego z Sejbertówną, z niej syn Tadeusz, starosta russowski, Piotra, po którym synowie, Heronim i Wincenty, i Stanisława, żonatego 1v. z Gałecką, 2v. z Kozakiewiczówną. 

Heronim, podstoli mozyrski 1701 r., podstoli smoleński i podstarosta oszmiański 1707 r., z żony N. Juszkiewiczówny miał synów: Michała, Władysława, ciwuna wieszwiańskiego, cześnika wileńskiego 1719 r., ożenionego z Maryanną Platerówną, Jerzego i Kazimierza. 

Jerzy, łowczy wileński 1717 r., pozostawił synów: Heronima, Michała, posła z wojew. mińskiego 1733 r., i Antoniego, łowczego starodubowskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z pow. starodubowskim; Antoni miał córkę Kordulę za Sielawą i synów: Baltazara, Kacpra, starostę butwiłowskiego, i Melchiora. 

Kazimierz, ostatni z synów podstolego Heronima, z żony Kijanowskiej pozostawił syna Ludwika, podstolego mozyrskiego 1748 r., ożenionego z Franciszką Kownacką, z której synowie, Onufry, podstoli mozyrski 1763 r., z Racheli Chodźkówny miał córkę Teklę 1v. za Józefem Koziełłą, pułkownikiem wojsk litews., 2v. za Józefem Kulwiecem, stolnikiem zawilejskim, 3v. za Antonim Łappą, i Tadeusz z N. Odachowskiej pozostawił synów, Antoniego i Jerzego. 

Michał, ostatni z synów wojskiego Jerzego, miał syna Mikołaja, dziedzica dóbr Połowina i Rogów 1701 r., po którym z Joanny Sokołowskiej synowie, Ignacy, podczaszy 1767 r., a od 1774 r. sędzia ziemski wiłkomierski, i Antoni, miecznik wołkowyski 1765 r., żonaty 1v. ze Stankiewiczówną, 2v. z Korffówną, pozostawił synów, Ignacego i Józefa. 

Józef, komisarz cywilno-wojskowy wiłkomierski 1791 r., pułkownik wojsk litewskich, poseł na sejm 1812 r., prezes głównego sądu wileńskiego II departamentu, zaślubił Teklę Zyndram - Kościałkowską, marszałkównę wiłkomierską, i z niej miał synów: Teofila, Konstantego i Władysława. 

Teofil, dziedzic Hanuszyszek, Czados i Poniemunia, żonaty z Rachelą Mejsztowiczówną, pozostawił córki, Maryę za Henrykiem Węcławowiczem, Felicyę za Stanisławem Mohlem i synów, Józefa, dziedzica Poniemunia i Czados, po którym z Gabryeli hr. Starzeńskiej córki, Zofia za Franciszkiem Górskim i Elżbieta za Wiktorem hr. Krasickim, i Władysława, dziedzica Hanuszyszek, żonatego z Maryą Kierbedzianką, z której córki: Eugenia, Irena, Zofia za Stanisławem Niezabitowskim i syn Witold (Metr. Lit., Vol. Leg. Arch. Szem. i Dubr., Bon.). 

Konstanty, porucznik gwardyi ros. 1844 r., marszałek pow. wiłkomierskiego, ożeniony z Olgą Boługiańską, pozostawił córki, Olgę za bar. Karolem Holsten, Teklę za Edwardem Hilchenem i synów: Antoniego, ożenionego z Elżbietą Łabińców, z niej córka Katarzyna, Jerzego, żonatego z Maryą Czechowską, z niej córka Marya za Medardem Komarem, i Michała, po którym z Ludwiki Walickiej córki, Ewa, Marya i synowie, Konstanty ożeniony z Katarzyną Komarówną i Michał. 

Władysław, dziedzic dóbr Bejsagoły, Skaszajce, Wojniuny, Jordajce, Kiepale, Kalwe, Satkuny, Szwojniki i Hanuliszki, w kowieńskiem, marszałek szlachty pow. poniewieżskiego, żonaty 1v. z Katarzyną Zajączkowską, z niej córka Jadwiga za Henrykiem Zabiełłą, 2v. z Anną z Kończów, marszałkówną wiłkomierską, z której córki, Katarzyna za Konstantym Komarem, Marya i synowie, Medard ożeniony z Maryą Komarówną i Władysław. 

Jan zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1832 r., Tadeusz, syn Ludwika, z synami, Jerzym i Antonim, a w 1853 r. Jan, syn Michała, i Bernard, syn Jana, i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KOMAR h. KORCZAK. Dawna mazowiecka rodzina, zkąd przeniosła się na Ruś Czerwoną. Adam, syn Jakóba, podpisał elekcyę 1697 roku z ziemią czerską; z żony Zuzanny Okręglickiej miał córkę Jadwigę za Mikołajem Śmilskim i syna Jakóba, po którym z Katarzyny Żelisławskiej synowie: Józef, Stanisław i Michał. 

Józef, podczaszy bracławski 1738 r., żonaty z Konstancyą Dydyńską, miał córki: Teresę Derpowską, Brygidę za Kacprem Mroczkowskim, Urszulę Hendzlowską, i synów, Franciszka i Jana, wylegitymowanego w Galicyi 1787 r., którzy przez swą babkę Katarzynę Żelisławską, żonę Jakóba Komara, a córkę Kazimierza-Mikołaja Kossakowskiego, podsędka ziemskiego bracławskiego, odziedziczyli w 1780 r. za poparciem Katarzyny II część majątków bezpotomnie zmarłego Stanisława Kossakowskiego, kasztelana kamieńskiego, a głównie te, które po Czuryłach dostał w sukcesyi. 

Franciszek, podczaszy gostyński 1780 r., właściciel Lgoty Gawronnej, miał synów, Ignacego i Jana, po którym z Kunegundy Sobolewskiej córka Konstancya za Kacprem Komarem i syn Wincenty z Pauliny Rudnickiej pozostawił córkę Stefanię i synów, Seweryna i Włodzimierza. 

Stanisław, drugi syn Jakóba i Żelisławskiej, z Magdaleny Bieleckiej miał syna Kajetana, wylegitymowanego w Galicyi 1786 r., po którym z Joanny Buczyńskiej córka Julia za Janem Jordanem i syn Heronim, dziedzic Nowosielec, ożeniony z Salomeą Czernecką, 

Michał, ostatni z synów Jakóba i Żelisławskiej, z Antoniny Męcinianki miał synów, Szczepana i Józefa, wylegitymowanych w Galicyi 1786 r. 

Szczepan, posesor sołtystwa w Pieniążkowicach 1756 r., wojski łomżyński 1782 r., ostatnio wojski liwski 1790 r, z żony Rozalii Jackowskiej pozostawił córkę Annę 1v. za szambelanem Budziszewskim, 2v. za pułkownikiem Kęszyckim i synów, Władysława i Marcelego, skarbnika czerskiego 1790 roku, po którym z Seweryny hr. Drummond de Melfort syn Edward, posesor dóbr Zubrzec i Żyznomierz. 

Józef, drugi syn Michała i Męcinianki, posesor dóbr Olchowy 1752 r., miał dwie żony, Helenę Gładyszównę, z niej syn Antoni, i Zuzannę Cieszkowską, z której córka Petronela za Wojciechem Rudnickim i synowie: Erazm, Otto ożeniony z Elżbietą Gostkowską, Stanisław i Juliusz, dziedzic. Kuryłowiec, po którym córka Ewelina-Marya za Janem hr. Bąkowskim i syn Adolf-Michał z Anny hr. Stadnickiej pozostawił córkę Maryę za Władysławem Tchórznickim. 

Antoni, żonaty z Wiktoryą Gołkowską, zmarły 1826 r., miał synów, Adama, po którym córka Zofia i syn Witold, i Konstantego, żonatego z Justyną Chłopecką. 

Erazm, dziedzic Dziewięcic, zm. 1831 r., pozostawiwszy z Ludwiki hr. Drummond de Melfort córkę Olimpię za Leopoldem Lipińskim i synów: Herkulana, adwokata w Krakowie, ożenionego z Aleksandrą Musiałowiczówną, Tytusa i Józefa, po którym z Józefy Rogójskiej syn Konstanty, pułkownik wojsk ros., a z 2-ej żony Wiktoryi Staneckiej synowie, Aleksander, Zygmunt i córka Ludwika za Władysławem Sabowskim. 

Stanisław, syn Józefa i Cieszkowskiej, major wojsk ros., marszałek pow. uszyckiego 1800 r., ostatnio marszałek szlachty gub. podolskiej 1817 r., zawierając 1800 r. intercyzę ślubną z Honoratą, córką Jana-Onufrego Orłowskiego, łowczego nadwornego koronnego, wykazał procedencyę do Adama i Zuzanny Okręglickiej. Stanisław pozostawił córki: Delfinę za Mieczysławem hr. Potockim, Ludwikę za Karolem ks. de Beauveau, Natalię za hr. Medici-Spada i synów: Aleksandra, Mieczysława i Włodzimierza; po Aleksandrze, dziedzicu Kudyowiec, marszałku pow. uszyckiego, z Pelagii Mostowskiej córki: Aleksandryna za Mikołajem hr. Tyszkiewiczem, Honorata 1v. za Mieczysławem hr. Przezdzieckim, 2v. de Maugny, Marya za Borysem Bodisko i Natalia, zakonnica (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Don. i Conv. Vars., Arch. Jarmolinieckie, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza, Arch. Szem. i Dubr.). 

Władysław, syn Kajetana, z synami, Soterem i Tytusem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej; po Tytusie, generale wojsk ros., z Adeli Borzobohatej-Krasieńskiej, chorążanki trembowelskiej, syn Edmund (Hr. Kos.). 

KOMAR h. RADWAN. Andrzej, starosta szołomecki 1772 r., rotmistrz piński 1778 r. (Kancl., Don. Vars.). Józef i Klemens, synowie Józefa, zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1803 r. 

KOMAR-GACKI h. KORCZAK. patrz Gacki-Komar. 

KOMAR-SUTYSKI. Denis i Nicefor, synowie Bohusza; z nich Denis miał syna Nicefora 1600 r., po którym z Teodory Oratowskiej syn Andrzej zaślubił Annę Smogorzewską i z niej pozostawił syna Eliasza, którego synowie, Bazyli, rotmistrz chorągwi wołoskiej 1680 r., i Konstanty żonaty 1v. z Maryanną Brzezińską, 2v. z Barbarą Kopczyńską, miał synów: Aleksandra, Franciszka, Jana i córkę Annę za Mikołajem Łazowskim. 

Nicefor, drugi syn Bohusza, pozostawił synów: Andrzeja, Semena i Jermołę, dziedziców na Majanowie, w wojew. bracławskiem 1597 r. Semen miał córki: Katarzynę, Marusię 1v. za Stanisławem Łastowieckim, 2v. za Aleksandrem Mączyńskim, Reginę, i synów, Aleksandra i Jana, a Jermoła pozostawił synów: Bazylego, dziedzica na Majanowie 1637 r., żonatego z Maryanną Borkówną, Jana i Piotra (Suniaryusz wojew. Bracł, Kijów, i Wołyń., Bon.). 

KOMARNICKI h. GRYF. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

KOMARNICKI h. SAS. Hrabiowie i szlachta. Piszą się z Komarnik, w pow. Samborskim. Mikołaj, żona Katarzyna Kliszowska 1579 r. Waśko i Michałko, dziedzice Komarnik 1580 r. Paweł, dziedzic na Komarnikach, z córkami: Anastazyą, żoną Piotra Polepiona, Maruchną i Oluchną pozwał Fedka i Andrzeja Dymonowiczówo części Komarnik 1598 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Andrzej Steczowicz, Fedko,Fedko i Lesko Staśkowicze, Iwan Dubicz, Michał i Paweł Dudycz, dziedzice Komarnik 1589 r. (Ks. poborowe). Andrzej i Fedko, synowie Pawła, 1597 r. Dorota, żona Jana Bzickiego, skarbnika przemyślskiego 1640 r. Dymitr z Anny Broszniowskiej miał synów, Teodora i Bazylego, wojownika, zmarłego 1709 r., który z Zofii Bachrynowskiej pozostawił syna Prokopa, po którym trzech synów: Stefan, ks. Bazylianin, Jerzy, mąż rycerski, i Teodor. 

Jan, dziedzic dóbr Uherc, podczaszy trembowelski 1761 r. Joanna, wdowa po Józefie Buszewskim 1762 r. Eliasz, cześnik żydaczowski 1763 r. Bazyli, Jan i Michał Błaszkiewicze i Jan podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. ruskiem. Jan, wojski mniejszy, ostatnio cześnik latyczowski 1788 r. 

Stefan, podczaszy przemyślski 1764 r., miał syna Ambrożego, po którym z Tekli Rottówny synowie: Aloizy, urzędnik w biurze namiestnika w Królestwie, wylegitymowany w Królestwie 1845 roku; Ignacy, urzędnik w biurze namiestnika, następnie dyrektor komory celnej w Tomaszowie, wylegitymowany w Królestwie 1844 r., otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1857 roku, z żony Julii Kuhn jego syn Tytus, urzędnik w biurze namiestnika, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

Łukasz z Komarnik Pawlikowicz, radca apelacyjny we Lwowie, został hrabią austryjackim 1803 r. z przydomkiem na Złoczowie; z jego potomków: Feliks, urzędnik w Wiedniu 1805 r., Aleksander w 1833 r., a Roman w 1864 r. dziedzice dóbr Złoczowa, w Galicyi. 

Kilkudziesięciu członków tej rodziny zostało wylegitymowanych w Galicyi z różnemi przydomkami. 

Z przydomkiem Bedenik, Michał i Szczepan 1782 r., a Jerzy, Tomasz i Aleksy Tatarowiąt 1812 r. 

Z przydomkiem Błaszkiewicz: Michał, Jan i Szczepan 1782 r., a wnukowie Michała, Samuel i Jan 1845 r. 

Z przydomkiem Demunczak: Mikołaj, dwóch Janów i Szymon 1782 r. 

Z przydomkiem Drudź: trzech Janów, sześciu Bazylich, trzech Andrzejów, Grzegorz, trzech Michałów, trzech Jacków, Mikołaj i Piotr 1782 r., a Michał, syn, Bazyli, Grzegorz, Antoni, Szymon, Jan i Andrzej, wnukowie Andrzeja, i prawnukowie, Teodor i Antoni 1844 r. 

Z przydomkiem Druźbicz: Samuel, dwóch Janów, Dymitr i Aleksander 1782 r., Aleksander, syn Samuela, 1834 r., Grzegorz, wnuk Aleksandra, 1833 r., Onufry, syn, Prokop i Jerzy, wnukowie Aleksandra, 1845 r. 

Z przydomkiem Dadycz. Adam, Bazyli, Jan i Aleksander 1783 r., a Piotr, wnuk Jana, 1831 r. Z przydomkiem Fagarasz, Antoni-Michał 1782 r., a jego wnukowie: Jan, Ignacy i Michał-Heronim 1831 r. 

Z przydomkiem Fedczak, Jan i Prokop 1782 r. 

Z przydomkiem Iwaszeczkowicz: dwóch Jerzych, trzech Janów, Michał, czterech Teodorów, Tomasz, Eliasz, Aleksander, Szczepan i Konstanty 1782 r., a Grzegorz i Eliasz, wnukowie Szczepana, 1846 r. 

Z przydomkiem Jadczyszyc: dwóch Maksymilianów, dwóch Piotrów, pięciu Janów, Michał, dwóch Jacków, trzech Teodorów, dwóch Bazylich, Ignacy, dwóch Szczepanów, Jerzy, Aleksander i Michał 1782 r., a Grzegorz, syn, Mikołaj, Mateusz i Konstanty, wnukowie Piotra, 1847 r. 

Z przydomkiem Jaksa, Józef 1782 r. 

Z przydomkiem Klimowczak: dwóch Janów, dwóch Szczepanów i Piotr 1782 r., a Jakób, wnuk Jana, 1838 r. 

Z przydomkiem Pawlikowicz z Komarnik: Łukasz, hrabia, członek Stanów, 1803 r., hr. Feliks 1805 r., Jan, podczaszy latyczowski i starosta podolski, Mikołaj, Bazyli, Łukasz, Teodor, Andrzej, dwóch Janów, Daniel i Jerzy 1782 r., Andrzej 1810 r., Bazyli i Jan, wnukowie Teodora, 1847 r., i Teodor, wnuk Teodora, 1848 r. Grzegorz, syn podczaszego Jana, dziedzic Jarosławie, w Galicyi, marszałek szlachty gub. podolskiej, wylegitymowany w Galicyi 1822 r., z Anny hr. Komarnickiej miał syna Bolesława-Aleksandra, wylegitymowanego w Galicyi 1855 r., po którym z Eweliny-Henryki hr. Dunin-Borkowskiej synowie, Jan i Mieczysław, dziedzice Hleszczawy; po Mieczysławie z Teodory Mazaraki córki, Olga i Wanda (Br. Bork.). 

Z przydomkiem Staszkiewicz: Tomasz, Jerzy i Piotr 1790 r., Piotr i Teodor, pleban w Bachnotowem, synowie Tomasza, oraz Szymon, wnuk Tomasza, 1834-1847 r. 

Z przydomkiem Tatarynowicz: Jan, Teodor, Aleksander, Michał, Paweł i Szczepan 1782 r., a Bazyli, syn Pawła, 1843 r., oraz Grzegorz, syn, Mikołaj i Andrzej, wnukowie Teodora, 1848 r. 

Gabryel, Grzegorz i Teodor wylegitymowani w Galicyi 1782 r. bez przydomku (Goł.). 

Dymitr, Eliasz i Jan z synem Grzegorzem, synowie Pawła, Andrzej, Dominik, Dymitr i Leon, synowie Jakóba, Herman, Józef, Leon i Stefan, synowie Antoniego, Hipolit i Wojciech, synowie Jana, Seweryn, syn Stanisława, z synem Wincentym i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1833-1870 r. 

KOMAROWICZ h. KOMAR. Franciszek, syn Józefa, zapisany 1800 roku do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Joachim, syn Jana, sędzia pow. kijowskiego 1845 r.

KOMAROWSKI h. CIOŁEK. Wylegitymowanych w Cesarstwie 12 osób zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1846 r.; inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej i kijowskiej. 

Jan, syn Onufrego, dóbr Hikany, Piotr, syn Antoniego, dóbr Ratkuny, August, syn Franciszka, podpułkownik inżynieryi, dóbr Podbirze, Kazimierz, syn Franciszka, dóbr Łapiszki, Kirszany i Dyrwaniszki dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOMAROWSKI h. KOMAR. Samuel, pisarz grodzki brasławski 1665 r. Józef podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Wylegitymowany w Cesarstwie 1854 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Wincenty, syn Stanisława, z synami, Stanisławem i Janem. 

Z tej rodziny pochodzący Paweł osiadł w XVII stoleciu w Rosyi, gdzie jego potomkowie znaczne posiadali urzędy, lecz odmienili herb w sposób następujący w polu niebieskiem złoty snop, a nad nim pszczoła złota; nad tarczą korona hrabiowska, na niej hełm z koroną, w tej trzy pióra strusie, środkowe złote, boczne niebieskie. Z tej linii Komarowskich, Ewgraw, general-major i generał-adjutant cesarza rosyjskiego Aleksandra I, został mianowany hrabią państwa rzymskiego od cesarza niemieckiego Franciszka II w 1803 r.; ten tytuł zatwierdzony został w Rosyi 1803 r. 

KOMARZEWSKl h. ŚLEPOWRON. Podług Hr. Ostrowskiego herb przedstawia w polu błękitnem lilię srebrną odwróconą, nad nią krzyż kawalerski złoty połączony gałką srebrną; nad tarczą w koronie trzy białe pióra strusie. 

Jan, syn Mikołaja, generał-major wojsk koronnych i litewskich, kawaler orderu św. Stanisława 1778 r., ostatnio 1786 r. generał-lejtnant, właściciel Biskupic, i ulubieniec króla Stanisława Augusta, człowiek czynny, zdolny i uczony, wiele przyczynił się do reform zaprowadzonych w wojsku Rzeczypospolitej; poseł z rawskiego na sejmy 1782 i 1786 r., w 1774 r. otrzymał w nagrodę zasług wójtowstwo w Czastarach, w wieluńskiem. Umarł 1810 r. w Paryżu bezdzietnie. 

KOMASKI. Franciszek i Walenty, syn Luby, szlachta zagrodowa we wsi Komaszyce, w pow. łęczyckim 1576 r. (Ks. poborowe). 

KOMBAR h SIEKIERZ. Melchior, syn Jakóba, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1837 r. Ksawera, córka Michała, dziedziczka dóbr Botowciszki 1882 r., w gub. kowieńskiej. 

KOMBORSKI. Jakób, kanonik lwowski 1700 r. 

KOMECKI h. ŚLEPOWRON. Pisali się z Kownat. Mikołaj podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. płockiem. Melchior, starosta władysławski 1650 r., bronił przeciw Szwedom klasztor w Staniątkach; miał dwie żony, Annę Orłowską, z niej synowie, Wojciech i Aleksander, i Annę Mokrską, z której synowie, Sebastyan, kanonik krakowski i kujawski, proboszcz sandomierski, i Jan, kanonik krakowski i płocki, zm. 1702 r. 

Wojciech miał synów: Józefa, ks. Franciszkanina, Kazimierza, ks. Norbertana, Stanisława, bezpotomnego, Mikołaja, ks. Miechowitę, i Jana, posła na sejm 1718 r., burgrabiego do 1730 r. i pisarza grodzkiego krakowskiego, dziedzica Uniesławic, po którym z Anny Kraszkowskiej syn Franciszek, burgrabia krakowski od 1730 r., żonaty z Antoniną Skarbek Borowską. 

Aleksander, drugi syn Melchiora i Orłowskiej, zaślubił Zuzannę Charbicką i z niej pozostawił synów: Jana, kanonika krakowskiego 1711 r., Sebastyana, dziekana włocławskiego, kanonika kujawskiego i gnieźnieńskiego, kustosza krakowskiego 1725 r., i Franciszka. 

Franciszek, podstoli inowrocławski 1719 r., podstarosta i sędzia grodzki kowalski 1723 r., ożeniony 1v. z Maryanną Rostkowską, z niej syn Michał-Maurycy, kanonik gnieźnieński, proboszcz kcyński 1747 r., ostatnio kustosz krakowski 1755 r., zm. w Gnieźnie 1775 r., 2v. z Konstancyą Mostowską, z której synowie, Stefan i Bernard. 

Stefan sprzedał 1759 r. Tomaszowi Łąckiemu majątek Unisławice; z żony Wiktoryi Waksmanówny jego syn Jan, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Wiktoryi Zawiszanki, łowczanki inowłodzkiej, miał syna Ksawerego, po którym z Karoliny Gójskiej syn Ludwik, dziedzic wsi Bogusławice, w wojew. mazowieckiem, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Bernard, stolnik inowrocławski, dziedzic dóbr Rzeżewa, z Jadwigi Kretkowskiej miał synów: Aleksandra, Jana, Urbana i Jakóba, wylegitymowanego w Królestwie 1841 roku, po którym z żony Agnieszki Wilkszyckiej syn Floryan, żonaty z Maryanną Rejchówną, pozostawił syna Feliksa, wylegitymowanego w Królestwie 1861 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Sochaczewskie, Konińskie, Conv. Vars.). 

KOMERADZKI. Wawrzyniec-Stanisław, ożeniony z Maryą Dembińską 1715 r., miał syna Jana, porucznika pułku nadwornego 1759 r., ożenionego z Salomeą z Nielepców (Bon.). 

KOMERNICKI. Wojciech, towarzysz husarski, na przedstawienie hetmanów nobilitowany 1673 r. (Vol. Leg.). 

KOMIEROWSKI v. KOMIROWSKI h. POMIAN. Wzięli nazwisko od wsi Komierowa, w pow. nakielskim. Jasiek z Komierowa i Mikołaj z Lipia, bracia rodzeni, oraz Bogusław z Obodowa, brat stryjeczny, sprzedali 1376 r, Nasławą Łąkę opatowi Byszowskiemu (Bon.). Piotr na Komierowie miał synów, Macieja, którego córka Zofia za Janem Miruckim, i Mikołaja, dziedzica na Komierowie 1500 r., po którym z Małgorzaty Moszczeńskiej córki: Anna za Adamem Trzebiszem, Elżbieta za Wacławem Regulskim, Maryanna za Mikołajem Ostrowskim i synowie: Piotr, Jan i Maciej.   

Maciej, dziedzic na Komierowie 1570 r., miał dwie żony, Katarzynę Konopacką, z niej córki, Katarzyna za Marcinem Kraińskim, Małgorzata za Bartłomiejem Klemanem, i Febronię Ostrowską, z której córka Zofia, Norbertanka w Strzelnie, i syn Mikołaj. 

Mikołaj, dziedzic Komierowa, Niechorza i Świdwia 1600 r., miał trzy żony: Jadwigę Doręgowską, z niej córka Katarzyna lv. za Jakóbem Trzebuchowskim, kasztelanem kowalskim, 2v. za Mikołajem Truszkowskim, i synowie, Maciej i Wojciech, Katarzynę Białośliwską, z której córka Anna za Gamratem, i Zofię Radzicką, z której córka Dorota lv. Klińska, 2v. za Stefanem Wyganowskim. 

Maciej, dziedzic Komierowa 1630 r., zaślubił Elżbietę Sławianowską i z niej pozostawił córkę Katarzynę za Stefanem Wilkostowskim i synów, Adama, ożenionego z Katarzyną Moszczeńską, Stanisława, Piotra i Pawła, żonatego z Katarzyną Kalkstein-Stolińską, elektora 1697 r. z wojew. kaliskiem. 

Piotr, dziedzic na Komierowie 1680 r., z 1-ej żony Teresy Dembińskiej miał kilku synów, z których Jakób, dziedzic Komierówka i Kijewa, żonaty z Barbarą Prądzyńską, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem, a z 2-iej żony Doroty Lichnowskiej pozostawił Piotr synów, Franciszka i Jana, ożenionego z Anną Biegańską. 

Franciszek, dziedzic Komierowa, Komierówka i Kijewa, cześnik bracławski 1763 r., żonaty z Maryanną, córką Stanisława Tuchołki, miał córki: Juliannę za Andrzejem Gostomskim, Maryannę Kanigowską, Zofię za Pawłem Łakińskim, i synów: Jana, Józefa, Michała i Stanisława. Józef, cześnik inowrocławski 1762 r., właściciel Drwalewa, Glinianki, Woli Karczewskiej, Budziszyna i im, starosta tuczyński i starogrodzki 1762 r., zaślubił Maryannę, córkę Adama Kempskiego, i z niej pozostawił córki: Joannę za Józefem Siemuńskim, Krystynę za Józefem Morzyckim, Teklę Buczyńską i synów: Antoniego-Onufrego, wylegitymowanego, w Królestwie 1837 r., Cypryana, Franciszka, Józefa, Konstantego, Ludwika, Piotra i Tomasza. Franciszek, sędzia pokoju okręgu czerskiego 1820 r., żonaty z Józefą Kitnowską, miał synów: Jana, Juliana i Ludwika, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r.; z nich: Jan, oficer wojsk polskich, kawaler krzyża Virtuti Militari, żonaty z Teresą Pudłowską; Julian, oficer wojsk polskich i kawaler krzyża Virtuti Militari, radca Tow. Kred, w wojew. mazowieckiem 1842 r., z Emilii Skulskiej pozostawił córki: Aleksandrę za Kazimierzem Romockim, Emilię za Arturem Łempickim, Jadwigę i Józefę, a po Ludwiku, prezesie dyrekcyi szczegółowej Tow. Kred. Ziems. w Płocku, z Korneli Lemańskiej synowie: Franciszek żonaty z Ireną Marchwicką, Edward, Kazimierz i Józef, po którym z Łempickiej synowie, Kazimierz i Roman. 

Konstanty wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synami, Henrykiem i Michałem, urodzonymi z Józefiny Fergissówny; Henryk żonaty z N. Ośniałowską, a po Michale z Salomei Żymirskiej córki, Władysława za Wincentym Domańskim, Zofia i synowie: Franciszek, Michał, Stanisław i Wacław.  

Piotr, dziedzic Glinianki, komisarz cywilno-wojskowy ziemi warszawskiej i czerskiej 1792 r., starosta starogrodzki, żonaty z Maryanną Domaszewską, miał córki, Paulinę za Piotrem Schillingiem, Teodorę za Marcinem Krzymuskim i syna Leopolda-Aleksandra, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z N. Dembowskiej syn Konstanty. 

Tomasz, ostatni syn cześnika Józefa i Kempskiej, z Petroneli Czarnowskiej miał córki, Anastazyę Kolbe, Krystynę i synów: Floryana, pułkownika wojsk polskich 1830 r., Antoniego i Józefa; córki, oraz Antoni i Józef, synowie, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Antoni, dziedzic wsi Jakusze-Łaskowo, w gub. płockiej, i Stare Miasto, w pow. konińskim 1858 r., miał trzy żony: Maryę Hryniewiczównę, Kazimierę Łuszczewską, siostrę Deotymy, z której córki, Antonina i Helena, żony Tadeusza Sadowskiego, i synowie: Jan-Wacław ożeniony z Heleną, siostrą Henryka Sienkiewicza, Tomasz i Władysław, i Waleryę Brankowską, z niej córka Jadwiga i syn Antoni. 

Józef, dziedzic Sielca, żonaty z Zofią Sobieską, pozostawił synów: Józefa, Konstantego, ożenionego z Maryą Kirschmanówną i Bronisława, po którym z Urszuli Czarnieckiej córki: Anna, Marya, Teresa, Wanda i synowie, Antoni i Konstanty. 

Stanisław, ostatni z synów cześnika Franciszka i Tuchołczanki, dziedzic Komierowa, Welpesia i Dąbrówki, wojski mniejszy 1765 r., następnie większy, a ostatnio 1772 roku łowczy bydgoski, z Rozalii KalksteinOsłowskiej miał córki: Cecylię za Ignacym Sadowskim, Jadwigę za Michałem Wolschlegierem, Juliannę za Aloizym Kosmowskim, Magdalenę Borowską, Zofię Dąmbską i synów: Józefa, Andrzeja i Jakóba. 

Andrzej, dziedzic Komierowa, z Tekli Wiesiołowskiej miał córkę Annę za Józefem Ulatowskim i syna Tomasza, po którym z Agaty Sikorskiej syn Roman, dziedzic Komierowa i Nieżychowa, poseł do parlamentu niemieckiego, z Maryi Kurnatowskiej ma córki, Maryę za Leonem Janta Pełczyńskim, Franciszkę i syna Tomasza, ur. 1885 r. 

Jakób, dziedzic Dąbrówki i Krojanki, generał wojsk polskich 1805 r., żonaty z Izabelą Wodzińską, córką generała Ignacego, pozostawił syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., i córki, Julię Miszewską i Maryę Buchowską (Bon., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Metr. Kor., KancL, Ks. Wojskowe). 

KOMING. Jan pozwał Wilhelma Dukera o najazd na dom jego i poranienie poddanego 1593 r. (Conv. Vars.). 

KOMIŃSKI. Andrzej, skarbnik połocki 1638 r, (Bon.). Michał, wojski bracławski 1699 r. (Sigil.). 

KOMNACKI. Maciej, syn Melchiora, Węgier z Mazowsza, pokwitował 1596 r. Pawła Czernińskiego z 20 grzywien. Jan żonaty z Barbarą Dąbrowską 1597 r. Anna za Rafałem Świrskim 1628 r. Teodor, podstoli mścisławski 1713 r. (Conv. Vars., Bon.). 

KOMONIAKA v. KOMUNIAKA h. KOMONIAKA. Herb-w polu czerwonem dwie strzały rozdarte, złożone ukosem na krzyż, ten krzyż w dolnej części przecięty strzałą rozdartą, żelezcem w prawo; w koronie trzy pióra strusie. 

Ten herb podług Niesieckiego miał być nadany za okazane męztwo przeciw Tatarom Bogdanowi Komuniakowi, nakaźnemu białoruskiemu i jego bratu Filipowi, także dzielnemu, wojownikowi. Floryan 1632 r. w wojew. nowogrodzkiem. Stefan, rotmistrz królewski, poseł lidzki na sejm 1669 r., oraz Krzysztof i Jan, bracia. Sylwian i Teodor, bracia; z nich Sylwian miał syna Jana, towarzysza pancernego, a Teodor, synów, Stanisława i Michała, którzy polegli na wojnach za Jana Kazimierza. 

KOMOŃSKI h. LIS. W wojew. płockiem i na Litwie. Licznie rozrodzeni brali przydomki Bombel, Gordela, Nasiatko i inne. Mikołaj, syn Jana, 1534 r. Piotr i Mikołaj, synowie Mikołaja, dziedzice na Komoninie 1578 r. Paweł, syn Stanisława, dworzanin królewski 1593 roku. Paweł, Stanisław i Piotr, synowie Mikołaja, 1600 r. Antoni, syn Bartłomieja, 1604 r. Paweł, syn Stanisława, dziedzica na Komoninie, żonaty z Dorotą Machcińską 1605 r. Adam i Jakób, synowie Walentego, 1627 r. Piotr, syn Pawła, dziedzic Rudzienka 1633 r., z żony Zofii Święcickiej miał synów, Jana, skarbnika czerskiego 1672 r., i Franciszka. 

Jerzy 1632 r. z ziemią wyszogrodzką, Adam z wojew. płockiem, Marcin z wojew. wileńskiem 1648 r. i Jan z wojew. płockiem 1697 r. podpisali elekcye. 

Jan, dziedzic Rudzienka 1670 r., miał dwie żony, Katarzynę Sufczyńską, z niej córki: Anna za Kazimierzem Walickim, skarbnikiem czerskim, Zofia Bromirska i Brygida za Antonim Wodzińskim, stolnikiem liwskim, i Konstancyę Borowską. Heronim, opat Benedyktynów w Płocku 1786 r. Tomasz żonaty z Małgorzatą Kosińską 1788 r. (Ks. Gr. Płockie i Czerskie, Don. Vars., Conv. Vars.). 

KOMORNICKI h. GRYF. Pisali się z Komornik, w chęcińskiem. Wojciech, dziedzic Dobrucic i Pielaszowa, a Stanisław, dziedzic Gorzkowa, w pow. sandomierskim 1578 r. (Ks. poborowe). Jan, dworzanin królewski, poborca wojew. ruskiego 1586 r. Aleksander, rotmistrz królewski 1673 r. Heronim-Michał, podpułkownik wojsk królewskich 1664 r., rotmistrz sandomierski 1666 roku, poseł na sejmy, z wojew. Sandomierskiem, Wojciech z wojew. ruskiem 1674 r., Franciszek z wojew. krakowskiem, Paweł z wojew. Sandomierskiem i Wojciech z ziemią chełmską 1697 r. podpisali elekcye. 

Heronim, wojski wiślicki 1703 r., następnie podczaszy czerniechowski, miał synów, Mateusza i Stanisława. Teofil, stolnik warszawski 1711 r., miał córki, Justynę Jaślikowską, Teresę 1v. za Franciszkiem Stradomskim, 2v. za Stefanem Rupniewskim, stolnikiem wendeńskim, i syna Wojciecha, po którym z Katarzyny Trzebińskiej syn Bartłomiej z 1-ej żony Barbary Knuckiej pozostawił syna Antoniego, a z 2-iej Teofili Piaskowskiej synów, Ignacego i Jana. Teodor, komornik graniczny sandomierski 1790 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Barnabasz, syn Wojciecha, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841-1852 r. 

KOMORNICKI h. ŁODZIĄ. Wzięli nazwisko od wsi Komorniki, w wojew. poznańskiem. Stanisław, kanonik włocławski 1419 r. Jan, burgrabia poznański 1436 r. Bodzanta, kanonik poznański 1507 roku (Bon.). Floryan w pow. pyzdrskim 1578 r. (Ks. poborowe). 

KOMORNICKI h. NAŁĘCZ. Senator w rodzinie, N., kasztelan Czechowski około 1590 r. 

Mikołaj, syn Michała, kanonik krakowski 1381-1399 r. Tomek, dziedzic na Komornikach, dostał 1409 r. w nagrodę zasług od króla Władysława Jagiełły w posesyę wieś Sokol, na Podolu, i wieś Wróblów, w ziemi wieluńskiej. N., towarzysz chorągwi kasztelana Tarnowskiego, dzielny wojownik przeciw Moskwie 1582 r. N, kasztelan Czechowski, jego żona Anna Lipnicka, um. 1591 r. Jakób z ziemią sochaczewską 1648 r., Maksymilian z ziemią wieluńską 1674 r., a Antoni i Jan z wojew. Sieradzkiem 1764 r. podpisali elekcye. 

Antoni, dziedzic dóbr Bratków Górny, w wojew. Sieradzkiem 1732 r., miał syna Ignacego, a ten synów: Leona, po którym z Hipolity Finke synowie: Aleksander, Ludwik i Stefan wylegitymowani w Królestwie 1838 r., i Wojciecha, po którym z Maryanny Szatowskiej synowie, Teodor, dziedzic dóbr Ostałowa, w wojew. Sandomierskiem, w 1839 r., i Wincenty, dziedzic wsi Bystrzonowice, w pow. olkuskim, w 1840 r. wylegitymowani w Królestwie. Po Stefanie z Maryi Komornickiej córki: Franciszka, Wanda, Marya i Helena, oraz synowie: Stanisław ożeniony z Ewą Niesiołowską, Aleksander, Stefan i Jan (Bon.). 

Antoni, syn Franciszka i Jadwigi Radgowskiej, 1740 r. kupił od Aleksandra Walewskiego wieś Łodzice; z Magdaleny Rogojskiej jego synowie: 1) Urban z Katarzyny Michalczewskiej, stolnikówny owruckiej, miał synów, Franciszka, dziedzica wsi Teressowa Wola, w pow. kieleckim, w 1838 r., i Wincentego, w 1843 r. wylegitymowanych w Królestwie; 2) Jan z Róży Madalińskiej pozostawił synów, Józefa i Wojciecha, dziedzica dóbr Rzeki, w gub. kaliskiej, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r.; 3) Michał, którego synowie: Józef 1839 r., Walenty 1840 r. i Błażej 1845 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Jan, pisarz grodzki piotrkowski 1769 r., łowczy radomski. Franciszek, kanonik chełmski 1770 r., biskup cezaropolitański sufragan łucki 1778 r., kanclerz łucki 1777-1780 r. Jan, podwojewodzy piotrkowski 1779 r. Jan, łowczy Szadkowski 1791 r., łowczy piotrkowski 1793 r. Teodor, burgrabia sieradzki 1790 r., a piotrkowski 1791 r. Aleksander, szambelan Stanisława Augusta 1791 r., żonaty z Maryanną-Elżbietą, de Kahle (Kancl., Sigil., Don. Vars.). 

KOMOROWICZ h. KOMAR. Karol, podstoli orszański, i Jakób, skarbnik Słonimski, podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Władysław żonaty z Wiktoryą Świdwa 1750 r. Franciszek, syn Józefa, Kazimierz, syn Michała, i Jakób, syn Antoniego, z synami: Janem, Kazimierzem i Wincentym, potomkowie Stanisława, dziedzica Kaczanowszczyzny, w oszmiańskiem 1688 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. Joachim, syn Jana, sędzia pow. kijowskiego 1845 r. Wawrzyniec, syn Jana, marszałek szlachty pow. kaniowskiego 1851 r. 

KOMOROWSKI h. ABDANK. Pochodzą z Komorowa, w przedeckiem. Stanisław podpisał 1433 r. akt przyrzeczenia uznania królem jednego z synów Jagiełły. Dobiesław 1445 r. z żony Anny miał synów, Stanisława i Floryana 1459 roku. Stanisław, dziedzic Boniewa, łowczy brzeski 1467 r., ożeniony z Elżbietą N., miał syna Floryana, skarbnika brzeskiego 1528 r., następnie 1540 r. starostę łęczyckiego, po którym synowie: Jan, Maciej ożeniony z Katarzyną Ponętowską, Sebastyan, dziedzic na Komorowie, po którym synowie: Floryan, Jakób, Jan, Jerzy, Maciej i Marcin. Jan, syn starosty Floryana, dziedzic na Kotkowie 1568 r., z Anny Karsznickiej miał synów, Łukasza, subdelegata grodzkiego przedeckiego 1615 r., po którym z Barbary Duninówny syn Stefan, dziedzic Kotkowa, i Tomasza, podsędka wieluńskiego 1602 r., żonatego z Anną Radoszewską, z której synowie, Olbracht i Jan, dziedzic na Radoszowicach, po którym z Anny Gomolińskiej córka Helena za Olbrachtem Pągowskim. 

Floryan, Jan i Stanisław 1648 r. z wojew. Sieradzkiem, a Stanisław 1674 r. z wojew. brzeskiem podpisali elekcye. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1830 r. 

KOMOROWSKI h. BOŻA-WOLA. W ziemi nurskiej. Bieniasz i Jan, synowie Falisława, dziedzice na Koniorowie 1480 r. Łukasz, syn Stanisława, w ziemi nurskiej, żonaty 1550 r. z Barbarą Krasińską, stolnikówną ciechanowską. Stanisław, chorąży, i Stanisław, stolnik nurscy, dziedzice na Koniorowie 1578 r. Aleksander, cześnik nurski 1634 r. Aleksander i Jakób 1648 r., Franciszek 1697 r. podpisali z ziemią nurską elekcye. Michał, chorąży nurski 1654 r. Kazimierz, cześnik nurski 1662 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. i Ziems. Łomżyński i Nurskie, Don. Vars.). 

Adam, łowczy buski 1694 r., miał syna Stefana, a ten syna Szymona, po którym syn Wojciech z Urszuli Domańskiej pozostawił synów, Antoniego, urzędnika w Siedlcach, w 1847 r., i Macieja, urzędnika w rządzie gubernialnym lubelskim, w 1848 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

KOMOROWSKI h. CIOŁEK. Hrabiowie i szlachta. Podług Niesieckiego na Białej Rusi, jednak zdaje się, że ich gniazdem było wojew. lubelskie, z którego przenieśli się w różne strony kraju, prawdopodobnie nawet jest to jedna rodzina z Poniatowskimi, herbu Ciołek, gdyż czytani w XVII stoleciu Poniatowskich, piszących się z Komorowa i nawzajem Komorowskich z Poniatowa. Mikołaj, namiestnik merecki 1548 r. Stanisław, dzierżawca żyzmorski 1550 r., a bychowski 1551 r. Stanisław, leśniczy Słonimski 1559 r. Andrzej, podwojewodzy bracławski 1632 r. (Arch. Szem. i Dubr., Zap. Tryb. Lubel.) Samuel z wojew. mińskiem 1632 r., Krzysztof z wojew. nowogrodzkiem 1697 r. i Szczepan z wojew. mińskiem 1764 r. podpisali elekcye. Kacper, wojski miński 1686 r. Aleksander, podczaszy piński 1709 r., ożeniony z Halszką Paczyńską.  

Stanisław, dziedzic Wierzchowni 1567 r., miał kilku synów, z których Stanisław, żonaty z Anną z Oleksowa, pozostawił synów: Andrzeja, Mikołaja, Piotra, rotmistrza królewskiego 1632 r., Stefana i Zbigniewa. 

Andrzej, posesor Płuchowa i Wodników 1610 r., miał dwie żony, Annę Rośnowską, z niej syn Jan i córka Katarzyna za Wojciechem Truskolaskim, Elżbietę Błażowską, z tej córka Anna za Andrzejem Rożniatowskim i synowie: Aleksander, podczaszy nowogrodzki 1689 r., Jerzy i Krzysztof, ożeniony z Zofią z Jordanów, pozostawił córkę Annę za Aleksandrem Rzeczkowskim i synów, Mikołaja i Stanisława, podczaszego podolskiego 1686 r., żonatego 1v. z Anną Oborską, 2v. z Anną Potocką. 

Jerzy, dziedzic Komorowa, Pogorzelca i Poniatowa 1670 r., miał mieć syna Andrzeja, który zaślubił Krystynę Popławską i z niej miał synów, Józefa i Adama, cześnika nowogrodzkiego 1723 r., żonatego 1v. z Teresą Tyszkowską, z niej córki, Helena Polanowska, i Ludwika Gołejowska, 2v. z Eleonorą Piaskowską, z tej córki, Teodora za Władysławem Polanowskim, cześnikiem kołomyjskim, Cezara Korzeniowska, miecznikowa bracławska, i synowie: Jakób, rotmistrz królewski 1752 r., Jan, Józef, pułkownik wojsk koronnych 1764 r., i Stefan, podczaszy halicki 1761 r. 

Jan, posesor Mikłaszewa, pułkownik artyleryi koronnej 1778 r., pozostawił z Ludwiki Cieleckiej, generałówny wojsk koronnych, córki: Annę za Antonim Zaleskim, szambelanem królewskim, Eleonorę, Teklę Cieszkowską i synów: Jakóba, rotmistrza kawaleryi narodowej, następnie prezesa sądów gub. podolskiej, zm. 1840 r., Erazma i Baltazara. 

Erazm, dziedzic dóbr Łuczyce, Szarpańce, Romanów i in., pułkownik wojsk koronnych, kawaler orderu św. Stanisława 1793 r., został hrabią austryjackim 1817 r., umarł 1835 r., pozostawiając z 1-ej żony Anny bar. Horochówny syna Ignacego-Aleksego, akademika Liceum krzemienieckiego, i córki, Magdalenę za Jakóbem Zaleskim i Franciszkę za Michałem hr. Komorowskim, herbu Korczak, z 2-iej żony Maryanny bar. Dulskiej miał syna Władysława, młodo zmarłego; po hr. Ignacym-Aleksym, członku Stanów galic. 1823 r., następnie oficerze wojsk polskich i kawalerze krzyża Virtuti Militari, zm. 1873 r. w Glinnie, z żony Józefy Błońskiej córka Zofia za Władysławem bar. Czechowiczem. 

Baltazar, ostatni syn pułkownika Jana, szambelan rosyjski, prezes sądów departamentu gub. wołyńskiej, rzeczywisty radca stanu, gubernator cywilny wołyński, dziedzic dóbr Rożyszcze, w których odwiedził go cesarz Aleksander I; z żony Ludwiki Hulewiczówny pozostawił synów, Augusta, ożenionego z Maryą, córką ks. Antoniego Lubomirskiego, Kazimierza i córkę Teofilę za Bronisławem hr. Działyńskim (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.).

Antoni, dziedzic dóbr Broniszowice, w wojew. Sandomierskiem 1771 r., z Maryanny Popielówny miał syna Tadeusza, po którym z Krystyny Matuszewskiej syn Antoni, urzędnik rządu gubernialnego kieleckiego, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

KOMOROWSKI h. DOŁĘGA odm. Odmiana herbu - podkowa z krzyżem przeszyta strzałą w lewo na ukos, w koronie trzy pióra strusie; nie wszyscy jednak członkowie tej rodziny brali tę odmianę, lecz używali zwykłego herbu Dołęga. 

Senator w rodzinie, Krzysztof, wojewoda brzesko-litewski 1702 r., um. 1710 r. 

Gniazdem tej rodziny jest ziemia dobrzyńska, z której przenieśli się na Litwę, a szczególniej do pow. wiłkomierskiego i oszmiańskiego. Jerzy, pisarz ziemski 1607 r., następnie sędzia ziemski, ostatnio podkomorzy wiłkomierski, żonaty z Maryanną, córką Mikołaja Sapiehy, pisarza polnego litewskiego, miał trzech synów: Jana, pisarza ziemskiego 1634 r., podsędka 1650 r., i sędziego ziemskiego 1653 r., a od 1654 r. podkomorzego wiłkomierskiego, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem; rotmistrza i pułkownika królewskiego, dzielnego wojownika przeciw Szwedom w Inflantach, ożenionego z Konstancyą Judycką, która już będąc wdową, fundowała klasztor Franciszkanek w Słonimie, co zatwierdził sejm 1664 r., Samuela i Eliasza. 

Samuel podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. wileńskiem; podczaszy wiłkomierski 1635 r. rotmistrz husarski, instygator litewski 1647 r., starosta wiłkomierski, chorąży 1650 r., oboźny litewski 1654 r., regimentarz wojsk litewskich po wzięciu do niewoli hetmana Gosiewskiego przez Moskwę, znakomity swojego czasu wojownik przeciw Kozakom i Moskwie, przeważnie przyłożył się do zwycięztwa pod Łojowem 1649 r., przyszedłszy w pomoc z swym pułkiem już ustępującym przed Kozakami Litwinom i bronił Dynaburga od Moskwy, a w 1649 r. dostał w wynagrodzeniu straty poniesionej przez odpadnięcie do Moskwy starostwa sierpiejskiego, które posiadał, 10,000 złotych zabezpieczone na wsiach Suchowicze i Nosowicze, w pow. mozyrskim. Samuel um. 1659 r., a z żony Doroty ks. Druckiej Sokolińskiej miał pozostawić syna Adama, dziedzica dóbr Nowy Staw, w łuckiem, po którym syn Stanisław pozostawił syna Antoniego, a ten syna Józefa, po którym syn Grzegorz zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1803 r. 

Eliasz, dobry wojownik, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem; z cześnika pisarz ziemski, a następnie chorąży wiłkomierski 1654 r., z żony Felicyanny Rudominianki, wojewodzianki mińskiej, pozostawił córkę N. za Gedeonem Rajeckim, starostą rumborskim, i synów: Krzysztofa, Samuela i Jana. 

Krzysztof, stolnik wiłkomierski, podpisał elekcye 1674 i 1697 r.; chorąży wiłkomierski 1686 r., kuchmistrz litewski 1689 r. i starosta wołkowyski, stronnik saski w bezkrólewiu 1697 r., w 1700 r. podburzał szlachtę przeciw Sapiehom i przyłożył się do zawiązania przeciw nim konfederacyi olkienickiej; wierny Augustowi II w wojnie ze Szwedami, został wojewodą brzesko-litewskim 1702 r. i był deputatem na Trybunał skarbowy litewski 1703 r. Wojewoda miał trzy żony: Izabelę, córkę Mikołaja-Władysława Przezdzieckiego, kasztelana nowogrodzkiego, i Anny Tynkawzówny, za którą otrzymał dobra Szemetowskie, w oszmiańskiem, Klarę Kierdejównę, kasztelankę trocką, i Aleksandrowiczównę, kasztelankę nowogrodzką. 

Samuel, dworzanin królewski, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. wiłkomierskim; pisarz trybunalski 1683 r., podczaszy wiłkomierski i marszałek Trybunału litewskiego 1687 r., podkomorzy wiłkomierski 1688 r., starosta jakuński, żonaty z Katarzyną Rajecką, marszałkówną lidzką, miał córki: Ewę Dąbrowską, Helenę 1v. za Konstantym, 2v. Łukaszem Szemetami, sędziami ziemskimi żmudzkimi, Katarzynę za Pawłem Horbowskim, Teresę za Kazimierzem Szemetem i syna Bartłomieja. 

Bartłomiej, dziedzic Rawiszek, podczaszy wiłkomierski 1734 r., zaślubił Teresę Oziembłowską i z niej pozostawił synów: Franciszka, Hektora, miecznika wiłkomierskiego 1761 r., Józefa, Jezuitę, i Antoniego, starostę meldyńskiego, podstolego 1766 r., a ostatnio 1781 r. wojskiego wiłkomierskiego, żonatego z Agnieszką Morykoniówną, który w 1764 r. podpisał elekcyę z pow. wiłkomierskim, pisząc się dowolnie z Liptowa i Orawy. 

Franciszek, strażnik wiłkomierski 1740 r., nabył 1768 r. dobra Porawie; miał dwie żony, Annę Frąckiewiczównę-Radzimińską, oboźniankę wiłkomierską, z niej syn Stanisław, i Franciszkę bar. a Ludingshausen Wolffównę, z której synowie: Feliks, Jan i Piotr, pułkownik wojsk polskich, właściciel dóbr Kowaliszki, w pow. wiłkomierskim, właściciel majoratu Kurmeńskiego, w Kurlandyi, utworzonego z majątku matki, żonaty z Julianną Nowicką, umarł bezpotomnie. 

Stanisław, szambelan Stanisława Augusta 1766 r., deputat na Trybunał litewski 1768 r., z Franciszki Staszewskiej miał córkę Izabelę za Szyszłą, wojskim upickim, i synów, Franciszka i Józefata, chorążego kawaleryi narodowej 1793 r. 

Franciszek, dziedzic Rawiszek i Porawia, komisarz cywilno-wojskowy, następnie 1818 r. vice-marszałek szlachty pow. wiłkomierskiego, zaślubił Teklę Borowską i z niej pozostawił synów: Augustyna, Kazimierza, Leona, Stanisława i Wiktora. 

Augustyn, dziedzic Podbirża, pułkownik inżynieryi wojsk ros., um. 1905 r., pozostawiwszy z żony Emilii bar. Holstinghausen-Holsten córkę Maryę za Piotrem ordynatem Komorowskim, i synów: Czesława, żonatego z Anną hr. Mielżyńską, Stanisława, Stefana i Wacława; po Stefanie z Jadwigi hr. Komorowskiej, herbu Korczak, syn Andrzej i córka Zofia. 

Wiktor, ostatni z synów Franciszka i Borowskiej, dziedzic Poniemunia, sędzia pokoju pow. kowieńskiego 1862 r., z Ludwiki Markiewiczówny pozostawił syna Leona, dziedzica dóbr Siedliska, w kieleckiem, po którym z Krystyny Zbijewskiej syn Michał żonaty z Maryą Zaborowską i córka Aniela za Olgierdem Żukowskim. 

Jan, drugi syn strażnika Franciszka i Wolffówny, szambelan Stanisława Augusta 1792 r., zaślubił Antoninę Wiszniewską, stolnikównę wiłkomierską, i z niej pozostawił synów: Piotra, ordynata Kurmeńskiego, ożenionego z Zofią hr. Iselschmit von Milbitz, Antoniego, Aleksandra, Leopolda i Onufrego. 

Antoni, prezes Izby sądowej 1852 r., zaślubił Dorotę Grotkowską i z niej pozostawił synów, Antoniego i Piotra, dziedzica Radkun, po którym z Felicyi Komorowskiej synowie: Antoni, Karol, Witold i Zygmunt; po Zygmuncie, dziedzicu Kowaliszek, z żony Elizy Romerówny synowie, Hektor i Julian. 

Antoni, starszy syn prezesa Antoniego, ordynat Kurmeński, żonaty z Elwirą Syruciówną, pozostawił synów: Piotra, ordynata Kurmeńskiego, ożenionego z Maryą, córką Augustyna Komorowskiego, Szymona, żonatego z Anną Montwiłłówną, i Jarosława, dziedzica dóbr Suderwy, po którym z Izabeli Kotwiczówny dzieci: Antoni, Irena i Wacław. 

Onufry, ostatni z synów szambelana Jana, żonaty z Maryanną Nowicką, miał syna Jana, po którym z Karoliny Turówny córka Marya za Stefanem Lasockim i synowie: Adam, Henryk i Józef. 

Jan, ostatni z synów Eliasza i Rudominianki, pisarz ziemski mozyrski 1683 r., poseł 1693 r., koniuszy królewski 1702 r. i starosta suchowiecki, z żony Krystyny Przeradowskiej miał synów: Jana, Stanisława, stolnika żytomierskiego, dziedzica Olszanicy, i Michała. 

Michał, dziedzic Krupiszek v. Komorowszczyzny 1724 r., miał synów, Stefana i Jana, po którym synowie: Aleksander, Andrzej i Bazyli; po Aleksandrze synowie: Jan, Stefan i Stanisław, którego syn Wincenty zaślubił Józefę Kryńską i z niej pozostawił córki: Ewelinę za Ignacym Sobieszczańskim, Maryę za Adolfem Rej chartem, generał-majorem wojsk ros., Wiktoryę za Janem Podbereskim, Stefanię za Jerzym Dowiatem, oraz synów, Jana, rotmistrza gwardyi ułanów ros., i Stanisława, pułkownika inżynieryi wojsk ros., po którym z Julii Stolzenwaldówny syn Jerzy i córki, Ewelina i Helena (Wyr. i Zap. Tryb, Lit. i Lubek, Arch. Szem. i Dubr., Bon., Żychk, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOMOROWSKI h. KORCZAK. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan oświęcimski 1530 r., połaniecki 1549 r., rezygnował 1563 r. Krzysztof, kasztelan oświęcimski 1565 r., sandecki 1588 r. Adam-Ignacy, arcybiskup gnieźnieński 1748 r., um. 1759 r. Józef, kasztelan bełzki 1750 r. Ignacy, kasztelan chełmski 1756 r., um. 1760 r. Jakób, kasztelan santocki 1772 r. Józef-Joachim, kasztelan lubaczowski 1782 r., kasztelan bełzki 1783 r. 

Znakomita i zasłużona rodzina, wzięła nazwisko od wsi Komorowa, w Małopolsce. Adam z Komorowa, sędzia miechowski, cytowany w 1300 i 1341 r. Jakób poległ od Tatarów w wojnie ze Świdrygiełlem w 1431 r. W tym czasie rodzina rozdzieliła się na dwie linie, jedną piszącą się na Liptowie i Orawie, i drugą piszącą się na Komorowie. 

Linia na Liptowie i Orawie. Mikołaj z Komorowa, dzielny obrońca Spiża 1441 r., miał mieć synów: Marcina, Piotra i Mikołaja. 

Piotr (genealogia czyni go synem Mikołaja) posiadał rozległe majątki na Węgrzech, na pograniczu Polski: Liptów, Orawę, Rozenberg, Hradecz, Żabiniec i Starygród; te majątki miały pochodzić z hojnych nadań, jakie jemu, lub jego ojcu w nagrodę zasług nadał król Władysław Warneńczyk, i od głównych z tych majątków pisał się hrabią na Liptowie i Orawie, który to tytuł miał mu nadać Maciej, król węgierski 1469 r., przywilej zaś tego nadania na żądanie jego potomków król Zygmunt III kazał wciągnąć do akt koronnych 1619 r. Piotr dopomagał królewiczowi w jego usiłowaniach pozyskania tronu węgierskiego i przechowywał go w swym domu w Rozenbergu, o co rozgniewany Maciej, król węgierski, przemocą wyzuł go z posiadłości; wynagradzając tę stratę Piotrowi, Kazimierz IV nadał mu rozległe majątki Żywiec, Barwałd, Szaflary, i wtedy król Maciej ofiarował się zwrócić mu posiadłości na Węgrzech, jeśli mu wyda nadania Kazimierza, na co się Piotr nie zgodził. Piotr umarł 1476 r., pozostawiwszy syna Aleksandra, któremu Długosz w Lib. Benef. daje herb Gryf. 

Mikołaj odziedziczył po synowcu Aleksandrze majątki i chciał je wydać Maciejowi, lecz w 1477 r. Kazimierz IV siłą zbrojną je opanował, Mikołaj udał się w pomoc do Macieja, lecz gdy tej nie pozyskał, ukorzył się Kazimierzowi IV i otrzymał od niego Krasnystaw, w ziemi chełmskiej, w zamian za stracone majątki, a z czasem wrócony mu był i Żywiec, w którym wystawił kościół, zaludnił i zagospodarował ten majątek przez sprowadzenie rzemieślników i rolników z Niemiec i Węgier. Mikołaj miał mieć córkę Halszkę za Mikołajem Myszkowskim i synów, Aleksandra, bezpotomnego, i Krzysztofa. 

Krzysztof, podobno kasztelan sandecki równie gospodarny jak ojciec, założył niemiecką osadę Rychwałd i w niej wybudował kościół 1547 r., założył także kościół we wsi Cieminie 1542 r.; zostawił on córkę Annę za Zygmuntem Linbońskim i trzech synów: Wawrzyńca i Piotra, bezpotomnych, i Jana, kasztelana oświęcimskiego 1530 r., a następnie 1549 r. połanieckiego, starostę oświęcimskiego 1562 r., który nadał szpital w Żywcu 1558 r. i farę w tem mieście uposażył; kasztelan z Barbary Tarnowskiej miał córki: Zofię 1v. za Mikołajem Myszkowskim, kasztelanem wojnickim, 2v. za Filipowskim, krajczym koronnym, Annę 1v za Janem Myszkowskim, kasztelanem oświęcimskim, 2v, za Stanisławem Cikowskim, kasztelanem bieckim, Magdalenę za Janem Planknerem i synów, Jana-Spytka, podczaszego krakowskiego 1572 r., i Krzysztofa.  

Krzysztof, dziedzic Rychwałdu i Żywca, kasztelan oświęcimski 1565 r., kasztelan sandecki 1588 r., wystawił kilka chorągwi na obronę Rzeczypospolitej i wypożyczył 10000 czerwonych złotych na zaspokojenie niepłatnego wojska. Kasztelan miał dwie żony, Jadwigę Lutomirską, kasztelankę zawichostską, z niej córka Zofia za Pawłem Bużeńskim, starostą dobczyckim, i syn Jan bezpotomny, i Annę Płaziankę, starościankę lubaczowską, z której córki, Elżbieta za Aleksandrem Myszkowskim, kasztelanem oświęcimskim, Katarzyna za Zbigniewem Lanckorońskim, podkomorzym krakowskim, i synów ośmiu, z których Stanisław, Krzysztof, Andrzej, Jan młodo zmarli, Wojciech, dziekan krakowski 1608 r., Piotr, starosta oświęcimski, dziedzic dóbr Sucha, w której równie jak i w Krzeszowie fundował kościoły, poseł na sejm, deputat na Trybunał radomski 1633 r., restaurował zamek w Oświęcimiu 1635 r., z żonami, Katarzyną Przerembską i Marcyanną Boguszówną, bezpotomny, Aleksander i Mikołaj. 

Aleksander, dziedzic dóbr Ślemień, w którym fundował kościół 1592 r., i Moszczenicy, z żony Anny Dembińskiej, kasztelanki bieckiej, pozostawił tylko jedną córkę Katarzynę, żonę 1v. Piotra-Samuela Grudzińskiego, starosty szredzkiego, 2v. Teodora Lackiego, marszałka nadwornego litewskiego 1654 r. 

Mikołaj, dziedzic Żywca, starosta oświęcimski i nowotargski, posłował na sejmy 1613 i 1627 r. i był deputatem na Trybunał radomski; marnotrawny, narobił wiele długów i sprzedał Żywiec królowej Konstancyi, żonie Zygmunta III za 600,000 złotych w 1624 r., co sprawiło wielki hałas na sejmach, gdyż prawo zabraniało członkom rodziny królewskiej nabywać dóbr w kraju, a więc sejm 1631 r. kupno za nieważne uznał i pozwolił odkupić Żywiec każdemu, ktoby chciał ze szlachty; wykupił też go Jan Wielopolski w 1675 r. Mikołaj z Anny Myszkowskiej, marszałkówny wielkiej koronnej, miał córki, Elżbietę, Zofię za Pawłem Gierałtowskim i syna Krzysztofa. Krzysztof, starosta oświęcimski i Zatorski, dziedzic majątków po swym stryju Piotrze, dzielny wojownik przeciw Turkom, Wołoszy i Szwedom, w 1647 r. spadłszy na polowaniu z konia, zabił się, mając lat 29, ostatni, jak chce genealogia tej rodziny, z swej linii na Liptowie i Orawie, i dlatego położono mu na nagrobku napis „ultimus virorum gentis suae“. Krzysztof miał dwie żony, Katarzynę Śmigielską i Marcyannę Przyłęcką, kasztelankę oświęcimską, z której córka Konstancya-Krystyna zaślubiona Janowi Wielopolskiemu, kanclerzowi wielkiemu koronnemu, przeniosła w dom męża majątki ojcowskie Susk i Ślemień i przez babkę prawo do ordynacyi Myszkowskich, którą po wygaśnięciu linii margrabiowskiej Myszkowskich w 1727 r. rzeczywiście przejęli jej potomkowie Wielopolscy. 

Linia na Komorowie. Komorowscy piszący się na Komorowie, lub z Komorowa, zamieszkiwali głównie w wojew. bełzkiem, i wielu jej członków brało i bierze tytuł zgasłej linii hrabiów na Liptowie i Orawie.  

Jakób, dziedzic na Komorowie i Brzozowej Woli 1511 r., miał syna Feliksa, po którym z Róży Kolmaszówny córki: Anna. Elżbieta za Jakóbem Zaleskim, Katarzyna za Janem Mogilnickim i Urszula za Bartłomiejem Ściborem, oraz synowie: Andrzej ożeniony z Barbarą Rudzką, Jan, Stanisław i Wojciech żonaty z Urszulą Ściborówną. 

Jan, dziedzic na Komorowie 1577 r., dworzanin Zygmunta Augusta, żonaty z Jadwigą Iłowską, miał córki: Annę za Wojciechem Muchowieckim, Jadwigę za Janem Mnichowskim, Katarzynę Tarnawiecką, Zofię Gutowską i synów: Antoniego, Jana, Piotra i Wacława, ożenionego z Anną Korycką. 

Piotr, posesor królewszczyzny Kozminin, w starostwie chmielnickiem 1629 r., zaślubił Zofię, córkę Piotra Russyana i z niej pozostawił córkę Katarzynę Kamieńską i synów: Andrzeja, Wojciecha i Mikołaja, po którym syn Konstanty, podczaszy mścisławski 1705 r., był żonatym z Anną Laskowską. 

Stanisław, syn Feliksa, dziedzic na Brzozowej Woli 1572 r., zaślubił Annę, córkę Jana Wołkowyskiego, i z niej pozostawił synów: Jana, Feliksa, Łazarza, Samuela i Pawła, żonatego z Anną Russyanówną. 

Feliks, dziedzic na Komorowie 1600 r., miał córkę Annę za Wojciechem Russyanem i syna Marcina, po którym z Anny Bydłowskiej syn Jan żonaty z Heleną Rudzką. Łazarz, dziedzic na Komorowie 1587 r., ożeniony z Katarzyną Tuszowską, pozostawił synów: Łukasza, Mikołaja i Stanisława, żonatego z Barbarą Ruszkowską. Po Samuelu z Katarzyny Sarnickiej syn Jakób ożeniony z Konstancyą Lewicką. 

Wojciech, dziedzic na Komorowie 1550 r., żonaty z Anną, córką Jakóba Podhoreckiego, miał synów: Aleksandra, wójta w Reklińcu i w Mostach, Marcina i Krzysztofa, mającego dwie żony, Elżbietę Zwiartowską, z niej córki, Zofia, Katarzyna 1v. za Marcinem Żulińskim, 2v. za Stanisławem Szczawińskim, wojskim lubaczowskim, i synowie, Adam i Jan, i Annę Zulińską, z której córka Anna Mikołajowa Ściborowa i synowie, Aleksander i Stanisław. 

Adam, dziedzic na Komorowie i Księżostanach 1615 r., podsędek, a od 1636 r. sędzia ziemski bełzki, miał trzy żony: Katarzynę Suchorabską, z której córki, Anna za Janem Łysakowskim i Teofila 1v. za Abrahamem Siestrzewitowskim, 2v. za Danielem Skarbkiem, Agnieszkę Żelską, z niej córka Dorota za Janem Ołtarzewskim, podstolim czerniechowskim, i syn Krzysztof, i Annę Łysakowską. 

Krzysztof, dziedzic na Komorowie i Starogrodzie 1651 r., z 1-ej żony Maryanny Telefusówny miał córkę Zofię za Zygmuntem Węglińskim, a z 2-iej żony Anny Brodowskiej pozostawił syna Stanisława, dziedzica na Starogrodzie 1720 r., po którym z Anny Orańskiej synowie: Jan, Piotr żonaty z Maryanną Polanowską i Michał, dziedzic Michałowiec, z Ewy Lachnickiej pozostawił synów: Eliasza, Gabryela, Jakóba i Jana, zapisanych 1802 r. do ksiąg szlachty gub. podolskiej.  

Jan, oficer wojsk polskich, zaślubił Maryę Komorowską i z niej miał syna Michała, po którym z Karoliny Seroczyńskiej córki, Filipina za Julianem Rożniatowskim, Kamila za Aleksandrem Stopniewiczem i syn Bolesław ożeniony z Klarą Lipińską. 

Jan, drugi syn Krzysztofa i Zwiartowskiej, dziedzic na Komorowie 1620 r., wojski horodelski 1621 r., zaślubił Katarzynę Łaszczównę i z niej pozostawił synów, Mikołaja i Wojciecha, żonatego z Anną Krupianką. 

Aleksander, syn Krzysztofa i Anny Żulińskiej, wojski 1636 r., a od 1647 r. podsędek horodelski, był żonatym 1v. z Zofią Watlewską, 2v. Elżbietą Kędzierzawską, 3v. Zofią Grabianką i 4v. z Teofilą Tymińską, wdową po Janie Poniatowskim, podwojewodzym lubelskim. 

Paweł, dziedzic na Komorowie i Księżostanach 1520 r., miał córki, Zofię za Piotrem Ściborem, Annę za Janem Stabrowskim i synów: Baltazara, Jakóba, Melchiora i Kacpra. 

Baltazar, dziedzic na Komorowie i Księżostanach 1560 r., z żony Pietrusi Słąnkówny pozostawił córki: Dorotę za Stanisławem Horyszowskim, Elżbietę za Pawłem Pałuckim i Katarzynę za Stanisławem Laskowskim, oraz synów: Ambrożego, Mikołaja i Wojciecha. 

Ambroży, dziedzic na Komorowie 1570 r., miał dwie żony, Katarzynę z Typina, z niej córki, Zofia za Pawłem Leszczkowskim, Jadwiga za Wawrzyńcem Leszczyńskim i synowie: Ambroży, Andrzej żonaty z Barbarą Piwówną, i Zygmunt, i Zofię Bobiatyńską. 

Zygmunt, właściciel części Woli Wnorowskiej 1610 roku, żonaty z Ewą Podhorecką, pozostawił synów, Tomasza, żonatego z Jadwigą Sobieszczańską, i Samuela, ożenionego z Jadwigą Sobieszczańską, po którym syn Piotr i córka Anna. 

Mikołaj, drugi syn Baltazara, dziedzic na Komorowie 1568 r., z żony Elżbiety Strzałkowskiej miał synów: Marcina, ożenionego z Elżbietą Ciemiernicką, Seweryna, żonatego z Katarzyną Wituchowską i Jakóba, po którym z Marusi Sulimowskiej córki, Anna za Tomaszem Lipnickim, Katarzyna Strońska i synowie, Jakób i Marcin. 

Melchior, trzeci syn Pawła, dziedzica na Komorowie, dziedzic na Komorowie i Księżostanach, zaślubił Jadwigę Morawską i z niej pozostawił córki, Małgorzatę za Jakóbem Hrodyłowskim, Zofię za Mikołajem Zamoyskim i synów: Jana, ożenionego z Reginą Ściborówną, z której synowie: Andrzej, ks. Łazarz, Mikołaj i Samuel, Jerzego, żonatego z Jadwigą Słąnka, z niej córka Katarzyna za Stanisławem Skomorowskim i synowie: Andrzej, Daniel, Bernardyn, i Piotr, Andrzeja i Piotra. 

Andrzej, dziedzic na Komorowie i Księżostanach, posesor wójtowstwa we wsi Polanicy 1586 r., z żony Zofii miał córkę Zofię za Mikołajem Malickim i synów: Jana, ożenionego z Barbarą Słupską, z niej córki: Agnieszka Krynicka, Katarzyna za Remigianem Tyrawskim, i Zuzanna Laskowska, Wawrzyńca i Piotra, żonatego z Krystyną Piwówną.  

Piotr, syn Melchiora, dziedzic na Komorowie 1580 r., z żony Zofii Korzeńskiej miał synów: Floryana, Zygmunta i Stanisława, po którym z Nastazyi Hościsławskiej synowie, Maciej i Tomasz. 

Kacper, ostatni z synów Pawła, dziedzic na Komorowie i Księżostanach 1550 r., pisarz ziemski bełzki 1563 r., zaślubił Zofię Morawską i z niej pozostawił synów: Andrzeja, Erazma, Stanisława, Walentego i Mikołaja, dziedziców na Gródku. 

Walenty, komornik i poborca bełzki 1570 r., żonaty z Anną Chmielecką, miał synów: Erazma, Waleryana i Sebastyana. Waleryan z Elżbiety Bolanowskiej miał synów, Rafała i Walentego, po którym z Barbary Dłotowskiej syn Michał, dziedzic na Gródku, chorąży dobrzyński 1657 roku, z Katarzyny Herburtówny pozostawił córkę Magdalenę, Benedyktynkę w Przemyślu, i synów, Jerzego, kanonika sandomierskiego 1683 r., i Heronima. 

Sebastyan, syn komornika Walentego, ożeniony z Zofią z Boguszyc, miał syna Michała, dziedzica na Chołojowie 1640 r., po którym syn Aleksander, żonaty z Elżbietą Okęcką, pozostawił córki: Annę za Wojciechem Sąpławskim, Helenę za Jaroszem Obuch-Woszczatyńskim, Maryannę za Kazimierzem Złotnickim, pisarzem ziemskim czerniechowskim, Zofię za Leonem Niepokojczyckim, i synów: Jerzego, Jezuitę, Michała, Franciszkanina, Sebastyana i Ludwika, podstolego czerniechowskiego 1717 r., po którym z Marcyanny Sokołowskiej synowie: Aleksander, Antoni, Franciszek, Józef, Marcin i Paweł. 

Mikołaj, ostatni z synów Kacpra i Morawskiej, dziedzic na Komorowie i Księżostanach 1590 r., z żony Doroty Tuszowskiej miał syna Jana, dziedzica Chyżowic, podczaszego bełzkiego 1623 r., podstarostę i sędziego grodzkiego krakowskiego 1630 r., posła na sejm i deputata na Trybunał koronny 1618 r., ostatnio podkomorzego bełzkiego, po którym z Doroty, córki Świętosława Lipskiego, wojskiego horodelskiego, synowie, Jan-Adam i Stefan. 

Jan-Adam, kanonik i kustosz krakowski, proboszcz kruszwicki 1643 r., dziedzic Witowa i Dąbrówki, w wojew. krakowskiem, opat wąchocki 1645 r., regent kancelaryi przybocznej królewskiej, mąż zdolny i światły, umarł młodo 1647 r. i pochowany w Zamościu. 

Stefan, dziedzic Suszna, Niestanic i Strzyżowie, burgrabia krakowski 1642 r., rotmistrz królewski, zaślubił Katarzynę, córkę Aleksandra Myszkowskiego, starosty tyszowieckiego, i z niej pozostawił synów: Jana, Adama, Michała, miecznika buskiego 1676 r., żonatego z Zofią Piwówną, i Stanisława. 

Jan, dziedzic Suszna i Niestanic, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. bełzkiem; rotmistrz królewski 1680 r., miał trzy żony: Katarzynę Komorowską, herbu Łabędź, Annę Kłopocką i Katarzynę Olkowską, i pozostawił córkę Justynę za Franciszkiem Wojna-Orańskim, miecznikiem nowogrodzkim i dwóch synów, Franciszka, żonatego z Łucyą Ochocką, i Michała. 

Michał, dziedzic dóbr Suszna i Niestanic, cześnik owrucki, stolnik horodelski, ostatnio 1674 r. łowczy buski, miał dwie żony, Barbarę Łopacką, podstolankę ciechanowską, z niej córki: Zofia, ksieni Kanoniczek warszawskich, Teresa za Franciszkiem Bekierskim, starostą ostrskim, Konstancya za Antonim Kobylnickim, starostą wyszogrodzkim, i syn Jakób, i Helenę Rostkowską, cześnikównę płocką, z której syn Mikołaj, łowczy lubaczowski 1763 r., bezpotomny, i córki: Agnieszka za Andrzejem Orłowskim, podczaszym halickim, Anna Kurowicka, Krystyna za Józefem Pągowskim, miecznikiem włodzimierskim, Magdalena 1v. za Franciszkiem Lubienieckim, łowczym chęcińskim, 2v. za Maciejem Horochem, stolnikiem krasnostawskim, i Salomea, Benedyktynka we Lwowie. 

Jakób, dziedzic Suszna i Niestanic, miecznik, a od 1750 r. łowczy lubaczowski, generał-adjutant buławy polnej koronnej 1752 r., stolnik horodelski 1763 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. bełzkiem; sędzia ziemski buski 1765 r., sędzia pograniczny kijowski 1770 r., kasztelan santocki 1772 r., dzierżawca nowosielski, kawaler orderu św. Stanisława 1774 r., otrzymał 1780 r. zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego. Jakób zaślubił Antoninę Pawłowską, kasztelanicównę biechowską, i z niej pozostawił córki: Gertrudę, żonę Szczęsnego Potockiego, znaną ze swej tragicznej śmierci, Józefę za Antonim Rostworowskim, starostą liwskim, Kordulę za Teodorem Potockim, wojewodą bełzkim, Antoninę 1v. za Augustem Ilińskim, 2v. za Piotrem Litwinowem, generał-gubernatorem kamieniecko-podolskim, i czterech synów: Franciszka, rotmistrza kawaleryi narodowej, kawalera orderu św. Stanisława, Józefa. Augustyna i Antoniego, którzy otrzymali tytuł hrabiowski austryjacki 1793 r. jakoby na zasadzie nadanego w 1469 r. rodzinie tytułu hrabiowskiego i dlatego biorą tytuł z Liptowa i Orawy. 

Hr. Józef, rotmistrz kawaleryi narodowej 1791 r., kawaler orderu św. Stanisława, członek rządu krajowego we Lwowie 1809 r., szambelan austryjacki, członek Stanów galic. i kawaler maltański, z żony Karoliny hr. Drohojowskiej miał córki: Józefę za Wincentym Ulenieckim, Kordulę za Feliksem Lipskim, Antoninę za Hipolitem Winnickim i trzech synów: Karola, Kazimierza, ożenionego z Kamilą Kopystyńską, i Edwarda. 

Hr. Edward, kapitan wojsk austryjackich, ożeniony 1v. z Krystyną bar. Hildprandt von i zu Ottenhausen, 2v. z Karoliną bar. Romaszkan, z 1-ej żony pozostawił córkę Maryę za Michałem hr. Karnickim i synów: Karola, rotmistrza ułanów austryjackich, ożenionego z Olgą hr. Poletyłłówną, z tej córka Helena za Konstantym ks. Wiaziemskim i synowie, Zdzisław i Józef, i Wojciecha, porucznika wojsk austryjackich, ożenionego z hr. Henryką Mierówną, z której córka Marya-Magdalena, i synowie, Stefan, porucznik wojsk austryjackich, i Adam, porucznik piechoty austryjackiej, ożeniony z Janiną Rogojską. 

Hr. Augustyn, dziedzic Niestanic i Pawłowa, członek Stanów galic., z żony Teresy hr. Poletyłłówny miał córki: Agnieszką za Kajetanem hr. Pinińskim, Antoninę 1v. Gołaszewską, 2v. za Wincentym Krosnowskim, Celestynę za Wilhelmem von Wunder i synów: Kajetana, Henryka, tego z Teresy Szubertówny córka Henryka za Kornelem Ujejskim, Ignacego, szambelana austryjackiego, zatwierdzonego 1843 r. w tytule hrabiowskim w Rosyi, po którym z Zuzanny Zarembianki syn Stanisław żonaty z Łucyą Łodyńską i córki: Kamila, Ksawera i Wanda.  

Hr. Antoni, syn łowczego Jakóba i Pawłowskiej, kawaler maltański, dziedzic dóbr Sądowa Wisznia, w Galicyi, członek Stanów, z Konstancyi bar. Karnickiej miał córki, Henrykę za Leonardem Gurskim i Antoninę za Ferdynandem hr. Bąkowskim. 

Adam, drugi syn rotmistrza Stefana i Myszkowskiej, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. bełzkiem; łowczy buski 1676 r., dziedzic Chyżowic, z żony Katarzyny Jarockiej, miecznikówny przemyślskiej, pozostawił synów, Józefa, Franciszkanina, Stefana, po którym z Jadwigi Młockiej córki, Zuzanna 1v. za Michałem Makowieckim, 2v. za Franciszkiem Gurowskim, i Konstancya za Kazimierzem Grabianką, wojskim liwskim, i Jana, stolnika nowogrodzkiego, po którym z Konstancyi Sulimierskiej córka Aniela za Józefem Złockim, skarbnikiem nurskim, i dziewięciu synów: Stefan, Adam Ignacy, Józef, Cypryan-Marek, Samuel, przeor Karmelitów w Hussakowie, Anzelm, Ignacy, Piotr i Michał, łowczy lubaczowski, stolnik bełzki 1750 r. 

Stefan, stolnik bełzki, pułkownik artyleryi koronnej, przełożył na polski język dzieło Tomasza a Kempis. O naśladowaniu Chrystusa; z żony Maryanny Radeckiej, kasztelanki lubaczowskiej, jego córki, Barbara za Wojciechem Dąmbskim, kasztelanem kowalskim, Anna, Sakramentka we Lwowie, i dwóch synów, Jan i Antoni, opat wąchocki 1759 r., opuścił stan duchowny i został generał-adjutantem buławy polnej koronnej, następnie 1766 r. cześnikiem bełzkim; z żoną Bogumiłą Zieleniewską bezpotomny. Jan, szambelan królewski 1771 r., miecznik sandomierski 1777 r., po którym z Barbary Sołtykówny miecznikówny sandomierskiej syn Michał, kanonik krakowski i gnieźnieński 1791 r., i córki, Anna za Danielem Błeszyńskim i Maryanna za Bonawenturą Paprockim, cześnikiem dobrzyńskim. 

Adam-Ignacy, oficyał pilicki, kanonik tarnowski i krakowski, deputat na Trybunał koronny 1727 r., zyskał względy Augusta III; proboszcz katedralny krakowski 1736 r., opat lubiński 1738 r., w 1739 r. nie przyjął ofiarowanego sobie biskupstwa inflanckiego; opat jędrzejowski i tyniecki, został arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem 1748 r., um. 1759 r. na gangrenę w nodze. Prymas w 1749 r. otrzymał dla siebie i swych następców arcybiskupów gnieźnieńskich prawo noszenia kardynalskiej purpury; pobożny, wspomagał podupadłe kościoły, a dbały o dobro swej rodziny, poczynił na rzecz ich znaczne zapisy. 

Józef, z podczaszego buskiego stolnik horodelski 1746 r., następnie 1750 r. bełzki, kasztelan chełmski tegoż roku, kawaler orderu Orła Białego 1754 r., miał dzieci z 1-ą żoną Maryanną Cichowską, sędzianką krasnostawską, lecz młodo pomarły, a z drugą żoną Joanną Sługocką podczaszanką chełmską, córkę Wenerę, zmarłą panną.  

Cypryan-Marek, prowincyał i generalny wizytator Pijarów w Polsce, wiele przyłożył się do podniesienia tego zakonu, poparł reformę Pijarów przez Konarskiego i otrzymał jej zatwierdzenie od papieża Benedykta XV w 1753 r., um. 1755 r.; pracowity i uczony, napisał cenne dzieło Ordinationes Apostolicae. 

Ignacy, komornik chełmski 1731 r., z miecznika bracławskiego miecznik chełmski 1746 r., chorąży, podkomorzy 1750 r., a od 1756 r. kasztelan chełmski, z żony Katarzyny Radeckiej, kasztelanki lubaczowskiej, miał córkę Anielę za Mateuszem Bąkowskim, stolnikiem halickim, i syna Józefa Joachima, starostę ochockiego, konsyliarza chełmskiego, marszałka konfederacyi krasnostawskiej, który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią chełmską; kasztelan lubaczowski 1782 r., a bełzki 1783 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, żonaty z Heleną-Anielą Milewską, córką Stanisława, podczaszego zakroczymskiego, pozostawił córkę Kunegundę za Janem-Wincentym hr. Bąkowskim i syna Wincentego-Józefa, rotmistrza kawaleryi narodowej i kawalera orderu św. Stanisława 1791 r. 

Piotr, syn stolnika Jana i Sulimierskiej, łowczy bracławski 1732 r., zaślubił Annę z Komaniewskich, podkomorzankę owrucką, i z niej miał córkę Konstancyę za Pawłem Popieleni, kasztelanem sandomierskim, i dwóch synów, Stefana, cześnika wiślickiego, żonatego z Petronelą Pinińską, i Michała, dziedzica dóbr Hawłowice i Jodłówki, po którym z żony Zofii Jaworskiej, starościanki kotelnickiej, synowie, Ignacy i Cypryan. 

Ignacy, dziedzic Nieznanowic, szambelan austryjacki i poseł kielecki na sejm 1824 r., otrzymał w Królestwie przyznanie tytułu przez Senat, a w 1843 r. przez Heroldyę Królestwa; radca stanu i członek Heroldyi, z żoną Felicyą Michałowską, 1v. Marcinową Śląską, bezpotomny. 

Cypryan otrzymał tytuł hrabiowski w Galicyi 1803 r.; strażnik wielki sreber galicyjskich, tajny radca i podkomorzy austryjacki, dziedzic dóbr Konotopy, komandor austr. orderu Franciszka Józefa, zaślubił Apolonię Horodyską, córkę Józefa, cześnika sochaczewskiego, i z niej pozostawił synów: Michała-Ignacego, Piotra i Adama. 

Hr. Michał-Ignacy, dziedzic dóbr Bujawy (?), w Galicyi, kapitan wojsk polskich i członek Stanów galic. z grona magnatów 1833 r., żonaty z Franciszką Komorowską, córką hr. Erazma, generała wojsk polskich i Anny z bar. Horochów, pozostawił syna Franciszka, ur. 1834 r., dziedzica na Łuczycach, po którym z żony Eleonory Kulikowskiej córka Marya za Tadeuszem Rozwadowskim, szambelanem austryjackim, i synowie: Michał, ur. 1858 r., Mieczysław, ur. 1860 r., żonaty z Wandą Zaleską, córką Marcina, marszałka szlachty pow. dubieńskiego, ma z niej córkę Jadwigę i syna Władysława, ur. 1892 r., i Adam, ur. 1861 r., dziedzic dóbr Żabcza i Brzegów, przez adoptacyę nosi nazwisko hr. Komorowski-Sufczyński; z żony Maryi Bilińskiej, córki hr. Romana i Wacławy z Sobańskich, ma dzieci: Maryę, Wacława i Stanisława.

Hr. Piotr, drugi syn Cypryana i Horodyskiej, ur. 1808 r., dziedzic na Bilińce i Siekierczycach, kawaler austryjackiego orderu żelaznej korony, ożeniony z Aleksandrą Starzeńską, córką hr. Aleksandra, członka Stanów galic. z grona magnatów, pozostawił synów, Władysława, ur. 1836 r., szambelana austryjackiego i kawalera maltańskiego, żonatego z Michaliną Szeptycką, córką Piotra, członka Stanów galic., damą krzyża gwiaździstego, i Juliusza, ur. 1837 r., dziedzica dóbr Bilinka i Siekierczyce, po którym z Maryi Krasickiej, córki hr. Kazimierza i Izabeli z hr. Stadnickich, synowie, hr. Aleksander, szambelan austryjacki, hr. Stefan, kanonik katedralny ołomuniecki, poseł na sejmy i do Rady państwa austryjackiego, i córki: Helena zaślubiona Leonowi Tchórznickiemu, Julia za Wojciechem hr. Starzeńskim i Anna-Jadwiga za Stefanem Komorowskim. 

Hr. Adam, ostatni syn Cypryana i Horodyskiej, ur. 1817 r., dziedzic na Konotopach, zaślubił Matyldę Horochównę, córkę bar. Kajetana i Aleksandry z Borowskich, i z niej pozostawił córkę Aleksandrę, zaślubioną Henrykowi Karczewskiemu (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Conv. i Don. Vars., Archiwum Lwowskie, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza, Bon., Żychl.). 

Stefan, wojski wizki, dziedzic dóbr Karsy i in. 1772 r., z żony Pinińskiej miał syna Wiktoryna, tego syn Ludwik, z żony Salomei Suchodolskiej pozostawił syna Stefana, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

KOMOROWSKI h. ŁABĘDŹ. W wojew. Sandomierskiem, piszą się z Komorowa, w pow. radomskim. Marcin i Mikołaj, dziedzice Komorowa 1508 r. (Ks. poborowe). Paweł, syn Pawła i Elżbiety Białaczowskiej, dziedzic na Komorowie, komornik ziemski radomski 1563 r., żonaty z Katarzyną Kochanowską, sędzianką sandomierską. Paweł, syn Mikołaja, podwojewodzy sandomierski 1630 r., zaślubił Zuzannę Ożarowską i z niej miał córkę Krystynę za Stanisławem Karnickim i syna Jerzego, podstarostę i sędziego grodzkiego nowo korczyńskiego 1654 r., po którym z Zofii Dębickiej syn Jerzy, sędzia grodzki nowomiejski, komornik graniczny wiślicki, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Mikołaj, syn Pawła, dziedzic na Komorowie 1589 r., miał syna Jana, po którym syn Jan, dziedzic na Jabłonicy 1640 roku, zaślubił Małgorzatę Kempanowską i z niej pozostawił syna Jana, podstolego bielskiego 1667 r., żonatego z Teresą Podlodowską, wojszczanką chęcińską, z której córki: Katarzyna za Dersławem Duninem-Wąsowiczem, wojskim chęcińskim, Konstancya za Samuelem Wąsowskim, Teresa za Eustachym Słąnką, Zofia za Dersławem Duninem-Wąsowiczem, cześnikiem łęczyckim, i syn Józef. Józef, podstoli bielski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; z żony Konstancyi Kożuchowskiej jego syn Jerzy, podstoli bielski 1702 r. ożeniony z Marcyanną Grzegorzewską, wojszczanką czerską, miał synów, Antoniego, gwardyana Franciszkanów w Stężycy, i Wincentego.  

Franciszek, Janusz i Konstanty podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Marcin z żony Heleny Studzińskiej miał syna Marcina 1763 r., po którym z Anny Chaleckiej syn Józef zaślubił Annę Karpińską i z niej pozostawił kilku synów, z których Stanisław, ożeniony z Honoratą Kryłoszańską, przemieszkuje w Galicyi. Franciszek, ze skarbnika wojski młodszy 1775 roku sędzia grodzki sandomierski 1780 roku (Ks. Gr. Sandomierskie, Chęcińskie, Opoczyńskie, Radomskie i Czerskie, Wyr. Tryb. Lubek, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza, Bon.). 

KOMOROWSKI h. NAŁĘCZ. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan dobrzyński 1533 r. 

Dawna i zasłużona rodzina, posiadała w Prusach Wschodnich majątki Bosen i Łomno, a w Zachodnich Teschendorff, w pow. sztumskim. Jan, kasztelan dobrzyński 1533 r. (Metr. Kor.). Stanisław, pisarz grodzki i poseł pomorski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. pomorskiem. Marcin 1697 r. podpisał elekcyę z ziemią dobrzyńską, Paweł, syn Gabryela, 1700 r. Józef, łowczy dobrzyński 1753 roku. 

Antoni, dziedzic dóbr Broniszowice 1723 r., miał syna Franciszka, a ten syna Aleksandra, po którym syn Wawrzyniec miał syna Antoniego; Jan, syn Antoniego i Józefy Kobylańskiej, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. Inni potomkowie Antoniego, dziedzica wsi Broniszowice, z 1771 r., wylegitymowani w Królestwie z herbem Ciołek. 

KOMOROWSKI h. OSTOJA. Gniazdem tej rodziny jest wieś Komorów, w ziemi zakroczymskiej, z której, począwszy od połowy XIV wieku, przesiedlili się do północnego Mazowsza i na Polesie; brali początkowo od swej wsi Komory, w ciechanowskiem, nazwę Konior, a wielu z nich jeszcze w XVI stoleciu tak się pisało. Wojciech Komor, dziedzic wsi Skroda 1432 r. Mikołaj 1440 r. Jan, syn Sasina, 1474 r. Mikołaj, sędzia ziemski ciechanowski 1497 r., cześnik warszawski 1505 r., pozostawił synów: Jana, Jerzego, Mikołaja i Stanisława. Paweł, syn Smiary, 1508 r. Michał, syn Stanisława, i Andrzej, syn Cherubina, 1555 r. dziedzice wsi Komorowa, w ziemi zakroczymskiej. Jan, syn Łukasza, pleban w Łomży 1574 r. Piotr, leśniczy goniądzki 1600 r. Jan, Stanisław, Jakób i Aleksander, synowie Andrzeja, 1606 r. Paweł, syn Piotra, dziedzic wsi Pęski, Głębokie i Stok, w ziemi bielskiej 1617 r. Jan, Jerzy i Stanisław z Komorowa 1632 r. Aleksander, syn Wojciecha, leśniczy goniądzki 1621 r.; jego córki: Jadwiga za Sebastyanem Ciechanowskim, Tekla za Szymonem Wilamowskim, Barbara za Jakóbem Bajkowskim i Eufrozyna za Kazimierzem Mroczkowskim i syn Szymon 1647-1674 r. Kacper z ziemią warszawską, Kazimierz, Paweł i Szymon z wojew. podlaskiem 1648 r., Adam, Bogusław i Stanisław z ziemią zakroczymską, Floryan, Jakób, Jan i Michał z ziemią wizką, Jakób, Michał, dwóch Piotrów, Wawrzyniec, czterech Wojciechów z ziemią ciechanowską 1697 r., Mikołaj z ziemią liwską i Józef z ziemią łomżyńską 1764 r. podpisali elekcye (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Wareckie, Łomżyńskie, Wizkie i Ciechanowskie). 

Jakób, syn Jana, dziedzic dóbr Komorowo i Obrąb, w ziemi zakroczymskiej, a Nowa Wieś i inne, w pow. ostrołęckim 1649 r., z Katarzyny Olszewskiej miał syna Jana, a ten syna Adama, po którym synowie, Franciszek i Jan; z nich Franciszek miał syna Andrzeja, ten syna Adama, a ten syna Stanisława, po którym z Barbary Burgackiej syn Jan, majtek we flocie ros., wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

Po Janie, drugim synu Adama, syn Szymon miał syna Wojciecha, a ten syna Macieja, którego syn Feliks, urzędnik w m. Krasnymstawie, z Julianny Kuligowskiej pozostawił syna Bronisława, wylegitymowanego w Królestwie 1860 r. 

Jan, podstoli bielski 1694-1698 r., miał syna Franciszka, a ten syna Józefa, po którym z Franciszki Krajewskiej syn Tomasz, urzędnik w rządzie gubernialnym warszawskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 roku. 

Józef, w 1764 r. dziedzic wsi Nagórki-Komory, w pow. koleńskim, po którym z Maryanny Borymowskiej syn Marcin z Julianny Dłużniewskiej miał synów, Grzegorza, dziedzica części we wsi Nagórki, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego bez oznaczonego herbu w Królestwie 1849 roku, i Jana, po którym syn Ignacy z Izabeli Koszykowskiej pozostawił syna Stanisława, majtka floty ros., wylegitymowanego w Królestwie bez oznaczonego herbu 1860 r. Z tej linii Augustyn wylegitymowany w Królestwie 1847 r. 

KOMOROWSKI h. ROLA. W łęczyckiem i Sieradzkiem 1550 r. Jan, Łukasz i Stanisław 1648 r. z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę, a Konstanty 1697 r. z wojew. łęczyckiem. Wawrzyniec, skarbnik i poseł bracławski 1668 r. Walenty, regent ziemski wschowski 1767 r. Szymon, skarbnik poznański 1790 r. 

Ignacy, regent ziemski bracławski, od 1738 r. skarbnik chełmski, miał syna Wojciecha, a ten syna Józefa, po którym syn Erazm z żony Teresy Radlińskiej pozostawił syna Leonarda, żołnierza w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1860 r. 

KOMOROWSKI. Potomstwo Józefa, syna Stanisława, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849-1855 roku. 

KOMOROWSKI. Jan, kapitan wojsk, następnie 1792 r. major buławy polnej koronnej, otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Sigil.). 

KOMORSKI h. LELIWA. Adam z synem Maciejem, dziedzice w Komorzy, zaświadczali 1603 r. w Piotrkowie szlachectwo Bartłomieja Janczyńskiego (Wyr. Tryb. Piotrk.).   

KOMORSKI h. SZRENIAWA. W Wielkopolsce i w Prusach; piszą się z Komorzy, w pow. tucholskim. Szczęsny, dzielny wojownik przeciw Krzyżakom za Władysława Jagiełły i Kazimierza IV, pierwszy osiedlił się w Prusach, gdzie nabył majątki Taszew i Piskarki; zostawił on synów: Bartłomieja, bezdzietnego, i Benedykta, po którym z Petroneli Przepałkowskiej synowie: Mikołaj bezpotomny i Sebastyan, po którym ze Skorzewskiej synowie, Sebastyan tylko córki zostawił, a Jan-Michał podpisał elekcye 1648 r. z wojew. malborgskiem, i miał synów: Wojciecha, rektora kolegium Jezuitów w Bydgoszczy, i Jana-Stefana, sekretarza królewskiego 1659 r., starostę jasienickiego, chorążego malborgskiego 1662 r., pisarza skarbu koronnego, żonatego 1v. z Anną Strużbiczówną, 2v. z Ewą Krzycką. 

Baltazar i Maciej, dziedzice na Komorzy, w pow. tucholskim 1526 r. Baltazar, sędzia ziemski tucholski 1530 r. Stanisław 1656 r. Paweł żonaty z Elżbietą Sempowską 1658 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Sochaczewskie). Jan, syn Józefa i Izabeli Szczawińskiej, ze stryjem swym Antonim, synem Jana i Teresy Czermińskiej, wnukiem Kazimierza i Petroneli Chojnackiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r bez herbu. Po Antonim z Barbary Zderkiewiczówny synowie, Jan i Józef (Ks. Gr. Sochaczewskie, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOMORSKI h. ZAGROBA. Wzięli nazwisko od wsi Komory-Drożęcino, w ziemi łomżyńskiej. Maciej, syn Wojciecha, i Tomasz, syn Stanisława, 1607 r. (Akta Łomżyńskie). 

KOMOWSKI h. LIS odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem strzała żelezcem w górę, po jej bokach z każdej strony po dwie gwiazdy i nad żelezcem gwiazda; w koronie pół lisa w prawo. 

Jan Kosmowski dostał w nagrodę zasług w 1621 r. od Zygmunta III znaczne nadania w wojew. Smoleńskiem; jego wnuk Borys, syn Leontego, po zdobycia Smoleńska przyjął poddaństwo rosyjskie, a syn Borysa, Osip przeszedł do Małorosyi, wziął nazwisko Komowski i herb odmienił. Jego potomkowie istnieją dotychczas i są zapisani do ksiąg szlachty gub. smoleńskiej. Aleksander, tajny radca, sekretarz stanu i senator rosyjski 1862 roku. 

KOMOZIŃSKI. Jan, syn Andrzeja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1860 r. 

KOMUNIAKA. Zobacz Komoniaka. 

KOMUŃSKI v. KOMOŃSKI h. LIS. W ziemi wyszogrodzkiej i w wojew. nowogrodzkiem, pisano ich też niekiedy Gomuński. Piotr podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią czerską, Andrzej 1632 r. Jan, skarbnik czerski 1669 roku.

KONARSKI h. ABDANK. Senatorowie w rodzinie: Jan, biskup krakowski 1503 r. Jerzy, kasztelan rozpirski 1540 r., międzyrzecki 1543 r., kaliski 1552 r., wojewoda kaliski 1560 r. Adam, biskup chełmski 1562 r., poznański tegoż roku. Jan, kasztelan międzyrzecki 1570 r., kaliski 1574 r.  Można w XVI stoleciu wielkopolska rodzina, podług podań heraldycznych ma pochodzić od głównej gałęzi Abdańczyków, to jest, piszącej się zGóry; w XV stoleciu nabywszy majątek Kobylin, od niego pisała się z Kobylina. Przybysław, dziedzic Konar, z Małgorzaty Brzostowskiej miał synów: Jana, Andrzeja i Stanisława.  Jan, z kanonika poznańskiego i proboszcza św. Michała 1501 roku, biskup krakowski 1503 r., to wyniesienie zawdzięczał względom królewicza kardynała Fryderyka, u którego w wielkich był łaskach i majątkami jego zarządzał, dochody biskupstwa znacznie powiększył, zamek wIłży restaurował, kilka kościołów hojnie nadał; um. 1525 r.  Andrzej, dziedzic na Konarach 1487 r., starosta koniński 1505 r., pozostawił synów: Jana, kantora sandomierskiego i kanonika krakowskiego 1513 r., kanonika poznańskiego, archidyakona krakowskiego i kanonika gnieźnieńskiego 1519 r., zm. 1522 r. w Krakowie, Piotra kustosza krakowskiego 1518 r., i Jerzego.  Jerzy, kasztelan rozpirski 1540 r., międzyrzecki 1543 r., kaliski 1552 r., ostatnio 1560 r. wojewoda kaliski, zaślubił Agnieszkę Kobylińską iz niej miał córki, Helenę za Wojciechem Chojeńskim, wojskim poznańskim, Katarzynę za Janem Rosnowskim i dwóch synów, Adama i Jana.  Adam, mąż niepospolitej nauki, z proboszcza poznańskiego i kanonika krakowskiego, biskup chełmski 1562 r. i tegoż roku biskup poznański, posłował do papieży Pawła IV i Piusa IV, do króla hiszpańskiego Filipa II, aw 1573 roku był na czele poselstwa do Francyi, wzywającego na tron Polski Henryka Walezyusza i przyjmował okazale tego monarchę w Poznaniu; um. 1574 r.  Jan, podkomorzy poznański 1551 r., w 1569 r. podpisał Unię lubelską; kasztelan międzyrzecki 1570 r., kaliski 1574 r., stronnik Austryi 1576 r., pobierał od niej pensyę dla podtrzymywania jej interesóww Polsce; jego córka Katarzyna, ur. z Katarzyny Grudzińskiej, była żoną Jana Zborowskiego, kasztelana gnieźnieńskiego, 2v. za Dadźbogiem Karnkowskim.  Stanisław, piszący się zGóry, trzeci syn Przybysława, żonaty z Zofią Lanckorońską, miał córkę Annę za Marcinem Zborowskim, kasztelanem krakowskim, i synów: Jana, kanonika krakowskiego 1521 r., Feliksa, Stanisława, kanonika krakowskiego 1536 roku, i Piotra, cześnika kaliskiego 1551 r., po którym z Elżbiety Gosławskiej syn Jan, kanonik poznański 1566 r., icórka Elżbieta za Zygmuntem Bilińskim.  Franciszek kupił od Branickich wieś Chyczą 1670 r. Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. Paweł-Krzysztof kupił w 1710 roku wieś Gnuszyno, w wojew. poznańskiem; jego syn Łukasz, tego syn Ludwik z Franciszki Cedrońskiej pozostawił syna Marcina-Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.  KONARSKI h. GRYF. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Michał, kasztelan wiślicki 1731 r., kasztelan sandomierski 1740 r., ustąpił 1746 roku.  Mają pochodzić od Gryfitówz Branicy, a wzięli nazwisko od wsi i zamku Konary, w pow. książskim. Jan, właściciel wsi Koryta, w pow. wiślickim 1508 r., miał syna Piotra 1530 r. Kacper, dziedzic na Korycie, żonaty z Urszulą Wąsowiczówną 1579 r. Heronim, syn Heronima, ożeniony 1593 r. z Anną Krokierówną.  Jan, wojski chełmski 1630 r., żonaty 1v. z Ostrowską, 2v. Rupniewską, pozostawił synów: Waleryana, żonatego z Brzezińską, Stefana, po którym z Anny Arciszewskiej syn Jan, Stanisława, Kacpra, porucznika husarskiego, poległego 1683 r. pod Wiedniem, Jana i Piotra, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. bełzkiem, iz żony Jabłonowskiej miał córki, Katarzynę, zakonnicę, i Annę Lutosławską.  Stanisław, pułkownik w wojsku angielskiem, z żony Elżbiety Bylina jego córki, Gryzelda za Janem Tęgoborskim, kasztelanem żarnowskim, Marcyanna, i synowie: 1) Franciszek, pułkownik w wojsku duńskim, po którym z Maryanny Przerembskiej córka Zofia Sułowoka i synowie: Heronim, Ludwik i Bogusław; 2) Jan podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem; instygator Trybunału lubelskiego, ożeniony ze Stobnicką, podkomorzanką sandomierską; 3) Stanisław, major wojsk królewskich, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bełzkiem.  Jan, syn wojskiego Jana, w wojskach cudzoziemskich dosłużył się stopnia pułkownika; dziedzic wsi Wola Kańska, z żon: N. Grądzkiej iN. Grekówny miał córkę Magdalenę 1v. za Szczepanowskim, 2v. za Zarankiem i sześciu synów, z których: Aleksander, kapitan wojsk koronnych, ożeniony z Konstancyą Kazimierską, Gabryel-Heronim, Jerzy i Marek, po którym z Warakomskiej synowie, Bogusław, w wojsku moskiewskiem 1740 roku, i Samuel, porucznik w wojsku holenderskiem 1740 r.  Gabryel-Heronim, pułkownik w wojsku holenderskiem, stolnik mozyrski 1712 r., starosta serejski, z żony Elżbiety Kownon, holenderki, pozostawił synów, Jerzego i Jana, stolnika mozyrskiego 1763 r., dziedzica dóbr Bukcinki (?), po którym z Wiktoryi Estkówny, stolnikówny kowieńskiej, synowie: Jakób, Jerzy, Konstanty, kapitan wojsk królewskich, Stanisław, Stefan i Rafał.  Jakób miał mieć syna Jerzego, po którym z Pauliny Wiszniewskiej syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1840 r.  Jerzy, dziedzic Klepaczy, podpułkownik wojsk koronnych 1783 r., sędzia pow. kalwaryjskiego 1820 r., miał syna Stanisława, po którym syn Szymon um. 1839 r. w Wilnie.  Rafał, asesor sądów zadwornych koronnych 1785 r., szambelan Stanisława Augusta, żonaty z Elżbietą Rusocką, pozostawił córkę Wiktoryę za Stanisławem Goniewskim i synów: Adama, Aleksandra i Andrzeja.  Adam, radca Tow. Kred. Ziems. 1834 r., zaślubił Ludwikę von Hartych iz niej miał syna Konstantego, dziedzica dóbr Malice, w wojew. Sandomierskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., po którym z Aleksandry Jasieńskiej córki: Helena za Władysławem Świeżyńskim, Marya za Henrykiem Roguskim, Natalia za Antonim Marczewskim, Paulina za Adamem Piaseckim, Zofia za Ludwikiem Bukowieckim i synowie: 1) Aleksander z Wiktoryi Świdówny ma synów: Aleksandra, Szymona, Wacława icórkę Wandę; 2) Adam z Stefanii Turskiej ma córki, Aleksandrę za Ignacym Kruszewskim, Stefanię Kołaczkowską i synów: Adama, Maksymiliana i Szymona; 3) Szymon z Joanny Kosseckiej ma córkę Zofię za Zembrzuskim i synów, Jana i Kazimierza.  Andrzej, ostatni syn Rafała, dziedzic dóbr Oziembłowa i Gołoszyce, w wojew. Sandomierskiem, kapitan 12 pułku piechoty wojsk polskich, kawaler krzyżazłotego Virtuti Militari, radca Tow. Kred. Ziems., wylegitymowany w Królestwie 1850 r., z żony Ewy Kosseckiej pozostawił córki, Karolinę i Ludwikę za Ostachiewiczami, i synów, Edwarda, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r., i Rafała, po którym z Eleonory Piaseckiej córki: Aleksandra, Marya za Edwardem Konarskim, Zofia za Romanem i synowie: Bronisław, tego z Anieli Wieniawskiej syn Tadeusz icórka Aniela Marczewska, Tadeusz, proboszcz wDąbrowie, i Mieczysław, którego z Michaliny Jabłońskiej córki, Jadwiga, Janina i syn Stefan.  Jerzy, syn Jana i Grekówny, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; miecznik inowrocławski, kasztelanii zawichostskiej, ofiarowanej sobie nie przyjął, z żony Heleny Czermińskiej, kasztelanki zawichostskiej, miał córkę Joannę za Wojciechem Kietlińskim, wojskim sandomierskim, i synów: Stanisława-Karola, a jako Pijara Ignacego, prowincyała, Antoniego, Pijara, Heronima, a jako Pijara Stanisława, Bogusława, cześnika parnawskiego, żonatego z Justyną Łącką, Michałai Stefana.  Heronim (Stanisław) urodzony 1700 r., najznakomitszy reformator swojego czasu, wyższych zdolności i pojęć, nie zważając na zakorzenione przesądy, śmiało wypowiedział wojnę obskurantyzmowi politycznemu, zreformował szkoły pijarskie, na co wyrobił breve papieża Benedykta XIV, pragnął też, aby więcej uczono języków nowożytnych niż martwych, zaprowadził w nich tryb nauk odpowiedni potrzebom czasu i założył w tym celu szkoły znane pod nazwą Collegium Nobilium, na Żoliborzu, blisko Warszawy; wypowiedział się przeciw nieszczęśliwemu Liberum veto wsłynnem dziele „O skutecznym rad sposobie“, i dzięki jego niezmordowanej pracy, naród zaczął się otrząsać zdługowiecznych przesądówidążyć do poprawy zepsutych instytucyj publicznych; um. 1773 r. Stanisław August, oceniając jego zasługi i cele, kazał wybić na jego cześć medal z napisem „Temu, co się mądrym być ośmielił”. Michał, dziedzic dóbr Bogorya i Tomaszowice, starosta bachtyński 1719 r., kilkakrotnie deputat na Trybunał koronny, z kasztelana wiślickiego 1731 r., kasztelan sandomierski 1740 r., z żony Teresy Lipskiej miał córkę Ewę za Antonim Drohojowskim, miecznikiem przemyślskim, i dwóch synów, Ludwika i Adama, którzy w 1783 r. otrzymali tytuł hrabiowski austryjacki.  Hr. Adam, dziedzic Bogoryi i Tomaszowic, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. ruskiem; z żony hr. Julianny Konarskiej pozostawił córkę Felicytę za Janem hr. Lubienieckim i syna Ignacego, członka Stanów galic. 1887 r., żonatego z Katarzyną hr. Wodzicką.  Hr. Ludwik, starszy syn kasztelana Michała, dziedzic Rogoźna, stolnik chęciński 1748 r., starosta przyłuski 1764 r., członek Stanów galic., zaślubił Konstancyę Bielską, chorążankę lwowską, iz niej miał córki, Juliannę za Adamem hr. Konarskim, Maryannę za Aloizym hr. Baworowskim i synów: Leona, kanonika przemyślskiego, zm. 1844 r., Michała, żonatego z Maryą Łobarzewską, Marcelego, dziedzica Rogoźna, kawalera orderu św. Stanisława 1792 r., ożenionego zRóżą hr. Rozwadowską, Józefa i Stanisława, dziedzica dóbr Dołhe, po którym z Konstancyi Bielskiej, chorążanki lwowskiej, córka Domicela za Sewerynem hr. Fredrą i synowie, Adam i Wincenty, członkowie Stanów galic. 1833 r.  Hr. Józef, pułkownik wojsk polskich, członek Stanów galic. 1817 r., żonaty z Teklą Górską, sędzianką ziemską przemyślską, pozostawił córkę Honoratę za Franciszkiem Ziętarskim i syna Ksawerego, dziedzica Lutowiska, po którym z Aleksandry hr. Krasickiej synowie, Stanisław i Henryk.  Hr. Stanisław, dziedzic dóbr Zamek Dubiecki, Lutowiska i in., zaślubił Cecylię, córkę hr. Jana Tarnowskiego iz niej ma córki: Maryę Joannę za Mścisławem Zakrzewskim, dziedzicem Wiktorowa, Elżbietę, Jadwigę, Anuncyatę i Aleksandrę.  Hr. Henryk, dziedzic dóbr Chrewt, żonaty z Heleną bar. Christian i Kronwald, ma córkę Annę i syna Jerzego.  Stefan, ostatni syn miecznika Jerzego, miecznik chęciński 1736 r., żonaty z Maryanną Dunin-Wąsowiczówną, miał córkę Katarzynę za Stanisławem Laskowskim i synów: Józefa, Stanisława i Jana; z nich po Józefie z Tekli Laskowskiej synowie: 1) Wincenty z żony Anastazyi Olszewskiej miał synów, Jakóba, żołnierza w wojsku ros., 1848 r. i Jana, w 1857 r. wylegitymowanych w Królestwie; 2) Tomasz, pułkownik w 1827 r., kawaler Legii Honorowej i Virtuti Militari, odznaczył się w bitwie pod Białołęką, generał artyleryi wojsk polskich 1831 r., dzielny wojownik, z żony Maryanny Kościeckiej pozostawił córkę Helenę-Bronisławę, wylegitymowaną w Królestwie 1849 r., Kanoniczkę w Warszawie 1869 r. (Ks. Gr. i Ziem. Wiślickie, Chęcińskie, Radomskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Sigil., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza, Bon.).  Antoni, burgrabia grodzki liwski 1697 r., miał syna Józefa, a ten syna Ignacego, po którym syn Marcin pozostawił syna Ignacego, którego z1-ej żony Zofii Zwolińskiej synowie, Piotr, w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1846 r., iJózef wylegitymowany w Królestwie 1852 r., az2-iej żony Eleonory Gołaszewskiej syn Wincenty wylegitymowany w Królestwie 1852 r.  KONARSKI h. JASTRZĘBIEC. W wojew. płockiem; piszą się z Konar, abędąc licznie rozrodzeni, brali przydomki Chrapek, Farkasz, Kustra i in. Franek, Michał, Mikołaj i Paweł notowani 1408 r. w przywileju Ziemowita ks. Mazowieckiego. Mikołaj, prokurator biskupa płockiego 1532 r., miał córkę Katarzynę za Maciejem Krajkowskim i czterech synów: Feliksa, Jana, Stanisława i Wawrzyńca. Stanisław, nazwany Chrapek, dziedzic na Konarach 1542 r., pozostawił synów: Jana, Macieja, podstarostę płockiego 1554 r., i Szymona. Paweł Chrapek, syn Stanisława, i Andrzej, dziedzic Konar 1578 r. Walenty, podstarosta i poborca, ostatnio sędzia ziemski płocki 1606 r. (Ks. Gr. Płockie i poborowe).  Jacek, syn Andrzeja i Teodory Zielińskiej, wnuk Jerzego i Heleny Kułakowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza).  KONARSKI h. KOŁOZŁAMANE v. OSSORYA odm. Odmiana herbu- w polu czerwonem srebrne dzwono koła do góry z dwoma szprychami i częścią piasty; w koronie ramię zbrojne trzyma wręku miecz zaniesiony do cięcia w lewo. Nazywano też ten herb Kolczyk, istotnie zaś jest właściwym herbem tej rodziny.  Senatorowie w rodzinie: Michał, kasztelan gdański 1589 r., kasztelan chełmiński 1607 roku, wojewoda pomorski 1612 r. Stanisław, kasztelan gdański 1609 r., wojewoda malborgski 1618 r., um. 1626 r. Samuel, kasztelan gdański 1623 r., wojewoda pomorski 1626 r., wojewoda malborgski 1629 r. Franciszek-Stanisław, kasztelan kowalski 1701 r. Stanisław, kasztelan chełmiński 1738 r.  Stara pruska rodzina, pierwotnem jej nazwiskiem było von Steisen, które od dóbr dziedzicznych Konarzyn spolszczyła na Konarski. Michał, kawaler maltański i dworzanin królewski, miał poledz pod Warną 1444 r. Feliks, Jan, Krzysztof, Maciej, Marcin, Michał i Mikołaj, bracia, dziedzice na Konarzynach i Konarczynie, w pow. człuchowskim 1526 r. Feliks, Jan i Mikołaj otrzymali 1544 r. prawem lennem pewne grunta w pow. człuchowskim, a Feliks, Krzysztof i Mikołaj byli posesorami Hamersztynu 1551 r. Krzysztof, starosta jurborgski 1570 r., z żony Katarzyny Lokówny miał córki, Gertrudę za Dymitrym Weiherem, kasztelanem gdańskim, iN. za Łukaszem Konopackim. Po Michale, sędzim ziemskim człuchowskim, syn Augustyn 1576 r. Samuel, chorąży pomorski 1588 r. Krzysztof, sędzia ziemski człuchowski, um. 1611 r. (Metr. Kor.).  Feliks, starosta hamersztyński i baldenburgski 1557 roku, żonaty z Barbarą Żelisławską, miał córki: Justynę za Mikołajem Kossem, N. Kopycka, Barbarę, w zakonie Cysterek, N. Rumiejowską, Leonardę za Rajnholdem Heidensztejnem i synów: Dawida, kanonika krakowskiego i warmińskiego, ostatnio 1589 r. opata liwskiego, który wyrobił od papieża prawo używania infuły dla opatów oliwskich i ozdobnie wyrestaurował kościół w Oliwie, Feliksa, Stanisława i Michała. Feliks, żonaty z Sokołowską, miał córkę Annę za Jerzym Konopackim, starostą mitawskim, i syna Michała, który za młodu służył w wojsku; starostę mitawskiego, 1621 r. do 1630 r., następnie księdza i opata oliwskiego, zm. 1641 roku.  Stanisław, dziedzic dóbr Czerwony Gród, dworzanin królewski, starosta mitawski 1605 r., rotmistrz królewski 1607 r., kasztelan gdański 1609 r., wojewoda malborgski 1618 r., starosta malborgski i kirszporski, walczył wWęgrzech przeciw Turkom, aw Inflantach i Prusach przeciw Szwedom iw 1608 r. należał do układówo pokój; żonaty z Lukrecyą Sokołowską, umarł bezpotomnie.  Michał, syn starosty Feliksa, starosta haraersztyński, grudziądzki i kiszewski, kasztelan gdański 1589 r., a chełmiński 1607 r., wojewoda pomorski 1612 r., ochmistrz królewicza Władysława, był też ochmistrzem dworu królowej Konstancyi; z żony Doroty Rembowskiej miał córki, Helenę za Andrzejem Daszewskim, Katarzynę za Andrzejem Zaleskim, miecznikiem ziem pruskich, i synów, Samuela, starostę kiszewskiego, i Mirosława, z chorążego pomorskiego podkomorzego malborgskiego 1630 r., który sprzedał rodzinny majątek Konarzyn, a kupił Taszewo. Podkomorzy miał dwie żony Zofię Konopacką, z niej córka Teofila Kossobudzka, i Dorotę Żalińską, wojewodziankę malborgską, z tej syn Mirosław, dziedzic Taszewa, żonaty zDąmbską, pozostawił syna Franciszka-Stanisława, z rotmistrza nowskiego kasztelana kowalskiego 1701 r., który walczył i był ranny pod Wiedniem 1683 r. Kasztelan, mąż zasłużony krajowi, z żony N. Doleckiej miał synów, Adama, młodo zmarłego, i Stanisława.  Stanisław, dziedzic dóbr Topolno 1701 r., dwukrotnie deputat na Trybunał, marszałek na kilku sejmikach i poseł na sejmy, podkomorzy pomorski 1733 r., wreszcie kasztelan chełmiński 1738 r., z żony Joanny Gralewskiej pozostawił córki, Helenę za Pawłem Dąmbskim, kasztelanem brzesko-kujawskim, Teresę i Annę za Trzcińskimi i syna Ignacego, który kupił majątek Ciecholewy 1741 r.; Ignacy żonaty z Stanisławską, pozostawił córkę Helenę 1v. za Bystramem, 2v. za Dominikiem Piwnickim.  N. z żony Witkowskiej miał syna Samuela, chorążego pomorskiego, zm. 1608 r., który fundował kościół w Topolnie; chorążyz2-iej żony Rokoszówny pozostawił syna Michała, az1-ej żony Heleny Konopackiej córkę za Grabskim, podkomorzym brzesko-kujawskim, i syna Samuela. Samuel, dziedzic Topolna, z chorążego pomorskiego 1609 r., kasztelan gdański 1623 r., wojewoda pomorski 1626 r., a następnie 1629 r. malborgski, starosta kirszporski, kiszewski i skarszewski, w 1623 r. wyznaczony do układów ze Szwedami, posłował też na sejmy i był kilkakrotnie deputatem na Trybunał. Wojewoda wymowny i ukształcony miał trzy żony: Zofię Osieczkowską, Dorotę Żalińską, kasztelankę gdańską, wdowę po Bąkowskim, chorążym malborgskim, za którą dostał W posagu starostwo kiszewskie, i Izabelę Karnkowską, wojewodziankę płocką, wdowę po Garwaskim, iz nią miał trzy córki: Zofię, Helenę 1v. za Jakóbem Sumińskim, kasztelanem rypińskim, 2v. za Krzysztofem Koryckim, podkomorzym chełmińskim, Katarzynę za Marcinem Powalskim, sędzią mirachowskim, i sześciu synów: Samuela i Michała, młodo zmarłych, Adama, kantora warmińskiego, kanonika płockiego i sekretarza królewskiego 1671 r., Mikołaja, starostę kiszewskiego, który podpisał elekcyę 1648 r., Jana i Andrzeja.  Jan, dziedzic na Szewnie, w pow. świeckim 1656 r., z żony Rozalii Kuczborskiej pozostawił córkę Konstancyę 1v. za Fabianem Niewieścińskim, 2v. za Andrzejem Smoszewskim, starostą bobrownickim.  Andrzej podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. chełmińskiem; żonaty z Elżbietą Walewską, kasztelanką sieradzką, miał córkę N. Kretkowską i synów: Michała, Stanisława, po którym z Teofili Gembartówny syn Andrzej, i Zygmunta, dziedzica na Topolnie i Umieniu, żonatego z Zofią Urbańską (Metr. Kor., Sigil., Don. Vars., Ks. Gr. Przedeckie i Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bon.).  

KONARSKI h. LEWART. Senator w rodzinie, Franciszek, kasztelan biecki 1736 r., um. 1744 r. 

Pochodzą od Firlejów i dlatego pisali się niekiedy Firlejami-Konarskimi. Marcin, dziedzic Bejsc i Konar 1508 r. (Ks. poborowe), miał dwie córki, Annę za Heronimem Podlodowskim, Małgorzatę za Stanisławem Gulińskim, i synów, Jana, i Stanisława. Floryan, dziedzic na Kaleniu i Zadąbrowiu 1569 roku, pozostawił synów: Kacpra, Marcina, Serafina, Stanisława i Zygmunta, dziedziców na Młodnicy 1589 r. 

Jan, podsędek 1550 r., sędzia ziemski sandomierski 1556 r., miał synów, Jana i Krzysztofa. Jerzy podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem. Jan, pisarz grodzki 1685 r., podstarosta i sędzia grodzki nowokorczyński 1690 r. Kazimierz, syn Jacka, wojski wiślicki 1691 r., żonaty z Teresą Rogowską, 

Zygmunt, podczaszy krakowski, z żony Bełchackiej miał synów, Stanisława, pułkownika w wojsku koronnem, który poległ przeciw Szwedom 1702 r., i Franciszka, burgrabiego krakowskiego 1722 r., wojskiego 1728 r. i sędziego kapturowego oświęcimskiego, który w 1736 r. został kasztelanem bieckim i kawalerem orderu Orła Białego; po kasztelanie zmarłym 1744 roku z żony Joanny Cellarówny córka Teresa za Aleksandrem Romiszowskim, i synowie: Antoni, major 1781 r., podpułkownik 1788 r., ostatnio pułkownik artyleryi koronnej, konsyliarz Rady Nieustającej 1784 r., kawaler orderu św. Stanisława, ożeniony z Anną Piotrowską, podstolanką przemyślską, Józef i Tomasz, dziedzic Janowszczyzny w Drohomirczanach i Wawrowic, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., kawaler orderu św. Stanisława, żonaty z Krystyną Potocką.  

Józef zaślubił Zofię Dobińską i z niej pozostawił syna Leona, dziedzica Szczyrzycz, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., ożenionego z Teresą Wybranowską, chorążanką lubelską, wdową po Pawle Starzyńskim, generale wojsk koronnych (Ks. Gr. i Ziems. Radomskie, Wiślickie, Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

Kazimierz, dziedzic Lutczy, syn Floryana i Maryanny Oszczypowskiej, wnuk Antoniego, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KONARSKI h. ŁZAWA. Byli w ziemi przemyślskiej. Mikołaj, burgrabia 1487 roku, podstarosta, ostatnio podsędek sanocki 1489 roku. Mikołaj, dziedzic Rakowej 1508 r. Sebastyan, pisarz ziemski sanocki, dziedzic Bąkowa i części m. Piaseczna 1589 r. (Ks. poborowe, Wyr. Tryb. Lubel.). Stanisław, wojski stryjski, deputat na Trybunał koronny 1628 r. Józef, wojski sanocki 1784 r. (Bon.). 

KONARSKI h. ROLA. Piszą się z Konar, w pow. orłowskim. Jan, poborca łęczycki 1505 r. Andrzej, Kacper, Marcin, Stanisław i Walenty, dziedzice na Konarach 1576 r. (Ks. poborowe). Marcin, syn Jana, z Małgorzaty Sypińskiej miał syna Stanisława 1630 r., ożenionego z Jadwigą Szumowską (Ks. Gr. Przedeckie). Michał i Zygmunt podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. łęczyckiem. 

KONARSKI h. TOPÓR. W wojew. kaliskiem. Bernard podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. 

KONARSKI. Wojciech, starosta rzeczycki 1628 r., żonaty z Anną Gołębiowską (Metr. Kor.). Antoni-Bonawentura, instygator Trybunału lubelskiego 1684 r., cześnik czerniechowski 1720 r. Adam-Karol, łowczy czerniechowski 1687 r. Jerzy, łowczy czerniechowski, um. 1701 r. Jan, cześnik kijowski 1714 r., z Anny Strzałkowskiej miał córki: Ewę za Ignacym Pieścioroskim, stolnikiem smoleńskim, Teresę za Michałem Wrzeszczem, łowczym Winnickim, i Wiktoryę za Pawłem Przeczkowskim, cześnikiem wizkim (Bon.). Bogusław z wojew. ruskiem 1697 r., Stanisław z pow. starodubowskim i Stefan z wojew. Smoleńskiem 1764 r. podpisali elekcye. 

KONARZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Z Konarzewa, w ciechanowskiem. Krzysztof, w ziemi ciechanowskiej, zaświadczał 1612 r. w grodzie warszawskim szlachectwo Wojciecha Mieczkowskiego, urodzonego z Katarzyny Konarzewskiej, swej siostrzanki (Don. Vars.). 

KONARZEWSKI h. ŁODZIĄ. Podług Niesieckiego w wojew. kaliskiem. Piotr, sędzia ziemski kaliski 1518 r., um. 1536 r. i po nim sędzią został Mikołaj Łącki (Metr. Kor.).  

KONARZEWSKI h. NOWINA. Wzięli nazwisko od wsi Konarzewo, w pow. łęczyckim; dom podług Paprockiego dawny. Boguta z Konarzewa nabył 1397 r. Biesiekierz (Ks. Łęczyckie). Regina, wdowa po Tomaszu, dziedziczka na Konarzewie, i Anna Oporowska, wdowa po Łukaszu, dziedziczka na Oporowskiej Wsi, w pow. orłowskim 1586 r. (Ks. poborowe). Stanisław, syn Mikołaja, dziedzic dóbr Łąki Zwiastowe 1596 r., z żony Zofii Arciszewskiej miał synów: Marka, Piotra, żonatego z Anną Wietrzychowską, i Tomasza (Ks. Gr. Przedeckie). 

KONARZEWSKI h. POBÓG. Stara mazowiecka rodzina w ziemiach ciechanowskiej i różańskiej. Piotr, viceregent łomżyński 1471 r. Andrzej ożeniony z Anną Gosiewską 1478 r. Tadeusz, podstarosta różański 1544 r., regent wizki 1543-1545 roku. Jan, wojownik przeciw Wołoszy, Moskwie i Szwedom, z żony Bielskiej zostawił syna Rafała, a z 2-iej żony Barbary, Korycińskiej, córki Mikołaja, miał dwie córki, Elżbietę Andrzejową Przedborowę, a 2v. Mikołajową Gruszecką, Krystynę Skowieską i sześciu synów: Jakóba, Heronima, Łukasza, Stanisława, Wojciecha i Jana; z nich Jakób poległ w wojnie inflanckiej, Stanisław poległ przeciwko Kozakom, a Heronim, sędzia grodzki 1626 r., podstarosta kamieniecki 1635 r., podsędek 1649 r., ostatnio sędzia ziemski podolski 1657 r., z żoną Anną Jordanówną 2v. za Gabryelem Silnickim, kasztelanem kamienieckim, bezpotomny. 

Paweł, syn Rosława, na Mazowszu, ożeniony z Zofią Jaźwińską 1606 r., a Mikołaj w ziemi ciechanowskiej 1632 r. Walenty z ziemią nurską, Walenty z ziemią różańską, a Jan i Wojciech z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1648 r. Walenty, wojski różański, dziedzic dóbr Paczkowo, Lasotki it. d., podpisał elekcyę 1674 r.; z Maryauny Pogorzelskiej miał syna Wiktora, miecznika różańskiego 1696 roku, po którym z Agaty Glinkówny córka Antonina, za Wojciechem Zawadzkim. Jan, wojski różański i makowski 1699 r., sędzia grodzki i skarbnik łomżyński 1688 r., podsędek łomżyński 1697 r., zm. 1721 r., z żony Anny Kulczyckiej pozostawił synów, Marcina i Adama, miecznika nurskiego 1722 roku, po którym był syn Antoni. 

Mikołaj, syn Erazma, w 1645 r. sprzedał Kazimierzowi Krassowskiemu wieś Wrzoski-Jakóbowięta; jego syn Baltazar miał syna Józefa, tego syn Mikołaj pozostawił synów, Jana, dziedzica wsi Porośl, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r., i Antoniego, po którym syn Piotr z żony Maryi Święckiej miał syna Adolfa, w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1857 r. 

Paweł, w 1721 r. dziedzic wsi Godacze, miał syna Macieja, po którym synowie, Ignacy i Stanisław; z nich Ignacy z Urszuli Ślubowskiej pozostawił syna Piotra, dziedzica części wsi Godacze, w pow. pułtuskim, wylegitymowanego w Królestwie 1844 roku; po Stanisławie syn Walenty, z żony Katarzyny Niesłuchowskiej pozostawił synów: Paulina, Dyonizego i Szymona, wylegitymowanych w Królestwie 1859 roku. Do tej linii Konarzewskich należał Dominik, którego z Apolonii Radzymińskiej synowie, Witold w 1849 roku, a Julian w 1852 roku wylegitymowani w Królestwie.  

Michał w 1773 r. kupił dobra Ciemniewo i Ciemniewko od Stanisława Radzymińskiego;,z żony Salomei Młodzianowskiej jego synowie, Mikołaj, dziedzic wsi Woźnik, w pow. płockim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., i Andrzej, po którym synowie: 1) Konstanty, tego synowie: Wojciech, dziedzic dóbr Michałowo, w pow. kujawskim, Konstanty i Franciszek wylegitymowani w Królestwie 1840 r.; 2) Michał, oficyalista celny, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. razem z synem Henrykiem, żołnierzem w wojsku ros., urodzonym z Franciszki Domańskiej; 3) Kacper, po którym z Teofili Stempczyńskiej syn Teofil wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

Jerzy 1687 r. kupił części wsi Guncówi Guncówek (?) (Akta Płockie). Podpisali elekcye: Stanisław, Stefan, Aleksander, Kazimierz, Mateusz i Wojciech z ziemią ciechanowską, Wawrzyniec, Kazimierz, Andrzej i Walenty z ziemią nurską 1697 r., a Józef z wojew. płockiem 1764 r. Antoni, subdelegat radomski 1720 r. Ignacy, wojski grabowiecki 1756 r. Andrzej, kustosz inflancki 1777 r. Antoni, wojski buski 1778 r. 

Filip-Jakób, komornik graniczny łomżyński, syn Kazimierza i Katarzyny Gogolewskiej, wnuk Marcina, prawnuk Wojciecha, syna Jana, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1837 r. i 1859 r., Jan, syn Macieja, z synami, Teofilem i Aleksandrem, oraz Antoni, syn Macieja, z synami, Jakóbem i Janem. 

KONARZEWSKI h. PORAJ. Piszą się z Konarzewa, pod Poznaniem. Piotr, podwojewodzy 1510 r., podsędek poznański 1515 r. Maciej, kanonik gnieźnieński i poznański 1536 r. (Bon.). Andrzej i Mikołaj podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. poznańskiem. 

Stanisław z Barbary Lipskiej, herbu Grabie, miał syna Piotra, pisarza grodzkiego poznańskiego 1656 r., po którym z Doroty Broniszówny córka Barbara 1v. za Stanisławem Wysockim, 2v. za Piotrem Koszutskim i syn Piotr z Barbary Młodziejowskiej pozostawił syna Floryana, pisarza grodzkiego kcyńskiego 1721 r., po którym z 1-ej żony Maryanny Radzyńskiej synowie: Józef, pisarz grodzki wschowski, deputat na Trybunał koronny 1730 roku, i Maciej, a jako zakonnik Michał, Cysters w Paradyżu, a z 2-iej żony Koszutskiej syn Rafał, starosta stawiszyński 1757 r., kupił 1761 r. majętność Piersko, w wojew. poznańskiem. Po Rafale z Heleny Radońskiej syn Michał z Rozalii Trąmpczyńskiej miał syna Zygmunta, dzierżawcę Chmielnika, w kaliskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Tomasz, syn Ambrożego (sądzę, że był herbu Pobóg), dziedzic dóbr Drewnowo, Lipskie i Komorze, w ziemi nurskiej 1721 r., z Zuzanny Tymińskiej miał synów Marcina i Adama; po Marcinie syn Grzegorz pozostawał syna Antoniego, po którym z Józefaty Dąbrowskiej syn Franciszek, w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1861 r., a po Adamie syn Tomasz miał syna Józefa, po którym z Maryanny Kamieńskiej syn Franciszek Ksawery, żołnierz we flocie rosyjskiej czarnomorskiej, wylegitymowany w Królestwie 1862 roku.

KONARZEWSKI h. WRĘBY. Herb-w polu czerwonem trzy rzeki białe równe między sobą, ukosem od lewej strony tarczy, nad niemi gwiazda o sześciu promieniach; na hełmie trzy pióra strusie. 

Gniazdem tej rodziny jest wieś Konarzewo, w pow. krobskim; jej herbem pierwotnym, jak się z nadmienienia Niesieckiego domyślać należy, był Łodzią. Melchior, dziedzic na Sierakowie i Zymlinie, w kościańskiem, a na Krzekotowicach i Siedlcu, w pyzdrskiem 1580 r. (Ks. poborowe), miał synów: Andrzeja, który restaurował kościół w Pempowie, Jana i Mikołaja, po którym córka Dorota Władysławowa Maniecka i syn Stanisław. 

Jan zaślubił 1v. Annę Chwalibowską, z niej syn Melchior, 2v. Katarzynę Gułtowską, z której syn Albert. Melchior, dziedzic Skoraszewic, restaurował kościół w Konarzewicach, walczył przeciw Szwedom za Zygmunta III i przeciw Moskwie; z żony Urszuli Pogorzelskiej miał syna Adama, który w 1675 r. założył w Gostyniu klasztor Filipinów, nadawszy mu wieś Błażejewo i pół Bodzewka. 

Adam w 1665 r. posłował od Jerzego Lubomirskiego do króla Jana Kazimierza, lecz król nie chciał go przypuścić do siebie jako buntownika; um. 1676 r., i jego żona Zofia Opalińska, wojewodzianka poznańska, dokończyła budowy kościoła w Gostyniu i nadała go wsią Drzęcewo, z niej córka Teresa-Konstancya była żoną Jana Opalińskiego, starosty szremskiego, a syn Filip, starosta koniński, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem, i z żony Teofili Leszczyńskiej, wojewodzianki podlaskiej, 2v. za Januszem Wiśniowieckim, kasztelanem krakowskim, miał córki, Joannę, Dominikankę we Lwowie, Weronikę za Maciejem Mycielskim, kasztelanem poznańskim, która przeniosła w dom męża znaczne majątki swojej rodziny, i syna Dymitra, starostę konińskiego 1713 r. (Sigil., Bon.). KONASZEWICZ. Wojciech, sługa ks. Jerzego Zasławskiego, w Zwiniaczu 1621 r.; jego siostra Anna za Grzegorzem Bobrykowiczem (Bon.). 

KONASZEWSKI h. RADWAN. Jan podpisał elekcyę 1674 r. z pow. grodzieńskim. Adam, podczaszy bracławski 1727 r. (Sigil.). Dyonizy, syn Kajetana, z synami: Adolfem, Eustachym i Wiktorem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842-1843 r. Józef, syn Piotra, strapczy pow. radomyślskiego 1845 r. 

KONCEREWICZ v. KONCEROWICZ. Jan 1699 roku (Akta Wąsoskie). Antoni, w pow. wiłkomierskim, podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 roku. 

KONCEWICZ v. KUNCEWICZ h. ŁABĘDŹ. Biorą przydomek Ginejd Stanisław Szczepanowicz, chorąży rudomiński 1543 r. (Metr. Lit.). Teodor, chorąży grodzieński 1578 r. Samuel, sędzia ziemski lidzki 1636 r. Jakób, starosta koniawski i dubicki, pisarz ziemski lidzki 1636 r. Jakób, podkomorzy lidzki 1652 r. Józef i Stefan podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. nowogrodzkiem (Vol. Leg., Bon.).    

KONCEWICZ h. ZAREMBA. Wojciech, syn Szymona, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1860 r. 

KONCEWICZ. Ludwik, syn proboszcza greko-unickiego w m. Łomazach (województwo brzesko-litewskie), urodzony 1791 r., profesor w liceum warszawskiem do 1831 r., następnie dyrektor gimnazyum w Łukowie, biegły gramatyk polski, um. 1857 r.; otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1855 r.

KOŃCZĄ h. OGOŃCZYK odm. Odmiana herbu - na tarczy strzała Ogończyka przekrzyżowana żelezcem. 

Na Litwie, głównie w pow. wiłkomierskim. Szczepan otrzymał od króla Aleksandra Jagiellończyka przywilej dla dóbr Szaty; miał on czterech synów: Filipa, Jakóba, Jana i Stanisława. Hrehory, Kacper i Mikołaj, synowie Stanisława, Jakób, syn Jana, Michał, syn Filipa, oraz Józef i Jan, synowie Jakóba, otrzymali 1562 r. zatwierdzenie przywileju dla Szat. Po Mikołaju córki, Helena za Piotrem Szuksztą, podstolim kowieńskim, i Raina za Janem Kozłem. N. szedł pieszo do szturmu Pskowa 1582 r. Andrzej, pisarz grodzki wiłkomierski 1596 r. 

Mateusz podpisał 1700 r. konfederacyę olkienicką. Michał, syn Jakóba, skarbnika wiłkomierskiego, poseł na sejm 1775 r., dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 królewszczyzny Kawie i Okajnie, w pow. wiłkomierskim, i Suliki, w pow. kowieńskim. Ignacy, sędzia grodzki 1778 r., pisarz ziemski wileński 1783 r., z żony Rozalii Sołłohubówny miał syna Fortunata, pułkownika wojsk polskich 1814 r., po którym z Joanny Arcichowskiej córka Wiktorya za Puchałą. 

Michał, dziedzic dóbr Żejmy, w pow. kowieńskim, horodniczy i deputat kowieński 1700 r., z żony Szorcówny miał córkę Elżbietę za Józefem Mejsztowiczem, sędzią ziemskim kowieńskim, i synów: Adama, podczaszego wiłkomierskiego 1775 r., Józefa i Piotra. Józef, skarbnik kowieński 1765 r., dostał w 1775 r. prawem emfiteutycznem na lat 50 królewszczyzny Kormialów, Koniuchy i Uśledzie, w pow. kowieńskim; z żony Cecylii Ciszkiewiczówny jego córka Gertruda za Adamem-Kazimierzem Kossakowskim, generałem wojsk litewskich, i syn Medard. 

Medard, sędzia grodzki wiłkomierski 1793 r., miał dwie żony, Konstancyę Brońcównę, z niej syn Józef, i Rozalię Dowgiałłównę, horodniczankę wiłkomierską, z której syn Medard-Kazimierz, marszałek szlachty pow. wiłkomierskiego, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1841 r. Po Medardzie-Kazimierzu z Pauliny Białłozorówny córki: Anna za Władysławem Komarem, Eleonora za Franciszkiem hr. Kossakowskim, Paulina za Antonim Weyssenhoffem, Zofia, zakonnica, i synowie: Franciszek, dziedzic Łukini, ożeniony z Izą Mejsztowiczówną, Medard i Paweł, dziedzic Szeszolek, żonaty z Gabryelą, córką hr. Macieja Mielżyńskiego (Arch. Dubr. i Szem., Bon., Hr. Kos.).

KONCZACKI. Mikołaj z Błudnik, wojski 1518 r., podsędek halicki 1525 r. (Metr. Kor.). 

KOŃCZAKOWSKI h. OGOŃCZYK. Szlachta zagrodowa w pow. owruckim. Michał Michałkiewicz, namiestnik podstarostwa owruckiego 1670 r. (Zap. Tryb. Lubel.). 

Ignacy, Józef, Jan i Stefan, synowie Klemensa, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Potomstwo Tytusa, syna Bazylego, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1854 roku. Mikołaj, urzędnik w Kiszyniewie 1843 r. 

KONCZEWICZ v. KONCEWICZ v. KUNCZEWICZ h. ŁABĘDŹ. Dymitr z przydomkiem Gineid, syn Symeona, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z Zofii Gołębskiej pozostawił synów: Jana, Piotra i Józefata-Wincentego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOŃCZEWSKI h. JASIEŃCZYK. Leonard, Antoni i Jan, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1841 r. Józefat, syn Jana, urzędnik w pow. Słonimskim. 

KOŃCZEWSKI h. ODROWĄŻ. Szymon, syn Bartłomieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Antoni, Jan i Aleksander, synowie Antoniego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1828-1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

KOŃCZYCKI h. OSTOJA. Podług Niesieckiego zamieszkiwali w ziemi dobrzyńskiej. 

KOŃCZYŃSKI v. KOŃCZYSKI h. ŚLEPOWRON. Pisali się z Gawartowic. N. w wojew. lubelskiem 1649 r. (Akta Lubelskie). Mateusz-Michał, syn Wojciecha i Wiktoryi z Falkiewiczów, wylegitymowany w Galicyi 1783 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KONDARATY. Michał i Jan, Wołosi, pozbawieni przez Turków majątków, osiedli w Polsce i na zalecenie hetmana wielkiego koronnego i hospodara mołdawskiego otrzymali nobilitacyę 1676 r. (Vol. Leg.). 

KONDEREWICZ h. ŁABĘDŹ. Kazimierz, syn Jakóba, a Andrzej, Gabryel Jan i Szymon, synowie Grzegorza, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1805 r. Aleksander i Eliasz, oraz Michał z synem Zacharyaszem, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1832 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.   

KONDERSKI h. WŁASNY. Herb - w polu srebrnem pas czerwony na ukos w lewo, na nim trzy srebrne róże; w koronie nad hełmem pięć piór strusich (Hr. Ostr.). 

Józef i Adam, kanonik inflancki 1791 roku, otrzymali nobilitacyę 1764 roku. Józef został komornikiem granicznym sochaczewskim i nabył 1784 r. części dóbr Groty; pozostawił on córki, Józefę za Michałem Ratowskim i Maryannę Szawłowską (Don. Vars.). 

KONDRACKI v. KONDRADZKI h. KAŁUSZOWSKI odm. Odmiana herbu - szable stoją rzędem bez związania; w koronie nad hełmem trzy strusie pióra, na nich szabla ukośnie w lewo położona. 

Na Rusi Czerwonej. Jan, major wojsk królewskich 1680 r., ożeniony z Katarzyną Porwaniecką. Jan, wojski krzemieniecki 1700 r. Fabian, skarbnik orszański 1740 r. Jan, syn Jana i Aleksandry Żabokrzyckiej, łowczy smoleński 1752 r. Józef, sędzia grodzki 1766 r., miecznik nowogrodzki 1769 r., ostatnio wojski większy czerniechowski. Paweł - Hilary, komornik graniczny owrucki 1779 r., pisarz grodzki nowogrodzki-siewierski 1782 r. Jan, podstarosta krzemieniecki, wojski większy czerniechowski, cześnik łucki 1785 r. Leon, regent grodzki krzemieniecki 1790 r. (Ks. Gr. Czerskie, Bon.). 

Jakób, syn Wawrzyńca i Zuzanny Bełdowskiej, wnuk Stefana i Barbary Nowakowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1788 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KONDRACKI v. KONRADZKI h. OSSORYA. Stara mazowiecka rodzina w wojew. płockiem, pisała się z Kondradzca. Zawisza, podstoli płocki 1435-1438 roku. Szymon miał syna Pawła 1543 r. Bartłomiej, Kacper, syn Pawła, Piotr, Stanisław i Tomasz, dziedzice na Konradzcu 1578 r. Paweł, syn Piotra, dziedzic na Konradzcu 1638 r. Jerzy 1648 i Jan 1764 r. z wojew. płockiem podpisali elekcye (Ks. Gr. Płockie, Don. Vars.). 

Antoni, dziedzic dóbr Kondradzca Szlacheckiego 1771 r., miał dwie żony, Ewę ze Zbroch, z niej syn Józef, i Teodozyę Kangowską, z której synowie, Marcin i Norbert-Antoni z Maryanny Nosarzewskiej pozostawił synów Wincentego, dziedzica wsi Kondradzca, i Szymona, podporucznika wojsk polskich, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r., a Norbert-Antoni, syn Marcina, wylegitymowany tegoż 1839 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1834 i 1851 r. synowie Michała, Ignacy z synami: Michałem, Janem i Ignacym, Piotr i Zygmunt. 

Antoni i Paweł, synowie Ignacego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r. 

KONDRACKI v. KONDRADZKI h. OSTOJA. Tomasz Koryda, kapitan artyleryi koronnej, w nagrodę zasług rycerskich nobilitowany 1673 r.; jego syn Łukasz miał syna Antoniego, żonatego z Katarzyną Biernacką, z której syn Jan-Grzegorz, urzędnik towarzystwa ubezpieczenia od ognia, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. z herbem Ossorya.  

Jan, sędzia grodzki nowogrodzki 1755-1775 r., miał syna Stefana, po którym z Maryanny Czaplińskiej syn Andrzej-Mikołaj wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

Władysław, syn Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

KONDRACKI. Jan, rotmistrz królewski 1653 r., w nagrodę zasług wojskowych nobilitowany 1649 r. Niewiadomego herbu kilkadziesiąt osób wylegitymowało się w Cesarstwie i zapisało do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1841 r. 

KONDRASZEWICZ h. LIGURA. Herb - w polu błękitnem krzyż złoty stojący na dwóch górach, które jednak tym kształtem wyrażają księżyc niepełny, rogami do góry obrócony, złoty z dwoma gwiazdami po bokach; w koronie nad hełmem ręka zbrojna po ramię, w łokciu zgięta z mieczem do góry w prawo. 

Ten herb miał otrzymać od Władysława Jagiełły dzielny rycerz litewski, Kazimierz, a potomek jego, Stanisław za waleczność przy zdobyciu Smoleńska dodatek nad tarczą. Tomasz, syn Stanisława, 1660 r., miał synów, Jerzego, i Andrzeja. Gabryel, syn Jerzego, pozostawił synów, Teodora i Jakóba, a Joachim, brat Tomasza, miał syna Ignacego, po którym synowie, Grzegorz i Wawrzyniec (Ks. Gr. Mińska z 1791 r.). 

KONDRAT h. SYROKOMLA. Mikołaj na Żmudzi 1668 r. Maciej, syn Szymona, dziedzic Koprujewa, w rosieńskiem 1670 r. Wojciech, syn Bogusława, i Józef, syn Tomasza, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1840-1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KONDRATOWICZ h. SYROKOMLA. Stanisław zapisał żonie Marynie dwór Diawiłtow, co w 1506 r. zatwierdził Aleksander Jagiellończyk. Stanisław, syn Piotra i Zofii Narbutowiczówny, dworzanin królewski 1541 r. Mikołaj-Bogusław i Piotr 1648 r., Adam-Antoni i Józef, miecznikowicz nowogrodzki 1697 r. podpisali elekcye z wojew. nowogrodzkiem. Michał, skarbnik nowogrodzki 1701 r. Jakób, syn Szymona, cześnika połockiego, dziedzic dóbr Usomno, w wojew. połockiem, miał syna Stefana 1740 r., po którym dwóch synów, Adam i Antoni. 

Antoni, dziedzic dóbr Usumno, kapitan wojsk królewskich 1770 r., zaślubił Annę Ciapińską i z niej pozostawił syna Jana, który w 1782 roku sprzedał dobra Usomno Korsakowi, i miał synów, Alberta i Ludwika, wylegitymowanych w Cesarstwie 1848 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Jerzy i Łukasz Michajłowicze sprzedali 1530 r. pewne grunta w pow. kopylskim, jakie nadał ich dziadowi Kondratowi ks. Michał Olelkowicz. Jerzy, dworzanin królewski, miał synów: Juchnę, Mikołaja, Stanisława, Symeona i Wojciecha; po Mikołaju, dziedzicu Rymwidowicz, syn Łukasz pozostawił synów, Eliasza i Sebastyana. 

Sebastyan, dziedzic dóbr Polesie, Połowkowicze (?) i Zubilewicze 1590 r., miał synów: Krzysztofa Mikołaja, Piotra i Samuela; z nich Krzysztof, dziedzic Połowkowicz 1651 r., pozostawił synów: Eliasza, Jakóba i Tomasza. 

Jakób, dziedzic dóbr Kulikówka, w wojew. nowogrodzkiem 1679 r., zaślubił Teodorę Tołkaczównę i z niej miał synów, Andrzeja i Władysława; po Andrzeju z Reginy Nejgiertówny synowie, Karol i Michał, i z nich Karol, rotmistrz Słonimski 1768 r., z Barbary Strzyżewskiej pozostawił córki: Różę, Teresę za Miechowskim, Zofię i synów: Ignacego, kanonika smoleńskiego, Jakóba, Michała i Mikołaja. 

Michał zaślubił Maryannę Turską i z niej pozostawił synów: Adama, majora huzarów wojsk ros., Antoniego, zapisanego 1820 r. do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, i Leona, żonatego z Markowską. 

Mikołaj miał synów: Eliasza, Marcina i Tomasza, zapisanych do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r.; z nich Marcin, żonaty z Elżbietą Stankiewiczówną, pozostawił synów: Eliasza, Marcina, Michała i Adama. 

Władysław, młodszy syn Jakóba, dziedzic na Kulikówce 1721 r., miał synów, Antoniego i Michała; po Antonim z Franciszki Czarkowskiej synowie, Andrzej i Józef, żonaty z Barbarą Kleczkowską, pozostawił synów: Antoniego, Izydora, Jana i Tomasza, komornika nowogrodzkiego 1820 r., z których Izydor, żonaty z Ewą Hrehorowiczówną, miał synów: Tadeusza, Władysława, Zenona i Stanisława, wylegitymowanych w Cesarstwie 1865 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Stanisław, ożeniony z Olgą Dyszlewską, ma synów, Wincentego i Ludwika. 

Michał, drugi syn Władysława, dziedzic na Kulikówce, ożeniony z Weroniką Matuszewiczówną, miał syna Józefa, dziedzica Kulikówki, rotmistrza lidzkiego 1791 r., który pozostawił synów: Aleksandra, Hilarego i Karola, zapisanych do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r.; z nich Aleksander, regent pow. zawilejskiego, zaślubił Wiktoryę Złotkowską i z niej pozostawił syna Ludwika-Franciszka-Władysława, znanego poetę pod pseudonimem Władysława Syrokomli, żonatego z Pauliną Mitraszewską, a Karol, sztabs-lekarz pułku grenadyerów wojsk ros., z żony Aleksandry Piotrówny pozostawił synów, Aleksandra i Mikołaja. 

Tomasz, ostatni z synów Krzysztofa, dziedzica dóbr Połowkowicze, sekretarz i rotmistrz królewski 1680 r., ożeniony z Katarzyną Iliniczówną Zubrówną, miał synów: Kazimierza-Władysława, Aleksandra, Krzysztofa Michała, Konstantego, sekretarza królewskiego 1697 r., i Stanisława-Józefa, miecznika mozyrskiego, ożenionego z Katarzyną Sankiewiczówną, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem.   

Kazimierz-Władysław, dziedzic Horki i Osipówki, miecznik nowogrodzki 1696 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem; deputat na Trybunał 1770 r., w 1703 r. był wyznaczony na deputata do boku królewskiego; żonaty był z Anną Sienkiewiczówną. 

Aleksander, żonaty z Anną Mogilnicką, miał syna Bartłomieja, po którym z Teresy Łuszczykówny synowie, Jan i Józef; z nich Jan miał syna Błażeja, a ten syna Jakóba, tego syn Klemens z żony Ewy Pinińskiej pozostawił synów, Konstantego, podoficera wojsk ros., w 1859 r., i Aloizego, dziedzica dóbr Miecigozd, w pow. radomskim, w 1860 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Krzysztof-Michał, trzeci syn Tomasza i Zubrówny, dziedzic Połowkowicz, strażnik 1700 r., sędzia grodzki i podwojewodzy 1707 r., miecznik 1710 r., a ostatnio 1724 r. stolnik nowogrodzki, miał dwie żony, Maryannę Troszkównę, z niej syn Piotr, dziedziec Połowkowicz, po którym z Felicyanny Wolskiej synowie, Onufry i Stanisław, i Annę Wojniłłowiczównę, sędziankę ziemską nowogrodzką, z której syn Adam zaślubił Dominikę Szylańską i z niej pozostawił synów, Onufrego, żonatego z Anną Pukielówną, z tej synowie: Jan, Władysław i Konstanty, i Dominika, po którym z Ewy Olechnowiczówny syn Wiktor-Jan (Metr. Litew., Ks. Gr. Nowogrodzkie, Mińskie i Sochaczewskie, Bon.). 

Kazimierz, syn Józefa, i Józef, syn Michała, 1799 r., Mateusz, syn Mikołaja, 1819 r., Adam, syn Krzysztofa, 1835 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Jan, syn Ignacego, i Andrzej, jego brat, z synami, Dyonizym i Franciszkiem, oraz Władysław, syn Heronima, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1842-1853 r. 

KONECKI h. JASIEŃCZYK. Piotr, syn Andrzeja, komornik poznański 1450 r. (Bon.). Andrzej, Jakób i Wojciech, synowie Mikołaja, 1525 r. Jan i Andrzej, dziedzice wsi Struże, w przedeckiem 1546 r.; po Janie synowie: Baltazar, Maciej i Stanisław, z których Stanisław miał synów, Adama i Jana 1600 r. (Ks. Gr. Przedeckie). 

KONECZNY. Wincenty, syn Antoniego i Anny Kowalskiej, pokwitował 1764 r. z sumy Lubomirskich (Bon.). 

KONGIEL v. KONGEL h. NIECZUJA. Jan, syn Jakóba, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KONGLANEŃSKI h. WŁASNY. Herb - w polu czerwonem dwie kopie srebrne, żelezcami w górę, skrzyżowane ukośno; w koronie nad hełmem złota gryfia noga, odwrócona stopą do góry (Hr. Ostr.). 

Piotr, zwany Frankiem, rodem Włoch, geometra, otrzymał 1582 r. szlachectwo i nazwisko Konglaneński, a z herbu pierwotnego, który przedstawiał złotą gryfią nogę, za pozwoleniem kanclerza Zamoyskiego utworzono herb powyższy.   

KONIAR h. MORYCÓW. Rodzina, posiadająca między 1830 a 1840 r. znaczne majątki w Królestwie zyskane na przedsiębiorstwach; z niej Maurycy, syn Jakóba, członek ekonomiczny dochodów tabacznych w Królestwie, otrzymał nobilitacyę 1839 roku i tegoż roku uzyskał prawa nowego szlachectwa i herb powyższy (Hr. Ostr.). 

KONIATOWSKI h. NIECZUJA. Franciszek-Edward, syn Antoniego, zapisany 1803 r. do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

KONICKI. Michał-Heronim, syn Antoniego, oficer inżynieryi w wojsku ros., konduktor przy drogach bitych w Królestwie, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1858 r. 

KONICZ. Szymon, sędzia ziemski oszmiański, miał córkę Helenę za Michałem Naramowskim 1670 r. 

KONIECKI h. BRODZIC. Pisali się też Kunecki v. Kuniecki, i niektórzy brali przydomek Socha; zamieszkiwali w wojew. Sandomierskiem i Wielkopolsce. Mieczysław i Dersław z ojcem Stanisławem i Adam sprzedali 1426 r. biskupom kujawskim wieś Cieleszyce i część na wsi Sędziszówka-Niwa; te posiadłości już dawniej zastawił biskupom stryj wyżej cytowanych, Krzysztof. 

KONIECKI h. KOWNIA. W wojew. krakowskiem. Mikołaj z Kończyc z żoną swą Katarzyną z Chrobrza sprzedał 1445 r. części Chrobrza Janowi z Tęczyna. Mikołaj, dziedzic Wygnanowic i posesor Jaroszówki, Nieznanowic i Świdnówki 1488 r. (Lib. Benef., Bon.). 

KONIECKI h. LEW. Herb - na tarczy przedzielonej na pół, w polu górnem czerwonem i dolnem. srebrnem lew wspięty z rozwartą paszczą, wywieszonym ozorem i zadartym ogonem, górna połowa lwa złota, dolna naturalnego koloru; w koronie nad hełmem większa część lwa z ogonem. Ledebur umieszcza wilka skaczącego naturalnego koloru. 

Rodzina miejska pruska, z której Jan von Enden, dzierżawca kopalń olkuskich, otrzymał nobilitacyę 1590 r. i spolszczył nazwisko na Koniecki. Piotr i Franciszek Konieccy Fonendowie w 1610 r. wnieśli do Trybunału lubelskiego powyższą nobilitacyę, oraz nadanie herbu przodkowi swemu Piotrowi von Enden, synowi Piotra, jakie miał otrzymać 1486 r. od cesarza Fryderyka (Zap. Tryb. Lubel.).

KONIECKI v. KONECKI h. ODROWĄŻ. Stara rodzina, jedna z głównych w rodzie Odrowążów, która nazwisko wzięła od majątku Końskie, w wojew. Sandomierskiem. Dobiesław, syn Krzesława, miał synów: Krzesława, dziedzica Końskich, przodka Konieckich, Jana, dziedzica Bębnowa i Nieświenia, od którego pochodzą Bębnowski i Nieświeńscy, i Piotra 1418 r. Krzesław, dziedzic Gosani, a Tobiasz, dziedzic na Końskich 1508 r. (Ks. poborowe). Heronim, syn Przecława, dziedzic Końskich 1560 r., miał syna Jana, dworzanina królewskiego, starostę nurskiego 1569 r., wojskiego łomżyńskiego, ostatnio starostę ostrowskiego i łomżyńskiego 1576 r., który miał trzy żony: Barbarę Taszycką, pisarzównę ziemską krakowską, Annę Przerembską, kasztelankę rozpirską, i Katarzynę Leszczyńską, starościankę radziejowską. Jan, ochmistrz królewny Anny Jagiellonki, w bezkrólewiu 1574 r. posłował do Stanów Rzeczypospolitej z prośbą, aby królewnie zapewniono to, co jej przypadało testamentem po bracie i rodzicach.  

Mikołaj i Wojciech, dziedzic na Końskich, Modliszowicach i Mokrem, synowie Mikołaja, 1578 r. Jan, Krzysztof, Mikołaj, Paweł i Wojciech, synowie Wojciecha, dziedzice na Końskich 1590 r. Kacper, Sędziwój, Stanisław i Jakób, synowie Wacława, 1591 r. Stanisław, podstarosta latyczowski 1599 r. Jan, rotmistrz królewski 1600 r., żonaty z Elżbietą Grzywianką. Szymon, chorąży nowogrodzki 1685 roku, ożeniony z Konstancyą Dobromirską. Władysław, syn Jerzego, 1688 r. 

Aleksander, łowczy łukowski 1755 r., ożeniony z Kunegundą Grochowską, burgrabianką sanocką. Leon, żonaty z Teresą Sobolewską, Stanisław i Tomasz, synowie Józefa, właściciela Kiełczawy (?), w sanockiem, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Radomskie, Mil., Conv. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Lubek, Bon., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KONIECPOLSKI h. POBÓG. Książęta i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Jakób, wojewoda sieradzki 1394 r., um. 1430 r. Jan, kanclerz wielki koronny 1430-1455 r. Przedbór, kasztelan rozpirski 1434-1438 r., kasztelan sandomierski 1442-1456 r. Jakób, kasztelan przemyślski 1478 r. Stanisław, kasztelan sieradzki 1576 r. Mikołaj-Przedbór, kasztelan rozpirski 1578 r. Andrzej, kasztelan połaniecki 1598 r. Aleksander, kasztelan biecki 1603 r., wojewoda podolski, ostatnio sieradzki 1606-1610 r. Samuel, kasztelan chełmski 1621 r. Stanisław, hetman polny koronny 1619 r., wojewoda sandomierski 1625 r., hetman wielki koronny 1632 r., kasztelan krakowski 1633 r., um. 1646 r. Remigian, biskup chełmski 1626 r., um. 1640 r. Krzysztof, wojewoda bełzki 1641 r., um. 1659 r. Jan, kasztelan sieradzki 1643-1647 r., wojewoda sieradzki 1647 r., um. 1661 r. Stanisław, kasztelan lubaczowski 1653 r., kasztelan bracławski, um. 1685 r. Aleksander, wojewoda sandomierski 1656 r., um. 1659 r. Stanisław, wojewoda parnawski 1660 r. Stanisław, kasztelan bracławski 1674 r. Stanisław, wojewoda podolski 1679 r., kasztelan krakowski, um. 1682 r. Jan-Aleksander, wojewoda bracławski 1704 r., wojewoda sieradzki 1710 r., um. 1719 r. 

Jedna z najznakomitszych naszych rodzin, jej gniazdem było województwo sieradzkie, a nazwisko wzięła od osady Koniecpol, w pow. radomskowskim. Koniecpolscy, już za Piastów dzierżąc wysokie dostojności krajowe, od początku XVII stolecia byli pierwszorzędną krajową rodziną, posiadali znaczną część Ukrainy i Podola, a przez pokój buczacki 1673 r. przeszło 100 miast i 200 wsi stracili; w końcu XVII stolecia pozyskali dostojność książąt państwa rzymskiego, lecz takowa upadła już w drugiem ich pokoleniu przy wygaśnięciu linii, która ją pozyskała, sama też rodzina zgasła 1719 r., a jej majątki przeszły po większej części do Lubomirskich.  

Genealogia Koniecpolskich aż do połowy XVI stolecia nie jest pewną, od tego czasu jest dokładną, a to z powodu, że ją skreślił członek samejże rodziny, Zygmunt, sędzia ziemski sieradzki, żyjący w połowie XVII stolecia. 

Przedbora, generała wielkopolskiego, cytuje Paprocki pod r. 1309. Przedbór był starostą kujawskim 1320-1335 r. Jakób, wojewoda sieradzki 1394-1430 r., starosta brzesko-kujawski, wystawił rotę zbrojną przeciw Krzyżakom na potrzebę wojenną pod Grunwaldem; podpisał uchwały horodełskie 1413 r., a w 1400 r. był przy otwarciu Akademii krakowskiej. Jego synami z żony Kochny, która w 1427 r. dawała świadectwo o niewinności królowej Zofii, byli, Jan z przydomkiem Taszka i Przedbór; z tych braci Jan Taszka, kanclerz wielki koronny 1430 roku, starosta sieradzki 1443 r., jeden z najznakomitszych ludzi swojego czasu, wierny przyjaciel kardynała Zbigniewa Oleśnickiego, dopomógł mu do złamania potęgi możnowładców kraju w osobie Spytka z Mielsztynu. Kanclerz wyznaczony jednym z posłów na sobór Bazylejski, wrócił z drogi, dowiedziawszy się o śmierci Władysława Jagiełły; w 1434 r. posłował do cesarza dla ułożenia małżeństwa Władysława III z jedną z arcyksiężniczek i oparł się intrygom cesarza żądającym opieki nad małoletnim królem. Władysławowi III towarzyszył do Węgier 1440 r., a po jego zgonie, popierając elekcyę Kazimierza IV, jeździł do niego kilkakrotnie do Litwy z namową, aby przyjął koronę. W 1417 r. na zjeździe wieluńskim ułożył przymierze na lat dziesięć między wielkopolską a Szlązkiem, w 1443 r. odbierał przysięgę wierności od Piotra, hospodara wołoskiego, a w 1454 r. przyjął hołd od Prusaków, którzy poddali się Polsce. Jan z żony Doroty z Sienna, wojewodzianki sandomierskiej, miał synów: Jana, starostę sieradzkiego, zm. 1471 r., Przedbora, zm. 1475 r., dziedzica dóbr Łuczyce, Łuszyn, Czyżów i in., starostę sieradzkiego i Szadkowskiego, ożenionego z Anną z Kutna, wojewodzianką łęczycką, i Jakóba, starostę sieradzkiego, następnie proboszcza u świętego Floryana w Krakowie, zm. 1481 roku. 

Przedbór, drugi syn Jakóba, wojewody sieradzkiego, z kasztelana rozpirskiego 1434 r., kasztelan sandomierski 1442 r. i starosta przemyślski, posłował do Kazimierza IV, aby go skłonić do przyjęcia korony polskiej, a w 1448 r. jeździł z polecenia królewskiego do Piotra, hospodara wołoskiego, z żądaniem złożenia hołdu; w 1449 i 1451 r. uspokajał zaburzone sprawy wołoskie i w nagrodę jego zasług, Kazimierz IV nadał 1462 r. jego synom, Jakóbowi i Mikołajowi, urodzonym z Elżbiety ze Szternbergu, majątek Teratyn z Bakołupami, Uscyną i Miednikami w ziemi chełmskiej. 

Mikołaj, starosta 1461 r., podkomorzy przemyślski 1463 r., zaślubił Dorotę Żarembiankę z Kalinowy, wojewodziankę sieradzką, i z niej miał córkę Nawojkę, współposesorkę m. Przemyśla, żonę Macieja z Bnina Moszyńskiego, wojewody poznańskiego.  

Jakób, starosta 1461 r., z podkomorzego kasztelan przemyślski 1478 r., w 1470 r. posiadał między innemi w dyecezyi krakowskiej majątki Rosochy, Januszewice, Mszczujów, Przekop i inne; jego żoną była Barbara Tęczyńska, kasztelanka krakowska, z której córka Zofia za Dymitrem z Chodorostawu i synowie: Jakób-Przedbór, kanonik krakowski 1526 r., i Stanisław, starosta przemyślski, zm. 1549 r., po którym z Katarzyny Heltówny córka N. za Stanisławem Przerembskim, kasztelanem sieradzkim, i synowie, Stanisław i Mikołaj są protoplastami dwóch oddzielnych linij tego rodu. 

Linia Stanisława. Stanisław, dziedzic Teratyna, dworzanin królewski 1540 r., starosta wieluński 1560 r., kasztelan sieradzki 1576 r. i starosta radomskowski, z żony Elżbiety Ligęzianki miał córki: Zofię za Jordanem, podkomorzym krakowskim, Barbarę za Jakóbem Bełchackim, Annę 1v. za Adamem Ocieskim, podkomorzym krakowskim, 2v. za Zygmuntem Czyżkowskim, kasztelanem bełzkim, i Elżbietę za Janem Ossowskim, kasztelanem zawichostskim, oraz synów: Stanisława, Mikołaja, Zygmunta, Krzysztofa i Aleksandra. 

Stanisław, sekretarz i dworzanin królewski 1561 r., podkomorzy sieradzki 1566 r., z żony Osmolskiej, wdowy po Drohiczyńskim, miał córkę Elżbietę za Adamem Walewskim, kasztelanem sieradzkim, i synów, Samuela i Aleksandra; z nich Samuel, kasztelan chełmski, starosta grabowiecki 1621 r., walczył przeciw Wołoszy 1595 r. i w Inflantach przeciw Szwedom 1601 r.; z żony Aleksandry Herburtówny, córki Jana-Szczęsnego, starosty mościckiego i wisznieńskiego, dziedziczki majątku Dobromil, pozostawił córki: Elżbietę, żonę 1v. Michała Stanisławskiego, 2v. Samuela Szczawińskiego, kasztelana kruszwickiego, Katarzynę, zakonnicę w Wieluniu, i Zuzannę, żonę Wojciecha Krasińskiego, wojewody mazowieckiego, i syna Stanisława, pułkownika królewskiego, kasztelana lubaczowskiego 1653 r., a podobno i kasztelana bracławskiego, ożenionego 1v. z Heleną-Izabelą Daniłowiczówną, starościanką czerwonogrodzką. 

Aleksander, drugi syn podkomorzego Stanisława, zaręczony z Zofią Dembińską, podkomorzanką mielnicką, gdy ją rodzina godząca na sukcesyę zamknęła w klasztorze i panna do przyjęcia ślubów zakonnych skłaniała się, Koniecpolski napadł na klasztor, uprowadził ją i zaślubił, a po śmierci tej żony ożenił się powtórnie z jej siostrą Dorotą; z Zofii miał syna Jana-Przedbora, który stracił majątek, z żon, Zofii Prószyńskiej miał syna Stanisława, a z Barbary Hellerówny, córki, Apolonię i Annę, zakonnice, i synów, Jana i Aleksandra, bezpotomnych. Aleksander z Doroty Dembińskiej miał córki, Barbarę i Zofię, tę drugą 1v. za Gabryelem Stempkowskim, kasztelanem bracławskim, 2v. za Stanisławem Jaskulskim, kasztelanem sanockim, i synów, Jakóba, kapitana dowódcy załogi w Kudaku, zabitego od Kozaków, i Stanisława, który był także kapitanem i gubernatorem twierdzy Kudaku, którą gdy zdobył Chmielnicki, Stanisława ściąć kazał 1648 r. 

Mikołaj, drugi syn kasztelana Stanisława, dziedzic dóbr Gorzędów, pod Piotrkowem, kanonik poznański, a po opuszczeniu stanu duchownego, sędzia ziemski sieradzki 1609 r., umarł w stanie bezżennym blisko dziewięćdziesięcioletnim starcem. 

Aleksander, ostatni z synów kasztelana Stanisława, z kasztelana bieckiego wojewoda podolski 1603 r., a następnie sieradzki, walczył w Moskwie za Stefana Batorego i posłował kilkakrotnie na sejmy; wierny Zygmuntowi III, występował przeciw Maksymilianowi arcyksięciu 1587 roku, i wszelkich starań dokładał, aby poskromić rokosz Zebrzydowskiego; był też starostą wieluńskim, żarnowieckim i brzeźnickim, umarł 1610 roku, pozostawiwszy z żony Anny Sroczyckiej, wojszczanki kamienieckiej córki: Aleksandrę za Kacprem Denhofem, wojewodą sieradzkim, Eufrozynę 1v. za Janem Bykowskim, starostą sieradzkim, 2v. za Janem Wężykiem, starostą sieradzkim, Barbarę i Leonardę, zakonnice, oraz synów pięciu: Stanisława, Przedbora, Remigiana, Krzysztofa i Jana. 

Stanisław, kasztelan krakowski 1633 r. i hetman wielki koronny 1632 r., starosta buski, bytomski, kowelski, płoskirowski, wieluński, żarnowiecki, babimostski, barski, mukarowski, perejasławski, radomskowski, był poprzednio podstolim koronnym 1615 r., hetmanem polnym 1619 r. i wojewodą sandomierskim 1625 r.; hetman, jeden z najznakomitszych wojowników naszych, odznaczył się w wojnie moskiewskiej, a szczególniej przy zdobyciu Smoleńska 1611 r. W bitwie pod Cecorą 1620 r. dzielnie walczył, lecz dostał się do niewoli, w której cztery lata zostawał, a po wyjściu z niewoli pobił Tatarów pod Satanowem i Dźwinogrodem 1624 r., a następnie 1626 r. pod Martynowem; w 1625 r. pobił Kozaków pod Kryłowem. W wojnie ze Szwedami pod Hamersztynem i w innych miejscach pokonał nieprzyjaciół i wstrzymał ich postępy; w bezkrólewiu 1633 r. odparł zwycięzko Tatarów, a dla wstrzymania Kozaków zrobił fortecę Kudak i w 1644 r. pobił 40000 Tatarów pod Ochmatowem; założył też i ufortyfikował miasto Nowy Koniecpol, na Ukrainie, i także silnie ufortyfikował swe miasto Brody; umarł 1646 r. 

Kasztelan miał trzy żony: Katarzynę Żółkiewską, córkę hetmana Stanisława, z niej miał syna Andrzeja, w dzieciństwie zmarłego, Krystynę Lubomirską, kasztelankę wojnicką, z której był syn Aleksander, i Zofię Opalińską, wojewodziankę poznańską, 2v. Samuelowę ks. Korecką, kasztelanowę wołyńską. 

Aleksander, chorąży wielki koronny 1641 r., wojewoda sandomierski 1656 r., starosta perejasławski, czehryński, doliński, kaniowski, płoskirowski i korsuński, wielkich zdolności i męztwa, za młodu służył wojskowo w Niemczech i Holandyi i dostał 1637 r. tytuł księcia państwa rzymskiego od cesarza Ferdynanda III. Wróciwszy do kraju, odznaczył się w wojnie z Kozakami w oblężeniu Zbaraża i był jednym z dowódców wojska pod Pilawcami, a że był młody, Chmielnicki zwał go dzieciną; pobił Kozaków pod Ołyką 1651 r., i w bitwie pod Beresteczkiem pierwszy zaczął, a zwycięski bój ostatni ukończył. Rozgniewany, że nie dostał buławy polnej koronnej i uwiedziony nadzieją dóbr biskupich Iłżyi Bodzęcina, przyłączył się z wojskiem kwarcianem do Szwedów 1656 r., lecz ich wkrótce opuścił i walczył przeciw nim pod Warszawą i w Prusach; umarł 1659 r. nagle. Z żony Joanny-Barbary Zamoyskiej, córki kanclerza Tomasza, pozostawił synów, Samuela, dziedzica Leszniewa, i Stanisława.

Stanisław, starosta doliński i bełzki, oboźny koronny 1676 r., wojewoda podolski 1679 r., przed śmiercią zapisał majątek Podhorze, Brody i inne królewiczowi Jakóbów i Sobieskiemu, za co został kasztelanem krakowskim 1682 r. i pisał się księciem państwa rzymskiego i hrabią na Tarnowie; z żony Katarzyny-Eugenii, córki ks. Dymitra Wiśniowieckiego, kasztelana krakowskiego, niezostawiwszy potomstwa, umarł 1682 r. 

Przedbor, drugi syn wojewody sieradzkiego Aleksandra, starosta żarnowiecki, przy zdobywaniu Smoleńska 1611 r. przygnieciony upadającym murem, umarł bezpotomny. 

Remigian, trzeci syn wojewody sieradzkiego Aleksandra, z sekretarza królewskiego opat jędrzejowski, biskup chełmski 1626 r., umarł 1640 r.; biskupem został przez wzgląd na brata hetmana; sprawami publicznemi mało zajmował się, a Wincentemu Kadłubkowi wspaniały nagrobek w Jędrzejowie postawił 1633 r. 

Krzysztof, czwarty syn wojewody sieradzkiego Aleksandra, dworzanin królewski 1629 r., starosta stryjski, chorąży wielki koronny 1633 r., wojewoda bełzki 1641 r., poseł do Francyi, a w 1648r. poseł od Jana Kazimierza do Stanów koronnych z zaleceniem tegoż księcia do korony, miał dwie żony, Zofię ks. Porycką, ostatnią z swojej familii, po której córka Aniela-Febronia zaślubiła Jana Wielopolskiego, kanclerza wielkiego koronnego, i Konstancyę Stanisławską, kasztelankę halicką, po której córki: Aleksandra, Eleonora, Euzebia, Anna, wszystkie zakonnice, i Zofia 1v. za Andrzejem Olszowskim, chorążym gostyńskim, 2v. za Aleksandrem Załuskim, wojewodą rawskim, oraz syn Jan-Aleksander, dziedzic na Jazłowcu, koniuszy koronny 1692 r., starosta sieradzki, wojewoda bracławski od 1704 r., wojewoda sieradzki 1710 r., zmarł 1719 r., ostatni z swojej familii, z żoną Elżbietą-Febronią Rzewuską, podskarbianką nadworną koronną, bezpotomny, a jego majątek przeszedł w części do Walewskich. 

Jan, ostatni syn wojewody sieradzkiego Aleksandra, rotmistrz królewski, z kasztelana wojewoda sieradzki, w młodości 1620 r. popadł w niewolę pod Cecorą; wierny Janowi Kazimierzowi, zostawał przy nim stale, nie dając się ułudzie świetnemi obietnicami Szwedów. Wojewoda miał dwie żony, Elżbietę Sarnowską i Katarzynę Nieborowską, starościnę kowalską, wdowę po Wawrzyńcu Stamierowskim; z pierwszej była córka Anna i syn Stanisław, wojewoda parnawski 1660 r., dziedzic Tarnowa i wielu włości, który z 1-ej żony Zofii Kuropatwianki miał córkę Elżbietę, żonę Franciszka Korycińskiego, kasztelana bracławskiego, z 2-iej żony Zofii Oleśnickiej pozostawił syna Jana, żonatego z Maryanną Dąmbską, miecznikówną inowrocławską, 2v. za Stefanem Zamoyskim, 3v. za Maciejem Pstrokońskim, bezpotomnego, i dwie córki, Joannę za Marcinem Cieńskim i Maryannę za Adamem Walewskim, kasztelanem rozpirskim, którego potomkowie wielkie dobra spadłe na nich na Ukrainie po kądzieli po Koniecpolskich ustąpili Lubomirskim. 

Linia Mikołaja. Mikołaj-Przedbór, drugi syn Stanisława, starosty przemyślskiego, protoplasta tej linii, dziedzic Dobrkowa, kasztelan rozpirski, poseł na sejm, podpisał Unię 1569 r.; z żony Anny Czyżowskiej pozostawił córki, Katarzynę pannę, Zofię za Feliksem Czerskim, sędzią ziemskim krakowskim i synów: Adama, bezpotomnego, Jana, Andrzeja i Mikołaja. 

Jan, dziedzic Motycza, sędzia ziemski lubelski, przez lat 20 przebywał zagranicą, zajmując się naukami; za powrotem do ojczyzny żył bezżenny, cały oddany naukom i zebrał piękną bibliotekę. 

Andrzej, rotmistrz królewski, kasztelan połaniecki 1598 r., z żony Anny Ligęzianki miał córki, Elżbietę za Andrzejem Chlewickim, Zofię za Stefanem Dydyńskim, podstolim sanockim, i synów: Aleksandra, starostę radomskiego, który będąc posłem na sejm, młodo umarł, Stefana, pułkownika królewskiego, dzielnego wojownika przeciw Turkom pod Cecorą, Chocimem i przeciw Szwedom w Prusach, zm. 1629 r., po którym z Marcyanny Daniłowiczówny, wojewodzianki ruskiej, córka N. zmarła panną i synowie: Andrzej, Aleksander ożeniony z N. Brzechwianką, podkomorzanką wendeńską, i Stanisław. 

Andrzej, pisarz polny koronny 1648 r., dzielny wojownik przeciw Kozakom, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. ruskiem; z żony Wiktoryi Potockiej, córki Mikołaja, kasztelana krakowskiego, hetmana wielkiego koronnego, miał syna Mikołaja, młodo zmarłego. 

Stanisław, trzeci syn Stefana, ożenił się w Holandyi z Maryą-Matyldą de Bókop, którą porzuciwszy bez rozwodu, zaślubił Elżbietę Dunin Borkowską, podczaszankę sandomierską, o co pierwsza żona i ojciec drugiej wytoczyli mu proces i Koniecpolski skazany został na infamię i gardło 1663 r.; kasztelan bracławski 1674 r., żonaty z Teresą Hoszowską, pozostawił syna Leonarda-Józefata, ożenionego z Joanną Baranowską, cześnikówną kijowską. 

Mikołaj, ostatni z synów kasztelana Mikołaja-Przedbora, sędzia ziemski sieradzki, z żony Zofii Przerembskiej, kasztelanki rozpirskiej, miał córki: Zofię za Krzysztofem Duninem i Katarzynę 1v. za Pukarzewskim, 2v. za Majem i synów: Andrzeja, Mikołaja, kanonika gnieźnieńskiego i proboszcza przecławskiego, Adama i Zygmunta-Stefana. 

Andrzej, starosta szczerczowski 1601 r., z żony Anny Jarzyna, podkomorzanki rawskiej, pozostawił córkę Zofię za Stanisławem Wężykiem-Widawskim i syna Andrzeja. 

Zygmunt-Stefan, sędzia ziemski sieradzki 1626 r. i poseł na sejm 1632 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sieradzkiem i kilka razy był deputatem na Trybunał radomski; starosta będziński i szczerczowski, dwa razy deputat na Trybunał koronny, surrogator grodzki wieluński, autor ciekawych pamiętników o rodzinie Koniecpolskich, dwukrotnie żonaty, 1v. z Barbarą Kłomnicką, z niej córki, Aleksandra Gomolińska, Anna za Stanisławem Lasockim, i synowie: Adam, Ludwik i Teodor. 2v, z Dorotą Orzelską, kasztelanką rogozińską   

Adam, starosta szczerczowski, dzielny, wojownik pod Smoleńskiem 1633 roku i w wojsku cesarskiem, z żoną Petronelą ks. Czetwertyńską, podkomorzanką bracławską, bezpotomny (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars., Ks. Gr. Brzeskie, Piotrkowskie, Bon.). 

KONIECZNY. Jan, dziedzic na Pisarach (Psarach), w pow. proszowskim 1581 r. (Ks. poborowe). 

KONIEŃSKI h. NIECZUJA. Podług Paprockiego dom starodawny w wojew. Sandomierskiem. 

KONIEWICKI-ZERKAŁO. Byli na Wołyniu. Piotr miał córkę za Iwanickim w XVI stoleciu. 

KONIEWSKI. Hipolit, syn Benedykta, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1839 r. Józef, syn Kajetana, deputat szlachty pow. mohylowskiego 1840 r. 

von KONIGSECK. Zofia 1v. za Samuelem Łaskim, sekretarzem królewskim, 2v. Ottonem Medemem, podkomorzym parnawskim 1617 r. N. za Dyonizym von Olsen-Żeleśnickim, starostą szczycieńskim 1618 r. Henryk, starosta łecki 1623 r. Fabian-Otto, dworzanin i pułkownik królewski 1666 r., żonaty z Justyną Gumowską, miał syna Ottona, posesora królewszczyzny Janowa (Sigil., Bon.). 

KONIGSFELDT v. KOENIGSFELS. W Prusach Wschodnich, posiadali majątki Sakautschen i Mitschulen. Piotr, major wojsk królewskich, następnie pułkownik wojsk koronnych 1765 r., guwerner paziów królewskich, otrzymał indygenat 1768 r. (Patrz Koenigsfels). 

KONIŃSKI h. JUNOSZA. Podług Niesieckiego zamieszkiwali w wojew. bełzkiem. 

KONIŃSKI h. KONIŃSKI. Herb - tarcza na ukos przedzielona, w prawej części w polu czerwonem róg srebrny, w lewej części w srebrnem polu róg czerwony; w koronie rycerz, trzymający w lewej biały, a w prawej ręce róg czerwony. 

Dobrogost i Jan, dziedzice Konina, a Marcin, na Siekierkach, w pow. poznańskim 1580 r. (Ks. poborowe). N., dziedzic dóbr Karszewo, w pow. gnieźnieńskim 1798 r. 

KONIŃSKI h. LELIWA. Wojciech, podstarosta i poborca różański 1629 r. (Vol. Leg.). Aleksander, syn Stanisława, cytowany w aktach ostrołęckich 1647 r. 

KONIŃSKI h. ŁABĘDŹ. Senator w rodzinie, Piotr, kasztelan sieradzki 1478 roku. 

Niektórzy z Duninów od swego majątku Konin, w pow. sandomierskim, pisali się Koniński, zachowując przydomek Dunin. Jan, kuchmistrz królowej 1413 r., wojski 1419 r., ostatnio 1427 r. podsędek sandomierski, miał synów: Bartłomieja, kanclerza królowej 1431 r., Stanisława i Jana, zwanego Missopad, protoplastę rodu Missopadów. Stanisław, podstarosta krakowski 1439 roku, pozostawił syna Stanisława. Piotr, kasztelan sieradzki 1478 r. Daniel i Stanisław, dziedzice Konina 1508 r. (Ks. poborowe). 

Andrzej, poseł połocki 1633 r., deputat na Trybunał wileński. Paweł, sędzia pograniczny połocki 1654 r., ożeniony z Eleonorą Hrebnicką, wojszczanką połocką. Paweł, sędzia pograniczny połocki, wójt newelski 1716 r. Ignacy, starosta jaśnieński, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. połockiem; ostatnio 1778 r. był sędzią ziemskim newelskim. Paweł, starosta jaśnieński 1766 r. (Ks. Ziem, i Gr. Radomskie, Bon.). 

KONIŃSKI h. RAWICZ. Jan, dziedzic Włostowic, Woli Konińskiej, Młynka i Rudek 1460 r. (Lib. Benef.). Prandota, dziedzic Czechowa, Dąbrowy, Odęchowa i Zawady, burgrabia krakowski 1467 r. Piotr, dziedzic Witowie i Chrząchowa, a Marcin, dziedzic Osin i Pożoga 1470 r. (Lib. Benef.). Marcin z Osin, komornik graniczny lubelski 1496 r. (Bon.). 

KONIUSKI. N., dziedzic na Komuchach i Świdnikach, w pow. grabowieckim, a Konstanty, dziedzic na Godlewie, w ziemi nurskiej 1578 r. (Ks. poborowe). Stanisław, dziedzic dóbr Koniuchy (Wyr. Tryb. Lubel.). 

KUNIUSZECKI. Piszą się z Koniuszek, w ziemi przemyślskiej. Mikołaj, dziedzic Koniuszek i Zagórza 1450 r., żonaty z Anną N., miał syna Jana, po którym synowie: Paweł, archidyakon przemyślski 1499 r., Mikołaj i Piotr, dziedzice Koniuszek i Zagórza. Mikołaj, wojski przemyślski 1507 r., a od 1531 r. wojski gródecki, ożeniony z Heleną Jaryczowską, sędzianką ziemską lwowską (Bon.). 

KONIUSZEWSKI h. PRAWDZIC. Mikołaj, miecznik i deputat pow. starodubowskiego 1636-1644 r. (Arch. Dubr.). Stefan z wojew. brzeskolitewskiem podpisał elekcyę 1697 r. Bonifacy, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1798 r., a Michał, syn Krzysztofa, do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. Jan, syn Antoniego, deputat sądów pow. wołkowyskiego 1840 r. Trzy osoby w 1848 r. wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

KONKOWSKI h. ODROWĄŻ. Adam z synami, Antonim, Ignacym, Józefem, Maryanem i Wincentym, oraz Franciszek, synowie Sebastyana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1839-1867 r.   

KONKOWSKI h. TRĄBY. Aleksander-Karol, syn Józefa, dziedzic wsi Borki, w wojew. wołyńskiem, profesor matematyki w szkole artyleryi za Księstwa Warszawskiego 1811 r., następnie inspektor gimnazyum w Płocku, z żony Anny Brzozowskiej miał synów: Ludwika, budowniczego gub. radomskiej, żonatego z Kunegundą Targowską, w 1844 r., Józefa, po którym z Wilhelminy Bohlke syn Bronisław i córka Helena, w 1849 r., i Waleryana, budowniczego pow. hrubieszowskiego, w 1851 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

KONOJACKI v. KONOJADZKI h. PRAWDZIC. Niektórzy z członków rodziny Sękowski, herbu Prawdzie, od nabytych majątków w Prusach Zachodnich Konojady i Dębołęka, wzięli nazwisko Konojadzki i Dębołęcki. Z Konojadzkich, którzy pisali się także Konojacki, Mikołaj, dziedzic na Bochlinie i Kozielcu, deputat na Trybunał koronny, sekretarz królewski 1669 r. (Vol. Leg.), miał żonę Maryannę Klonowską, wdowę po Jerzym Pierzcha; ich syn Piotr, kanonik gnieźnieński i chełmiński, deputat na Trybunał koronny 1694 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jan, sędzia ziemski chełmiński 1726 r. 

KONOMSKI. N. z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

KONONOW. Wincenty syn Bazylego, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1857 r. 

KONONOWICZ h. RADWAN. Zdaje się, że taż sama rodzina co Kononowicz, herbu Radwan odmienny. Z niej wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani: 1) do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Józef, syn Franciszka, z synami, Władysławem i Maksymilianem 1845 r.; 2) do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, synowie Antoniego, Józef i Kazimierz z synem Michałem 1856 r. 

KONONOWICZ h. RADWAN odmienny. Odmiana herbowa jak w herbie rodziny Siemionowicz, to jest, że w miejscu średniej poły chorągwi kładą srebrną sześciopromienną gwiazdę, chorągiew także srebrna, na drzewcu krzyż srebrny; w koronie trzy pióra strusie. 

Franciszek, kanonik smoleński 1764 r., Bogusław i Szymon-Antoni, bracia rodzeni, otrzymali nobilitacyę 1768 r. i herb powyższy. Bogusław miał syna Stanisława, ten Dominika, po którym syn Adam, z Maryanny Kowalskiej pozostawił synów: Franciszka, urzędnika pocztowego w Warszawie, Tomasza i Felicyana, strażnika celnego, po którym z Felicyanny Boczkowskiej syn Ignacy, wszystkich wylegitymowanych w Królestwie 1848 r. z przydomkiem Siemionowicze. 

Franciszek z żony Katarzyny Bobrowiczówny miał syna Józefa, radcę honorowego, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.; Józef z synami: Władysławem, Maksymilianem i Polemirem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1843 roku.  

KONOPACKI v. KONOPATSKI h. KONOPACKI v. ODWAGA. Baronowie, hrabiowie i szlachta. Herb - w polu srebrnem mur czerwony w siedm rzędów kamieni, na nim trzy blanki równe; w koronie chorągiew w prawo, zwinięta na drzewcu. Podług manuskryptu szlachty pruskiej w koronie dwa skrzydła orle białe, a na każdem z nich mur jak na tarczy. Ten herb właściwy rodzinie miał sobie dawane niekiedy nazwę Odwaga. 

Senatorowie w rodzinie: Jan, biskup chełmiński 1510 r., um. 1530 r. Jerzy, kasztelan gdański 1516 r., wojewoda pomorski 1518 r. Rafał, kasztelan elblągski 1552 r. Jerzy, kasztelan gdański 1546 r., kasztelan elblągski 1549 r., kasztelan chełmiński 1551 r. um. 1567 r. Jerzy, kasztelan chełmiński 1591 r., um. 1605 r. Maciej, wojewoda chełmiński 1606 r., biskup chełmiński 1610 r., um. 1613 r. Jan-Karol, biskup warmiński, um. 1643 r. Jakób Oktawian, kasztelan elblągski 1659 r. Stanisław, kasztelan chełmiński 1699 r., um. 1710 r. 

Konopaccy, a właściwie Konopatscy należą do tych rodzin polskich, które dziedziczyły za Odrą. Właściwym ich herbem był Grzymała, który z czasem zmienili, jeszcze przecież w XIV stoleciu liczyli się do niego, gdyż Mikołaj z Konopatu Grzymalita miał sobie powierzone dowództwo w twierdzy Kamień od Jana Suchego-wilka także Grzymality, arcybiskupa gnieźnieńskiego około 1381 r. Odmiana herbowa nastąpiła prawdopodobnie w XV stoleciu, gdy rodzina osiedliła się w Prusach, w których od czasów Kazimierza IV miała nadane starostwo świeckie. Konopatscy brali tytuł baronów od majątku Konopat, od którego wzięli nazwisko, w XVII stoleciu tytułowali się hrabiami, który to tytuł miał im być nadany od cesarzów niemieckich w owem stoleciu. 

Wawrzyniec, sędzia świecki 1460 r. Maciej z Konopatu, chorąży pomorski 1495 r., podkomorzy chełmiński 1498 r., z żony N. Wasselrode miał córkę za Sebastyanem Czapskim i synów, Jana i Jerzego. 

Jan, sekretarz królewski 1496 r., z podskarbiego ziem pruskich, zostawszy księdzem, był proboszczem malborgskim, a ostatnio 1510 r. biskupem chełmińskim, umarł 1530 r. 

Jerzy, z podkomorzego chełmińskiego podkomorzy pomorski 1515 r., kasztelan gdański w 1516 roku, a następnie 1518 roku wojewoda pomorski i starosta świecki, dostał w nagrodę zasług od króla Jana Olbrachta majątek Lepno w 1499 r.; z żony Anny von Peckau (z polska Pękówny), herbu Topacz, miał dwie córki, Katarzynę za Krzysztofem Kostką, wojewodą pomorskim, i N. za Jerzym Oleskim, kasztelanem chełmińskim, oraz czterech synów: Łukasza, Rafała, Jana, kanonika warmińskiego, i Jerzego. 

Łukasz z żony Heleny Cemówny, wojewodzianki malborgskiej, miał dwie córki: Helenę za Samuelem Konarskim, chorążym pomorskim, Katarzynę za Andrzejem Kretkówskim, wojewodą brzesko-kujawskim, i trzech synów, z których: 1) Łukasz, dziedzic na Mirachowie, po którym z Konarskiej, starościanki jurborgskiej, synowie: Adam bezpotomny z Radowicką i Krzysztof bezżenny; 2) Jerzy, dworzanin królewski 1572 r.; 3) Fabian, dziekan warmiński, kanonik poznański, gnieźnieński i chełmiński, administrator biskupstwa chełmińskiego 1614 r., um. 1619 r.   

Rafał, z podkomorzego malborgskiego 1548 r., kasztelan elblągski 1552 r., umarł podobno 1574 r. 

Jerzy, ostatni z synów wojewody Jerzego, kasztelan gdański 1546 r., elblągski 1549 r., ostatnio kasztelan chełmiński 1551 r., starosta świecki, dziedzic rozległych dóbr Straszewa, Trzcian, Mikołajek i inne, z żoną Anną Kostkówną, wojewodzianką chełmińską, miał dwie córki: N. Trzebińską i N. Tomicką Piotrową, oraz sześciu synów, z których: Jan, kanonik chełmiński, umarł 1601 r.; Stanisław trzymał zastawą od Radziwiłłów dobra Gentyliszki, na Litwie; Krzysztof bezżenny; Rafał, po którym z Barbary Rokosówny syn Andrzej bezdzietny; Jerzy i Maciej. 

Jerzy, z dworzanina stolnik królewski 1571 r., kasztelan chełmiński 1591 r., wystawił zamek w swym majątku Rynkowcach i restaurował klasztor Bernardynów w Nowem 1600 r.; z żony Elżbiety Dąbrowskiej, starościanki radzyńskiej, miał pięć córek: Annę za Ernestem Krokowskim, sędzią puckim, Zofię za Mirosławem Konarskim, podkomorzym malborgskim, Maryannę 1v. za Janem Przyłupskim, 2v. Breńską, Katarzynę, zakonnicę, i Elżbietę zmarłą panną, oraz czterech synów, z nich Jan i Rafał zmarli młodo, Jerzy, starosta mitawski z Anną Konarską bezpotomny, i Krzysztof młodo zmarły. 

Maciej, ostatni z synów kasztelana Jerzego, sekretarz królewski 1581 r., podkomorzy chełmiński 1588 r., starosta grudziądzki, podpisał ugodę będzińską 1589 r.; wojewoda chełmiński 1606 r., po śmierci żony Elżbiety Dulskiej, kasztelanki chełmińskiej, został księdzem i był biskupem chełmińskim 1610 r.; papież Paweł V przydał mu swój herb własny, to jest, dał mu na koronie smoka z rozpostartemi skrzydłami. Maciej restaurował zamek w Konopatach i pisał się baronem z Konopat; umarł 1613 r., pozostawiwszy trzy córki, z których dwie były zakonnicami, a pierwsza Elżbieta, żoną Zygmunta Grudzińskiego, kasztelana nakielskiego, i sześciu synów, z których: Piotr zmarły młodo 1589 r., Gabryel umarł 1617 r., Władysław młodo zmarły, Andrzej, kanonik chełmiński i warmiński, umarł 1622 r., mając lat 25, Jan-Karol i Jakób-Oktawian. 

Jan-Karol, z starosty dybowskiego ksiądz kanonik warmiński 1632 r., opat wąchocki, następnie tyniecki, wreszcie biskup warmiński, umarł w roku nominacji 1643 r.; biegły w obcych językach, wysoko wykształcony, towarzyszył królewiczowi Janowi Kazimierzowi w podróży do Hiszpanii, głównie dlatego, aby upomnieć się u rządu francuzkiego o należność przypadającą jego rodzinie za dostawienie królowi Zygmuntowi IV 1500 zbrojnych na wojnę z ligą, lecz został uwięziony wraz z królewiczem; opat hojny dla ubogich i wystawnego życia, pomimo ogromnych dochodów swoich, ciągle był w niedostatku, a po jego śmierci tylko dukata gotówką znaleziono. 

Jakób-Oktawian, chorąży pomorski, podskarbi ziem pruskich, kasztelan elblągski 1659 r., pisał się hrabią państwa rzymskiego; miał dwie żony, Zofię Hejdensztein-Solecką i Barbarę Kostkównę, i z nich córki, Magdalenę 1v. Gosiewską Wincentowę, hetmanowę litewską, a 2v. żonę Jana Karola ks. Czartoryskiego, podkomorzego krakowskiego, i Teresę, żonę Ferdynanda Szczepańskiego, starosty mirachowskiego, oraz synów, Jerzego, starostę wieliskiego i jasienickiego, posła na sejm 1668 r., który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. pomorskiem, z żoną Heleną Rosputówną, kanclerzanką ks. pruskiego, bezpotomnego, i Stanisława. 

Stanisław, miecznik ziem pruskich 1685 r., podkomorzy pomorski 1688 r., podpisał elekcyę 1674 r.; kasztelan chełmiński 1699 r., ostatni z swojej familii, gdyż z dwoma żonami, Katarzyną-Lukrecyą Guldenszternówną, kasztelanką gdańską, wdową po Janie Kretkowskim, i z Barbarą Kryszpinówną, podskarbianką litewską, wdową po Aleksandrze Wołowiczu, staroście plotelskim, zostawił tylko cztery córki: Teresę za Waleryanem Kruszyńskim, kasztelanem gdańskim, Teofilę za Ignacym Czapskim, miecznikiem ziem pruskich, Ludwikę za Jakóbem Zboińskim, kasztelanem elblągskim, i Zofię 1v. za Tomaszem Wilkowskim, chorążym mielnickim, 2v. za Konstantym ks. Szujskim, pisarzem litewskim (Metr. Kor., Sigil., Don. i Conv. Vars., Zap. Tryb. Piotrk. i Lubek). 

Są dotychczas na Litwie Konopaccy tego herbu Odwaga vel Konopacki, lecz nie wiem, czy go dowolnie wzięli, lub też istotnie należą do tej familii. Cyryl z synami, Apolinarym i Leopoldem, Wojciech z synami, Ignacym i Ludwikiem i Zenon, synowie Ignacego, oraz Seweryn, syn Wojciecha, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1843 r. Synowie Józefa: Kazimierz z synem Józefem, Bogusław i Ignacy wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KONOPACKI h. NOWINA. Antoni i Michał zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Po Wojciechu, dziedzicu dóbr Krosiewa w 1715 r., pochodzący: Cezar, Hipolit, Aloizy, porucznik wojsk polskich, i Dezydery wylegitymowani w Cesarstwie 1828 r.; po Aloizym zaś z żony Wiktoryi Kwiatkowskiej synowie, Romuald i Józef wylegitymowani w Królestwie 1858 r. Kazimierz, syn Jana, z synami: Janem i Hipolitem i Tomasz, syn Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KONOPACKI h. STRUS (?). Jan i Władysław zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KONOPACKI h. TRZASKA. Wojciech, piszący się z Polkowa, miał syna Jana, podstolego trembowelskiego 1703 r., po którym z dwóch żon, Reginy Kaszowskiej, 1v. Stefanowej ks. Czetwertyńskiej, i Judyty Wilczopolskiej, córka Judyta i synowie: Adam, Dominik i Józef. 

Dominik, żonaty z Maryanną Rohozińską, pozostawił synów, Adama, wojskiego mniejszego, a następnie większego krzemienieckiego 1776 r., który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem, żonatego z Fortunatą Boguszewską, i Józefa-Leona. 

Józef-Leon, dziedzic Hołuzyi, starosta głuchowski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem; ożeniony 1v. z Antoniną Peretyatkowiczówną, 2v. N. Stempkowską, miał synów, Prokopa i Mateusza. 

Prokop, żonaty z Ludwiką Grabowską, pozostawił synów: Antoniego, po którym z Ksawery Teleżyńskiej syn Gustaw, dziedzic Woronek, żonaty 1v. z Antoniną Cieszkowską, 2v. Leopoldą Konopacką, Szymona i Franciszka. 

Szymon, podkomorzy zwiachelski, następnie 1844 r. prezes izby cywilnej wołyńskiej, dziedzic Ławrynowiec, z żony Klementyny Łaźnińskiej, podkomorzanki ostrogskiej, pozostawił synów: Wiktora, ożenionego z Kamilą Zwolską, Prokopa, żonatego z N. Olizarówną, Józefa, ożenionego z Kadłubską, i Łukasza. 

Franciszek, ostatni z synów Prokopa, dziedzic Gisowszczyzny i Ihnaiek, żonaty z Zofią Przyłuską, pozostawił synów: Konstantego, ożenionego z Aleksandrą Sienicką, Władysława i Jerzego. 

Floryan-Szymon, dziedzic Daszówki, Maciej, pleban uherecki, Michał, posesor Wierzchnikowiec, i Ignacy, synowie Stefana, wnukowie Jana i Jadwigi Wasilkowskiej, prawnukowie Grzegorza i Anny Dzwonkowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.; z nich Michał, z żony Balbiny Grużewskiej pozostawił synów, Macieja, żonatego z Klementyną Ostrowską, z której syn Mieczysław, i Jana-Karola, po którym z Konstancyi Czarkowskiej syn Ludwik, oficer wojsk austryjackich. 

Jan, syn Andrzeja i Ewy Pełkówny, wnuk powyższego Jana i Jadwigi Wasilkowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., a jego synowie, Jan-Piotr z synami, Aleksandrem i Julianem, oraz po Pawle i Petroneli Makarewiczówny syn Leopold, oficer wojsk austryjackich, wylegitymowani 1841 i 1856 r. 

Po Andrzeju z Barbary Podolskiej syn Mikołaj-Andrzej, podstoli nowogrodzki 1698 r., właściciel Sufczyny, z żony Zofii Orzeszkówny miał synów: Antoniego, Jana i Wojciecha; z nich Antoni, komornik 1742 r., a od 1752 r. skarbnik przemyślski, zaślubił Maryannę Nowicką i z niej pozostawił córkę Antoninę za Krzysztofem Ściborem-Rylskim (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KONOPACKI. Augustyn 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem, a Kazimierz 1764 r. z wojew. ruskiem podpisali elekcye. Jan, miecznik żytomierski 1746 r. Antoni, chorąży malborgski 1779 r. Antoni i Kazimierz wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Jan, podstoli smoleński 1783 r. Andrzej, skarbnik krzemieniecki 1792 r. Michał, chorąży buski 1792 r. Ignacy, vicesgerent łucki 1793 r.     

Aleksander-Aleksy, podporucznik 1 pułku piechoty liniowej, odbył kampanie 1809-1813 r. i w 1817 wyszedł do dymisyi, postąpiwszy na aplikanta Trybunału w Lublinie; podpisarz sądu pokoju pow. tarnogrodzkiego 1820 r., pisarz sądu pokoju pow. kraśnickiego 1822 r., um. 1833 r., pozostawiwszy z Konstancyi z Rycerzów synów: Ferdynanda, Leona, Konstantego i Maksymiliana (Ks. Wojskowe). 

KONOPARSKI. Adam, syn Sebastyana, na Żmudzi 1680 r. 

KONOPIŃSKI h. LELIWA. Stanisław, syn Walentego, 1607 roku. (Akta Łomżyńskie). Po Krzysztofie, synu Heronima, syn Mateusz, dziedzic majątku Prokuratowszczyzna i Chudziabin (?), w ziemi bielskiej 1692 r. Kazimierz z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1697 r. Piotr, syn Wawrzyńca i Katarzyny Misiowiczówny, odstąpił 1791 r. część dóbr Prokuratowszczyzny bratu swemu Ignacemu (Don. Vars.). 

Zenon, syn Ignacego, z synami, Mikołajem i Wincentym wylegitymowani w Cesarstwie 1838 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

KONOPIŃSKI h. SŁOŃCE i KRZYŻ. Piotr Mikołajewicz i syn jego Bartłomiej otrzymali 1555 r. przyznanie szlachectwa i herbu, a Grzegorz, Jan, Mikołaj i Zacharyasz, synowie powyższego Bartłomieja, zatwierdzeni w szlachectwie 1635 r. 

Wojciech, syn Jana, zapisany 1799 r. do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1840 r. 

KONOPKA h. BIELIZNY v. BELINA v. KONOPKI. Ten herb brali w XV stoleciu Konopkowie osiedleni w północnem Mazowszu i dopiero później przeszli do innych herbów. 

Sandek, dziedzic na Konopkach, dostał 1421 r. w nagrodę zasług od Jana starszego ks. Mazowieckiego dziewięć włók gruntu, zwanego Koprzywnica, w bliskości Łomży; w 1422 r. wraz z bratem Klemensem dostał drugie dziesięć włók, a w 1439 r. od Bolesława ks. Mazowieckiego otrzymali oni jeszcze dziesięć innych włók nad rz. Jaworką. Po Sandku synowie: Adam, Jan, Mikołaj, Stanisław i Wojciech, a po Klemensie synowie, Leonard i Marcin byli dziedzicami dóbr Konopki i Koprzywnica, i 1496 r. przeprowadzali działy. W pierwszej połowie XVI wieku znajdujemy już kilkudziesięciu właścicieli na Konopkach-Koprzywnicy (Mil.). 

KONOPKA h. LUBICZ. W północnem Mazowszu, jest to, jak sądzę, gałąź Konopków, herbu Nowina, którzy zmienili herb z niewiadomej przyczyny. Maciej, w 1657 r. dziedzic wsi Konopki, w pow. zambrowskim, miał syna Tadeusza, tego syn Jerzy pozostawił syna Grzegorza, po którym syn Walenty miał syna Walentego, a ten syna Mateusza; Piotr syn Mateusza, pozostawił syna Idziego, po którym z żony Maryanny Konopkówny syn Mateusz, dziedzic wsi Konopki, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1849 r.   

KONOPKA h. NOWINA. Baronowie i szlachta. Dawna rodzina w ziemiach wizkiej i łomżyńskiej, w której posiadała kilka osad z nazwą Konopki; jej przodkowie w dokumentach z XV stolecia zwykle są podawani jako należący do herbu Bielizny (Belina) v. Konopki, lecz już od połowy XVI wieku stale brali herb Nowinę. Dersław podpisany na akcie z 1391 roku. Racibor, Mścisław, syn Mroczka, Marcin i Świętosław, bracia, kupili 1436 r. od Władysława ks. Mazowieckiego wieś Ponikły-stok i ich potomkowie pisali się aż do XVIII stolecia z Ponikłego-stoku. 

Maciej, herbu Bielizny, syn Konrada, w 1470 r. dostał od Konrada, Kazimierza, Bolesława i Jana ks. Mazowieckich 10 włók gruntu w ziemi wizkiej w zamian za tyleż włók wziętych mu przez księcia na założenie i opatrzenie miasta Radziłowa. W 1482 r. za przywilejem Jana ks. Mazowieckiego Maciej kupił od Ninogniewa z Kryska wsie Krzewo i Grodzanow; tego Macieja syn Jan miał syna Macieja, a ten syna Mikołaja, po którym Jan pozostawił syna Wojciecha, od którego wywodzi się większa część Konopków, wylegitymowanych w Królestwie; mają oni pochodzić od czterech synów tego Wojciecha: Mateusza, Andrzeja, Macieja i Stanisława. 

Mateusz pozostawił trzech synów, z których Bartłomiej miał synów: Antoniego i Szymona; po Antonim synowie: 1) Ignacy żonaty z Rozalią Ciborowską, z niej syn Mateusz wylegitymowany w Królestwie 1854 r., 2) Wojciech, tego syn Sebastyan żonaty z Maryanną Konopkówną, z tej syn Wincenty wylegitymowany w Królestwie 1856 r. Po Szymonie, drugim synu Bartłomieja, synowie: 1) Jan, 2) Maciej 3) Kalikst i 4) Bartłomiej; z nich po Janie syn Paweł, tego syn Ignacy, a tego syn Jan, po którym syn Mikołaj, żołnierz w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1853 r.; po 2) Macieju syn Wojciech, tego syn Szymon wylegitymowany w Królestwie 1553 r.; po 3) Kalikscie synowie: a) Paweł, po którym z Katarzyny Zieleń syn Łukasz wylegitymowany w Królestwie 1854 r.; b) Franciszek, po którym z Maryanny Szczepkówny syn Jan, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1860 r.; po 4) Bartłomieju syn Krzysztof z Katarzyny Konopkówny miał syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. razem z synem Kajetanem, żołnierzem w wojsku rosyjskiem, urodzonym z Zuzanny Sikorskiej. 

Franciszek, drugi syn Mateusza, a wnuk Wojciecha, miał syna Pawła, a ten pozostawił syna Andrzeja, żonatego z Ewą Stypułkowską, z której syn Szymon wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

Wojciech, trzeci syn Mateusza, miał synów, Macieja i Pawła; po Macieju syn Wawrzyniec żonaty z Ewą Niesiecką, z niej syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1861 roku; po Pawle syn Jan ożeniony z Justyną Ładziarską, z której syn Błażej wylegitymowany w Królestwie 1856 roku.

Andrzej, drugi syn Wojciecha, miał syna Tomasza, a ten Kazimierza, po którym synowie Maciej i Kazimierz; po Macieju synowie, Antoni i Wojciech wylegitymowani w Królestwie 1849 r., z nich Wojciech razem z synem Józefem i tego synem Wincentym, urodzonym z Elżbiety Gołębiowskiej. Po Kazimierzu, drugim synu Kazimierza, syn Jan pozostawił syna Jakóba, po którym z Julianny Mierkowskiej syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 

Maciej, trzeci syn Wojciecha, miał syna Andrzeja, a ten syna Jakóba, po którym synowie, Szymon z Maryanny Świerzkowskiej pozostawił syna Kleofasa, urzędnika Komisyi Sprawiedliwości, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r., i Franciszek, po którym z Maryanny Wścieklicówny syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

Stanisław, czwarty syn Wojciecha, miał syna Jana, a ten syna Walentego, po którym Antoni z Anny Kossakowskiej pozostawił synów Jana, Józefa i Stanisława, wylegitymowanych w Królestwie 1854 r. 

Piotr, burgrabia wizki 1484 r. Jan, Mikołaj i Stanisław, synowie Rościsława, 1489 r.; po Stanisławie syn Jakób 1505 r. Maciej, po którym synowie: Walenty, Stefan i Bartłomiej 1525 r. Jan 1554 r., z Agnieszki Duchnowskiej miał syna Macieja 1568 roku. Janusz, syn Rafała, 1578 roku. Jakób z Sikorskiej miał syna Stanisława, rotmistrza w Inflantach, którego syn Jan osiadł na Wołyniu około 1640 r. Bartłomiej, syn Wawrzyńca, ożeniony z Dorotą Zakrzewską 1641 r. Adam sprzedał majątek Szyjki, Stosy i inne 1658 r. Bartłomiej ożeniony z Katarzyną Łaską, dziedzic połowy majątku Homniaków (?), w pow. Słonimskim 1684 r. Wojciech, podwojewodzy wizki 1688 r.r 

Po Adamie, skarbniku łomżyńskim, z żony Barbary Zapolskiej synowie: Józef, Antoni, Ludwik i Marcin, kanonik przemyślski 1780 r. Józef, dziedzic dóbr Modlnica, Zajeziorze i części Bogorya, łowczy sanocki, wylegitymowany w Galicyi 1805 r. bez herbu, z żony Teresy Skotnickiej pozostawił trzech synów: Stanisława, dziedzica Mogilan, członka Stanów galic., wylegitymowanego 1820 r., Michała i Tadeusza. 

Michał, dziedzic Zaleszan, członek Stanów galic., wylegitymowany 1828 r., oficer wojsk polskich, zaślubił Balbinę Białobrzeską i z niej miał syna Ksawerego, po którym z Maryi bar. Horochówny syn Michał ożeniony z Julią Fihauserówną. 

Tadeusz, ostatni z synów łowczego Józefa, dziedzic Modlnicy, żonaty z Antoniną Podlewską, pozostawił syna Józefa, dziedzica Mogilan i Głogoczewa, po którym z żony Stefanii Konopkówny córki: Józefa za Kazimierzem Ożegalskim, Klementyna za Wincentym Schmidtem, Marya za Władysławem ks. Massalskim, Michalina za Aleksandrem Paszkiewiczem, Romualda za Adamem bar. Lewartowskim, Seweryna, żona Feliksa Grzybowskiego, Teresa za Stanisławem Żurowskim i synowie: Tadeusz, dziedzic Tomaszowic, żonaty z Jadwigą Skórzewską, Adam, dziedzic Modlnicy, ożeniony z Kazimierą Kamieńską, Stefan, żonaty z Maryą Finkówną i Stanisław, dziedzic Mogilan, ożeniony z Julią Jaroszyńską (Bon.).  

Po Kacprze synowie, Wojciech z wojew. Sandomierskiem, i Krzysztof, stolnik dobrzyński 1707 r., z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r. Krzysztof z Teresy Przeuskiej miał dwóch synów, Jana, po którym z Barbary Pepłowskiej synowie, Franciszek i Andrzej, i Łukasza, cześnika bracławskiego, dziedzica dóbr Bronisze, po którym z Zuzanny Ołtarzewskiej, skarbniczanki sieradzkiej, syn Józef, dzierżawca żup wielickich i bocheńskich, ożeniony z Anną Moszczeńską, pozostawił synów, Piotra i Jana, dzierżawców żup solnych w Wieliczce i Bochni, którzy w 1788 r. nadany mieli indygenat, a w 1791 r. zostali baronami galicyjskimi.

Bar. Piotr, dziedzic Mikuliniec, z Salomei Hubickiej miał córkę Teresę za Janem bar. Czechowiczem i dwóch synów, Jana, dziedzica Mikuliniec, ożenionego z generałówną Miączyńską, bezpotomnego, i Antoniego, dziedzica Biskupic i Mikuliniec, po którym z Emilii Skrzyńskiej dwóch synów, bar. Henryk, dziedzic Wrząsowic, poseł na sejmy galic. i do rady państwa w Wiedniu, pozostawił córkę Katarzynę za Rudzkim i syna Andrzeja, i bar. Kazimierz, dziedzic Biskupic i Mikuliniec, po którym z żony Stefanii Miączyńskiej, córki majora Stanisława, córka Józefa, dziedziczka Mikuliniec, zaślubiona Mieczysławowi hr. Reyowi. 

Bar. Jan, drugi syn Józefa, żonaty z Julianną, córką bar. Jana Przychodzkiego, miał córki, Katarzynę za Józefem Geppertem, Teklę za Aleksandrem bar. a Schoenwett-Hayterem i dwóch synów, Stanisława i Franciszka. 

Bar. Stanisław, dziedzic Brnika, Wiewiórki i Olesna, członek Stanów galic. 1817 r., z żony Magdaleny Skrzyńskiej pozostawił córki, Anielę za Kajetanem Skrzyńskim, Kunegundę za Karolem Kotarskim i synów: Wincentego, kanonika ołomunieckiego 1833 r., zm. 1891 r., Ignacego, oficera ułanów, i Jana, oficera dragonów austryjackich, Ludwika, oficera wojsk polskich 1831 r., Antoniego, dziedzica Brnika i Wiewiórki, po którym z żony Stefanii Grocholskiej syn Stanisław. 

Bar. Franciszek, drugi syn bar. Jana i Przychodzkiej, dziedzic Brnia i Gorzyc, członek Stanów galic. 1817 r., żonaty z Brygidą Jordan-Stojowską, miał córki: Amelię za Janem Jordan-Stojowskim, Annę Rucką, Julię za Konstantym Fihauserem i synów: Feliksa, dziedzica Gorzyc, Leona i Prospera-Napoleona, oficera wojsk polskich 1831 roku, kawalera orderu Virtuti Militari i członka Stanów galicyjskich. 

Bar. Leon, dziedzic Dyamentu i Otfinowa, oficer wojsk polskich 1831 r., żonaty z Ewelinę Wojciechowską, pozostawił córkę Maryę za Mieczysławem Jordan-Stojowskim i syna Jana, dziedzica dóbr Breń, Gorzyce i in., szambelana austryjackiego, po którym z Anny hr. Bobrowskiej synowie, Feliks, Jan i córka Jadwiga zaślubiona 1901 roku Karolowi bar. Dlauhoweskiemu-Langendorfowi (Metr. Kor., Vol. Leg., Don. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie, Bon.).   

Ta linia baronowska zmieniła herb, który ma być-tarcza przedzielona na czworo, a w jej środku mała tarcza z herbem Nowina; w pierwszej i czwartej części w polu błękitnem na srebrnej wodzie złoty statek z żaglem białym, w drugiej i trzeciej części w polu srebrnem ręka od ramienia w niebieskiej sukni, złote ziarna siejąca. W koronie trzy hełmy, w środkowem noga zbrojna kolanem zwrócona do korony, w bocznym prawym trzy pióra strusie, środkowe białe, dwa boczne niebieskie, w bocznym lewym skrzydło, górna jego połowa niebieska, dolna biała. 

Wojciech-Stanisław w 1685 r. sprzedał Bogusławskim dobra Konopki, Wertycze, Łomnica it. d., pochodzący od niego Andrzej miał synów, Antoniego, po którym z Agnieszki Dziekońskiej synowie: Ignacy, dziedzic części wsi Karwowo, w pow. augustowskim, Maciej i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1839 roku, i Nikodema, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. razem z synem Józefem, żołnierzem w wojsku ros., urodzonym z Scholastyki Karwowskiej. 

Wojciech, w 1686 r. dziedzic wsi Pstrągi-Gniewoty, w pow. zambrowskim, miał synów: 1) Piotra, 2) Józefa, i 3) Macieja; po 1) Piotrze syn Marcin, tego syn Andrzej, po którym syn Władysław, dziedzic części we wsi Guty Podleśne, w pow. augustowskim, wylegitymowany w Królestwie 1850 r.; po 2) Józefie syn Stefan-Antoni, po którym Paweł-Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1850 r.; po 3) Macieju syn Piotr, tego syn Mateusz, po którym z Eleonory Wądołowskiej synowie, Franciszek i Jan wylegitymowani w Królestwie 1850 r. 

Od Wojciecha, z 1686 r. dziedzica wsi Pstrągi-Gniewoty, pochodzący wylegitymowani w Królestwie: Daniel, dziedzic wsi Cibory Gałeckie, w pow. łomżyńskim, syn Jakóba i Franciszki z Targońskich, Łukasz, syn Józefa i Antoniny z Jemiołkowskich, wnuk Andrzeja, Michał, syn Antoniego i Agnieszki z Dziekońskich, wnuk Andrzeja, w 1843 r.; Mateusz i Maciej, synowie Wincentego i Maryanny z Kuleszów, Jakób, syn Jana i Franciszki z Grzechów, wnuk Andrzeja, prawnuk Aleksandra, praprawnuk Mateusza, w 1844 r., Konstanty i Michał, synowie Tomasza i Maryanny z Janiszewskich, w 1848 r., Piotr, syn Stanisława, z synem Stanisławem, urodzonym z Karoliny Podbielskiej, w 1850 r., Stanisław, syn Franciszka i Maryanny z Zaleskich, wnuk Andrzeja, prawnuk Aleksandra, w 1851 r., Andrzej, syn Józefa i Antoniny z Jemiołkowskich, w 1854 r. 

Józef, komornik ziemski koleński 1789 r., miał syna Józefa, po którym z Julianny Chludzińskiej synowie: Ignacy-Piotr, dziedzic wsi Okurowo, w pow. łomżyńskim, Antoni-Onufry i Franciszek-Piotr wylegitymowani w Królestwie 1844 roku. 

KONOPKA h. ZŁOTOGOLEŃCZYK. Wojciech, syn Kazimierza i Teofili Skrodzkiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.  

KONOPKA. Andrzej 1674 r. z ziemią wizką, Andrzej z wojew. ruskiem, Grzegorz, Jakób, Maciej, dwóch Marcinów, Stanisław, Tomasz i Walenty 1697 r. z ziemią łomżyńską, a Józef z Konopek-Jałbrzykowego Stoku 1764 r. z wojew. ruskiem podpisali elekcye. Stanisław, burgrabia 1784 r., a od 1787 r. komornik ziemski zambrowski. 

Dominik-Ignacy, syn Józefa i Józefy Głuskiej, wnuk Walentego i Franciszki z Bogatków, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

Jan, syn Franciszka i Anny, ur. 1775 r, w pow. Słonimskim, major 1804 r., pułkownik 1807 r., ostatnio 1812 r. generał brygady wojsk polskich, um. 1815 roku. 

KONOPKA. Wojciech, dyrektor kancelaryi w Komisyi Sprawiedliwości, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1850 r. 

KONOPKOWSKI h. NOWINA. Niektórzy z Konopków, herbu Nowina, brali nazwisko Konopkowski, jak Jan, Stanisław i Maciej, synowie Andrzeja, 1567 r., oraz Mikołaj i Piotr, synowie Macieja, 1570 r. 

KONOPLA. Książęta. Potomkowie ks. Fedora Fedorowicza Druckiego-Sokolińskiego jego przydomek Konopla brali za nazwisko. Ks. Fedor z 1-ej żony Oleny Wahanowskiej, koniuszanki wileńskiej, miał córki Opranię za Michałem Kuźniczem, Marynę za Bohdanem Jurahą i synów, Iwana i Konstantego, az2-iej żony N. ks. Łukomskiej pozostawił córkę Halszkę za Fedorom Władyką i synów, Fedora i Lwa 1530 r. (Bon.). 

KONOPLAŃSKI. Franciszek podpisał elekcyę 1764 r. z pow. brasławskim; komornik brasławski 1775-1780 roku (Vol. Leg.). Jakób, Jan i Mikołaj, synowie Franciszka, wnukowie Jana, prawnukowie Michała, skarbnika brasławskiego, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1816 roku. 

Jakób, dziedzic Zaborza 1824 roku, zaślubił Józefę Orzeszkowską i z niej miał synów: Aleksandra, Edwarda, Franciszka, Florentego, Henryka, sztabs-kapitana wojsk ros., deputata pow. dziśnieńskiego 1853 r., Jana, Juliana i Teodora. Po Edwardzie, pułkowniku wojsk ros., z Niny Zubatówny synowie, Wilhelm i Władysław; po Franciszka z Emilii Szedówny synowie, Bolesław i Żelisław; po Florentym, dziedzicu Komarowa, z Zofii Fedorowiczówny synowie, Henryk i Teodor; Julian, generał wojsk ros., z Barbary Szebujewny pozostawił syna Jakóba, a Teodor, generał wojsk ros., z Maryi Jakiewiczówny pozostawił syna Konstantego. 

Jan, drugi syn Franciszka, dziedzic Nizina, w dziśnieńskiem, z żony Konstancyi Rahdenówny miał synów: Krystyana, Adolfa, Apolinarego i Michała; po Krystyanie z Felicyi Pohoskiej syn Adam Z Elżbiety Konoplańskiej ma synów: Stanisława, Romana i Teodora, a Michał z Heleny Załęskiej pozostawił syna Michała (Bon.). 

KONOPLICKI h. SULIMA. Piętnaście osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1863 r. 

KONOPNICKI h. JASTRZĘBIEC. Senator w rodzinie, Heronim, kasztelan spicimirski 1618 r., um. 1641 r. 

Piszą się z Kroczowa. Jan Kroczowski, herbu Jastrzębiec, nabywszy 1507 r. dobra Konopnicę, Bębnów i Wólkę Konopnicką, w ziemi wieluńskiej, pisał się z Konopnicy, a jego potomkowie Konopnickimi z Kroczowa. Andrzej, wojski 1510 r., następnie starosta wieluński, rotmistrz królewski z Małgorzaty Krzysztoporskiej miał trzy córki: Jadwigę Bużeńską, sędzinę ziemską sieradzką, Annę Dembowską i N. za Mikołajem Radoszewskim, herbu Oksza, oraz synów: Adama, poetę 1620 r., Heronima (Jarosz), wojskiego 1615 r., chorążego sieradzkiego 1617 r., kasztelana spicimirskiego 1618 r., ożenionego z Barbarą Karśnicką 1621 r., który fundował klasztor Paulinów w Konopnicy, i Wojciecha, pierwszego miecznika wieluńskiego 1635 r., który w czasie wojny szwedzkiej 1656 r. przechowywał Jezuitów w swych dobrach. 

Wojciech, podsędek wieluński 1550 r. Andrzej i Jakób, dziedzice na Konopnicy, Bębnowie, Woli Konopnickiej i Bieńcu 1579 r. (Ks. poborowe). Jakób, cześnik 1580 r., sędzia ziemski sieradzki. Aleksy, podsędek wieluński 1590 r. Łukasz z wojew. brzesko-litewskiem, Stanisław z wojew. poznańskiem 1648 r., Stanisław z ziemią wieluńską, Stanisław z wojew. kaliskiem 1674 r., Franciszek z wojew. bracławskiem, Franciszek z wojew. kaliskiem 1697 roku i Aleksander z ziemią wieluńską 1764 roku podpisali elekcye. 

N. wysłany w 1670 r. od szlachty wielkopolskiej do króla Michała z zapewnieniem uległości i wierności i prośbą poskromienia partyi francuzkiej. Aleksander, poseł na sejm 1735 r. Piotr 1775 r. (Vol. Leg.). Maciej, burgrabia grodzki koniński 1791 r. Maciej, komisarz cywilno-wojskowy ziemi warszawskiej 1792 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Wieluńskie i Sieradzkie, Don. Vars.). 

Piotr w 1787 r. kupił od Antoniego Kawieckiego dobra Milejów, w wojew. Sieradzkiem; jego syn Ignacy z żony Tekli Potockiej, sędzianki kijowskiej, pozostawił syna Wawrzyńca, dziedzica dóbr Bronów, w pow. kaliskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r.; po Wawrzyńcu z Katarzyny Pągowskiej córka Amelia za Sewerynem Jaraczewskim. 

KONOPNICKI h. OKSZA. Pisali się z Konopnicy, w ziemi wieluńskiej. Bartłomiej, syn Mikołaja, sprzedał 1498 r. część Konopnicy i Bębnowa bratu stryjecznemu Mikołajowi, który w 1507 r. sprzedał połowę Konopnicy, Bębnowa i Wólki Konopnickiej Janowi Kroczowskiemu (Ks. Gr. Wieluńskie).  

KONOPNICKI. Jakób i Tomasz, synowie Aleksandra i Apolonii Jaroszewiczówny, wnukowie Andrzeja i Maryanny Lenginówny, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.; po Jakóbie syn Jan z Elżbiety Oborskiej pozostawił synów: Faustyna, Jana, Józefa i Mateusza 1847 r., a po Tomaszu syn Maciej z Maryanny Oborskiej miał syna Ludwika 1849 r. wylegitymowanych w Galicyi (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).     

Jan, syn Kazimierza, z synem Antonim i tego synowie, Stanisław i Ignacy wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847 r. 

KONOPOLSKI. Aleksander, Jan, Dominik, Cezar, Aksenty i Adam wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1858 roku. 

de KONRADE (CONRADE) h. SULIMA. Karol-Ludwik w nagrodę zasług rycerskich otrzymał indygenat 1676 r. (Vol. Leg.). Franciszek, podskarbi królewicza Jakóba Sobieskiego, miał synów: Pawła, Jezuitę, Franciszka i Ludwika. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1846 r. de 

KONRADI h. NAŁĘCZ. Józef, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

KONRADY (CONRADY) Fryderyk, kapitan regimentu pieszego, otrzymał nobilitacyę 1768 r. (Vol. Leg.). 

KONRADZKI patrz KONDRADZKI. 

KONRADZKI Koryda Tomasz otrzymał nobilitacyę 1673 r. (Vol. Leg.). Paweł, Jezuita, profesor retoryki, um. 1699 r. Paweł, vicegerent buski 1778 r. N., dziedzic dóbr Tatarynówka i Dembczyn, konsyliarz kijowski 1792 r. 

KONRATOWICZ. Będzie to zapewne taż rodzina co Kondratowicz, herbu Syrokomla. Heronim, Mikołaj i Piotr podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem. 

KONSENCIUSZ. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1840 r. 

KONSTAŃSKI h. ŁADA. Jakób, burgrabia grodzki mielnicki 1743 r., miał syna Joachima, a ten Tomasza, po którym syn Franciszek, urzędnik pocztowy w Warszawie, z Ludwiki Kutaszewskiej pozostawił syna Bronisława, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. 

KONSTANTYNOWICZ h. JELITA. Mają przydomek Swarpłowicz. Wacław, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

KONSTANTYNOWICZ h. LIS. Mają przydomek Pohowicz v. Pohozy; na Litwie i na Białej Rusi. Augustyn, pisarz grodzki mścisławski, 1674 i 1697 r., Adam i Krzysztof 1697 r. z wojew. mścisławskiem podpisali elekcye. Antoni podpisał manifest 1763 r. Antoni, syn Dominika, z synami: Stanisławem, Józefem, Janem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

KONSTANTYNOWICZ-PŁAWSKI. Michał z pow. Słonimskim i Jan z wojew. mińskiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

KONSWINOWICZ. Stanisław podpisał pospolite ruszenie 1698 roku z księztwem żmudzkiem. 

KONTECKI. Stanisław, kapitan wojsk polskich w 1809 r., od 1815 r. audytor artyleryi i inżynieryi, otrzymał w 1843 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie. 

KONTKOWSKI h. OSTOJA. Taż familia co Kątkowski. Feliks 1632 r., a Banciszek 1697 r. z wojew. ruskiem podpisali elekcye. 

KONTOWSKI h. KOŚCIESZA. Józef, syn Augusta, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r. 

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

KONTOWT h. KOŚCIESZA. Maciej, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1840 r. 

KONTOWT h. POMIAN. Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, Mikołaj, syn Krzysztofa, 1800 r. i Dawid, syn Jakóba, 1807 r., a w gub. wileńskiej, Michał, syn Jerzego, 1804 r. 

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1860 r. 

KONTOWT h. WADWICZ. Maciej, syn Szymona, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

KONTOWT. Jakób podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Ludwik z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1764 r. Ignacy, łowczy rzeczycki 1764 r. 

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1840 r. 

Ludwik, syn Jana, dóbr Daszkajcie i Pacuneli, Bolesław, syn Adama, dóbr Daszkajcie-Maciany, Wincenty i Paweł, synowie Jana, dóbr Kondratowicze-Kąpy, Mieczysław, dóbr Szowkowo i Poleminok, i Antoni, dóbr Ławkohol, synowie Zygmunta, oraz Feliks, syn Antoniego, dóbr Adam-Raj dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.

KONTRYM h. KONOPACKI. Paweł, syn Piotra, dziedzic dóbr Kontrymy 1597 r., miał syna Razmusa. Jan, syn Razmusa, dziedzic Bortuliszek 1650 r., pozostawił synów: Grzegorza, Jerzego, Józefa, Kazimierza i Krzysztofa. Jarosz podpisał elekcyę 1674 r. z pow. lidzkim. Jerzy, skarbnik żmudzki 1760 r. Gabryel, skarbnik żmudzki 1788 r. Jan, horodniczy mścisławski 1788 r. Ignacy, kanonik wileński 1790-1793 r. Ferdynand, cześnik witebski, łowczy wileński 1792 r., kawaler orderu św. Stanisława, był sekretarzem Targowicy. Kazimierz walczył w powstaniu Kościuszki 1794 r. jako prosty żołnierz; redaktor pism peryodycznych, adjunkt biblioteki Uniwersytetu wileńskiego, um. 1836 r. Maciej-Józef, budowniczy żmudzki 1798 r., żonaty z Anną, córką Dominika Mackiewicza, komornika oszmiańskiego (Arch. Dubr. i Szem.). 

Antoni, Franciszek i Ludwik, synowie Marcina, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r. Dawid, syn Abrahama, 1817 r., i Jerzy, syn Jana, 1820 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, a Jerzy, Kazimierz, Lucyan i Łukasz, synowie Szymona i Heleny Tyszkówny, wnukowie Jerzego, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r. 

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1860 r. Aleksander, syn Stanisława, dóbr Kumpiniszki, Szymon, syn Piotra, dóbr Łowmie, Ignacy, syn Józefa, dóbr Dobsze-Łukajcy, Leon i Wacław, synowie Ignacego, dóbr Wysoki Dwór dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KONTRYM h. LIS. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1847 r, 

KONTRYMOWICZ h. OGIŃSKI. Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Eliasz i Adam, synowie Piotra, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

Józef, syn Stanisława, dóbr Maciejuny, Kazimierz, syn Jana, dóbr Herkiszki, Tadeusz, syn Jerzego, dóbr Gieczany, Jan, syn Adama, dóbr Okolica-Lakowszczyzna, Bolesław, syn Antoniego, dóbr Szniukszty dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KONWICKI h. KOWNIA odm. Po Adamie, subdelegacie piotrkowskim 1771 roku, syn Marcin miał syna Izydora, po którym z Kunegundy Głembockiej synowie: Tadeusz, Gracyan, Franciszek Ksawery, Stanisław i Wiktoryn w 1850 r. wylegitymowani w Królestwie.