Tom VIII (LA-LEU)

Aleksander, skarbnik łęczycki 1732 r., zaślubił Konstancyę Siemiradzką i z niej miał córkę Zofię za Janem Żółtowskim, podkomorzym gostyńskim, i syna Kazimierza, po którym z Ewy Orzechowskiej syn Wincenty, dziedzic Kobylnika, w radomskiem, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., był żonatym z Maryą Rabsztyńską. 

Maksymilian, syn Łukasza i Leżeńskiej, łowczy brzeski 1751 roku, z Katarzyny Przezdzieckiej pozostawił córkę Benignę Domaszewską i syna Dyonizego, dziedzica Krosnowa, szambelana Stanisława Augusta 1788 r., żonatego z Augustyną Szczepańską, skarbnikówną parnawską. 

Stanisław, syn Stanisława i Szydłowieckiej, dziedzic Grabowa, Woli Grabowskiej, Imbramowic i Gruszowa, podkomorzy łęczycki 1549 r., zaślubił Annę Zbąską i z niej miał córki: Annę za Kacprem Szczepanowskim, Jadwigę za Franciszkiem Morsztynem, Zofię za Mikołajem Lutomierskim i trzech synów: Abrahama, żonatego z Zofią Czelatycką, Jana i Stanisława, dziedzica na Grabowej, po którym z Katarzyny Giżyckiej córka Anna Przerembska i syn Wojciech, dziedzic na Brzezinach, zaślubił Zuzannę Przerembską, wojszczankę krakowską, i z niej zostawił córki, Annę za Marcinem Szydłowskim, Zofię za Januszem Stokowskim i syna Stanisława, żonatego z Zofią Koniecpolską. 

Jan, dziedzic na Grabowej i Woli Grabowskiej, dworzanin królewski 1587 r., miał czterech synów: Andrzeja, Jana, Mikołaja i Stanisława, po którym z Barbary Pukarzowskiej synowie, Stefan żonaty z Zofią Gorajską i Prokop, dziedzic dóbr Zglinny 1650 r.. z Katarzyny Żelazówny pozostawił córkę Katarzynę 1v. za Olszewskim Wawrzyńcem, 2v. za Aleksandrem Rudzkim. 

Andrzej, dziedzic na Beźniku 1640 r., pozostawił córki, Aleksandrę za Stanisławem Manowskim, Annę 1v. za Stanisławem Duninem-Szpotem, 2v. Stanisławową Kamińską i synów: Krzysztofa, Macieja, po którym z Zofii Radońskiej synowie: Maksymilian, Piotr i Stefan, i Stanisława, po którym z Zofii Załuskiej, chorążanki rawskiej, córka Maryanna Laskowska i synowie: Aleksander, Andrzej, Krzysztof i Remigian; po Remigianie z Agnieszki Brolińskiej córki, Ewa Kociszewska i Zofia za Władysławem Lutoszewskim. 

Jan, syn dworzanina Jana, zaślubił Annę Szpotównę i z niej miał dwie córki, Annę Kazimierską, Zuzannę za Waleryanem Potrykowskim, podkomorzym różańskim, i czterech synów: Jana, Franciszkanina, Ludwika, po którym z Hijacynty Rokitnickiej, sędzianki mielnickiej, synowie: Józef i Stefan, Stanisława i Tomasza, Franciszkanina. 

Mikołaj, syn Jana, dworzanina, dziedzic na Grabowej 1660 r., z żony Łyczkówny pozostawił synów: Andrzeja, Przecława, Władysława i Wojciecha; po Wojciechu z żony z Katarzyny Wąsowiczówny córki, Agnieszka za Stanisławem Żabickim i Anna za Piotrem Mąkolskim, podstolim dobrzyńskim. 

Linia Mikołaja. Mikołaj, dziedzic na Glewie i Mchowie, sekretarz królewski 1500 r., zaślubił Katarzynę Smolską, podstolankę inowrocławską, i z niej miał synów, Jerzego i Jana, dziedzica na Glewie, Lasotkach, Smolsku, Piwoninie i Siedzewie wojskiego nurskiego 1533 r., podkomorzego dobrzyńskiego 1545 r.. po którym z Anny Narzymskiej, kasztelanki płockiej, córki: Anna za Stanisławem Trąbskim, Jadwiga Kobiernicka, Katarzyna 1v. za Jerzym Łoskim, wojewodzicem mazowieckim, 2v. za Wojciechem Lubienieckim, Zofia Gembartowa i synowie: Jan, Michał, Piotr, Stanisław i Tomasz, cześnik dobrzyński 1546 r., został księdzem i był kanonikiem łowickim 1559 r.       

Jan, syn podkomorzego Jana i Narzymskiej, dziedzic Główczyna 1566 r., zaślubił Annę Lubieniecką iz niej miał syna Jana, po którym z 1-ej żony Zofii Zakrzewskiej córka Zofia za Samuelem Plichtą, a z 2-iej żony Jadwigi Brańskiej córki: Anna za Stanisławem Stępczyńskim, Ewa za Stanisławem Żelskim, Katarzyna za Wojciechem Rościszewskim, Maryanna za Walentym Pinińskim i syn Wojciech, dziedzic na Glewie i Główczynie 1640 r., z żony Elżbiety Plichcianki, chorążanki sochaczewskiej, pozostawił córkę Elżbietę za Janem Orłowskim i synów, Idziego-Wojciecha i Stanisława, Jezuitę. 

Idzi-Wojciech, dziedzic na Glewie i Wylazłowie, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią dobrzyńską; z żony Heleny Gilowskiej, podkomorzanki dobrzyńskiej, miał córkę Elżbietę za Krzysztofem Karskim i synów, Antoniego i Wojciecha; po Wojciechu, dziedzicu Glewa, podczaszym dobrzyńskim 1701 r., z Teresy Działyńskiej córka Antonina za Heronimem Sierakowskim, łowczym krzemienieckim, i synowie: Idzi, Ignacy i Jakób. 

Ignacy, dziedzic na Glewie 1779 r., z Bogumiły Łebkowskiej pozostawił synów: Romana, Antoniego i Onufrego, posesora wsi Kawenczyna, w płockiem, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r., a Jakób z Ewy Sierakowskiej, łowczanki krzemienieckiej, pozostawił syna Franciszka, komornika ziemskiego płockiego 1787 r., ożenionego z Heleną Zembrzuską. 

Michał, syn podkomorzego Jana, dziedzic na Lasotkach, Popowie i Witowie 1564 r., żonaty 1v. z Zofią Żelską, kasztelanką dobrzyńską, z niej córka Dorota 1v. za Janem Tolibowskim, 2v. za Wojciechem Rościszewskim i synowie, Jan i Marcin, 2v. z N. Chełmicką, stolnikówną dobrzyńską, z której córka Agnieszka za Marcinem Maszkowskim. 

Jan, zamieszkały w pow. upickim, miał syna Andrzeja, po którym z Grądzkiej synowie, Aleksander i Jan-Władysław, dziedzic Pomusze i Paszków, dworzanin i sekretarz królewski, deputat na Trybunał litewski 1653 r., podwojewodzy trocki i starosta żyżmorski 1661 r., podsędek 1664 r., a od 1670 r. sędzia ziemski trocki, z żony Agnieszki Assemberkówny pozostawił córkę Elżbietę. 

Piotr, syn podkomorzego Jana, dziedzic Śniadkowa Nagórnego, w Czerskiem, dworzanin królewski 1546 r., cześnik dobrzyński 1550 r., z 1-ej żony Anny Lubrańskiej miał córkę Katarzynę Karczewską, a z 2-iej Jadwigi Szczawińskiej córkę Annę i syna Tomasza, po którym z Katarzyny Kłoczewskiej córki: Barbara za Janem Przedworskim, Elżbieta za Jakóbem, Krystyna za Szymonem Braneckimi, Maryanna za Gabryelem Słąnką i synowie: Jan, sekretarz królewski, proboszcz szydłowski i korytnicki 1635 r., Wojciech, gwardyan Minorytów w Warszawie 1658 r., Kazimierz i Mikołaj, dziedzic na Śniadkowie Nagórnym 1640 r., z Jadwigi Braneckiej pozostawił córki, Joannę Chynowską, Teofilę Magnuszewską i synów: Arnolfa, Bonifratra w Warszawie, Franciszka, Franciszkanina, Ferdynanda, Jana, cześnika łukowskiego 1680 r., żonatego 1v. z Cecylią Rongiuszówną, 2v. z Katarzyną Żernicką, i Konstantego.   

Konstanty, dziedzic na Goźlinie, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską; cześnik łukowski 1721 r., zaślubił Katarzynę Ostrowską i z niej miał córki, Annę za Antonim Górskim, stolnikiem zakroczymskim, Cecylię za Pawłem Słąnką i synów, Józefa, cześnika łukowskiego 1736 r., żonatego z Maryanną Lisicką, z niej córka Katarzyna Jasieńska, i Wojciecha, po którym z Joanny Sławęckiej córka Zuzanna 1v. za Antonim Piaseckim, łowczym bracławskim, 2v. za Wojciechem Popławskim, łowczym bracławskim. 

Kazimierz, syn Tomasza i Kłoczewskiej, dziedzic na Śniadkowie 1650 r., zaślubił Annę Lesiewską i z niej miał synów: Stefana, Maksymiliana i Waleryana, po którym z Teresy Magnuszewskiej synowie: Antoni, Kazimierz żonaty z Teresą Sobiekurską i Stanisław, po którym z Franciszki Służewskiej córki: Bogumiła za Ignacym Witkowskim, Joanna za Stanisławem Lubiejewskim, Maryanna za Franciszkiem Trzcińskim i Salomea 1v. za Piotrem Tyborowskim, 2v. za Antonim Rembowskim, skarbnikiem zakroczymskim. 

Antoni, dziedzic na Chmielewie 1730 r., z żony Maryanny Myszkowskiej pozostawił synów, Kacpra i Stanisława, plebana we Wrzosie; po Kacprze, subdelegacie radomskim 1768 r., z Katarzyny Dąbrowskiej syn Idzi wylegitymowany w Królestwie 1838 r. z synem Konstantym, urodzonym z Apolonii Wilkowskiej. 

Stanisław, syn podkomorzego Jana, dziedzic na Brzuminie, Piwoninie i Siedzewie, dworzanin królewski 1542 r., wojski nurski 1556 r., zaślubił Annę Radzymińską i z niej miał córki, Agnieszkę za Mikołajem Szczawińskim, kasztelanem łęczyckim, Zofię za Marcyanem Giżyckim, stolnikiem gostyńskim, i dwóch synów, Grzegorza i Jana. 

Jan, dziedzic Piwonina, Miastkowa i Siedzewa, kasztelan zakroczymski 1599 r., miał dwie żony, Annę Gniewoszównę, wojszczankę radomską, i Ewę Podłęską, 2v. żonę Jana Lesznowolskiego, kasztelana czerskiego, i z 1-ej żony pozostawił córkę Zofię za Samuelem Gostomskim, kasztelanem czerskim, i dwóch synów, Remigiana i Stanisława, dziedzica na Brzuminie, kasztelana małogoskiego 1611 r., a od 1619 r. kasztelana czerskiego, który miał dwie żony, Aleksandrę Sapieżankę, wojewodziankę połocką, z niej córka Krystyna za Piotrem Szyszkowskim, kasztelanem wojnickim, i Zofię Dembowską. 

Remigian, syn Jana i Gniewoszówny, dziedzic na Miastkowie, poborca czerski 1610 r., deputat na Trybunał radomski 1618 r., ostatnio podkomorzy czerski 1623 r., miał dwie żony, Elżbietę Parysównę, wojewodziankę mazowiecką, z niej synowie: Heronim, Jan, dziedzic Sobienia i Zembrzykowa w 1640 r., żonaty z Anną Wolińską, 2v. za Mikołajem Warszewickim, łowczym czerskim, i Stanisław. 

Heronim, dworzanin królewski, podpisał elekcyę 1648 r., z ziemią czerską; z żony Praksedy Gorzewskiej, stolnikówny gostyńskiej, pozostawił córkę Elżbietę, 1v. za Janem Pogorzelskim, chorążym nurskim, 2v. za Anzelmem Zabickim, wojskim liwskim, i syna Władysława, dziedzica na Miastkowie 1650 r., po którym z Ewy Ligęzianki, 2v. żony Jana Wojakowskiego, chorążego przemyślskiego, 3v. za Franciszkiem Rusockim, podstolim latyczowskim, i córki, Joanna, żona Wojciecha Wolskiego i Prakseda 1v. za Jerzym Opackim, wojewodzicem derpskim, 2v. za Stanisławem Grzybowskim, chorążym czerskim. 

Stanisław, syn Remigiana i Parysówny, dziedzic Wrzeszczowa 1638 r., zaślubił Katarzynę Głębocką, kasztelankę wendeńską, 2v. żonę Maksymiliana Ossolińskiego, podskarbiego nadwornego koronnego, z której syn Remigian, dziedzic Miastkowa i Wrzeszczowa, cześnik łomżyński 1666 r., podpisał elekcyę 1674 r.; Remigian miał trzy żony: Annę Całowańską, łowczankę podlaską, z niej córki, Joanna za Zygmuntem Opackim, cześnikiem warszawskim, i Katarzyna za Janem Walewskim, Izabelę Opacką, wojewodziankę derpską, z tej córka Barbara 1v. za Karolem Duninem-Wąsowiczem, podkomorzym sandomierskim, 2v. Janicka, podczaszyna radomska, i trzech synów: Mikołaj żonaty z Anną Zaborowską, Zygmunt i Marcin, i Teofilę Grzybowską, która po śmierci Remigiana została żoną Wawrzyńca Świdzińskiego, kasztelana gostyńskiego. 

Zygmunt, dziedzic dóbr Potycza i Cierniaki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; cześnik łęczycki 1698 r., starosta sękociński, był żonatym z Maryanną Karską, 2v. żoną Wojciecha Szydłowskiego, kasztelanka sierpskiego. 

Marcin, najmłodszy syn Remigiana i Opackiej, dziedzic Wrzeszczowa i Woli Wrzeszczowskiej, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; żonaty z Antoniną Dunin-Brzezińską, miał synów: Mścisława, Stanisława i Zygmunta, po którym z Maryanny Ogonowskiej synowie, Adam i Fabian; po Adamie z Zofii Kroczewskiej syn Tomasz wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Mścisław, podczaszy łomżyński 1742 r., pozostawił synów, Bazylego i Jana, z nich Bazyli, cześnik wyszogrodzki 1790 r., posesor wsi Kostrzyn, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1803 r., z żony Urszuli Szymańskiej miał syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Gałąź na Lasocinie. Bieniasz, dziedzic na Lasocinie 1494 r., z żony Katarzyny z Rakowa miał synów, Jana i Pawła. Jan, dziedzic na Szczurowie i Goworowie, wojski większy 1469 r., podkomorzy wyszogrodzki 1474 r., sędzia ziemski zakroczymski 1489 r., kasztelan wyszogrodzki 1496 r., zaślubił Annę Kucharską, sędziankę ciechanowską, i z niej pozostawił córkę Annę za Janem Kryskim, kasztelanem, zakroczymskim, i synów, Stanisława, protoplastę dwóch linij szlacheckich, i Wawrzyńca, przedstawiciela linii hrabiowskiej. 

Stanisław, dziedzic na Lasocinie i Zakrzewie 1520 r., z żony Doroty Zaborowskiej, stolnikówny wyszogrodzkiej, miał córki, Annę, żonę Wolfganga, starosty kolneńskiego, który otrzymawszy za żoną część Lasocina, pisał się z Lasocina, a jego potomkowie Lasockimi, i Małgorzatę, żonę Jana Konarskiego.     

Wolfgang, dziedzic na Lasocinie, dworzanin królewski 1514 r., pisarz ziemski wyszogrodzki 1522 r., starosta kolneński i bulkowski 1527 r., z żony Anny Lasockiej pozostawił córki: Annę Kośmińską, Małgorzatę Jasieńską, Zofię Bielicką i dwóch synów, Jakóba i Stanisława, którzy są przedstawicielami dwóch linij obecnie istniejących. 

Linia Jakóba Jakób, dziedzic na Lasocinie 1550 r., zaślubił Zofię Nakwąską, podkomorzankę wyszogrodzką, i z niej miał córki: Agnieszkę Arciechowską. Elżbietę za Piotrem Smolskim, Jadwigę za Stanisławem Rakowskim i trzech synów: Budzisława, Tomasza i Zacheusza. 

Budzisław, dziedzic na Lasocinie 1600 r., z żony Krystyny Rylskiej miał córki: Agnieszkę za Janem Szeliskim, Jadwigę Dzierżanowską, Elżbietę Marcinową Pruską, Małgorzatę Ćwiklińską, Zofię Ciołkowską, Zuzannę za Janem Małowieskim i trzech synów: Jana, zabitego pod Smoleńskiem, Marcina i Stanisława, Paulina w Częstochowie. Marcin, dziedzic na Lasocinie, z 1-ej żony Agnieszki Nieborskiej, skarbniczanki wyszogrodzkiej, pozostawił syna Jana, a z 2-iej żony Barbary Kowalewskiej miał syna Karola, który 1674 r. podpisał elekcyę z ziemią wyszogrodzką. 

Tomasz, drugi syn Jakóba i Nakwaskiej, dziedzic na Zakrzewie, z miecznika stolnik wyszogrodzki 1636 r., podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią wyszogrodzką; miał on dwie żony, Zuzannę Żochowską, z niej córki: Anna, ksieni Benedyktynek w Sierpcu, Jadwiga za Adamem Procheńskim, Katarzyna za Adryanem Nieborowskim, skarbnikiem wyszogrodzkim, Krystyna Gawarecka i Zofia 1v. za Bartłomiejem Miszewskim, 2v. za Piotrem Chełchowskim, i Annę Jankowską, kasztelankę słońską, z której córki: Helena, ksieni Benedyktynek w Sierpcu, Agnieszka za Janem Nieborskim, Maryanna za Feliksem Osieckim i trzech synów: Krzysztof, Teodor, dzielny żołnierz pod Cudnowem 1660 r. i Wacław. Krzysztof, dziedzic na Zakrzewie, podczaszy wyszogrodzki 1662 r., podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią wyszogrodzką; z żony Jadwigi Kępskiej miał synów: Hilarego, dziedzica na Cieślicach, ożenionego z Zofią Górską, z niej syn Adam, Jana-Franciszka, Mikołaja, Jezuitę, Tomasza i Wiktora. 

Jan-Franciszek podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią wyszogrodzką; dworzanin królewski 1676 r., z cześnika podczaszy 1690 r., stolnik 1703 r., ostatnio 1704 r., sędzia ziemski wyszogrodzki, poseł na sejmy, z żony Maryanny Jawornickiej pozostawił córkę Katarzynę za Wojciechem Żółtowskim, podsędkiem płockim, i synów: Andrzeja, Jana, żonatego z Salomeą Jaroszewską, chorążanką zakroczymską, Stanisława, ożenionego z Teresą Bieniewską, pisarzówną ziemską sochaczewską, i Nikodema, dziedzica Zakrzewa, po którym synowie, Franciszek i Stefan. 

Wacław, syn Tomasza i Jankowskiej, chorąży wyszogrodzki 1656 r., starosta siennicki 1659 r., podkomorzy zakroczymski 1677 r., poseł na sejmy i marszałek Trybunału koronnego 1682 r., podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią wyszogrodzką; podkomorzy zaślubił Jadwigę Krajewską i z niej miał córki: Aleksandrę 1v. za Stanisławem Ponikiewskim, wojskim nurskim, 2v. za Błeszyńskim, stolnikiem owruckim, Konstancyę za Zygmuntem Strzałkowskim, stolnikiem zakroczymskim, Teresę, ksienię Benedyktynek w Toruniu, Zofię za Franciszkiem Łączyńskim, podstolim latyczowskim, i syna Ludwika-Antoniego.   

Ludwik-Antoni, sekretarz królewski 1676 r., podczaszy wyszogrodzki 1678 r., major wojsk koronnych, walczył pod Wiedniem 1683 r.; starosta zakroczymski 1690 r., poseł na sejmy, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią zakroczymską i z żony Cecylii Pląskowskiej, 2v. żony Władysława Pobłockiego, koniuszego inflanckiego, pozostawił dwóch synów, Dymitra i Józefa, którzy podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią zakroczymską. 

Dymitr, dziedzic Smoszewa, miecznik zakroczymski 1730 r., poseł, pisarz ziemski i wojski zakroczymski 1760 r., zaślubił Maryannę Żórawską i z niej miał syna Zygmunta, który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią zakroczymską; Zygmunt, wojski mniejszy sierpski 1777 r., wojski większy płocki 1781 r., z podstolego podczaszy raciążski 1789 r., pozostawił synów: Jana, dziedzica Smoszewa, radcę wojew. mazowieckiego 1821 r., po którym z Julii Oborskiej córki, Anna za Piotrem Lasockim i Paulina Gadomska, Floryana, dziedzica Lasocina i Samborza, który z Maryanny Nakwaskiej pozostawił córki, Kordulę Chełmicką i Kunegundę za Teodorem Mioduskim, i Leonarda. 

Leonard, dziedzic Zakrzewa, prezes Rady departamentu płockiego 1820 r., z żony Józefy Chełmickiej miał córkę Maryę za Franciszkiem Kleniewskim i synów: Ignacego 1847 r., Stanisława, dziedzica Miszewa Murowanego 1838 r., i Teodora 1846 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Linia Stanisława. Stanisław, dziedzic Zakrzewa 1550 roku, zaślubił Jadwigę de Cieśle Ciesielską i z niej miał córki: Dorotę, żonę Adama Sieromskiego, Jadwigę za Piotrem i Zofię za Jakóbem Sokolnickimi i synów: Heronima, Jana, zabitego w Inflantach, Jakóba, miecznika, sędziego grodzkiego i podstarostę wyszogrodzkiego, żonatego z Elżbietą Zarembianką i Marcina. 

Marcin, dziedzic na Zakrzewie, fundator kościoła w Zakrzewie 1600 r., z żony Anny Grabskiej pozostawił córki: Elżbietę za Stanisławem Kiełpińskim, Jadwigę 1v. za Maciejem Myszczyńskim, 2v. za Janem Nagórką, sędzią ziemskim warszawskim, Zofię za Krzysztofem Witkowskim i synów: Grzegorza, zabitego 1621 r. pod Chocimem, Jana, prowincyała Bernardynów w Polsce, Stanisława, poległego pod Bussą 1626 r. i Walentego. 

Walenty, dziedzic na Lasocinie, Gałkach i Woli Gałeckiej, łowczy 1632 r., podczaszy 1638 r., sędzia ziemski wyszogrodzki 1644 r., poseł na sejmy i deputat na Trybunał lubelski, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią wyszogrodzką; podkomorzy wyszogrodzki 1656 r., z żony Anny Cybulskiej, cześnikówny wyszogrodzkiej, miał córkę Marcyannę Gołyńską i synów: Adama, Mikołaja, zabitego pod Batowem 1652 r., Pawła, Albrychta-Adryana, rotmistrza wojsk koronnych, i Władysława, skarbnika 1656 roku, łowczego 1665 r., stolnika wyszogrodzkiego 1666 r., ostatnio kasztelana zakroczymskiego 1678 r., który podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią wyszogrodzką. Władysław erygował 1658 r. miasto Kępę i z dwóch żon, Anny Szawłowskiej, podsędkówny wyszogrodzkiej, i Katarzyny Bykowskiej, pozostawił synów, Ewarysta, chorążego wojsk królewskich, i Piotra, którzy 1674 r. podpisali elekcyę z ziemią wyszogrodzką.  

Adam, dziedzic Kępy i Pniewnika, chorąży 1651 r., kasztelan wyszogrodzki 1656 r., deputat na Trybunał lubelski, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią wyszogrodzką; kasztelan z żony Konstancyi Brochowskiej, kasztelanki sochaczewskiej, miał syna Michała, podkomorzego wyszogrodzkiego 1678 r., starostę rzeczyckiego i lubocheńskiego, po którym z Barbary Walewskiej, podkomorzanki łęczyckiej, syn Józef-Stanisław. 

Józef-Stanisław, dziedzic Gałek i Kośna, kasztelan konarsko-łęczycki 1722 r., z żony Barbary Jordanówny, wojewodzianki bracławskiej, miał syna Jana, dziedzica na Gałkach, po którym z Justyny Przezdzieckiej, sędzianki ziemskiej wyszogrodzkiej, i Heleny Ostrowskiej, chorążanki sieradzkiej, córki, Barbara Dembińska, Maryanna Zielińska i syn Michał, dziedzic Kurdwanowa i Gradowa, wojski mniejszy wyszogrodzki 1789 r., z 1-ej żony Agnieszki Szumowskiej pozostawił córkę Konstancyę, a z 2-iej żony Antoniny Małowieskiej, sędzianki ziemskiej wyszogrodzkiej, pozostawił syna Antoniego-Barnabę-Onufrego, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r., ożenionego z Julią Pawłowską. 

Albrycht-Adryan, syn Walentego i Cybulskiej, erygował m. Brochów; dziedzic Gałki i Woli Gałeckiej, dworzanin i sekretarz królewski 1655 r., stolnik 1656 r., sędzia ziemski 1665 r., starosta wyszogrodzki 1671 r., ostatnio 1690 r. kasztelan inowrocławski, 30 razy poseł na sejmy i 5 razy deputat na Trybunały, z żony Agnieszki Brochowskiej, pisarzówny zakroczymskiej, miał córki: Ewę za Adamem Karnkowskim, kasztelanem wyszogrodzkim, Agnieszkę Garczyńską, Felicyannę za Adamem Walewskim, Katarzynę, Benedyktynkę w Toruniu, Maryannę za Józefem Łukowskim, sędzią ziemskim wyszogrodzkim, Teresę Gąsiorowską i dwóch synów, Adama Franciszka i Piotra. 

Adam-Franciszek, dziedzic Brochowa i Brzezin, dworzanin królewski, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią wyszogrodzką; starosta wyszogrodzki 1690 r., a podobno i podkomorzy zakroczymski, fundował kościół Reformatów w Brzezinach; żon miał dwie, Maryannę Niszczycką, z niej synowie, Józef i Paweł i Teofilę Umińską, z której córka Dorota. 

Józef, dziedzic Brzezin, generał-adjutant wojsk litewskich 1729 r., kasztelan łęczycki 1757 r., starosta gostyński i dźwinogrodzki, kawaler orderu Orła Białego, z żony Anny Grabowskiej, cześnikówny wieluńskiej, pozostawił syna Antoniego, dziedzica na Brzezinach i Żukowie, podczaszego gostyńskiego 1754 r., starostę gostyńskiego i topolnickiego, który 1764 r. podpisał elekcyę z wojew. rawskiem; szambelan królewski 1765 r., kasztelan gostyński 1772 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, wojewoda ciechanowski 1794 r., z Teresy Laskowskiej, stolnikówny bielskiej, pozostawił córkę Izabelę za Michałem ks. Ogińskim, podskarbim wielkim litewskim.      

Paweł, młodszy syn starosty Adama-Franciszka, dziedzic Brochowa, podstoli bełzki 1729 r., łowczy 1730 r., cześnik 1735 r., z podstolego chorąży sochaczewski 1748 r., z żony Barbary Wilkowskiej, 2v. żony Józefa Zembrzuskiego, podsędka sochaczewskiego, miał synów: Adama, Rocha, skarbnika rawskiego 1763 r., miecznika sochaczewskiego 1766 r., szambelana Stanisława Augusta 1775 r., podkomorzego sochaczewskiego i kawalera orderu św. Stanisława 1787 r., posła na sejmy, i Seweryna. 

Adam, dziedzic Brochowa, łowczy rawski 1756 r., starosta różański 1757 r., podczaszy sochaczewski 1758 r., stolnik 1762 r., kasztelan sochaczewski 1775 r., starosta mokrski, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, marszałek Trybunału koronnego 1785 r., dostał prawem emfiteutycznem starostwo mokrskie na lat 50; delegowany w 1775 r. do traktowania z monarchami rozbierającymi Polskę, w 1777 r. asesor sądów zadwornych, miał dwie żony, Apolonię Niemojewską, z niej miał córki, Antoninę za Janem Łuszczewskim, Franciszkę za Piotrem Karnkowskim i syna Stanisława, i Kunegundę Mokrską, podkomorzankę gostyńską, z której synowie, Michał i Józef. 

Stanisław, dziedzic na Brochowie, starosta mokrski 1775 r., zaślubił Agnieszkę Bogatkównę i z niej miał syna Jana Nepomucena, dziedzica Brochowa, posła na sejm 1820 r., sędziego pokoju pow. sochaczewskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Michał, syn kasztelana Adama, dziedzic Iłowa 1812 r., miał dwie żony, Wiktoryę Górską, z niej syn Józef, współdziedzic dóbr Czernik, 1837 r., i Antoninę Łączyńską, starościankę gostyńską, z której synowie, Adryan 1839 r. i Stefan 1842 r. wylegitymowani w Królestwie; po Adryanie, dziedzicu Czerwonki, prezesie Rady pow. warszawskiej, z Bronisławy Łuszczewskiej synowie, Antoni żonaty z Pągowską i Michał żonaty z Jadwigą Karską, a po Stefanie, dziedzicu Cieksyna, z Anny Piechowiczówny syn Juliusz zaślubił Zofię Mikorską i z niej ma syna Stefana, po którym z Maryi hr. Komorowskiej córka Zofia ur. 1899 r. 

Józef, ostatni syn kasztelana Adama, dziedzic Iłowa i Januszewa, z żony Józefy Czarnieckiej pozostawił synów: Zygmunta, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., dziedzica Piotrkowa Żydowskiego, kanonika honorowego kaliskiego, Władysława, dziedzica Brochowa, sędziego pokoju pow. płońskiego, a następnie Jezuitę, i Stanisława, żonatego z Woroniecką, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. 

Linia hrabiowska. Wawrzyniec, drugi syn kasztelana Jana, dziedzic na Lasocinie, Goworowie i Szczurowje 1520 r., zaślubił Annę, córkę Stanisława Rościszewskiego, i z niej miał syna Jana, dziedzica na Goworowie i Szczurowie, po którym z 1 ej żony Katarzyny Nakwaskiej synowie: Heronim, Jan i Stanisław, a z 2-iej żony Katarzyny Cybulskiej, 1v. Jakóbowej Nieborskiej, sędziny ziemskiej wyszogrodzkiej, syn Andrzej.  

Jan, poborca wojew. mazowieckiego 1589 r., z Barbary, córki Jakóba Słuckiego pozostawił córkę Katarzynę za Tomaszem Bietkowskim i syna Wojciecha, dziedzica na Lasocinie, chorążego zakroczymskiego 1634 r., po którym z 1-ej żony Maryanny Przeciszewskiej córki: N. za Olbrachtem Ossowińskim, Anna za Stefanem Łuszczewskim, Dorota za Stanisławem Wesslem i synowie: Adam, Andrzej i Feliks ożeniony z Teklą Brzostowską, i z 2-iej żony Barbary Górskiej córka Zofia Goławińska i synowie, Jan i Mateusz, którzy podpisali elekcyę 1648 roku z ziemią zakroczymską. 

Stanisław, syn Jana i Nakwaskiej, zaślubił 1v. Jadwigę Sobańską i z niej miał synów: Andrzeja, ożenionego z Katarzyną Miszewską, Jana i Stanisława, a z 2-iej żony Mroczkówny pozostawił syna Adama, który podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią wyszogrodzką. Po Stanisławie, dziedzicu na Lasocinie 1600 r., z żony N. Rydzewskiej syn Heronim. 

Andrzej, syn Jana i drugiej jego żony Cybulskiej, dziedzic na Szczurowie 1580 r., zaślubił Annę Drozińską i z niej miał syna Wacława, dziedzica Drozina i na Szczurowie 1632 r., który miał trzy żony: Ewę Zielińską, wojewodzicównę płocką, Zofię Pniewską i Wesslównę, i z 1-ej żony pozostawił synów: Jacka, Mikołaja i Pawła, którzy podpisali elekcyę 1648 r. z ziemią wyszogrodzką, i Władysława, stolnika zakroczymskiego 1662 r., który podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią zakroczymską, i z żony Maryanny Kossobudzkiej miał syna Adama, dziedzica Chociszewa, żonatego z Teofilą Gembartówną. 

Jacek, dziedzic Poczernina, wojski zakroczymski 1659 r., podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią zakroczymską, i z żony Anny Młockiej, sędzianki ziemskiej ciechanowskiej, pozostawił synów: Franciszka, Józefa, Pawła i Stanisława. 

Paweł, dziedzic Strachowa, podstoli ciechanowski 1713 r., z żony Teofili Gembartówny miał syna Józefa, dziedzica Strachowa, Bud, Kownat, Pruszkowie i Spondowa, po którym z Petroneli Płochockiej, podczaszanki nurskiej, córka Kunegunda za Tadeuszem Wielądkiem i synowie: Jan, Jezuita, Piotr, Walenty i Waleryan. 

Piotr, miecznik 1777 r., wojski większy raciążski 1780 r., chorąży zawskrzyński 1784 r., a ostatnio chorążypłocki 1789 r., miał dwie żony, Maryannę Traczewską, z niej syn Józef, i Annę Sutkowską, z której córki, Elżbieta za Feliksem Lasockim, Tekla Białobłocka i synowie: Antoni, Erazm, Paweł, radca pow. wyszogrodzkiego 1811 roku, żonaty z Anną Lasocką i Wojciech. 

Antoni, dziedzic Żółwina, sędzia pokoju pow. błońskiego, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Maryi Rogowskiej pozostawił córki, Annę za Maryanem Pudłowskim, Emilię za Julianem Milbergiem i synów: Ignacego, Ludwika, po którym z Zofii Duninówny córka Antonina za Karolem Potworowskim i synowie, Jan żonaty z Zofią Dziembowską i Konrad, i Romana.        

Roman, dziedzic Dzierzbi i Lechlina 1851 r., z Emilii Duninówny pozostawił córkę Magdalenę za Mieczysławem Moszczeńskim i synów: Antoniego, Romana, kanonika i tajnego szambelana papieskiego, i Stanisława. Po Antonim, dziedzicu Boguszkowa, Domanikowa i Turzynowa, z Janiny hr. Lasockiej syn Stanisław, a po Stanisławie, synu Romana, dziedzicu Dzierzbi, z Anny Kurnatowskiej synowie, Roman i Maryan. 

Erazm, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. wraz z synem Ignacym, urodzonym z Katarzyny Porczeńskiej, miał i drugiego syna Adryana, dziedzica Wypych, w pułtuskiem, ożenionego z Wiktoryą Kownacką. 

Wojciech, ostatni syn chorążego Piotra, z żony Maryanny Gutowskiej miał córkę Anastazyę Zagrodzką i synów, Franciszka i Piotra; po Franciszku córki, Natalia i Paulina. 

Walenty, syn Józefa i Płochockiej, dziedzic Drążewa, z łowczego podsędek ciechanowski 1779 r., zaślubił Annę Szygowską, podsędkównę zakroczymską i z niej miał córkę Klarę za Wincentym Pudłowskim i synów: Daniela, Feliksa, Leonarda i Zacheusza, po którym z Tekli Rakowskiej synowie, Bogumił i Wiktor wylegitymowani w Królestwie 1844 r. 

Daniel, z kapitana major wojsk Ks. Warszawskiego 1812 r., podpułkownik wojsk napoleońskich, kawaler orderów Virtuti Militari i Legii Honorowej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., otrzymał 1869 r. tytuł hrabiowski papieski; z żony Moniki, córki Józefa Nieznańskiego, pozostawił córkę Danielę Bukowińską i synów: Bronisława, Gustawa, dziedzica Chotunia i Garlina i Alfreda, zmarłego 1891 r. w Paryżu, po którym z Maryi Ravel synowie, Daniel ożeniony z Zuzanną Joubert de Villemarests i Ludwik. 

Hr. Bronisław, dziedzic Bieżunia i Stupska, sędzia pokoju pow. mławskiego, otrzymał zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Belgii 1885 roku, i z żony Felicyi Wołowskiej pozostawił córki: Bronisławę za Bronisławem Kurtzem, Halinę za Stanisławem Chomętowskim, Idalię, Jadwigę za Gustawem Romerem, Maryę za Leonem Paszkowskim, Stefanię za Kazimierzem Rzewuskim, Zofię za Witoldem Ostachowiczem i synów: Czesława, Józefa i Zygmunta. 

Hr. Czesław, dziedzic Dębnik, Pychowic i Spytkowic, poseł na sejm i prezes Rady pow. myślenickiej, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Austryi 1888 r., z żony Idalii Sołtanówny, marszałkówny mohylowskiej, pozostawił córki, Janinę za Antonim Lasockim, Maryę za Zenonem Skirmuntem i synów, Bronisława i Wacława. 

Hr. Józef potwierdzony w tytule hrabiowskim w Austryi 1888 r., major ułanów austryjackich, z żony Maryi bar. Romaszkanówny ma córki, Ewę, Teresę i synów, Stefana ur. 1897 r. i Jana ur. 1899.     

Hr. Zygmunt, potwierdzony w tytule hrabiowskim 1892 r., starosta w Tarnobrzegu 1904 r., radca namiestnictwa 1910 r., żonaty z Zofią, córką Juliana Szemelowskiego. Feliks, syn podsędka Walentego, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. wraz z synem Walentym, urodzonym z Elżbiety Lasockiej, chorążanki płockiej, miał i drugiego syna Henryka, zmarłego w Paryżu, po którym syn Jerzy z Janiny Gravet ma córkę Renatę. Leonard, syn podsędka Walentego, dziedzic Czarnowa, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., miał syna Ludwika, oficera wojsk polskich 1831 r., kawalera orderu Virtuti Militari, radcę Dyrekcyi Głównej Tow. Kred. Ziem., po którym z Ludwiki Damięckiej córki: Aniela, Kazimiera Gościcka, Teodora i Zofia Wiśniewskie i syn Stanisław. Waleryan, syn Józefa iPłochockiej, łowczy ciechanowski 1782 r., zaślubił Joannę Szydłowską iz niej miał synów, Gabryela-Józefa i Ezechiela-Leona, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. Po Gabryelu-Józefie, dziedzicu Karwacza, synowie, Ezechiel i Marceli, z których Ezechiel, dziedzic Sierakowa, z Walentyny Dębskiej ma syna Bronisława, a Marceli, dziedzic Karwacza, ma syna Jerzego, zaś Ezechiel Leon, dziedzic Zawad i Sierakowa, pozostawił syna Ignacego, żonatego z Maryą Puchalanką. Jan, komornik ziemski podolski 1654 r. Jan, Mikołaj i Zygmunt z ziemią czerską, Krzysztof z wojew. Sandomierskiem, Heronim z ziemią nurską, Kazimierz, podstoli wizki, z ziemią wizką, Adam i Aloizy-Antoni z ziemią zakroczymską, Franciszek z wojew. płockiem, oraz Władysław i Wojciech z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1697 r. Maryan, podczaszy wyszogrodzki 1702 r. Stanisław, łowczy łukowski 1711 r., z Brygidy Kamockiej pozostawił syna Józefa. Stanisław, podkomorzy wyszogrodzki 1715 r. Ignacy, kanonik chełmski i warszawski, deputat na Trybunał koronny 1740 roku. Aleksander, miecznik zakroczymski 1752 r. Adam, regent grodzki gostyński 1753 r. Józef, regent grodzki gostyński 1760 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. rawskiem; wojski mniejszy 1766 r., miecznik bielski 1779 r. Ignacy, komornik ziemski wyszogrodzki 1788 r. (Metr. Kor., Kancl., SigiL, Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Wareckie, Sochaczewskie, Płockie, Zakroczymskie, Wyszogrodzkie, Piotrkowskie, Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon., Żychk). Jan, w 1755 r. dziedzic dóbr Jarocino, w zakroczymskiem, miał syna Ludwika, żonatego z Maryanną Płochocką, z niej synowie, 1) Wincenty, łowczy przemyślski 1790 r., po którym z Pelagii Badowskiej syn Edward wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 2) Ignacy, po którym z Barbary Strumińskiej syn Piotr, urzędnik w Królestwie Polskiem, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. Franciszek, komornik grodzki płocki od 1777 r., pozostawił syna Juliana, po którym z żony Julianny Kuczewskiej syn Ignacy, urzędnik w Banku Polskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.     

LASOCKI h. DRUŻYNA. Mają pochodzić z Lasocie, w pow. szczyrzyckim. Jakób z Lasocie 1410 r., żonaty z Elżbietą z Nieszkowic. Jan, Piotr i Stanisław, dziedzice Lasocie, Baliny, Bojańczyc, Lubomierza i Łososiny 1440 r. Piotr, dziedzic na Lubomierzu 1460 r., jest protoplastą Lubomirskich. Po Stanisławie, dziedzicu na Lasocicach, synowie: Marcin, Piotr i Stanisław 1500 r. Wawrzyniec, syn Marcina, dziedzic na Bojańczycach 1546 r. Po Stanisławie, dziedzicu na Lasocicach, synowie: Jakób, Marcin i Stanisław 1551 r. 

Jakób, dziedzic na Bojańczycach 1556 r., z Elżbiety Gnoińskiej pozostawił córkę Barbarę, żonę Krzysztofa Podoleckiego. Stanisław, dziedzic na Łososinie 1560 r., miał córkę Katarzynę i syna Piotra, a Marcin, dziedzic na Lasocicach 1570 r., z żony Anny Gnoińskiej pozostawił synów: Jakóba, Jana, Joachima i Marcina. 

Piotr, syn Stanisława, zwany Wierzbięta, zaślubił Dorotę Mierzyńską i z niej miał córki, Dorotę za Andrzejem Rozembarskim, Małgorzatę za Jakóbem Łagiewnickim i synów: Błażeja, Marcina, Mikołaja, żonatego z Zofią Witkowską, i Wojciecha, dziedzica na Lasocicach, Bigoszówce i Zegartowicach, po którym z Anny Mączyńskiej córka Anna za Janem Ligęzą i syn Piotr ożeniony z Zofią Tomaszewską. 

Błażej, dziedzic na Lasocicach 1580 r., z żony Anny z Brzozowa miał córki: Annę, Jadwigę, Łucyę za Stanisławem Tomaszewskim i synów: Pawła, żonatego z Zofią Miroszewską, Sebastyana i Wita, żonatego z Elżbietą Bojanecką. 

Sebastyan, dziedzic na Czasławie 1600 r., miał dwie żony, Zofię Kempińską i Marynę Ujejską i z nich pozostawił synów: Aleksandra, żonatego z Katarzyną Ostrowską, Franciszka, Sebastyana i Stefana, ożenionego z Zofią Ostrowską, komornikówną chęcińską (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza, Bon.). 

LASOPOLSKI-BOSKAMP h. WŁASNEGO. Herb - tarcza podzielona na trzy części: w polu górnem czerwonem orzeł w locie, w polu środkowem białem głowa wołowa czarna, w dolnem błękitnem siedm topól rzędem, stojące na zielonej murawie. W koronie nad hełmem pięć piór strusich, po bokach białe i czerwone, w środku błękitne (Hr. Ostr.). 

Karol Boscamp, biegły w obcych językach, radca tajny Stanisława Augusta, otrzymał indygenat 1768 r. i przyjął nazwisko Lasopolski; szambelan królewski i kawaler orderu św. Stanisława 1776 r., minister pełnomocny i poseł do Rzymu, został ukarany śmiercią 1794 r. od wzburzonego ludu jako wywierający zły wpływ na króla. Karol pozostawił synów: Karola-Fryderyka, Stanisława - Augusta, konsyliarza królewskiego, żonatego z Karoliną Grabowską, Kazimierza, kapitana wojsk rosyjskich, i Władysława (Kancl., Sigil., Vol. Leg., Metr. Kor., Don. Vars.). 

LASOTA v. LASSOTA h. RAWICZ. Goworek na Zdziechowie, podstoli lubelski 1441 r., z żony Doroty z Rzeplina, miał córkę Annę Wojciechowską i synów, Lasotę i Piotra. Lasota, dziedzic Łopiennika 1470 roku, pozostawił synów, Jana i Lasotę, po którym synowie, Andrzej i Stanisław.     

Andrzej na Łopienniku, podstoli 1521 r., podsędek 1528 r., podkomorzy 1531 r., ostatnio sędzia ziemski lubelski 1533 r., zaślubił Barbarę Milanowską i z niej miał córki: Barbarę Malicką, Beatę Rachańską, chorążynę bełzką, Dorotę Buchowską, Helenę Janową Łysakowską, podstolinę ciechanowską, i synów: Andrzeja, Jana, Dawida, dworzanina królewskiego, Mikołaja, kanonika poznańskiego 1553 r., Krzysztofa, Piotra, żonatego z Zofią Chomentowską, i Stanisława. 

Andrzej, dziedzic Biedrzychowic, Dembna i Woli, w Sandomierskiem, łowczy lubelski 1568 r., deputat na Trybunał lubelski 1580 r., pozostawił córkę Beatę 1v. za Heronimem Hornostajem, wojewodzicem brzeskim, 2v. żonę Janusza ks. Poryckiego. 

Krzysztof, dziedzic na Rychcicach, gorliwy dysydent, był na synodzie w Bychowie 1560 r.; podczaszy lubelski 1579 r., zaślubił Katarzynę z Grodowic i z niej miał córkę Zofię i synów, Jana i Krzysztofa. 

Stanisław z Łopiennika, stolnik lubelski 1551 r., dworzanin i sekretarz królewski, został 1553 r. podkomorzym lubelskim i jako biegły w językach obcych był w poselstwach do królów: angielskiego, francuzkiego, hiszpańskiego i portugalskiego (Metr. Kor., Ks. Gr. Sandomierskie, Wyr. i Zap. Tryb. Lubek, Bon.). 

Z tej rodziny. Sylwester, podstarosta horodelski 1520 r. Dorota, żona Walentego Buchowieckiego, łowczego przemyślskiego 1555 r. Jerzy, podstarosta lanckoroński 1545 r. Lew, skarbnik kijowski 1610 r., żonaty z Barbarą Butowiczówną, chorążanką kijowską. Jerzy 1631 r. (Vol. Leg.). Aleksander, łowczy lubelski 1632 roku, miał synów, Szymona i Sylwestra, z których Sylwester, ścigany prawem za zabójstwo, przeniósł się do Litwy i wziął nazwisko Lasotowicz. Piotr, ks. Paulin, dowodził artyleryą jasnogórską w oblężeniu Częstochowy przez Szwedów 1655 r. Mikołaj, ks. Augustyanin 1665 r. Stefan 1674 r. z wojew. wołyńskiem i Paweł z ziemią halicką 1697 r. podpisali elekcye. Jan, wojski żytomierski 1684 r. 

Po Pawle z Barbary Wilczopolskiej córka Anna za Aleksandrem Byczkowskim 1734 r. Stanisław, syn Jana, 1740 r. Jan, łowczy wendeński 1757 r., ożeniony z Maryanną Cieszkowską, cześnikówną trembowelską. Jan Nepomucen, viceregent ziemski krzemieniecki 1775 r. Karol, komornik grodzki łucki, horodniczy nowogrodzki 1779 r., miał dwie żony, Turską i Mężyńską (Wyr. i Zap. Tryb. Lubek). 

Karol, syn Piotra, z synem Tomaszem i tego synami, Augustynem i Piotrem 1848 r., oraz po Piotrze syn Dyonizy 1862 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

LASOTA-LASOTOWICZ h. RAWICZ. Sylwester Lasota, syn Aleksandra, łowczego lubelskiego, ścigany o zabójstwo, uszedł do Litwy i w niej się osiedlił, przybrawszy nazwisko Lasotowicz; jego potomkowie zachowali nazwisko Lasotowicz, lecz dodawali swoje właściwe do niego, pisząc się Lasota-Lasotowicz. Jan, syn Sylwestra, buńczucznego, z żony N. Sławińskiej miał synów, Józefa, skarbnika smoleńskiego 1751 r. i regenta grodzkiego witebskiego 1764 r., i Stanisława, który służył jakiś czas w muszkieterach francuzkich, a następnie w wojsku saskiem; po jednym z tych braci pochodzący Stefan pozostawił syna Eugeniusza, zasiadającego w sądach pow. siebieskiego, gub. witebskiego 1852 r.  

LASOWSKI v. LASSOWSKI h. SZELIGA. W krakowskiem i ziemi wieluńskiej. Jan podpisał akt kupna Księztwa Zatorskiego 1457 r. Jan, wojski wieluński 1610 r. (Vol. Leg.). Jan, wojski wieluński i sędzia grodzki wieluński 1661-1670 r. Franciszek, Jezuita 1734 r. N. w Prusach Zachodnich 1750 roku. 

LASSOCHOWSKI v. LASOCHOWSKI JELITA. Piszą się z Lasochowa, w pow. chęcińskim. Floryan, dziedzic Lasochowa i Wiśnicza 1460 r. Stanisław, dziedzic Lasochowa 1508 roku. Mikołaj i Stanisław, dziedzice na Lasochowie i Wiśniczu 1540 r. (Ks. poborowe). Jan, dziedzic na Lasochowie 1560 r., miał synów: Jana, Mikołaja i Stanisława; po Mikołaju synowie, Jan i Mikołaj 1599 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

LASTOWSKI. Jan, sędzia grodzki oszmiański, cytowany w Vol. Leg. 1775 r. 

LASZKIEWICZ. Mikołaj-Emeryk z Laszek 1749 r. Łukasz 1775 r. (Vol. Leg). Mikołaj, syn Jana, urzędnik w Petersburgu 1852 r. 

LATALSKI h. PRAWDZIE. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Janusz, kasztelan biechowski 1501 r., lendzki 1502 r., gnieźnieński 1503 r. Janusz, kasztelan lendzki 1520 r., gnieźnieński 1530 r., wojewoda inowrocławski 1535 r., poznański 1538 r., um. 1557 r. Jan, biskup poznański 1525 r., krakowski 1536 r., arcybiskup gnieźnieński 1537 r. Jerzy, kasztelan lendzki 1535 r. Mikołaj, kasztelan nakielski 1632 r. 

Stara wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Latalice, w gnieźnieńskiem, lecz nabywszy majątek Łabiszyn od Toporczyków, od niego pisała się i brała tytuł hrabiów na Łabiszynie. Janusz, wojewoda poznański, otrzymał 1538 r. tytuł hrabiego Państwa Rzymskiego, i przywilej na to hrabstwo oblatowali Latalscy 1606 r. Jan, z sekretarza królewskiego kanclerz królowej Elżbiety, kanonik poznański 1495 r., proboszcz łęczycki 1512 r., gnieźnieński, poznański i krakowski, wreszcie z biskupa poznańskiego biskup krakowski 1536 r., a od 1537 r. arcybiskup gnieźnieński, w 1530 r. godził sprawy węgierskie między Janem Zapolim a cesarzem Ferdynandem; wspierał uczonych, majątkami biskupiemi mądrze zarządzał i znaczne zebrał pieniądze, które obracał na potrzeby kościoła; um. 1540 r.         

Janusz, sędzia ziemski kaliski 1498 r., kasztelan biechowski 1501 r., lendzki 1502 r., gnieźnieński 1503 r., starosta kamiński, miał córkę Barbarę 1v. Janowską, 2v. za Janem Łąckim, starostą płowieckim i synów: Benedykta, kanonika poznańskiego, Janusza i Macieja. 

Janusz, dziedzic na Łabiszynie, starosta inowrocławski 1516 r., kasztelan lendzki 1520 r., gnieźnieński 1530 r., wojewoda inowrocławski 1535 r., wojewoda poznański 1538 r., starosta człuchowski, w 1529 r. z innem polskiem rycerstwem wyprawił się na Tatara i dotarł aż do Oczakowa, lecz pokonany od przemagającej siły, wzięty był do niewoli, z której wykupił go biskup. Latalski; w 1543 r. posłował do cesarza w celu skojarzenia małżeństwa między Zygmuntem Augustem a arcyksiężniczką Elżbietą i otrzymał tytuł hrabiowski; bronił małżeństwa Zygmunta Augusta, a Orzechowskiego przeciw biskupom na sejmie 1552 roku. Wojewoda um. 1557 r., pozostawiwszy córkę za Janem Kotowskim, wojewodą inowrocławskim, i trzech synów: Stanisława, Janusza i Jerzego. 

Stanisław, starosta inowrocławski i człuchowski, zaślubiony z N. ks. Pomorską, miał z nią jedyną córkę, żonę Andrzeja Czarnkowskiego, wojewody kaliskiego. 

Janusz, dziedzic na Łopiennie i Sobieszkach, dzielny rotmistrz i mąż zasłużony w obywatelstwie, w bezkrólewiu 1572 r. posłował do Ks. Pomorskich i elektora Brandeburgskiego, aby zachowali pokój z Rzecząpospolitą; 1573 r. był jednym z kandydatów do tronu, podawanych przez stronnictwo, chcące mieć królem rodaka, a głosował za Piastem, i gdyby ta elekcya niedoszła za cesarzem. Janusz z żony Anny Brudzewskiej, wojewodzianki łęczyckiej, miał dwie córki, Elżbietę i Ludmiłę. Jerzy, dziedzic dóbr Krowicy, Cieszkowa i Kościan, w pow. kaliskim 1579 r., Dembnicy z kilku wsiami 1580 r., w pow. gnieźnieńskim, dysydent, głosował za Piastem 1573 r.; umarł 1602 r., pozostawiwszy z Doroty Kobylańskiej, kasztelanki rozpierskiej, córki: Annę, Dorotę za Chlewickim, Elżbietę i synów: Andrzeja, ożenionego z Karnkowską, Jerzego, Mikołaja, kasztelana nakielskiego 1632 roku, żonatego z Katarzyną Przyjemską, i Stanisława. 

Jerzy, dziedzic Izbicy 1591 roku, pozostawił syna Rafała, posesora Sarnowa 1626 r., ożenionego z Elżbietą Krokowską, sędzianką pucką. 

Stanisław, dziedzic Izbicy 1598 r., Skarbanowa i Świętosławie, zaślubił Jadwigę Wysocką i z niej pozostawił córki, Maryannę i Zofię, żonę Gabryela Rydzyńskiego. 

Jerzy, kasztelan lendzki 1535 r., stryjeczny brat wojewody Janusza, pisał się z Latalic; dziedzic Świętosławie i Sarnowa, z żony Anny z Zaksina miał synów, Jerzego i Mikołaja, dziedzica Świętosławie, Sarnowa i Zaksina, po którym z Katarzyny Zebrzydowskiej córki, Maryanna za Janem Pudwelzem i Zofia za Andrzejem Rejem, a po Jerzym synowie, Mikołaj i Stanisław, który podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. kaliskiem.       

Michał-Antoni, dziedzic dóbr Grzmucin, w radomskiem, regent 1745 r., pisarz grodzki radomski 1752 r. z żony Jadwigi Korytowskiej miał syna Ignacego, wylegitymowanego w Galicyi 1804. 

Jerzy z Łabiszyna, regent grodzki radomski 1762 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; był żonatym z Anną Gołuchowską. Aleksander podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem; starosta lubiński 1771 r., miał syna Dominika-Władysława, który otrzymał przyznanie tytułu hrabiowskiego od Senatu Królestwa Polskiego 1824 r. (Metr. Kor., Ks. poborowe, Conv. Vars. i Piotrk., Ks. Gr. Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Quaterniones). 

Tomasz, podczaszyc żydaczowski, kupił w 1788 r. od Głowackich wieś Zdzierżną Wolę (?) (Akta Piotrkowskie); z Maryanny Wolskiej jego syn Jan, dziedzic wsi Zdzierżną Wola, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

LATECKI Maciej otrzymał 1790 r. nobilitacyę (Vol. Leg.). 

LATKOWSKI h. OSTOJA. Piszą się z Latkowa, w pow. radziejowskim. Wojciech, dziedzic na Latkowie 1430 r. Mateusz, pisarz grodzki lubelski 1563 r. Maciej 1580 r., miał syna Tomasza i córki, Barbarę Służewską i Katarzynę Zawadzką. Maciej i Wojciech, synowie Stanisława, 1600 roku (Conv. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubek). 

LATKOWSKI h. PORAJ. Antoni podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1852 r. 

LATOCH. Paweł, Jan, Maciej, Franciszek, Jakób, Rosłan, synowie Wojciecha, 1559 r. dziedzice na Idzikowicach (Conv. Piotr.). 

LATOROWSKI. Józef, syn Jana, potomek Atanazego, cześnika trembowelskiego, pleban grecko-unicki w Niżborgu, otrzymał 1835 r. zatwierdzenie dawnego szlachectwa (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

LATOSKOWICZ. Wawrzyniec, syn Bartłomieja, 1536 r. Jakób żonaty z Katarzyną Łaźnińską 1615 r. (Ks. Gr. Przedeckie). 

LATOSZYŃSKI v. LATOSIŃSKI h. GRYF. Teodor Cedro, wojewoda krakowski, w nagrodę zasług otrzymał w 1287 r. od Leszka Czarnego majątek Latoszyn, w pow. pilźneńskim. Potomkowie tego wojewody, którym ta wieś przypadała w działach familijnych, pisali się od niej z Latoszyna, a następnie Latoszyńskimi v. Latosińskimi. Abraham 1339 r. Piotr wzięty do niewoli pod Warną 1444 r., uszedł z niej szczęśliwie. Mikołaj, dziedzic dóbr Latoszyna i Gumnisk 1470 r. Jan, kanonik krakowski 1468 r., mistrz dekretów, rektor akademii krakowskiej i autor 1470 r., proboszcz św. Michała w Krakowie 1493 r. Kilian, kawaler Bożogrobski-Jerozolimski 1534 r., dwukrotnie odbył pobożną podróż do Ziemi Świętej. 

Stanisław, dziedzic dóbr Gumniska 1508 r., w pilzneńskiem, miał synów, Jana i Mikołaja, dziedziców dóbr Gumniska, Golęciny i Połomi 1536 r. Jakób, dziedzic na Staszówce i Latoszynie 1536 r. (Ks. poborowe). 

Po N. zostało trzech synów: 1) Adam, dziedzic dóbr Nowa Wieś i Pstrągowo, podczaszy sandomierski 1597 roku, z żony N. Jordan miał synów, Abrahama i Adama, który podpisał elekcyę 1632 roku z wojew. Sandomierskiem; 2) Kilian, osiedlony na Podolu, mąż zdolny i zasłużony, w bezkrólewiu 1587 r. stronnik Zygmunta III i rotmistrz w wojsku wyznaczonem do obrony Rusi Czerwonej, z żony N. Służewskiej zostawił potomstwo; 3) Józef, dziedzic dóbr Latoszyn, podstarosta i sędzia grodzki krakowski, stronnik Zygmunta III w bezkrólewiu 1587 r., z podwojewodzego podczaszy krakowski, marszałek Trybunału 1590 r., umarł 1611 r., pozostawiwszy z żony Magdaleny Łyczkówny córkę Zofię 1v. za Samuelem Niewiarowskim, 2v. za Heronimem Kazanowskim, chorążym sandomierskim. 

Ewa, żona Jana-Mikołaja Boratyńskiego, starosty lipnickiego 1625 r. Helena za Adamem Glińskim, chorążym sandomierskim 1650 r. Stanisław, sekretarz królewski 1669 roku. Zofia, żona Jana-Karola Jeziornickiego 1690 r. Jan, podczaszy żytomierski 1693 r. Stanisław, syn Abrahama, 1694 r. 

Jan i Aleksander, synowie Adama, 1714 r. Stanisław z żony Konstancyi Kozerskiej miał syna Stanisława 1741 r.; Stanisław żonaty z Maryanną Zawiszanką, ustąpił dobra Kuklówkę i Kozery 1762 r. Aleksander, syn Jana, burgrabia grodzki latowicki 1769 r. Andrzej, komisarz Komisyi Skarbu koronnego 1774 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1817 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1858-1861 r., pochodzący po Stanisławie synu Stanisława, jego synowie: Wojciech i Jerzy i tego ostatniego synowie: 1) Marcin z synem Feliksem i tego synowie: Jan, Grzegorz, Michał, Józef i Mikołaj; 2) Józef z synem Aleksandrem; 3) Jan z synami: Mateuszem i Tadeuszem i tego drugiego synowie: Józef, Kalikst, Benedykt i Gordyan. 

LATOWSKI. Stanisław, syn Andrzeja, dziedzic na Latowie 1544 r. (Conv. Piotrk.). Waleryan podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską. 

LATYCZOWSKI. Mikołaj i Paweł, synowie Mikołaja, pisarza ziemi chełmskiej, 1590 r. Krzysztof, syn Jana, Stefan i Jan, synowie Sebastyana, 1592 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Michał, kanonik warszawski, proboszcz łowicki 1699-1701. 

LATYCZYŃSKI h. HOŁOBOK. (P. Wittyg podaje ich z herbami Korczak i Rogala). Podług Paprockiego dom znaczny i zasłużony w pow. chełmskim. Zygmunt miał niesłusznie zabrane majątki z rozkazu króla Kazimierza IV przez Kuropatwę, starostę chełmskiego, o co były skargi posłów na sejmie 1459 r. Mikołaj, podsędek chełmski 1511 r. Jan na Latyczynie,, dziedzic dóbr Chłopków 1550 r. Andrzej 1552 r. Jan, Mikołaj i Sebastyan dziedzice na Latyczynie 1558 r. Po Mikołaju, pisarzu ziemskim chełmskim, synowie: Mikołaj, Paweł i Jan, dziedzice Latyczyna i Gorajec 1590 r. Stefan, syn Sebastyana, dziedzic dóbr Sokolniki Suche 1591 r. Jan, syn Mikołaja, ożeniony z Zofią Kozłowską 1593 r.  

Jan z N. Siennickiej, podkomorzanki bełzkiej, miał syna Krzysztofa, po którym córka Bogumiła Gorzkowska i synowie: Adam, Andrzej, Zbigniew i Piotr 1630 r. Przecław z żony Anny Niezabitowskiej miał syna Zbigniewa, który z ojcem podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. ruskiem, i córki, Katarzynę i Maryannę 1664 r. Anna, żona Władysława Podhorodeńskiego, miecznika smoleńskiego 1690 r. Krzysztof, syn Piotra, 1693 r. Antoni i Piotr, bracia rodzeni, 1751 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

LATYŃSKI h. PRUS. Anicet podpisał konfederacyę generalną litewską, a Maciej elekcyę z wojew. połockiem 1764 r. 

LAU. Rudolf 1717 r. Robert, sekretarz królewski 1783 r. (Vol. Leg.). 

LAUDAŃSKI v. LAWDAŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Na Litwie; biorą przydomek Stegwił v. Szejgwił. Stanisław i Jerzy otrzymali 1621 roku dobra Bełocza, i podpisali elekcyę 1648 roku z księstwem żmudzkiem. Stanisław - Kazimierz, podstoli wendeński, poseł upicki, podpisał elekcyę z wojew. trockiem 1669 r. Piotr, oboźny i poseł pow. upickiego. Stanisław, podstoli upicki, 1674 r. z pow. upickim, a Aleksander i Heronim z wojew. trockiem 1697 r. podpisali elekcye. Antoni w pow. pińskim 1734 r. Antoni, ciwun pojurski, i Antoni, rotmistrz pow. wilkiskiego, podpisali elekcyę 1764 r. z ks. żmudzkiem. Jerzy, starosta guczkomski 1764 r., pisarz grodzki rosieński 1768 r., pisarz grodzki żmudzki 1775 r. (Vol. Leg.). 

Kazimierz, syn Jerzego, 1800 r. i Jerzy, syn Tomasza, 1804 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Osób 10 wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1860 r. 

Aleksander, syn Szymona, i Karol, syn Jana, dóbr Maciany, Franciszek-Bartłomiej, syn Antoniego, dóbr Daszkajcy, Jan, syn Józefa, dóbr Augustowo, Salomon, syn Franciszka, dóbr Wołmontowicze, Seweryn, syn Seweryna, dóbr Sewerynowo, oraz Wincenty i Józef, synowie Napoleona, dóbr Użumiszki dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

LAUDGIN v. LAWDGIN. Kazimierz, namiestnik starosty Winnickiego 1723 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

LAUDON h. JASTRZĘBIEC. Adam-Antoni, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Jakób, dziedzic dóbr Wilga, w pow. łukowskim 1858 r.  

LAUDYN h. GRYF. Na Litwie. Teodor, rotmistrz pow. oszmiańskiego 1784 r., żonaty z Różą Biedrzycką (Arch. Dubr.). Wincenty, dziedzic dóbr Wierwiszki 1785 r., miał syna Michała, który pozostawił dwóch synów, Leopolda, po którym z żony Aleksandry Kraszewskiej synowie, Kazimierz i Wacław wylegitymowani w Królestwie 1861 r., i Cypryana, po którym z Franciszki Domaradzkiej synowie: Józef, Władysław i Teodor wylegitymowani w Królestwie 1862 r. 

LAUGA. Andrzej, kapitan dragonów wojsk koronnych 1719 roku (Wyr. Tryb. Lubek). 

LAUGMIN h. RYŚ. Mają przydomek Algmin. Wojciech, syn Bogdana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r. 

LAUNAU h. CHOMĄTO. Jedna gałąź rodziny von Ziegenberg, w Prusach Zachodnich, od dziedzicznego majątku Launau, po polsku Suchostrzygi, pisała się Ziegenberg von Launau. Jan, chorąży ziemi chełmińskiej 1620 r. 

de LAURANS de BOUSQUET h. de LAURANS. Herb-tarcza przedzielona w podłuż na dwa pola; w polu prawem srebrnem pączek róży, pod nim trzy pasy błękitne ukośnie i równolegle leżące, w polu zaś lewem srebrnem pod takimże pączkiem róży trzy pasy czerwone, tworzące z poprzedniemi krokiew; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie: czerwone, srebrne i błękitne (Kanck, Hr. Ostr.). 

Franciszek-Wilhelm, kapitan gwardyi pieszej koronnej, i Karol-Jakób, major wojsk koronnych, bracia rodzeni, otrzymali nobilitacyę 1768 r., a indygenat po zebraniu dokumentów 1782 r. Karol, szambelan królewski, 1779 r., Franciszek-Wilhelm, pułkownik regimentu gwardyi pieszej 1780 r. (Kanck, Sigil.), z żony Maryi-Elżbiety Kahle, miał syna Stanisława, kapitana wojsk polskich, komisarza obwodu olkuskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. z synami, Edwinem i Zygmuntem, urzędnikiem przy kolei żelaznej w Cesarstwie, urodzonymi z Józefy Michalczewskiej. 

Nie wiem, czy z tej familii Maciej-Daniel, radca dworu, i Joachim Albrecht, radca sądowy w Prusach, otrzymali nobilitacyę 1718 r., a Maciej Juliusz, kapitan inżynieryi, następnie generał-major wojsk pruskich nobilitowany 1787 r. Jerzy, porucznik wojsk koronnych 1792 r. 

de LAURENCIN. Józef dla przeprowadzenia i uregulowania swych spraw otrzymał 1784 r. glejt królewski (Kanck). 

LAURY. Jan-Kazimierz wziął w posesyę 1672 r. dobra Pasikonie, a w 1679 r. występuje jako burgrabia szydłowski. Józef, cześnik zakroczymski 1743 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie, Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubek). 

LAUS v. LAUZ. Antoni, towarzysz pułku przedniej straży wojska koronnego, otrzymał 1785 r. dymisyę z rangą chorążego (Kanck) N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1832 r. Po Andrzeju, synu Jakóba, synowie, Piotr i Jan i tego drugiego syn Jan-Kazimierz z synami: Wincentym, Kazimierzem, Antonim, Ignacym, Józefem i Janem i tych potomstwo wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1866 r.  

LAUSON de HYMBIE. Jan, kapitan, i Jakób, porucznik wojsk koronnych, bracia, otrzymali w nagrodę zasług indygenat 1685 r. Z nich Jan, posesor dóbr Sokole, major 1688 r., podpułkownik 1694 r., ostatnio 1701 r. pułkownik, żonaty z Maryą-Elżbietą de Fineken. Dawid, podpułkownik królewski, miał syna Michała 1724 r. (Metr. Kor., Vol. Leg., Sigil., Wyr. Tryb. Lubek). 

LAUXMIN h. DĄBROWA. Małachowski pisze ich mylnie Lauxman Plawxman. Byli na Litwie. Andrzej miał syna Jerzego, komornika żmudzkiego, który dzielnie walczył w wojnie moskiewskiej 1578-1580 r.; po Jerzym trzech synów: Jan poległ w wojnie moskiewskiej za Zygmunta III, Mikołaj odznaczył się w bitwie pod Kircholmem 1605 r. i Zygmunt, Jezuita, doktór filozofii, biegły w językach łacińskim i greckim 1653 r. 

LAVALETTE v. la VALETTE. Hrabiowie. Stara hrabiowska francuzka rodzina, osiedlona w Prusach, i właściwe jej nazwisko la Valette de Saint-Georges; otrzymała przyznanie tytułu hrabiowskiego 1795 r. w Austryi, i chociaż w spisie szlachty galicyjskiej jej niema, ale jej nazwisko zamieszcza Herbarz Galicyjski. 

de LAVEAUX. Ludwik, pułkownik wojsk koronnych 1773 r. (Kanck, Sigil.), otrzymał indygenat 1775 roku (Vol. Leg.). Edmund, dziedzic dóbr Mściów, w Sandomierskiem, w Królestwie Polskiem, i August, dziedzic dóbr Sokole w Galicyi 1858 roku. 

LAWDAŃSKI v. LAUDAŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Dawna żmudzka rodzina, wzięła nazwisko od wsi i okolicy Lawda, na Żmudzi. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej w 1841 r.: po Michale, synu Bartłomieja, syn Michał z synami, Jerzym i Antonim i tych potomstwem i synowie Kazimierza: 1) Antoni z synem Wincentym i tego potomstwo i 2) Franciszek z synem Szymonem; w 1845 r.: synowie Piotra, wnukowie Piotra, prawnucy Andrzeja: 1) Maciej z synami, Antonim i Bartłomiejem i ich potomstwo, 2) Jan, 3) Andrzej z synami, Stanisławem i Adamem; w 1848 roku: synowie Wawrzyńca, wnukowie Kazimierza: 1) Ignacy z synami, Józefem i Aloizym; 2) Jan z synami, Sylwestrem i Janem i ich potomkami, oraz synowie Józefa, wnukowie Zacharyasza: 1) Seweryn z synami: Mieczysławem, Józefem, Michałem i Sewerynem i 2) Jan z synami, Zenonem i Ildefonsem; w 1842 r.: po Stefanie, synu Mikołaja, synowie: Antoni, Andrzej i Józef z synami: Benedyktem, Ignacym, Janem, Józefem, Antonim i Piotrem. 

LAWDAŃSKI h. ZAGŁOBA. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 - 1844 roku synowie Józefa: Ignacy i Benedykt, ten drugi z synami: Józefem, Stanisławem, Justynem i Antonim, a do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej w 1800-1834 r. zapisani synowie Bartłomieja, syna Bartłomieja: 1) Kazimierz i tego synowie, Jerzy z synem Karolem i Antoni z synami, Józefem i Aleksandrem i 2) Bartłomiej z synem Kazimierzem i tego synowie: Antoni z synem Piotrem i Maciej z synami, Adolfem i Leopoldem. 

LAWDGIN h. PIELESZ. Wylegitymowani w Cesarstwie 1860 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Stanisław, syn Szymona z synem Józefem i tego syn Piotr. 

LAYNWEBER właściwie LEINWEBER. Bernard i Konstantyn, synowie Józefa-Bernarda, zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1828 r. 

LAZAŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Niesiecki domyśla się tylko, że tego herbu mógł być Kacper-Antoni, kanonik kijowski, deputat na Trybunał koronny 1694 r. 

LAZARINI v. LAZZARINI. Piotr, syn Adama, podporucznik wojsk rosyjskich 1800 r., miał synów: Kazimierza, żołnierza w wojsku rosyjskiem, w 1855 r., Gustawa, w 1857 r. i Jana, po którym syn Jan w 1866 r. otrzymali przynanie dziedzicznego szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego ich ojca i dziada. 

LAZAROWICZ h. KOŚCIESZA. Michał, chorąży wojsk koronnych, w nagrodę zasług rycerskich nobilitowany 1662 r.; jego syn Mateusz miał syna Franciszka, a ten syna Jana, po którym syn Maryan, urzędnik celny, wylegitymowany w Królestwie 1856. 

Krzysztof z wojew. mińskiem podpisał elekcyę 1697 r. Tomasz, skarbnik mścisławski, sędzia grodzki rzeczycki, z żony Zofii de Raes pozostawił dwóch synów, Stanisława i Józefa, porucznika wojsk polskich 1730 r., po których potomstwo. Romuald, syn Antoniego, urzędnik w gub. wileńskiej 1863 r. 

LAZAROWSKI. Jan na Rusi Czerwonej 1641 r. 

LAZĘCKI. Stanisław z ziemią warszawską podpisał elekcyę 1669 r. 

LAZOR. Piotr z ziemią przemyślską podpisał elekcyę 1669 r. 

LAZOWIECKI. Wincenty podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią czerską. 

LEBECKI v. LEBICKI. Na Litwie, biorą przydomek Stołpowicki. Jan 1666 r. Aleksander z wojew. wileńskiem 1669 r., Wawrzyniec z wojew. lubelskiem 1733 r. podpisali elekcye, a Maciej z wojew. nowogrodzkiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Korneli, z generała Bazylianów opat supraślski, dermański, i dubieński, biskup włodzimierski grecko-unicki od 1729 r., um. 1733 roku. Barbara, żona Kajetana Borawskiego, cześnika mścisławskiego 1773 r.

LEBEDOWICZ v. LEBIEDOWICZ h. SZELIGA, Piotr-Paweł, regent grodzki włodzimierski 1667 r., jego brat Michał 1685 r.; po Piotrze-Pawłe synowie: Łukasz, vicesgerent grodzki 1700 r., pisarz grodzki bełzki 1715 r., Władysław-Włodzimierz, komornik graniczny czerniechowski, regent grodzki włodzimierski 1720 r., Dymitr, dziedzic na Chłopiatynie, regent grodzki bełzki 1721 r., cześnik inflancki 1739 r., i Michał (Wyr. Tryb. Lubek). 

LEBEDOWICZ. Paweł na zalecenie hetmanów koronnych otrzymał nobilitacyę 1676 r. (Vol. Leg.). 

LEBEL h. LARYSA. Jan-Zygmunt, pułkownik i dworzanin królewski, i Jan, obersterlejtnant wojsk koronnych, bracia rodzeni, otrzymali indygenat 1676 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1830 r. 

LEBEN h. SZACHOWNICA. W Wielkopolsce. Jerzy, żonaty z Anną Szczaniecką, miał syna Krzysztofa 1664 r. 

LEBIEDOWICZ h. AKWILON (?). Kazimierz, Teodor, Jan i Antoni, synowie Józefa, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 18'03 r. Akwilon, syn Andrzeja, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1829 r. 

LEBIEDOWSKI. Jan, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1814 r. 

LEBIEDZIEJEWSKI. Czterdzieści dwie osoby wylegitymowane w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1849 r. 

LEBIEDZKI v. LEBECKI h. ŁÓDŹ. Dwadzieścia sześć osób wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1826 roku. 

LEBIŃSKI h. SZAŁAWA. Na Pomorzu i Kaszubach; pisali się także Halk-Lembińsky, i posiadali między innemi majątki Gniewin, Miradowo i inne. Jakób, sądowy ziemski mirachowski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. pomorskiem. Władysław, starosta mirachowski 1726 roku. Ignacy otrzymał 1744 r. wieś Nynkowy, a w 1768 r. był generał-majorem wojsk koronnych (Kancl., Sigil.). Mikołaj, kanonik chełmiński 1772 r. Jakóbożeniony z Barbarą Kczewską, starościanką starogrodzką 1790 roku. Leopold, urzędnik sądowy w Bydgoszczy 1854 r. 

LEBISZ h. WŁASNOSIŁ II. Jan-Karol, syn Antoniego, naczelnik biura policyi w Warszawie, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie Polskiem z zasady urzędu 1839 r.; jego syn Stanisław-Jan wylegitymowany w Królestwie 1852 r.   

LEBLA h. LARYSA v. LARISSA. Wylegitymowani w Galicyi: Rafał 1783 r. Antoni, Ignacy, Józef-Joachim i Wincenty 1809 r. Ignacy i Józef, z synami i synowie Rafała, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r. 

LEBOWSKI h. GOZDAWA. W Prusach Zachodnich i wojew. krakowskiem. Kacper, viceregent sądowy stężycki 1791 r. Michał w 1782 r., a Kacper i Michał w 1787 r. wylegitymowani w Galicyi. Wincenty, poseł z wojew. krakowskiego na sejm 1824 r. Stanisław, dziedzic dóbr Przemyków, w pow. miechowskim 1858 r. Katarzyna, żona hr. Władysława Bobrowskiego 1882 r. 

LEBRUN v. Le BRUN. Po Adamie, kapitanie wojsk polskich 1815 r., z żony Karoliny z Dębińskich syn Adolf-Franciszek, urzędnik w Kielcach, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1845 r. z zasady stopnia oficerskiego swego ojca. 

Le BRUN v. LEBRUN h. LEBRUN v. ZGODA. Aleksander-Antoni, syn Tomasza, jeden ze znakomitszych lekarzy naszych, profesor i dziekan Szkoły Głównej warszawskiej 1862 r., znakomity operator i chirurg, członek rady lekarskiej, otrzymał przyznanie szlachectwa z zasady urzędu w Królestwie Polskiem 1842 r.; jego syn Konrad. 

Tomasz, rzeczywisty radca stanu, sekretarz Stanu przy Radzie Administracyjnej Królestwa Polskiego 1856 r., otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie Polskiem 1837 r. z zasady urzędu; jego syn Tomasz-Roman wylegitymowany w Królestwie 1851 r. 

LEBUR. Piotr, wójt w Bielsku, odstąpił części tego wójtowstwa 1512 r.; miał on syna Stanisława, po którym córka Anna i synowie: Andrzej, Józef, Wojciech, Jakób, Piotr i Jan, dziedzice na Rylsku 1567 roku (Metr. Kor., Conv. Piotrk.). 

LECEWICZ. Jan w pow. Słonimskim 1727 r. 

LECH. Jakób i Józef, synowie Gabryela, i ich dzieci wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1862 r. 

LECHNACKI. Właściwe nazwisko Grom, a Lechnacki jest tylko przydomkiem; niektórzy jednak członkowie rodziny brali ten przydomek za nazwisko, jak Józef-Tadeusz, który z wojew. lubelskiem podpisał elekcyę 1764 r. (Vol. Leg.). 

LECHNICKI. Marcin, posesor dóbr Ruszczy Wielkiej, z żony Ewy Przewłockiej miał synów, Tomasza i Stanisława 1733 r. (Ks. Gr. Czerskie). Tomasz 1733 r. i Antoni-Onufry 1764 r. podpisali elekcye z wojew. lubelskiem. Tomasz, podstoli zakroczymski, regent grodzki grabowiecki 1757 r. (Kancl.), ożeniony z Elżbietą Ledóchowską, chorążanką łomżyńską; ich syn Józef, starosta podwysocki 1784 r., legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Quaterniones).   

LECHOWICZ h. GRYF. Grzegorz, syn Jana, 1671 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Józef-Wacław, żonaty z Heleną Kulesza, miał dobra Butejki 1688 r.; pochodzący od niego Kazimierz, prezes Komisyi wojew. sandomierskiego, z Karoliny Różyckiej pozostawił synów Karola, żołnierza w wojsku rosyjskiem, i Maksyma wylegitymowanych w Królestwie 1845 r., którzy 1847 r. otrzymali prawa nowego szlachectwa. Juliusz, syn Jana, i Piotr, urzędnicy w Królestwie Polskiem 1865 r. 

LECHOWSKI h. PILAWA. Piotr podpisał elekcyę 1774 rz wojew. Sandomierskiem. Teodor, Benedykt i Pius, synowie Piusa i Barbary z Wojewódzkich, 1797 r. (Akta Radomskie). Walenty sprzedał Wierzbowskim w 1766 r. swą wieś Linkowice; jego syn Maciej miał trzech synów, z których: a) Walenty pozostawił syna Jana, dziedzica dóbr Czerniewic i Studzianki, w pow. rawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.; b) Tomasz wylegitymowany w Królestwie 1846 r.; c) Jan, po którym z Wiktoryi Olszewskiej synowie: 1) Kacper, burmistrz m. Sochocin, wylegitymowany w Królestwie 1850 r., a jego syn Władysław, urodzony z Ludwiki Bronickiej, wylegitymowany w Królestwie 1852 r.; 2) Antoni, podsędek w Końskich, wylegitymowany w Królestwie 1859 r. z synami, Konradem, podoficerem w wojsku rosyjskiem, i Antonim, urodzonymi z Anieli Drylskiej. 

Z tej familii. Bolesław, dóbr Podkonice Małe, Józef, dóbr Czerniewice, i Władysław, dóbr Studzianki, w pow. rawskim 1858 r. dziedzice. 

ŁĘCZYCKI h. NIESOBIA. Osób 35 wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1843 r. 

ŁĘCZYŃSKI. Jan, dziedzic na Chojnem, wojski sieradzki 1588 r. (Conv. Piotrk.). 

de LEDECZ v. de LEDYCZ. Jan, posesor Lisowa 1514 r., starosta kowalewski 1521 r., miał synów, Jana i Tomasza 1526 r. (Metr. Kor.). Tomasz, starosta kowalewski 1538 r. (P. Wittyg). 

LEDNICKI h. STARŻA. Stanisław z Lednicy, cytowany w aktach krakowskich 1398 i 1430 r., a Piotr z Błędowa i Lednicy 1471 r. Stanisław, podstarosta brzeski 1504 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Adryan 1515 r. (Metr. Kor.). 

LEDOCHOWSKI h. SZALAWA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Stefan, kasztelan bracławski 1673 r., wołyński od r. 1675, Franciszek, kasztelan wołyński 1697 r., um. 1704 r. Stanisław, wojewoda wołyński 1724 r., um. 1725 r. Adam, kasztelan wołyński 1746 r., um. 1754 r. Michał-Jan Nepomucen, kasztelan wołyński 1754 r., ustąpił 1782 r. Franciszek, wojewoda czerniechowski 1776 r., um. 1782 r. 

Dawna i zasłużona, a od połowy XVII stolecia jedna z możniejszych rodzin wołyńskich, ma być gałęzią starej rodziny Haików, z których jeden z członków od swego dziedzictwa wsi Ledóchowa wziął nazwisko Ledóchowski. Podług familijnej tradycyi wieś Ledóchow miała być nadaną rodzinie Haików od Kazimierza W-go. Makary, syn Hniewosza, pisarz ziemski krzemieniecki 1590-1614 r., a wołyński 1595 r., dziedzic części Ledóchowa, miał synów: Aleksandra, pisarza grodzkiego krzemienieckiego 1610-1615 r., z jego córek, Apolonia za Oszczewskim i Katarzyna 1663 r., i Samuela, pisarza ziemskiego krzemienieckiego 1612 r. i sędziego ziemskiego 1618 r., który otrzymał dożywociem królewszczyzny Uwiń i Romanów, a nabył w 1633 r. za zezwoleniem Władysława IV dożywocie na wsi od Janusza Ks. Wiśniowieckiego; Samuel zabiegły i gospodarny, z Elżbiety Staniszewskiej, córki Wojciecha, klucznika łuckiego, miał czterech synów: Stefana, Samuela, deputata do układów z Moskwą 1665 r., łowczego wołyńskiego 1662- 1672 r., ostatnio stolnika czerniechowskiego, ożenionego z Aleksandrą Liniewską, Marcina i Kazimierza, z rotmistrza chorążego czerniechowskiego 1685 r. 

Stefan, najstarszy syn sędziego Samuela, podkomorzy krzemieniecki 1659 r., kasztelan bracławski 1673 r., kasztelan wołyński 1675 r., komisarz do zapłaty wojska 1661 r. Z młodych lat bo już za Władysława IV uczestniczył w wyprawach wojennych, w których odznaczał się męstwem i odwagą; wzięty pod Korsuniem ponosił więzienie w Ordzie przez lat dwa. Król Michał Wiśniowiecki, który go lubił, darował mu swój majątek Pieczychwosty; dobra Pleszow 1672 r. otrzymała w dożywocie żona jego Anna, a mężowi jej król pozwolił 1673 r. wykupić część wsi Buga pod m. Biały kamień. Kasztelan z żony Anny z Leszna Srzedzińskiej, córki Krzysztofa, podstolego halickiego, miał czterech synów: Felicyana, pułkownika, Kazimierza, rotmistrza wojsk koronnych, poległych pod Wiedniem 1683 r., Franciszka i Stanisława, z cześnika podczaszego wołyńskiego 1694 r., podstolego wołyńskiego 1696 r., podkomorzego krzemienieckiego 1696 r. (Vol. Leg.), marszałka Trybunału koronnego 1701 r., marszałka sejmu 1717 r., ostatnio wojewodę wołyńskiego 1724 roku, męża niezwykłej prawości i poważania w obywatelstwie, który jednozgodnie obrany był marszałkiem konfederacyi tarnogrodzkiej 1715 roku i kierował nią tak mądrze, że pomimo licznych przeszkód dopiął swego celu, to jest, poskromienia dążności do samowładztwa Augusta II i usunięcia wojsk saskich z Polski; dobro kraju głównym było celem wojewody, dlatego silnie się oparł stronnikom szwedzkim, chcącym, korzystając z wojny w kraju, usunąć powtórnie z tronu Augusta II. Stanisław na sejmie 1718 r. popierał traktat z Austryą, fundował kościoły, zakładał szkoły, w 1717 r. w nagrodę marszałkostwa konfederacyi otrzymał wynagrodzenie 300,000 złp. z skarbu Rzeczypospolitej i od współczesnych nazywany był nieznużonym obrońcą swobód ojczystych i ojcem ojczyzny; z dwoma żonami, Krystyną Zorawnicką i Maryanną z Horochowa, córką Jerzego Wielhorskiego, kasztelana wołyńskiego, i Anny z Ossy, bezpotomny. 

Franciszek, ostatni syn kasztelana Stefana, rotmistrz królewski, podstoli wołyński 1689 r., podkomorzy krzemieniecki 1692 r., kasztelan wołyński 1697 r., starosta śmidyński, z żony Heleny z Dobratyna Siemaszkówny, córki Wacława, 1v. Danielowej Hulewiczowej, pozostawił córki: Salomeę 1v. za Janem Potockim, podstolim kijowskim, 2v. Kamińską, cześnikowę łukowską, Rozalię za Jerzym Olszańskim, starostą owruckim, Teresę za Karczewskim, kasztelanicem halickim, i dwóch synów, Stefana, podstolego wołyńskiego od 1720 r., i Adama. Za cesyą matki swej Anny Srzedzińskiej wdowy otrzymał 1688 r. dobra Pleszow i Czeczeniowce w pow. krzemienieckim. August II dał mu w 1698 r. w dożywocie wieś Tetlikowce, a 1699 r. Grodek i Obarów, trzymał także 1703 r. klucz Zadniestrski w ekonomii Samborskiej w 15,000 złp.   

Adam, syn kasztelana Franciszka, dziedzic Chocina, rotmistrz pancerny pow. włodzimierskiego 1704 r., podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. wołyńskiem; starosta włodzimierski od 1720 r., kasztelan wołyński 1746 r., z żony Maryanny Wierzbowskiej, starościanki Szadkowskiej, 2v. za Piotrem Miączyńskim, wojewodą czerniechowskim, miał córkę Annę, żonę Józefa Popiela, kasztelana lwowskiego, i synów, Franciszka i Adama, posła na sejm 1764 r., który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem, dworzanina królewskiego od 1765 r. 

Franciszek-Antoni Halka, dziedzic Chocina, Tetyowszczyzny, Pieczychwostów, Krupy, Miladyna, Sobótki, Ujazdu, Ossolina, Klimontowa i Zawady, dworzanin i podkomorzy królewski, starosta włodzimierski 1765 r., dostał w 1775 r. prawem emfiteutycznem na lat 50 królewszczyzny Hajsyń i Kiślak; wojewoda czerniechowski od 1776 r., rotmistrz znaku pancernego kawaleryi narodowej kor., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, z żony Ludwiki Denhoff, córki Jana i Anny z Karskich, kasztelaniców sieradzkich, podstolanki sochaczewskiej, pozostawił córki: Annę Czapską, wojewodzinę malborgską, Maryannę za Tomaszem Aleksandrowiczem, wojewodą podlaskim, i Apolonię za Tomaszem hr. Ostrowskim, kasztelanem czerskim, a następnie prezesem Senatu Królestwa Polskiego, kawalerem orderów Orła Białego i św. Stanisława, który intercyzą 1781 r. otrzymał za żoną 300,000 złp. w gotowiźnie i 20,000 w klejnotach, i synów, Antoniego i Stanisława. 

Antoni, starszy syn wojewody Franciszka, starosta hajsyński i poseł na sejm czteroletni, kawaler orderów św. Stanisława, Wielkiego Krzyża Leopolda i takiejże Gwiazdy, podkomorzy austryjacki, w 1800 r. otrzymał godność hrabiego Św. Pań. Rzymskiego z odmianą herbową - na tarczy ze skrajem złotym w polu lazurowem herb Szaława; nad tarczą korona hrabiowska, nad tą koroną hełm ze złotym medalem, na hełmie korona szlachecka, na której ramię zbrojne mieczem w prawo. Starosta był dziedzicem dóbr Ossolina, ozdobionego ogromnym zamkiem magnackim, a zelękał się, aby które z jego dzieci, otrzymawszy ten majątek, nie chciało żyć stosownie do zamku i nie zrujnowało się, kazał zburzyć ten zamek. Hr. Antoni otrzymał przyznanie tytułu hrabiowskiego w Królestwie Polskiem 1819 r.; mąż zacny, pobożny i światły, po śmierci żony został w 1822 r. ks. Misjonarzem w Warszawie i um. 1835 roku. Hr. Antoni z żony Julii hr. Ostrowskiej, córki Tomasza, prezesa Senatu, miał córki, Apolonię, 1v. hr. Aleksandrowicz, 2v. za Józefem Ledóchowskim, starościcem bronowskim, Izabelę, żonę Wiktora Rembielińskiego, kasztelana Królestwa Polskiego, i czterech synów: Józefa-Zacharyasza, Hilarego-Ignacego, Tadeusza-Szymona, szambelana i feldmarszałka-porucznika, żonatego z Leopoldyną Bauerle, i Tymoteusza, szambelana i pułkownika huzarów wojsk austryjackich, który w. 1837 był powołany przez arcyksięcia Franciszka-Karola jako guwerner do jego synów, t. j. obecnie panującego cesarza Franciszka-Józefa i arcyksięcia Ferdynanda, późniejszego cesarza Maksymiliana Meksykańskiego.   

Hr. Józef - Zacharyasz, dziedzic Klimontowa, Górek i Smerdyni, szambelan Królestwa Polskiego do 1831 r., wylegitymowany w Królestwie 1838 r., a zatwierdzony w tytule w Cesarstwie 1845 r., z żony Maryanny Zakrzewskiej, marszałkówny taraszczańskiej, pozostawił córkę Helenę za Atanazym hr. Miączyńskim i czterech synów: Jana-Józefa, Antoniego, Juliana, porucznika wojsk austryjackich, uznanego hrabią w Królestwie 1845 r., dziedzica Klimontowa i Górek, z żoną Karoliną Hulewiczówną, marszałkówną dubieńską, bezpotomnego, i Mieczysława, prałata i protonotaryusza papiezkiego 1850 r., a delegata w Grenadzie, w Ameryce Południowej 1857 r., arcybiskupa tebańskiego i nuncyusza w Brukseli 1861 r., arcybiskupa gnieźnieńskiego i poznańskiego, który 1874 r., oparłszy się znanym prawom majowym, wydanym 1872 r., został uwięziony w Ostrowie, a w roku następnym otrzymał godność kardynalską i zamieszkał w Rzymie; w r. 1886 zrzekł się godności arcybiskupiej i wkrótce został mianowany prefektem propagandy. 

Hr. Jan-Józef, syn szambelana Józefa-Zacharyasza, dziedzic Łaskarzewa, w lubelskiem 1861 r., z żony Melanii Kossowiczówny pozostawił córki, Maryę, żonę Pawła Petersona, Bronisławę i synów, Mieczysława i Jana. 

Hr. Mieczysław usynowił Aleksandra Ledóchowskiego, syna Michała i Maryi Zagórskiej. 

Hr. Antoni, podporucznik wojsk austryjackich i szambelan 1867 r., kawaler orderu Leopolda, miał dwie żony, Julię hr. von Logothetty, z której córki, Franciszka-Paulina, żona Gustawa bar. von Henikstein, i Helena za Ernestem Kopfinger von Trebbienau, pułkownikiem wojsk austryjackich, i Izabelę bar. Zessner von Spitzenberg, z której córki: Teresa ur. 1859 r., Gabryela, kanoniczka berneńska, Zofia za Maksymilianem hr. von Bissingen und Nippenburg, Marya, Anna zakonnica, Izabela, Julia i synowie: Mieczysław, Zygmunt, Jezuita, kanonik ołomuniecki i proboszcz w Kromieryżu 1906 r., Henryk, szambelan austryjacki i sekretarz namiestnictwa na Morawie, z żony Hildegardy z Rosenau ma córkę Hildę-Maryę, Włodzimierz, szambelan i rotmistrz ułanów wojsk austryjackich, Józef, szambelan i kapitan sztabu generalnego wojsk austryjackich, żonaty z Wiktoryą de Conte, Franciszek, szambelan i podporucznik wojsk austryjackich, z Ewy hr. Bethlen de Bethlen ma syna Antoniego i córkę Maryę.   

Hr. Mieczysław, szambelan i pułkownik ułanów wojsk austryjackich 1907 r., zaślubił Franciszkę, córkę hr. Antoniego Ledóchowskiego, szambelana i rotmistrza wojsk austryjackich, i z niej ma córkę Józefinę i synów, Antoniego i Mieczysława. 

Hr. Hilary-Ignacy, syn starosty Antoniego, dziedzic Ossolina, z pułkownika gwardyi artyleryi konnej, generał brygady wojsk polskich 1831 r., komendant Modlina, kawaler krzyża Virtuti Militari i Legii Honorowej, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Królestwie 1837 roku, a w Cesarstwie 1845 r., z żony Ludwiki Górskiej, starościanki wiekszniańskiej, miał córkę Ludwikę za Lucyanem Morykonim i synów: Józefa-Jana i Antoniego Augusta. 

Hr. Józef-Jan, ur. 1822 r., dziedzic dóbr Poszyrwińcze i Waszkiewicze, w gub. wileńskiej, zaślubił Aleksandrynę, córkę Aleksandra Łęskiego, marszałka pow. wileńskiego, i z niej ma syna Ignacego. 

Hr. Antoni-August, ur. 1823 r., dziedzic Lipnicy Murowanej i Królówce, w pow. bocheńskim, szambelan i rotmistrz huzarów wojsk austr., miał dwie żony, Maryę z hr. Seilern und Aspang, z niej synowie: Tymoteusz, szambelan austryjacki, Antoni i Kazimierz, i Józefę z hr. Salis-Zizers, córkę Rudolfa, szambelana austryjackiego, z której córki: Marya-Teresa, dama krzyża gwiaździstego, Kanoniczka w Bernie, Julia, ksieni Urszulanek w Krakowie, Ernestyna, Kanoniczka w Bernie, Franciszka, dama krzyża gwiaździstego, zaślubiona Mieczysławowi hr. Ledóchowskiemu, szambelanowi i pułkownikowi ułanów wojsk austryjackich, i synowie, Włodzimierz, prowincyał Jezuitów galicyjskich, i Ignacy. 

Hr. Ignacy, ur. 1871 r., szambelan i kapitan artyleryi wojsk austryjackich, zaślubił Paulinę, córkę hr. Kazimierza Łubieńskiego, i z niej ma córki, Jadwigę ur. 1904 r. i Maryę-Teresę ur. 1906 r. 

Gałąź szlachecka. Marcin, trzeci syn sędziego Samuela, cytowany w Vol. Leg. 1659 r., z sędziego ziemskiego podkomorzy krzemieniecki 1662 r., z żony Maryanny Jełowickiej jego synowie, Marcin i Andrzej, podstarosta i sędzia grodzki krzemieniecki 1684 r., z żony Zuzanny Podoskiej miał syna Franciszka, podstolego wołyńskiego, żonatego z Domicelą ks. Czetwertyńską, 2v. za Józefem Olizarem, stolnikiem kijowskim, z której syn Michał i córka Franciszka 1v. za Feliksem Krasickim, 2v. żona Michała Stoińskiego. 

Michał-Jan Nepomucen na Ledóchowie, z strażnika i rotmistrza krzemienieckiego podstoli wołyński, podpisał elekcyę 1733 r.; starosta rawicki, kasztelan wołyński od 1754 r., złożył tę dostojność 1782 r.; z żony Sabiny Rzewuskiej, hetmanówny w. koronnej, córki Mateusza, miał trzech synów: Stanisława, generała - adjutanta buławy polnej koronnej, Feliksa, obersztlejtnanta buławy polnej koronnej, i Benedykta, starostę nowosielskiego, którym w 1789 roku przekazał dobra swoje Klwatkę, Owadów, Taczow, Bogusławice, Wólkę Owadowską, Wólkę Taczowską, Wywarł, w pow. radomskim, Uhrusk, Wólkę Uhruską, w ziemi chełmskiej, Ledóchów, Pereniatyn, Komorówkę, Korostowy, Płoski i Michałpole, w pow. łuckim. Feliks, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej w 1803 r., a po Benedykcie synowie: Ignacy, Karol, Jan i córka Małgorzata za Marcinem ks. Czetwertyńskim.   

Stanisław, młodszy syn wojewody Franciszka, poseł na sejm czteroletni, jeden z najgorliwszych patryotów i członek Rady Najwyższej narodowej 1794 r., zagorzały republikanin, zaślubił 1v. Józefę Truskolawską, znakomitą aktorkę polską, 2v. Elżbietę Hoffmanową, z której syn Franciszek, dziedzic dóbr Sanniki, w gub. kaliskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z 1-ej żony Maryi Krompolc miał córki, Ludwikę za Pawłem i Władysławę za Władysławem Koziełłami-Poklewskimi. 

Paweł, Jacek i Bohdan 1450-1480 r. Bohdan cytowany w Metryce Litewskiej 1528 r. Jerzy 1590 r. Jan z przydomkiem Hordyj i Andrzej, synowie Grzegorza, dziedzica części wsi Ledóchow 1593 r. Denys na Ledóchowie miał syna Lewka, po którym synowie, Iwan i Grzegorz 1600 r. są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Iwana. Iwan, dziedzic na Ledóchowie, pozostawił syna Jerzego, który w 1632 roku podpisał elekcyę z wojew. wołyńskiem, i z żony Anastazyi Sebastyanówny pozostawił trzech synów: Michała, Samuela, który podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. wołyńskiem, i Zacharyasza, ożenionego z Aleksandrą Szczeniowską, z której synowie, Bazyli z żony Joanny Hordyniecówny miał syna Kazimierza, i Jakób, podstoli drohicki 1691 r., zaślubił Maryannę Saszewską i z niej pozostawił córkę Annę, żonę Józefa Wyhowskiego, starosty wielatyckiego. 

Michał, najstarszy syn Jerzego, wojski nowogrodzki 1670 r., z żony Reginy Hawratyńskiej miał córki: Annę Golańską, Anastazyę Kumierowską, Katarzynę Piotrowską, Teofilę za Kazimierzem Czosnowskim i synów: Mikołaja, Samuela, Stefana i Jerzego, po którym z Konstancyi Lutomierskiej córka Maryanna Malińska, podkomorzyna krzemieniecka, i syn Michał, starosta rawicki. 

Samuel, stolnik smoleński, podsędek krzemieniecki 1722 - 1740 r., ożeniony z Anną Nenchówną, miał synów: Józefa, Franciszka i Jana; z nich Józef, starosta karlikowski, szambelan królewski od 1765 - 1775 r. (Vol. Leg.), z żony Konstancyi Aleksandrowiczówny miał trzy córki i dwóch synów; z córek: Aniela 1v. Drzewiecka, podkomorzyna krzemieniecka, 2v. za Januszem ks. Sanguszką, strażnikiem w. lit., Teresa za Szymonem Szyrkowym, generałem wojsk rosyjskich i gubernatorem kijowskim, i Franciszka za Miączyńskim, starostą krzepickim; z synów zaś: 1) Mikołaj, starosta karlikowski i włodzimierski, kapitan wojsk koronnych 1759 r., rotmistrz kawaleryi narodowej 1787 r., dostał prawem emflteutycznem na lat 50 w 1775 r. starostwo włodzimierskie, a uprzednio prawo kaduka na spuściznę po Zbąskim, biskupie warmińskim, o którą jednak długie procesy musiał prowadzić; poseł na sejm 1776 r., w 1787 r. dostał prawem emfiteutycznem królewszczyznę Wręby, przyjmował okazale dwukrotnie Stanisława Augusta w jego podróży do Kaniowa 1787 r., a uprzednio w 1781 r. jadącego do Wiśniowca; kasztelan lubaczowski od 1792 r., był żonatym z Natalią de Tepplow, córką generała i senatora rosyjskiego; 2) Marcin, starosta bronowski i rodecki, kapitan wojsk koronnych 1769 r., generał-adjutant królewski 1775 r., dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo bronowskie w 1775 r.; poseł na sejm 4-o letni z ziemi wizkiej, miał dwie żony, Elżbietę z Hubińskich Karaś, kasztelanowę wizką, i Maryannę Łączyńską, wdowę po Rembielińskim, sekretarzu królewskim, z niej synowie, Jan, mąż zasłużony w obywatelstwie, radca województwa krakowskiego, poseł na sejmy 1824-1831 r., organizował gwardyę ruchomą w wojew. krakowskiem i Józef, dziedzic dóbr Konstantynów, w pow. lubelskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z N. Łączyńskiej miał syna Konstantego.  

Linia Grzegorza. Grzegorz, drugi syn Lewka, dziedzic na Ledóchowie 1570 r., zabity przez Jana Bohuszewicza Ledóchowskiego, z żony Eudoksyi Dederkałówny miał syna Iwana, po którym z 1-ej żony Anny Długosz córki, Cecylia Karnicka, Teofila Kopystyńska i synowie, Wojciech, miecznik wołyński, i Jerzy-Gabryel, po którym z Anny Bychowskiej córka Teresa i syn Jan, a z 2-iej żony Katarzyny Wysockiej syn Stanisław. 

Stanisław, wojski krzemieniecki 1678 r., miał dwie żony, Katarzynę Uchańską, z niej syn Mikołaj, i Krystynę Żórawnicką, z której córki: Barbara Staniszewska, Katarzyna, żona Adama Peretyatkiewicza, wojskiego nowogrodzkiego, i Teofila Kurdwanowska. 

Mikołaj, dziedzic na Matwiejkowicach, w krzemienieckiem, stolnik mścisławski 1717 r., pułkownik chorągwi pancernej, zaślubił Annę Czarnecką, podkomorzankę bracławską, i z niej pozostawił synów: Józefa, Romualda i Wojciecha, miecznika podolskiego, po którym z Pągowskiej synowie, Franciszek i Stefan. 

Józef, najstarszy syn stolnika Mikołaja, dziedzic na Ledóchowie, stolnik łucki 1776 r., wołyński 1786 r., ostatnio szambelan Stanisława Augusta i kawaler orderu św. Stanisława 1792 r., z żony Maryanny Dobrzyńskiej miał synów, Łukasza, po którym z Tekli Steckiej syn Romuald, marszałek szlachty gub. wołyńskiej, żonaty z Leontyną Czacką, z niej córki, Marya za Władysławem Ledóchowskim, Zofia Czacka, i Wincentego. 

Wincenty, dziedzic Matwiejkowic, Smordwy i Świszczowa, marszałek szlachty pow. dubieńskiego 1813 r., a gub. wołyńskiej 1820 r., z Anny Głębockiej, stolnikówny kijowskiej, miał córki, Teklę za Tadeuszem Wężem, łowczym owruckim, N. za Eugeniuszem Podhorodyńskim i synów: Apolona, dziedzica Kodni, po którym z Eweliny Sobieszczańskiej córka Józefa za Witoldem Steckim i syn Antoni, dziedzic Bazali, Janusza i Leona. 

Janusz, dziedzic dóbr Smordwy, marszałek szlachty pow. dubieńskiego 1841 r., zaślubił Anielę, córkę Józefa Małyńskiego, marszałka szlachty pow. starokonstantynowskiego, i z niej pozostawił córki: Helenę za Czesławem hr. Miączyńskim, Julię, żonę Władysława hr. Chodkiewicza, Maryę za Kazimierzem hr. Tarnowskim i synów: Piotra, Władysława, Leona i Michała. 

Władysław, dziedzic Ostrowca, na Wołyniu, żonaty z Maryą, córką Romualda Ledóchowskiego, marszałka szlachty gub. wołyńskiej, ma córkę Laurę i synów, Adama i Nestora, dziedziców Księdzówki, w pow. bałtskim.  

Leon, dziedzic Wołoczysk, z żony Maryi, córki Włodzimierza Świejkowskiego, marszałka gub. wołyńskiej, ma córkę Zofię i syna Włodzimierza. 

Michał, ostatni syn marszałka Janusza, z żony Maryi, córki Aleksandra Zagórskiego, pozostawił córki, Maryę za Stefanem Moszyńskim, Zofię i syna Aleksandra, którego adoptował hr. Mieczysław Halka-Ledóchowski, syn hr. Jana-Józefa i Melanii Kossowiczówny. 

Leon, trzeci syn marszałka Wincentego, dziedzic dóbr Sołotwiny, zaślubił Laurę, córkę Jacentego Czosnowskiego, i z niej pozostawił córki: Annę za Urbanem Brezą, Joannę, żonę Artura Pinińskiego, Zofię za Stanisławem Kamieńskim i synów, Karola i Mieczysława, dziedzica dóbr Szałaszwina, w żytomierskiem, po którym z Wandy Trzeciakówny syn Leon. 

Karol, dziedzic dóbr Sołotwiny, na Wołyniu, zaślubił Zofię Czosnowską i z niej ma córki, Maryę, żonę Waldemara Weissenhoffa, i Natalię. 

Oprócz powyższych. Hniewosz, syn Iwana, wnuk Kuźmy, 1525 roku. Bohusz 1527 r. miał synów: Iwana, Denysa i Waśka; po Iwanie synowie, Hawryło v. Haśko, Michno i córki, Halszka Zankowska i Maryanna Zuzańska. Michno, zwany Łosiatyński, miał synów, Winka i Fedora, po którym Semen (Samuel) z żony Krystyny Żochowskiej pozostawił syna Piotra, żonatego z Zofią Trzebuchowską. Jachno, po nim synowie: Daniel, Bazyli, Jan, Łukasz i córka Bazylia Zankowska, dziedzice na Ledóchowie 1597 r. Zofia za Zacharyaszem Jełowickim, stolnikiem kijowskim 1624 r. Teresa, żona Aleksandra Malińskiego, cześnika wołyńskiego 1710 r. Joanna, żona Samuela Grui, stolnika bracławskiego 1735 r. Józef, sędzia ziemski krzemieniecki 1701 r., miał syna Antoniego, podstolego 1746-1751 r., a następnie stolnika łomżyńskiego, który podpisał efekcyę 1733 r. Jan 1746 r., po którym z Teresy Gołuchowskiej syn Józef, chorąży łomżyński, zaślubił Helenę Rotaryuszównę, podkomorzankę wendeńską, i z niej pozostawił .córkę Elżbietę za Tomaszem Lechnickim, podstolim zakroczymskim, i synów: Tomasza, podczaszego 1765 r., a stolnika włodzimierskiego 1769-1783 r., Jana, Aleksandra i Dymitra, chorążego łomżyńskiego 1773 r., wojskiego 1779 r., a stolnika włodzimierskiego 1783 r., dziedzica m. Kisielin, na Wołyniu, dla którego otrzymał w 1773 r. przywilej na jarmarki. (Metr. Kor., Metr. Litew., Sumaryusze Wołyń, i Braci., Kanck, Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Var., Ks. Gr. Czerskie). 

Karol, syn Benedykta, Wincenty i Łukasz, synowie Józefa, Nestor, Michał, Maurycy, Władysław i Stanisław, synowie Karola, Romuald, syn Łukasza, Janusz, Ezechiel i Appolon, synowie Wincentego, Piotr, Władysław, Felicyan i Michał, synowie Janusza, wylegitymowani w Cesarstwie 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

LEDWOŃSKI. Franciszek, posesor wójtowstwa we wsi Trześniewa, w pow. konińskim, ustąpił to wójtowstwo 1750 r. Rafałowi Gutowskiemu, a w 1755 roku wspólnie z żoną otrzymał wójtowstwo we wsi Rakowiec, w gostyńskiem (Metr. Kor.).   

LEDZIŃSKI h. ŁODZIĄ. Na Litwie. Aleksander otrzymał 1646 r. nagrodę pieniężną (Vol. Leg.). Jan, dworzanin królewski 1720 r. Jacek kupił majątek Jaksie 1733 r. Karol, oficer wojsk polskich 1831 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1846-1865 r.: po Antonim, synu Onufrego, synowie: 1) Jan z synem Piotrem i tego synowie: Franciszek, Jan z synem Franciszkiem, Heronim z synami, Ignacym i Franciszkiem, Kajetan, Józefat, Aleksander i Ignacy; 2) Onufry z synami: Janem, po którym Antoni i Kazimierzem, po którym synowie: Antoni, Piotr i Adam; 3) Hilary z synami: Ignacym, po którym Jan-Aloizy i Franciszkiem, po którym synowie: Józef, Augustyn i Klemens z synem Stanisławem. 

LEFORT v. LE FORT. Piotr, generał-major wojsk koronnych, otrzymał indygenat 1768 roku (Vol. Leg.) August, porucznik wojsk koronnych 1776 roku (Kancl.). 

LEGACZYŃSKI h. PORAJ. Na Litwie. Kazimierz podpisał pospolite ruszenie 1698 r. ze Żmudzi. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1854 r., po Janie, synu Jana, synowie: 1) Antoni z synem Jackiem i tego syn Jerzy; 2) Wawrzyniec z synem Wincentym i tego synowie, Franciszek i Dominik; 3) Józef, tego synowie: Jan i Dominik, tego drugiego synowie, Franciszek i Tadeusz.  

LEGANOWSKI. Józef cytowany w aktach radomskich 1780 r. N., pocztmistrz w Lubochni 1793 r. 

LEGENDORF h. JUNOSZA odm. Odmiana herbu-w polu czerwonem baran biały; w koronie trzy pióra strusie. 

Dawna, niemieckiego pochodzenia rodzina, w Prusach, w których osiedliła się za panowania Krzyżaków; w XVI stoleciu rozdzieliła się na dwie linie, które od dziedzicznych majątków Mgów i Klińsk, wzięły nazwisko Mgowski i Kliński. 

de LEGENDORF v. LEHNDORF h. LEHNDORF. Hrabiowie i szlachta. Herb - w polu srebrnem gałązka koralowa na ukos w prawo między dwoma czarnemi orlemi skrzydłami. Linia hrabiowska tej rodziny dzieli tarczę w kwadrat, kładąc herb rodzinny na małej tarczy w środku głównej, a na tarczy głównej, kładzie w pierwszem polu czerwonem pół księżyc srebrny rogami do góry, w drugiem polu czarnem srebrny krzyż św. Jana, w trzeciem polu czarnem jest umieszczony lew złoty ukoronowany z podwójnym ogonem w lewo, w czwartem niebieskiem, trzy złote gwiazdy dwie i jedna. 

Senatorowie w rodzinie: Paweł-Piotr, biskup warmiński 1464 roku, um. 1471 r. Fabian, kasztelan elblągski 1467 r., wojewoda pomorski 1477 r. 

Stara niemieckiego pochodzenia rodzina w Prusach, pierwotnem jej nazwiskiem było Legendorf. Paweł-Piotr, z kanonika biskup warmiński 1464 r., stronnik Polski w wojnie z Krzyżakami, um. 1471 r. z powietrza, a jak niektórzy utrzymują otruty z rozkazu wielkiego mistrza krzyżackiego, z którym żył w niezgodzie; stronnik Polski, uznał się jej hołdownikiem 1465 r., co wpłynęło na pomyślny obrót wojny z Krzyżakami, którzy przez niego traktowali o pokój. Fabian, z kasztelana elblągskiego wojewoda pomorski, starosta kowalski 1477 r. Sebastyan, posesor dóbr Gniew, w ziemi chełmińskiej 1503 r. (Metr. Kor.).  

Już w początku XVI stolecia ta rodzina, osiedliwszy się w Prusach Wschodnich, zmieniła nazwisko na Lehndorf v. Lehndorff. Fabian był nadburgrafem (Ober-Burgrał) pruskim 1576-1583 r., a Aswerus (Ahaswerus), oberburgraf pruski i generał-lejtnant, otrzymał w 1688 r. dostojność hrabiego państwa rzymskiego; jego syn hr. Gerard-Ernest i córka Karolina, żona Fryderyka hr. Denhoffa, dziedzice dóbr Czaplinek, Dźwięczno i Obrąb, w Czerskiem 1736 r. (Ks. Gr. Czerskie). Hr. Gerard miał syna Aswera, oficera wojsk pruskich, po którym z żony hr. Wallendt syn Aswer ożeniony z hr. Schettau. 

Obecnie głową tej rodziny jest hr. Karol-Fryderyk, dziedzic dóbr Steinert, syn Karola, generała-lejtnanta wojsk pruskich, i Pauliny z hrabiów Slippenbachów, a jego brat Henryk-Karol był szambelanem dworu pruskiego 1839 r. 

LEGER Fryderyk-August otrzymał nobilitacyę 1768 r. (Vol. Leg.). 

LEGIECKI h. PRZYJACIEL odm. Odmiana herbu-między dwoma sercami strzała żelezcem w górę; w koronie pawi ogon. 

Na Litwie, biorą przydomek Hryniewicz, który nawet jedna gałąź rodziny bierze za nazwisko. Wojciech, Jerzy i Gabryel, bracia rodzeni, ludzie rycerscy i zacni 1660 r.; z nich Gabryel był żonaty z Cecylią Oziębłowską, cywunianką szadowską. N., towarzysz pancerny, stronnik Augusta II w 1704 r. Stanisław 1669 r., Karol i Tomasz 1697 r., a Tadeusz 1764 r. podpisali elekcye ze Żmudzią. 

N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1811 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: po Jerzym, synu Gabryela, syn Franciszek z synami: Marcinem, Józefem i Maciejem i tego ostatniego synowie: 1) Józef z synami, Aleksandrem i Kajetanem i tego synami, Władysławem i Antonim; 2) Jan z synem Józefem i tego synami: Janem, Pawłem, Leopoldem i Dyonizym; Wincenty, syn Józefa, z synami: Ignacym i tego synowie: Leon, Feliks i Józef, Janem i tego synowie: Adolf, Józef i Cypryan, Józefem, Adamem; Maryan, syn Aleksandra, i Antoni, syn Józefa-Wincentego. 

LEGIEJKO h. PRZYJACIEL. Michał, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1835 r. 

LEGIEWSKI. Krzysztof i Wojciech podpisali elekcyę 1669 roku z wojew. Sieradzkiem.  

z LEGONIC-NEAPOLSKI h. ŁABĘDŹ. Jan z Legonic w nagrodę zasług dla kraju otrzymał 1519 r. nobilitacyę i nazwisko Neapolski, a do herbu Łabędź przyjętym został przez Andrzeja Szpota, biskupa laodyjskiego, sufragana krakowskiego, Piotra Dunina-Szpota, sędziego ziemskiego sandomierskiego, Stanisława Brzezińskiego, Kacpra Stużyńskiego i Mikołaja Prymusa (Metr. Kor.). 

LEGOWICZ h. DĘBNO. Na Litwie. Aleksander 1680 r. Jan ze Żmudzią i Józef, podstoli starodubowski, z wojew. wileńskiem 1733 r., a Józef i Tadeusz, łowczy wiłkomierski, z pow. wiłkomierskim 1764 roku, podpisali elekcye. Tadeusz, stolnikowicz wiłkomierski 1774 r. Jan, syn Adama, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

LEGOWICZ h. PRZYJACIEL. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1798 r., a Józef, syn Antoniego, 1804 r. 

LEGOWSKI. Paweł podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. lubelskiem. 

LEGUCKl h. PRZYJACIEL. W., kapitan królewski, podpisał elekcyę z wojew. brzesko-litewskiem 1733 r. Jan, Jezuita, słynny kaznodzieja, um. 1754 r.; wiele jego kazań zostało drukiem ogłoszonych. Józef podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

LEHMAN. Leopold, kapitan 1769 r., Krzysztof, major 1771 r. i Jan, podpułkownik wojsk polskich 1782 r. (Sigil.). 

LEHNDORF. Patrz Legendorf h. Lehndorf. 

von LEHNEN. Fryderyk otrzymał nobilitacyę 1676 r., którą jednak następnie unieważniono dla niedopełnienia warunków przez nobilitowanego (Vol. Leg.). 

LEIBITZ. Dawna pruska rodzina, wzięła nazwisko Piwnicki. 

LEIBNIC v. LEUBNIC. Karol-Henryk, dworzanin królewski, łowczy nadworny litewski 1699 r., posesor wójtowstwa we wsi Powązki 1710 roku (Metr. Litew., Don. Vars.). 

LEIBNITZ. Baronowie. Gotfryd-Wilhelm, syn profesora prawa w Lipsku, pochodzący z rodziny polskiej, która unikając prześladowania religijnego w swojej ojczyźnie przesiedliła się z Prus, jeden z najznakomitszych uczonych i filozofów nowszych czasów, urodzony 1646 r., zmarły 1716 r., w 1711 r. otrzymał tytuł barona od cesarza Karola VI. 

LEIDITZ. Tomasz, starosta kowalewski 1536 r. (Metr. Kor.).      

LEIMAN h. JASTRZĘBIEC. Stanisław żonaty z Izabelą Czołaańską 1687 r. Atanazy i Kacper, synowie Kazimierza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1834-1874 r. 

LEINWEBER. Patrz Lainweber. 

LEITSCH de LEITENFELD h. LEITENFELD. Herb - tarcza w poprzek przedzielona; w górnej części niebieskiej dwa razy węższej od części dolnej, trzy złote gwiazdy rzędem, w dolnej złotej części lew błękitny wspięty w prawo. W koronie, między dwoma niebieskiemi dartemi skrzydłami, złota pięciopromienna gwiazda. 

Ten herb z przydomkiem de Leitenfeld otrzymał w 1787 r. w Galicyi Aleksander Leitsch, plenipotent hrabiów Mniszchów, sekretarz obwodowy w Galicyi. 

LEJEWSKI. Zofia, żona Samuela Izbińskiego, cześnikowicza gostyńskiego 1610 r. Katarzyna, córka Kazimierza 1715 r. (Ks. Gr- Czerskie). 

LEKARSKI h. ABDANK. Piszą się z Lekarcic, w pow. grójeckim. Po Grzegorzu synowie: Grzegorz, Walgierz i Wojciech, dziedzice Lekarcic 1408 r. Falisław i Stanisław, dziedzice na Lekarcicach 1431 r. Mikołaj Mierzwa, syn Tomasza, 1584 r. Feliks, dziedzic na Kowali Dusżocinej 1508 r., a Stanisław 1569 r. dziedzic tejże wsi. 

Wszebor, syn Piotra, dziedzic na Lekarcicach, miał syna Stanisława, nazywanego niekiedy Halickim z Lekarcic, po którym z 1 ej żony Katarzyny Bonieckiej synowie: Andrzej, Jan, Piotr i Wojciech, a z 2-iej żony Katarzyny z Promny synowie, Jakób i Stanisław. 

Jan, dziedzic na Lekarcicach 1560 r., z żony Anny Sankowskiej miał synów: Andrzeja, Pawła i Stanisława; po Andrzeju z Doroty Staniszewskiej syn Heronim ożeniony z Maryną Piekarską, a Paweł, dziedzic na Lekarcicach 1600 roku, zwany także Halicki, pozostawił córkę Dorotę za Czerwińskim, i syna Jana, burgrabiego czerskiego 1633 r., dziedzica na Jasieńcu, po którym z Doroty Laskowskiej syn Jan miał córkę Helenę, żonę Ignacego Mysłowskiego. 

Jakób, syn Stanisława i Katarzyny z Promny, dziedzic na Lekarcicach 1580 r., ożeniony z Katarzyną, córką Zygmunta Oczosalskiego, miał synów: Franciszka, Marcina, żonatego z Anną Piekarską, i Wojciecha. Paweł, syn Jerzego, ożeniony 1v. z Elżbietą Borowską 1616 r., 2v. z Agnieszką Łychowską. Marcin, syn Jakóba, żonaty z Martą Żochowską 1621 r. Po Stanisławie syn Andrzej miał syna Jerzego, po którym córka Anna była 1776 r. żoną Jakóba Śniadkowskiego (Ks. Gr. i Ziem. Czerskie, Grójeckie, Wareckie, Don. Vars.). 

LEKCZYŃSKI h. NAŁĘCZ. Wawrzyniec, dziedzic wsi Nidek, w ks. oświecimskiem, sprzedał ją Bobrowskim w 1773 r.; z żony Salomei Flasińskiej jego syn Piotr, urzędnik skarbowy, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. z synami: Waleryanem, urzędnikiem celnym, Czesławem i Feliksem, urzędnikiem biura telegrafu warszawskiego, urodzonymi z Justyny Peschke.    

Jan, dziedzic dóbr Czerteż, w Galicyi 1843-1854 r. Ewa, dziedziczka Włostowic, żona Pawła Dąbrowskiego 1850 r. Izydor, dziedzic dóbr Włostowice, w pow. miechowskim 1858 r. Wincenty i Czesław 1864 r. 

LEKSZYCKI v. LEKSYCKI h. WARNIA. Piszą się z Lekszyc, W wiślickiem. Krystyn z Lekszyc 1388 r. miał synów, Boksę (Bogusława) i Michała, i Boksa z żony Doroty z Jakuszowic pozostawił córkę Jadwigę za Piotrem Sierosławskim i synów: Mikołaja, Piotra i Stanisława.  

Piotr, dziedzic na Lekszycach 1460 r., zaślubił Jadwigę, dziedziczkę Gruszowa, i z niej miał córki, Apolonię za Stanisławem Stradomskim, Katarzynę Pilarską i synów: Jakóba, po którym z Anny Swoszewskiej córka Elżbieta za Mikołajem Bańkowskim, Mikołaja i Stanisława, dziedzica wsi Stradlicze.; 

Mikołaj, dziedzic na Lekszycach i Wąchadłowie 1520 r., z żony Elżbiety Świradzkiej pozostawił synów, Jana i Mikołaja; po Janie, dziedzicu na Lekszycach 1564 r., z Katarzyny Wojciechowskiej córki: Anna za Erazmem Skrzetuskim, Katarzyna za Tomaszem Skorzewskim, Zofia i synowie: Jan, Krzysztof i Seweryn. 

Jan, dziedzic Mózgawy, w Sandomierskiem 1600 r., zaślubił Annę Międzygórską i z niej miał synów: Bartosza, Franciszką, ks. Bernardyna, i Wojciecha; po Bartoszu z żony Katarzyny de Luka Kurskiej syn Jan, po którym pochodzący Marcin pozostawił córkę Katarzynę Cichowiczową i synów, Józefa, żonatego z Urszulą Skibicką, i Wojciecha. 

Wojciech zaślubił Maryannę Skibicką i z niej miał synów: Antoniego, Izydora i Michała; po Antonim z Antoniny Pawlickiej synowie: ks. Felicyan, Józef, archiwaryusz w Poznaniu, i Wincenty; a Izydor, sekretarz prefektury Ks. Warszawskiego, radca ziemiański pow. gnieźnieńskiego, z żony Michaliny Gotwaldówny pozostawił córkę Eustachię za Alkiewiczem i synów, Mieczysława, żonatego z Maryą Rejewską, i ks. Stanisława, zm. 1861 roku (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Żychl.). 

LELEWEL h. LELEWEL. Herb - tarcza w poprzek przedzielona, w górnej srebrnej części skrzydło orle czarne, w dolnej błękitnej lew złoty z wyciągniętym językiem i podwójnym ogonem, trzymający w przednich łapach doniczkę czerwoną z dwoma gałązkami konwalii; w koronie pół lwa z doniczką.i konwalią jak na tarczy. r, 

Właściwem nazwiskiem tej rodziny jest Loelhoeffel, a gniazdem rodzinnem Austryja, z której przeniosła się do Prus Wschodnich. Jerzy-Fryderyk, radca dworu pruski, w 1713 r. z swym bratem i stryjem otrzymali szlachectwo pruskie z przydomkiem von Lowensprung, i ich potomkowie, Fryderyk-Wilhelm, zm. 1780 r. był generał-lejtnantem, a Jan-Krzysztof, zm. 1736 r., generał-majorem wojsk pruskich.

Z tej rodziny Henryk, nadworny doktór króla Augusta III, osiedlił się w Warszawie, i z żony Konstancyi Jauche, córki Daniela, generała artyleryi wojsk saskich, miał córkę Teresę za Adamem Cieciszowskim i syna Karola-Maurycego. 

Karol-Maurycy otrzymał indygenat 1768 r. wraz z zatwierdzeniem herbu i zmianą nazwiska na Lelewel; porucznik, kapitan gwardyi pieszej koronnej 1781 r., otrzymał przywilej 1785 r. na dobra Gotartowice, Stawiany i części Chomętowa, w radomskiem; łowczy 1787 roku, a cześnik liwski 1789 roku, dziedzic dóbr Wola Cygowska, komisarz cywilno-wojskowy ziemi liwskiej 1792 roku, ostatnio radca Komisyi oświecenia Ks. Warszawskiego, um. 1830 r., pozostawiwszy z żony Ewy Szeluta, cześnikówny rzeczyckiej, córki: Juliannę, Marcyannę za Józefem Nosarzewskim, Maryannę za Janem Majewskim i czterech synów: Joachima, Józefa, Prota-Adama i Jana-Pawła, kapitana inżynierów, podpułkownika i komendanta Pragi 1831 r., zm. 1847 r. w Berlinie (Vol. Leg., Kancl., Don. Vars.). 

Joachim, ur. 1786 r., jeden z najznakomitszych uczonych, historyków naszych XIX wieku, profesor Liceum krzemienieckiego w 1809 r., profesor historyi w Uniwersytecie wileńskim 1815 r., poseł na sejm 1830 r. z pow. żelechowskiego, po 1831 r. osiedlił się najprzód we Francyi, a następnie w Belgii, gdzie zajmował się numizmatyką i historyą Polski, szczególniej zaś badaniem starożytnych jej dziejów i zostawił liczne i cenne dzieła; um. 1861 r. w Paryżu. 

Prot-Adam, kapitan wojsk Ks. Warszawskiego, odznaczył się w wojnie 1812-1813 i ozdobiony został krzyżem wojskowym polskim Virtuti Militari i Legią Honorową; za Królestwa Polskiego był sekretarzem generalnym w Dyrekcyi ogniowej i w 1825 r. posłem na sejm z pow. węgrowskiego. Prot-Adam, dziedzic Woli Cygowskiej, w 1837 r. wylegitymowany w Królestwie, zebrał cenną bibliotekę; z żony Józefy Śląskiej pozostawił córki, Helenę za Janem Czaplickim, Wiesławę za Juliuszem Busockim i synów: Augusta, Jana-Henryka i Tadeusza-Karola, ur. 1824 r., dziedzica dóbr Babice, żonatego z Antoniną Czaplicką. August, ur. 1829 r., dziedzic Starostwa, w mławskiem, um. 1898 r., pozostawiwszy z żony Pauliny Dmowskiej córki, Aleksandrę, Wiesławę i syna Jana-Pawła. 

LELIWA h. LELIWA. Właściwie Leliwa jest nazwą herbu, jednak zdaje się, że jest i rodzina tegoż nazwiska, gdyż Ledebur cytuje N. Leliwę, porucznika, wojsk pruskich 1854 r. 

LELOWSKI v. LELEWSKI h. JUNOSZA. Senator w rodzinie, Jakób, kasztelan zakroczymski 1613 r. 

Stara mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Lelewa, w ziemi zakroczymskiej; niektórzy jej członkowie brali nazwisko Lelewski. Po Ziemaku z Bielina i Cieksina syn Dadźbóg, dziedzic na Lelewie, Gusinie 1457 r., miał synów, Jana i Ziemaka, który otrzymawszy części na Bielinie, pisał się z Bielina, a jego potomkowie nazwali się Bielińskimi.   

Jan, dziedzic na Lelewie, Gusinie i Magierowej Woli 1490 r., pozostawił syna Jana, dziedzica Gusina i Magierowej Woli 1520 r., po którym z Doroty, córki stolnika czerskiego Mikołaja z Trzylatkowa, córka Anna za Wawrzyńcem Mniszewskim i synowie, Andrzej i Stanisław. 

Andrzej, dziedzic na Magierowej Woli, poborca ziemi zakroczymskiej 1532 r., a ziemi wyszogrodzkiej 1533 r., wojski zakroczymski 1536 r., zaślubił Katarzynę Zaborowską iz niej miał synów, Jana i Krzysztofa. 

Jakób, dziedzic na Lelewie i Smolechowie, poborca zakroczymski 1528 r., stolnik warszawski 1542 r., pozostawił synów, Jana i Stanisława, którzy 1539 r. otrzymali prawo magdeburskie dla Lelewa. 

Jan, dziedzic Lelewa, Smogorzewa i in., stolnik warszawski 1559 r., miał synów: Jakóba, Piotra i Tomasza, dziedzica Nasielska, którzy w 1581 r. nabyli wójtowstwo zakroczymskie. 

Jakób, dziedzic Służewa, z cześnika podczaszy warszawski 1581 r.. deputat na Trybunał lubelski 1597 r., kasztelan zakroczymski 1613 r., pozostawił córkę Dorotę, żonę Jana Moszyńskiego, chorążego sieradzkiego. 

Piotr, dziedzic Smogorzewa, stolnik zakroczymski 1591 r., zaślubił Dorotę Siennicką i z niej miał syna Wojciecha, wojskiego zakroczymskiego, który podpisał elekcyę 1632 r. z ziemią zakroczymską, i z żony Zofii Falęckiej pozostawił córkę Annę za Jerzym Gawareckim, komornikiem wyszogrodzkim. 

Anna za Wawrzyńcem Kinickim 1530 r. Jan, dziedzic na Gusinie 1571 r. Wojciech 1641 r. Andrzej 1650 r. Marcin, dziedzic na Gośniewicach 1710 r., żonaty z Anną Szczawińską. Julianna za Nikodemem-Piotrem Gorzkowskim 1800 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Sigil.). 

Adam, Antoni, Jan i Józef, synowie Jana i Teresy Dąbrowskiej, wnukowie Floryana, 1782 r., a po Ignacym syn Antoni i po Józefie syn Marcin 1838 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Powyższy Antoni, syn Ignacego, komisarz fabryk w Królestwie Polskiem 1825 r., referendarz Stanu, jeden z najzdolniejszych techników naszych, przeważnie wpłynął na rozwinięcie przemysłu i zakładów fabrycznych; z żony Joanny Korwinówny miał syna Amilkara, młodo zmarłego, i dwie córki. 

LELOWSKI. Jan, syn Szymona, Franciszek z synami: Augustynem, Bernardem, Marcelim i Władysławem, i Marcin, synowie Grzegorza, Grzegorz z synem Kazimierzem, Jan z synami, Janem i Modestem, oraz Mateusz z synami, Antonim i Lucyanem, synowie Łukasza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 r. 

LELUSZ v. LELUSZA. Senatorowie w rodzinie: Piotr, wojewoda trocki 1434 r., usunięty 1440 r. Jan, wojewoda podlaski 1519-1522 r.     

Znakomita niegdyś rodzina na Litwie, nasi heraldycy i kronikarze mylnie niekiedy dają jej nazwisko Lelussa. Piotr, alias Lelusz podpisał nadanie Mira w 1434 r. Gedygołdowiczów, w 1434 r. wojewoda trocki, gorliwy stronnik Świdrygełły, zarzucano mu, że przyłożył się do zabójstwa Zygmunta W. Ks. Litewskiego i do zrabowania jego skarbca, za co pozbawiony był od Kazimierza IV dostojności wojewody. Jan, syn Stanisława, Leluszewicz, wojewoda podlaski i marszałek litewski, był posłem do Moskwy 1519 r. i przyłożył się do założenia mennicy w Wilnie i był jej pierwszym zarządcą: Stanisław żonaty z Anną z Jabłonowskich 1620 r. (Metr. Litew., Ks. Gr. Czerskie). Stanisław, rotmistrz żmudzki 1791 r. 

LEMAŃSKI h. BUKOWCZYK. Herb - w polu błękitnem pół szachownicy biało-czerwonej, na niej ramię zbrojne szablą w prawo; w koronie chorągiew biała rozpuszczona w lewo, o dwóch końcach, na niej litera L czerwona. 

Jan Leman, rodem z Saksonii, przybył z Augustem II do Polski; jego syn Walenty, kapitan wojsk polskich, odznaczył się w wojnie ze Szwedami 1700 i 1710 r. i spolszczył nazwisko na Lemański. Walenty miał trzech synów: Walentego, Kazimierza i Jana, Jezuitę, a po kasacie zakonu proboszcza w Nakle. 

Walenty miał dwóch synów, Pawła, urzędnika dworu króla Stanisława Augusta, po którym została córka Teresa, i Józefa, kapitana wojsk koronnych w pułku Działyńskich, który w 1790 r. otrzymał nobilitacyę dla siebie i całej swojej rodziny (Kancl., Sigil., Vol. Leg.). 

Kazimierz, trzeci syn Walentego, miał dwie żony, Maryannę Nachowicz i Joannę Górską, z 1-ej były córki: Teresa za Maciejowskim, Rozalia za Józefem Szpotańskim, Franciszka za Klemensem Krzewińskim i syn Hipolit, a z 2-iej żony pozostali synowie: Jan, Benedykt i Ludwik. 

Hipolit, instygator sądów nunciatorskich i mecenas w Warszawie, z żony Maryanny Kozłowskiej miał synów, Hipolita, urzędnika pocztowego w Królestwie Polskiem, zm. 1852 r., i Józefa, wylegitymowanych w Królestwie 1837 roku. 

Jan zaślubił Karolinę Żukowską i z niej pozostawił synów, Teodora, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., i Napoleona. 

Benedykt, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., nabył od hr. Haugwitz majątek Kłobuck, pod Częstochową, jeden z najrozleglejszych w Królestwie Polskiem; sędzia pokoju okręgu częstochowskiego, z żony Maryanny Przezdzieckiej miał trzy córki: Karolinę za Hipolitem Stojowskim, Maryę 1v. za bankierem Piotrem Steinkellerem w Warszawie, 2v. za hr. Mikołajem de Rouguet, generałem-adjutantem cesarza Napoleona HI, i Kamilę za Czesławem Biernackim, z którym rozwiedziona, 2v. za bar. Maltzahn, i synów: Bolesława, Ludwika, dzielnego oficera w 1831 r., kawalera Krzyża Virtuti Militari, następnie emigranta w Anglii, gdzie zarządzał zakładami cynku swego szwagra Szteinkellera, Edwarda, dziedzica dóbr Kłobucka, Wiktora, kapitana gwardyi wojsk rosyjskich 1860 r., następnie właściciela majątku Cielętniki, i Hipolita-Wawrzyńca, oficera wojsk rosyjskich; trzej ostatni wylegitymowani w Królestwie 1841 r.    

Ludwik, ostatni syn Kazimierza, podpułkownik wojsk polskich, kawaler krzyża Virtuti Militari, odbył zaszczytnie kampanie 1806, 1809 i 1812 r., a wziąwszy dymisyę, nabył dobra Zwoleń, w wojew. Sandomierskiem, i był sędzią pokoju pow. kozienickiego 1850 r. Ludwik z żony Teodory Bagińskiej zostawił córki: Helenę za Bronisławem Rzewuskim, Kornelę za Ludwikiem Komierowskim, N. Cichocką, N. Dembińską i syna Kazimierza, właściciela Zwolenia i Bratoszewic, po którym z Melanii Matuszewskiej córki, Marya za Felicyanem Michalskim, Stefania za Wacławem Rzewuskim i syn Ludwik. 

LEMBICZ. Na Litwie. Antoni, administrator dubrowlański, oboźny wołkowyski 1751 r. (Arch. Dubr.). 

LEMBIEWSKI. Jerzy z pow. oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. (Vol. Leg.). 

LEMBORSKI. Wojciech, posesor dóbr Czestkowa, w przedeckiem 1580 r. (Ks. Gr. Przed eckie). 

de LEMCKIEN. Bernard zawiera 1701 r. intercyzę ślubną z Krystyną de Kempner (Ks. Gr. Czerskie). 

LEMIESZ. Zamieszkiwali w wojew. kijowskiem. Sawa 1554 r., z żony Anny Korczewskiej miał synów, Iwana, dziedzica na Sielcu, i Kierdeja, dziedzica Korczówki 1572 r., po którym syn Jakób, dziedzic Bożowa, Teodorówki, Stołpni, Sielca, Rudni i Korczewa, po którym synowie: Jan, Roman i Benedykt na Wołyniu 1643-1683 r., oraz córka Marusa 1v. za Wacławem Ziołowskim, 2v. za Lwem Tyszą-Bykowskim (Sumaryusze wojew. Kijowskiego i Wołyńskiego). 

LEMIESZOWSKI v. LEMIESZEWSKI h. LUBICZ. Piszą się z Lemieszowa, w ziemi chełmskiej. Stanisław posesor dóbr Żuków 1501 roku. Jan, dziedzic na Tarnawce, w lubelskiem 1531 roku (Ks. poborowe). N. poległ w obronie miasta Pińska przeciw Kozakom 1648 r. Teodor w pow. pińskim 1738 r. Szymon podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. 

Osób 80 wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1847 roku. Aleksander, syn Jana, oficer wojsk rosyjskich 1852 roku. 

LEMIŃSKI. Jan, syn Dawida i Anny z Dembskich, sprzedał 1698 r. Stanisławowi Linkhausowi dobra Dembe, Budzisko i Kołaczki; jego siostry, Maryanna, Brygitka w Samborzu, i Joanna (Ks. Gr. Czerskie).

LEMKA. Kryspin, pułkownik wojsk królewskich, posesor wsi Elżanowo, pozwany 1651 r. o pewną sumę (Zap. Tryb. Piotrk.). 

LEMKIN. Jan, podpułkownik wojsk królewskich 1663 r., podpisał manifest w sprawie zabójstwa hetmana Gosiewskiego (Zap. Tryb. Lubek). 

LEMNICKI h. JASTRZĘBIEC odm. Odmiana herbu-na tarczy w polu błękitnem podkowa złota barkiem do góry, z każdej jej strony strzała żeleżcem na dół. 

Wzięli nazwisko od. wsi Lemnice, w pow. orszańskim. Andrzej, posesor Komorowszczyzny 1640 roku. N. podpisał elekcyę 1674 r. z pow. orszańskim. Antoni z przydomkiem Olejko, skarbnik orszański, z żony Katarzyny Bartoszewicz miał syna Franciszka, miecznika inflanckiego 1733 r., po którym z Konstancyi Markiewiczówny syn Kazimierz, kapitan artyleryi litewskiej, starosta janowski, podpisał elekcyę 1764 r. z Ks. żmudzkiem; poseł na sejm czteroletni z ziemi łukowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1803 r., z żony Eleonory Słonimskiej pozostawił córkę Kazimierę za Józefem Kurdwanowskim i synów, Franciszka, kapitana wojsk polskich, i Józefa, po którym zIżyckiej syn Teodor 1809 r. (Metr. Kor., Kanck, Sigil., Vol. Leg.). Niektórzy z Bartoszewiczów na Litwie brali przydomek Lemnicki. 

LENARSKI h. ŚLEPOWRON. Mikołaj, syn Andrzeja 1509 r. (Akta Ostrołęckie). Marcin, syn Mścisława, dziedzic na Lenartach-Milanach, w łomżyńskiem 1563 r. (Ks. poborowe). Ewa, żona Jana Ciepielowskiego 1750 r. Teresa, żona Michała Gaszyńskiego 1800 r. 

LENART h. ŚLEPOWRON. Ignacy podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.). 

LENARTOWICZ h. GIEJSZ. Antoni, syn Bartłomieja, z synami, Stanisławem i Jerzym wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

LENARTOWICZ h. JASTRZĘBIEC. Synowie Jana: Wincenty, Joachim i Józef, ten ostatni z synami, Ignacym i Romualdem wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819- 1833 roku. 

LENARTOWICZ h. POBÓG. Na Żmudzi, Litwie i w wojew. Sieradzkiem; piszą się z Giezgiezłowca. Adam, syn Szczęsnego, dziedzic wsi Norwejszyki, na Żmudzi 1620 r., miał syna Piotra, a ten syna Grzegorza, po którym syn Krzysztof pozostawił syna Michała, podczaszego inflanckiego, a ten z Maryanny Załęskiej synów, Ksawerego i Kazimierza-Albina, pułkownika wojsk koronnych 1780 r.; po Kazimierzu-Albinie z żony Maryanny Rozdrażewskiej synowie: Andrzej, dziedzic dóbr Sokołów, w pow. sieradzkim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; Ludwik, po którym z Teodozyi Kobierzyckiej syn Bogumił wylegitymowany w Królestwie 1839 roku, dziedzic Wsi Niedzielsko, pod Wieluniem. 

Maciej z Miemczewa 1538 r. Michał z wojew. krakowskiem i N. z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. Wojciech, miecznik żydaczowski 1699 r. Michał ożeniony z Rozalią Gawrońską 1710 r. Bartłomiej, posesor dóbr Szczytniki 1783 r., zaślubił Barbarę Wydrzyńską i z niej miał syna Tomasza, żonatego z Klarą Erbówną (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars.). 

LENARTOWICZ h. ŚLEPOWRON. Baltazar z synami i Ignacy Daniel, synowie Kazimierza, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 roku. 

LENARTOWICZ. Jan, Marcin i Stanisław, dziedzice na Strykowicach i Głuskowej Woli, w radomskiem 1569 r. (Ks. poborowe). Stanisław, Wojciech i Michał, synowie Krzysztofa, wprowadzeni 1723 r. do dóbr Rzeczków. Andrzej podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Kazimierz, syn Michała, dziedzic dóbr Dąbrowy i Budzierzny 1787 r. Józefa, żona Andrzeja Kempistego 1800 r. 

Konstanty, syn Tomasza, z synami: Adamem, Bolesławem, Gracyanem, Lucyanem i Teodorem, oraz synowie Bolesława: Aleksander, Leopold i Wacław wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub., podolskiej 1836-1883 r. 

Aleksander-Teofil, syn Karola, majstra murarskiego, i Maryanny z Kwasiborskich, ur. 1822 r. w Warszawie, znany poeta i rzeźbiarz, był żonatym z Zofią Szymanowską. 

LENARTOWICZ N., chorąży wojsk koronnych, za zasługi wojenne nobilitowany 1676 r. (Vol. Leg.). 

LENARTOWICZ-HRYNKIEWICZ. Fabian, podpisał pospolite ruszenie 1698 r. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Po Szymonie, synu Macieja, synowie: a) Michał z synami: 1) Piotrem; 2) Mateuszem, ten z synem Stefanem; 3) Ignacym, ten z synami, Józefem i Justynem; 4) Izydorem ten z synami, Józefem i Piotrem; b) Maciej z synami: Bogusławem, Julianem i Augustynem; c) Mateusz z synami, Józefem i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1858 r. 

LENARTOWSKI h. WIENIAWA. Piszą się z Lenartowie, w pow. wiślickim. Jakusz 1414 r. Bartłomiej żonaty 1424 r. z Anną z Michałowa. Maciej 1538 r. Jan 1564 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie). 

LENCZEWSKI v. LENCZOWSKI h. STRZEMIĘ. Stara w wojew. krakowskiem rodzina, wzięła nazwisko od wsi Leńcze i pisała się z Lencz, Górnych, a rozrodziwszy się, brała różne przydomki jak Pająk, Dobek, Kamiński, Lipski, Podolecki i Kurowski, niektórzy zaś wzięli nazwisko Linczewski. Herman i Dobek (Dobiesław) dostali przywilej na pewne grunta i swobody od Bolka ks. Oświęcimskiego w 1406 r. Mikołaj i Oziasz notowani w aktach krakowskich 1500 r. Jakób, dziedzic dóbr Rudniki 1598 r., jego synowie: Jan, Gabryel i Remigian. N., pisarz sądecki, Waleryan-Stanisław i Wojciech 1669 r. z wojew. krakowskiem, Adam z ziemią wizką, Jan z wojew. Sandomierskiem, Stanisław z wojew. krakowskiem 1697 r. podpisali elekcye. 

Andrzej, Błażej, Łukasz, Tomasz i in. podpisali konfederacyę 1705 r. Andrzej z wojew. krakowskiem, Marcin z wojew. mazowieckiem i Paweł z wojew. wołyńskiem podpisali elekcye 1733 r., a Marcin z wojew. łęczyckiem 1764 r. Maryanna, żona Marcina Gałkowskiego 1740 r. Konstancya, żona Józefa Gniewkowskiego, skarbnika bydgoskiego 1747 r. Stanisław, stolnik latyczowski 1748 roku. Jan Kanty, nauczyciel króla Stanisława Augusta w jego dzieciństwie, następnie biskup abderytański, kanonik sandomierski i krakowski 1776 r., sufragan, dziekan i oficyał lubelski 1777 r., um. 1807 r. Michał, kanonik kujawski 1783-1793 r. Tomasz, regent ziemski żytomierski 1783 r. Karol Boromeusz, dziedzic Woli Kiełczowej, skarbnik trembowelski 1785 r. (Metr. Kor., Sigil., Zap. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

Wojciech z Lencz Górnych Michałowicz, Sebastyan, Ludwik i Stanisław Lewsowa z Górnych Lincz Linczewscy 1782 r.. a Jakób i Wojciech z przydomkiem Pająk 1785 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Tomasz, syn Marcina, ożeniony z Dorotą Niedźwiecką. dziedzic dóbr Karwowo-Awyssa 1662 r., miał syna Stanisława, a ten syna Antoniego, po którym syn Jan z żony Marceliny Toczyłowskiej pozostawił syna Antoniego, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r. 

Marcin kupił w 1764 r. od Franciszka Chądzyńskiego majątek Bielin, i z Anny Januszewskiej pozostawił synów, Wincentego, po którym z Jadwigi Kamińskiej synowie, Stefan i Aleksander wylegitymowani w Królestwie 1839 r., i Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Wojciech, syn Kazimierza, wnuk Andrzeja, sprzedał w 1790 roku Franciszkowi Zarembie swój mająteczek Siemieniczki; jego synowie: 1) Michał, po którym z Kunegundy Dobieckiej syn Wincenty, dzierżawca dóbr Mikołajowie, w wojew. Sieradzkiem, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.; 2) Bartłomiej, po którym z Anny Hertz syn Julian, nauczyciel gimnazyum w Płocku, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Władysław i Piotr w 1802 r., a Maksym, syn Jakóba, w 1858 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Piotr i Józef, synowie Łukasza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845-1859 r. 

Byli i na Litwie. Jan z wojew, trockiem podpisał elekcyę 1697 r. Krzysztof z wojew. mińskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Maryanna za Antonim Ihnatowskim 1770 r. Adam żonaty z Pelagią Kleniewską 1800 r. 

N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. Cztery osoby wylegitymowane w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1838 roku. 

LENCZEWSKI h. ZADORA. Samuel Leniec-Samotyja v. Samotyka, dostał od Mikołaja Radziwiłła, wojewody wileńskiego i kanclerza w. lit. w r. 1512 przywilej na pewne grunta i lasy w wojew. podlaskiem, który to przywilej zatwierdził król Zygmunt August; na tej ziemi Samuel założył wieś Lencze, od której jego potomkowie wzięli nazwisko Lenczewski. Łukasz ożeniony z Dorotą Zendzian 1671 r. Michał 1701 r. ożeniony z Krystyną Jamiołkowską, wdową po Andrzeju Makowskim, jego córka Zofia za Kapicą 1764 roku. 

LENCZYŁOWSKI. Na Litwie. Antoni podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 r. (Vol. Leg.). 

LENDORF. Ma to być taż sama rodzina co Legendorf v. Lehndorf. N., patron Trybunału na Litwie, zdolny i zabiegły 1700 roku. Jan, stolnik mścisławski 1710 r., chorąży i starosta mścisławski, marszałek Trybunału litewskiego 1714 r. (Arch. Dubr.). 

LENDZIEWICZ h. JASTRZĘBIEC. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1811 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1830 i 1843 r., po Janie, synu Michała, synowie: 1) Jan z synem Jerzym; 2) Kazimierz z synami, Stanisławem i Józefem i tego synami: Józefem, Antonim, Nikodemem, po którym syn Wincenty, Benedyktem i Szymonem; 3) Stefan z synem Maciejem i 4) Antoni, i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

LENDZKI. Patrz Łęcki. 

LENGIEWICZ h. KOTWICZ. Na Litwie. Stefan z pow. kowieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 roku. Stefan, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

LENIEC-SAMOTYJA h. ZADORA. Byli w XV i XVI stoleciu na Podlasiu, i wzięli nazwisko Lenczewski. Aleksy, syn Tomasza, po Aleksym syn Grzegorz, dziedzic na Samotyi 1598 r. (Wyr. Tryb. Lub.). 

LENIECKI h. JELITA. Na Kujawach, piszą się od swej wsi dziedzicznej z Leniek. Jan z Petroneli Głębockiej miał synów, Nikodema i Antoniego, burgrabiego radziejowskiego 1747 r., żonatego z Elżbietą Dąbrowską, z niej synowie, Mikołaj i Jan; po Nikodemie, burgrabim grodzkim brzeskim 1737 r., z Antoniny Głuskiej córka Weronika za Mikołajem Cholewickim i synowie, Franciszek Ksawery, kanonik regularny lateraneński, proboszcz w Lubrańcu, i Tomasz, subdelegat radziejowski 1783 r., komornik graniczny inowrocławski 1788 r., po którym z Rozalii Złotnickiej syn Kajetan-Dominik wylegitymowany w Królestwie 1846 r. z synem Józefem, urodzonym z Walentyny Molsdorff. 

Antoni z wojew. brzesko-kujawskiem 1733 r. podpisał elekcyę. Jan ożeniony z Anną Gąsiorowską 1776 r. Jan, regent grodzki kruszwicki 1783 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie). 

LENIEK h. RAWICZ. Senator w rodzinie, Maciej, kasztelan derpski 1599 r., um. 1610 r. 

Pochodzą od Rokitnickich, herbu Rawicz, z których synowie Jana Pakosza, starosty rawskiego, około 1500 roku przezwani Leńkami (Leniek), wzięli tę nazwę za nazwisko. Maciej, kanonik krakowski i łęczycki, proboszcz rawski 1518 r. Jan z Rokitnicy, wojski i starosta rawski 1490 r., dziedzic Boguszyc, łowczy wiślicki i niepołomicki, z żony Maciejowskiej miał syna Tomasza, po którym z Goiszewskiej syn Maciej, stolnik sochaczewski, którego z żony Anny Wąsowiczówny synowie: Stanisław otrzymał w dożywocie wieś Blumberg 1590 r., Mikołaj, dzierżawca wolborski i piorkowski, i Maciej, dziedzic dóbr Rokitnicy, Zarzecze, Żdżary i Gniazdowe Pole, rotmistrz królewski 1580 r., otrzymał dobra Uskul i Kurcholm 1583 r.; Mikołaja starosta nowogrodzki 1596 r., kasztelan derpski 1599 r., starosta rygski 1601 r., dzielny wojownik przeciw Gdańszczanom 1577 r., Moskwie 1579-1581 r. i Szwedom w Inflantach 1600 r., dostał od króla Zygmunta III w nagrodę zasług znaczne majątki w Inflantach, ponieważ w 1606 r. z rozkazu Zygmunta III starał się, choć napróżno, skłonić rokoszan Zebrzydowskiego do zgody; kasztelan był żonatym z Teodorą Sapieżanką, starościanką drohicką, i umarł w oblężeniu Smoleńska 1610 r., pozostawiwszy córkę Annę za Zbigniewem Sienieńskim 1626 roku (Metr. Kor., Conv. Piotrk. i Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

LENIEWICZ h. ŚLEPOWRON. N. otrzymał nadanie w Kryńskiej włości 1531 r. Franciszek i Michał, synowie Augustyna, 1694 r. Teofila, żona Jakóba Czeczela 1690 r. Justyna, żona Ludwika Grocholskiego 1706 r. Michał na Wołyniu, żonaty z Teresą Hulewicz 1711 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Marcin, Stanisław i Tadeusz, synowie Mikołaja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1864 r. 

LENIEWICZ Teodor otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.). 

LENIEWSKI v. LENIOWSKI. Andrzej, poborca podolski 1627 r., podsędek łucki 1638 r. Stanisław, miecznik kijowski 1694 r. Michał, podczaszy dobrzyński 1723 roku. Fabian podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 roku (Vol. Leg.). 

LENK h. POTĘGA. Herb - w polu czerwonem lew złoty wspięty w lewo, trzymający miecz w łapach, zwrócony końcem na dół; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie (Hr. Ostr.). 

Piszą się z Ryzenbergu. Wacław 1775 r., a Piotr 1776 r. otrzymali nobilitacyę z herbem powyższym; po Piotrze syn Jan miał syna Franciszka, dziedzica dóbr Pokrzywna, w pow. rawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., a po Wacławie syn Jan, chorąży kowalski 1788 r., z Tekli Teliszewskiej pozostawił synów, Maksymiliana, urzędnika Banku Polskiego w Łodzi, wr. 1850, i Romualda, urzędnika leśnego, w 1858 r., wylegitymowanych w Królestwie (Ks. Gr. Brzeskie). 

Franciszek, vicegerent rawski 1771 r. Józef 1787 r. (Vol. Leg., Metr. Kor., Wyr. Tryb. Piotr., Ks. Gr. Czerskie). 

LENKIEWICZ h. KOTWICZ. Na Rusi Czerwonej, Ukrainie i Litwie, a głównie w pow. mozyrskim, dawna i rozrodzona rodzina. Nie wiem, czy wszyscy, lub też niektórzy jej członkowie biorą przydomek Ipohorski, zdaje się nawet, że dwie były rodziny tego nazwiska, które z czasem zlały się w jeden ród z herbem Kotwicz i zginiona rodzina brała nawet inny herb, Pobóg, a raczej Podkowę, o czem i Niesiecki wzmiankuje. Ci Pobożanie Lenkiewicze głównie gnieździli się w pow. mozyrskim i na Ukrainie. Jest i trzecia rodzina Lenkiewiczów, herbu Radwan, o niej jednak wspomnę na właściwem miejscu. 

Szczepan i Wojciech 1551 r., synowie Jana, marszałka litewskiego. Jan, poborca mozyrski 1601 roku. Aleksander, podwojewodzy i poborca kijowski 1647 r., podsędek mozyrski, deputat na Trybunał skarbowy litewski 1655 r., mąż uczony i dobry żołnierz 1657 r., podpisał elekcyę 1632 r., i 1669 r. z wojew. mińskiem. Władysław, Jerzy i Roman 1654 r.; z nich Władysław, podkomorzy mozyrski, podpisał elekcyę 1674 r., a Roman, podczaszy trembowelski, podporucznik chorągwi strażnika koronnego 1671 r., podpisał elekcyę 1674 r.; z podczaszego mozyrskiego podkomorzy mozyrski 1681 r., nabył w 1685 r. dobra Kierz i Książ v. Wronowo, a był żonatym z Konstancyą Bliskowską. Samuel, podstoli mozyrski, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. mińskiem. Marcin, dobry żołnierz, miał syna Andrzeja 1675 r. Bogusław-Jan, podkomorzy i deputat mozyrski 1684 r., deputat ad pacta conventa 1696 r. Franciszka, żona Jerzego Czaplica, podkomorzego kijowskiego 1695 r. Franciszek, podkomorzy, i Teofil, podczaszy mozyrscy, i Władysław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew mińskiem. 

Weronika za Tomaszem Wisłockim, chorążym Winnickim 1700 roku. Anna, żona Adama Żukowskiego 1708 roku. N., pisarz ziemski mozyrski 1710 r. Zbigniew-Piotr, starosta iszhorski 1715 r. Maryanna, żona Jana Hrehorowicza 1717 r. Zofia, żona Jerzego Kaletyńskiego, starosty kahorlickiego 1718 roku. Władysław, koniuszy miński 1727 r., ożeniony z Katarzyną Wolską, 1v. Wojniłowiczową, podstoliną nowogrodzką. Erazm i Antoni, porucznik chorągwi mozyrskiej, podpisali elekcyę 1733 r. ż wojew. mińskiem. Elżbieta za Józefem Baworowskim; podczaszym trembowelskim 1740 r. Magdalena, żona Leona Hulewicza, podstarosty krasnostawskiego 1750 roku., 

Tomasz, stolnik mozyrski, starosta hrabnicki 1759 r., podpisał elekcyę 1764 r. z pow. mozyrskim. Adam, cześnik, podstoli mozyrski 1764 r. Michał, sędzia ziemski mozyrski 1772 r. Adam, krajczy połocki 1775 roku. Ignacy, sędzia ziemski mozyrski, starosta hrabnicki 1778 r. Józef, koniuszy, i Marcin, strażnik mozyrscy 1778 r. Leon, krajczy połocki 1783 r. Michał, leśniczy połocki 1783 r. Gabryel, generał Jezuitów w Rosyi 1786 r. Jan, podstoli mozyrski 1787 r. Jan, viceregent grodzki łucki 1791 r. (Metr. Kor., Sigil., KancL, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Don. Vars., Arch. Dubr., Arch. Szemetowskie, Arch. Jarmolinieckie). 

Adam, syn Leonarda, starosty krzemieńczuckiego, dziedzica dóbr Oleksińce Napolne, i Ludwiki Nieławickiej. pisarz ziemski mozyrski 1773-1777 r., deputat do traktowania z mocarstwami rozbierającemi Polskę w 1775 r., miał syna Teodora, po którym z Maryanny Wójcickiej syn Michał wylegitymowany w Królestwie 1850 r. z synem Józefem, dzierżawcą folwarku Zarudzie, w pow. zamojskim. 

Aniela, żona Rafała Jeleńskiego, kasztelana nowogrodzkiego 1760 r. N., chorąży mozyrski 1780 r., żonaty z Petronelą Jeleńską, sędzianką mozyrską. Krystyna, żona Stanisława Jeleńskiego, sędziego ziemskiego mozyrskiego 1789 roku. Barbara, żona Pawła Jeleńskiego, chorążego mozyrskiego 1804 r. Antonina, żona Samuela Jeleńskiego, podkomorzego mozyrskiego 1820 roku. Amelia za Józefem Karnickim, marszałkiem lucyńskim 1820 r. Gracyan, marszałek szlachty gub. wołyńskiej 1831 r., żonaty z Honoratą ks. Czetwertyńską, kasztelanką czerniechowską. Wincenty, syn Ignacego, marszałek szlachty pow. mozyrskiego 1840 r. Ignacy, syn Wincentego, prezes sądów pow. wilejskiego, i Justyn, urzędnik w gub. witebskiej 1845 r. Konstancya, żona Ludwika Jeleńskiego, marszałka mozyrskiego 1850 r. Aloizy, syn Franciszka, zasiadający w sądach gub. witebskiej 1869 roku. 

Wylegitymowani w Galicyi: Wojciech, Jerzy, Józef i Władysław 1782 roku, a Mikołaj-Wacław, i Inocenty-Pantaleon, synowie Władysława, 1846 roku. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1824 i 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Hipolit i Leonard, synowie Michała, a do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: po Janie, synu Mikołaja, synowie: Kazimierz i Franciszek, po którym: a) Jan z synem Antonim, tego synowie: 1) Prymus z synami: Wincentym, Ignacym i Józefem, 2) Dominik, 3) Ignacy, 4) Wincenty, tego synowie: Michał, Onufry i Antoni, ten z synami, Bolesławem i Władysławem; b) Wawrzyniec z synem Józefem i tego syn Franciszek z synami, Aleksandrem i Józefem. 

Aleksander, syn Jakóba, miał synów, Antoniego i Michała; po Antonim synowie: Michał, Franciszek z synem Wincentym i wnukiem Aleksandrem, i Izydor z synami: Franciszkiem, Izydorem i Józefem i po Józefie synowie: Ignacy, Wiktor i Aleksander 1861 r., a Michał, drugi syn Aleksandra, miał syna Mateusza, po którym synowie: Jerzy z synem Ludwikiem, Jan z synami, Aleksandrem i Janem, oraz Konstanty z synami, Antonim i Stanisławem tegoż 1861 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Teodor, syn Kazimierza, miał syna Wojciecha, a ten synów, Jerzego i Kazimierza; po Jerzym synowie, Michał i Dominik z synami: Karolem, Franciszkiem i Michałem, a po Kazimierzu synowie: Piotr z synem Marcinem, Heronim z synem Leopoldem i Kajetan z synami, Romualdem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

Teofil na Wołyniu 1717 r. otrzymał przywilej na pustkowie Baryszki; ożeniony z Konstancyą Stempkowską, córką Gabryela, kasztelana bracławskiego, miał synów: 1) Leonarda, tego synowie, Stanisław, cześnik zwinogrodzki, starosta proniatyński 1772-1793 r., i Adam; 2) Tomasza, tego synowie: Ignacy, Stanisław, Wincenty i Franciszek; 3) Adama, tego syn Jerzy; 4) Józefa, tego synowie, Ignacy i Szymon. 

Franciszek i Gracyan, synowie Stanisława, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

Artur, syn Gracyana i Honoraty ks. Czartoryskiej, ur. 1811 r. we wsi Huszcza, w gub. wołyńskiej, kadet 5 pułku strzelców konnych, został 1831 r. podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

LENKIEWICZ h. RADWAN. Józefat, syn Marcina, z synami, Mikołajem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, a blisko 50 osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1842-1846 r. 

LENKOWICZ. Paweł, pisarz ziemski przemyślski 1437 roku. Jerzy i Szczepan, synowie Jana, 1551 roku (Metr. Litew.). 

LENKOWSKI h. DĄBROWA. Teodor, syn Hipolita, i Jan, syn Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853 r. Rafał, syn Jana, dziedzic dóbr Szołtropi, w kowieńskiem 1882 r. 

LENKOWSKI h. LUBICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r. 

LENTOSZ. Ludwik wspólnie z żoną Barbarą Kiełczewską pokwitowali z sumy 2000 złp. Przyłubskiego 1758 r. (Ks. Gr. Brzeskie). 

LEONIEC. Samuel podpisał elekcyę 1697 r. z ks. żmudzkiem. 

LEONOWICZ h. KOTWICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1806 r. Kazimierz, syn Grzegorza, miał syna Michała, a ten synów: Bartłomieja, Jakóba i Wincentego; po Bartłomieju synowie, Jan i Stanisław ten z synami, Michałem i Waleryanem; po Jakóbie syn Józef z synami: Janem, Pawłem-Władysławem, Józefem i Dominikiem; po Wincentym synowie: Wincenty z synem Janem, Józef z synem Janem i Damian z synami: Ignacym, Janem i Franciszkiem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1852 r. Paweł, syn Józefa, dziedzic dóbr Jotejki, w kowieńskiem 1882 r. 

LEONOWICZ h. TRĄBY. Mają przydomek Wołk. Maciej i Józef, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. N., urzędnik w gub. augustowskiej 1842 r. 

LEONOWICZ-STACEWICZ h. LUBICZ. Osób dziewięć wylegitymowano w Cesarstwie 1843 r. i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

LEONTOWICZ h. ŚLEPOWRON. Biorą przydomek Kurp. Bazyli, syn Grzegorza, wylegitymowany w Galicyi 1789 r. 

LEPACZYŃSKI. Kacper i Jan podpisali pospolite ruszenie z pow. upickim 1698 r. 

LEPARSKI h. KOTWICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Ferdynand i Władysław, synowie Józefa, wnukowie Jana, prawnukowie Andrzeja, syna Rafała; Ignacy i Franciszek, synowie Ignacego, wnukowie Wojciecha, Leopold i Kazimierz, synowie Aleksandra, Józef, Wincenty i Aleksander, synowie Wojciecha, wnukowie Antoniego, prawnukowie powyższego Aleksandra, a wszyscy potomkowie rzeczonego Ignacego, syna Wojciecha, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1852-1859 r. 

LEPARSKI h. LEPARSKI. Herb - tarcza podzielona na cztery pola bez barw; w polu pierwszem lew wspięty, w drugiem i trzeciem orzeł ukoronowany, w czwartem ręka zbrojna, trzymająca lilię (Hr. Ostr.). 

Józef miał syna Kazimierza, po którym synowie, Franciszek i Józef; po Józefie synowie, Józef i Jan 1855 r.; Jerzy, syn Jana, pozostawił syna Mateusza, a ten synów, Józefa i Michała; po Józefie synowie, Stanisław, tego syn Michał, i Mateusz, którego synowie, Michał i Aleksander, a po Michale, drugim synu Mateusza, synowie, Adam, tego syn Andrzej, i Michał, po którym synowie, Jerzy i Telesfor 1855 r.; Andrzej miał synów, Urbana i Mikołaja; po Urbanie syn Mateusz, którego syn Jan miał syna Jerzego, a ten synów, Jana i Adama, a po Mikołaju syn Kazimierz pozostawił synów: Ludwika, Józefa, Rafała, Jana i Antoniego i po Antonim synowie, Aleksander i Franciszek i po Franciszku synowie: Jan, Ferdynand, Władysław i Piotr 1862 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Michał, syn Macieja, dziedzic dóbr Widuławki, w kowieńskiem 1882 r.

LEPARSKI h. LINIEWSKI. Jan, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

LEPARSKI h. LUBICZ. Jest to taż sama rodzina co Leparski, herbu Leparski. 

LEPARSKI h. RUDNICA. Stanisław, syn Jana, z synami, Józefem i Zenonem wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

LEPARSKI. Odróżnienie herbowe członków tej rodziny, prócz wylegitymowanych, jest niepodobne; jedni z nich brali przydomek Ettanusa v. Ethanusa, inni pisali się z albo z Hanusa, gniazdem wszystkich jest Litwa. 

Rafał podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Roman, sędzia ziemski brzesko-litewski, Jan z Ginbułtu, Ludwik, Jerzy z Hanusa, podstoli pow. upickiego, Władysław, Michał, Romuald z Hanusa, podstoli lidzki, podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Jerzy Ettanusa, podstoli upicki i delegat, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. upickim; podkomorzy upicki 1766 - 1783 r., delegowany do Komisyi skarbowej lit. 1772 r., a do uregulowania granic z Kurlandyą 1775 r., komisarz Skarbu kor., mąż światły i zasłużony w obywatelstwie. Antoni kupił dobra Niepokojczyce 1789 r. (Akta Mielnickie). Jan, sędzia pow. kobryńskiego 1800 r. Adolf, syn Mikołaja, urzędnik pocztowy w Rosyi 1852 r. Józef, syn Adama, generał-major wojsk rosyjskich, komendant fortecy Schlusselburga 1863 r. 

LEPIESZOWICZ v. LEPIESZEWICZ. N. podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem 1697 r. Antoni i Michał, bracia, z których jeden był ks. Reformatem około 1740 r. 

LEPIESZYŃSKI. Jan w pow. Słonimskim, ożeniony z Ludwiką Falkowską 1755 r. Paweł, syn Macieja, urzędnik w gub. kowieńskiej 1852 r. Ignacy, syn Jana, urzędnik w Cesarstwie 1852 r. Władysław, syn Jana, radca stanu, urzędnik w Besarabii 1875 r. 

LEPIGE (LEPIŻE) h. GROMIEC. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona; w prawej części złotej dwa pasy ukośne od prawej ku lewej stronie, górny niebieski z skrajami czarnemi, dolny czerwony; lewa część biała na niej palący się granat, i cała tarcza otoczona skrajem białym, nabitym goździkami złotemi. W koronie trzy białe pióra strusie. 

Jan-Grzegorz, syn Jerzego, Lepige, ur. 1788 r. w Warszawie, rodem Francuz, pułkownik artyleryi wojsk polskich do 1831 roku, kawaler krzyża wojsk polskich i Legii Honorowej, otrzymał w 1836 r. przyznanie szlachectwa dziedzicznego w Królestwie Polskiem, a herb 1843 r. Odbył kampanie 1809, 1812 i 1813 r. i w bitwie pod Raszynem 1806 r. ciężko był ranny; um. 1849 r., a był żonatym z Anielą-Dorotą Lessel. Aleksander, dziedzic dóbr Lutobrok, um. 1853 r. Helena, żona Aleksandra Grobickiego 1860 r.

LEPKOWSKI h. DĄBROWA. Mikołaj z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1697 r. Osób dwadzieścia trzy wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1837 r. 

LEPLAT. Rajmund żonaty z Anną z Baudouinów 1701 r. (Metr. Kor.). 

LEPSZYC. Jan ożeniony z Jadwigą 1608 r. (Metr. Kor.). 

LEPUSZ. Byli na Litwie; z nich Augustyn 1645 r. 

LERCHENFELD v. LIRCHENFELD h. LERCHENFELD. Herb - w polu czerwonem, gołąb srebrny wzlatujący; w koronie nad hełmem dwa skrzydła, czerwone i białe (Hr. Ostr.). Fryderyk nobilitowany 1685 r. Ludwik podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. malborgskiem (Vol. Leg.). 

LERMUNT v. LERMONT. Byli na Litwie. Piotr otrzymał prawo kaduka 1669 r. (Metr. Kor.). N., dzielny żołnierz, dowodził oddziałem piechoty na wyprawie Władysława IV jako królewicza do Moskwy 1617-1618 r. i na wyprawie chocimskiej 1621 r.; był ranny pod Chocimem i odznaczył się przy oblężeniu Moskwy 1618 r. 

LERNET h. GORYSŁAW (?). Edward, syn Jana Nepomucena, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 roku. 

LERNET. Jan, doktór medycyny, filozofii i nauk wyzwolonych, konsyliarz nadworny króla Stanisława Augusta, od 1806 r. dyrektor szkół gub. wołyńskiej, otrzymał nobilitację 1790 r. Jan większą część swego majątku w sumie 200,000 złp. zapisał na stypendya dla czterech celujących uczni w Liceum wołyńskiem, i napisał ważną rozprawę o powietrzu morowem w Polsce; um. 1820 r. Jan, dziedzic dóbr Podhybie, Zarzyce i Łęcze Górne, w Galicyi 1855 r. 

LESIBIEJEWSKI. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1805 roku. 

LESIECKI v. LESICKI h. NAŁĘCZ. Wzięli nazwisko od wsi Lesca, w wojew. lubelskiem; podług Paprockiego dom starodawny. Abraham, kanonik krakowski 1524 r. Marcin, dworzanin królewski, nabył wójtowstwo sieradzkie 1533 r. Jakób, syn Ambrożego, dziedzic dóbr Ostrowiec 1580 r. Andrzej, Jan i Gabryel, synowie Jana, dziedzice Gutanowa 1581 r.; po Janie z Barbary Branickiej synowie, Jerzy i Krzysztof 1626 r., a po Gabryelu syn Łukasz 1626 r. Stanisław, Mikołaj i Jan, synowie Pawła, 1597 r. Jan, Rafał i Wojciech, synowie Wojciecha, 1599 r. Jan Kosmala, syn Wojciecha z Leszcze, 1604. Jan z Lesiec, Jan na Lescach z wojew. lubelskiem, i Mikołaj z wojew. brzesko-litewskiem 1648 r., Jan i Marcyan z wojew. Sieradzkiem, Marek z wojew. bełzkiem 1669 r., Józef i Sebastyan z wojew. bełzkiem 1697 r. podpisali elekcye. Stanisław z Lesiec, komornik lubelski 1653 r., podwojewodzy chełmski 1654 r., pisarz grodzki lubelski 1659 roku. Adam, dziedzic dóbr Gutanów 1660 r. Stefan, syn Wojciecha, wdowa po nim Anna Nosowska 1665 r. Adam, syn Łukasza i Anny Zielińskiej, 1666 r. Kazimierz, syn Marcyana, 1668 r. Jan, komornik graniczny bełzki 1674 r., pisarz ziemski 1679 r., podsędek buski 1686 r. Paweł, syn Maryana i Zofii Celuzeri, 1691 r. Jan i Antoni, synowie Daniela, 1692 r. Teofila, żona Jakóba Kochanowskiego, komornika bełzkiego 1694 r.

Aleksander, łowczy drohicki 1710 r. N. wziął udział w konfederacyi Tarnogrodzkiej i wojska saskie zniszczyły jego majątek. Sebastyan z Lesiec, syn Remigiana i Petroneli Izbińskiej, pisarz 1711 r., podstarosta i sędzia grodzki grabowiecki 1715 r., miał synów, Józefa i Felicyana. Adam, syn Jana, wnuk Piotra, 1723 r. Ludwik, miecznik lwowski, 1725 r. Marcin, stolnik czerniechowski, ożeniony z Maryanną Polanowską 1725 r. Antoni, miecznik owrucki, Józef, sędzic grabowiecki, i Józef podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. bełzkiem. Stefan, podczaszy inflancki, generał-major wojsk koronnych 1740 r. Stefan, Marcin, Andrzej i Mikołaj, bracia, 1750 r. Michał, pisarz grodzki nowogrodzki 1772-1775 r., skarbnik czerniechowski 1773 r. Augustyn, kanonik lateraneński 1777 r. Cyryl, komornik graniczny chełmski 1788-1792r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Grzegorz został podstolim buskim 1794 r., i z żony Zofii Kocińskiej miał syna Wojciecha, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. Walenty, syn Grzegorza i Zofii z Kocińskich, ur. 1801 r. we wsi Chudce, w lubelskiem, wszedł 1822 r. jako aplikant do sztabu głównego i w 1825 r. został pisarzem-audytorem 2 dywizyi piechoty, a w 1829 r. audytorem 8 pułku piechoty liniowej z rangą kapitana (Ks. Wojskowe). 

Franciszek i Ignacy z Lesca 1782 r., a po Ignacym wnuk Waleryan Julian 1828 r. wylegitymowani w Galicyi. Julian, urzędnik w Tarnowie 1853 roku. Aleksander, syn Teodora, urzędnik w Benderze, w Besarabii 1865 r. Celina, żona Stanisława Karśnickiego 1870 r. 

Aleksander i Bolesław, synowie Wincentego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1845 r. 

LESIEWICZ. Piotr otrzymał nobilitacyę 1658 roku (Sigil.). Mikołaj sprzedał Laudynowi swój majątek Wierwiszki, na Litwie 1785 r. (Akta Drohickie). Szymon, komornik sądowy w Sejnach 1824 r. Teodor, ksiądz, dziedzic folwarku Grodzisko, w pow. kaliskim 1858 r. Wincenty, urzędnik w Królestwie Polskiem 1865 r. 

LESIEWSKI v. LESIOWSKI h. OGOŃCZYK. Senatorowie w rodzinie: Mikołaj, kasztelan spicymirski 1552 roku. Gabryel, kasztelan sochaczewski 1774 r., um. 1775. 

Dawna rodzina w wojew. rawskiem, pisze się z Lesiewa, i bardzo prawdopodobne, że jest jednej dzielnicy z Kucińskimi. Maciej, dziedzic dóbr Tury i Krzywnowa 1549 r. Stanisław i Jakób z Lesiewa 1550 r. Katarzyna, żona Andrzeja Cieszkowskiego, sędziego grodzkiego przedeckiego 1551 r. Mikołaj, kasztelan spicymirski 1552 roku. Jakób, proboszcz w Dąbrowicach 1556 r. Franciszek i Wojciech, synowie Stanisława 1566 r., i z nich Wojciech, dziedzic części Osiecz, Szołajdy i Łakienka, ożeniony z Zofią Mierosławską 1584 r. Stanisław, syn Bartłomieja, 1586 r. Jan, Piotr, Andrzej i Regina, dzieci Pawła, 1589 r. dziedzice Boguczyc i Czarnochowic.

Jan i Jakób, synowie Wojciecha, dziedzice Lesiewa 1615 r. Jan, Jezuita, wielkiej nauki, spowiednik przez lat 10 króla Władysława IV, z którym był na wyprawie przeciw Moskwie 1617-1618 r., um. 1633 r.; napisał między innemi dzieje Polski, lecz te zaginęły w rękopiśmie. Paweł, syn Jana, 1643 r. Grzegorz, łowczy rawski 1663 r. Aleksander, Stanisław, Filip, Mikołaj, Samuel i Wawrzyniec 1669 r., a Kazimierz, wojski rawski, Piotr, miecznik rawski, Piotr i Tomasz 1674 r. podpisali elekcye z ziemią rawską. Jan-Wawrzyniec, pisarz rawski, dziedzic dóbr Młociny 1669 roku. Samuel, syn Piotra i Anny Mroczkówny, miecznik rawski 1679 roku. Piotr, wojski rawski 1678 r. Stanisław, wojski Samborski, z żony Ludwiki Ustrzyckiej, kasztelanki przemyślskiej, miał syna Walentego 1692 r., po którym z Urszuli Grabianka syn Jan. 

Stanisław, syn Filipa, dziedzic Lesiewa 1708 r. Kazimierz, Marcin, Paweł i Adam 1711 r., synowie Piotra. Krzysztof, posłaniec dyplomatyczny do Moskwy do cara Piotra I w 1718 r., aby starać się o ewakuacyę wojska moskiewskiego z Polski. Po Stanisławie, dziedzicu Paprotni i Strzemboszowie, z Teresy Zapolskiej, syn Gabryel, dziedzic dóbr Danków, Byczki i Podsędkowice, stolnik inflancki 1730 r., sędzia ziemski rawski 1744 roku, podpisał elekcyę z ziemią rawską 1764 r. z synem Janem; chorąży rawski 1767 r., kasztelan sochaczewski 1774 r. Jan, cześnik 1775 r., a podstoli bielski 1788-1793 r., miał synów: Fabiana, dziedzica dóbr Błażejowice, w pow. rawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.; Józefa, po którym z Elżbiety Jezierskiej syn Kacper, dziedzic dóbr Gołynia, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku; Jana, po którym syn Ignacy, dziedzic dóbr Janów, w pow. stanisławowskim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. z synem Ludwikiem. 

Piotr, dziedzic dóbr Sierowa (?) 1700 r., miał syna Pawła, a ten syna Piotra, którego syn Jakób z Józefaty Pintowskiej pozostawił synów: 1) Antoniego, dziedzica dóbr Muchnice i Skórzewo, w pow. gostyńskim, w 1838 r., Józefa w 1838 r. wraz z synami, Franciszkiem i Janem, dziedzicem dóbr Jackowa, w pow. łęczyckim, urodzonymi z Joanny Skarbek, i Jana Nepomucena, dziedzica dóbr Rataje, w 1851 r. wylegitymowanych w Królestwie. Po Janie, sędzim pokoju okręgu łęczyckiego, z Maryanny Stokowskiej syn Konstanty, dziedzic Jackowa, ożeniony z Florentyną Chmielewską. Z tej linii Karol, syn Macieja, dziedzic dóbr Sławęcina, w pow. łęczyckim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

Maciej, burgrabia rawski 1748 roku, z żony Zofii Górzyńskiej miał syna Józefa, po którym z Zofii Wysockiej syn Wawrzyniec, dzierżawca dóbr Wyszyna, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1845 r.

Maciej, syn Aleksandra, burgrabia rawski 1746 r., miał drugiego syna Antoniego-Franciszka, żona Teodora Dąmbskiego, generał-adjutanta królewskiego 1755 r. Jan, cześnik 1777 r., podstoli 1791 r. bialski, żonaty z Agnieszką Rudzką. Jakób, dziedzic dóbr Godziemby, burgrabia grodzki łęczycki 1791 r. Władysław, podsędek w Łosicach 1820 r. Fabian, dziedzic dóbr Podlesie, i Stanisław, dziedzic Jarochowa 1853 r. (Ks. Gr. Piotrk., Rawskie, Przedeckie, Brzeskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Byli także Lesiewscy w ziemi czerskiej i w wojew. Sandomierskiem. Mikołaj i Jan, dziedzice wsi Lesiów i Wola, w pow. pilznieńskim 1508 r. Joachim i Jan, dziedzice wsi Gruszczyn, w ziemi czerskiej 1564 r. Po Andrzeju, dziedzicu Gruszczyna i Woli Gruszczyńskiej, synowie: Stanisław żonaty z Krystyną Świeborowską 1603 r., Mikołaj, Jerzy, Seweryn, Marcin i córka Anna za Jakóbem Miechowickim 1621 r. Po Sewerynie z Eufemii Zawiszyny synowie: Aron, Andrzej ożeniony z Katarzyną Laskowską 1626 r., Floryan i Teofil, a po Aronie z Anny Górskiej syn Andrzej, dziedzic na Gruszczynie 1630 r. Waleryan, syn Jana, dziedzic Gruszczyna, miał syna Jana, dziedzica dóbr Czychry i Dzielna, po którym synowie: Wszebor, Hipolit, Świętosław, Władysław i Remigian 1633 r. Waleryan, syn Hipolita, 1669 r. podpisał elekcyę z ziemią czerską i był żonatym z Teofilą Lendzką 1682 r. 

Aleksander 1712 roku, miał synów: Samuela, Antoniego, Kajetana i córki, Barbarę i Ewę 1736 r. Agnieszka, żona Stefana-Remigiana Błędowskiego, podczaszego trembowelskiego 1740 r. (Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

LESIKOWSKI. Krzysztof 1770 r., tego córka Łucya, żona Krzysztofa Lutoborskiego, otrzymała 1784 r. pewną sumę od stryja swego Pawła, proboszcza boniewskiego (Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie). 

LESIŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Byli w wojew. łęczyckiem. Jakób i Daniel podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. łęczyckiem. Franciszek-Paweł miał córkę Maryannę za Kazimierzem Oczosalskim 1700 r. Po Janie, który w 1767 r. kupił majątek Karczów v. Korczakówkę od Macieja Marcinkowskiego syn Marcin miał syna Michała, a ten syna Augustyna, po którym z Józefy Szubskiej syn Franciszek, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1847 r. 

Z tej rodziny synowie Ludwika: 1) Ignacy, aptekarz w Warszawie, dziedzic dóbr Borowna, w gub. kaliskiej, z żony Krystyny Wejsówny miał synów: Teofila, zdolnego chemika, członka rady lekarskiej i profesora w szkole farmaceutycznej warszawskiej 1857 r., zm. 1860 r., Stanisława i Ludwika, dziedzica dóbr Widzów, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r.; 2) Piotr, aptekarz w Częstochowie, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z synem Ignacym, urodzonym z Franciszki Muskiewiczówny. 

LESISZ h. LESZCZYC. Po Krzysztofie, subdelegacie grodzkim sandomierskim 1789 r., syn Wawrzyniec miał syna Józefa, a ten również syna Józefa, po którym z żony Tekli Michalskiej synowie: Michał, urzędnik w Warszawie, i Józef 1856 r., Karol, Tymoteusz i Romuald 1857 roku, Kajetan i Tomasz 1859 r., a Julian 1862 r. wylegitymowani w Królestwie. 

LESISZ. Paweł, syn Józefa, kapitan saperów wojsk rosyjskich, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1861 r. 

LESKI h. DOŁĘGA. Podług Paprockiego dom rozrodzony w Mazowszu. Tomasz, syn Jana, 1582 r. Stefan, syn Marcina, 1606 r. Feliks i Marcin, bracia, 1610 r. Stanisław 1697 r. Michał ożeniony z Barbarą Łychowską 1712 r. (Metr. Kor., Conv. Vars.). 

LESKI h. LESKI. Herb - w polu czerwonem dwa srebrne charty grzbietami do siebie siedzące ze złotemi obrożami; w koronie pół charta w lewo. Niesiecki na tarczy nad chartami kładzie mur, a niektórzy w koronie kładą dwa charty jak na tarczy; inni dzielą tarczę na dwie części wzdłuż i w każdej części mieszczą charta; zowią też ten herb - Gończy. 

Senator w rodzinie, Wojciech-Stanisław, biskup chełmiński 1746-1758 roku. 

Stara, już za Krzyżaków osiedlona rodzina w Prusach, i w wojnie 1454-1467 r. jedna z pierwszych oświadczyła się za Polską i walczyła przeciw Krzyżakom; właściwe jej nazwisko Heselicht, które w XV stoleciu od swego dziedzictwa wsi Leszcze, pod Toruniem, spolszczyła na Leski. Piotr Heselicht, starosta lipiński i gubernator chełmiński, z żony Katarzyny Cigenberg miał dwóch synów, Józefa, bezpotomnego, i Adama, dziedzica dóbr Leszcze, Mirachów i inne, sądowego, a następnie chorążego chełmińskiego, po którym z żony Małgorzaty Machwicówny synowie: Tomasz ożeniony z Wojanowską, osiedlił się na Kujawach, Marcin zamieszkał w wojew. Sandomierskiem, Bartłomiej, Jezuita, Piotr, kanonik chełmiński, proboszcz brodnicki i wąbrzeski 1504 r. Maciej 1509 r. Bartłomiej z Klonowa 1531 r. Jan, proboszcz w Bibelu 1545 r. Jan otrzymał wójtowstwo Krzczonów i Chmiel 1552 r. Maciej, sędzia grodzki kruszwicki 1567 r. Stanisław, syn Jakóba, ożeniony z N. Gagowską 1568 r. Jan, syn Tomasza, dziedzic na Szukowie 1577 r. Maciej Leski v. Kościelski, dziedzic dóbr Lank i Kościeszyce, ożeniony z Zofią Cieplińską 1581 r. Walenty i Grzegorz, synowie Macieja, 1583 r. Jan i Marcin, dziedzice Sulkowy 1588 r. Po Tomaszu córka Helena Jaromierska 1590 r. 

Andrzej, ożeniony z Zielińską, stolnik płocki 1620 r., bezpotomny. Jan, sędzia michałowski, ekonom starostw malborgskiego i rogozińskiego 1633 r., z Joanny de Alden Mełdzyńskiej miał dwie córki, Maryannę Doręgowską, sądowę świecką, Katarzynę Kalkstein, sądowę malborgską, i trzech synów: Wojciecha z Piwnicką bezpotomnego, Walentego, po którym syn Marcin z Anną Trzcińską bezpotomny i Pawła, sądowego michałowskiego, po którym z Konarskiej córka Anna za Stanisławem Czapskim i synowie: 1) Michał, 2) Sebastyan, po którym z Jabłonowskiej synowie, Andrzej bezpotomny i Szymon, po którym z Klińskiej syn Tomasz; 3) Jakób, po którym z Rudnickiej i Kossowskiej córki, Wolska i Kossowska; 4) Łukasz, dzielny wojownik przeciw Szwedom za Jana-Kazimierza.

Łukasz zaślubił N. Czerwińską i z niej miał trzech synów: Macieja, bezpotomnego, Wojciecha, po którym z Pląskowskiej córka Teresa 1v. Szołdrska, 2v. Malewska, i Łukasza, po którym z Anny Moszczeńskiej dwóch synów, Stanisław, którego z Elżanowskiej syn Józef z Bogurskiej pozostawił syna Antoniego, i Jan-Antoni, sądowy chełmiński, poseł na sejm 1696 r., po którym z Anny Trzcińskiej dwie córki, Agnieszka i Katarzyna, zakonnica Sakramentka w Warszawie, i dwóch synów, Wojciech-Stanisław, opat wąchocki 1734 r., opat pepliński Cystersów 1737 r., biskup chełmiński 1746 r., kapłan pobożny, napisał dziełko przeciw dysydentom, a um. 1758 r. i Michał-Jan. 

Michał-Jan, z podczaszego inflanckiego 1736 r. chorąży i podwojewodzy malborgski 1733-1747 r., kilkakrotnie poseł na sejmy i deputat na Trybunał, stronnik Leszczyńskiego 1733 r., z żony Elżbiety hr. Schlik, podpułkownikówny wojsk polskich, miał synów: Franciszka, Andrzeja, Wojciecha, Michała i Ignacego. Andrzej, dziedzic dóbr Kleczkowo 1764 r., pozostawił syna Józefa, po którym z Justyny Pruszakówny synowie: 1) Michał, podporucznik gwardyi wojsk polskich 1830 r., dziedzic dóbr Komorowo, w pow. ostrołęckim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; 2) Stanisław, po którym z Karoliny Neuman syn Władysław wylegitymowany w Królestwie 1859 r.; 3) Jan, po którym z Pauliny Okęckiej syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1860 r. 

Stanisław-Michał, pisarz ziemski inowrocławski, poborca wojew. brzeskiego 1701 r., z żony Katarzyny Wysockiej miał syna Józefa, dziedzica dóbr Wichrowice 1718 r. Stanisław, syn Wawrzyńca i Siemiątkowskiej Anny, 1750 r. Stanisław z Heleny Kołudzkiej pozostawił syna Jakóba 1775 roku. Po Józefie z Wiktoryi Bronikowskiej synowie, Antoni i Karol 1780 r. Józef, szambelan królewski 1791 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

LESKI h. OSTOJA. Zamieszkiwali w wojew. Sandomierskiem. Bartłomiej z Jadwigi Tarłówny miał syna Jana, podstolego lubelskiego 1580 r., po którym synowie: Stanisław, Andrzej, Marcin i Jakób, dziedzic dóbr Motycze i Zaleszany. Andrzej ożeniony z Zofią z Orzechowca 1584 r. Kacper żonaty z Dorotą Stogniew 1585 r. Jan i Dobiesław, synowie Stanisława, dziedzice Leszcze 1605 r. Marcin, syn Kacpra, 1616 r. Wojciech i Zygmunt, synowie Jana i Anny z Dembian, 1645 r. Jerzy, Kazimierz i Szczęsny podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią chełmską. Kazimierz żonaty z Katarzyną Zygmuntowską 1699 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Andrzeju, dziedzicu dóbr Chwalibogowa, synowie: Maciej, Franciszek, Antoni i Józef 1720 roku; z nich po Antonim syn Franciszek miał syna Franciszka, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r., a po Józefie syn Karol pozostawił syna Kajetana, po którym z Joanny Łukowskiej syn Konstanty wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

LESKIEWICZ v. LESKIEWICZ h. LELIWA. Ludomir-Ewaryst, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1802 r. Wylegitymowani w Cesarstwie: Klemens, syn Józefa, z synami, Mikołajem i Janem-Bonifacym i tego drugiego synowie: Józef, Benedykt i Jan w 1847 i 1849 r., a Anzelm 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Jan, syn Grzegorza, i sprawnik powiatu dziśnieńskiego, gub. mińskiej 1840 r. 

LESKIEWICZ h. LESKIEWICZ. Herb - w polu błękitnem księga ukośnie od lewej ku prawej stronie rozłożona na krzyż z piórem w przeciwnym kierunku u spodu położonem; nad tarczą korona, w niej trzy pióra strusie białe, na nich w środku gwiazda. 

Józef-Maciej, radny urzędu municypalnego w Warszawie, otrzymał nobilitacyę 1823 r., i z żony Maryanny Niemojewskiej pozostawił synów, Antoniego, urzędnika w Warszawie, referendarza Stanu 1862 r., który otrzymał prawa nowego szlachectwa 1865 r., a był wylegitymowany w Królestwie 1838 r. z synem Józefem, urodzonym z Józefy Lwowskiej, i Karola, urzędnika Komisyi skarbu, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. 

LESKIEWICZ v. LESKIEWICZ h. WIENIAWA. Jan w 1719 roku dziedzic majątku Bilcza, w wojew. Sandomierskiem, miał syna Stanisława, a ten syna Ignacego-Bartłomieja, po którym z żony Karoliny Jasińskiej syn Aleksander, urzędnik rządu gub. radomskiej, wylegitymowany w Królestwie 1860 r. wspólnie z synami, Olimpim i Józefem, urodzonymi z Olimpii Sawczyńskiej. 

LESKOWACKI. Aleksander 1660 r. Michał Ślinicz, Senko i Stefan 1665 r. Jan, wójt we wsi Leskowate 1667 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

LESKOWSKI. Maciej, syn Macieja, żonaty z Dorotą Wiesiowską 1601 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Patrz Leszkowski. 

LEŚNICKI h. PÓŁKOZIC. (P. Wittyg daje im herb Tępa Podkowa). W wojew. krakowskiem, z którego przenieśli się do Mazowsza i na Litwę, gdzie brali przydomek Bożeniec i pisali się Lesznicki. Jan, Wojciech, Michał, Mikołaj i Jakób, synowie Macieja, 1501 r. (Akta Łomżyńskie). Feliks, kanonik krakowski, um 1524 r. Dorota, żona Bazylego Jarmolińskiego 1526 r. Jan, dziedzic Kosowa 1560 r. Jakób z Leśnicy 1589 r., miał syna Pawła. Wiktor, towarzysz pancerny w wojsku Zygmunta III za podbudzanie swoich towarzyszy do przejścia do rokoszan, za związki z tymi drugimi i wydanie im hasła, wyrokiem sądu wojennego skazany na powieszenie 1607 r. Zofia, żona Pawła Grodzińskiego, stolnika gostyńskiego 1610 r. Aleksander na Andrużyi Lewkowcach, dziedzic Sieciechowszczyzny, podczaszy trembowelski, nabył dobra Hodynie i Ładzką Wolę 1702 r.; starosta żytomierski, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kijowskiem, a będąc żonaty 1v. z Heleną Pakoszewską, 2v. z Maryanną Kossakowską, 1v. Potocką, łowczyną owrucką, 2v. Łętowską, starościną owrucką, pozostawił synów: Wojciecha, żonatego z Ludwiką Nieławicką, Michała i Antoniego, ożenionego z Zofią Maniecką. Tomasz, podczaszy trembowelski 1760 r. Karol, miecznik podlaski 1760 r. żonaty z Maryą Wieczfińską. Nikodem i Jan z pow. wiłkomierskiego podpisali konfederacyę generalną litewską 1764 roku. Aleksander, subdelegat 1777 r., a vicegerent grodzki krzemieniecki 1780-1794 r. Jan, podczaszy trembowelski 1782 r. (Sigil., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Lubek, Vol. Leg.).  

Szymon, syn Stefana, z synem Benedyktem i tego synem Antonim wylegitymowany w Cesarstwie 1851 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

LEŚNICKI-SACHNOWICZ. Grzegorz, pułkownik kozacki mirhorodzki 1658 r., sędzia generalny zaporożski 1661 r., w nagrodę wierności dla Rzeczypospolitej otrzymał nobilitacyę 1659 r. i dostał prawem dziedzicznem majątek Olszano, odłączony od starostwa korszuńskiego, zaś w 1661 r. dostał majątek z miastem Kamionobrod (Sigil., Vol. Leg.). 

LEŚNIEWICZ v. LEŚNIOWICZ h. PÓŁKOZIC. Biorą przydomek Stawisz na pamiątkę pochodzenia swego od rycerza Stawisza, założyciela rodu Półkoziców. Andrzej-Bogdan, podstarosta lanckoroński 1579 r., przeniósł się w opoczyńskie, i w 1583 i 1584 r. domownicy, czyli dworzanie jego, w imieniu swego pana nie dopuszczają intromisyi do dóbr Popławy. 

Wskutek sprawy, rozpoczętej 28 czerwca 1754 r. w grodzie łuckim, między Michałem Ledóchowskim, kasztelanem wołyńskim, a Kazimierzem Józefem Stawisz-Leśniewiczem, ten ostatni wniósł do akt grodzkich sandomierskich w 1756 r. rodowód swój od Andrzeja-Bogdana Stawisz-Leśniewicza, oparty na autentycznych dokumentach i wywiódł swoje szlachectwo wobec dygnitarzy tegoż województwa. W zapisach Trybunału lubelskiego z 1759 r. są wyłuszczone wszystkie owe dowody i figuruje wyrok sądu, skazujący na karę banicyi Ledóchowskiego, na zapłacenie 1000 złp. na rzecz Leśniewicza i 50 złp. na rzecz sądu. 

Podług tych dokumentów Andrzej-Bogdan Stawisz-Leśniewicz, podstarosta lanckoroński, dziedzic na Popławach, miał troje dzieci: Dorotę zmarłą panną 1630 r., Jana i Mikołaja, który w tymże roku bratu swemu ceduje część na niego spadła po siostrze. Jan-Bohdan, syn Andrzeja-Bogdana, dziedzic Popław, był dwa razy żonaty, 1v. z Barbarą Rudnicką, 2v. z Elżbietą z Biechowa Biechowską 1624 r., której Małgorzata Zapolska, córka kasztelana wieluńskiego, przyznaje dług 1643 r. Z Biechowskiej miał Jan-Bohdan córkę Jadwigę-Konstancyę, żonę Wojciecha Trzcińskiego (Wyr. Tryb. Lubel.) i dwóch synów, Pawła i Joachima-Konstantego.   

Paweł 1660 r. żonaty z Apolinarą Wesslówną, stolnikowną płocką, dostał za nią miasto Gozdów i Podhorce (Wyr. Tryb. Lubel.), z pierwszej zaś małżonki, Barbary Rudnickiej, Jan-Bohdan pozostawił dwóch synów, Stanisława bezdzietnego, i Jana-Marcyana. 

Jan-Marcyan, syn Jana i Rudnickiej, dziedzic Popław, w 1640 r. nabywa od Jana Potockiego dobra Trojanowice i Topolice, temu zaś Potockiemu ceduje poddanego swego Jana z Babina. W tymże roku Jan z małżonką swoją, Zofią Gomolińską, córką Jana, kwituje Wilkoszewskich, a w 1649 r. zabezpiecza posag żonie na dobrach swych, zapisując jej dożywocie i ustanawiającją wraz z Andrzejem Raduńskim i Adamem Gomolińskim opiekunką dzieci swoich: Anny, Adama i Jana-Andrzeja. 

Adam, syn Jana-Marcyana i Zofii Gomolińskiej, dziedzic Popław, Trojanowie i Topolic, pokwitował w 1668 r. Annę Duninową-Karwicką z odbioru sumy, i obowiązał się przywieść do grodu opoczyńskiego brata rodzonego Jana-Andrzeja dla akceptowania powyższego kwitu. Adam 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem, a w 1699 r. ustąpił siostrze swej Annie, żonie Macieja Skrobockiego, część swą na dobrach Chmielów i Wodyradz, otrzymaną po swej krewnej Dorocie z Zaleskich Gołuchowskiej, a żonie swej Teresie Żaboklickiej, herbu Kolumna, w grodzie opoczyńskim 1702 r. zapisał część na Trojanowicach i Topolicach, i pozostawił z niej pięciu synów: Aleksandra, Antoniego, obu bezpotomnych, Wojciecha, Kazimierza i Jana-Ignacego. 

Wojciech, trzeci syn Adama i Żaboklickiej, odkupił część Trojanowie od Stanisława Święcickiego 1727 r., i z żony Maryanny Potrykowskiej, herbu Odrowąż, córki Stanisława i Maryanny Glinieckiej, dziedziczki wsi Ossy, pozostawił dwóch synów: Konstantego i Kazimierza - Józefa, ur. 1719 r., (Metryka w kościele Odrzywolskim), który dnia 28 października 1758 r. został miecznikiem opoczyńskim po Żeromskim (Sigil.). 

Kazimierz, czwarty syn Adama i Żaboklickiej, dziedzic Popław, w 1727 r. nabył od Władysława Jasińskiego dobra Butków. On to właśnie wystąpił przeciwko kasztelanowi Ledóchowskiemu o dyfamacyę, jak wyżej wspomniano; z żony swej Maryi Gomolińskiej miał dwoje dzieci, Józefa i Salomeę, żonę 1v. Franciszka Żeromskiego, 2v. Franciszka Sejnicza. 

Jan-Ignacy, piąty syn Adama z Żaboklickiej, ur. 1726 r. (Metryka w Żarnowie), subdelegat grodzki lwowski, skarbnik owrucki, z żony swej Anny Rutkowskiej, herbu Bończa, córki Jana i Barbary Dziewantyńskiej, herbu Leliwa, zostawił trzech synów: Michała, ur. 1752 r. (Metryka w kościele katedralnym we Lwowie), viceregenta kamienieckiego, następnie komornika ziemskiego latyczowskiego, Jana Duklana, ur. 1754 r., kanonika katedralnego łuckiego, smoleńskiego, proboszcza braszewickiego, regenta głównego seminaryum w Wilnie, i Juliana, starostę krzewickiego 1784 roku. Ci trzej bracia: Michał, Jan Duklan i Julian, podług dekretu Komisyi wywodowej gub. podolskiej, w 1803 r. udowodnili swe szlachectwo i dekret ten zapisany w 1816 r. do ksiąg ziemskich pow. kamienieckiego.  

W roku 1802 w Lublinie bracia, Julian i Jan Duklan sporządzili akt, mocą którego Julian z działu uczynionego 1801 r. w Lublinie, przyjmuje część swą dóbr na Podolu po rodzicach Janie i Annie Rutkowskiej, Jan Duklan zaś zrzekł się części swej na tychże dobrach na rzecz Juliana, kontaktując się sukcesyą w Galicyi Wschodniej, na dobrach Bruchnalu, w ziemi przemyślskiej, po prababce Annie z Bukowskich Leśniewiczowej. Teodor Leśniewicz, żyjący w 1679 r., był żonaty z Anną Bukowską, nazwaną prababką przez owych braci, ztąd wynika, że Teodor był bratem stryjecznym ich pradziadka, Jana Leśniewicza z Trojanowie, a zatem synem Mikołaja, a wnukiem Andrzeja-Bogdana. 

Teodor w 1679 r. nabył w Lublinie od Józefa Dąbrowskiego królewszczyznę Ostrzyca, w ziemi chełmskiej, starostwie tarnogórskiem, którą Dąbrowski dostał od króla Jana III z prawem cesyi, i z żony Anny Bukowskiej pozostawił syna Jana. 

Jan, dziedzic Hrozowa w ziemi łuckiej, i połowy wsi Miłowiec, w kamienieckiem, miał za żonę Annę Łubkowską i z nią w 1712 r. zanosi manifest do grodu łuckiego z powodu spalenia się ich domu, dokumentów i innych cennych ruchomości w Hrozowie, co zwalnia ich od podatku czopowego i szelężnego (Ks. Gr. Łuckie 1712 r., Gr. Kamienieckie 1716 roku). Z tego małżeństwa syn Józef w 1751 r. już jako miecznik sochaczewski czyni zapis O. Trynitarzom w Kamieńcu i takowy na całym majątku zabezpiecza, a następnie zostaje komornikiem granicznym podolskim 1773 r. (Zap. Tryb. Lubel., Vol. Leg.). 

Józef poślubił 1743 r. w Wołkowcach Eufrozynę Dąbrowską, herbu Jelita, córkę Michała, stolnika chełmskiego, i Aleksandry Żebrowskiej i za nią dostał połowę dóbr Muksza, należących już do dziadka jej Walentego Dąbrowskiego, żonatego z Zofią Chocimirską, dziedziczką połowy Mukszy, Wołkowiec, Ostrowczyniec, Białobożnicy i Siehnikowiec (Jabłonowski, Dokumenty rodzinne), a w 1759 r. jako miecznik sochaczewski, w grodzie kamienieckim zabezpieczył na Mukszy posag po swojej żonie dzieciom z niej urodzonym: Antoniemu, Dominikowi, Wincentemu, Honoratowi, Nikodemowi, Ludwice, Rozalii i Józefie; między temi dziećmi nastąpił podział majątkowy w 1771 r. Z drugiej żony Joanny Szyrynowny, miecznik miał syna Józefa i żył jeszcze w 1781 r., gdyż wtedy synowie jego, Nikodem i Dominik ustępują mu sumę, do jakiej mieli prawo (Ks. Gr. Kamienieckie). 

Dominik, drugi syn Józefa, miecznika, służył wojskowo, a będąc młodym jeszcze, miał sprawę o obelgi z Ledóchowskim, zawziętym wrogiem familii, jak świadczą Zapisy Lubelskie z 1758 r., i w 1784 r. został mianowany chorążym kawaleryi narodowej (Sigil.). 

Wincenty, trzeci syn miecznika Józefa, w 1792 r. został majorem w brygadzie Mioduskiego kawaleryi narodowej (Sigil.), a Honorat, czwarty syn miecznika Józefa, tak samo służył ojczyźnie w kawaleryi narodowej i w 1784 r. otrzymał rangę chorążego (Sigil.), a z żony swojej Antoniny Berezowskiej miał sześcioro dzieci: Marcina, który z braćmi stryjecznymi, Tytusem i Joachimem w 1831 r. w Zamościu walczył pod hasłem „lepsza śmierć niż niewola”, i odznaczył się męztwem; Maryannę, żonę Joachima Makowskiego, Justynę, żonę Jana Leśniewicza, Teofilę, Wiktoryę i Aleksego, ur. 1803 r. (Metryka w Kitaj grodzie). Rodzice nie żyli już 1816 r., gdyż dzieci dzielą się w tym czasie w Kamieńcu połową Mukszy, tymczasowo, to jest, do wzrostu małoletniego Aleksego. W 1822 r. Aleksy i Marcin udowodnili swoje szlachectwo przed deputacyą szlachecką gub. podolskiej. 

Nikodem, piąty syn miecznika Józefa, właściciel Mukszy i Boryszkowiec, um. 1821 r., i z żony Antoniny Glinkówny pozostawił synów: Wincentego, Jana i Tytusa, którzy również udowodnili swoje szlachectwo przed deputacyą podolską w 1822 r. 

Wincenty, syn Nikodema, ur. 1793 r., dziedzic Mukszy, liczył ledwie 17 lat, gdy się zaciągnął do legionów Napoleona, i był ranny w nogę w bitwie pod Berezyną. Później został marszałkiem szlachty powiatu kamienieckiego, na który to urząd obrano go pięć razy; z pierwszej żony Rembertowiczówny miał same córki: Pelagię, Karolinę za Henrykiem Berezowskim, Janinę za Bolesławem Zarembą i Adelę za Lucyanem Romiszowskim, z drugiej zaś żony, Kolety Makowskiej, h. Jelita, zostawił dwoje dzieci, Zygmunta i Maryę. 

Zygmunt, dziedzic dóbr Wielkiej Mukszy i części Paniowiec, ożenił się w 1896 r. z Izabelą hr. z Lubrańca Dąmbską, córką Władysława, dziedzica Pałek, z linii wojewodzińskiej na Zadzimiu, i żony jego Kamili Tymienieckiej, h. Zaremba, i z tego małżeństwa ma córkę Izabelę-Dobrosławę Helenę, urodzoną 13 lutego 1903 r. w Kamieńcu Podolskim. 

Jan, drugi syn Nikodema, ur. 1796 r., z Maryi Korytowskiej, herbu Mora, nie zostawił potomstwa, i w posiadaniu Zygmunta Leśniewicza znajduje się w Mukszy portret jego stryjenki, Maryi z Korytowskich, dzielnej niewiasty i prawdziwej Polki; jest to staloryt ofiarowany jej w dowód uznania i wdzięczności przez politycznych więźniów poznańskich w 1848 r. 

Tytus, trzeci syn Nikodema, ur. 1808 r., zm. 1852 r. w Kamieńcu, właściciel Wiktorówki, po ukończeniu szkół w Kamieńcu, uczęszczał na prawo w Uniwersytecie wileńskim, i z żony Janiny Giżyckiej, pozostawił dzieci: Wincentego, Maurycego, Janinę za Stanisławem Makowskim, Franciszkę za Przygodzkim, Laurę-Modestę za Giżyckim i Maryę. Tytus wraz z braćmi Joachimem i Marcinem bronił w 1831 r. Zamościa i szczególnie wyróżniał się niezwyczajną odwagą, siłą niezmierną, która mu pozwoliła walczyć z nieprzyjacielem pierś w pierś. W styczniu 1831 roku, gdy Podole z zapałem zbroiło się do walki, Tytus starał się wyzyskać siły mieszczaństwa z pomocą Czajkowskiego, burmistrza Kamieńca, zamiary i wysiłki ich patryotyczne upadły jednak, gdy się dowiedziano, iż Dwernicki broń złożył za kordonem austryjackim, wtedy Tytus udał się do Królestwa, gdzie podczas częstych wycieczek z oblężonego Zamościa niepokoił oblegających. Ranny dwa razy w boju, nie poddawał się, a otoczony 40-a szablami z trudnością z placu boju jako jeniec został uprowadzony. Pisał o nim Ostaszewski w swych Pamiętnikach, naoczny świadek jego waleczności i bojowych tryumfów.

Józef Leśniewicz, syn miecznika Józefa, z drugiej jego żony Janiny Szyrynówny, właściciel dóbr Teremkowiec, Jurkowiec i Bereżanki po Michale Potockim, wojewodzie bełzkim, z żony Tekli Dunin-Kozickiej miał jednego syna Joachima, dziedzica Teremkowiec, którym ród Leśniewiczów słusznie szczycić się może. 

Joachim, ur. 1793 r. we wsi Krasiłowce, pow. kamienieckim, gub. podolskiej, wszedł do służby na konduktora nadkompletnego 1817 roku do sztabu kwatermistrzostwa generalnego wojska i w 1818 r. wszedł w komplet konduktorów; podporucznik 1818 r., posądzony o udział w sprzysiężeniach patryotycznych, wyszedł szczęśliwie z tych przepraw i powrócił na wieś w randze porucznika (Komisya Rządowa Wojny), gdzie obrano go sędzią powiatu kamienieckiego. W 1830 r. zaciągnął się znów w szeregi w randze kapitana w sztabie kwatermistrzostwa, brał czynny udział we wszystkich zapasach wojennych i otrzymał krzyż Virtuti Militari. Po bitwie pod Majdankiem, gdy siły zbrojne Podola przeniosły się do Galicyi, Joachim wstępuje powtórnie do wojska w Królestwie i odznacza się w obronie Zamościa. W 1838 r. za należenie do tajemnego stowarzyszenia Maszkowskiego, Leśniewicz jako jeden z przedniejszych działaczy, ujętym został, a po skonfiskowaniu jego majątku, zesłano go na Syberyę, gdzie 15 lat przebywał i dolę jego dzieliła żona, Ludwika Glinkówna, nie odstępując go do śmierci, zaszłej 23 kwietnia 1852 r. w Woroneżu, dokąd z Irkucka był przeniesiony. Wr. 1883 r. zwłoki jego sprowadzono do Zbrzyzia, pod Kamieńcem, gdzie je pochowano. Joachim zostawił Pamiętniki swoje, dotąd nie wydane, i z powyższej żony miał córkę Zofię Dymitrowiczową i syna Aleksandra (Ks. Wojskowe, Encyklopedya Powszechna, Zbiory Rodzinne). 

Stanisław-Bazyli, posesor wójtowstwa Dziećwinów 1678 r., żonaty z Dorotą Dojetówną, ustąpił to wójtowstwo 1693 r. Marcin z Katarzyny Parysówny miał syna Jana 1703 r. Antoni, proboszcz Straszewski 1733 r. N. podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. wołyńskiem. Kazimierz, syn Wojciecha i Maryanny Potrykowskiej, 1757 r. Michał, komornik, vicegerent podolski 1783 roku (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Vol. Leg., Sigil., Kanck, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Wincenty zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1796 r. Wincenty, syn Mikołaja (?), deputat szlachty 1840 r., a marszałek szlachty pow. kamienieckiego podolskiego 1852 roku. Kajetan, syn Kazimierza, urzędnik w Berdyczowie 1865 r. Adolf, urzędnik w Kołomyi 1860 r. Kacper i Ignacy, urzędnicy w Galicyi 1864 r. 

LEŚNIEWICZ. Jacek w nagrodę zasług wojennych nobilitowany 1768 r. (Vol. Leg.).

LEŚNIEWSKI v. LEŚNIOWSKI h. GRYF. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan Czechowski 1625 r., um. 1634 r. 

Jeszcze w XV stoleciu ta rodzina brała miano Gołąbek; jej gniazdem było wojew. krakowskie, lecz już w początkach XV wieku posiadała znaczne majątki na Rusi Czerwonej, między innemi Zimno-Wodę, z której się pisała i wieś Leśniowce, od której wzięła nazwisko. Jedna jej linia osiedliła się na Podlasiu w XV stoleciu, gdzie założyła kilka osad, którym dała nazwę Leśniewo, a jednej Zimno-Woda; pisownia nazwiska tego domu chwiała się między Leśniewski i Leśniowski, i w ogóle linie małopolska i czerwonoruska więcej brały nazwisko Leśniowski, a podlaska i mazowiecka, Leśniewski. 

Linia Czerwonoruska. Jan Gołąbek; z Zimno-Wody, dziedzic Leśniowic i Miłoszowie, podsędek 1435 r., a sędzia ziemski lwowski 1444-1447 r., wybudował kościół w Zimno-Wodzie; sędzia miał dwie żony, Małgorzatę Zubrską, z niej synowie: Jan, Paweł i Piotr, i Dorotę Kunatównę, z której synowie, Jerzy i Marcin. Z nich Jan otrzymał dobra Zimno-Wodę i jest protoplastą Zimnowodzkich. Piotr z Leśniowic podpisał konfederacyę szlachty czerwonoruskiej 1464 r.; burgrabia 1465 r., sędzia grodzki 1466 r., podsędek lwowski 1489 r., miał córkę Małgorzatę za Pawłem Rozborskim. 

Andrzej, dziedzic dóbr Leśniowice 1517 r. Mikołaj Gołąbek z Leśniowic, podsędek 1537 r., sędzia ziemski lwowski i poborca ruski 1539 r., odznaczył się w bitwie pod Obertynem 1531 r.; chorąży halicki 1556 r., miał synów: Jana, Baltazara, Krzysztofa, Mikołaja i Jakóba, posesorów królewszczyzny Pustynie v. Szadki. 

Jan, dziedzic wsi Glinne, dworzanin i sekretarz Zygmunta Augusta, cześnik lwowski 1566 r., dzierżawca doliniański, starosta horodelski 1564 r., podpisał Unię Podlasia z Koroną 1569 r.; podczaszy lwowski 1569 r., z żoną Anną Chodkiewiczówną, hetmanówną litewską i kasztelanką wileńską, bezpotomny. Baltazar, łowczy lwowski 1569 r., dziedzic na Zimno-Wodzie, żonaty z Jadwigą Blizińską, umarł bezdzietnie. 

Krzysztof, dziedzic dóbr Nawaryi, dworzanin Zygmunta Augusta, wojski żydaczowski 1591 r., stronnik Zygmunta III, deputat na Trybunał koronny 1606 r., z żony Zofii Chocimierskiej, 1v. Janowej Sułkowskiej, miał córkę Elżbietę za Jerzym Humnickim 1616 r. 

Jakób, dworzanin królewski 1572 r., dziedzic dóbr Mostki i Polanki, cześnik 1590 r., podczaszy lwowski, dzierżawca rożniszewski, w Sandomierskiem, z żony Anny Sepichowskiej miał dwóch synów, Marcyana i Mikołaja, stolnika sanockiego, posła na sejm 1620 r., kasztelana Czechowskiego 1625 r., po którym z żony Anny Ligęza zBóbrka syn Stefan, chorąży sanocki 1665 r., miał dwie żony, Krystynę Herburtównę i Zofię Bielską, i z 1-ej żony zostawił syna Maksymiliana i córki, Pudencyannę za Stanisławem Słupeckim i Zofię za Stanisławem Nieborskim. 

Maksymilian z Zimno-Wody, żonaty 1v. z Anną z Kurozwęk Kozłowską, z niej syn Michał, 2v. z Jadwigą Ligajewską, z której syn Jakób. Michał z Zimno-Wody 1698 r., z żony Zofii Świechowskiej pozostawił syna Józefa, regenta grodzkiego 1726 r., łowczego ostrzeszowskiego 1736 r., po którym z Katarzyny Wiewiórowskiej synowie, Józef i Mateusz; po Józefie syn Józef, a Mateusz, dziedzic dóbr Petryki, w kaliskiem 1763 r., z żony Balbiny Godlewskiej miał syna Aleksandra, sędziego Trybunału kaliskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. z przydomkiem Zimnowoda, po którym z Konstancyi Parczewskiej syn Franciszek.

Jakób, drugi syn Maksymiliana, z Maryanny Wielińskiej pozostawił syna Macieja, rotmistrza wojsk koronnych 1761 r., miecznika sieradzkiego 1775 r., dzierżawcę dymitrowskiego, po którym z 1-ej żony Rozalii Rozembergówny córki, Agnieszka za Janem Ojrzyńskim, Helena za Erazmem Omiecińskim, a z Heleny Załuszczeńskiej syn Erazm, dziedzic Ślipczyc, na Mołyniu, z Klementyny Nieborowskiej, starościanki goszczyńskiej, pozostawił synów, Henryka i Władysława, wylegitymowanych w Cesarstwie i zapisanych do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 r. 

Marcyan, starszy syn podczaszego Jakóba, poborca łęczycki i orłowski 1670 r., z żony Anny Kielanowskiej miał trzech synów: Stefana, Jerzego, miecznika 1682 r., chorążego kijowskiego 1690 r., i Jana, który z Barbary Kurdwanowskiej miał trzech synów: Joachima-Mikołaja, Szymona, który w 1705 r. podpisał konfederacyę krakowską, i Jana, po którym z Zuzanny Przerębskiej trzech synów: Jakób, Stanisław, ten z Katarzyny Radzimińskiej miał syna Michała, stolnika buskiego, dziedzica dóbr Bielżyc, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., i Szymon, po którym z Heleny Romer synowie: Stefan, Wojciech i Jan. 

Jan, podczaszy ostrzeszowski, z żony Anny Karwowskiej miał synów, Ignacego, porucznika gwardyi koronnej, i Józefa, podczaszego ostrzeszowskiego, po którym z Anny Szczepanowskiej córka Salomea Szczepanowska i dwóch synów, Heronim i Kazimierz-Wincenty, podkomorzy austryjacki 1810 r., ożeniony z Franciszką hr. Zichy de Wasonykye, Węgierką, z niej syn Stefan, szambelan i rotmistrz austryjacki 1827 r., ożeniony z Bertą Klebesberg, córką Jana Nepomucena, generała i radcy tajnego austryjackiego, pozostawił córkę Stefanię 1v. Morską, 2v. Szczepańską. 

Maciej 1520 r. miał synów: Wawrzyńca, Jana, Jakóba, Sebastyana i Jerzego. Po Stanisławie synowie, Marcin i Piotr 1550 r. Marcin i Adryan, synowie Władysława, 1568 r. Jerzy, Krzysztof i Maciej, rotmistrz królewski, synowie Piotra, 1596 r. Franciszek 1648 r. z wojew. ruskiem, Mikołaj 1697 r., Cypryan i Kazimierz z wojew. krakowskiem, a Maciej, rotmistrz z wojew. wołyńskiem 1764 r. podpisali elekcye. Stanisław, cześnik sanocki 1681 r. Franciszek, komornik biecki 1762 r. (Metr. Kor., Sigil., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel). 

Linia Podlaska. Grzegorz, syn Mikołaja, sprzedał w 1695 r. Stypułkowskim swój majątek Leśniewo i Zimno-Wodę, i miał dwóch synów, Wojciecha i Franciszka. Wojciech pozostawił synów, Jakóba i Andrzeja; z nich Jakób miał syna Piotra, a ten syna Andrzeja, po którym syn Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1853 r.

Andrzej, drugi syn Wojciecha, miał syna Szymona, a ten syna Franciszka, po którym z Katarzyny Czajkowskiej syn Onufry wylegitymowany w Królestwie 1848 r. z synem Hipolitem, urodzonym z Teresy Kłoskowskiej. 

Franciszek, drugi syn Grzegorza, pozostawił syna Grzegorza, tego synów trzech: 1) Krzysztof, jego syn Franciszek z żony Anny Szymborskiej miał syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r.; 2) Sebastyan pozostawił syna Jana, geometrę rządowego, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r. z synem Marcinem, urodzonym z Antoniny Jamiołkowskiej; 3) Paweł, tego dwóch synów, Józef, po którym syn Adam, z żony Ewy Kruszewskiej miał syna Andrzeja, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r., Jakób, po którym synowie: a) Walenty, tego syn Franciszek, z żony Katarzyny Kalinowskiej miał synów: Pawła i Michała, 1847 roku, a Wojciecha 1852 r. wylegitymowanych w Królestwie, i b) Jan, po którym syn Antoni z żony Salomei Duchnowskiej pozostawił synów: Józefa, Mateusza i Seweryna w 1850 r. wylegitymowanych w Królestwie. Z tej linii Kazimierz, syn Piotra, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Linia Mazowiecka. Mikołaj z Czajk kupił od Ścibora z Sąchocina w 1424 r. za przywilejem Janusza Ks. Mazowieckiego trzydzieści włók gruntu zwanego Leśnicza; potomkowie tego Mikołaja wzięli nazwisko Leśniewski v. Leśniowski i herb Gryf. Po Mikołaju syn Jan, tego syn Maciej miał syna Macieja, a ten syna Bartłomieja, którego syn Idzi pozostawił dwóch synów, Mateusza i Jana; po Mateuszu syn Szymon z żony Małgorzaty Kołakowskiej pozostawił synów: 1) Bartłomieja, żonatego z Maryanną Łada, z niej syn Karol, majtek floty rosyjskiej, wylegitymowany w Królestwie 1857 r.; 2) Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r.; 3) Marcina, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r. 

Jan, drugi syn Idziego, miał synów: 1) Tomasza, a ten syna Wincentego, po którym synowie, Jan wylegitymowany w Królestwie 1852 r. i Aleksander, po którym synowie: Tadeusz, Kazimierz i Józef wylegitymowani w Królestwie 1866 r.; 2) Joachim z żony Scholastyki Boguskiej miał synów: Chryzostoma w 1854 r., a Antoniego i Sylwestra 1856 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Stanisław, dziedzic dóbr Rybice i Suchodoły 1763 r., (herbu Ślepowron odm.), z 1-ej żony Ewy Przysieckiej miał syna Faustyna, rejenta w Brześciu Kujawskim, w 1847 r., a z drugiej żony Balbiny Jabłkowskiej, syna Władysława, sędziego sądu apelacyjnego, w 1837 r. wylegitymowanych w Królestwie z przydomkiem Jaxa. 

LEŚNIEWSKI v. LEŚNIOWSKI h. GRZYMAŁA. Senator w rodzinie, Maciej, kasztelan bełzki 1626 r., um. 1638 r. 

W Wielkopolsce, wzięli nazwisko od wsi Leśniowa, w pow. gnieźnieńskim, którą w 1580 r. posiadał Piotr Leśniowski (Ks. poborowe). Adam, syn Piotra i Katarzyny Grzybowskiej, kanonik poznański 1583 r., gnieźnieński 1613 r., archidyakon gnieźnieński 1631 r. Wojciech w pow. szremskim, ożeniony z Ewą Pigłowską 1610 roku. Maciej, syn Piotra, rotmistrz królewski 1596 r., starosta raciborski 1600 r. i kaniowski, podkomorzy bełzki 1612 r., marszałek Trybunału koronnego 1617 r., otrzymał 1620 r. Chołowce, Krzeczowce i Olszanę; kasztelan bełzki 1626 r., deputat do zapłaty wojska 1613 r., komisarz przy hetmanie w wyprawie chocimskiej 1620 r., starosta weisenburgski, dzielny wojownik przeciw Moskwie, Szwedom i Turkom, pułkownik wojsk królewskich, odznaczył się pod Chocimem 1621 r., i był kilkakrotnie posłem na sejmy i delegatem do urządzania Kozaków. Kasztelan z żony Maryanny Łaszczówny miał córkę Katarzynę za Andrzejem Cetnerem, podczaszym lwowskim, 2v. za Heronimem Charłęskim, starostą łuckim, 3v. za Stefanem ks. Czetwertyńskim, podkomorzym bracławskim, i syna Mikołaja, starostę kaniowskiego 1626 r., z żoną Aleksandrą Wielhorską bezpotomnego. Franciszek z wojew. ruskiem 1648 r., Mikołaj z wojew. kaliskiem 1697 r., Kazimierz i Paweł z wojew. brzesko-kujawskiem 1733 r. podpisali elekcye (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Conv. Vars.).

Jan, Karol i Łukasz, synowie Andrzeja i Antoniny Humowiczówny, wnukowie Jana, wylegitymowani w Galicyi 1808 r. 

Maciej z wojew. wołyńskiem podpisał elekcyę 1764 r.; jego syn Józef z żony Franciszki Iwanickiej miał synów: 1) Piotra, porucznika wojsk rosyjskich, naczelnika straży policyjnej w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r., i 2) Mieczysława, podoficera wojsk ros., wylegitymowanego 1855 r. Sądzę, że tegoż Józefa, lecz z żony Maryanny Glaser, synowie, Zygmunt i Władysław wylegitymowani w Królestwie 1856 r. 

Józef, syn Józefa i Franciszki, ur. 1791 r. w Dźwiniaczu, w Galicyi, podporucznik 14 pułku piechoty 1811 r., przeszedł 1815 r. do pułku 1 piechoty liniowej i w 1816 r. został adjutantem polowym; porucznik 1817 r., wyszedł 1821 r. do dymisyi w stopniu kapitana, a w 1827 r. wróciwszy do służby w stopniu porucznika, w 1830 r. został przedstawiony na adjutanta batalionu rezerwowego, i w 1831 r. postąpił na kapitana. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 roku znajdował się w bitwie pod Borysowem (Ks. Wojskowe). 

Piotr, syn Józefa i Franciszki, ur. 1800 r. w Dźwiniaczu, w Galicyi, wstąpił 1818 r. do 1 pułku piechoty liniowej i w 1827 r. postąpił na podporucznika; porucznik 1831 r., otrzymał krzyż złoty wojskowy Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

LEŚNIEWSKI v. LEŚNIOWSKI h. KOŚCIESZA. Abraham, syn Bartłomieja, wnuk Macieja, udowodnił swoje szlachectwo w grodzie łomżyńskim 1552 r. z herbem Kościesza. 

LEŚNIEWSKI v. LEŚNIOWSKI h. MODZELE v. BOJCZA. Byli w ziemi łomżyńskiej. Stanisław, syn Bartłomieja z Leśniewa, 1466 r.; jego bracia: Jan, Wojciech i Grzegorz 1473 r. Andrzej, Michał, Jakób, Wojciech, Mikołaj, Maciej, Jan i Wawrzyniec, synowie Andrzeja, 1474 r. Paweł i Salomon, dziedzice dóbr Leśniewo-Gołembie, w nurskiem 1578 r. Wojciech z ziemią nurską 1632 r., Jerzy z ziemią liwską, Kacper z ziemią nurską 1648 r. i Maciej z ziemią łomżyńską 1697 r. podpisali elekcye. Kacper, podpisarz ziemski i grodzki nurski 1683 r. (Mil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek).

LEŚNIEWSKI h. RAWICZ. Wzięli nazwisko od wsi Leśniewa, w ziemi bielskiej. Jakób ożeniony z Dorotą Jurską 1526 r. Stanisław, syn Macieja, żonaty z Zuzanną Jamiołkowską 1544 r. Marek, syn Stanisława, 1546 r. Stanisław, syn Wojciecha, 1557 r. Wojciech ożeniony z Małgorzatą Kruszewską 1566 r. Mikołaj, Przecław i Michał, synowie Bernarda, dziedzica dóbr Leśniewa, 1571 roku. (Mik). 

Jan, syn Stanisława, dziedzic Leśniewa 1580 r. Grzegorz, syn Macieja i Wojciech, syn Wojciecha, 1590 r. Jakób, syn Jana, 1594 r. Jan, syn Aleksandra, żonaty z Jadwigą Ramblowską 1614 r. Konstanty, syn Samuela, ożeniony z Elżbietą z Lutomierza 1650 r. 

Franciszek Jan, starosta brański 1662 r., z Anny Sapieżanki miał syna Mikołaja. Jan i Stanisław, synowie Stanisława, wnukowie Jana, 1681 r. Franciszek, syn Józefa i Anny Ponińskiej, ożeniony z Zofią Herlemes 1713 r. Franciszek, podczaszy mielnicki 1713 r., sekretarz królewski 1724 r., z żony Eleonory Pezarskiej pozostawił córkę Joannę za Andrzejem Gałązką, podsędkiem łomżyńskim. Feliks, podczaszy inflancki 1786 r., żonaty z Maryanną Ścisłówną (Wyr. i Zap. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars.). 

Piotr z Leśniewa 1680 r., pozostawił synów, Jakóba i Bartłomieja, dziedzica części wsi Podlatki-Leśniewo 1690 r., po którym syn Jakób miał syna Pawła, a ten synów, Antoniego i Jakóba 1779 r. 

Stanisław, komornik grodzki bielski, dziedzic Jankowa, w wojew. krakowskiem, z Krystyny Skotnickiej miał syna Józefa, a ten syna Franciszka 1760 r., dziedzica wsi Podlatki-Leśniewo, komornika ziemskiego bieckiego 1767 r., po którym z Urszuli Wiktorówny syn Kazimierz wylegitymowany w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu. 

LEŚNIEWSKI h. SLEPOWRON odm. Odmiana herbu - na podkowie półtora krzyża (P. Wittyg). 

Piszą się z Leśniewic, w gostyńskim, i licznie rozrodzeni w Wielkopolsce. Wojciech ze Szczytna 1522 r., miał córki: Dorotę za Jakóbem Suchodolskim, Elżbietę za Andrzejem Złowockim, Zofię za Jarosławem Smolskim i syna Jana, dziedzica dóbr Prosno-Pieleszki 1556 r., po którym syn Filip był dziedzicem Pniewa Większego 1571 r. Maciej, syn Andrzeja, dziedzic na Żydowie i Stodółkach 1580 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie, Conv. Piotrk., Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk.). 

Marcin, burgrabia łęczycki 1661 r. Jan, Kazimierz, Wawrzyniec i Wojciech z ziemią gostyńską 1669 r., Kazimierz i Marcin z wojew. łęczyckiem, Marcin z wojew. Sieradzkiem 1697 r., Antoni z wojew. łęczyckiem, Wojciech z wojew. mazowieckiem 1733 r. podpisali elekcye. 

Grzegorz, dziedzic na Leśniowicach, w łęczyckiem, miał syna Wawrzyńca 1645 r., po którym z Maryanny Dąbrowskiej syn Marcyan 1667 r., żonaty z Anną Zagrobską, pozostawił synów: Kazimierza, dziedzica Siedlewa, Konstantego i Stefana; po Stefanie z Elżbiety Luboradzkiej syn Stanisław, dziedzic na Rybicach i Suchodołach 1763 r., po którym synowie, Józef, regent grodzki sieradzki 1780 r., i Karol, potomkowie których legitymowali się w Królestwie z herbem Gryf (Ks. Gr. Sier.).

Józef, syn Wojciecha i Wiktoryi z Rembiewskich, ur. 1796 roku w Uniejowie, w łęczyckiem, postąpił na pisarza do sztabu 1815 r. i w 1817 r. został podchorążym, a 1820 roku awansował na podporucznika; porucznik 1830 r., kapitan 3 pułku piechoty liniowej, otrzymał krzyż Virtuti Militari 1831 r. (Ks. Wojskowe). 

LEŚNIEWSKI v. LEŚNIOWSKI. Stanisław, syn Piotra, żonaty z Anną Szydłowską, nabył 1532 r. młyn w Przasnyszu. Jan i Piotr, synowie Stanisława z Leśniewa, 1555 r. Stanisław, syn Władysława z Leśniewa Wołowego, 1555 r. Stanisław, cześnik kijowski, komisarz i deputat 1679 r. Stanisław, cześnik sanocki 1681 roku, jego córka Anna. Wawrzyniec, proboszcz chocyński, vicedziekan kowalski 1724 r. Jan z Karnowa, dziedzic dóbr Raczków 1725 r. (Metr. Kor., Conv. Piotr,, Wyr. i Zap. Tryb. Lubek). 

Stanisław Korabka 1782 r., Stanisław 1783 r., Jan i Łukasz-Karol Boromeusz 1808 r. wylegitymowani w Galicyi. 

LEŚNIKOWSKI v. LESZNIKOWSKI h. GRZYMAŁA. Posiadali majątek Piątek, w Prusach Zachodnich. Wojciech, syn Grzegorza, 1642 r. Jan, syn Mateusza, żonaty z Katarzyną Haubic 1655 r. (Ks. Gr. Czerskie). Maryanna, żona Mateusza Jastrzębowskiego 1799 r. Maryanna, żona Wojciecha Bukowskiego 1810 roku. 

LEŚNIOBRODZKI h. JASTRZĘBIEC. Kacper, Feliks, Józef i Wraleryan, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1851 r. 

LEŚNIOWOLSKI v. LEŚNOWOLSKI h. KOLUMNA v. ROCH II. Senatorowie w rodzinie: Stanisław, kasztelan ciechanowski 1557 r., czerski 1564 r. Jakób, kasztelan warszawski 1563 roku. Marcin, kasztelan podlaski 1581 r., um. 1593 r. Jan, kasztelan zakroczymski 1585 r., czerski 1589 roku. Prokop, kasztelan podlaski 1641 r., wojewoda podlaski 1649 r. 

Rodzina mazowiecka, jednej dzielnicy z Oborskimi i dlatego pisząca się z Obór, a wzięła nazwisko od swego dziedzicznego majątku Leśniowoli, blizko Warszawy; pisano ją jednak niekiedy Leśniowski. W ciągu jednego stolecia 1550-1650 r. należała do najznakomitszych mazowieckich rodzin, obecnie, zdaje się, że już nie istnieje. Stanisław, starosta rażański 1555 r., ciechanowski i makowski 1563 r., kasztelan ciechanowski 1557 r., a czerski 1564 r., dziedzic dóbr Zakrzewa, Gościeńczyc. Słonawy i inne, w ziemi czerskiej, jeden z najdzielniejszych wojowników swojego czasu, szczęśliwie i zwycięzko walczył z Moskwą, napadającą na Litwę, a w 1565 r. hetmanił wojsku koronnemu; jego córka za Stanisławem Łękowskim, podstolim ciechanowskim, i syn Krzysztof, dziedzic dóbr Załuże, rotmistrz królewski 1587 r.

Jakób, dziedzic Piaseczna i Starej Warki, w ziemi czerskiej, starosta 1557 r., cześnik czerski 1563 roku, kasztelan warszawski 1563 r., starosta warecki, miał córkę Zofię za Aleksandrem Hińczą, wojskim mielnickim, i dwóch synów, Marcina i Jana. 

Marcin, dziedzic Krześlina, nabył 1589 r. dobra Żelechów, Wolę Żelechowską, Kłębów, Kamionkę i Łąki; starosta Zatorski, łosicki i łomżyński 1572 r., podkomorzy królewski 1580 r., kasztelan podlaski 1581 r., stronnik i przyjaciel Jana Zamoyskiego, wymownie stawał przeciw Zborowskim 1585 r. i wiele przyłożył się do elekcyi Zygmunta III, protestując przeciw elekcyi arcyksięcia Maksymiliana, a w 1587 r. wysłany był do Szwecyi dla sprowadzenia Zygmunta do Polski. Kasztelan sprzeciwiał się małżeństwu króla z arcyksiężniczką austryjacką i należał do zjazdu Jędrzejowskiego 1592 r.; z żony Anny z Kuflewa Oborskiej, 2v. za Tomaszem Gostomskim, wojewodą mazowieckim, miał synów: Adama, starostę brańskiego, zm. 1622 roku, żonatego z Elżbietą Kiszczanką, starościanką drohicką, Marcina, starostę Zatorskiego i drohickiego od 1625 r., który odznaczył się w oblężeniu Moskwy przez Władysława IV w 1618 r. i Pawła, starostę Zatorskiego 1629 r., zacnego patryotę, zmarłego 1632 r., z Katarzyną Śmigielską bezpotomnego. 

Jan, drugi syn kasztelana Jakóba. sekretarz królewski 1577 roku, rotmistrz 1580 r., kasztelan zakroczymski 1585 r., a czerski 1589 r., starosta brański i parnawski 1590 r., w 1581 r. król Stefan powierzył mu obronę Inflant od Szwedów, a w 1585 r. był posłany do Szwecyi w sprawie posagu Katarzyny Jagielonki; Jan z żony Ewy Podłęskiej, 1v. Janowej Lasockiej, kasztelanowej zakroczymskiej, pozostawił córkę Helenę 1v. za Janem Radzimińskim, 2v. za Stanisławem Stadnickim, kasztelanem przemyślskim, 3v. za Mikołajem Kiszką, kasztelanem trockim, i synów: Adama, cześnika wareckiego, dziedzica dóbr Słonawy 1618 r., Jakóba, Marcina i Prokopa. 

Marcin, starosta drohicki 1619 r., dziedzic na Brzuminie, zaślubił Katarzynę córkę Heronima Parysa i z niej miał córkę Annę za Wawrzyńcem Roztworowskim, chorążym kaliskim, i syna Jana, dziedzica Lesnowoli, dworzanina królewskiego 1641 r., żonatego z Ewą z Ryk Bykowską. 

Prokop, ostatni syn kasztelana Jana, dziedzic na Kłoczewie i Oborach, starosta brański 1629 r., deputat na Trybunał radomski 1629 r., poseł na sejmy, rozbił kupy zbrojne niszczące Podlasie i wielu śmiercią ukarał, lecz za ten postępek uwolniony na sejmie od odpowiedzialności 1631 roku; kasztelan podlaski 1641 r., wojewoda podlaski 1649 r., starosta niemonojski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem; wojewoda miał dwie żony, Barbarę Oleśnicką, starościankę bełzką, i Katarzynę Woyna, z których pozostawił córki: Dorotę za Andrzejem Firlejem, kasztelanem lubelskim, Konstancyę, Maryannę i dwóch synów, Marcina, starostę drohickiego 1677 r., i Franciszka-Jana, starostę brańskiego, który podpisał elekcyę 1648 roku, z wojew. podlaskiem, a z żony Anny Sapieha, starościanki niemonojskiej, 2v. Parysowej, kasztelanowej lubelskiej, pozostawił córkę Katarzynę i synów: Andrzeja, żonatego z Anną Roztworowską, Stanisława i Prokopa, dziedzica na Kłoczewie, po którym syn Stefan 1692 r.

Heronim, z cześnika 1590 r. podczaszy warszawski 1619 r., zaślubił Zofię Goiszewską, dziedziczkę Gościeńczyc, i z niej pozostawił córki: Annę za Piotrem Prażmowskim, Dorotę, żonę Jerzego Załęskiego, Jadwigę za Marcinem Wilkowskim, Maryannę Masłomięcką, Zofię 1v. Biejkowską, 2v. za Jakóbem Zbroskim, Zuzannę za Mikołajem Opackim, i syna Adama, dziedzica dóbr Ruda, Topór, Borki, Rogoźnica i Jeziorko, cześnika warszawskiego 1608 roku, który w 1616 roku nabył dobra Sobienie, Grodzisko, Ostrów i Jelita, a w spadku otrzymał dobra Gościeńczyce, Wolę Gościeską, Sionawy, Leśnowolę, Chudą Wolę i Zakrzewo; po Adamie z Anny Parysówny, 2v. za Waleryanem Wilckim, córka Anna Magnuszewska i synowie, Adam i Heronim. 

Heronim, dziedzic znacznego majątku, chorąży czerski, podpisał elekcyę 1648 roku z ziemią czerską, i z żony Krystyny Porębskiej miał córkę Elżbietę za Franciszkiem Stoińskim, sędzią ziemskim lubelskim, i synów: Franciszka, Kazimierza, Michała, żonatego z Zofią Gliniecką i Stefana. 

Franciszek, dziedzic Glinnik i Sobienie, sprzedał 1676 r. dobra Gościeńczyce, i z żony Anny Glinieckiej pozostawił córki: Elżbietę za Szymonem-Ksawerym Skibniewskim, Franciszkę za Stefanem Olędzkim, Maryannę, żonę Piotra Burniewicza, Urszulę Buczyńską i synów: Andrzeja, Jana i Stefana. 

Kazimierz, żonaty z Jadwigą Kamieńską, miał córkę Krystynę za Wojciechem Szczepanowskim i syna Stanisława, dziedzica na Ostrowie i Leśnowoli 1707 roku. 

Stefan, ostatni syn chorążego Heronima, dziedzica na Sobieniach i Grodzisku 1686 r., z żony Krystyny Prackiej, 2v. za Floryanem Papieskim pozostawił dwóch synów, Antoniego i Felicyana v. Feliksa. 

Antoni, dziedzic dóbr Sobienie Szlacheckie i Grodzisko 1731 r., zaślubił Franciszkę Magnuszewską i z niej pozostawił córki: Agnieszkę, Barbarę, Katarzynę Zaleską, Krystynę, Maryannę za Franciszkiem Polkowskim i trzech synów: Franciszka, Józefa, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r., ożenionego z Agnieszką Nietyksa, i Piotra, burgrabiego czerskiego 1759 r. 

Felicyan v. Feliks, piszący się z Leśnowoli 1739 r., zaślubił Annę Oczosalską i z niej miał córki, Katarzynę, żonę Kazimierza Kłosińskiego, Maryannę Jabłonowską i synów: Franciszka, Józefa, Kazimierza i Prokopa, żonatego z Zuzanną, córką Jakóba Dunina-Wąsowicza 1766 roku (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Quaterniones).  

LESNIOWSKI h. GRYF. Aleksander-Józef, syn Mateusza, z przydomkiem Zimnowoda wylegitymowany w Królestwie 1837 r. Patrz Leśniewski h. Gryf. 

LESNOWICZ. Marcin z żony Katarzyny Parysówny miał syna Jana 1701 r. (Zap. Tryb. Lubel.). 

LEŚNY. Jan z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 r. (Vol. Leg.). 

LESSEL v. LESSL h. GRABIE. Stara szląska rodzina, brała od majątków przydomki Radziński, Wabieński i in.; właściwem jej nazwiskiem było imię słowiańskie Lesław. Jan otrzymał glejt 1553 r. (Metr. Kor.). 

Była i na Litwie rodzina tego nazwiska; z niej Jan-Zygmunt, syn Jana, dziedzica dóbr Koluszki, porucznik wojsk koronnych 1738 r. 

Stanisław, syn Fryderyka, architekta, i Krystyny-Katarzyny Lepige, ur. 1808 r. w Warszawie, wszedł 1825 r. na konduktora nadkompletnego do sztabu kwatermistrzostwa, generalnego wojska, i w 1830 r. został podporucznikiem 2 pułku piechoty liniowej, a w 1831 r. był porucznikiem sztabu kwatermistrzostwa głównego i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

de LESSEUR h. WŁASNEGO. Herb - na środku tarczy koloru nieoznaczonego pies bieżący, a nad tarczą szyszak, nad którym korona, i z niej wychodzi ręka zbrojna z dobytym pałaszem. 

Fryderyk Lesseur, major 1761 r., podpułkownik 1768 r., ostatnio pułkownik wojsk koronnych, otrzymał nobilitacyę 1766 r. i brał przydomek Lesserowicz; z żony Anny Rudkowskiej jego syn Wincenty-Fryderyk, szambelan króla Stanisława-Augusta 1787 r., otrzymał 1781 r. dyplom z kancelaryi królewskiej wraz z nadaniem herbu (Vol. Leg., Sigil., Metr. Litew.). 

LESTWITZ h. NOWINA. Baronowie i szlachta. Zgasła polskiego pochodzenia rodzina na Szlązku. Jan-Henryk został baronem czeskim 1667 r. Jan-Jerzy, generał-lejtnant wojsk pruskich, um. 1767 r. Karol-Rudolf, ostatni z familii, zm. 1803 r., przekazał swój majątek Gros-Tochirnau na fundusz dla Instytutu panien. Henryka-Karolina von Borcke, urodzona z Lestwitzówny, otrzymała od króla pruskiego pozwolenie brania nazwiska i herbu rodziny Lestwitz. 

LESZCZEWICZ. Na Litwie. Ignacy podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 r. (Vol. Leg.). 

LESZCZEWSKI h. LESZCZYC. Andrzej, dziedzic dóbr Grądy i Myszczyno, w ziemi warszawskiej, z żony Łucyi Lasockiej miał synów, Tomasza i Franciszka. Po Stanisławie, pośle z wojew. lubelskiego na sejm 1764 r., syn Antoni miał syna Ignacego, a ten syna Franciszka, po którym z żony Maryanny Zabierzewskiej syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1863 r. 

LESZCZEWSKI h. PRAWDZIC. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. Marcin, syn Jakóba, z synami: Damianem, Ottonem, Eugeniuszem, Lucyanem i Andrzejem i tego ostatniego synowie, Jan i Antoni, ten drugi z synami: Franciszkiem, po którym synowie: Feliks, Aleksander, Józef i Antoni wylegitymowani w Cesarstwie 1835-1868 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

LESZCZKOWSKI h. PRAWDZIC (P. Wittyg). Piszą się z Leszczkowa. Jakób i Stanisław, synowie Jana, a po Jakóbie synowie, Jan i Paweł 1580 r. Marek, dziedzic Leszczkowa 1580 r. Jakób, syn Marka, dziedzic Stojeszyna, podsędek bełzki 1613 r., starosta grabowiecki 1612 r., deputat na Trybunał radomski 1629 r., żonaty z Zofią ze Stojeszyna, miał syna Marka, po którym z Anny z Romanowskich córki, Dorota, Gizella i synowie, Jakób i Jan. Marek, syn Jana i Elżbiety Chmielówny, 1627 r., synowiec starosty Jakóba. Marcin nabył wieś Miączyn 1624 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Jakób, starosta, i Marek podpisali elekcyę 1632 r. z wojew. bełzkiem. Gryzelda, żona Teodora Bełżeckiego, stolnika halickiego 1658 r. 

LESZCZYC. Cytowani w Małachowskim i Kuropatnickim. 

LESZCZYCKI. Wzięli nazwisko od wsi Leszczyce, w pow. inowrocławskim. Jan, dziedzic wsi Leszczyce 1583 r. (Ks. poborowe). Mikołaj, żonaty z Anną N., nabył młyny Chrząstów i Kąkól 1597 r. (Metr. Kor.). Jan i Kazimierz z Marguszan 1724 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

LESZCZYŁOWSKI h. ŁABĘDŹ. Kazimierz z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Cztery osoby wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1843 r. 

LESZCZYNOWICZ. Michał żonaty z Kunegundą Abramowiczówną, podczaszanką gostyńską 1740 r.; jej siostra Aniela za Ignacym Leszcznowiczem. Jakób, towarzysz pancerny wojsk koronnych 1745 r. 

LESZCZYŃSKI h. ABDANK. Hrabiowie i szlachta. W wojew. płockiem, z którego przenieśli się na Ruś Czerwoną, Podlasie i do Litwy; gniazdem rodziny wieś Leszcze albo Leszczyno Wielkie, blizko Płocka. Piotr z Płonny, chorąży płocki 1587 r. Andrzej, poseł sandomierski na sejm 1587 r. 

Jan, burgrabia płocki 1614 r. Kazimierz, wojski bracławski 1670 r. Jan 1632 r. z wojew. bełzkiem, Maciej 1648 r. z wojew. płockiem, Adam z Leszczyna, Tomasz z wojew. płockiem, Franciszek z wojew. Sandomierskiem 1669 r., Franciszek 1674 r. z wojew. Sandomierskiem, Andrzej, Jan i Władysław z wojew. płockiem, Jan z wojew. Sandomierskiem 1697 r., Michał i Zygmunt, podczaszy bracławski 1733 r. z wojew. Sandomierskiem, Antoni na Leszczynie, Józef, Michał-Antoni, cześnik sandomierski i pułkownik, oraz Ksawery, sędzia kapturowy sandomierski z wojew. Sandomierskiem i Kazimierz z wojew. płockiem 1764 r. podpisali elekcye. Klemens, sędzia ziemski zawskrzyński 1775 r. 

Józef-Benedykt, podstoli horodelski, sędzia grodzki i kapturowy łucki, poseł bełzki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. bełzkiem; podsędek 1778 r., podkomorzy bełzki 1788 r., został hrabią galicyjskim 1782 r., a Antoni, cześnik bełzki 1783-1793 roku, członek Stanów, zapisany do ksiąg szlachty galicyjskiej jako hrabia 1786 r. Hr. Jan, podstoli bełzki 1783-1793 roku. 

Michał, dziedzic dóbr Iżyce w 1652 r., miał syna Józefa, a ten syna Jana, po którym syn Antoni pozostawił syna Pawła, żonatego z Anną Kiełczewską, z której córka Ludwika-Joanna Ulejska i syn Ignacy-Józef Skarbek, dziedzic dóbr Belna, sędzia pokoju pow. gostyńskiego, przedsiębiorczy i zabiegły agronom, wzorowy gospodarz, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., został zamordowany w Belnie przez swego oficyalistę 1857 r., z żony Urszuli Zaborowskiej pozostawił córki: Annę za dr. Chałubińskim, Józefę Zabokrzycką, Leokadyę Balicką, Zofię za Szymańskim, Ludwikę za Kaplińskim, Paulinę i syna Ignacego 1870 r. 

Fabian, syn Antoniego, dziedzic dóbr Leszczyna, w wojew. płockiem 1740 r., z Teresy Brochockiej miał syna Antoniego, po którym syn Józef z Joanny Karwowskiej pozostawił synów, Euzebiusza w 1848 r. i Maryana w 1849 r. wylegitymowanych w Królestwie. Z tej linii Antoni, syn Piotra i Małgorzaty z Rogozińskich, dziedzic dóbr Opatowa i Leszczyna, w pow. płockim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Grzegorz, syn Piotra i Małgorzaty Rogozińskiej, ur. 1789 r. we wsi Leszczynie, w pow. mławskim, wszedł 1810 r. do 6 pułku ułanów Ks. Warszawskiego, dostał się do niewoli i po powrocie 1815 r. przeznaczony został do 3 pułku strzelców konnych i w 1828 roku został podchorążym, a w 1830 roku awansował na podporucznika korpusu weteranów. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i znajdował się w bitwach pod Ostrownem, Witebskiem, Poreczem, Krasnem, Smoleńskiem, Drohobyczem, Wiaźmą, Możajskiem i Mediną. Ostatnio Grzegorz był podporucznikiem z komend inwalidnych 10 okręgu straży wewnętrznej i w 1837 r. otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie na zasadzie posiadanego stopnia wojskowego (Ks. Wojskowe). 

Michał, dziedzic dóbr Pietkowiec, Michałów, Linów i Wólka Linowska 1769 r., miał syna Kazimierza, starostę chyżyńskiego od 1782 r., wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r., po którym z Tekli Michalczewskiej synowie, Aloizy, dziedzic dóbr Słupi, Linowa i in., sędzia pokoju pow. sandomierskiego, i Franciszek, dziedzic dóbr Buszkowie, w pow. opatowskim, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Aloizy, syn Kazimierza i Tekli, ur. 1788 r. we wsi Potoku, w Sandomierskiem, wszedł na służbę 1808 r. do 3 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem, a 1812 r. porucznikiem i w 1815 r. w tymże stopniu przeszedł do 2 pułku piechoty liniowej; wyszedł do dymisyi 1816 r. Odbył kampanie 1809 r. przeciw Austryi i był w bitwie pod Raszynem i Sandomierzem, 1812 r. przeciw Rosyi, pod Smoleńskiem, Możajskiem i Borysowem, a w 1813 r. odbył oblężenie Modlina. Aloizy był żonatym z Honoratą Jasińską, i um. 1856 r. w Maruszowie (Ks. Wojskowe).  

Byli tego herbu Leszczyńscy i w ziemi łukowskiej, gdzie posiadali niewielkie majątki i byli licznie rozrodzeni. Ludwik, dziedzic na Olszewnicy 1750 r., miał syna Walentego, który w 1774 r. nabył części Olszewnicy i pozostawił syna Józefa, chrzczonego w par. Kąkolewnica 1779 r., wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Jakób na Leszczynie 1754 r., miał syna Józefa, który w 1772 roku nabył od teścia Piotra Leszczyńskiego części dóbr Leszczanki, w łukowskiem, i z żony Rozalii pozostawił syna Tomasza, chrzczonego 1777 r. w par. Trzebieszowie, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Elżbieta Krasuska, wdowa po Krzysztofie Leszczyńskim, ustąpiła 1728 r. części dóbr Krasuse-Zembry synom swoim, Bartłomiejowi i Franciszkowi Leszczyńskim; po Bartłomieju, dziedzicu części Krasuse-Zembry, z żony Anny synowie: Grzegorz, Paweł, Tadeusz i Walenty, dziedzice na Leszczance. Grzegorz nabył 1766 r. części dóbr Krasuse-Zembry od brata Tadeusza i z żony Heleny Krasuskiej pozostawił synów: Ignacego-Wawrzyńca, chrzczonego 1772 r. w Trzebieszowie, Jana Kantego, chrzczonego w Trzebieszowie 1775 r., Ludwika, chrzczonego tamże 1779 r. i Józefa, chrzczonego 1782 r. w Trzebieszowie, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 roku. 

Paweł, drugi syn Bartłomieja, nabył 1757 r. części dóbr Leszczanka od Andrzeja Leszczyńskiego, i z niewiadomej nam żony miał syna Jakóba, chrzczonego 1762 r. w Trzebieszowie, wszystkich wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 roku. Walenty, syn Bartłomieja i Anny, ur. 1736 r., z żony Krystyny pozostawił synów, Szymona, chrzczonego 1767 r. w Trzebieszowie, i Wiktora, dziedzica części wsi Krasuse, w pow. siedleckim, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Quaterniones). 

Wylegitymowani w Galicyi. Józef z Leszczyna, Antoni, syn Marcina, Antoni, syn Szymona, 1782 r., i Jan od Krzyża 1806 r., a Franciszek-Dezydery, wnuk Antoniego, adwokat, 1846 r., i tego synowie: Stanisław i Aleksander 1847 r., a Ludwik 1853 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Paweł, syn Ignacego, Jan, syn Macieja, i Jakób, syn Jana, z synami, Antonim i Robertem. 

Tego herbu. Teresa, żona Gabryela Karnkowskiego, kasztelana raciążskiego 1670 r. Teresa, żona Michała Iżyckiego, stolnika gostyńskiego 1720 r. Franciszek, kanonik kamieniecki, pisarz apostolski, kanclerz Trybunału metropolitalnego i sądów zadwornych arcybiskupich 1777 r., kanonik lwowski 1783 r., kustosz łucki 1788 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu. Michał, chorąży sandomierski 1775 r. Michał, podstarosta sandomierski 1783 r. Kajetan-Wincenty wylegitymowany w Galicyi 1789 r., urzędnik we Lwowie 1819 r. Barbara, żona Tomasza Guzowskiego, sędziego ziemskiego orłowskiego 1820 r.

LESZCZYŃSKI h. BELINA. Pisali się Belinami z Leszczyn jeszcze w połowie XV stolecia; stara rodzina w wojew. rawskiem. Szymon, Tomasz, Stanisław i Wojciech, bracia, 1459 r. Marcin ożeniony z Małgorzatą Cielgowską 1518 r., miał syna Jana, po którym z Barbary Rudzkiej córka Anna Bielicka 1545 r. Mikołaj 1520 r., z Jadwigi Grotowskiej pozostawił synów: Mikołaja, ożenionego z Katarzyną Cielgowską, Jana, po którym z Anny Dobruchowskiej synowie: Adam, Abraham, kanonik krakowski, pułtuski i przemyślski, sekretarz królewski 1587 roku, i Stanisław, i Jakóba, po którym z Dmosińskiej syn Mikołaj 1568 r., i ten z Katarzyny Cielgowskiej miał synów: Jana, Piotra, Kacpra, Seweryna, Macieja, po którym z Doroty Modrzewskiej syn Wojciech, a tego z Zofii Trzcińskiej synowie, Feliks i Maksymilian, i Krzysztofa, po którym z Jadwigi Jaroszkowskiej dwóch synów, Mateusz, komornik ziemski rawski, który z Anny Podsędkowskiej pozostawił synów: Józefa, Stefana, ks. Jana, Franciszka, Jezuitę, Adama bezpotomnego i Kazimierza, pisarza ziemskiego sochaczewskiego, po którym z Grzegorzewskiej syn Andrzej. 

Franciszek, drugi syn Krzysztofa, a brat Mateusza, miał syna Adama, po którym z Wilkszyckiej synowie: Józef, Wojciech i Karol, cześnik dobrzyński, ożeniony z Justyną Chojnacką. Piotr, kawaler jerozolimski, po którym syn Jakób, zm. 1625 r. Jan podpisał elekcyę 1632 r. Jan-Andrzej, podstoli i suragator krakowski, starosta rożniszewski 1661 r., sędzia kapturowy 1648 r., urodzony z Małachowskiej, kasztelanki spicymirskiej, był żonatym z N. Pieniążkówną, chorążanką przemyślską, z której córki, Anna Krystyna za Mierzejewskim i Konstancya za Tymienieckim, cześnikiem sieradzkim. Marcin 1632 r. z wojew. krakowskiem, Franciszek i Mateusz 1669 r., Stefan i Wojciech 1697 r. z wojew. rawskiem, Andrzej z wojew. rawskiem i Piotr z wojew. krakowskiem 1733 r., oraz Andrzej, pisarz i poseł ziemi rawskiej, deputat na Trybunał koronny 1757 roku, i Franciszek Bylina 1764 r. z wojew. rawskiem podpisali elekcye (Ks. Gr. Rawskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Kazimierz, pisarz grodzki rawski 1690 r., ożeniony z Zofią Grzegorzewską, podstarościanką czerską. Franciszka za Gabryelem Dąmbskim, skarbnikiem horodelskim 1720 r. Gertruda, podstolanka trembowelska, żona Michała Humnickiego, cześnika sochaczewskiego 1750 r. Klemens, viceregent ziemski rawski 1778 r., podstoli lubaczowski 1783 r., podstoli grabowiecki 1793 r. Dezydery, pisarzewicz rawski 1778 r., starosta grabowiecki, poseł inowłocławski 1788 r. 

Andrzej, syn sędziego Kazimierza, dziedzic dóbr Wylezin, burgrabia grodzki rawski i kawaler orderu św. Stanisława 1736 r., sędzia grodzki 1743 r., pisarz ziemski rawski, z 1-ej żony Bazylii Wojczyńskiej miał córkę Ewę, a z 2-iej Franciszki Jarzyna pozostawił syna Józefa, łowczego bielskiego 1779 r., łowczego i starostę rawskiego 1789 r., podstolego rawskiego 1791 r., a ten syna Ignacego, po którym z Józefy Ząbkowskiej syn Franciszek, urzędnik w Wieluniu, wylegitymowany w Królestwie 1856 r.

Andrzej, dziedzic dóbr Biała, Trębaczów i in., w ziemi sochaczewskiej, pisarz ziemski rawski 1760 r., zaślubił Petronelę Świdzińską i z niej miał synów. Franciszka i Ignacego-Emeryka-Leona, ur. 1763 r. w Lubani, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 roku, po którym z Barbary Rudzkiej syn Hipolit wylegitymowany w Królestwie 1844 r. 

Franciszek, chorąży 1778 r. i starosta rawski 1789 r., kawaler orderu św. Stanisława, zaślubił Hilaryę Lanckorońską, starościankę regnowską, i z niej miał córkę Maryannę za Józefem Dąmbskim, podkomorzym brzesko-kujawskim, i synów, Aleksandra-Michała-Filipa, ur. 1798 r. w Biały, dziedzica dóbr Biała, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1803 roku, aw Królestwie 1837 r., ożenionego z Izabelą-Florentyną, Dąmbską, podkomorzycówną brzesko-kujawską, i Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r., a tego syn Romuald wylegitymowany 1853 r. 

Józef, łowczy 1787 r., cześnik rawski 1788-1793 r., poseł na sejm czteroletni, z żony Anieli Rychłowskiej miał synów, Antoniego, dziedzica dóbr Piekary, w pow. warszawskim, i Jana Kantego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Adam i Ignacy, synowie Franciszka, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1843 r. 

LESZCZYŃSKI h. BIAŁYNIA. Feliks, syn Wojciecha, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. Sądzę, że tego herbu wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Michał, Ludwik, Józef, Aleksander i Leopold, synowie Michała, wnukowie Marcina, 1845 r., oraz Stanisław, Franciszek i Piotr, synowie Antoniego, a wnukowie powyższego Michała, 1863 r. 

Jan, Kazimierz, Teofil i Paweł, synowie Józefa, oraz Tadeusz, Józef i Wiktor, synowie Jakóba, a wszyscy wnukowie Szymona, syna Dawida, 1845 r.; Franciszek, Karol i Benedykt, synowie Wincentego, oraz Waleryan, Aloizy, Norbert i Antoni, synowie Adama, a wszyscy wnukowie Antoniego, syna Konstantego, i Zygmunt, Karol i Stanisław, synowie Aleksandra, oraz Wiktor, Teodor, Leon i Mateusz z synami: Ignacym, tego syn Jan, Antonim, którego synowie: Józef, Andrzej, Franciszek i Kazimierz, i Piotrem, którego synowie, Ignacy i Konstanty, a wszyscy wnukowie Tadeusza, syna Kazimierza, 1853 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

LESZCZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Antoni, Michał, Leonty i Dyonizy, synowie Wojciecha, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1837 r.   

LESZCZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC odm. Odmiana herbu w koronie jastrząb trzyma pierścień w dziobie. 

Wzięli nazwisko od wsi Leszno, w wojew. łęczyckiem. Paweł, dziekan kamieniecki 1670 r., kanonik lwowski 1676 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. podolskiem. Stanisław miał dwóch synów, Stanisława, rektora Jezuitów w Bydgoszczy i Łucku, zmarłego 1714 r., i Wojciecha, komornika łęczyckiego, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem, i z Konstancyi Jerzmanowskiej pozostawił synów, Marcina i Wojciecha, elektora 1733 r. z wojew. łęczyckiego. Michał, syn Jana, podstolic czerniechowski 1713 roku (Ks. Gr. Łęczyckie). 

LESZCZYŃSKI h. KORCZAK. Piszą się z Leszny, na Podgórzu i Podlasiu. Jan, podsędek 1627 r., następnie sędzia ziemski sanocki 1633 r., poseł na sejmy, z żony N. Kowalkowskiej miał synów, Tomasza, z podsędka sędziego ziemskiego sanockiego 1678 r., i Wojciecha. 

Katarzyna, żona Andrzeja Brześciańskiego, stolnika owruckiego 1700 r. Kazimierz, starosta Winnicki 1703 r., ożeniony z Magdaleną Chodorowską, podkomorzanką litewską. Helena za Bogusławem Jaworskim, stolnikiem nowogrodzkim 1750 r. 

Józef, Kazimierz, Karol, Ludwik, dwóch Marcinów, Tadeusz-Karol i ks. Wojciech-Kajetan 1782 r., Jan i Mikołaj 1789 r., Jan i Szczepan 1790 r., i po Szczepanie synowie, Teodor i Jan 1830 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Jan-Bonifacy, syn Antoniego, Roman-Jan, Stanisław-Antoni, Edward Waleryan i Józef, synowie Walentego, wylegitymowani w Królestwie 1851 r. z przydomkiem Skarbek. 

LESZCZYŃSKI h. POBÓG odm. (P. Wittyg). Odmiana herbu - w podkowie półksiężyc rogami do góry. Jan, dziedzic części Zaborówka Małego, w ziemi warszawskiej 1563 r. (Ks. poborowe). 

LESZCZYŃSKI h. POMIAN. Bazyli i Aleksander, synowie Grzegorza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849-1853 r. 

LESZCZYŃSKI h. PRAWDZIC. W ziemi ciechanowskiej, piszą się z Leszna. Stanisław opłacał pobór 1552 roku z części swej wsi Zawady (P. Wittyg). 

LESZCZYŃSKI h. RADWAN. Senator w rodzinie, Paweł, kasztelan sochaczewski 1435 r. 

W ziemi czerskiej i warszawskiej; podług Paprockiego dom starożytny i znaczny, pisał się z Leszna, wsi pod Warszawą. Paweł, kasztelan sochaczewski 1435 r. Michał 1523 r. miał syna Jakóba. Samuel, syn Stanisława, 1579 r. Rafał ustąpił dobra Baranowo-Przewóz, Suchorzew-Skopańce, Wojków, Dymitrów i Wolicę synowi Andrzejowi 1579 r. Andrzej i Samuel, synowie Andrzeja, 1583 r. Stanisław, syn Daniela, Andrzej, Paweł i Jan, synowie Jana, 1602 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. Tryb. Lubek). Tomasz 1669 r., Ploryan i Wacław 1697 r. z ziemią warszawską, Franciszek, Józef i Mikołaj 1764 r. z ziemią czerską podpisali elekcye. Michał Antoni, pisarz grodzki stężycki, sędzia deputat wojew. czerniechowskiego 1742 r. Józef, podczaszy bracławski 1748 r. Jan, podwojewodzy bełzki 1748 r. (Don. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk.).    

LESZCZYŃSKI h. SAS. Na Rusi Czerwonej. Wylegitymowani w Galicyi: Jakób, Jan, Andrzej, Aleksander, Mikołaj i Antoni 1782 r., a wnukowie Mikołaja: Andrzej, Michał, Jan i Józef 1828 r., oraz Bazyli 1783 roku, a jego synowie: Józef, Dyonizy i Adryan 1834 r. 

LESZCZYŃSKI h. WIENIAWA. Król, hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Rafał, kasztelan spicymirski 1487 r., marszałek nadworny koronny 1488 r., kasztelan gnieźnieński 1496 r., poznański 1500 r. Rafał, kasztelan lendzki 1518 r., rezygnował 1521 r., biskup przemyślski 1521 r., płocki 1522 r., um. 1527 r. Jan, kasztelan brzesko-kujawski 1525 r. Rafał, kasztelan brzesko-kujawski 1537 r., przemęcki 1544 r., wojewoda brzeskokujawski 1560 r., kasztelan szremski 1580 r. Andrzej, wojewoda brzesko-kujawski 1591 r. Wacław, kasztelan kaliski 1606 r., wojewoda kaliski 1618 r., podkanclerzy koronny 1620 r., kanclerz koronny 1624 r. Rafał, kasztelan wiślicki 1608 r., wojewoda bełzki 1619 r. Andrzej, wojewoda derpski 1641 r., um. 1651 r. Andrzej, biskup kamieniecki 1641 r., podkanclerzy koronny 1644 r., biskup chełmiński 1646 r., kanclerz koronny 1650 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1652 r. Przecław, kasztelan nakielski 1643 r., szremski 1644 r., wojewoda derpski 1658 r. Wacław, biskup warmiński 1644 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1658 r. Rafał, kasztelan sierpski 1646 r. Jan, kasztelan gnieźnieński 1646 r, wojewoda łęczycki 1653 r., poznański 1656 r., podkanclerzy koronny 1660 r., kanclerz koronny 1666 r., wojewoda krakowski 1676 r. Jan, biskup kijowski 1648 r. Bogusław, podskarbi wielki koronny 1650 r., podkanclerzy koronny 1658 r., um. 1660 r. Władysław, wojewoda łęczycki 1661 r., um. 1679 r. Wacław, wojewoda podlaski 1673 r. Rafał, wojewoda kaliski 1685 r., poznański 1687 r., łęczycki 1692 r., podskarbi wielki koronny 1702 roku. Bogusław, biskup łucki 1688 r., um. 1691 r. Stanisław, wojewoda poznański 1699 r. Stefan, wojewoda kaliski 1711 r. Jan-Ignacy-Kazimierz, kasztelan lwowski 1724 r. 

Znakomity ten ród bierze nazwisko swoje od dóbr Leszna, a pisze się z Gołuchowa, majątku, który kilkaset lat w ich rękach pozostawał. Pierwszym występującym przed aktami sądowemi ostrzeszowskiemi jest Rafał, dziedzic na Lesznie, piszący się z Gołuchowa, podług Paprockiego miał być synem Przecława, wojewody kaliskiego, podstoli 1434 r., następnie stolnik poznański i starosta sieradzki, generał wielkopolski 1438 r., z którego to urzędu ustąpił 1440 r. i został starostą brzesko-kujawskim. Rafał miał dwóch synów, Jana, kantora gnieźnieńskiego, kanonika i proboszcza poznańskiego, a także kanonika kruszwickiego, zm. 1492 r., i Rafała.

Rafał, dziedzic Gołuchowa i Grodziska, kasztelan spicymirski 1487 r., marszałek nadworny koronny 1488 r., kasztelan gnieźnieński 1496 roku, a ostatnio 1500 r. kasztelan poznański, starosta łęczycki, kujawski, kościański i koniński, będąc na dworze cesarza Fryderyka III, odznaczył się wielkiemi zaletami i w 1476 r. otrzymał od tego monarchy tytuł dziedziczny hrabiowski z odmianą herbową - na hełmie zamiast trzech piór strusich lew w koronie z mieczem w łapach podniesionym do cięcia. Kasztelan z żony Małgorzaty Śmigielskiej, 2v. za Janem Rozdrażewskim, kasztelanem międzyrzeckim, pozostawił kilku synów, z których Rafał, podkomorzy kaliski, um. 1518 r. bezpotomnie, i Kacper. 

Kacper, hrabia na Lesznie, dziedzic Gołuchowa, Grodziska, Brzęczkowa, Piegszyna i Wolikowa, w poznańskiem, podkomorzy kaliski i starosta radziejowski 1478 r., miał dwóch synów, Jana i Rafała, sekretarza królewskiego, kasztelana lendzkiego i starostę człuchowskiego 1518 roku, posła do cesarza niemieckiego i do papieża, dziedzica dóbr Sienno i Granowo 1513 r., który obrawszy sobie stan duchowny, został 1521 r. biskupem przemyślskim, a w 1522 r. biskupem płockim, i um. 1527 r. 

Jan, dziedzic Gołuchowa, podkomorzy kaliski 1505 r., starosta człuchowski i radziejowski, od 1525 r. kasztelan brzesko-kujawski, zaślubiwszy Maryę de Marcellanes pozostawił z niej syna Rafała, dziedzica Gołuchowa i Rozdrażewa, w którym ten wybudował piękny zamek. 

Rafał, starosta radziejowski 1527 roku, kasztelan brzesko-kujawski 1537 r., przemęcki 1544 r., ostatnio 1560 r. wojewoda brzesko-kujawski, zrzekł się tej godności dla praw koronnych, niepozwalających piastowania godności senatorskiej z starostwem grodzkiem, i został kasztelanem szremskim 1580 r. Wojewoda miał trzy żony: Barbarę Wolską, kasztelankę sandomierską, z niej córka Katarzyna 1v. za Wacławem Ostrorogiem, 2v. za Janem Koneckim, starostą łomżyńskim, 3v. za Adamem Czarnkowskim, wojewodą łęczyckim, i synowie, Andrzej i Rafał, starosta lubodzieski, Barbarę z Bystrzycy, z której syn Jan, starosta radziejowski 1586 roku, pozostawił z Jadwigi Opalińskiej córki, Dorotę za Stanisławem Siewierskim, kasztelanem kruszwickim, Katarzynę za Stanisławem Tenczyńskim, starostą stryjskim, a z 3-iej żony, Anny-Barbary bar. z Milicza miał Rafał córki: Annę za Andrzejem Tenczyńskim, kasztelanem bełzkim, Barbarę za Piotrem Przyjemskim, podkomorzym poznańskim, Maryannę 1v. za Januszem ks. Zasławskim, wojewodą wołyńskim, 2v. za Andrzejem Firlejem, kasztelanem radomskim, i syna Wacława. Z synów wojewody Rafała, Andrzej jest przedstawicielem linii królewskiej, a Wacław prowadził dalej linię hrabiowską. 

Linia królewska. Andrzej, dzielny rotmistrz za Zygmunta Augusta i Stefana-Batorego, starosta nakielski 1587 r., wojewoda brzesko-kujawski 1591 r., miał trzy żony: Annę Firlejównę, kasztelankę lubelską, z tej syn Rafał, Teodorę ks. Sanguszkównę, wojewodziankę bracławską, 1v. żonę Stanisława Radzimińskiego, 2v. Aleksandra ks. Prońskiego, z niej syn Andrzej, starosta nakielski, i dwie córki, Barbara za Stanisławem Słupeckim, kasztelanem lubelskim, Katarzyna za Fabianem Cemą, kasztelanem chełmińskim, i Zofię Opalińską, kasztelankę rogozińską, z której trzech synów: Jan, starosta malborgski, kościerzyński i dolinowski 1646 roku, kasztelan gnieźnieński 1646 roku, podpisał 1648 roku elekcyę z wojew. kaliskiem; wojewoda łęczycki 1653 roku, a od 1656 roku poznański, podkanclerzy koronny 1660 roku, generał wielkopolski, kanclerz koronny 1666 roku, podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. poznańskiem; wojewoda krakowski 1676 r., poseł do Szwecyi i do Wiednia o pomoc przeciw Szwedom, mąż zasłużony krajowi, z żoną Cecylią Kołaczkowską, kasztelanką krzywińską, bezpotomny; Przecław, starosta nakielski, kcyński i wschowski 1640 roku, kasztelan nakielski 1643 r., a szremski 1644 r., wojewoda derpski 1658 r., z Anną Mielżyńską, kasztelanką gnieźnieńską, bezpotomny; Wacław, proboszcz płocki, kanonik krakowski 1634 r., referendarz koronny 1643 roku, biskup warmiński 1644 r., ostatnio 1658 r. arcybiskup gnieźnieński i prymas, zasłużony w kościele i krajowi, niejednokrotnie łożył z własnej szkatuły na ratunek ojczyzny i bronił sprawy narodowej podczas wojny szwedzkiej.      

Rafał, najstarszy syn wojewody Andrzeja, starosta horodelski 1626 r., hrubieszowski, dubiński i wschowski 1613 r., kasztelan wiślicki 1608 r., wojewoda bełzki 1619 roku, zaślubił Annę Radzimińską, wojewodziankę podlaską, i z niej pozostawił córkę Teodorę za Zbigniewem Gorajskim, kasztelanem chełmskim, i synów: Andrzeja, Bogusława, Rafała, ożenionego 1v. z Anną Hornostajówną, podkomorzanką kijowską, 2v. z Katarzyną Reyówną starościanką libuską, bezpotomnego, i Wacława, podkomorzego kujawskiego 1630 r., krajczego koronnego, żonatego 1v. z Katarzyną Sieniucianką, 2v. z Świętosławą Dunin-Rajecką, która była 2v. za Adamem Sakowiczem, wojewodą smoleńskim, 3v. za Mikołajem Potockim, generałem ziem podolskich, i 4v. za Wojciechem Prażmowskim, chorążym nadwornym koronnym. 

Andrzej, starosta dubiński 1621 r., wojewoda derpski 1641 r., miał trzy żony: Annę ks. Korecką, z tej syn Samuel, oboźny koronny, starosta łucki i korszuński, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. wołyńskiem jako hrabia na Korcu i Czartorysku, a był żonatym 1v. z Konstancyą ks. Wiśniowiecką, 2v. z Bieniewską, Katarzynę Niemierzycównę, podkomorzankę kijowską, 1v. żonę Krzysztofa Sieniuty, z niej córka Maryanna za Stanisławem Bieniewskim, wojewodą czerniechowskim, i Helenę Strusiównę. 

Bogusław, syn wojewody Rafała i Radzimińskiej, starosta międzyrzecki, borzechowski, człuchowski i osiecki, generał wielkopolski 1642 r., podskarbi wielki koronny 1650 r., podkanclerzy koronny 1658 roku, jeden z najlepszych mówców swego czasu, poseł na sejmy, fundował 1668 roku miasto Leszno pod Warszawą; podkanclerzy miał dwie żony, Annę hr. Denhoff, wojewodziankę sieradzką, z niej córka Aleksandra-Cecylia - Renata, żona Krzysztofa Grzymułtowskiego, wojewody poznańskiego, i synowie: Rafał, Jan-Przecław, starosta warszawski i wschowski 1658 r., i Bogusław, kanonik krakowski, proboszcz płocki 1671 r., opat czerwiński 1676 r., ostatnio biskup łucki 1688 r., zm. 1691 r., i Joannę-Katarzynę ks. Radziwiłłównę, wdowę po Jakóbie Wejherze, wojewodzie malborgskim, z którą bezpotomny.  

Rafał, dziedzic Rydzyny, starosta wschowski 1669 r., podstoli koronny 1676 r., stolnik koronny 1677 r., krajczy koronny 1678 r., chorąży koronny 1683 r., wojewoda kaliski 1685 r., poznański 1687 r., starosta mosiński, odolanowski i nowodworski 1688 r., wojewoda łęczycki 1692 roku i generał wielkopolski, ostatnio 1702 r. podskarbi wielki koronny, marszałek Trybunału koronnego i Izby poselskiej, wybudował w Rydzynie okazały pałac; Rafał zaślubił Annę Jabłonowską, córkę Stanisława, kasztelana krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego, i z niej pozostawił jedynego syna Stanisława. 

Stanisław, ur. 1677 r. we Lwowie, starosta odolanowski 1697 roku, podczaszy koronny 1698 r., wojewoda poznański 1699 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem; wykształcony za granicą, niepospolitej nauki i zalet serca, zyskał sympatyę Karola XII, króla szwedzkiego, i w 1704 r. został wybranym królem polskim, i ogłoszony przez Mikołaja Święcickiego, biskupa poznańskiego, a koronowanym w Warszawie 1705 roku przez Konstantego Zielińskiego, arcybiskupa lwowskiego. Po upadku Karola, po bitwie pod Połtawą, opuścił kraj 1709 r., przeniósł się do Benderu i otrzymał palatynat Dwóch Mostów (Pfalz Zweibrucken), z którego wyzuty, zamieszkał 1718 r. we Francyi. Po śmierci Augusta II, popierany przez Ludwika XV, króla francuzkiego, został 1733 r. powtórnie obrany królem polskim, lecz i wtedy nie mógł się utrzymać na tronie i w 1734 r. opuścił Polskę, a Francya traktatem wiedeńskim 1735 r. wyjednała mu tytuł króla polskiego i, pozyskawszy dla niego posiadłości księstw Lotaryngii i Baru, osadziła go na tronie z tytułem króla. Stanisław rządził tym krajem chwalebnie i z pożytkiem dla obywateli tego kraju; ufundował Akademię w Naney, założył szkołę dla młodzieży polskiej w Lunewilu, drukarnię, gdzie drukował prace swoje i rodaków, i za to zyskał przydomek Dobroczynnego; um. 1766 roku w Lunewilu od silnego poparzenia się przy ognisku kominka, pozostawiwszy z Katarzyny Opalińskiej, kasztelanki poznańskiej, jedyną córkę Maryę, ur. 1703 r., która w 1724 r. zaślubiła króla francuzkiego Ludwika XV, a umarła 1774 r. 

Linia hrabiowska na Gołuchowie. Wacław, ostatni z synów wojewody Rafała i Anny-Barbary bar. z Milicza, pan na Gołuchowie, gdzie wybudował kościół parafialny i hojnie go uposarzył, kasztelan kaliski 1606 r., starosta warecki, kamionacki, Brański i brzeski, wojewoda kaliski 1618 roku, podkanclerzy koronny 1620 r., kanclerz koronny 1624 r., generał wielkopolski 1627 r., zmarły 1628 r., zaślubił Annę Rozdrażewską, kasztelankę poznańską, i z niej miał córki: Annę za Janem Potockim, podkomorzym halickim, Barbarę za Wojciechem Miaskowskim, kasztelanem santockim, Katarzynę 1v. za Stanisławem Grzymułtowskim, starostą szredzkim, 2v. za Piotrem Opalińskim, wojewodą kaliskim, Maryę za Krzysztofem Tuczyńskim, kasztelanem poznańskim, i synów: Andrzeja, Jana, biskupa kijowskiego 1648 r., nominata biskupa chełmińskiego 1656 r., Rafała i Władysława.

Andrzej, proboszcz katedralny płocki i katedry św. Mikołaja w Krakowie, opat przemęcki, opat czerwiński 1634 r., biskup inflancki 1640 r., kamieniecki 1641 r., podkanclerzy koronny 1644 r., biskup chełmiński 1646 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. chełmińskiem; kanclerz koronny 1650 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1652 r., mąż wielkiej nauki i pobożności, um. 1658 r. w Łowiczu. 

Rafał, pułkownik wojsk królewskich, kasztelan sierpski 1646 r., zaślubił Krystynę Masłowską, 2v. za Andrzejem Gomolińskim, i z niej pozostawił córki, Annę za Jakóbem Zawadzkim, Katarzynę za Walentym Sokołowskim i syna Andrzeja, młodo zmarłego. 

Władysław, ostatni syn kanclerza Wacława, dworzanin królewski 1634 r., starosta Wiśniewski i ostrzeszowski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. kaliskiem; krajczy królowej, podkomorzy poznański 1650 r., wojewoda łęczycki 1661 r., podpisał elekcyę 1669 r. i 1674 r. z wojew. łęczyckiem; wojewoda miał trzy żony: Agnieszkę Plichciankę, Barbarę Walewską, kasztelankę łęczycką, z niej córka Ludwika za Damianem Garczyńskim, chorążym poznańskim, i Katarzynę Gajewską, z której córki: Anna za Mikołajem Bykowskim, kasztelanem podlaskim, Konstancya. Magdalena i Maryanna, zakonnice, Teresa, 1v. za Janem Karnkowskim, kasztelanem raciążskim, 2v. za Piotrem Zajączkowskim, i synowie: Andrzej, kanonik gnieźnieński, proboszcz łowicki, opat czerwiński 1676 r., Jan-Ignacy, Rafał i Wacław. 

Jan-Ignacy, starosta ostrzeszowski i kleszczelowski 1668 r., krajczy koronny 1673 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. poznańskiem; podczaszy koronny 1676 r. zaślubił Zofię Despot-Zenowiczównę i z niej pozostawił córki, Eleonorę za Janem Miłońskim i Katarzynę za Ambrożym Strutyńskim. 

Wacław, dziedzic na Gołuchowie, krajczy koronny 1658 r., starosta kowelski, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. poznańskiem; wojewoda podlaski 1673 r., elektor 1674 r. z wojew. podlaskiego, miał trzy żony: Konstancyę Czarniecką, wojewodziankę kijowską, hetmanównę wielką koronną, z niej córka Magdalena za Pawłem Działyńskim, wojewodzicem kaliskim, 2v. za Adamem Gruszczyńskim, kasztelanem kaliskim, i synowie Jan-Ignacy i Stefan, Zofię ks. Wiśniowiecką, kasztelankę krakowską, hetmanównę wielką koronną, z tej córki, Teofila 1v. za Filipem Konarzewskim, starostą konińskim, 2v. za Januszem ks. Wiśniowieckim, kasztelanem krakowskim, Wiktorya za Józefem Potockim, kasztelanem krakowskim, i Zofię Opalińską, wojewodziankę poznańską, następnie żonę Stanisława Opalińskiego, starosty nowomiejskiego.

Jan-Ignacy, starosta kamionacki i Winnicki 1721 r., kasztelan lwowski 1724 r., z żoną Magdaleną Chodorowską, podkomorzanką lwowską, bezpotomny. 

Stefan, starosta kowelski, podpisał elekcye 1674 i 1697 r. z wojew. podlaskiem; starosta ostrzeszowski, wojewoda kaliski 1711 r., miał dwie żony, Konstancyę Mniszchównę, wojewodziankę wołyńską, z niej córka Anna 1v. za Janem Gniewoszem, kasztelanem zawichostskim, 2v. za Aleksandrem Szembekiem, stolnikiem wielkim koronnym, i Joannę - Teresę Brzostowską, wojewodziankę trocką, 1v. Janową Radziejowską, kasztelanowę wieluńską, 2v. Zygmuntową Denhoftbwą, podskarbinę nadworną litewską, z której córka Ewa za Janem Szembekiem, kanclerzem wielkim koronnym (Metr. Kor., Conv. Piotrk. i Vars., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek i Piotrk., Ks. Gr. Sochaczewskie, Czerskie, Żychl.). 

Po Michale, (h. Abdank), chorążym sandomierskim od 1775 r., syn Józef-Wincenty wylegitymowany w Królestwie 1843 r. razem z synem Michałem-Julianem, urodzonym z Julianny Kowalewskiej. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani 1) do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1855 r.: Walenty, syn Andrzeja, i Ignacy, syn Józefa, z synami: Grzegorzem, Felicyanem i Pawłem; 2) w okręgu białostockim 1837 r.: Bartłomiej, Stanisław i Maciej, synowie Antoniego, i po Macieju synowie: Andrzej, Józef i Teofil. 

LESZCZYŃSKI h. WIERZBNA. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Michał, syn Krzysztofa, z synami: Antonim, Tomaszem, i Stanisławem i tego ostatniego syn Tomasz z synami: Konstantynem, Aleksandrem i Karolem, tego syn Adolf. 

LESZCZYŃSKI h. ZAGŁOBA (P. Wittyg). Jan, posesor wsi Kostrzy Gaj, w płockiem 1562 r. (Ks. poborowe). 

LESZCZYŃSKI. Byli w ziemi bielskiej i pisali się z Leśny. Maciej, Paweł i Wojciech, synowie Stanisława, dziedzica dóbr Leśna 1546 r. Po Piotrze córka Anastazya, żona Grzegorza Trzeszczkowskiego 1546 r. (Mik). 

Franciszek, syn Tomasza i Antoniny, ur. 1797 r. w Warszawie, wstąpił 1812 r. do batalionu saperów, był 1815 r. umieszczonym jako konduktor w korpusie inżynierów i w 1818 roku został podporucznikiem; porucznik 1829 r., kapitan 2-iej klasy korpusu inżynierów, awansował 1831 r. na kapitana 1-ej klasy; odbył kampanię 1813 r. w oblężeniu Modlina. W 1832 r. naznaczony do korpusu topografów wojsk rosyjskich w stopniu porucznika, został 1833 r. sztabs - kapitanem, a w 1837 r. kapitanem i w 1839 r. na własne żądanie otrzymał dymisyę w stopniu podpułkownika i w tymże roku przeznaczony na inżyniera dyrygującego oddziałem przy budowie drogi żelaznej warszawsko-wiedeńskiej, w 1844 roku został kawalerem orderu św. Anny III klasy. Franciszek na mocy urzędów otrzymał 1858 r. zatwierdzenie praw nowego szlachectwa w Królestwie.

Jan, syn Tomasza i Elżbiety, ur. 1796 r. w m. Opocznie, jako podlekarz postąpił na służbę do 4 pułku strzelców pieszych. 

Kajetan, syn Jakóba i Karoliny, ur. 1811 r. w Kaliszu, w 1825 r. wszedł na kadeta do korpusu w Kaliszu; elew szkoły aplikacyjnej 1827 r., postąpił 1831 r. na podporucznika do 1 pułku ułanów i za odznaczenie się w boju awansował na porucznika. 

Karol, syn Tomasza i Heleny, ur. 1798 r. w Warszawie, w 1817 r. jako podchorąży wstąpił do 3 pułku strzelców konnych i w 1818 r. przeniesiony na podoficera klasy 2 do batalionu saperów, 1819 r. postąpił na podoficera klasy 1, i tegoż roku przeniesiony do bateryi 1 artyleryi lekkokonnej, w 1822 r. awansował na podporucznika z przeniesieniem do bateryi 2 tejże artyleryi. 

Wojciech, syn Józefa i Maryanny z Czarneckich, ur. 1805 r. w Lublinie, w 1825 r. wszedł na kadeta do pułku grenadyerów gwardyi i został podporucznikiem w 5 pułku piechoty liniowej, aw 1831 r. porucznikiem (Ks. Wojskowe). 

LESZCZYŃSKI. Wylegitymowani w Galicyi, Stanisław, oraz Stanisław, syn Michała, 1782 r. 

Jan urodził się 1779 r. w Frydrychowie, w Galicyi, w 1806 r. wszedł na służbę do 6 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem, 1809 r. porucznikiem, a 1810 r. kapitanem w tymże pułku; przeniesiony 1811 roku do 10-go pułku huzarów, 1813 roku do pułku 13-go huzarów, a 1814 roku umieszczony w pułku Krakusów, w 1815 roku zostawiony na reformie, dostał się 1816 roku do pułku 2-go strzelców konnych, i w 1820 roku przeznaczony na komendanta poczty odbioru i ękstradycyi zbiegów w Radziejowie. Jan odbył kampanie - 1806 roku przeciw Prusom i znajdował się w bitwach pod Kwidzynem, Tczewem i Friedlandem, w 1809 r. przeciw Austryi i walczył pod Raszynem, Nadarzynem, Zamościem i Sandomierzem, w 1812 r. przeciw Rosyi i przyjmował udział w bitwach pod Drwią, Jankowem, Możajskiem i Małym Jarosławkiem, w 1813 roku w Saksonii pod Lebau, Maysen, Forgau i Naumburg, a w 1814 r. we Francyi pod Paryżem. Jan otrzymał 1809 r. krzyż złoty polski Virtuti Militari, a w 1813 r. ozdobiony został krzyżem kawalerskim polskim (Ks. Wojskowe). 

Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. i wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r., również wniesieni do tychże ksiąg: Władysław, Adolf i Józef, synowie Jana, wnukowie Jana, i Ferdynand, syn Stanisława, a wnuk tegoż Jana, a wszyscy prawnukowie Jerzego. 

Po Adamie córka Karolina i syn Aloizy, dziedzice dóbr Dogie, Aleksander i Leopold, dóbr Monstajce, i Stanisław, syn Antoniego, dóbr Poklebaki dziedzice, w gub. kowieńskiej 1880 r. 

LESZCZYŃSKI. Na Litwie. Stanisław otrzymał 1522 r. zatwierdzenie nabycia wsi Podpieszczy, w pow. oszmiańskim. Konstancya, podkomorzanka brzesko-litewska, żona Stanisława-Kazimierza Bieniewskiego, kasztelana wołyńskiego 1656 r. Konstancya, żona Antoniego Klimowicza, cześnika wiłkomierskiego 1740 r. Jan, komornik wojew. trockiego 1785 r. Józef, deputat pow. wileńskiego 1816 r. (Arch. Dubr.). 

LESZCZYŃSKI; v. von LESCINSKY. N., kapitan wojsk pruskich, dostał pozwolenie od króla Fryderyka II używania herbu Leszczyńskich; z jego synów dwóch było majorami w wojsku pruskiem 1817-1827 roku, a ich synowie byli oficerami w armii pruskiej 1858 r. 

LESZEK v. LESZKO. Henryk, syn Stefana, archiwista w Płocku, obecnie rejent w Chorzelach 1910 r. Filip, dziedzic dóbr Niekłudowo, w gub. mohylowskiej 1880 r. 

LESZEŃSKI. Maciej, Jerzy, Bartłomiej, Feliks, Adam, Stanisław, Paweł, Mikołaj, Wojciech, Piotr i Wawrzyniec mieli sprawę o sumy 1546 r. (Metr. Litew.). 

LESZEWICZ. Na Litwie. Mitko i Włas, bojarzy, 1540 r. Gnania i Mitko wytoczyli sprawę o grunty 1547 r. (Metr. Litew). Ignacy podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Adam, syn Franciszka, urzędnik rosyjski, z synem Aleksandrem i tego synowie, Władysław i Ignacy wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1864 r. 

LESZEWSKI v. LESZOWSKI. N., Jezuita, spowiednik Władysława IV w czasie wyprawy do Moskwy 1617 roku. Andrzej, stolnik nurski, obrany komisarzem 1642 roku. Remigian, syn Piotra, sprzedał części dóbr Wola Leszewska, w rawskiem, Pawłowi Leszewskiemu 1647 r., a w 1652 r. sprzedał części dóbr Osiec; po Pawle syn Piotr, synowiec Grzegorza, 1677 r. Grzegorz, łowczy rawski 1670 r. (Vol. Leg.), wojski rawski 1677 r. Wawrzyniec, pisarz królewski 1672 r. (Sigil.). Samuel, miecznik rawski 1667 r. Franciszek 1676 r. Marcin, syn Kazimierza 1712 r. Gabryel 1731 r. Walenty 1759 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). Maciej na Litwie 1775 r. Jakób, burgrabia łęczycki 1789 r. 

Franciszek, syn Józefa i Anny, ur. 1794 r. w Rogaszynie, w pow. warszawskim, wszedł 1816 roku na służbę do 3 pułku piechoty liniowej i w 1819 r. został podporucznikiem, a w roku następnym na własne żądanie otrzymał dymisyę (Ks. Wojskowe). 

LESZKIEWICZ h. LESKI. Kazimierz, regent kancelaryi dekretowej 1680 r. (Metr. Kor.). Józef, towarzysz petyhorski 1685 r. Jan, syn Ignacego ożeniony z Łucyą Wyszyńską, w pow. prużańskim 1694 r. Kazimierz, wójt wileński 1695 r. (Arch. Dubr.). Józef, Paweł, Bazyli i Antoni podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Potomstwo Józefa, syna Ludwika, zapisane do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. Andrzej, syn Szymona, i sprawnik pow. latyczowskiego 1840 r.    

Ignacy, syn Józefa i Maryanny, ur. 1782 r. we wsi Geniusze, w gub. grodzieńskiej, postąpił 1806 r. na służbę do 6 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem, a w 1815 r. przeniesiony do 3 pułku ułanów, um. 1817 r.; odbył kampanie 1807 r. w Prusach, 1809 roku w Austryi, a w 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

LESZKOWSKI v. LESKOWSKI h. PRAWDZIC. Szlachta zagrodowa w łęczyckiem. Łukasz, syn Marcina, Mateusz Skórka i Bartłomiej, syn Szymona Skórki, dziedzice dóbr Leski, w pow. łęczyckim 1557 r. (Ks. poborowe). Eustachy, syn Szymona, urzędnik w okręgu naukowym kazańskim 1865 roku. 

LESZNICKI v. LEŚNICKI h. BRAMA v. h. JEŁOWICKICH. Byli na Wołyniu. Jakim Starzec Woźniesieński 1500 r., syn Michała Jełowickiego, miał kilku synów, i z nich Mikita otrzymał wieś Leszną i od niej wzięli jego potomkowie nazwisko Lesznicki; po Mikicie synowie, Bohusz i Fedor (Bon.). Jan Opanasowicz, żonaty 1592 r. z Teodorą Jasieniecką. Hawryło, ziemianin kamieniecki 1533 roku (Metr. Litew.). Bohdan, Grzegorz i Tychno, synowie Teodora, 1600 roku. Fedor, syn Tychny, dziedzic Horodyszcza, ożeniony z Anną Ochenkowską 1608 r. Maciej i Paweł, synowie Jana, dziedzice Leszny 1650 r.; z nich Maciej żonaty z Elżbietą Sternicką, a Paweł z Elżbietą Ledóchowską. Po Gabryelu, dziedzicu Leszny, syn Bohdan, dziedzic na Leszny i Dederkałach 1660r., ożeniony z Reginą Nowosielecką. Samuel, dziedzic na Leszny 1670 roku, zaślubił Teresę Olszewską i z niej miał synów: Antoniego, Jana i Wacława. 

Antoni z żony Katarzyny Łada pozostawił synów: Aleksandra, Antoniego i Kazimierza, z których Aleksander, podczaszy trembowelski 1717 r., starosta żytomierski 1733 r., z żony Heleny Pakoszewskiej miał synów, Antoniego, żonatego z Zofią Maniecką i Wojciecha, ożenionego z Ludwiką Nieławicką, dziedziców Noryńska; po Wojciechu córka Helena-Justyna była za Franciszkiem Grocholskim, dziedzicem na Tereszkach, Woronowicy i Czerwonej, miecznikiem koronnym (Sumaryusz Wołyński, Bracławski i Kijowski, Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

LESZNIEWSKI. W północnem Mazowszu. Bartłomiej 1460 r. Jan, Maciej, Zygmunt i inni 1504 r. cytowani w aktach łomżyńskich. Michał w aktach wizkich 1540 r., 

LESZNOWSKI Antoni, kapitan, i Jan, chorąży wojsk koronnych, bracia, synowie naturalni ks. Antoniego Sułkowskiego, kanclerza koronnego, nobilitowani 1792 roku; Antoni, urzędnik w kancelaryi dyplomatycznej Rzeczypospolitej, był właścicielem i redaktorem Gazety Warszawskiej, a w 1809 r. deputowanym zm. Warszawy na sejm, i z żony Adelajdy 1v. Lebrun miał córkę za Jakóbem Łaszczyńskim i synów, Antoniego i Ludwika, urzędnika w Królestwie Polskiem, radcę dyrekcyi ubezpieczeń, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r.; po Ludwiku z żony Zofii Leszczyńskiej syn Stanisław.

Antoni, redaktor Gazety Warszawskiej, położył wielkie zasługi w piśmiennictwie naszem, i um. 1859 r., pozostawiwszy z żony Pelagii Sędzimirówny, córki sędziego najwyższej Instancyi w Królestwie Polskiem, córki, Antoninę i Ludwikę. 

LESZYCKI. Jan podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią gostyńską. Bazyli, namiestnik burgrabstwa grodzkiego krzemienieckiego 1729 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). 

LESZYŃSKI. Jan miał córki, Annę i Helenę, które były za Świneckimi, i w 1550 r. zostały intromitowane do dóbr. Marcin, cześnik królewski i jego żona Zofia, siostra stryjeczna Maryanny, córki Walentego Raczkowskiego, obrani opiekunami dla tej nieletniej 1660 roku. Paweł, Franciszek i Wojciech, bracia rodzeni 1690 roku. Stanisław-Jan Czobor, syn Krzysztofa i Maryanny z Rastowskich, sprzedał 1697 roku części dóbr Komory, w liwskiem, Wojciechowi Komorowskiemu (Don. Vars.); cześnik kamieniecki, został obrany komisarzem do spisania gruntów starostwa i leśnictwa bielskiego 1703 r. (Sigil.). W 1713 r. Jan, cześnik kamieniecki, wspólnie z biatem Adryanem i żoną swoją Eufrozyną Szyszczanką, jako posesorowie dóbr Szorcze, w brańskiem, pozwani przez Bogusława Warakowskiego, strażnika pow. oszmiańskiego, o sumy (Ks. Gr. Brzeskie, Sigil., Wyr. Tryb. LubeL). 

LETCZYŃSKI Jan, pisarz komory solnej, pozwał Żółkiewskiego o należne kary za nieopłacenie towaru 1666 r. (Zap. Tryb. Lubek). 

LETECKI. Brali przydomek Szweger; byli na Ukrainie. Michał Kużminicz bojar witebski 1539 roku (Metr. Litew.). Bazyli z żony Marty Kisiel, 1660 r. miał synów: Hrehorego, tego synowie, Bogdan i Tomasz, Samuela, po którym synowie: Kazimierz, Franciszek i Stanisław, i Aleksandra, tego syn Marcyan i córki, Regina Ostapkiewicz i Marcyanna. Grzegorz, żonaty z Magdaleną Nidecką, prowadził proces o posiadanie dóbr Koczanówz Nideckimi i Żarskimi 1756 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

LETKOWSKI. Walenty pozwał 1584 r. Wojciecha, syna Adama Rzuchowskiego, dziedzica na Woniewicach-Szodowie, w Sandomierskiem, o sumy zabezpieczone na tych dobrach (Wyr. Tryb. Lubek). Grzegorz, chorąży orszański, syn Andrzeja, chorążego ziemi orszańskiej, odstąpił .1593 r. wieś Letkow, w łęczyckiem, Janowi i Maciejowi, synom Wojciecha Letkowskiego, braciom swoim stryjecznym (Conv. Vars.); po Macieju pozostała wdowa Marcyanna z Ujazdu Duninówna, 2v. za Stanisławem Grabią, która pozwała Michała Sokołowskiego, starostę brzeskiego, o sumy 1594 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Zygmunt, żonaty z Barbarą Piotrowską, zeznali wzajemny zapis dożywocia 1653 r. (Ks. Gr. Czerskie). N. z wojew. brzesko-kujawskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

LETNICKI. Jan pozwany w sprawie o najazd na dobra Jarowice przez Wężyków 1711 r. (Zap. Tryb. Lubel.). 

LETTOW (z polska Lettaw) h. LETTOW. Baronowie i szlachta. Herb- w polu błękitnem tablica czerwona, przez którą przechodzi ostrze pługa (lemiesz); w koronie trzy długie złote pióra strusie. 

Rodzina pomorska, właściwe jej nazwisko Vorbeck, które zmieniła na Lettau v. Lettow. Maciej, syn Pawła-Erdmana, lekarz nadworny króla Zygmunta III w 1590-1600 roku, zebrał znaczny majątek; z jego synów, Ferdynand, konsyliarz nadworny elektora Brandeburgskiego, i Maciej. 

Ferdynand, starosta stołpiński, odziedziczył majątki, które nabył jego ojciec na Pomorzu i w Prusach; otrzymał tytuł barona i założył majorat Pomeiske; z żony Maryanny Pudwelsówny jego synowie, Tomasz, sędzia pomorski, z Elżbietą Hejdekówną miał córkę Annę-Elżbietę za Tobiaszem Antonim Geschau, a N. odziedziczył majorat Pomeiske, który aż do 1840 r., to jest, do wygaśnięcia jego potomstwa na Ewaldzie-Jerzym zostawał w tej linii. Jednak dotychczas istnieje ta rodzina w Prusach w linii pochodzącej, jak się zdaje, od trzeciego syna Ferdynanda. 

Maciej, drugi syn doktora Macieja, i sam zdolny przyboczny lekarz i sekretarz króla Władysława IV, którego parokrotnie z niebezpiecznej choroby wyleczył i towarzyszył mu w podróży do Baden 1638 r., dostał od niego w nagrodę zasług majątki Udziebno, Wielkie i Małe Lotoki, Szmiałdź i Laurynowlas, w pow. starodubowskim; um. 1667 r., zostawiwszy trzech synów: Zygmunta, Krzysztofa-Zbigniewa i Aleksandra-Jerzego, którym sejm 1662 r. lenne nadania ich ojca, w dobra dziedziczne zamienił. 

Krzysztof-Zbigniew, stolnik i sędzia ziemski starodubowski 1673-1684 r., podpisał elekcyę 1674 r. z pow. starodubowskim; rotmistrz wojsk litewskich i strażnik polny litewski 1662-1678 z., a marszałek starodubowski 1683 r., z żony Lasockiej, starościanki zakroczymskiej, miał trzy córki: N. za Leonardem Pociejem, wojewodą witebskim, N. za Janem Nowosielskim. kasztelanem nowogrodzkim, i N. za Wojną, starostą uświackim. 

Aleksander-Jerzy, skarbnik 1669 r., z stolnika 1673 r. chorąży 1688 r., marszałek starodubowski 1696-1703 r., podpisał elekcyę 1669, 1674 i 1697 r. z wojew. Smoleńskiem; jego zdaje się syn Jan-Jerzy, ożeniony z Katarzyną Wińską, sprzedał Sapiehom swój majątek Pieski 1738 r. (Arch. Szem.). 

Katarzyna, żona Jana Gostomskiego 1700 r. Fryderyk-Wilhelm, major wojsk litewskich 1730 roku. Krzysztof-Wiktoryn, wojski starodubowski, strażnik polny litewski, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Smoleńskiem. Wilhelm-Henryk, porucznik regimentu pieszego gwardyi królewskiej 1739 r. Krystyn, podpułkownik 1746 roku, pułkownik wojsk litewskich 1756 roku. Luciusz de Lettow, podpułkownik wojsk koronnych, i żona jego Ludwika d’Allanówna, otrzymali 25 łanów gruntu w ekonomii olickiej 1750 r. Zofia, córka generała gwardyi koronnej, żona Michała Dąbrowskiego, pułkownika wojsk koronnych 1755 r. Ludwik, major wojsk koronnych 1761 r. Henryk kapitan regimentu konnego gwardyi królewskiej i Rzeczypospolitej, i żona jego Henryeta przekazali 1764 r. sumę 18,000 złp. na rzecz Ludwika Kępińskiego, podpułkownika wojsk koronnych. Henryk-Ludwik, pułkownik 1766 r., został 1783 r. generał-majorem regimentu konnicy koronnej (Sigil., Kancl, Vol. Leg.). Aleksandra, żona Ludwika Kępińskiego, generała wojsk koronnych 1780 r. Chrystyan-Fryderyk, porucznik wojsk pruskich, i Ludwik-Robert, bracia rodzeni, obrali 1790 r. plenipotentów (Don. Vars., Plenip. i Obiaty Gr. Warsz.). Karol - Ernest, generał - major wojsk pruskich, um. 1826 r. Jerzy-Wilhelm, generał-lejtnant wojsk pruskich 1842 r.

Ta rodzina istnieje dotychczas na Litwie, lecz bierze nazwisko Lettowt, a herb swój zowie Lemiesz. 

LETTOWT h. LEMIESZ. Jan, Kazimierz z synem Ignacym, Jakób z synami, Waleryanem i Antonim i tego syn Michał, synowie Ignacego, wnukowie Jerzego, syna Mateusza, Kajetan, Michał z synem Tomaszem, Stanisław z synem Waleryanem i Józef, synowie Gabryela, wnukowie Kazimierza, oraz Jan, syn Jana, wnuk Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1844-1847 r. 

LETYŃSKI v. LETEŃSKI. Jacek 1545 r. Adam, tego córka Anna za Strybelem 1650 roku (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubek). Aleksander-Michał, sukkolektor pow. oszmiańskiego 1669 r., dworzanin skarbowy 1672 roku (Arch. Dubr.). Teresa Moszczyńska 1v. Tomasza Letyńskiego, 2v. Mikołaja Witkowskiego, pisarza ziemskiego i sędziego grodzkiego łęczyckiego, pozwała 1691 roku Piotra Łuszczewskiego, podstolego zakroczymskiego, o posiadanie dóbr Bobrowniki, należących do jej dzieci: Antoniego, Zofii, Izabeli i Konstancyi Letyńskich (Zap. Tryb. Lubek). 

LEUBNITZ v. LEIBNIC h. LEUBNITZ. Herb - na tarczy w polu srebrnem półksiężyc złoty, pod nim trzy złote gwiazdy. 

Antoni, szambelan królewski 1761 roku, vicekomisarz i poborca dochodów komór gdańskiej i elblągskiej, otrzymał plenipotencyę królewską do działania w sprawach swej czynności (Kanck, Sigil.). 

LEULLIER. Ludwik-Antoni, dworzanin skarbu królewskiego, i Henryeta-Zofia, córka Benedykta Puget, komisarza składów solnych, i Barbary z Rudolfów-Euhinger, małżonkowie, zeznali 1754 r. dożywocie; w 1759 roku. Antoni i Zofia de Puchet, małżonkowie Leullier, pokwitowani z sumy 20,000 złp. należnych biskupowi Sołtykowi. W 1767 r. Zofia już jako wdowa nabyła kamienicę na Krakowskiem-Przedmieściu od kasztelana Karasia. Ludwik-Antoni, dworzanin królewski, miał dwie żony, Zofię z Puszetówi Eleonorę de Brinckman, z której pozostawił synów, Henryka i Ludwika, i nad którymi opiekunem obrano Delfusa 1767 roku (Metr. Kor., Don. Vars., Oblig. i Plenip. Gr. Warsz.).